Relaties
alle pijlers
Schoonvader op mijn huwelijk
woensdag 25 juni 2008 om 15:23
Hoi allemaal,
Graag wil ik even mijn verhaal kwijt en ook jullie advies hierover krijgen.
16 mei zijn mijn man en ik getrouwd en achteraf hebben we begrepen van verschillende mensen dat mijn schoonvader niet van mijn beste vriendin/getuige heeft gezeten. Het was niet heel erg schokkend, maar wel erg ongepast (niet aan borsten, maar wel aan heup en een "verkeerd geplaatste zoen")
De maandag na ons trouwen heeft hij ook haar nog een smsje gestuurd met een tekst wat ook echt niet gepast is. Toen ik het hoorde was ik echt woest. Ik heb het gevoel of hij een klein gedeelte van de herrinering heeft verpest.
We hebben hem hiermee geconfronteerd en hij heeft het toegegeven.
Ik wil mijn schoonvader voorlopig niet zien, in ieder geval niet zonder dat er over gesproken gaat worden en hij zijn excuus aanbied. Ik ben er erg verdrietig over en heel erg kwaad. Daarbij wil ik hem niet zien op momenten dat mijn vrienden en andere familie hier zijn (verjaardagen en andere feestjes enz).
Ook hangt het tussen mijn man en mij in en zodra we er over beginnen, krijgen we er ruzie over.
Hij vind dat ik veel te emotioneel en te heftig reageer. En hij vind het jammer voor zijn moeder dat ik daar nu niet meer kom. Ook zijn moeder vind dat ik te heftig reageer en dat ik er een te groot drama van maak. Dit vinden ze omdat ze het idee hebben dat ik hier geen partij in ben.
Wat vinden jullie. Reageer ik overdreven? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan. Het blijft in mijn hoofd draaien en ik kan het niet loslaten.
Liefs, M
Graag wil ik even mijn verhaal kwijt en ook jullie advies hierover krijgen.
16 mei zijn mijn man en ik getrouwd en achteraf hebben we begrepen van verschillende mensen dat mijn schoonvader niet van mijn beste vriendin/getuige heeft gezeten. Het was niet heel erg schokkend, maar wel erg ongepast (niet aan borsten, maar wel aan heup en een "verkeerd geplaatste zoen")
De maandag na ons trouwen heeft hij ook haar nog een smsje gestuurd met een tekst wat ook echt niet gepast is. Toen ik het hoorde was ik echt woest. Ik heb het gevoel of hij een klein gedeelte van de herrinering heeft verpest.
We hebben hem hiermee geconfronteerd en hij heeft het toegegeven.
Ik wil mijn schoonvader voorlopig niet zien, in ieder geval niet zonder dat er over gesproken gaat worden en hij zijn excuus aanbied. Ik ben er erg verdrietig over en heel erg kwaad. Daarbij wil ik hem niet zien op momenten dat mijn vrienden en andere familie hier zijn (verjaardagen en andere feestjes enz).
Ook hangt het tussen mijn man en mij in en zodra we er over beginnen, krijgen we er ruzie over.
Hij vind dat ik veel te emotioneel en te heftig reageer. En hij vind het jammer voor zijn moeder dat ik daar nu niet meer kom. Ook zijn moeder vind dat ik te heftig reageer en dat ik er een te groot drama van maak. Dit vinden ze omdat ze het idee hebben dat ik hier geen partij in ben.
Wat vinden jullie. Reageer ik overdreven? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan. Het blijft in mijn hoofd draaien en ik kan het niet loslaten.
Liefs, M
woensdag 2 juli 2008 om 14:23
quote:MVLB schreef op 02 juli 2008 @ 13:48:
Toffifee, De reden voor tijdelijk geen contact is omdat we heel graag een kindje willen, en ik wil hun niet bij hun kleinkind weghouden en ons kindje later niet bij hun opa en oma. Voor mij is dat een reden om weer contact te hebben. Verder heb ik er geen behoefte aan en als er geen kindjes komen, dan heb ik ook geen contact met ze.
Ik kon je helemaal volgen toen je aangaf geen contact meer te willen. (Nee, niet omdat ik het niet ken, maar juist omdat ik het wel ken, de conflicten e.d. die je gewoon niet meer pikt, ook al is het familie).
Familie is niet het belangrijkste in je leven, en je kan een prima leven hebben zonder contact met je (schoon)ouders.
Alleen het wordt langzaamaan wel wat vaag. Je wil geen contact omdat schoonpa niet deugt, helder. Maar waarom is diezelfde man dan ineens wel reuze belangrijk voor eventuele kinderen?
Je klinkt nu steeds meer alsof het er niet om gaat dat je geen contact wil met een niet-deugende schoonpa, maar alsof je hem wil straffen. Als dat zo is, ben je niet bezig jezelf een plezier te doen, maar jezelf een bende frustratie te bezorgen. Doe jezelf dat niet aan.
Toffifee, De reden voor tijdelijk geen contact is omdat we heel graag een kindje willen, en ik wil hun niet bij hun kleinkind weghouden en ons kindje later niet bij hun opa en oma. Voor mij is dat een reden om weer contact te hebben. Verder heb ik er geen behoefte aan en als er geen kindjes komen, dan heb ik ook geen contact met ze.
Ik kon je helemaal volgen toen je aangaf geen contact meer te willen. (Nee, niet omdat ik het niet ken, maar juist omdat ik het wel ken, de conflicten e.d. die je gewoon niet meer pikt, ook al is het familie).
Familie is niet het belangrijkste in je leven, en je kan een prima leven hebben zonder contact met je (schoon)ouders.
Alleen het wordt langzaamaan wel wat vaag. Je wil geen contact omdat schoonpa niet deugt, helder. Maar waarom is diezelfde man dan ineens wel reuze belangrijk voor eventuele kinderen?
Je klinkt nu steeds meer alsof het er niet om gaat dat je geen contact wil met een niet-deugende schoonpa, maar alsof je hem wil straffen. Als dat zo is, ben je niet bezig jezelf een plezier te doen, maar jezelf een bende frustratie te bezorgen. Doe jezelf dat niet aan.
woensdag 2 juli 2008 om 14:27
quote:MVLB schreef op 02 juli 2008 @ 13:57:
En nee het is niet onvergeeflijk wat er op onze trouwdag is gebeurd, maar wel wat er in de periode erna gebeurd is.
Sorry, maar dan is e-mails sturen nutteloos zout in de wond wrijven. Als het onvegreeflijk is, is het onvergeeflijk, en is alles wat je doet energie verspilling. Blijkbaar vind je wel degelijk dat het vergeeflijk is, of je wraakzucht is iets te ongezond.
Been there, done that. Bij mij eindigde het in: géén enkel contact meer met het betrokken zeer naaste familielid. Maar ik heb er wel van geleerd nooit meer zoveel energie te steken om mijn gekwetste ego en mijn wraakzucht te bevredigen. De enige die daar last van heeft ben je zelf.
En nee het is niet onvergeeflijk wat er op onze trouwdag is gebeurd, maar wel wat er in de periode erna gebeurd is.
Sorry, maar dan is e-mails sturen nutteloos zout in de wond wrijven. Als het onvegreeflijk is, is het onvergeeflijk, en is alles wat je doet energie verspilling. Blijkbaar vind je wel degelijk dat het vergeeflijk is, of je wraakzucht is iets te ongezond.
Been there, done that. Bij mij eindigde het in: géén enkel contact meer met het betrokken zeer naaste familielid. Maar ik heb er wel van geleerd nooit meer zoveel energie te steken om mijn gekwetste ego en mijn wraakzucht te bevredigen. De enige die daar last van heeft ben je zelf.
woensdag 2 juli 2008 om 15:22
Ik moet eerlijk bekennen dat jullie voor een gedeelte gelijk hebben (en o wat kan dat toch af en toe moeilijk zijn om toe te geven). Maar is het raar dat ik zeg dat ik na alles wat er gebeurd is gewoon even geen behoefte heb aan contact met hun? Ik heb er geen zin in om maar alles te vergeten en vergeven en doen alsof er niets aan de hand is en weer verder gaan waar we gebleven waren. Tuurlijk zal het ooit vergeven worden, vergeten zal denk ik niet, daarom zullen wij er ook voor kiezen mijn schoonouders niet meer op feestjes welkom te laten zijn. En ik vind dat wij recht hebben op die keuze, (staat misschien een beetje raar zo, en het woord recht hebben op iets vind ik ook niet zo prettig klinken, maar weet even niet hoe ik het anders moet beschrijven.)En ik verkies dus mijn vriendin (en geen stress hebben hierom) boven mijn schoonouders.
Ik heb nooit geroepen het contact te willen verbreken, dat is wat Eleonora ook al eerder schreef, dat kan ook niet, mits je hier samen voor kiest, en is ook helemaal niet aan de orde.
Ik heb er inderdaad last van, en een van de redenen om dit topic te openen, zodat ik het van me af kan schrijven en misschien wat goede adviesen te krijgen.
Ik heb nooit geroepen het contact te willen verbreken, dat is wat Eleonora ook al eerder schreef, dat kan ook niet, mits je hier samen voor kiest, en is ook helemaal niet aan de orde.
Ik heb er inderdaad last van, en een van de redenen om dit topic te openen, zodat ik het van me af kan schrijven en misschien wat goede adviesen te krijgen.
woensdag 2 juli 2008 om 15:30
quote:toffifee schreef op 02 juli 2008 @ 14:13:
Ik bedoel dat je kind dan alsnog één stel opa en oma heeft.
Je schrijft:
En nee het is niet onvergeeflijk wat er op onze trouwdag is gebeurd, maar wel wat er in de periode erna gebeurd is.
Je schreef al voordat ze raar gingen reageren dat je ze voorlopig niet wilde zien omdat je woedend was.
En volgens mij vind je het wel goed zo. Je hebt nu een stok om mee te slaan, na de rare reacties op je mail. Wij weten niet wat je hebt geschreven. Ik vraag me oprecht of hoe de band was voor het gebeurde. Je schrijft eerder ook dat je vriendin absoluut voor je schoonvader gaat. Dat zegt ook wat over je band. Ik zou namelijk niet weten welke keuze ik moet maken als ik zou moeten kiezen tussen mijn beste vriendin mijn schoonvader. Heb namelijk een superschoonvader. En een supervriendin. Bovendien heb ik ook vraagtekens bij jouw reactie op jouw man die als eerste reactie geeft dat hij zich niet kan voorstellen dat zijn vader dit gedaan heeft. Dat is toch een logische reactie als je zoiets hoort over je vader? Je doet net alsof je dit allang hebt aan zien komen.
Volgens mij wil jij te graag bewijzen aan jouw man dat zijn vader echt de moeite niet waard is om langer contact mee te hebben.
Even nog wat verduidelijken:
Ik vond mijn schoonouders vanaf het begin rare mensen. Toen ik daar voor het eerst kwam hebben ze mij compleet genegeerd en ging het over de zus van de buurvrouw haar tante d'r dochter (even als voorbeeldje) Over niets dus, niet dat het nou alleen maar over mij moet gaan, maar een beetje interesse had op zijn plaats geweest. Met mijn schoonmoeder had ik een goede band gekregen daarna, en ik was en ben eigenlijk nog wel, gek op haar. Mijn schoonvader heb ik nooit gemogen. Ik vind hem vreemd, niet aardig en hij vind zichzelf zo leuk, kan ik niet tegen. Ook heeft hij aan mij gezeten. Niet benoemenswaardig, maar heel subtiel. Even een handje op mijn kont, en dan sorry zeggen, een verkeerd terecht gekomen zoen. En nog wat van dat soort dingen. Ik heb tegen hem verteld dat ik daar niet van gediend was en mijn man hier ook over verteld. Dat werd met de mantel der liefde bedekt, "dat zal hij toch niet expres gedaan hebben" enz. 1x is man kwaad op zijn vader geworden en daarna is het ook niet meer gebeurd.
Over de keuze schoonvader - beste vriendin. Tja, dat is voor mij een hele makkelijke keuze. Ik heb voor de vriendschap gekozen met mijn vriendin en mijn schoonvader heb ik er "bij" gekregen.
En wat betreft mijn reactie naar mijn man, het verbaasde mij niet. Noem het een voorgevoel, noem het mensenkennis, geef het beesje maar een naampje. Ik vind die man een viezerik.
Ik bedoel dat je kind dan alsnog één stel opa en oma heeft.
Je schrijft:
En nee het is niet onvergeeflijk wat er op onze trouwdag is gebeurd, maar wel wat er in de periode erna gebeurd is.
Je schreef al voordat ze raar gingen reageren dat je ze voorlopig niet wilde zien omdat je woedend was.
En volgens mij vind je het wel goed zo. Je hebt nu een stok om mee te slaan, na de rare reacties op je mail. Wij weten niet wat je hebt geschreven. Ik vraag me oprecht of hoe de band was voor het gebeurde. Je schrijft eerder ook dat je vriendin absoluut voor je schoonvader gaat. Dat zegt ook wat over je band. Ik zou namelijk niet weten welke keuze ik moet maken als ik zou moeten kiezen tussen mijn beste vriendin mijn schoonvader. Heb namelijk een superschoonvader. En een supervriendin. Bovendien heb ik ook vraagtekens bij jouw reactie op jouw man die als eerste reactie geeft dat hij zich niet kan voorstellen dat zijn vader dit gedaan heeft. Dat is toch een logische reactie als je zoiets hoort over je vader? Je doet net alsof je dit allang hebt aan zien komen.
Volgens mij wil jij te graag bewijzen aan jouw man dat zijn vader echt de moeite niet waard is om langer contact mee te hebben.
Even nog wat verduidelijken:
Ik vond mijn schoonouders vanaf het begin rare mensen. Toen ik daar voor het eerst kwam hebben ze mij compleet genegeerd en ging het over de zus van de buurvrouw haar tante d'r dochter (even als voorbeeldje) Over niets dus, niet dat het nou alleen maar over mij moet gaan, maar een beetje interesse had op zijn plaats geweest. Met mijn schoonmoeder had ik een goede band gekregen daarna, en ik was en ben eigenlijk nog wel, gek op haar. Mijn schoonvader heb ik nooit gemogen. Ik vind hem vreemd, niet aardig en hij vind zichzelf zo leuk, kan ik niet tegen. Ook heeft hij aan mij gezeten. Niet benoemenswaardig, maar heel subtiel. Even een handje op mijn kont, en dan sorry zeggen, een verkeerd terecht gekomen zoen. En nog wat van dat soort dingen. Ik heb tegen hem verteld dat ik daar niet van gediend was en mijn man hier ook over verteld. Dat werd met de mantel der liefde bedekt, "dat zal hij toch niet expres gedaan hebben" enz. 1x is man kwaad op zijn vader geworden en daarna is het ook niet meer gebeurd.
Over de keuze schoonvader - beste vriendin. Tja, dat is voor mij een hele makkelijke keuze. Ik heb voor de vriendschap gekozen met mijn vriendin en mijn schoonvader heb ik er "bij" gekregen.
En wat betreft mijn reactie naar mijn man, het verbaasde mij niet. Noem het een voorgevoel, noem het mensenkennis, geef het beesje maar een naampje. Ik vind die man een viezerik.
woensdag 2 juli 2008 om 15:30
Nee hoor. Het is helemaal niet raar dat je nu even geen contact wil. Ik hoop dat het je lukt om het niet de hoofdmoot van je dag te laten worden. Dat je ook kunt genieten van je nieuwbakken echtgenoot. Wanneer het nl wel alles beheerst, vind ik het zo zonde van je energie. Blij zijn is een veel leukere emotie, dan boos zijn.
woensdag 2 juli 2008 om 15:35
We hebben even een dipje gehad in de afgelopen 6 weken. Maar met heel veel praten, en vooral veel luisteren naar elkaar is het gelukt om weer samen heel sterk te staan. Genieten van elkaar en van de foto's van onze bruiloft.
Over een paar weken gaan we een lang weekend weg, naar de andere kant van het land (is niet heul ver, maar wel lekker weg). Even alles achter ons laten en gewoon ongedwongen samen zijn.
Over een paar weken gaan we een lang weekend weg, naar de andere kant van het land (is niet heul ver, maar wel lekker weg). Even alles achter ons laten en gewoon ongedwongen samen zijn.
woensdag 2 juli 2008 om 15:36
quote:MVLB schreef op 02 juli 2008 @ 15:22:
Ik moet eerlijk bekennen dat jullie voor een gedeelte gelijk hebben (en o wat kan dat toch af en toe moeilijk zijn om toe te geven). Maar is het raar dat ik zeg dat ik na alles wat er gebeurd is gewoon even geen behoefte heb aan contact met hun?In tegendeel. Heel normaal.
Ik gun je alleen niet jaren van energie steken in een niet te winnen oorlog.
Ik moet eerlijk bekennen dat jullie voor een gedeelte gelijk hebben (en o wat kan dat toch af en toe moeilijk zijn om toe te geven). Maar is het raar dat ik zeg dat ik na alles wat er gebeurd is gewoon even geen behoefte heb aan contact met hun?In tegendeel. Heel normaal.
Ik gun je alleen niet jaren van energie steken in een niet te winnen oorlog.
vrijdag 11 juli 2008 om 10:40
Mwoa, het gaat.
Vorige week vierden ze hun verjaardag en ik ben niet meegeweest daar naartoe. Man is alleen gegaan en Opa en Oma vroegen of ik ziek was, man ontkende dat en verder werd er niet op ingegaan.
Ik heb mijn schoonouders een kaartje geschreven met de tekst dat het dan hier maar bij moet blijven (de "ruzie") en dat we het er maar niet meer over gaan hebben. Dat het vergeven en vergeven niet aan hun is om te bepalen, maar aan mij, en dat dat tijd nodig heeft.
En toen bleef het stil. Geen reactie op welke manier dan ook. Geen mailtje, geen belletje. Helemaal niets.
Wat voor mij een teken is dat het alleen maar langer gaat duren eigenlijk. (hoe raar dat ook klinkt)
Vorige week vierden ze hun verjaardag en ik ben niet meegeweest daar naartoe. Man is alleen gegaan en Opa en Oma vroegen of ik ziek was, man ontkende dat en verder werd er niet op ingegaan.
Ik heb mijn schoonouders een kaartje geschreven met de tekst dat het dan hier maar bij moet blijven (de "ruzie") en dat we het er maar niet meer over gaan hebben. Dat het vergeven en vergeven niet aan hun is om te bepalen, maar aan mij, en dat dat tijd nodig heeft.
En toen bleef het stil. Geen reactie op welke manier dan ook. Geen mailtje, geen belletje. Helemaal niets.
Wat voor mij een teken is dat het alleen maar langer gaat duren eigenlijk. (hoe raar dat ook klinkt)
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 14 juli 2008 om 09:38
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 11 juli 2008 @ 10:40:
Mwoa, het gaat.
Vorige week vierden ze hun verjaardag en ik ben niet meegeweest daar naartoe. Man is alleen gegaan en Opa en Oma vroegen of ik ziek was, man ontkende dat en verder werd er niet op ingegaan.
Ik heb mijn schoonouders een kaartje geschreven met de tekst dat het dan hier maar bij moet blijven (de "ruzie") en dat we het er maar niet meer over gaan hebben. Dat het vergeven en vergeven niet aan hun is om te bepalen, maar aan mij, en dat dat tijd nodig heeft.
En toen bleef het stil. Geen reactie op welke manier dan ook. Geen mailtje, geen belletje. Helemaal niets.
Wat voor mij een teken is dat het alleen maar langer gaat duren eigenlijk. (hoe raar dat ook klinkt)Als ik jou was zou ik het contact gewoon staken. De reden waarom is duidelijk. Je hoeft niet steeds verantwoording af te leggen of uit te leggen waarom jij geen contact meer wil. gewoon niet mee gaan en niet schrijven of mailen. Je man moet hierin zijn eigen keuzes maken maar jou in ieder geval vrij laten om het contact te verbreken.
Mwoa, het gaat.
Vorige week vierden ze hun verjaardag en ik ben niet meegeweest daar naartoe. Man is alleen gegaan en Opa en Oma vroegen of ik ziek was, man ontkende dat en verder werd er niet op ingegaan.
Ik heb mijn schoonouders een kaartje geschreven met de tekst dat het dan hier maar bij moet blijven (de "ruzie") en dat we het er maar niet meer over gaan hebben. Dat het vergeven en vergeven niet aan hun is om te bepalen, maar aan mij, en dat dat tijd nodig heeft.
En toen bleef het stil. Geen reactie op welke manier dan ook. Geen mailtje, geen belletje. Helemaal niets.
Wat voor mij een teken is dat het alleen maar langer gaat duren eigenlijk. (hoe raar dat ook klinkt)Als ik jou was zou ik het contact gewoon staken. De reden waarom is duidelijk. Je hoeft niet steeds verantwoording af te leggen of uit te leggen waarom jij geen contact meer wil. gewoon niet mee gaan en niet schrijven of mailen. Je man moet hierin zijn eigen keuzes maken maar jou in ieder geval vrij laten om het contact te verbreken.
maandag 14 juli 2008 om 12:15
Tja, dat was inmiddels al duidelijk dat mijn man dat doet. Hij vraagt niet aan mij of ik mee ga. Overigens is hij na de verjaardag ook niet meer geweest naar zijn ouders.
Ik ben er ook klaar mee. Ik kan de energie op dit moment niet meer opbrengen om daar leuk te gaan zitten doen terwijl ik daar echt geen zin in heb. We zijn met hele andere dingen bezig in ons leven dan hier ruzie over te krijgen.
Ik verbaas me er over en man deelt deze verbazing.
Het contact is aan man en hij vind het prima. Ze zijn overigens ook welkom bij ons thuis, maar dan ben ik een blokje om. Wat voor man een reden is om ze niet uit te nodigen, want die vind dat niemand ons uit ons eigen huis hoeft te jagen.
Maar ik wil wel graag voor man alle opties open houden.
Ik ben er ook klaar mee. Ik kan de energie op dit moment niet meer opbrengen om daar leuk te gaan zitten doen terwijl ik daar echt geen zin in heb. We zijn met hele andere dingen bezig in ons leven dan hier ruzie over te krijgen.
Ik verbaas me er over en man deelt deze verbazing.
Het contact is aan man en hij vind het prima. Ze zijn overigens ook welkom bij ons thuis, maar dan ben ik een blokje om. Wat voor man een reden is om ze niet uit te nodigen, want die vind dat niemand ons uit ons eigen huis hoeft te jagen.
Maar ik wil wel graag voor man alle opties open houden.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 14 juli 2008 om 12:37
Verpest het de herinnering of laat jij het de herinnering verpesten?
Je bent er nu al 2 maand druk mee.. terwijl je voor je huwelijk dus al wist wat voor soort man het is. Dan mag het je toch ook niet verbazen? Je hebt duidelijk gemaakt dat je het niet meer pikt. Is het dan niet de hoogte tijd om er een punt achter te zetten?
Je vriendin en iedereen die op je bruiloft was is het waarschijnlijk al lang weer vergeten..
En dat er radiostilte heerst.. jij vraagt om tijd.. wie weet is dat wel wat ze nu doen, je tijd geven..
Mijn gevoel is eigenlijk dat je het ook groter kunt maken dan het is... (als het echt zo'n drama is en je die man niet kunt vergeven, wil je hem toch ook niet in de buurt van je toekomstige kinderen?)
Je bent er nu al 2 maand druk mee.. terwijl je voor je huwelijk dus al wist wat voor soort man het is. Dan mag het je toch ook niet verbazen? Je hebt duidelijk gemaakt dat je het niet meer pikt. Is het dan niet de hoogte tijd om er een punt achter te zetten?
Je vriendin en iedereen die op je bruiloft was is het waarschijnlijk al lang weer vergeten..
En dat er radiostilte heerst.. jij vraagt om tijd.. wie weet is dat wel wat ze nu doen, je tijd geven..
Mijn gevoel is eigenlijk dat je het ook groter kunt maken dan het is... (als het echt zo'n drama is en je die man niet kunt vergeven, wil je hem toch ook niet in de buurt van je toekomstige kinderen?)
maandag 14 juli 2008 om 12:49
Ja das wel een beetje mosterd. Inmiddels ben ik er dus niet zo druk meer mee, moet je ff goed lezen.
Dit soort reacties heb ik nu wel een beetje gezien en ik heb geen zin meer om me te moeten verdedigen. De reden dat ik hier weer een berichtje poste, was omdat iemand vroeg hoe het ging. Ik ben er niet meer zo mee bezig, maar het is niet raar dat ik er nog wel mee bezig ben.
Ik heb mijn best gedaan om de mooie herrineringen weer naar boven te krijgen en dit ver weg te laten zakken.
Ik heb afgelopen vrijdag mijn jurk van de stomerij gehaald, en ik had heb bijna even aan gedaan. Lijkt me niet dat het dan verpest is.
En ik heb niet gevraagd om tijd, ik heb gezegt dat ik degene ben die bepaald dat er vergeven en vergeten moet worden, en dat zij tat niet voor mij kunnen bepalen. Dat heeft TIJD nodig. Betekent toch niet dat je niets meer van je laat horen.
En die opmerking over toekomstige kinderen slaat echt nergens op, ik ben niet de enige die dingen beslist, Man is er ook nog, dus al zou ik het contact verbreken, wie ben ik dan om toekomstige kids niet daar naartoe te laten gaan? Het staat toch ook totaal los van elkaar.
Dit soort reacties heb ik nu wel een beetje gezien en ik heb geen zin meer om me te moeten verdedigen. De reden dat ik hier weer een berichtje poste, was omdat iemand vroeg hoe het ging. Ik ben er niet meer zo mee bezig, maar het is niet raar dat ik er nog wel mee bezig ben.
Ik heb mijn best gedaan om de mooie herrineringen weer naar boven te krijgen en dit ver weg te laten zakken.
Ik heb afgelopen vrijdag mijn jurk van de stomerij gehaald, en ik had heb bijna even aan gedaan. Lijkt me niet dat het dan verpest is.
En ik heb niet gevraagd om tijd, ik heb gezegt dat ik degene ben die bepaald dat er vergeven en vergeten moet worden, en dat zij tat niet voor mij kunnen bepalen. Dat heeft TIJD nodig. Betekent toch niet dat je niets meer van je laat horen.
En die opmerking over toekomstige kinderen slaat echt nergens op, ik ben niet de enige die dingen beslist, Man is er ook nog, dus al zou ik het contact verbreken, wie ben ik dan om toekomstige kids niet daar naartoe te laten gaan? Het staat toch ook totaal los van elkaar.
anoniem_53296 wijzigde dit bericht op 14-07-2008 12:52
Reden: Pfff......
Reden: Pfff......
% gewijzigd
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 14 juli 2008 om 13:25
Jemig, leuke reactie.
Dat jij het idee hebt dat tijd nodig hebben niet betekent dat je dan maar niets meer van je moet laten horen betekent toch niet dat zij dat ook zo interpreteren? Jij geeft een heel duidelijk signaal af door niet naar de verjaardag te gaan, ik krijg dan het idee dat ze je ruimte respecteren en wachten op actie van jou kant. maar zolang je ze niet spreekt zul je dat niet zeker weten.
En serieus, als er zoiets zou spelen tussen mij en mijn schoonvader, een issuedat met vertrouwen te maken heeft, vraag ik mij idd af of ik mijn kind(eren) daar met een gerust hart naartoe zou sturen.
En sorry, mijn reactie was toch echt bedoeld als een positief zetje in de rug om er iets luchtiger over na te denken. Jammer dat je het nodig vind er zo heftig op te reageren.
Dat jij het idee hebt dat tijd nodig hebben niet betekent dat je dan maar niets meer van je moet laten horen betekent toch niet dat zij dat ook zo interpreteren? Jij geeft een heel duidelijk signaal af door niet naar de verjaardag te gaan, ik krijg dan het idee dat ze je ruimte respecteren en wachten op actie van jou kant. maar zolang je ze niet spreekt zul je dat niet zeker weten.
En serieus, als er zoiets zou spelen tussen mij en mijn schoonvader, een issuedat met vertrouwen te maken heeft, vraag ik mij idd af of ik mijn kind(eren) daar met een gerust hart naartoe zou sturen.
En sorry, mijn reactie was toch echt bedoeld als een positief zetje in de rug om er iets luchtiger over na te denken. Jammer dat je het nodig vind er zo heftig op te reageren.
anoniem_48628 wijzigde dit bericht op 14-07-2008 13:26
Reden: pfffoutje...
Reden: pfffoutje...
% gewijzigd
dinsdag 15 juli 2008 om 08:12
Sorry, maar ik vind jouw reactie helemaal niet aardig. Je geeft een reactie op wat al lang niet meer aan de orde is.
Ik ben niet meer bezig met het gebeuren om mijn trouwdag, ik probeer alleen de leuke dingen te herinneren, het gaat nu puur om de reactie van mijn (beide) schoonouders, of het gebrek daaraan eigenlijk.
En nogmaals, als ik het contact verbreek, dan heeft dat te maken om wat er nu gebeurd. Ik vraag dat niet van mijn man om te doen, zal ik ook niet doen. En het staat er los van of mijn toekomistige kinderen er dan wel of niet over de vloer komen. Daarbij als het iets is wat mijn schoonvader gedaan heeft en ik hem niet kan vergeven, moet ik dan ook maar mijn schoonmoeder "straffen" door haar haar kleinkinderen niet te laten zien/kennen? Nogmaals, staat los van elkaar
Ik ben niet meer bezig met het gebeuren om mijn trouwdag, ik probeer alleen de leuke dingen te herinneren, het gaat nu puur om de reactie van mijn (beide) schoonouders, of het gebrek daaraan eigenlijk.
En nogmaals, als ik het contact verbreek, dan heeft dat te maken om wat er nu gebeurd. Ik vraag dat niet van mijn man om te doen, zal ik ook niet doen. En het staat er los van of mijn toekomistige kinderen er dan wel of niet over de vloer komen. Daarbij als het iets is wat mijn schoonvader gedaan heeft en ik hem niet kan vergeven, moet ik dan ook maar mijn schoonmoeder "straffen" door haar haar kleinkinderen niet te laten zien/kennen? Nogmaals, staat los van elkaar
"ik ben het, Barbabelladingdong"
dinsdag 15 juli 2008 om 08:29
Het staat hier ook wel erg zwart op wit. Goed, ik bedoelde het goed, ga er geen woorden meer aan vuil maken. is allemaal mosterd zoals je zelf zegt.
Blij voor je dat je nu de mooie herinneringen naar boven kunt halen en (waarschijnlijk) kunt nagenieten van je trouwdag!
Hoop dat het helemaal goed komt tussen jou en je schoonouders.
Blij voor je dat je nu de mooie herinneringen naar boven kunt halen en (waarschijnlijk) kunt nagenieten van je trouwdag!
Hoop dat het helemaal goed komt tussen jou en je schoonouders.
