Relaties
alle pijlers
stief
maandag 30 juni 2008 om 23:03
Oké, rare titel.... maar anno 2000- NU hebben steeds meer mensen een stief " iets " ; stiefzoon , stiefvader , stiefbroer , stief neefje , stiefkleinzoon , etc . etc .
Lastig ? Leuk ?
Wat doe je bijvoorbeeld als stieftante als je " echte " nichtjes en neefjes weleens bij je logeren ? Ook eens apart dat "stiefje " uitnodigen ? Of heeft die daar eigen tantes en ooms voor ? En houd je zo niet altijd onderscheid ? Of is het niet meer dan logisch dat " eigen " altijd meer trekt ?
Verwacht je bijvoorbeeld van stiefgrootouders net zo veel aandacht / logeerpartijen / cadeaus / betrokkenheid als ze hebben tov hun eigen kleinkinderen ?
Ga je op moederdag zowel naar je moeder , schoonmoeder én naar je stiefmoeder ( en je stiefschoonmoeder ) ? Verwacht je een moederdagkado van je stiefkinderen ?
Lastig ? Leuk ?
Wat doe je bijvoorbeeld als stieftante als je " echte " nichtjes en neefjes weleens bij je logeren ? Ook eens apart dat "stiefje " uitnodigen ? Of heeft die daar eigen tantes en ooms voor ? En houd je zo niet altijd onderscheid ? Of is het niet meer dan logisch dat " eigen " altijd meer trekt ?
Verwacht je bijvoorbeeld van stiefgrootouders net zo veel aandacht / logeerpartijen / cadeaus / betrokkenheid als ze hebben tov hun eigen kleinkinderen ?
Ga je op moederdag zowel naar je moeder , schoonmoeder én naar je stiefmoeder ( en je stiefschoonmoeder ) ? Verwacht je een moederdagkado van je stiefkinderen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 1 juli 2008 om 14:42
quote:superstar_2 schreef op 01 juli 2008 @ 13:17:
[...]
En wanneer je aan een man begint die al een kind uit een vorige relatie heeft dan weet je dat dat kind er regelmatig zal zijn en dat je het niet kan maken om zo overduidelijk te laten merken dat je het kind eigenlijk niet moet.
Dat je dat kind eigenlijk niet moet? Ik ben helemaal gek op mijn ene stiefdochter. Ik besefte tot nu toe eigenlijk niet goed dat het ook anders kan!
En al helemaal niet zoals in dit geval als je zelf 2 kinderen hebt waar je man geen aandelen in heeft maar ze toch iedere dag om zich heen moet hebben.
Mijn man vindt dat mijn kinderen een grote verrijking zijn voor zijn leven. Hij vindt het fijn dat hij met ze 'mag' omgaan. Hij heeft ze wel niet iedere dag om zich heen, omdat ze al het huis uit waren toen we gingen samenwonen. Maar daar staat tegenover dat we wel heel veel tijd 'kwijt' zijn aan het bezoeken van mijn kinderen, die op 300 km bij ons vandaan wonen. Soms stel ik hem voor dat hij dan eens thuis blijft, maar dat wil hij nooit. Hij wil altijd met me mee gaan.
Kennelijk is er héél veel verschil in hoe mensen hun stiefouderschap ervaren.
[...]
En wanneer je aan een man begint die al een kind uit een vorige relatie heeft dan weet je dat dat kind er regelmatig zal zijn en dat je het niet kan maken om zo overduidelijk te laten merken dat je het kind eigenlijk niet moet.
Dat je dat kind eigenlijk niet moet? Ik ben helemaal gek op mijn ene stiefdochter. Ik besefte tot nu toe eigenlijk niet goed dat het ook anders kan!
En al helemaal niet zoals in dit geval als je zelf 2 kinderen hebt waar je man geen aandelen in heeft maar ze toch iedere dag om zich heen moet hebben.
Mijn man vindt dat mijn kinderen een grote verrijking zijn voor zijn leven. Hij vindt het fijn dat hij met ze 'mag' omgaan. Hij heeft ze wel niet iedere dag om zich heen, omdat ze al het huis uit waren toen we gingen samenwonen. Maar daar staat tegenover dat we wel heel veel tijd 'kwijt' zijn aan het bezoeken van mijn kinderen, die op 300 km bij ons vandaan wonen. Soms stel ik hem voor dat hij dan eens thuis blijft, maar dat wil hij nooit. Hij wil altijd met me mee gaan.
Kennelijk is er héél veel verschil in hoe mensen hun stiefouderschap ervaren.
dinsdag 1 juli 2008 om 14:54
Ik vind 'stief-' eigenlijk een beetje als 'schoon-': 'stief' slaat op het kind van je partner, 'schoon' slaat op de partner van je kind. Vergelijkbaar dus.
Als het leuke mensen zijn, ga je van ze houden. Ik heb bijvoorbeeld een schoonzoon en een schoondochter, die ik allebei leuk vind. Bovendien zijn ze heel belangrijk voor mijn kinderen, om die beide redenen sta ik voor ze open en ga ik me steeds meer aan hen hechten.
Hetzelfde geldt voor mijn stiefkinderen: met de één kan ik het heel goed vinden en betrap ik me zelfs op echte moederlijke gevoelens (ik zou voor haar door het vuur gaan); met de ander, die zelf heel afstandelijk doet tegen haar vader, heb ik nauwelijks wat.
Als het leuke mensen zijn, ga je van ze houden. Ik heb bijvoorbeeld een schoonzoon en een schoondochter, die ik allebei leuk vind. Bovendien zijn ze heel belangrijk voor mijn kinderen, om die beide redenen sta ik voor ze open en ga ik me steeds meer aan hen hechten.
Hetzelfde geldt voor mijn stiefkinderen: met de één kan ik het heel goed vinden en betrap ik me zelfs op echte moederlijke gevoelens (ik zou voor haar door het vuur gaan); met de ander, die zelf heel afstandelijk doet tegen haar vader, heb ik nauwelijks wat.
dinsdag 1 juli 2008 om 15:02
Tja Reiger maar niet bij iedereen gaat het zoals bij jou.
Mijn dochter voelt heel duidelijk dat haar "stiefmoeder" liever heeft dat ze er niet dan wel is..
Die laat haar duidelijk links liggen.
En dat is vanaf dag 1 zo geweest.
Mijn dochter voelt heel duidelijk dat haar "stiefmoeder" liever heeft dat ze er niet dan wel is..
Die laat haar duidelijk links liggen.
En dat is vanaf dag 1 zo geweest.
anoniem_31177 wijzigde dit bericht op 01-07-2008 15:07
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
dinsdag 1 juli 2008 om 15:49
quote:superstar_2 schreef op 01 juli 2008 @ 15:02:
Tja Reiger maar niet bij iedereen gaat het zoals bij jou.
Mijn dochter voelt heel duidelijk dat haar "stiefmoeder" liever heeft dat ze er niet dan wel is..
Die laat haar duidelijk links liggen.
En dat is vanaf dag 1 zo geweest.
Inderdaad Superstar, daarom had ik mijn vorige bericht besloten met de vaststelling dat mensen erg verschillend kunnen zijn in hun 'stiefgevoelens'. Het lijkt me vreselijk voor een kind om zich niet welkom, niet bemind te voelen door de vrouw van hun vader.
Ik voelde me zelf ook niet erg bemind door mijn (echte) moeder, maar dat kwam door onze verschillende karakers en opvattingen, en dat lijkt me nog makkelijker dan als je voelt dat je niet welkom bent puur vanwege het feit dat je een 'stiefkind' bent.
Tja Reiger maar niet bij iedereen gaat het zoals bij jou.
Mijn dochter voelt heel duidelijk dat haar "stiefmoeder" liever heeft dat ze er niet dan wel is..
Die laat haar duidelijk links liggen.
En dat is vanaf dag 1 zo geweest.
Inderdaad Superstar, daarom had ik mijn vorige bericht besloten met de vaststelling dat mensen erg verschillend kunnen zijn in hun 'stiefgevoelens'. Het lijkt me vreselijk voor een kind om zich niet welkom, niet bemind te voelen door de vrouw van hun vader.
Ik voelde me zelf ook niet erg bemind door mijn (echte) moeder, maar dat kwam door onze verschillende karakers en opvattingen, en dat lijkt me nog makkelijker dan als je voelt dat je niet welkom bent puur vanwege het feit dat je een 'stiefkind' bent.
dinsdag 1 juli 2008 om 16:38
Ik heb zelf twee kinderen uit een eerdere relatie, mijn partner heeft geen kinderen en ik heb met hem ook geen kinderen. Mijn kinderen wonen bij ons in huis en ik merk dat ze gek op hem zijn en hij ook op hen. Hij zegt altijd dat de kinderen een vader hebben en dat is hun eigen vader, maar dat hij naar mijn kinderen toe een eigen rol heeft. Hij verzorgt ook mee, maar beslissingen neem ik(tenzij ik niet in de buurt zou zijn en het dringend is). Hij is dus "stiefvader"van mijn kinderen. Zelf vindt hij dat een functionele term om aan te geven wat hij van hen is. Mijn partner heeft dus familie en sommigen van die familieleden beschouwen mijn kinderen als extra nichtjes. Mijn kinderen zeggen "opa"en "oma"tegen mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder heeft eraan moeten wennen dat haar zoon een relatie kreeg met een vrouw die twee kinderen heeft. Maar een maand later was ze helemaal om. Iemand had namelijk gevraagd hoeveel kleinkinderen ze had en ze zag er ineens de voordelen van in. Nu schept ze op over het aantal kleinkinderen. Ach ja, ik heb het liever zo dan dat mijn kinderen genegeerd zouden worden.
Mijn zusje is getrouwd met een man die een zoon had uit een eerdere relatie. Mijn zusje is in het leven gekomen van die zoon toen het kind anderhalf jaar oud was. De biologische moeder schijnt afstand te hebben gedaan van het zoontje. Mijn zusje heeft hem een paar jaar geleden kunnen adopteren, dus wettelijk gezien is hij ons neefje. Maar ik heb nooit onderscheid gevoeld tussen hem en mijn nichtje(dochter van mijn andere zus). Al moest ik wel even wennen dat er ineens een neefje was. Ik bedoel, er ging geen zwangerschap enzo aan vooraf, mijn zusje kreeg een relatie en prompt kwam er een neefje bij.
Mijn zusje is getrouwd met een man die een zoon had uit een eerdere relatie. Mijn zusje is in het leven gekomen van die zoon toen het kind anderhalf jaar oud was. De biologische moeder schijnt afstand te hebben gedaan van het zoontje. Mijn zusje heeft hem een paar jaar geleden kunnen adopteren, dus wettelijk gezien is hij ons neefje. Maar ik heb nooit onderscheid gevoeld tussen hem en mijn nichtje(dochter van mijn andere zus). Al moest ik wel even wennen dat er ineens een neefje was. Ik bedoel, er ging geen zwangerschap enzo aan vooraf, mijn zusje kreeg een relatie en prompt kwam er een neefje bij.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 1 juli 2008 om 20:20
Ik heb een stiefvader, een stiefmoeder en een kudde stiefkinderen. Never a dull moment indeed. Ik heb het hier al vaker gezegd, het kost een samengesteld gezin tenminste vier jaar om enige mate van rust en stabiliteit te bereiken. Het vergt van alle betrokkenen aanpassings-, relativerings- en doorzettingsvermogen en dat is niet altijd eenvoudig.
dinsdag 1 juli 2008 om 23:27
BgB,
Ik zou het raar vinden als je stiefneef/nicht bij je andere neefjes en nichtjes woont en je die anderen allemaal wél uitnodigd voor een logeerpartij maar de stief niet. (bloedtest bij de deur! Alleen matchende dna-profielen welkom! haha)
En ik zou het ook raar vinden als je een kind uitnodigd waar je niks mee hebt en niks mee kan alleen maar omdat je de anderen ook uitnodigd.
Snap je me nog?
Als je een stiefneef/nicht hebt die je graag beter wilt leren kennen en je kunt iets leuks verzinnen: doen!
Ik zou het raar vinden als je stiefneef/nicht bij je andere neefjes en nichtjes woont en je die anderen allemaal wél uitnodigd voor een logeerpartij maar de stief niet. (bloedtest bij de deur! Alleen matchende dna-profielen welkom! haha)
En ik zou het ook raar vinden als je een kind uitnodigd waar je niks mee hebt en niks mee kan alleen maar omdat je de anderen ook uitnodigd.
Snap je me nog?
Als je een stiefneef/nicht hebt die je graag beter wilt leren kennen en je kunt iets leuks verzinnen: doen!
woensdag 2 juli 2008 om 12:59
quote:Reiger100 schreef op 02 juli 2008 @ 11:00:
BGB, ik zou het ook raar vinden als iemand met een kind 'niets heeft/niets kan' omdat het geen stukje gemeenschappelijk DNA heeft.Ik bedoelde ; een band moet je opbouwen . Een 11 jarig meisje wat er vanaf nu ineens bijhoort , daar voel ik niet spontaan genegenheid voor . Wel voor een 11 jarig nichtje wat ik al 11 jaar ken .
BGB, ik zou het ook raar vinden als iemand met een kind 'niets heeft/niets kan' omdat het geen stukje gemeenschappelijk DNA heeft.Ik bedoelde ; een band moet je opbouwen . Een 11 jarig meisje wat er vanaf nu ineens bijhoort , daar voel ik niet spontaan genegenheid voor . Wel voor een 11 jarig nichtje wat ik al 11 jaar ken .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 juli 2008 om 14:05
quote:blijfgewoonbianca schreef op 02 juli 2008 @ 12:59:
[...]
Ik bedoelde ; een band moet je opbouwen . Een 11 jarig meisje wat er vanaf nu ineens bijhoort , daar voel ik niet spontaan genegenheid voor . Wel voor een 11 jarig nichtje wat ik al 11 jaar ken .
Ja, uiteraard moet je zo'n band opbouwen. Maar datzelfde gold toch ook voor je 11-jarig nichtje, die band was er toch ook niet ineens?
Ik heb met mijn schoonzoon en -dochter ook een band moeten opbouwen, die was er ook niet ineens. Maar nu wel
Je moet het dus even tijd geven, en in elk geval moet de bereidheid er zijn om zo'n band op te bouwen.
[...]
Ik bedoelde ; een band moet je opbouwen . Een 11 jarig meisje wat er vanaf nu ineens bijhoort , daar voel ik niet spontaan genegenheid voor . Wel voor een 11 jarig nichtje wat ik al 11 jaar ken .
Ja, uiteraard moet je zo'n band opbouwen. Maar datzelfde gold toch ook voor je 11-jarig nichtje, die band was er toch ook niet ineens?
Ik heb met mijn schoonzoon en -dochter ook een band moeten opbouwen, die was er ook niet ineens. Maar nu wel
Je moet het dus even tijd geven, en in elk geval moet de bereidheid er zijn om zo'n band op te bouwen.
woensdag 2 juli 2008 om 14:57
Heb niet alles gelezen, maar reageer toch
Ik kom uit een samengesteld gezin. Twee pleegzussen, één stiefbroer (en een stiefvader dus). Hoewel tegenwoordig geen contact meer met zussen, kon ik me er, toen ik jonger was, me er echt boo over maken dat ooms en tantes er verschil tussen maakten. Het waren toch mijn zussen en mijn broer? Waarom ik wel en zij niet? Ook mijn stiefvader hoort er volledig bij. Niks stief. Gewoon mijn tweede vader.
Nu ikouder ben snap ik het wel hoor. Dat het voor familie, die zo'n gezin niet van dichtbij meemaakt, anders is: de "aangewaaide" familie. Maar binnen zo'n familie is het wel één gezin. Kinderen passen zich snel aan, en zien aangetrouwde broers of zussen, of pleegkinderen, al snel als ook "echt". En tegenover kinderen is het dus ook raar, dat er onderscheid wordt gemaakt.
Misschien scheelde het bij mij in het gezin dat stiefbroer geen contact meer had met moeder en dat pleegzussen ook permanent bij ons woonden. Er zal best een verschil zijn als de stiefkinderen "slechts" een weekend per twee weken langs komen.
Ik weet niet hoe dichtbij de "stief" is, Bianca. Maar als het hier gaat om een, naar verwachting, permanente situatie van iemand die jou lief is, zou je de stief niet willenleren kennen? Er moeite voor doen? Je hoeft kinderen toch niet vanaf hun geboorte te kennen om van ze te gaan houden?
Ik ben trouwens wel blij dat mijn opa en oma van moeders kant alle stief en pleeg accepteerden. Van vaders kant gebeurde dat namelijk niet. Zowel stief als pleeg mochten daar nooit logeren. Raar vond ik dat.
Ik kom uit een samengesteld gezin. Twee pleegzussen, één stiefbroer (en een stiefvader dus). Hoewel tegenwoordig geen contact meer met zussen, kon ik me er, toen ik jonger was, me er echt boo over maken dat ooms en tantes er verschil tussen maakten. Het waren toch mijn zussen en mijn broer? Waarom ik wel en zij niet? Ook mijn stiefvader hoort er volledig bij. Niks stief. Gewoon mijn tweede vader.
Nu ikouder ben snap ik het wel hoor. Dat het voor familie, die zo'n gezin niet van dichtbij meemaakt, anders is: de "aangewaaide" familie. Maar binnen zo'n familie is het wel één gezin. Kinderen passen zich snel aan, en zien aangetrouwde broers of zussen, of pleegkinderen, al snel als ook "echt". En tegenover kinderen is het dus ook raar, dat er onderscheid wordt gemaakt.
Misschien scheelde het bij mij in het gezin dat stiefbroer geen contact meer had met moeder en dat pleegzussen ook permanent bij ons woonden. Er zal best een verschil zijn als de stiefkinderen "slechts" een weekend per twee weken langs komen.
Ik weet niet hoe dichtbij de "stief" is, Bianca. Maar als het hier gaat om een, naar verwachting, permanente situatie van iemand die jou lief is, zou je de stief niet willenleren kennen? Er moeite voor doen? Je hoeft kinderen toch niet vanaf hun geboorte te kennen om van ze te gaan houden?
Ik ben trouwens wel blij dat mijn opa en oma van moeders kant alle stief en pleeg accepteerden. Van vaders kant gebeurde dat namelijk niet. Zowel stief als pleeg mochten daar nooit logeren. Raar vond ik dat.
woensdag 2 juli 2008 om 15:04
De kinderen van mij en mijn (biologische) broers zijn trouwens ook écht de kleinkinderen van mijn stiefvader. Op een gegeven moment begreep ik van mijn moeder dat toen zijn (andere) zoon (die ik niet ken) een kind kreeg, hij "eindelijk" opa werd. Vond ik heel raar. Hij was toch al opa? Hij heeft al vijf kleinkinderen van zijn stiefkinderen. Raar, dat voor mij iets zó vanzelfsprekend is, dat dat andersom toch nog wel anders voelt. Voelde me zelfs een beetje beledigd, geloof ik. Ondanks dat, als ik er over nadenk, ik het ook wel begrijp. Maar voor mij is mijn stiefvader zó mijn vader, dat ik niet snap dat ik niet gewoon zijn dochter ben
woensdag 2 juli 2008 om 16:08
quote:blijfgewoonbianca schreef op 02 juli 2008 @ 12:59:
Ik bedoelde ; een band moet je opbouwen . Een 11 jarig meisje wat er vanaf nu ineens bijhoort , daar voel ik niet spontaan genegenheid voor . Wel voor een 11 jarig nichtje wat ik al 11 jaar ken .
Natuurlijk moet je een band opbouwen. Ik weet eigenlijk nog steeds niet goed welke situatie je bedoeld.. nodig jij je neefjes en nichtjes individueel uit voor logeerpartijen of komen ze allemaal tegelijk? En nodig je ze allemáál uit, of alleen degenen waar je een sterke band mee hebt? En nodig je ze uit omdat je een band met ze hebt en het leuk vindt of omdat je vind dat het zo hoort en het 'moet'?
Het lijkt me verschrikkelijk om bij een onwillige (stief)tante te moeten logeren omdat we over en weer (stief)familiebanden die we helemaal niet zo voelen moeten bevestigen.
Het lijkt me geweldig om een stieftante te hebben die me uitnodigd om te komen logeren als ik van mijn stiefbroers/zussen heb gehoord dat dat zo leuk is.
Er zijn genoeg dingen te doen waarbij je het kind kunt leren kennen en een bandje op kunt bouwen. Je kan eventueel ook samen met een van de andere neven/nichten iets doen.
(en als je het eigenlijk een minder leuk kind vindt met een minder geslaagde opvoeding: dan kan je het ook gewoon ontlopen, net zoals dat bij 'echte' neven en nichten kan)
Ik bedoelde ; een band moet je opbouwen . Een 11 jarig meisje wat er vanaf nu ineens bijhoort , daar voel ik niet spontaan genegenheid voor . Wel voor een 11 jarig nichtje wat ik al 11 jaar ken .
Natuurlijk moet je een band opbouwen. Ik weet eigenlijk nog steeds niet goed welke situatie je bedoeld.. nodig jij je neefjes en nichtjes individueel uit voor logeerpartijen of komen ze allemaal tegelijk? En nodig je ze allemáál uit, of alleen degenen waar je een sterke band mee hebt? En nodig je ze uit omdat je een band met ze hebt en het leuk vindt of omdat je vind dat het zo hoort en het 'moet'?
Het lijkt me verschrikkelijk om bij een onwillige (stief)tante te moeten logeren omdat we over en weer (stief)familiebanden die we helemaal niet zo voelen moeten bevestigen.
Het lijkt me geweldig om een stieftante te hebben die me uitnodigd om te komen logeren als ik van mijn stiefbroers/zussen heb gehoord dat dat zo leuk is.
Er zijn genoeg dingen te doen waarbij je het kind kunt leren kennen en een bandje op kunt bouwen. Je kan eventueel ook samen met een van de andere neven/nichten iets doen.
(en als je het eigenlijk een minder leuk kind vindt met een minder geslaagde opvoeding: dan kan je het ook gewoon ontlopen, net zoals dat bij 'echte' neven en nichten kan)
woensdag 2 juli 2008 om 16:43
Ik heb nog niet echt iets stiefs , een en ander schijnt in de datingfase te zitten zeg maar , maar daar had ik het laatst over met mijn ouders ; hoe dat zou zijn en wat dan gewenst of normaal of teveel gevraagd zou zijn .
Reiger ; die band met nichtjes / neefjes die was er ; nog voor de geboorte eigenlijk .
Reiger ; die band met nichtjes / neefjes die was er ; nog voor de geboorte eigenlijk .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 juli 2008 om 19:21
quote:roque schreef op 02 juli 2008 @ 15:04:
De kinderen van mij en mijn (biologische) broers zijn trouwens ook écht de kleinkinderen van mijn stiefvader. Op een gegeven moment begreep ik van mijn moeder dat toen zijn (andere) zoon (die ik niet ken) een kind kreeg, hij "eindelijk" opa werd. Vond ik heel raar. Hij was toch al opa? Hij heeft al vijf kleinkinderen van zijn stiefkinderen. Raar, dat voor mij iets zó vanzelfsprekend is, dat dat andersom toch nog wel anders voelt. Voelde me zelfs een beetje beledigd, geloof ik. Ondanks dat, als ik er over nadenk, ik het ook wel begrijp. Maar voor mij is mijn stiefvader zó mijn vader, dat ik niet snap dat ik niet gewoon zijn dochter ben
Roque, weet je dat ik je bericht heel fijn vind om te lezen? Ik heb zelf zowel biologische kleinkinderen als een 'stiefkleinkind' via mijn man. Voor mij voelen alle kleinkinderen precies hetzelfde aan! Ik was precies even ontroerd toen ze geboren werden. En ik vind het leuk te lezen dat jij dat, in omgekeerde richting dus, ook zo aanvoelt.
Mijn man kreeg, toen hij biologische opa werd, ook van familie en vrienden te horen dat hij nu op zijn beurt 'echt' opa werd, terwijl hij zich al lang opa voelde via mijn kinderen (zijn stiefkinderen dus). En toen hij dat zei, werd gewoon gereageerd dat het nu toch 'eigen' was en dus anders. En sommige mensen feliciteerden me niet eens. Pffff...
Daarentegen vond ik het heel fijn dat mijn zoon en schoondochter op het geboortekaartje van hun kind expliciet mijn man als 'opa' vermeld hadden, naast de biologische opa's en oma's.
De kinderen van mij en mijn (biologische) broers zijn trouwens ook écht de kleinkinderen van mijn stiefvader. Op een gegeven moment begreep ik van mijn moeder dat toen zijn (andere) zoon (die ik niet ken) een kind kreeg, hij "eindelijk" opa werd. Vond ik heel raar. Hij was toch al opa? Hij heeft al vijf kleinkinderen van zijn stiefkinderen. Raar, dat voor mij iets zó vanzelfsprekend is, dat dat andersom toch nog wel anders voelt. Voelde me zelfs een beetje beledigd, geloof ik. Ondanks dat, als ik er over nadenk, ik het ook wel begrijp. Maar voor mij is mijn stiefvader zó mijn vader, dat ik niet snap dat ik niet gewoon zijn dochter ben
Roque, weet je dat ik je bericht heel fijn vind om te lezen? Ik heb zelf zowel biologische kleinkinderen als een 'stiefkleinkind' via mijn man. Voor mij voelen alle kleinkinderen precies hetzelfde aan! Ik was precies even ontroerd toen ze geboren werden. En ik vind het leuk te lezen dat jij dat, in omgekeerde richting dus, ook zo aanvoelt.
Mijn man kreeg, toen hij biologische opa werd, ook van familie en vrienden te horen dat hij nu op zijn beurt 'echt' opa werd, terwijl hij zich al lang opa voelde via mijn kinderen (zijn stiefkinderen dus). En toen hij dat zei, werd gewoon gereageerd dat het nu toch 'eigen' was en dus anders. En sommige mensen feliciteerden me niet eens. Pffff...
Daarentegen vond ik het heel fijn dat mijn zoon en schoondochter op het geboortekaartje van hun kind expliciet mijn man als 'opa' vermeld hadden, naast de biologische opa's en oma's.
woensdag 2 juli 2008 om 19:54
hier ook een stiefmoeder (pokkewoord) en mijn meiden wonen niet bij ons maar komen om het weekend.
nou elk weekend dat ze er zijn (ook als ze zomaar langswippen of worden gedumpt) hebben mijn meiden echt niet het gevoel dat ze er niet bijhoren hoor!
ze hebben allebei een eigen kamertje met hun eigen spulletjes (waar die anderen niet in mogen komen als ze bij hun moeder zijn) en ik knuffel/kroel/kus/straf ze net zoveel als mijn "eigen"
kids. en na een tijdje ben ik er net zoveel van gaan houden als van de rest. (dingen moeten groeien, en daar moet je wat voor doen)
het is voor die kids toch ook maar moeilijk allemaal, je ouders gaan uit elkaar. dan komt er zomaar een nieuwe vrouw in je leven, en die heeft dan ook nog kids.... nee, ik geef geen enkel kind een rotgevoel over zichzelf, zij kiezen niet voor deze situatie. kan hem ook niet veranderen. alleen maar zo leuk en makkelijk mogelijk voor ze maken, en ik doe daar mijn uiterste best voor.
en ik verwacht van de mensen om mij heen ook niet minder dan dat. of ze nu wel of niet van mijn stief kids houden, dat wil ik niet horen of weten. wil alleen maar zien dat iedereen gelijk wordt behandelt of het nu wel of niet dezelfde dna heeft. en kunnen de mensen om mijn heen dat niet opbrengen, zijn ze niet meer welkom....
klinkt heel hard, maar wil niet dat mijn kids in de toekomst een rot gevoel hebben gehad over mensen die ze niet wilden accepteren etc.. zie al dat die meiden later kids krijgen en ze mogen geen oma tegen me zeggen.. kom op zeg!! heb hemel en aarde voor ze bewogen en vieze billen afgeveegd, snot verwijderd en kots opgeruimd. ik lees ze voor en doe alles met ze en zou dan in de toekomst niet de oma van hun kids mogen zijn? kan me het niet voorstellen! alleen maar vanwege een streepje dna...
nou elk weekend dat ze er zijn (ook als ze zomaar langswippen of worden gedumpt) hebben mijn meiden echt niet het gevoel dat ze er niet bijhoren hoor!
ze hebben allebei een eigen kamertje met hun eigen spulletjes (waar die anderen niet in mogen komen als ze bij hun moeder zijn) en ik knuffel/kroel/kus/straf ze net zoveel als mijn "eigen"
kids. en na een tijdje ben ik er net zoveel van gaan houden als van de rest. (dingen moeten groeien, en daar moet je wat voor doen)
het is voor die kids toch ook maar moeilijk allemaal, je ouders gaan uit elkaar. dan komt er zomaar een nieuwe vrouw in je leven, en die heeft dan ook nog kids.... nee, ik geef geen enkel kind een rotgevoel over zichzelf, zij kiezen niet voor deze situatie. kan hem ook niet veranderen. alleen maar zo leuk en makkelijk mogelijk voor ze maken, en ik doe daar mijn uiterste best voor.
en ik verwacht van de mensen om mij heen ook niet minder dan dat. of ze nu wel of niet van mijn stief kids houden, dat wil ik niet horen of weten. wil alleen maar zien dat iedereen gelijk wordt behandelt of het nu wel of niet dezelfde dna heeft. en kunnen de mensen om mijn heen dat niet opbrengen, zijn ze niet meer welkom....
klinkt heel hard, maar wil niet dat mijn kids in de toekomst een rot gevoel hebben gehad over mensen die ze niet wilden accepteren etc.. zie al dat die meiden later kids krijgen en ze mogen geen oma tegen me zeggen.. kom op zeg!! heb hemel en aarde voor ze bewogen en vieze billen afgeveegd, snot verwijderd en kots opgeruimd. ik lees ze voor en doe alles met ze en zou dan in de toekomst niet de oma van hun kids mogen zijn? kan me het niet voorstellen! alleen maar vanwege een streepje dna...
woensdag 2 juli 2008 om 20:14
woensdag 2 juli 2008 om 20:22
Ik heb geen idee hoe mijn (stief-)ouders hun erfenis hebben geregeld. Mijn stiefkinderen zullen niet van mij erven omdat ik de erfenis anders wil bestemmen. Zij krijgen uiteraard wel, nadat wij zijn overleden, een deel van hun vaders erfenis. Mijn (stief-) ouders hebben overigens niet een heel intensieve band met mijn stiefkinderen. De kinderen hebben al grootouders en de (stief-) grootouders hebben al kleinkinderen, het is wel goed zo.
