Gezondheid
alle pijlers
Mijn vaders handicap
dinsdag 4 maart 2014 om 18:26
Beste lezers,
Getwijfeld om dit te plaatsen vanwege herkenbaarheid, maar wil het graag kwijt en vraag me af wat jullie zouden doen.
Jaren geleden had mijn vader een tumor in zijn nek. Deze is verwijderd en na lange revalidatie kon hij zich aardig redden. Dit wil zeggen, hij liep weer, kon zijn eten verzorgen, wat boodschappen doen en met auto's klussen. Wel volledig afgekeurd vanwege zijn handicap; bijna geen evenwicht, pijn bij staan en zitten, blaas niet onder controle en plaatselijk verlies van gevoel.
Nu jaren later is de situatie er op achteruit gegaan. Lopen wil bijna niet meer, kan niets meer doen zonder zich vast te houden (dus jas dicht doen moet zittend) en of hij zich nog goed kan wassen betwijfel ik.
Hij heeft vieze kleding aan en kan soms niet zonder hulp in de scootmobiel komen (waar hij zich zo voor schaamt, dat hij zichzelf maar een petje heeft aangeschaft, want dan herkennen 'ze' hem niet.). Ook redt hij het soms niet om boodschappen te doen, waardoor hij zonder eten zit. Maar om in zijn woorden te zeggen: Een pak suiker voedt ook.....
Al met al maak ik me zorgen om hoe het nu verder moet. Hij verwaarloost maar ik mag niet bij hem binnen komen. Hij belt niet voor boodschappen, terwijl ik dat meer dan eens heb voorgesteld.
Wat moet je nu met zo'n man. Hij blijft erbij dat hij inderdaad niet zo soepel is, maar verder hoeven we ons geen zorgen te maken, het gaat tenslotte prima met hem..
Mijn vraag? Tja, wat zouden jullie doen?
Getwijfeld om dit te plaatsen vanwege herkenbaarheid, maar wil het graag kwijt en vraag me af wat jullie zouden doen.
Jaren geleden had mijn vader een tumor in zijn nek. Deze is verwijderd en na lange revalidatie kon hij zich aardig redden. Dit wil zeggen, hij liep weer, kon zijn eten verzorgen, wat boodschappen doen en met auto's klussen. Wel volledig afgekeurd vanwege zijn handicap; bijna geen evenwicht, pijn bij staan en zitten, blaas niet onder controle en plaatselijk verlies van gevoel.
Nu jaren later is de situatie er op achteruit gegaan. Lopen wil bijna niet meer, kan niets meer doen zonder zich vast te houden (dus jas dicht doen moet zittend) en of hij zich nog goed kan wassen betwijfel ik.
Hij heeft vieze kleding aan en kan soms niet zonder hulp in de scootmobiel komen (waar hij zich zo voor schaamt, dat hij zichzelf maar een petje heeft aangeschaft, want dan herkennen 'ze' hem niet.). Ook redt hij het soms niet om boodschappen te doen, waardoor hij zonder eten zit. Maar om in zijn woorden te zeggen: Een pak suiker voedt ook.....
Al met al maak ik me zorgen om hoe het nu verder moet. Hij verwaarloost maar ik mag niet bij hem binnen komen. Hij belt niet voor boodschappen, terwijl ik dat meer dan eens heb voorgesteld.
Wat moet je nu met zo'n man. Hij blijft erbij dat hij inderdaad niet zo soepel is, maar verder hoeven we ons geen zorgen te maken, het gaat tenslotte prima met hem..
Mijn vraag? Tja, wat zouden jullie doen?
dinsdag 4 maart 2014 om 18:31
Niet wachten tot hij jou belt voor hulp.. Hij schaamt zich ervoor hulpbehoevend te zijn dus hij gaat echt zijn kind (waar hij voor moest zorgen) vragen om hulp.. Bied het ook niet aan maar doe het gewoon!
Elke week boodschappen brengen of hem bellen en zeggen dat je hem zo op komt halen om boodschappen te doen. Als je er dan toch bent ga je even stoffen, stofzuigen de vaat doen en zijn was. Zo eens per week even helpen lan een hele hoop schelen! Hij zal heus even flink tegensputteren maar hij en jij moeten gewoon doorzetten. Hij heeft duidelijk die hulp nodig en dan liever van familie dan van een vreemde over de vloer kan ik me zo voorstellen.
Elke week boodschappen brengen of hem bellen en zeggen dat je hem zo op komt halen om boodschappen te doen. Als je er dan toch bent ga je even stoffen, stofzuigen de vaat doen en zijn was. Zo eens per week even helpen lan een hele hoop schelen! Hij zal heus even flink tegensputteren maar hij en jij moeten gewoon doorzetten. Hij heeft duidelijk die hulp nodig en dan liever van familie dan van een vreemde over de vloer kan ik me zo voorstellen.
dinsdag 4 maart 2014 om 18:31
Ik zou persoonlijk een gesprek aangaan met zijn huisarts. Wellicht dat hij of zij weet welke bewegen er bewandeld moeten of kunnen worden.
Ik kan mij wel voorstellen dat je vader zo op de rem trapt. Lijkt mij vreselijk om bij je volle verstand te zijn en te ontdekken dat alles steeds minder wordt. Hij zal toch iets aan zijn instelling moeten doen.
En voor jou als kind ook vreselijk om te zien hoe je vader aftakelt.
Ik kan mij wel voorstellen dat je vader zo op de rem trapt. Lijkt mij vreselijk om bij je volle verstand te zijn en te ontdekken dat alles steeds minder wordt. Hij zal toch iets aan zijn instelling moeten doen.
En voor jou als kind ook vreselijk om te zien hoe je vader aftakelt.
dinsdag 4 maart 2014 om 18:34
Moeilijk he. Als je ouder niet wil is dat heel lastig. Je zult zelf het voortouw moeten nemen. Dus niet zeggen, maar doen. Ik denk dat hij ook echt professionele hulp nodig heeft. Informeer eens bij instanties in de omgeving van je vader, gewoon informatie inwinnen over de diverse mogelijkheden. Je weet dan zelf beter hoe jij je vader kan helpen.
dinsdag 4 maart 2014 om 18:34
quote:whatcomesaround schreef op 04 maart 2014 @ 18:31:
Niet wachten tot hij jou belt voor hulp.. Hij schaamt zich ervoor hulpbehoevend te zijn dus hij gaat echt zijn kind (waar hij voor moest zorgen) vragen om hulp.. Bied het ook niet aan maar doe het gewoon!
Elke week boodschappen brengen of hem bellen en zeggen dat je hem zo op komt halen om boodschappen te doen. Als je er dan toch bent ga je even stoffen, stofzuigen de vaat doen en zijn was. Zo eens per week even helpen lan een hele hoop schelen! Hij zal heus even flink tegensputteren maar hij en jij moeten gewoon doorzetten. Hij heeft duidelijk die hulp nodig en dan liever van familie dan van een vreemde over de vloer kan ik me zo voorstellen.
Ik heb het een tijd geleden geprobeerd, hij liet me het huis niet in, en ik wil hem ergens daar niet in dwarsliggen.
Hij heeft letterlijk de deur dicht geduwd, ik steek er niet zomaar mijn voet tussen.
Niet wachten tot hij jou belt voor hulp.. Hij schaamt zich ervoor hulpbehoevend te zijn dus hij gaat echt zijn kind (waar hij voor moest zorgen) vragen om hulp.. Bied het ook niet aan maar doe het gewoon!
Elke week boodschappen brengen of hem bellen en zeggen dat je hem zo op komt halen om boodschappen te doen. Als je er dan toch bent ga je even stoffen, stofzuigen de vaat doen en zijn was. Zo eens per week even helpen lan een hele hoop schelen! Hij zal heus even flink tegensputteren maar hij en jij moeten gewoon doorzetten. Hij heeft duidelijk die hulp nodig en dan liever van familie dan van een vreemde over de vloer kan ik me zo voorstellen.
Ik heb het een tijd geleden geprobeerd, hij liet me het huis niet in, en ik wil hem ergens daar niet in dwarsliggen.
Hij heeft letterlijk de deur dicht geduwd, ik steek er niet zomaar mijn voet tussen.
dinsdag 4 maart 2014 om 18:35
Melden bij zijn huisarts, die kan dit verder goed oppakken. Veel huisartsen hebben tegenwoordig een spv-er met wie ze veel samenwerken, misschien komt die wel binnen.
En ik zou gewoon elke week een kratje boodschappen voor de deur zetten. Niet vragen, gewoon doen.
Daarnaast kun je proberen om het gesprek gaande te houden, door dingen met hem te doen die hij wel wil. Misschien krijg je dan langzaam meer ingang. Focus je eerst op wat hij wel wil, dan stap je uit de negatieve actie-reactie.
En ik zou gewoon elke week een kratje boodschappen voor de deur zetten. Niet vragen, gewoon doen.
Daarnaast kun je proberen om het gesprek gaande te houden, door dingen met hem te doen die hij wel wil. Misschien krijg je dan langzaam meer ingang. Focus je eerst op wat hij wel wil, dan stap je uit de negatieve actie-reactie.
dinsdag 4 maart 2014 om 18:35
Praten en proberen samen met hem via de huisarts hulp te krijgen zoals thuishulp en tafeltje dekje. Benadruk dat hulp zijn zelfstandigheid bevordert met hulp kan hij zijn eigen huis houden en indien e.a. uit de hand loopt misschien wel niet (beetje dik aanzetten al is het niet de hele waarheid kan helpen).
Indien het niet lukt of indien het huis echt het soort huis is als van een horder, GGZ of het leger des heils inschakelen mbt hulp.
Indien het niet lukt of indien het huis echt het soort huis is als van een horder, GGZ of het leger des heils inschakelen mbt hulp.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 maart 2014 om 18:35
Een gesprek met hem voeren over je zorgen om hem. Eens rustig aanhoren wat hij hierover zegt.
Mocht hij zich volledig afsluiten voor een gesprek en je maakt je te veel zorgen, dan zou je ook eens zijn huisarts kunnen bellen. De huisarts mag met jou niet over de (medische) situatie van je vader praten, maar de huisarts kan jou wel aanhoren. Het is dan aan de huisarts om in te schatten of hij/zij iets met deze informatie kan of moet doen.
Mocht hij zich volledig afsluiten voor een gesprek en je maakt je te veel zorgen, dan zou je ook eens zijn huisarts kunnen bellen. De huisarts mag met jou niet over de (medische) situatie van je vader praten, maar de huisarts kan jou wel aanhoren. Het is dan aan de huisarts om in te schatten of hij/zij iets met deze informatie kan of moet doen.
dinsdag 4 maart 2014 om 18:36
quote:Tuorrebout schreef op 04 maart 2014 @ 18:31:
Ik zou persoonlijk een gesprek aangaan met zijn huisarts. Wellicht dat hij of zij weet welke bewegen er bewandeld moeten of kunnen worden.
Ik kan mij wel voorstellen dat je vader zo op de rem trapt. Lijkt mij vreselijk om bij je volle verstand te zijn en te ontdekken dat alles steeds minder wordt. Hij zal toch iets aan zijn instelling moeten doen.
En voor jou als kind ook vreselijk om te zien hoe je vader aftakelt. Heb ik ook aan gedacht, we hebben gelukkig heel ouderwets de zelfde huisarts. Bedankt voor je reactie, Hij trapt echt op de rem inderdaad.
Ik zou persoonlijk een gesprek aangaan met zijn huisarts. Wellicht dat hij of zij weet welke bewegen er bewandeld moeten of kunnen worden.
Ik kan mij wel voorstellen dat je vader zo op de rem trapt. Lijkt mij vreselijk om bij je volle verstand te zijn en te ontdekken dat alles steeds minder wordt. Hij zal toch iets aan zijn instelling moeten doen.
En voor jou als kind ook vreselijk om te zien hoe je vader aftakelt. Heb ik ook aan gedacht, we hebben gelukkig heel ouderwets de zelfde huisarts. Bedankt voor je reactie, Hij trapt echt op de rem inderdaad.
dinsdag 4 maart 2014 om 18:37
quote:viva-amber schreef op 04 maart 2014 @ 18:35:
Praten en proberen samen met hem via de huisarts hulp te krijgen zoals thuishulp en tafeltje dekje. Benadruk dat hulp zijn zelfstandigheid bevordert met hulp kan hij zijn eigen huis houden en indien e.a. uit de hand loopt misschien wel niet (beetje dik aanzetten al is het niet de hele waarheid kan helpen).
Indien het niet lukt of indien het huis echt het soort huis is als van een horder, GGZ of het leger des heils inschakelen mbt hulp.Tafeltje dekje, dat is ook een goed begin, kan hij langzaam aan hulp gaan wennen.
Praten en proberen samen met hem via de huisarts hulp te krijgen zoals thuishulp en tafeltje dekje. Benadruk dat hulp zijn zelfstandigheid bevordert met hulp kan hij zijn eigen huis houden en indien e.a. uit de hand loopt misschien wel niet (beetje dik aanzetten al is het niet de hele waarheid kan helpen).
Indien het niet lukt of indien het huis echt het soort huis is als van een horder, GGZ of het leger des heils inschakelen mbt hulp.Tafeltje dekje, dat is ook een goed begin, kan hij langzaam aan hulp gaan wennen.
dinsdag 4 maart 2014 om 18:38
quote:whatcomesaround schreef op 04 maart 2014 @ 18:37:
Waarschijnlijk heeft hij dan dus echt hard hulp nodig.. Want hij zal zich dan misschien schamen voor hoe zijn huis erbij staat? Dan zou ik inderdaad huisarts inschakelen..Ik denk dat dat erg mee speelt en waarom ik niet binnen mag komen. Mijn moeder en broers trouwens ook niet, zelfde respons..
Waarschijnlijk heeft hij dan dus echt hard hulp nodig.. Want hij zal zich dan misschien schamen voor hoe zijn huis erbij staat? Dan zou ik inderdaad huisarts inschakelen..Ik denk dat dat erg mee speelt en waarom ik niet binnen mag komen. Mijn moeder en broers trouwens ook niet, zelfde respons..
dinsdag 4 maart 2014 om 18:40
Heeft hij nog contact met een specialist/huisarts? Misschien kan een herhaald revalidatietraject hem er weer een stukje boven op helpen? Weet niet of hij dat gezien leeftijd/conditie nog aan zou kunnen natuurlijk. En of hij open staat voor zoiets.
Heb ook een ouder die pertinent alles afwijst, tot er weer eens een voldongen feit voor de deur staat, dan moet ie wel. Erg lastig, een operatie en alles eromheen aan mantelzorg wil ik met alle liefde plannen. Hij niet. "Het moet maar zoals het gaat". En dat betekent dat ik midden in de nacht dingen moet gaan regelen als ie met spoed richting ziekenhuis moet.
Ik probeer op hem in te praten, "voorkomen is beter dan genezen", of "stel je voor dat je klachten verbeteren als je wat hulp zou accepteren". Maar dat is tegen dovemansoren gezegd. Hij doet het zoals hij het wil en dat is dus wachten tot het echt niet meer gaat. Ik lees dus mee .
Heb ook een ouder die pertinent alles afwijst, tot er weer eens een voldongen feit voor de deur staat, dan moet ie wel. Erg lastig, een operatie en alles eromheen aan mantelzorg wil ik met alle liefde plannen. Hij niet. "Het moet maar zoals het gaat". En dat betekent dat ik midden in de nacht dingen moet gaan regelen als ie met spoed richting ziekenhuis moet.
Ik probeer op hem in te praten, "voorkomen is beter dan genezen", of "stel je voor dat je klachten verbeteren als je wat hulp zou accepteren". Maar dat is tegen dovemansoren gezegd. Hij doet het zoals hij het wil en dat is dus wachten tot het echt niet meer gaat. Ik lees dus mee .
dinsdag 4 maart 2014 om 18:43
Als ik het zo lees, dan zou je vader waarschijnlijk wel in aanmerking komen voor thuiszorg.
TO, ben jij in de gelegenheid om wekelijks of tweewekelijks boodschappen voor (of als je een auto hebt met) je vader te doen.
Dan met de opmerking dat je daarna gezellig samen een bakkie kunnen doen.
Is er anders misschien iemand bij je vader in de straat die wekelijks de grote en zware boodschappen voor hem kan doen.
Als jij je vader wekelijks of tweewekelijks ziet zou jij de was voor hem kunnen doen.
Tafeltje dekje een idee?
Maatjes project een idee?
TO, ben jij in de gelegenheid om wekelijks of tweewekelijks boodschappen voor (of als je een auto hebt met) je vader te doen.
Dan met de opmerking dat je daarna gezellig samen een bakkie kunnen doen.
Is er anders misschien iemand bij je vader in de straat die wekelijks de grote en zware boodschappen voor hem kan doen.
Als jij je vader wekelijks of tweewekelijks ziet zou jij de was voor hem kunnen doen.
Tafeltje dekje een idee?
Maatjes project een idee?
dinsdag 4 maart 2014 om 18:44
dinsdag 4 maart 2014 om 18:45
quote:fairy1 schreef op 04 maart 2014 @ 18:40:
Heeft hij nog contact met een specialist/huisarts? Misschien kan een herhaald revalidatietraject hem er weer een stukje boven op helpen? Weet niet of hij dat gezien leeftijd/conditie nog aan zou kunnen natuurlijk. En of hij open staat voor zoiets.
Heb ook een ouder die pertinent alles afwijst, tot er weer eens een voldongen feit voor de deur staat, dan moet ie wel. Erg lastig, een operatie en alles eromheen aan mantelzorg wil ik met alle liefde plannen. Hij niet. "Het moet maar zoals het gaat". En dat betekent dat ik midden in de nacht dingen moet gaan regelen als ie met spoed richting ziekenhuis moet.
Ik probeer op hem in te praten, "voorkomen is beter dan genezen", of "stel je voor dat je klachten verbeteren als je wat hulp zou accepteren". Maar dat is tegen dovemansoren gezegd. Hij doet het zoals hij het wil en dat is dus wachten tot het echt niet meer gaat. Ik lees dus mee .
Zo hee, heel herkenbaar.
Hij is vorig jaar bij een specialist geweest, na drie jaar op hem inpraten en uiteindelijk onder een soort van dwang, maar een operatie zou de toestand stabiel kunnen houden maar niet verbeteren. Daarnaast is het risico vrij groot dat de operatie mislukt en hij per direct volledig hulpbehoevend wordt.
Ik was bij dit bezoek. Gelukkig maar want hij heeft verteld aan anderen dat de artsen niets voor hem kunnen betekenen. En aan mijn broers dat hij een vocht ophoping had.......
En aan mijn moeder dat ze niets hebben gevonden en dat het dus toch best allemaal goed komt.
Heeft hij nog contact met een specialist/huisarts? Misschien kan een herhaald revalidatietraject hem er weer een stukje boven op helpen? Weet niet of hij dat gezien leeftijd/conditie nog aan zou kunnen natuurlijk. En of hij open staat voor zoiets.
Heb ook een ouder die pertinent alles afwijst, tot er weer eens een voldongen feit voor de deur staat, dan moet ie wel. Erg lastig, een operatie en alles eromheen aan mantelzorg wil ik met alle liefde plannen. Hij niet. "Het moet maar zoals het gaat". En dat betekent dat ik midden in de nacht dingen moet gaan regelen als ie met spoed richting ziekenhuis moet.
Ik probeer op hem in te praten, "voorkomen is beter dan genezen", of "stel je voor dat je klachten verbeteren als je wat hulp zou accepteren". Maar dat is tegen dovemansoren gezegd. Hij doet het zoals hij het wil en dat is dus wachten tot het echt niet meer gaat. Ik lees dus mee .
Zo hee, heel herkenbaar.
Hij is vorig jaar bij een specialist geweest, na drie jaar op hem inpraten en uiteindelijk onder een soort van dwang, maar een operatie zou de toestand stabiel kunnen houden maar niet verbeteren. Daarnaast is het risico vrij groot dat de operatie mislukt en hij per direct volledig hulpbehoevend wordt.
Ik was bij dit bezoek. Gelukkig maar want hij heeft verteld aan anderen dat de artsen niets voor hem kunnen betekenen. En aan mijn broers dat hij een vocht ophoping had.......
En aan mijn moeder dat ze niets hebben gevonden en dat het dus toch best allemaal goed komt.
