Relaties
alle pijlers
Schoonvader op mijn huwelijk
woensdag 25 juni 2008 om 15:23
Hoi allemaal,
Graag wil ik even mijn verhaal kwijt en ook jullie advies hierover krijgen.
16 mei zijn mijn man en ik getrouwd en achteraf hebben we begrepen van verschillende mensen dat mijn schoonvader niet van mijn beste vriendin/getuige heeft gezeten. Het was niet heel erg schokkend, maar wel erg ongepast (niet aan borsten, maar wel aan heup en een "verkeerd geplaatste zoen")
De maandag na ons trouwen heeft hij ook haar nog een smsje gestuurd met een tekst wat ook echt niet gepast is. Toen ik het hoorde was ik echt woest. Ik heb het gevoel of hij een klein gedeelte van de herrinering heeft verpest.
We hebben hem hiermee geconfronteerd en hij heeft het toegegeven.
Ik wil mijn schoonvader voorlopig niet zien, in ieder geval niet zonder dat er over gesproken gaat worden en hij zijn excuus aanbied. Ik ben er erg verdrietig over en heel erg kwaad. Daarbij wil ik hem niet zien op momenten dat mijn vrienden en andere familie hier zijn (verjaardagen en andere feestjes enz).
Ook hangt het tussen mijn man en mij in en zodra we er over beginnen, krijgen we er ruzie over.
Hij vind dat ik veel te emotioneel en te heftig reageer. En hij vind het jammer voor zijn moeder dat ik daar nu niet meer kom. Ook zijn moeder vind dat ik te heftig reageer en dat ik er een te groot drama van maak. Dit vinden ze omdat ze het idee hebben dat ik hier geen partij in ben.
Wat vinden jullie. Reageer ik overdreven? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan. Het blijft in mijn hoofd draaien en ik kan het niet loslaten.
Liefs, M
Graag wil ik even mijn verhaal kwijt en ook jullie advies hierover krijgen.
16 mei zijn mijn man en ik getrouwd en achteraf hebben we begrepen van verschillende mensen dat mijn schoonvader niet van mijn beste vriendin/getuige heeft gezeten. Het was niet heel erg schokkend, maar wel erg ongepast (niet aan borsten, maar wel aan heup en een "verkeerd geplaatste zoen")
De maandag na ons trouwen heeft hij ook haar nog een smsje gestuurd met een tekst wat ook echt niet gepast is. Toen ik het hoorde was ik echt woest. Ik heb het gevoel of hij een klein gedeelte van de herrinering heeft verpest.
We hebben hem hiermee geconfronteerd en hij heeft het toegegeven.
Ik wil mijn schoonvader voorlopig niet zien, in ieder geval niet zonder dat er over gesproken gaat worden en hij zijn excuus aanbied. Ik ben er erg verdrietig over en heel erg kwaad. Daarbij wil ik hem niet zien op momenten dat mijn vrienden en andere familie hier zijn (verjaardagen en andere feestjes enz).
Ook hangt het tussen mijn man en mij in en zodra we er over beginnen, krijgen we er ruzie over.
Hij vind dat ik veel te emotioneel en te heftig reageer. En hij vind het jammer voor zijn moeder dat ik daar nu niet meer kom. Ook zijn moeder vind dat ik te heftig reageer en dat ik er een te groot drama van maak. Dit vinden ze omdat ze het idee hebben dat ik hier geen partij in ben.
Wat vinden jullie. Reageer ik overdreven? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan. Het blijft in mijn hoofd draaien en ik kan het niet loslaten.
Liefs, M
woensdag 2 juli 2008 om 10:46
De bom is toch gebarsten.
Gisteren heb ik mijn schoonvader een email gestuurd met daarin verwoord hoe ik me voel na dit alles en hoe ik me voel nadat er van hun totaal geen reactie komt. Ik kreeg daar weer een mail op terug waarin duidelijk verwoord werd dat ik toch echt degene was die de boel op aan het blazen was, er was namelijk veel minder gebeurd dan wat ik en vele met mij hebben gezien, en dat in hun optiek vergeven en vergeten moet worden.
Daar heb ik weer een pissige (wel beschaafd overigens) mail op terug gestuurd dat het niet aan hen was om te praten over vergeten en vergeven, dat dat toch echt door mijzelf moet gebeuren. Eigenlijk stond er alleen maar in dat zij het moeilijk hebben met deze situatie. Mijn gevoel in deze is wat hun betreft niet aan de orde.
De mails heb ik trouwens pas gestuurd nadat mijn man ze gelezen heeft, ik wilde niet dat hij het er niet mee eens was.
Na mijn laatste mail hing mijn schoonmoeder aan de lijn, zij met wie ik geen ruzie of wat dan ook heb.
In het begin van het gesprek ben ik erg rustig gebleven, maar na een aantal verwijten mijn kant op, ben ik af en toe wel mijn stem gaan verheffen. Want o o o het was allemaal zo erg. Want mijn schoonvader is geen rokkenjager (ik heb me in kunnen houden om niet te zeggen dat hij gewoon een ouwe viezerik is) en het was alleen maar in de emotie van de dag een aanraking na het gooien van het boeken en een sms, waarom maak ik dat nu allemaal groter. Nou, dat lijkt me niet dat het daar bij is gebleven, en mijn schoonmoeder steekt gewoon haar kop in het zand. Want op de vraag van mij waarom mijn vriendin dan geroepen heeft "daar is hij weer" tegen een andere vriendin had ze geen antwoord.
Mijn man heeft het hele gesprek gehoord, en heeft deze aan het einde op verzoek van mijn schoonmoeder over genomen. Gelukkig hebben wij er geen ruzie meer over gehad, en mijn man heeft gezien dat ik mijn best heb gedaan, maar dat er 2 anderen zijn die een betonnen plaat voor hun hoofd hebben waar je niet tegen aan kan praten.
Afgelopen zondag hebben we er ook weer over gesproken (we spreken er bijna dagelijks over, gelukkig zonder ruzie) en daarin ook verteld dat ik het gevoel heb dat mijn man niet achter mij staat. Hij snapte dat wel, maar hij zegt van wel. Gelukkig had ik gisteren ook zeker het gevoel dat hij achter mij staat.
Ik weet nu echt niet meer wat te doen. Ik heb geprobeerd een opening te vinden, maar die is er dus echt niet.
Liefs M
Gisteren heb ik mijn schoonvader een email gestuurd met daarin verwoord hoe ik me voel na dit alles en hoe ik me voel nadat er van hun totaal geen reactie komt. Ik kreeg daar weer een mail op terug waarin duidelijk verwoord werd dat ik toch echt degene was die de boel op aan het blazen was, er was namelijk veel minder gebeurd dan wat ik en vele met mij hebben gezien, en dat in hun optiek vergeven en vergeten moet worden.
Daar heb ik weer een pissige (wel beschaafd overigens) mail op terug gestuurd dat het niet aan hen was om te praten over vergeten en vergeven, dat dat toch echt door mijzelf moet gebeuren. Eigenlijk stond er alleen maar in dat zij het moeilijk hebben met deze situatie. Mijn gevoel in deze is wat hun betreft niet aan de orde.
De mails heb ik trouwens pas gestuurd nadat mijn man ze gelezen heeft, ik wilde niet dat hij het er niet mee eens was.
Na mijn laatste mail hing mijn schoonmoeder aan de lijn, zij met wie ik geen ruzie of wat dan ook heb.
In het begin van het gesprek ben ik erg rustig gebleven, maar na een aantal verwijten mijn kant op, ben ik af en toe wel mijn stem gaan verheffen. Want o o o het was allemaal zo erg. Want mijn schoonvader is geen rokkenjager (ik heb me in kunnen houden om niet te zeggen dat hij gewoon een ouwe viezerik is) en het was alleen maar in de emotie van de dag een aanraking na het gooien van het boeken en een sms, waarom maak ik dat nu allemaal groter. Nou, dat lijkt me niet dat het daar bij is gebleven, en mijn schoonmoeder steekt gewoon haar kop in het zand. Want op de vraag van mij waarom mijn vriendin dan geroepen heeft "daar is hij weer" tegen een andere vriendin had ze geen antwoord.
Mijn man heeft het hele gesprek gehoord, en heeft deze aan het einde op verzoek van mijn schoonmoeder over genomen. Gelukkig hebben wij er geen ruzie meer over gehad, en mijn man heeft gezien dat ik mijn best heb gedaan, maar dat er 2 anderen zijn die een betonnen plaat voor hun hoofd hebben waar je niet tegen aan kan praten.
Afgelopen zondag hebben we er ook weer over gesproken (we spreken er bijna dagelijks over, gelukkig zonder ruzie) en daarin ook verteld dat ik het gevoel heb dat mijn man niet achter mij staat. Hij snapte dat wel, maar hij zegt van wel. Gelukkig had ik gisteren ook zeker het gevoel dat hij achter mij staat.
Ik weet nu echt niet meer wat te doen. Ik heb geprobeerd een opening te vinden, maar die is er dus echt niet.
Liefs M
woensdag 2 juli 2008 om 11:11
Tja, heel vervelend MVLB, maar dit soort dingen per mail proberen af te handelen is niet erg handig en zeker niet nu het allemaal nog zo vers is.
Aan de andere kant is nu wel duidelijk dat schoonmoeder het niet wil zien en schoonvader zijn straatje schoonveegt. Hoe gaat het nu verder tussen je man en zijn ouders?
Aan de andere kant is nu wel duidelijk dat schoonmoeder het niet wil zien en schoonvader zijn straatje schoonveegt. Hoe gaat het nu verder tussen je man en zijn ouders?
Wees blij!
woensdag 2 juli 2008 om 12:36
Op zich heb je daar gelijk in. Maar ik denk niet dat ze het op prijs hadden gesteld als ik dit gesprek face2face had gevoerd met ze. Op deze manier heb ik extra zorg kunnen besteden aan de gekozen woorden, en ook mijn man hierin kunnen betrekken. Als ik direct een gesprek met hen was aangegaan, dan had het (in ieder geval van mijn kant) een ordinaire scheldpartij kunnen worden omdat ik bij deze mensen erg gefrusteerd zou kunnen worden omdat door blok beton niets doordringt.
En het is inderdaad duidelijk dat mijn schoonmoeder de hand boven het hoofd van mijn schoonvader houd. Mijn man staat nu vierkant achter me. Hij is "trots" op me dat ik de eerste stap gezet heb, ookal heeft deze niets uitgehaald. Hij gaat zaterdag gewoon naar de verjaardag van mijn schoonvader, en begrijpt compleet waarom ik niet mee ga, hiervoor ook wel, maar vond hij het wel jammer dat ik niet mee wilde.
En het is inderdaad duidelijk dat mijn schoonmoeder de hand boven het hoofd van mijn schoonvader houd. Mijn man staat nu vierkant achter me. Hij is "trots" op me dat ik de eerste stap gezet heb, ookal heeft deze niets uitgehaald. Hij gaat zaterdag gewoon naar de verjaardag van mijn schoonvader, en begrijpt compleet waarom ik niet mee ga, hiervoor ook wel, maar vond hij het wel jammer dat ik niet mee wilde.
woensdag 2 juli 2008 om 12:55
Nee het is niet leuk, maar ik denk dat je wel verkeerd communiceert.
Eigenlijk had je het maar 1 keer heel, heel duidelijk en rustig moeten zeggen, dat je er niet van gediend bent. En dat het je gekwetst heeft. Meer niet.
Je zult het toch achter je moeten laten. Het heeft geen zin om dat niet te doen. Zijn vrouw is degene die daar echt mee moet leven. Voor jou was het een hele vervelende incident.
Jouw grenzen aangeven betekent verder niet dat je zijn en haar grenzen aan hoeft te geven. Als hij viezerikje wil zijn en zij vindt het niet erg, is dat niet aan jou. Jouw grens moet zijn, niet bij jou.
Eigenlijk had je het maar 1 keer heel, heel duidelijk en rustig moeten zeggen, dat je er niet van gediend bent. En dat het je gekwetst heeft. Meer niet.
Je zult het toch achter je moeten laten. Het heeft geen zin om dat niet te doen. Zijn vrouw is degene die daar echt mee moet leven. Voor jou was het een hele vervelende incident.
Jouw grenzen aangeven betekent verder niet dat je zijn en haar grenzen aan hoeft te geven. Als hij viezerikje wil zijn en zij vindt het niet erg, is dat niet aan jou. Jouw grens moet zijn, niet bij jou.
woensdag 2 juli 2008 om 12:58
quote:Kaboutertje12 schreef op 02 juli 2008 @ 12:55:
Nee het is niet leuk, maar ik denk dat je wel verkeerd communiceert.
Ik ben de enige die communiceert, daar komt totaal geen reactie vandaan.
Eigenlijk had je het maar 1 keer heel, heel duidelijk en rustig moeten zeggen, dat je er niet van gediend bent. En dat het je gekwetst heeft. Meer niet.
Je zult het toch achter je moeten laten. Het heeft geen zin om dat niet te doen. Zijn vrouw is degene die daar echt mee moet leven. Voor jou was het een hele vervelende incident.
Een incident dat wel op mijn trouwdag gebeurd is, een dag die nooit meer terug komt.
Jouw grenzen aangeven betekent verder niet dat je zijn en haar grenzen aan hoeft te geven. Als hij viezerikje wil zijn en zij vindt het niet erg, is dat niet aan jou. Jouw grens moet zijn, niet bij jou.
Nee het is niet leuk, maar ik denk dat je wel verkeerd communiceert.
Ik ben de enige die communiceert, daar komt totaal geen reactie vandaan.
Eigenlijk had je het maar 1 keer heel, heel duidelijk en rustig moeten zeggen, dat je er niet van gediend bent. En dat het je gekwetst heeft. Meer niet.
Je zult het toch achter je moeten laten. Het heeft geen zin om dat niet te doen. Zijn vrouw is degene die daar echt mee moet leven. Voor jou was het een hele vervelende incident.
Een incident dat wel op mijn trouwdag gebeurd is, een dag die nooit meer terug komt.
Jouw grenzen aangeven betekent verder niet dat je zijn en haar grenzen aan hoeft te geven. Als hij viezerikje wil zijn en zij vindt het niet erg, is dat niet aan jou. Jouw grens moet zijn, niet bij jou.
woensdag 2 juli 2008 om 13:02
Ik begrijp dat wel, echt waar. Maar hoe meer lading je er aan geeft, hoe beladener het wordt, snap je?
Ik keur hem absoluut niet goed, begrijp me goed. Maar als jij het kan laten rusten, kan jij jouw dag gaan zien los van dit incident. Je maakt van zijn probleem dan het jouwe en dat gun je jezelf toch niet? Nee, je hoeft het niet te pikken, maar de herinneringen te laten overschaduwen voor zo een lul is alleen maar zonde.
Ik keur hem absoluut niet goed, begrijp me goed. Maar als jij het kan laten rusten, kan jij jouw dag gaan zien los van dit incident. Je maakt van zijn probleem dan het jouwe en dat gun je jezelf toch niet? Nee, je hoeft het niet te pikken, maar de herinneringen te laten overschaduwen voor zo een lul is alleen maar zonde.
woensdag 2 juli 2008 om 13:04
Eigenlijk zou je op hem af moeten stappen en zeggen dat ie zoiets NOOIT meer flikt. Goed laten merken dat hij zoiets maar doet in zijn eigen tijd maar niet op jouw dagen en dan laten rusten. Dan ben jij duidelijk geweest en zie je je dag nog voor wat ie ook was. Hoe meer boosheid wat toch niet aankomt, hoe meer verspilde energie van jouw kant. Zonde.
woensdag 2 juli 2008 om 13:12
Tja, dat kan ik doen, maar ik denk dat dat net zoveel verspeelde energie is als boos op hem zijn.
Ik ben nu ook duidelijk geweest en wat mij betreft is het klaar.
Wat je zegt over mijn herrinering niet te laten overschaduwen, daar heb je gelijk in. Ik doe mijn best om het gelukkige gevoel van de trouwdag terug te halen en het gevoel hierover weg te stoppen, in ieder geval een stuk minder te laten overheersen. Maar ik ben wel kwaad om hun reactie, dat is nu vooral mijn probleem in deze situatie. Hij die als een laffe vent alles bij elkaar liegt en daarna zijn vrouw het op laat knappen.
Ik ben nu ook duidelijk geweest en wat mij betreft is het klaar.
Wat je zegt over mijn herrinering niet te laten overschaduwen, daar heb je gelijk in. Ik doe mijn best om het gelukkige gevoel van de trouwdag terug te halen en het gevoel hierover weg te stoppen, in ieder geval een stuk minder te laten overheersen. Maar ik ben wel kwaad om hun reactie, dat is nu vooral mijn probleem in deze situatie. Hij die als een laffe vent alles bij elkaar liegt en daarna zijn vrouw het op laat knappen.
woensdag 2 juli 2008 om 13:43
Nee, het is niet leuk wat je schoonvader heeft gedaan. Zachtjes uitgedrukt. Maar ik snap werkelijk niet waarom je het er niet bij kunt laten nu je dat eenmaal tegen ze hebt gezegd. Ik vind dit echt zo zonde. Familie is zo belangrijk. En je hebt je punt duidelijk gemaakt. Stap er nu over heen. Tenzij je ze nooit hebt gemogen, dan is dit natuurlijk dé reden om ze volledig legaal te dumpen. Het is tenslotte de schuld van je schoonvader.
woensdag 2 juli 2008 om 13:45
En als ik eerlijk ben zie ik het verschil niet tussen tijdelijk geen contact en helemaal geen contact meer. Ook met tijdelijk geen contact kan er een enorme verwijdering ontstaan. Je pakt niet na het tijdelijk geen contact de relatie weer op alsof er nooooit iets is gebeurd.
Fouten maken is menselijk. Ik ben blij dat ik niet zo zwaarmoedig ben. Niet dat zeg dat jij dat bent. Ik heb een vriendin die heel lang boos kan blijven. Ik irriteer me daar aan. Je hebt alleen je zelf er mee. Al die frustraties enzo. Als ik boos ben, kan ik heel boos zijn, maar gelukkig ben ik ook iemand die makkelijk kan vergeven.
Fouten maken is menselijk. Ik ben blij dat ik niet zo zwaarmoedig ben. Niet dat zeg dat jij dat bent. Ik heb een vriendin die heel lang boos kan blijven. Ik irriteer me daar aan. Je hebt alleen je zelf er mee. Al die frustraties enzo. Als ik boos ben, kan ik heel boos zijn, maar gelukkig ben ik ook iemand die makkelijk kan vergeven.
anoniem_23562 wijzigde dit bericht op 02-07-2008 13:47
Reden: toelichting
Reden: toelichting
% gewijzigd
woensdag 2 juli 2008 om 13:48
Toffifee, De reden voor tijdelijk geen contact is omdat we heel graag een kindje willen, en ik wil hun niet bij hun kleinkind weghouden en ons kindje later niet bij hun opa en oma. Voor mij is dat een reden om weer contact te hebben. Verder heb ik er geen behoefte aan en als er geen kindjes komen, dan heb ik ook geen contact met ze.
woensdag 2 juli 2008 om 13:53
Is dit dan onvergeeflijk wat hij gedaan heeft?
Wat is de toegevoegde waarde dat je kind straks een opa en oma heeft waar het onderlinge contact op ijskoud niveau ligt? Denk je dat het kindje daar niets van mee krijgt? Dan had ik er nog eerder voor gekozen om dan maar zonder opa en oma op te laten groeien. Ik begrijp dat jouw ouders toch ook nog leven?
Wat is de toegevoegde waarde dat je kind straks een opa en oma heeft waar het onderlinge contact op ijskoud niveau ligt? Denk je dat het kindje daar niets van mee krijgt? Dan had ik er nog eerder voor gekozen om dan maar zonder opa en oma op te laten groeien. Ik begrijp dat jouw ouders toch ook nog leven?
woensdag 2 juli 2008 om 13:57
Ik ben degene die ervoor gekozen heeft om het contact op een laag pitje te zetten. Niet mijn man, ondanks dat hij wel achter mij staat. Ik wil ook helemaal niet dat hij dat doet, maar ik kan en wil niet nu gaan doen alsof er niets gebeurd is. Dus of er is nu geen contact tussen mij en mijn schoonouders, of ik ga daar naartoe en zit daar met een chagerijnig smoelwerk. Dan lijkt me geen contact de beste oplossing.
En mijn ouders leven inderdaad nog, maar ik zie niet zo goed wat dat ermee te maken heeft.
En nee het is niet onvergeeflijk wat er op onze trouwdag is gebeurd, maar wel wat er in de periode erna gebeurd is.
En mijn ouders leven inderdaad nog, maar ik zie niet zo goed wat dat ermee te maken heeft.
En nee het is niet onvergeeflijk wat er op onze trouwdag is gebeurd, maar wel wat er in de periode erna gebeurd is.
woensdag 2 juli 2008 om 14:01
Ik heb dr Phill weleens horen zeggen "every argument needs a hero". En dan kun je het eens zijn met de beste man of niet, maar hier heeft hij gewoon gelijk in.
Dit kan ook heel goed voor jullie opgaan. Jullie ruzie heeft een "held" nodig. Iemand die zegt, "oke, je hebt gelijk, we laten het er nu bij zitten". Op een gegeven moment moet er iemand zijn die de eerste stap daarin zet (als je dat uberhaupt wil).
Jij hebt geen behoefte aan contact, je man wel op een bepaalde manier. Ik hoop dat jullie eruit komen.
Dit kan ook heel goed voor jullie opgaan. Jullie ruzie heeft een "held" nodig. Iemand die zegt, "oke, je hebt gelijk, we laten het er nu bij zitten". Op een gegeven moment moet er iemand zijn die de eerste stap daarin zet (als je dat uberhaupt wil).
Jij hebt geen behoefte aan contact, je man wel op een bepaalde manier. Ik hoop dat jullie eruit komen.
woensdag 2 juli 2008 om 14:03
MVLB, soms moet er 1 de verstandigste zijn en je kan wachten tot zij dat zijn, maar dan kan je lang wachten. Is dat het allemaal waard?
Onvergeeflijk? Is dat zo? Het is heel erg kwalijk, maar als jij je gaat opstellen als zijnde onvergeeflijk dan is er geen kans op verbetering. De periode erna zijn de handigste niet geweest, maar onvergeeflijk is een groot woord.
Als de keus is tussen chagerijnig daar zitten of geen contact zou ik ook liever kiezen voor het laatste. Maar nog beter zou zijn om jezelf boven de situatie te plaatsen en het minder gewicht geven dan volstrekt nodig. Het heeft geen zin om in rancune modus te blijven namelijk. Je hebt jezelf ermee, je partner ermee en niet zozeer hun.
Je hoeft niet alles te pikken, maar ook jij hebt te ver doorgevoerd. Je zou jezelf ook wat toegeeflijker op kunnen stellen, wie weet dat zij dat ook doen. Maar misschien ook niet.
Feit is dat jij er nu mee zit. Je partner er nu mee zit en misschien je toekomstige kinderen ook wel. Zonde van alle energie, echt waar. Misschien zal diepgang in de relatie er niet meer of nog niet inzitten, maar een poging tot normaal doen kan geen kwaad denk ik.
Onvergeeflijk? Is dat zo? Het is heel erg kwalijk, maar als jij je gaat opstellen als zijnde onvergeeflijk dan is er geen kans op verbetering. De periode erna zijn de handigste niet geweest, maar onvergeeflijk is een groot woord.
Als de keus is tussen chagerijnig daar zitten of geen contact zou ik ook liever kiezen voor het laatste. Maar nog beter zou zijn om jezelf boven de situatie te plaatsen en het minder gewicht geven dan volstrekt nodig. Het heeft geen zin om in rancune modus te blijven namelijk. Je hebt jezelf ermee, je partner ermee en niet zozeer hun.
Je hoeft niet alles te pikken, maar ook jij hebt te ver doorgevoerd. Je zou jezelf ook wat toegeeflijker op kunnen stellen, wie weet dat zij dat ook doen. Maar misschien ook niet.
Feit is dat jij er nu mee zit. Je partner er nu mee zit en misschien je toekomstige kinderen ook wel. Zonde van alle energie, echt waar. Misschien zal diepgang in de relatie er niet meer of nog niet inzitten, maar een poging tot normaal doen kan geen kwaad denk ik.
woensdag 2 juli 2008 om 14:05
Krokusje, ik heb gisteren al een stap gezet door die e-mail te sturen. Je kan je inderdaad afvragen of dat nu wel of niet de goede manier is, maar dit was voor mij op dat moment het beste.
En ik neem geen genoegen met iemand die mij gelijk geeft om het daarna te laten rusten. Dat geeft mij het gevoel om ervan af te willen zijn.
En ik neem geen genoegen met iemand die mij gelijk geeft om het daarna te laten rusten. Dat geeft mij het gevoel om ervan af te willen zijn.
woensdag 2 juli 2008 om 14:05
Komt neer op wat Krokusje tegelijkertijd zegt. Al hoef je niet eens te zeggen dat hij gelijk heeft. Wel zand er over. Flik het me niet weer maar we laten het achter ons en gaan verder in de toekomst en niet in het verleden.
Dan krijgt je huwelijksdag niet die lading, dan krijgt je prille huwelijk niet die lading. Allemaal negativiteit die je niet kunt gebruiken.
Dan krijgt je huwelijksdag niet die lading, dan krijgt je prille huwelijk niet die lading. Allemaal negativiteit die je niet kunt gebruiken.
woensdag 2 juli 2008 om 14:08
wacht is even, ik ben toch degen die gisteren geprobeerd heeft een opening te maken. En het enige wat er op terug kwam was en "eis" om te vergeten en te vergeven (wat ik niet vind dat dat aan hun is)
Dit zijn de letterlijke woorden uit zijn e-mail: "Het is mijn en Ma's standpunt dat er vergeten en VERGEVEN moet worden: hoe moeilijk dat ook is".
Mijn antwoord hierop was: "Wat er is gebeurd, zal wat mij betreft nooit helemaal vergeten worden, en ik zal met deze gebeurtenissen dan ook altijd rekening blijven houden.
Vergeven is uiteraard een ander punt, en dat zal de tijd moeten leren."
Ik wil heel graag dat het weer goed komt, maar ik kan dat niet alleen. Dat zal ook van hun af moeten komen, en voorlopig nemen zij mij kwalijk dat ik het opblaas. Verder dan dat willen zij niet kijken.
Dit zijn de letterlijke woorden uit zijn e-mail: "Het is mijn en Ma's standpunt dat er vergeten en VERGEVEN moet worden: hoe moeilijk dat ook is".
Mijn antwoord hierop was: "Wat er is gebeurd, zal wat mij betreft nooit helemaal vergeten worden, en ik zal met deze gebeurtenissen dan ook altijd rekening blijven houden.
Vergeven is uiteraard een ander punt, en dat zal de tijd moeten leren."
Ik wil heel graag dat het weer goed komt, maar ik kan dat niet alleen. Dat zal ook van hun af moeten komen, en voorlopig nemen zij mij kwalijk dat ik het opblaas. Verder dan dat willen zij niet kijken.
woensdag 2 juli 2008 om 14:11
Waar was die zin op gebaseerd? Misschien ook wel op iets ongenuanceerds. En jouw reactie is dat ook weer.
Het uit zich in verwijten ipv een standpunt. Het had klaar moeten zijn met IK PIK DIT NIET, en daarmee klaar. Verder leven. Ook jij hebt het laten escaleren. Niet alleen zij of niet alleen jij, jullie allen. Begrijpelijk, echter wees verstandig.
Het uit zich in verwijten ipv een standpunt. Het had klaar moeten zijn met IK PIK DIT NIET, en daarmee klaar. Verder leven. Ook jij hebt het laten escaleren. Niet alleen zij of niet alleen jij, jullie allen. Begrijpelijk, echter wees verstandig.
woensdag 2 juli 2008 om 14:13
Ik bedoel dat je kind dan alsnog één stel opa en oma heeft.
Je schrijft:
En nee het is niet onvergeeflijk wat er op onze trouwdag is gebeurd, maar wel wat er in de periode erna gebeurd is.
Je schreef al voordat ze raar gingen reageren dat je ze voorlopig niet wilde zien omdat je woedend was.
En volgens mij vind je het wel goed zo. Je hebt nu een stok om mee te slaan, na de rare reacties op je mail. Wij weten niet wat je hebt geschreven. Ik vraag me oprecht of hoe de band was voor het gebeurde. Je schrijft eerder ook dat je vriendin absoluut voor je schoonvader gaat. Dat zegt ook wat over je band. Ik zou namelijk niet weten welke keuze ik moet maken als ik zou moeten kiezen tussen mijn beste vriendin mijn schoonvader. Heb namelijk een superschoonvader. En een supervriendin. Bovendien heb ik ook vraagtekens bij jouw reactie op jouw man die als eerste reactie geeft dat hij zich niet kan voorstellen dat zijn vader dit gedaan heeft. Dat is toch een logische reactie als je zoiets hoort over je vader? Je doet net alsof je dit allang hebt aan zien komen.
Volgens mij wil jij te graag bewijzen aan jouw man dat zijn vader echt de moeite niet waard is om langer contact mee te hebben.
Je schrijft:
En nee het is niet onvergeeflijk wat er op onze trouwdag is gebeurd, maar wel wat er in de periode erna gebeurd is.
Je schreef al voordat ze raar gingen reageren dat je ze voorlopig niet wilde zien omdat je woedend was.
En volgens mij vind je het wel goed zo. Je hebt nu een stok om mee te slaan, na de rare reacties op je mail. Wij weten niet wat je hebt geschreven. Ik vraag me oprecht of hoe de band was voor het gebeurde. Je schrijft eerder ook dat je vriendin absoluut voor je schoonvader gaat. Dat zegt ook wat over je band. Ik zou namelijk niet weten welke keuze ik moet maken als ik zou moeten kiezen tussen mijn beste vriendin mijn schoonvader. Heb namelijk een superschoonvader. En een supervriendin. Bovendien heb ik ook vraagtekens bij jouw reactie op jouw man die als eerste reactie geeft dat hij zich niet kan voorstellen dat zijn vader dit gedaan heeft. Dat is toch een logische reactie als je zoiets hoort over je vader? Je doet net alsof je dit allang hebt aan zien komen.
Volgens mij wil jij te graag bewijzen aan jouw man dat zijn vader echt de moeite niet waard is om langer contact mee te hebben.
woensdag 2 juli 2008 om 14:13
quote:MVLB schreef op 02 juli 2008 @ 14:05:
Krokusje, ik heb gisteren al een stap gezet door die e-mail te sturen. Je kan je inderdaad afvragen of dat nu wel of niet de goede manier is, maar dit was voor mij op dat moment het beste.
En ik neem geen genoegen met iemand die mij gelijk geeft om het daarna te laten rusten. Dat geeft mij het gevoel om ervan af te willen zijn.
Dat zal allemaal wel, en ik wil de hele discussie of het hele voorval niet onderschatten, maar het zijn wel de ouders van je man. Je bent net een maand getrouwd en er is alleen nog maar bonje geweest. Je zegt dat jij de eerste stap hebt gezet. Dat heb je ergens ook wel, maar je hebt er wel weer voor gekozen om het een beetje te laten escaleren. Misschien makkelijk praten voor mij, maar ik zou nu denken over je schoonouders. "Je weet gewoon niet beter". Zo denkt waarschijnlijk iedereen.
Op een gegeven moment is het ook een kwestie van keuzes maken. Je schoonpa is een ouwe viezerd. Prima, klaar. Duidelijk. Nu doorgaan. Als het goed is heb je nog heel lang met ze te maken.
Krokusje, ik heb gisteren al een stap gezet door die e-mail te sturen. Je kan je inderdaad afvragen of dat nu wel of niet de goede manier is, maar dit was voor mij op dat moment het beste.
En ik neem geen genoegen met iemand die mij gelijk geeft om het daarna te laten rusten. Dat geeft mij het gevoel om ervan af te willen zijn.
Dat zal allemaal wel, en ik wil de hele discussie of het hele voorval niet onderschatten, maar het zijn wel de ouders van je man. Je bent net een maand getrouwd en er is alleen nog maar bonje geweest. Je zegt dat jij de eerste stap hebt gezet. Dat heb je ergens ook wel, maar je hebt er wel weer voor gekozen om het een beetje te laten escaleren. Misschien makkelijk praten voor mij, maar ik zou nu denken over je schoonouders. "Je weet gewoon niet beter". Zo denkt waarschijnlijk iedereen.
Op een gegeven moment is het ook een kwestie van keuzes maken. Je schoonpa is een ouwe viezerd. Prima, klaar. Duidelijk. Nu doorgaan. Als het goed is heb je nog heel lang met ze te maken.
anoniem_5504 wijzigde dit bericht op 02-07-2008 14:38
Reden: toevoeging "over je schoonouders"
Reden: toevoeging "over je schoonouders"
% gewijzigd
woensdag 2 juli 2008 om 14:17
quote:MVLB schreef op 02 juli 2008 @ 14:08:
wacht is even, ik ben toch degen die gisteren geprobeerd heeft een opening te maken. En het enige wat er op terug kwam was en "eis" om te vergeten en te vergeven (wat ik niet vind dat dat aan hun is)
Dit zijn de letterlijke woorden uit zijn e-mail: "Het is mijn en Ma's standpunt dat er vergeten en VERGEVEN moet worden: hoe moeilijk dat ook is".
Mijn antwoord hierop was: "Wat er is gebeurd, zal wat mij betreft nooit helemaal vergeten worden, en ik zal met deze gebeurtenissen dan ook altijd rekening blijven houden.
Vergeven is uiteraard een ander punt, en dat zal de tijd moeten leren."
Ik wil heel graag dat het weer goed komt, maar ik kan dat niet alleen. Dat zal ook van hun af moeten komen, en voorlopig nemen zij mij kwalijk dat ik het opblaas. Verder dan dat willen zij niet kijken.
Jij hebt inderdaad de eerste stap gezet, en dat is natuurlijk hartstikke goed. Je schoonouders kunnen, uit een soort van zelfbescherming, het waarschijnlijk niet anders zien dan hoe ze het nu doen. Jij wilt koste wat kost op een bepaalde manier je gelijk halen, dat willen zij ook. Zij hebben alleen de pech dat ze wat verstarder zijn in hun opvattingen, wat minder snel zullen veranderen. Dat bedoel ik met "every argument needs a hero".
Dus niet reageren van "wat nou vergeven en vergeten, het moet juist andersom zijn!!!!" maar meer zoiets hebben van "wat jullie willen joh, het is goed". Laat het gewoon gaan. Ga genieten van je wittebroodsweken. Op dit moment ben jij namelijk zelf degene die ervoor zorgt dat het een periode wordt waar je niet al te positief aan terug zult denken.
wacht is even, ik ben toch degen die gisteren geprobeerd heeft een opening te maken. En het enige wat er op terug kwam was en "eis" om te vergeten en te vergeven (wat ik niet vind dat dat aan hun is)
Dit zijn de letterlijke woorden uit zijn e-mail: "Het is mijn en Ma's standpunt dat er vergeten en VERGEVEN moet worden: hoe moeilijk dat ook is".
Mijn antwoord hierop was: "Wat er is gebeurd, zal wat mij betreft nooit helemaal vergeten worden, en ik zal met deze gebeurtenissen dan ook altijd rekening blijven houden.
Vergeven is uiteraard een ander punt, en dat zal de tijd moeten leren."
Ik wil heel graag dat het weer goed komt, maar ik kan dat niet alleen. Dat zal ook van hun af moeten komen, en voorlopig nemen zij mij kwalijk dat ik het opblaas. Verder dan dat willen zij niet kijken.
Jij hebt inderdaad de eerste stap gezet, en dat is natuurlijk hartstikke goed. Je schoonouders kunnen, uit een soort van zelfbescherming, het waarschijnlijk niet anders zien dan hoe ze het nu doen. Jij wilt koste wat kost op een bepaalde manier je gelijk halen, dat willen zij ook. Zij hebben alleen de pech dat ze wat verstarder zijn in hun opvattingen, wat minder snel zullen veranderen. Dat bedoel ik met "every argument needs a hero".
Dus niet reageren van "wat nou vergeven en vergeten, het moet juist andersom zijn!!!!" maar meer zoiets hebben van "wat jullie willen joh, het is goed". Laat het gewoon gaan. Ga genieten van je wittebroodsweken. Op dit moment ben jij namelijk zelf degene die ervoor zorgt dat het een periode wordt waar je niet al te positief aan terug zult denken.
