Relaties
alle pijlers
40 en weduwe
zondag 27 mei 2007 om 10:50
Hallo allemaal,
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
dinsdag 28 oktober 2008 om 12:21
Hey allemaal,
Wat lief dat jullie zo reageren. Dat doet me echt heel erg goed!!! Ik ben net even naar het graf geweest en heb met Ray gepraat. Het voelde goed. Op een of andere manier heb ik echt het gevoeld dat Ray me een beetje deze richting opgestuurd heeft. En toen ik thuiskwam belde J om te vragen hoe het gaat. En in toeval geloof ik niet.... Echt het voelt gewoon zo goed.... Ik had dat nooit durven denken/dromen/hopen. Laat dit alsjeblieft lang zo blijven!!!!
Wat lief dat jullie zo reageren. Dat doet me echt heel erg goed!!! Ik ben net even naar het graf geweest en heb met Ray gepraat. Het voelde goed. Op een of andere manier heb ik echt het gevoeld dat Ray me een beetje deze richting opgestuurd heeft. En toen ik thuiskwam belde J om te vragen hoe het gaat. En in toeval geloof ik niet.... Echt het voelt gewoon zo goed.... Ik had dat nooit durven denken/dromen/hopen. Laat dit alsjeblieft lang zo blijven!!!!
woensdag 5 november 2008 om 08:41
Heeeeey, Rommel.
Wat super super super fijn voor je!!!!
Ik hoorde het gisteren van ons mam.
Ook jullie mam is enthousiast, heerlijk hoor.
En natuurlijk heeft dat dubbele gevoelens, maar zoals er al een paar schreven, jij hebt ook nu recht op gelukkig zijn, je hebt nog heel wat jaartjes te gaan.
En vlak bij ons in de buurt???? leuk, dan kun je met hem op bezoek komen, de piratenboot zet ik alvast klaar!!, haha.
Nee, doe lekker rustig aan, geniet ervan.
ik hoop dat jullie samen veel plezier gaan hebben.
Dikke knuf,
Annette
Wat super super super fijn voor je!!!!
Ik hoorde het gisteren van ons mam.
Ook jullie mam is enthousiast, heerlijk hoor.
En natuurlijk heeft dat dubbele gevoelens, maar zoals er al een paar schreven, jij hebt ook nu recht op gelukkig zijn, je hebt nog heel wat jaartjes te gaan.
En vlak bij ons in de buurt???? leuk, dan kun je met hem op bezoek komen, de piratenboot zet ik alvast klaar!!, haha.
Nee, doe lekker rustig aan, geniet ervan.
ik hoop dat jullie samen veel plezier gaan hebben.
Dikke knuf,
Annette
vrijdag 7 november 2008 om 07:56
Hallo allemaal,
Het gaat heel goed. Vandaag even wat minder, het is m'n trouwdag dus dat maakt toch wel weer wat los. Bovendien moet ik straks naar het ziekenhuis voor een biopt. Gelukkig het andere ziekenhuis en dus niet mijn trouwlocatie.... J. komt vanavond naar mij en dan gaan we uit eten. Hij voelt zo goed aan wat ik nodig schijn te hebben dat het ongelooflijk is. Voor mij is dat nu ook wel erg belangrijk. We praten veel over wat er gebeurd is en dat voelt goed. Hij begrijpt ook dat vandaag toch wel een speciale dag is en dat daar moeilijke momenten in zitten. Ik ga me nu maar snel aankleden want ik moet zo weg.
liefs, Rommel.
Het gaat heel goed. Vandaag even wat minder, het is m'n trouwdag dus dat maakt toch wel weer wat los. Bovendien moet ik straks naar het ziekenhuis voor een biopt. Gelukkig het andere ziekenhuis en dus niet mijn trouwlocatie.... J. komt vanavond naar mij en dan gaan we uit eten. Hij voelt zo goed aan wat ik nodig schijn te hebben dat het ongelooflijk is. Voor mij is dat nu ook wel erg belangrijk. We praten veel over wat er gebeurd is en dat voelt goed. Hij begrijpt ook dat vandaag toch wel een speciale dag is en dat daar moeilijke momenten in zitten. Ik ga me nu maar snel aankleden want ik moet zo weg.
liefs, Rommel.
zaterdag 8 november 2008 om 23:49
Nou de biopt viel nogal tegen. Menn ik had helemaal waggelbenen naderhand. Ik heb 's-middags dus in mijn bed gelegen. Ik ben niet meer naar het graf geweest, wat voelde ik me rot. 's-avonds nog naar de huisartsenpost geweest maar daarna ging het gelukkig snel wat beter. Nu maar weer afwachten wat de uitslag is van het biopt. Ik hoop dat het meevalt en dat ik niet weer onder het mes moet net zoals in februari vorig jaar, vlak voor Ray's overlijden. Maar goed dat is dus afwachten. Het zag er wel beter uit dan toen dus ik hoop dat het deze keer een keer meevalt.
Ik heb wel heel veel steun gehad aan J. Echt een schat. Zo bezorgd om mij. Weer een bevestiging dat het wel goed zit. Het voelt gewoon heel erg goed. En ik voel ook dat Ray erachter staat. Ik kan dat niet uitleggen maar dat voelt nou eenmaal zo. En dat geeft mij rust.
Ik heb wel heel veel steun gehad aan J. Echt een schat. Zo bezorgd om mij. Weer een bevestiging dat het wel goed zit. Het voelt gewoon heel erg goed. En ik voel ook dat Ray erachter staat. Ik kan dat niet uitleggen maar dat voelt nou eenmaal zo. En dat geeft mij rust.
woensdag 12 november 2008 om 16:54
quote:romilda66 schreef op 08 november 2008 @ 23:49:
Het voelt gewoon heel erg goed.
Volg je gevoel, dan komt het wel goed!
Ik ben sinds 3 jaar weduwe, en heb ook het geluk gehad dat ik een lieve begrijpende vriend heb gevonden (ook vrij snel, na 7 maanden). Het is gewoon heerlijk dat iemand je verdriet volledig accepteert. Ik wens jullie veel geluk en sterkte met alles!
Het voelt gewoon heel erg goed.
Volg je gevoel, dan komt het wel goed!
Ik ben sinds 3 jaar weduwe, en heb ook het geluk gehad dat ik een lieve begrijpende vriend heb gevonden (ook vrij snel, na 7 maanden). Het is gewoon heerlijk dat iemand je verdriet volledig accepteert. Ik wens jullie veel geluk en sterkte met alles!
woensdag 12 november 2008 om 19:29
Met tranen in mijn ogen lees ik weer jullie lieve reacties. Wat kan het forum toch hartverwarmend zijn!!!
Lente in de herfst.... Zo'n mooie uitspraak
HollyA, fijn ook een reactie van iemand die begrijpt dat het iets is wat je overkomt, wat je niet verwacht, maar waardoor de zon toch weer gaat schijnen, vooral omdat het verdriet er ook mag zijn. Holly fijn dat jij ook weer wat geluk in je leven hebt, het is je gegund!!!
Vanavond ga ik naar J. toe. Ik had een rotdag op het werk en had het gewoon even nodig om bij hem te zijn. Heerlijk dat dat dan ook kan.... Even bijtanken en morgen weer vol goede moed naar het werk.
Lente in de herfst.... Zo'n mooie uitspraak
HollyA, fijn ook een reactie van iemand die begrijpt dat het iets is wat je overkomt, wat je niet verwacht, maar waardoor de zon toch weer gaat schijnen, vooral omdat het verdriet er ook mag zijn. Holly fijn dat jij ook weer wat geluk in je leven hebt, het is je gegund!!!
Vanavond ga ik naar J. toe. Ik had een rotdag op het werk en had het gewoon even nodig om bij hem te zijn. Heerlijk dat dat dan ook kan.... Even bijtanken en morgen weer vol goede moed naar het werk.
donderdag 13 november 2008 om 16:11
Hoi Romilda,
Ik heb zelf het contact met lotgenoten als zeer waardevol ervaren. Mensen in je omgeving doen hun best, maar hebben geen idee wat je doormaakt. Lotgenoten ervaren het natuurlijk ook verschillend, maar toch zijn de emoties en andere dingen waar je tegenaan loopt heel herkenbaar en dat sterkt je. Mocht je behoefte hebben, dan kun je je aanmelden op www.jjpv.nl, een forum voor mensen die jong hun partner verloren hebben (jjpv staat voor: jong je partner verloren).
Heeft J. je weer een beetje weten op te peppen? Ik heb echt diep respect voor mijn vriend, zeker in het begin was ik toch heel vaak heel erg verdrietig. Het gaat nu een stuk beter, ik heb weer ruimte voor andere dingen. Al heb ik soms nog wel eens dat het me aanvliegt. In het begin voelde ik me al schuldig als ik een uur niet aan mijn man had gedacht. Ik pep me altijd maar weer op met de gedachte dat mijn man ook niet zou willen dat ik me alleen maar ellendig voel. Al heb ik het af en toe gewoon nodig om me ellendig te voelen. Het moet er toch uit...
Gr, Holly
Ik heb zelf het contact met lotgenoten als zeer waardevol ervaren. Mensen in je omgeving doen hun best, maar hebben geen idee wat je doormaakt. Lotgenoten ervaren het natuurlijk ook verschillend, maar toch zijn de emoties en andere dingen waar je tegenaan loopt heel herkenbaar en dat sterkt je. Mocht je behoefte hebben, dan kun je je aanmelden op www.jjpv.nl, een forum voor mensen die jong hun partner verloren hebben (jjpv staat voor: jong je partner verloren).
Heeft J. je weer een beetje weten op te peppen? Ik heb echt diep respect voor mijn vriend, zeker in het begin was ik toch heel vaak heel erg verdrietig. Het gaat nu een stuk beter, ik heb weer ruimte voor andere dingen. Al heb ik soms nog wel eens dat het me aanvliegt. In het begin voelde ik me al schuldig als ik een uur niet aan mijn man had gedacht. Ik pep me altijd maar weer op met de gedachte dat mijn man ook niet zou willen dat ik me alleen maar ellendig voel. Al heb ik het af en toe gewoon nodig om me ellendig te voelen. Het moet er toch uit...
Gr, Holly
vrijdag 2 januari 2009 om 10:09
Hallo allemaal,
Allereerst wens ik iedereen een gelukkig en gezond nieuwjaar!
Het gaat op dit moment heel goed. Ik heb de feestdagen doorgebracht met mijn nieuwe vriend en het voelde goed. We zijn ook samen naar het graf van Ray geweest en hebben een kaars voor hem aangestoken. Er zijn moeilijke momenten, dat is gewoon met de feestdagen. Maar met een paar liefdevolle armen om je heen en begrip voor wat is geweest en is gebeurd kom je deze tijd goed door. Ik voel dat ik gewoon helemaal mezelf kan en mag zijn en dat voelt goed. Hopelijk wordt 2009 dus een jaar waarin de liefde weer mag groeien! Nu ga ik gauw weer verder want ik moet nog veel dingen doen.
Heel veel liefs, Rommel.
Allereerst wens ik iedereen een gelukkig en gezond nieuwjaar!
Het gaat op dit moment heel goed. Ik heb de feestdagen doorgebracht met mijn nieuwe vriend en het voelde goed. We zijn ook samen naar het graf van Ray geweest en hebben een kaars voor hem aangestoken. Er zijn moeilijke momenten, dat is gewoon met de feestdagen. Maar met een paar liefdevolle armen om je heen en begrip voor wat is geweest en is gebeurd kom je deze tijd goed door. Ik voel dat ik gewoon helemaal mezelf kan en mag zijn en dat voelt goed. Hopelijk wordt 2009 dus een jaar waarin de liefde weer mag groeien! Nu ga ik gauw weer verder want ik moet nog veel dingen doen.
Heel veel liefs, Rommel.
vrijdag 2 januari 2009 om 17:44
maandag 2 maart 2009 om 12:38
Hallo allemaal,
Ik heb net weer even bijgelezen met mims en een reactie geplaatst. En ik dacht laat ik hier ook even neerschrijven hoe het gaat. Gedeeltes hetzelfde als in het topic van mims, dat wel .
De tijd van het jaar is er weer een vol herinneringen. Nu precies 2 jaar geleden was Ray voor het laatst opgenomen in het ziekenhuis. Ik voelde en wist dat ie niet meer terug zou komen. Mijn lief ging sterven, dat besef, die pijn, die voelt nog steeds zo als 2 jaar geleden.
En ja, ik ben totaal overdonderd door een andere liefde. Nooit gedacht dat dat zou gebeuren. Maar een hele grote les heb ik geleerd. Het moet iemand zijn die stevig in zijn schoenen staat en die accepteert dat je verdriet hebt om je grote liefde, maar tegelijkertijd weet dat er ondanks dat ook een andere grote liefde kan ontstaan. Met veel geduld en kleine stapjes. En zo komt het dat ik zaterdag in de armen van mijn lief Menke heb gehuild om mijn lief Ray. Dat we samen plannen hoe we omgaan met deze tijd en met 7 maart. Dat ie de avond daarvoor hier naartoe komt. Samen het bloemstuk gaan halen en naar het graf gaan met mijn ouders. Gelukkig kan ik over alles goed met mijn andere lief praten en troost hij me. Zegt dat ik wat geluk in mijn leven heb verdiend en dat hij daarvoor wil zorgen... En soms begrijp ik niet dat hij dat kan opbrengen, dat ik inderdaad de ogen uit mijn kop jank om mijn verloren lief.... Maar hij houdt me voor dat Ray het liefste gewild had dat ik door zou gaan en niet alleen zou blijven. Is dat niet wat Ray tegen jou gezegd heeft die laatste dag, vraagt ie dan? Dus ja een andere liefde, nieuwe liefde klopt niet, de liefde voor Ray is niet oud en is niet weg. Die is nog aanwezig maar ook zo afwezig....
Toen Menke in mijn leven kwam dacht ik van Ray, wat doe je nou, dit kan toch niet, dit mag toch niet? Maar 's-nachts in mijn droom kwam Ray zeggen dat ie me wat beloofd had. Verder niets, alleen dat. En ik maar denken bedoelde hij dit? Ik heb het dus een kans gegeven en ja, ik ben ervan overtuigd dat dit iemand is die Ray op mijn pad gezet heeft. Maar het is eng om weer om iemand te gaan geven want er is een angst LEVENSGROOT van doe me dit niet nog een keer aan, ik wil niet meer van iemand houden die ik dan weer kan verliezen.....
Ik heb inmiddels ook op andere manieren aan de weg getimmerd. Ik heb besloten weg te gaan bij mijn huidige werk en ik heb een baan gevonden die dichter in de buurt van Menke is. Dat maakt het makkelijker om meer tijd met elkaar door te brengen en die behoefte is er ook bij allebei... Zo probeer ik dan toch mijn angsten te overwinnen, samen met iemand die heel veel begrip en gevoel heeft. En bij wie Ray ook een plaats heeft!!!
Ik heb net weer even bijgelezen met mims en een reactie geplaatst. En ik dacht laat ik hier ook even neerschrijven hoe het gaat. Gedeeltes hetzelfde als in het topic van mims, dat wel .
De tijd van het jaar is er weer een vol herinneringen. Nu precies 2 jaar geleden was Ray voor het laatst opgenomen in het ziekenhuis. Ik voelde en wist dat ie niet meer terug zou komen. Mijn lief ging sterven, dat besef, die pijn, die voelt nog steeds zo als 2 jaar geleden.
En ja, ik ben totaal overdonderd door een andere liefde. Nooit gedacht dat dat zou gebeuren. Maar een hele grote les heb ik geleerd. Het moet iemand zijn die stevig in zijn schoenen staat en die accepteert dat je verdriet hebt om je grote liefde, maar tegelijkertijd weet dat er ondanks dat ook een andere grote liefde kan ontstaan. Met veel geduld en kleine stapjes. En zo komt het dat ik zaterdag in de armen van mijn lief Menke heb gehuild om mijn lief Ray. Dat we samen plannen hoe we omgaan met deze tijd en met 7 maart. Dat ie de avond daarvoor hier naartoe komt. Samen het bloemstuk gaan halen en naar het graf gaan met mijn ouders. Gelukkig kan ik over alles goed met mijn andere lief praten en troost hij me. Zegt dat ik wat geluk in mijn leven heb verdiend en dat hij daarvoor wil zorgen... En soms begrijp ik niet dat hij dat kan opbrengen, dat ik inderdaad de ogen uit mijn kop jank om mijn verloren lief.... Maar hij houdt me voor dat Ray het liefste gewild had dat ik door zou gaan en niet alleen zou blijven. Is dat niet wat Ray tegen jou gezegd heeft die laatste dag, vraagt ie dan? Dus ja een andere liefde, nieuwe liefde klopt niet, de liefde voor Ray is niet oud en is niet weg. Die is nog aanwezig maar ook zo afwezig....
Toen Menke in mijn leven kwam dacht ik van Ray, wat doe je nou, dit kan toch niet, dit mag toch niet? Maar 's-nachts in mijn droom kwam Ray zeggen dat ie me wat beloofd had. Verder niets, alleen dat. En ik maar denken bedoelde hij dit? Ik heb het dus een kans gegeven en ja, ik ben ervan overtuigd dat dit iemand is die Ray op mijn pad gezet heeft. Maar het is eng om weer om iemand te gaan geven want er is een angst LEVENSGROOT van doe me dit niet nog een keer aan, ik wil niet meer van iemand houden die ik dan weer kan verliezen.....
Ik heb inmiddels ook op andere manieren aan de weg getimmerd. Ik heb besloten weg te gaan bij mijn huidige werk en ik heb een baan gevonden die dichter in de buurt van Menke is. Dat maakt het makkelijker om meer tijd met elkaar door te brengen en die behoefte is er ook bij allebei... Zo probeer ik dan toch mijn angsten te overwinnen, samen met iemand die heel veel begrip en gevoel heeft. En bij wie Ray ook een plaats heeft!!!
