Relaties
alle pijlers
40 en weduwe
zondag 27 mei 2007 om 10:50
Hallo allemaal,
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
zondag 27 mei 2007 om 10:59
hoi Romilda,
Ik heb je topic gevolgd en ik vind het allemaal heel erg voor je. Probeer toch die kracht te vinden om door te gaan, ook voor Ray. Ik weet dat het moeilijk is. Heb mijn vader onverwachts verloren in maart en het is natuurlijk niet hetzelfde maar ik weet wat je doormaakt.....
Veel sterkte met alles
Ik heb je topic gevolgd en ik vind het allemaal heel erg voor je. Probeer toch die kracht te vinden om door te gaan, ook voor Ray. Ik weet dat het moeilijk is. Heb mijn vader onverwachts verloren in maart en het is natuurlijk niet hetzelfde maar ik weet wat je doormaakt.....
Veel sterkte met alles
zondag 27 mei 2007 om 11:12
hoi schat,
je bent nog jong.
ja, het is heel erg.
ik voel voor je.
ik ben ook "weduwe"................
nee, hij is niet dood, maar wel psychiatrisch "blahblah"
;(
ik heb ook een kind. is nu puber (moeiiiiiiiiiiiiilijik)
ik vecht me er doorheen..............
op een dag gaat de zon ook voor ons schijnen.
*;
je bent nog jong.
ja, het is heel erg.
ik voel voor je.
ik ben ook "weduwe"................
nee, hij is niet dood, maar wel psychiatrisch "blahblah"
;(
ik heb ook een kind. is nu puber (moeiiiiiiiiiiiiilijik)
ik vecht me er doorheen..............
op een dag gaat de zon ook voor ons schijnen.
*;
zondag 27 mei 2007 om 11:15
Room, even een onder de riem. Kan mij goed voorstellen hoe moeilijk het is om de dingen te doen die jullie eerst samen deden. Het is zo confronterend. Als het voor jou nog niet goed aanvoelt om naar die markt te gaan zou ik het niet doen. Tuurlijk moet je je leven wel (gaan) oppakken, maar geef jezelf daar ook de tijd voor. Het is nog zo kort geleden allemaal. *;
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 27 mei 2007 om 11:19
Dag Romilda,
Ik kan me jouw topic wel herinneren, ook het moment dat Ray was overleden, heel erg aangrijpend vond ik het. En toen was je ook nog forumer van de maand geworden, en terecht!
Zelf ben ik geen (gelukkig!) weduwe maar ken wel een vrouw in mijn omgeving (werk) die jong weduwe is geworden. Haar kracht om door te gaan heeft me in het begin verbaasd, ik vond het van zoveel moed en wilskracht getuigen. Maar dat las ik ook in jouw topic op Gezondheid, een krachtige en moedige vrouw. Dat je vandaag niet naar die meimarkt kunt gaan is begrijpelijk, het lijkt me moeilijk om de dingen op te pakken die je altijd samen hebt gedaan. Maar het is ook nog erg vers natuurlijk Romilda, en je moet voor je gevoel het ook weer echt aankunnen.
Veel sterkte de komende tijd Romilda *;. En ik vind het ook van moed getuigen je verhaal hier neer te zetten en lief dat je Mims wilt ontzien.
Ik kan me jouw topic wel herinneren, ook het moment dat Ray was overleden, heel erg aangrijpend vond ik het. En toen was je ook nog forumer van de maand geworden, en terecht!
Zelf ben ik geen (gelukkig!) weduwe maar ken wel een vrouw in mijn omgeving (werk) die jong weduwe is geworden. Haar kracht om door te gaan heeft me in het begin verbaasd, ik vond het van zoveel moed en wilskracht getuigen. Maar dat las ik ook in jouw topic op Gezondheid, een krachtige en moedige vrouw. Dat je vandaag niet naar die meimarkt kunt gaan is begrijpelijk, het lijkt me moeilijk om de dingen op te pakken die je altijd samen hebt gedaan. Maar het is ook nog erg vers natuurlijk Romilda, en je moet voor je gevoel het ook weer echt aankunnen.
Veel sterkte de komende tijd Romilda *;. En ik vind het ook van moed getuigen je verhaal hier neer te zetten en lief dat je Mims wilt ontzien.
zondag 27 mei 2007 om 11:39
Lieve Rommel,
We hebben het er eerder over gehad,je hebt jezelf zo enorm weggecijferd het laatste jaar,en aan alles voorbij gelopen wat jezelf betreft betreft,je bent gegroeid tijdens je relatie met Ray zeg je altijd zelf,dat geeft wel aan hoe hecht jullie relatie was.
Na het overlijden van ray,heeft je leven ook niet stil gestaan,en gebeuren er steeds dingen die je met de neus op de feiten drukken,zo ook nu weer de mei-markt,je bent daar al weken mee bezig met die markt,zal ik wel-zal ik niet......
Je verwacht van jezelf dat je maar door moet hollen,maar lieve meid,je hoeft niet meer te hollen,en stilstaan,doet nu eenmaal veel pijn,je ritme hervinden dat is waar je uiteindelijk naar toe zal moeten.
Maar ook dat in je eigen thempo meid,je wil sneller dan je verdriet,en dat werkt nu eenmaal niet samen
Leg jezelf die druk vandaag niet op meid,als je vanmiddag nog wel wil gaan,ga dan,maar als je je nu zo verdrietig voelt,blijf dan nu thuis en maak nog geen keuze.
Probeer wat meer in het nu te leven meid,en nu heb je verdriet,veel verdriet
*je krijgt vast je teken straks*
Bel me als je daar behoefte aan hebt
Denk aan je meid*;
We hebben het er eerder over gehad,je hebt jezelf zo enorm weggecijferd het laatste jaar,en aan alles voorbij gelopen wat jezelf betreft betreft,je bent gegroeid tijdens je relatie met Ray zeg je altijd zelf,dat geeft wel aan hoe hecht jullie relatie was.
Na het overlijden van ray,heeft je leven ook niet stil gestaan,en gebeuren er steeds dingen die je met de neus op de feiten drukken,zo ook nu weer de mei-markt,je bent daar al weken mee bezig met die markt,zal ik wel-zal ik niet......
Je verwacht van jezelf dat je maar door moet hollen,maar lieve meid,je hoeft niet meer te hollen,en stilstaan,doet nu eenmaal veel pijn,je ritme hervinden dat is waar je uiteindelijk naar toe zal moeten.
Maar ook dat in je eigen thempo meid,je wil sneller dan je verdriet,en dat werkt nu eenmaal niet samen
Leg jezelf die druk vandaag niet op meid,als je vanmiddag nog wel wil gaan,ga dan,maar als je je nu zo verdrietig voelt,blijf dan nu thuis en maak nog geen keuze.
Probeer wat meer in het nu te leven meid,en nu heb je verdriet,veel verdriet
*je krijgt vast je teken straks*
Bel me als je daar behoefte aan hebt
Denk aan je meid*;
zondag 27 mei 2007 om 11:47
Hey Romilda,
Wat goed dat je een topic opent voor jezelf. Gewoon, omdat je er behoefte aan hebt. Dat is belangrijk. Doen waar je zelf behoefte aan hebt. Dat kan helaas maar tot op zekere hoogte want het leven gaat door he. Daar doe je niets aan...
Ik was een stille meelezer op je vorige topic en ik heb heel erg met je meegehuild toen Ray overleed. Je bent geweldig sterk geweest. En ook nadat Ray was overleden vond ik het zo goed de manier waarop je je gevoelens wist te verwoorden. En nu ook weer. Er is geen pijnloze manier om hier doorheen te gaan denk ik. Jouw manier klinkt voor zover ik het kan zien heel goed...
Iets anders. Ik woon vlakbij en werk in de stad waar jij woont. Als je eens praktische hulp nodig hebt (ik kan bijv erg goed verhuisbusjes rijden en waterschade opdweilen, om maar wat te noemen) of de weg moet weten in hulpverleners- en regelingenland, dan help ik je graag. Je weet vast wel hoe het werkt met angels en mailadressen inmiddels...
Heel veel sterkte! Heb echt bewondering voor de manier waarop je het aanpakt allemaal! *;
Wat goed dat je een topic opent voor jezelf. Gewoon, omdat je er behoefte aan hebt. Dat is belangrijk. Doen waar je zelf behoefte aan hebt. Dat kan helaas maar tot op zekere hoogte want het leven gaat door he. Daar doe je niets aan...
Ik was een stille meelezer op je vorige topic en ik heb heel erg met je meegehuild toen Ray overleed. Je bent geweldig sterk geweest. En ook nadat Ray was overleden vond ik het zo goed de manier waarop je je gevoelens wist te verwoorden. En nu ook weer. Er is geen pijnloze manier om hier doorheen te gaan denk ik. Jouw manier klinkt voor zover ik het kan zien heel goed...
Iets anders. Ik woon vlakbij en werk in de stad waar jij woont. Als je eens praktische hulp nodig hebt (ik kan bijv erg goed verhuisbusjes rijden en waterschade opdweilen, om maar wat te noemen) of de weg moet weten in hulpverleners- en regelingenland, dan help ik je graag. Je weet vast wel hoe het werkt met angels en mailadressen inmiddels...
Heel veel sterkte! Heb echt bewondering voor de manier waarop je het aanpakt allemaal! *;
zondag 27 mei 2007 om 11:48
quote:
Hallo allemaal,
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen.... Ik las zonet een topic "35 jaar en nog nooit een relatie gehad" . Deze vrouw had nog nooit een relatie gehad. Niemand die haar leuk vond met wie ze een fijne relatie had met alle liefde, intimiteit, sex, leuke dingen doen, kleine huiselijke ruzies, etc.... Jij hebt deze dingen wel meegemaakt, en dat is nu voorbij. Heel erg rot voor je, maar je hebt in je leven tenminste liefde gekend, dat kan niet iedereen zeggen.
Hallo allemaal,
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen.... Ik las zonet een topic "35 jaar en nog nooit een relatie gehad" . Deze vrouw had nog nooit een relatie gehad. Niemand die haar leuk vond met wie ze een fijne relatie had met alle liefde, intimiteit, sex, leuke dingen doen, kleine huiselijke ruzies, etc.... Jij hebt deze dingen wel meegemaakt, en dat is nu voorbij. Heel erg rot voor je, maar je hebt in je leven tenminste liefde gekend, dat kan niet iedereen zeggen.
zondag 27 mei 2007 om 11:52
Lieve, dappere, sterke Romilda!
Ik ken (las/schreef) jouw eerste en het tweede topic. En ondanks dat je daar ook ruimte had en kreeg vind ik het een bijzondere stap dat je nu op deze pijler jouw topic opent. Je wilt en kunt dus nog steeds dingen aan 'ons' kwijt en ik hoop dat een heel klein stukje van/voor jouw verwerking is. Wat de forummers kunnen doen om je een hart onder de riem te steken is misschien maar een druppel op de gloeiende plaat. Het maakt niet uit, als die ene druppel jou ruimte geeft je te uiten en misschien wel een beetje steun te plukken uit de berichtjes dan is dat al goed.
Moeilijk hè dat wikken en wegen over de meimarkt vandaag. En het is inderdaad nog vers en dat maakt dat je voorlopig nog in de fase zit van allerlei dingen zonder Ray, de eerste keer dit zonder, de eerste keer dat zonder en daar bovenop nog al die bijzondere dingen/momenten die jullie al in de planning hadden zoals de keuken.
Ik heb niet jouw ervaring en kan niet uit ervaring spreken dus, maar kan alleen zeggen, neem de tijd die jij nodig hebt. Je hebt al zoveel kracht getoond, je bent zo sterk. Het zal denk ik altijd moeilijk blijven maar je gaat je draai weer vinden.
En wat de meimarkt betreft, het is nog geen middag dus je kunt later vandaag nog (anders) beslissen. Misschien later op de dag, gekoppeld aan even een drankje ergens met vrienden. En voelt het niet goed, dan ga je niet....
Nogmaals heeeel veel sterkte gewenst en een dikke *; voor jou en Mark (en Ray!).
liefs, thee
Ik ken (las/schreef) jouw eerste en het tweede topic. En ondanks dat je daar ook ruimte had en kreeg vind ik het een bijzondere stap dat je nu op deze pijler jouw topic opent. Je wilt en kunt dus nog steeds dingen aan 'ons' kwijt en ik hoop dat een heel klein stukje van/voor jouw verwerking is. Wat de forummers kunnen doen om je een hart onder de riem te steken is misschien maar een druppel op de gloeiende plaat. Het maakt niet uit, als die ene druppel jou ruimte geeft je te uiten en misschien wel een beetje steun te plukken uit de berichtjes dan is dat al goed.
Moeilijk hè dat wikken en wegen over de meimarkt vandaag. En het is inderdaad nog vers en dat maakt dat je voorlopig nog in de fase zit van allerlei dingen zonder Ray, de eerste keer dit zonder, de eerste keer dat zonder en daar bovenop nog al die bijzondere dingen/momenten die jullie al in de planning hadden zoals de keuken.
Ik heb niet jouw ervaring en kan niet uit ervaring spreken dus, maar kan alleen zeggen, neem de tijd die jij nodig hebt. Je hebt al zoveel kracht getoond, je bent zo sterk. Het zal denk ik altijd moeilijk blijven maar je gaat je draai weer vinden.
En wat de meimarkt betreft, het is nog geen middag dus je kunt later vandaag nog (anders) beslissen. Misschien later op de dag, gekoppeld aan even een drankje ergens met vrienden. En voelt het niet goed, dan ga je niet....
Nogmaals heeeel veel sterkte gewenst en een dikke *; voor jou en Mark (en Ray!).
liefs, thee
zondag 27 mei 2007 om 11:54
quote:
Iets anders. Ik woon vlakbij en werk in de stad waar jij woont. Als je eens praktische hulp nodig hebt (ik kan bijv erg goed verhuisbusjes rijden en waterschade opdweilen, om maar wat te noemen) of de weg moet weten in hulpverleners- en regelingenland, dan help ik je graag. Je weet vast wel hoe het werkt met angels en mailadressen inmiddels...
Wat lief!!
Iets anders. Ik woon vlakbij en werk in de stad waar jij woont. Als je eens praktische hulp nodig hebt (ik kan bijv erg goed verhuisbusjes rijden en waterschade opdweilen, om maar wat te noemen) of de weg moet weten in hulpverleners- en regelingenland, dan help ik je graag. Je weet vast wel hoe het werkt met angels en mailadressen inmiddels...
Wat lief!!
zondag 27 mei 2007 om 11:54
En voor nu.. als het je niet al te erg irriteert... laat die vloer lekker zitten en spreek met jezelf af dat je daar over 3 weken nog een keer over gaat nadenken. En als het dan nog te snel is, dan stel je het nog een keer 3 weken uit. Het is jouw rouwproces. En als je kunt voorkomen dat "omstandigheden" je dwingen andere keuzes te maken dan mag dat.
Die meimarkt is ook elk jaar. Daar kun je nog zeker 10 jaar met het zoontje van Ray naartoe...
Sunshine, apart berichtje van jou... Het klinkt bijna als "wat zeur je nou" Als je echt vind dat Romilda zeurt dan raad ik je aan haar topic eens te lezen. Want je hebt het echt heel erg mis...
Die meimarkt is ook elk jaar. Daar kun je nog zeker 10 jaar met het zoontje van Ray naartoe...
Sunshine, apart berichtje van jou... Het klinkt bijna als "wat zeur je nou" Als je echt vind dat Romilda zeurt dan raad ik je aan haar topic eens te lezen. Want je hebt het echt heel erg mis...
zondag 27 mei 2007 om 11:54
quote:soms helpt het om aan een ander te denken
daarmee bedoel ik dat er altijd wel iemand is die het erger heeft dan ik.........Ik snap heel goed dat het goed is zo af en toe ook naar een ander te kijken,maar ik vind zelf dat je dan voorbij loopt aan het verdriet wat iemand heeft,en dat aangeeft in een topic.
Romilda heeft verdriet,en ik denk niet dat haar verdriet minder zal worden als ze aan het verdriet van iemand anders denkt.
Je eigen verdriet komt het hardste binnen.
daarmee bedoel ik dat er altijd wel iemand is die het erger heeft dan ik.........Ik snap heel goed dat het goed is zo af en toe ook naar een ander te kijken,maar ik vind zelf dat je dan voorbij loopt aan het verdriet wat iemand heeft,en dat aangeeft in een topic.
Romilda heeft verdriet,en ik denk niet dat haar verdriet minder zal worden als ze aan het verdriet van iemand anders denkt.
Je eigen verdriet komt het hardste binnen.
zondag 27 mei 2007 om 12:07
quote:
soms helpt het om aan een ander te denken.
m'n vriendin heeft haar man ook begraven in januari. 3 jaar verzorgd. kanker.
en zij heeft een kind met down's syndrome..............
soms helpt het om aan een ander te denken
daarmee bedoel ik dat er altijd wel iemand is die het erger heeft dan ik.........
ik denk niet dat je verdriet gemis en de strijd om je leven verder op te pakken kunt vergelijken.
natuurlijk is een ieder zijn situatie anders.
maar je kan niet stellen dat iemand het erger heeft dan een ander
verdriet is verdriet.
er zijn zaken gaande waar vriendinnen van mij vreselijk stuk van zitten
zaken waarover ik mijn schouders op zou halen omdat mijn referentie kader anders is ( ik ben niet zo beschermd en zorgeloos opgegroeid als zij )
maakt dat hun verdriet pietluttig? NEE . zou het mijn recht zijn om te zeggen .. ik heb het allemaal veel erger gehad, waar zeur je over ? nee!!
verdriet moet je helemaal neit willen vergelijken
het advies te kijken naar een ander die het erger heeft ... vind ik dan ook ongepast.
er valt niet te spreken over "erger" er zijn louter verschillende situaties.
soms helpt het om aan een ander te denken.
m'n vriendin heeft haar man ook begraven in januari. 3 jaar verzorgd. kanker.
en zij heeft een kind met down's syndrome..............
soms helpt het om aan een ander te denken
daarmee bedoel ik dat er altijd wel iemand is die het erger heeft dan ik.........
ik denk niet dat je verdriet gemis en de strijd om je leven verder op te pakken kunt vergelijken.
natuurlijk is een ieder zijn situatie anders.
maar je kan niet stellen dat iemand het erger heeft dan een ander
verdriet is verdriet.
er zijn zaken gaande waar vriendinnen van mij vreselijk stuk van zitten
zaken waarover ik mijn schouders op zou halen omdat mijn referentie kader anders is ( ik ben niet zo beschermd en zorgeloos opgegroeid als zij )
maakt dat hun verdriet pietluttig? NEE . zou het mijn recht zijn om te zeggen .. ik heb het allemaal veel erger gehad, waar zeur je over ? nee!!
verdriet moet je helemaal neit willen vergelijken
het advies te kijken naar een ander die het erger heeft ... vind ik dan ook ongepast.
er valt niet te spreken over "erger" er zijn louter verschillende situaties.
zondag 27 mei 2007 om 12:08
Hallo Romilda,
Ook ik heb je topic gelezen.
Het is veel dat je voor je kiezen hebt gehad, erg veel.
Maar hoe vervelend ook, dit is het leven!.
Er is niet alleen je overleden partner in je leven, er zijn meer mensen die om je geven en van je houden.
Laat jij die mensen nu zomaar in de steek?
Wat denk je dat je partner zou hebben gewild?
Dat je wegkwijnd als een zielig hoopje mens?
Of dat je hem gedenkt, met liefde aan hem terugdenkt en er bent voor alle anderen die jou ook nodig hebben.
Rouwen is een proces, afscheid nemen, het moeilijkste dat ons leven ons te leren heeft.
Dat doet zeer, erg zeer.
Kijk om in liefde en kijk vooruit met diezelfde liefde.
Ter nagedachtenis aan hem.
Ik las op een ander topic deze zin:
Je bent pas echt weg als niemand meer aan je denkt.
Sterkte *;
Ook ik heb je topic gelezen.
Het is veel dat je voor je kiezen hebt gehad, erg veel.
Maar hoe vervelend ook, dit is het leven!.
Er is niet alleen je overleden partner in je leven, er zijn meer mensen die om je geven en van je houden.
Laat jij die mensen nu zomaar in de steek?
Wat denk je dat je partner zou hebben gewild?
Dat je wegkwijnd als een zielig hoopje mens?
Of dat je hem gedenkt, met liefde aan hem terugdenkt en er bent voor alle anderen die jou ook nodig hebben.
Rouwen is een proces, afscheid nemen, het moeilijkste dat ons leven ons te leren heeft.
Dat doet zeer, erg zeer.
Kijk om in liefde en kijk vooruit met diezelfde liefde.
Ter nagedachtenis aan hem.
Ik las op een ander topic deze zin:
Je bent pas echt weg als niemand meer aan je denkt.
Sterkte *;
zondag 27 mei 2007 om 12:16
dat mijn vader overleed eind 2006 vond ik dit een mooi liedje om te krijgen van een vriendin. misschien kun je het downloaden ...
Testament
En als als ik dood ga huil maar niet,
ik ben niet echt dood moet je weten.
Het is de heimwee die ik achter liet,
dood ben ik pas als jij die bent vergeten
En als ik dood ga treur maar niet,
ik ben niet echt weg moet je weten.
Het is het verlangen wat ik achter liet,
dood ben ik pas als jij dat bent vergeten.
En als ik dood ga huil maar niet,
ik ben niet echt dood moet je weten.
het is maar een lichaam wat ik achter liet,
dood ben ik pas
als jij me bent vergeten.
dood ben ik pas als jij me bent vergeten
Bram Vermeulen.
Testament
En als als ik dood ga huil maar niet,
ik ben niet echt dood moet je weten.
Het is de heimwee die ik achter liet,
dood ben ik pas als jij die bent vergeten
En als ik dood ga treur maar niet,
ik ben niet echt weg moet je weten.
Het is het verlangen wat ik achter liet,
dood ben ik pas als jij dat bent vergeten.
En als ik dood ga huil maar niet,
ik ben niet echt dood moet je weten.
het is maar een lichaam wat ik achter liet,
dood ben ik pas
als jij me bent vergeten.
dood ben ik pas als jij me bent vergeten
Bram Vermeulen.
zondag 27 mei 2007 om 12:32
quote:Ik las zonet een topic "35 jaar en nog nooit een relatie gehad" . Deze vrouw had nog nooit een relatie gehad. Niemand die haar leuk vond met wie ze een fijne relatie had met alle liefde, intimiteit, sex, leuke dingen doen, kleine huiselijke ruzies, etc.... Jij hebt deze dingen wel meegemaakt, en dat is nu voorbij. Heel erg rot voor je, maar je hebt in je leven tenminste liefde gekend, dat kan niet iedereen zeggen.
Ben jij ook het type dat in de rouwperiode tegen ouders zegt die net hun kind hebben moeten begraven "och, het kan altijd erger joh"? Kom óp zeg! Rommel weet echt wel hoe veel goeds ze gehad heeft en koestert dat tot in haar diepste vezels. (zie haar andere topic) Ze zit volop in de rouw-periode. Dan ga je niet roepen "joh het kan altijd erger", als iemand notabene net haar mán van een paar maanden! heeft begraven. Ik ben erg pro "kijken naar wat je wel hebt en niet naar wat je niet hebt", maar je kunt ook te ver doorgaan. Rommel zit nu vol verdriet en pijn en dat zal er uit moeten voor ze de volgende stap kan nemen. Haar die stap nu opdringen is fnuikend voor een gezond rouwproces.
Rommel, ook ik heb geen benul van wat jij moet meemaken. Volg jouw gevoel en hart, er is in deze geen vastliggende weg naar zogenaamd succes. Ik vind je erg sterk in het uiten van jouw gevoelens hier op VF, zowel positief als negatief. Blijf dat ook vooral doen. En als je het eens niet ziet zitten, dan zijn er hier op VF altijd wel een aantal lieve meiden die voor je klaar staan met raad, daad en een schouder om op te huilen. Tot wel heel letterlijk, zie ik.
*;
Ben jij ook het type dat in de rouwperiode tegen ouders zegt die net hun kind hebben moeten begraven "och, het kan altijd erger joh"? Kom óp zeg! Rommel weet echt wel hoe veel goeds ze gehad heeft en koestert dat tot in haar diepste vezels. (zie haar andere topic) Ze zit volop in de rouw-periode. Dan ga je niet roepen "joh het kan altijd erger", als iemand notabene net haar mán van een paar maanden! heeft begraven. Ik ben erg pro "kijken naar wat je wel hebt en niet naar wat je niet hebt", maar je kunt ook te ver doorgaan. Rommel zit nu vol verdriet en pijn en dat zal er uit moeten voor ze de volgende stap kan nemen. Haar die stap nu opdringen is fnuikend voor een gezond rouwproces.
Rommel, ook ik heb geen benul van wat jij moet meemaken. Volg jouw gevoel en hart, er is in deze geen vastliggende weg naar zogenaamd succes. Ik vind je erg sterk in het uiten van jouw gevoelens hier op VF, zowel positief als negatief. Blijf dat ook vooral doen. En als je het eens niet ziet zitten, dan zijn er hier op VF altijd wel een aantal lieve meiden die voor je klaar staan met raad, daad en een schouder om op te huilen. Tot wel heel letterlijk, zie ik.
*;
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 27 mei 2007 om 12:35
quote:je hebt in je leven tenminste liefde gekend, dat kan niet iedereen zeggen.
better to have loved and lost than never to have loved at all..................
Mensen,ga ergens anders zo achterlijk lopen bazelen.romilda heeft verdriet,mag dat?
Romilda,ik ken je niet maar heb heel soms iets meegelezen op je andere topic.Ik wil je even een dikke*; geven
better to have loved and lost than never to have loved at all..................
Mensen,ga ergens anders zo achterlijk lopen bazelen.romilda heeft verdriet,mag dat?
Romilda,ik ken je niet maar heb heel soms iets meegelezen op je andere topic.Ik wil je even een dikke*; geven
zondag 27 mei 2007 om 12:50
Hou alsjeblieft op Sunshine zo aan te vallen op haar opmerking.
Ik ben ervan overtuigd dat ze dit in positieve zin bedoelde. Het kan ook een troostrijke en opbeurende gedachte zijn. Zo te hebben liefgehad is niet alle mensen gegund. En het verdriet is helaas inherent aan het verlies van deze liefde. Het zegt verder helemaal niets over dat Romalda haar verdriet niet zou mogen tonen.
Sorry maar dit moest ik even kwijt.
Romalda, ik wens je erg veel sterkte.
Ik ben ervan overtuigd dat ze dit in positieve zin bedoelde. Het kan ook een troostrijke en opbeurende gedachte zijn. Zo te hebben liefgehad is niet alle mensen gegund. En het verdriet is helaas inherent aan het verlies van deze liefde. Het zegt verder helemaal niets over dat Romalda haar verdriet niet zou mogen tonen.
Sorry maar dit moest ik even kwijt.
Romalda, ik wens je erg veel sterkte.
