Relaties
alle pijlers
stief
maandag 30 juni 2008 om 23:03
Oké, rare titel.... maar anno 2000- NU hebben steeds meer mensen een stief " iets " ; stiefzoon , stiefvader , stiefbroer , stief neefje , stiefkleinzoon , etc . etc .
Lastig ? Leuk ?
Wat doe je bijvoorbeeld als stieftante als je " echte " nichtjes en neefjes weleens bij je logeren ? Ook eens apart dat "stiefje " uitnodigen ? Of heeft die daar eigen tantes en ooms voor ? En houd je zo niet altijd onderscheid ? Of is het niet meer dan logisch dat " eigen " altijd meer trekt ?
Verwacht je bijvoorbeeld van stiefgrootouders net zo veel aandacht / logeerpartijen / cadeaus / betrokkenheid als ze hebben tov hun eigen kleinkinderen ?
Ga je op moederdag zowel naar je moeder , schoonmoeder én naar je stiefmoeder ( en je stiefschoonmoeder ) ? Verwacht je een moederdagkado van je stiefkinderen ?
Lastig ? Leuk ?
Wat doe je bijvoorbeeld als stieftante als je " echte " nichtjes en neefjes weleens bij je logeren ? Ook eens apart dat "stiefje " uitnodigen ? Of heeft die daar eigen tantes en ooms voor ? En houd je zo niet altijd onderscheid ? Of is het niet meer dan logisch dat " eigen " altijd meer trekt ?
Verwacht je bijvoorbeeld van stiefgrootouders net zo veel aandacht / logeerpartijen / cadeaus / betrokkenheid als ze hebben tov hun eigen kleinkinderen ?
Ga je op moederdag zowel naar je moeder , schoonmoeder én naar je stiefmoeder ( en je stiefschoonmoeder ) ? Verwacht je een moederdagkado van je stiefkinderen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 juli 2008 om 22:14
Nee hoor, ze zegt geen mama tegen mij. Ze noemt me Sas. Maar als ik haar niet hoor, dan zegt ze bijvoorbeeld wel mama. Als ze zich vergist, dan zegt ze Oeps, sorry! Wat niet nodig is uiteraard... Ik laat het aan haar eigen bui over.
Weet je? Hier is het allemaal echt niet rozengeur en manenschijn met stief. We hebben genoeg aanpassingsproblemen gehad en nog steeds af en toe. Tel daarop op een eigen moeder en gevoelens van iedereen en het is een mooi ingewikkelde situatie.
En ja, ook mijn gevoel is anders voor dochter van lief dan voor haar, maar dan kan zij mooi helemaal niets aan doen. En, heel eerlijk dan hé... als mensen stiefkinderen het gevoel denken te moeten geven dat ze minder zijn dan eigen... dan vind ik dat mooi zielige egoistische volwassenen!
Nogmaals, het betreft hier kindertjes waar je mee te maken hebt. Geen volwassenen die je zelf als vrienden uitkiest!
Weet je? Hier is het allemaal echt niet rozengeur en manenschijn met stief. We hebben genoeg aanpassingsproblemen gehad en nog steeds af en toe. Tel daarop op een eigen moeder en gevoelens van iedereen en het is een mooi ingewikkelde situatie.
En ja, ook mijn gevoel is anders voor dochter van lief dan voor haar, maar dan kan zij mooi helemaal niets aan doen. En, heel eerlijk dan hé... als mensen stiefkinderen het gevoel denken te moeten geven dat ze minder zijn dan eigen... dan vind ik dat mooi zielige egoistische volwassenen!
Nogmaals, het betreft hier kindertjes waar je mee te maken hebt. Geen volwassenen die je zelf als vrienden uitkiest!
woensdag 2 juli 2008 om 22:20
quote:sas31 schreef op 02 juli 2008 @ 22:14:
Nee hoor, ze zegt geen mama tegen mij. Ze noemt me Sas. Maar als ik haar niet hoor, dan zegt ze bijvoorbeeld wel mama. Als ze zich vergist, dan zegt ze Oeps, sorry! Wat niet nodig is uiteraard... Ik laat het aan haar eigen bui over.
Weet je? Hier is het allemaal echt niet rozengeur en manenschijn met stief. We hebben genoeg aanpassingsproblemen gehad en nog steeds af en toe. Tel daarop op een eigen moeder en gevoelens van iedereen en het is een mooi ingewikkelde situatie.
En ja, ook mijn gevoel is anders voor dochter van lief dan voor haar, maar dan kan zij mooi helemaal niets aan doen. En, heel eerlijk dan hé... als mensen stiefkinderen het gevoel denken te moeten geven dat ze minder zijn dan eigen... dan vind ik dat mooi zielige egoistische volwassenen!
Nogmaals, het betreft hier kindertjes waar je mee te maken hebt. Geen volwassenen die je zelf als vrienden uitkiest!
Ow ja dat weet ik als geen ander mijn dochter heeft een stiefmoeder die haar liever niet dan wel op bezoek heeft.
En nee ze hoeft mijn dochter niet als eigen te zien want dat is ze simpelweg ook gewoon niet.
Maar tussen niet als eigen zien en ze het gevoel te geven dat ze minder zijn zit ook nog wel een middenweg.
Nee hoor, ze zegt geen mama tegen mij. Ze noemt me Sas. Maar als ik haar niet hoor, dan zegt ze bijvoorbeeld wel mama. Als ze zich vergist, dan zegt ze Oeps, sorry! Wat niet nodig is uiteraard... Ik laat het aan haar eigen bui over.
Weet je? Hier is het allemaal echt niet rozengeur en manenschijn met stief. We hebben genoeg aanpassingsproblemen gehad en nog steeds af en toe. Tel daarop op een eigen moeder en gevoelens van iedereen en het is een mooi ingewikkelde situatie.
En ja, ook mijn gevoel is anders voor dochter van lief dan voor haar, maar dan kan zij mooi helemaal niets aan doen. En, heel eerlijk dan hé... als mensen stiefkinderen het gevoel denken te moeten geven dat ze minder zijn dan eigen... dan vind ik dat mooi zielige egoistische volwassenen!
Nogmaals, het betreft hier kindertjes waar je mee te maken hebt. Geen volwassenen die je zelf als vrienden uitkiest!
Ow ja dat weet ik als geen ander mijn dochter heeft een stiefmoeder die haar liever niet dan wel op bezoek heeft.
En nee ze hoeft mijn dochter niet als eigen te zien want dat is ze simpelweg ook gewoon niet.
Maar tussen niet als eigen zien en ze het gevoel te geven dat ze minder zijn zit ook nog wel een middenweg.
woensdag 2 juli 2008 om 22:24
woensdag 2 juli 2008 om 22:30
quote:sas31 schreef op 02 juli 2008 @ 22:24:
Maar wat ik eigenlijk straks al bedacht toen ik dat las, is,
wat doet haar vader hier eigenlijk mee? Maakt hij tijd voor haar vrij? Gaat hij weleens alleen met haar wat leuks doen? En... accepteert hij het van zijn nieuwe vrouw, dat die zijn kind op deze manier behandeld?
Tja de liefde doet rare dingen met een mens hij wil er dus ook geen kwaad woord over horen.
Hij doet eigenlijk het meeste alleen met haar..
Als zij gaat winkelen met haar dochters bijvoorbeeld wat mijn dochter ook leuk vind dan zegt ze rustig tegen mijn ex neem jij je eigen kinderen maar mee..
en daarmee bedoelt ze dus mijn dochter en het zoontje wat ze samen hebben..
Als er kattenkwaad word uitgevreten wat uiteraard alle kinderen wel eens doen dan is het mijn dochter die de schuld krijgt en dus straf.
En natuurlijk heeft mijn dochter dan ook aan het kattenkwaad meegedaan en is straf terecht maar dan wel voor allemaal.
Nou ja dat soort dingen gebeuren daar dus..
Maar wat ik eigenlijk straks al bedacht toen ik dat las, is,
wat doet haar vader hier eigenlijk mee? Maakt hij tijd voor haar vrij? Gaat hij weleens alleen met haar wat leuks doen? En... accepteert hij het van zijn nieuwe vrouw, dat die zijn kind op deze manier behandeld?
Tja de liefde doet rare dingen met een mens hij wil er dus ook geen kwaad woord over horen.
Hij doet eigenlijk het meeste alleen met haar..
Als zij gaat winkelen met haar dochters bijvoorbeeld wat mijn dochter ook leuk vind dan zegt ze rustig tegen mijn ex neem jij je eigen kinderen maar mee..
en daarmee bedoelt ze dus mijn dochter en het zoontje wat ze samen hebben..
Als er kattenkwaad word uitgevreten wat uiteraard alle kinderen wel eens doen dan is het mijn dochter die de schuld krijgt en dus straf.
En natuurlijk heeft mijn dochter dan ook aan het kattenkwaad meegedaan en is straf terecht maar dan wel voor allemaal.
Nou ja dat soort dingen gebeuren daar dus..
woensdag 2 juli 2008 om 22:40
quote:sas31 schreef op 02 juli 2008 @ 22:35:
en als gezin samen functioneren ze eigenlijk niet? tjee, rot voor haar.. maar natuurlijk ook voor de rest van de kids in dat gezin.
En jij? Heb jij nu ook een nieuwe vriend? zal vast ergens staan, maar heb ff geen zin in teruglezen!
Nee ik heb geen relatie dus dat soort dingen zij hier gelukkig niet aan de orde.
Ik heb natuurlijk wel geprobeerd om dit met ex te bespreken maar hij wil er niets over horen.
Met haar een gesprek beginnen is ook onmogelijk want zij wil vanaf dag 1 niks met mij te maken hebben,ze wil dat ex het verleden achter zich laat incl alle personen die daarbij horen en het liefst heeft ze dus dat hij ook met zijn dochter kapt.
en als gezin samen functioneren ze eigenlijk niet? tjee, rot voor haar.. maar natuurlijk ook voor de rest van de kids in dat gezin.
En jij? Heb jij nu ook een nieuwe vriend? zal vast ergens staan, maar heb ff geen zin in teruglezen!
Nee ik heb geen relatie dus dat soort dingen zij hier gelukkig niet aan de orde.
Ik heb natuurlijk wel geprobeerd om dit met ex te bespreken maar hij wil er niets over horen.
Met haar een gesprek beginnen is ook onmogelijk want zij wil vanaf dag 1 niks met mij te maken hebben,ze wil dat ex het verleden achter zich laat incl alle personen die daarbij horen en het liefst heeft ze dus dat hij ook met zijn dochter kapt.
woensdag 2 juli 2008 om 22:51
Tja, een echte (h) ex dus.
Weet je, gevoelens blijven altijd zo'n raar iets!
Ook ik heb hier wel eens weekenden dat dochter van lief binnenkomt, ik haar hoofd op onweer zie staan, en denk.. Ok, het wordt vanzelf weer zondagavond! Maar, in de praktijk hoor je wel te functioneren als gezin. Je zou haar eens kunnen vragen (hoe dan ook) hoe ze zou reageren als het haar eigen kinderen zou overkomen? Ze weet toch hoe de liefde voor een kind voelt zou je zeggen.
Weet je, gevoelens blijven altijd zo'n raar iets!
Ook ik heb hier wel eens weekenden dat dochter van lief binnenkomt, ik haar hoofd op onweer zie staan, en denk.. Ok, het wordt vanzelf weer zondagavond! Maar, in de praktijk hoor je wel te functioneren als gezin. Je zou haar eens kunnen vragen (hoe dan ook) hoe ze zou reageren als het haar eigen kinderen zou overkomen? Ze weet toch hoe de liefde voor een kind voelt zou je zeggen.
woensdag 2 juli 2008 om 22:53
quote:superstar_2 schreef op 02 juli 2008 @ 21:19:
Als ik heel eerlijk ben vind ik opa en oma ook voorbehouden aan "eigen" maar mss ben ik wel heel raar..
Maar je zegt toch ook 'tante' tegen de vrouw van je biologische oom?
Mijn biologische kleinkinderen maken mijn man (die hun niet-biologische opa is) van bij de geboorte mee. Hij geeft ze flesjes, haalt ze uit de wieg, zingt liedjes voor ze, gaat met ze wandelen, enz.
Ze zullen nooit beter weten dan dat hij bij mij hoort, ze hebben nooit een andere situatie gekend. Waarom zouden ze tegen mij dan oma zeggen en niet opa zeggen tegen hem?
Het is natuurlijk anders als je kind gaat scheiden, vervolgens een nieuwe partner met kinderen krijgt die al puber of volwassen zijn, en je zelf al tachtig bent... Dan zullen die nieuwe kinderen geen oma of opa zeggen tegen de ouders van hun stiefvader of stiefmoeder.
Als ik heel eerlijk ben vind ik opa en oma ook voorbehouden aan "eigen" maar mss ben ik wel heel raar..
Maar je zegt toch ook 'tante' tegen de vrouw van je biologische oom?
Mijn biologische kleinkinderen maken mijn man (die hun niet-biologische opa is) van bij de geboorte mee. Hij geeft ze flesjes, haalt ze uit de wieg, zingt liedjes voor ze, gaat met ze wandelen, enz.
Ze zullen nooit beter weten dan dat hij bij mij hoort, ze hebben nooit een andere situatie gekend. Waarom zouden ze tegen mij dan oma zeggen en niet opa zeggen tegen hem?
Het is natuurlijk anders als je kind gaat scheiden, vervolgens een nieuwe partner met kinderen krijgt die al puber of volwassen zijn, en je zelf al tachtig bent... Dan zullen die nieuwe kinderen geen oma of opa zeggen tegen de ouders van hun stiefvader of stiefmoeder.
woensdag 2 juli 2008 om 23:01
quote:blijfgewoonbianca schreef op 02 juli 2008 @ 21:15:
Maarrrrrrrrrrrrr ......mama vinden we dus voorbehouden aan " eigen " . Waarom opa en oma dan niet ? .
Omdat je maar 1 mama en 1 papa hebt, maar meerdere opa's en oma's. Dan kan er nog wel eentje bij.
Bovendien neemt de stiefmoeder nooit al gelijk van bij de geboorte de moederrol over, terwijl je als stiefgrootouder wél je stiefkleinkinderen al van bij (en van voor) de geboorte kunt meemaken (dat is bij mijn man en ik zo, zie mijn vorige mail).
Maarrrrrrrrrrrrr ......mama vinden we dus voorbehouden aan " eigen " . Waarom opa en oma dan niet ? .
Omdat je maar 1 mama en 1 papa hebt, maar meerdere opa's en oma's. Dan kan er nog wel eentje bij.
Bovendien neemt de stiefmoeder nooit al gelijk van bij de geboorte de moederrol over, terwijl je als stiefgrootouder wél je stiefkleinkinderen al van bij (en van voor) de geboorte kunt meemaken (dat is bij mijn man en ik zo, zie mijn vorige mail).
woensdag 2 juli 2008 om 23:04
quote:sas31 schreef op 02 juli 2008 @ 22:14:
En, heel eerlijk dan hé... als mensen stiefkinderen het gevoel denken te moeten geven dat ze minder zijn dan eigen... dan vind ik dat mooi zielige egoistische volwassenen!
!Ik zou niemand dat gevoel willen geven . Ik vroeg me alleen af hoe zoiets nou meestal gaat en ook of er begrip van de " echte " ouders is dat dat bij die stieffamilie niet zo vanzelf gaat .
En, heel eerlijk dan hé... als mensen stiefkinderen het gevoel denken te moeten geven dat ze minder zijn dan eigen... dan vind ik dat mooi zielige egoistische volwassenen!
!Ik zou niemand dat gevoel willen geven . Ik vroeg me alleen af hoe zoiets nou meestal gaat en ook of er begrip van de " echte " ouders is dat dat bij die stieffamilie niet zo vanzelf gaat .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 juli 2008 om 23:08
quote:Reiger100 schreef op 02 juli 2008 @ 22:53:
[...]
Maar je zegt toch ook 'tante' tegen de vrouw van je biologische oom?
Mijn biologische kleinkinderen maken mijn man (die hun niet-biologische opa is) van bij de geboorte mee. Hij geeft ze flesjes, haalt ze uit de wieg, zingt liedjes voor ze, gaat met ze wandelen, enz.
Ze zullen nooit beter weten dan dat hij bij mij hoort, ze hebben nooit een andere situatie gekend. Waarom zouden ze tegen mij dan oma zeggen en niet opa zeggen tegen hem?
Het is natuurlijk anders als je kind gaat scheiden, vervolgens een nieuwe partner met kinderen krijgt die al puber of volwassen zijn, en je zelf al tachtig bent... Dan zullen die nieuwe kinderen geen oma of opa zeggen tegen de ouders van hun stiefvader of stiefmoeder.Ik denk dat het ook staat of valt met de leeftijden die stiefkinderen hebben , Reiger . Als jouw zoon ( als je die hebt ) morgen een vrouw ontmoet die 3 kinderen van zichzelf heeft met leeftijden vanaf een jaar of 9 vraag ik me af of jij je daar daadwerkelijk binnen een mum van tijd oma over voelt en alsof dat gaat voelen als ' eigen " .
[...]
Maar je zegt toch ook 'tante' tegen de vrouw van je biologische oom?
Mijn biologische kleinkinderen maken mijn man (die hun niet-biologische opa is) van bij de geboorte mee. Hij geeft ze flesjes, haalt ze uit de wieg, zingt liedjes voor ze, gaat met ze wandelen, enz.
Ze zullen nooit beter weten dan dat hij bij mij hoort, ze hebben nooit een andere situatie gekend. Waarom zouden ze tegen mij dan oma zeggen en niet opa zeggen tegen hem?
Het is natuurlijk anders als je kind gaat scheiden, vervolgens een nieuwe partner met kinderen krijgt die al puber of volwassen zijn, en je zelf al tachtig bent... Dan zullen die nieuwe kinderen geen oma of opa zeggen tegen de ouders van hun stiefvader of stiefmoeder.Ik denk dat het ook staat of valt met de leeftijden die stiefkinderen hebben , Reiger . Als jouw zoon ( als je die hebt ) morgen een vrouw ontmoet die 3 kinderen van zichzelf heeft met leeftijden vanaf een jaar of 9 vraag ik me af of jij je daar daadwerkelijk binnen een mum van tijd oma over voelt en alsof dat gaat voelen als ' eigen " .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 3 juli 2008 om 07:39
BGB, natuurlijk is dat niet van de één op de andere dag. Mijn stiefbroer was 19 toen hij bij ons "aanschoof" en geloof maar dat de ouders van mijn moeder hem als "eigen" zijn gaan zien. Dat komt waarschijnlijk omdat hij binnen ons gezin als "eigen" werd gezien en mijn opa en oma in de buurt woonden, dus regelmatig aanschoven en daardoor mijn stiefbroer goeed hebben leren kennen. De ouders van mijn vader hebben nooit iets van doen met hem willen hebben, maar dat is (misschien)ook wel logisch
IK denk dat het er maar net vanaf hangt:
a. Wat de band tussen opa en oma en ouders is
b. Wat de instelling van de ouders is
c. Wat de instelling van opa en oma is
d. Hoe opa en oma daadwerkelijk meedraaien binnen het gezin
en misschien ook wel
e. Hoe vaak de stiefkinderen over de vloer komen (maakt nogal verschil misschien of dit eens per twee weken is, want dan hebben opa en oma minder kans om een band op te bouwen, of dat dit iedere dag is)
en
f. Wat de wil van de kinderen is. Een kind van 15 heeft er misschien minder behoefte aan om er nog een opa en oma bij te krijgen en moeite te doen voor die band, dan een kind van 6. Mijn stiefbroer had geenopa's en oma's, allevier vroeg gestorven, en vond het heerlijk. Nu had ik ook een erg lieve en geïnteresseerde opa en oma, dat scheelt ook denk ik
IK denk dat het er maar net vanaf hangt:
a. Wat de band tussen opa en oma en ouders is
b. Wat de instelling van de ouders is
c. Wat de instelling van opa en oma is
d. Hoe opa en oma daadwerkelijk meedraaien binnen het gezin
en misschien ook wel
e. Hoe vaak de stiefkinderen over de vloer komen (maakt nogal verschil misschien of dit eens per twee weken is, want dan hebben opa en oma minder kans om een band op te bouwen, of dat dit iedere dag is)
en
f. Wat de wil van de kinderen is. Een kind van 15 heeft er misschien minder behoefte aan om er nog een opa en oma bij te krijgen en moeite te doen voor die band, dan een kind van 6. Mijn stiefbroer had geenopa's en oma's, allevier vroeg gestorven, en vond het heerlijk. Nu had ik ook een erg lieve en geïnteresseerde opa en oma, dat scheelt ook denk ik
donderdag 3 juli 2008 om 08:02
quote:blijfgewoonbianca schreef op 02 juli 2008 @ 23:08:
[...]
Ik denk dat het ook staat of valt met de leeftijden die stiefkinderen hebben , Reiger . Als jouw zoon ( als je die hebt ) morgen een vrouw ontmoet die 3 kinderen van zichzelf heeft met leeftijden vanaf een jaar of 9 vraag ik me af of jij je daar daadwerkelijk binnen een mum van tijd oma over voelt en alsof dat gaat voelen als ' eigen " .
Dat zal dan inderdaad een stuk langer duren, en ook van andere factoren afhangen. Dat schreef ik in mijn vorige mail ook.
Hetzelfde geldt voor tantes en ooms denk ik: als je trouwt met een man van wie de broers en zussen al kinderen hebben, zal het ook wat langer duren voor die als eigen aanvoelen dan als die kinderen geboren werden toen je al 'in beeld' was.
Voel jij overigens verschil tussen de kinderen van je broers/zussen (als die er zijn) en die van de broers/zussen van je man?
[...]
Ik denk dat het ook staat of valt met de leeftijden die stiefkinderen hebben , Reiger . Als jouw zoon ( als je die hebt ) morgen een vrouw ontmoet die 3 kinderen van zichzelf heeft met leeftijden vanaf een jaar of 9 vraag ik me af of jij je daar daadwerkelijk binnen een mum van tijd oma over voelt en alsof dat gaat voelen als ' eigen " .
Dat zal dan inderdaad een stuk langer duren, en ook van andere factoren afhangen. Dat schreef ik in mijn vorige mail ook.
Hetzelfde geldt voor tantes en ooms denk ik: als je trouwt met een man van wie de broers en zussen al kinderen hebben, zal het ook wat langer duren voor die als eigen aanvoelen dan als die kinderen geboren werden toen je al 'in beeld' was.
Voel jij overigens verschil tussen de kinderen van je broers/zussen (als die er zijn) en die van de broers/zussen van je man?
donderdag 3 juli 2008 om 08:43
sta best te kijken van deze discussie.
vind het ook best raar hoe er met gevoelens van kleine kinderen omgegaan wordt. maar dat is mijn gevoel.
ik kom niet uit een gebroken gezin, had wel een oom die is getrouwd met een vrouw die al 2 zoontjes had. die werden onze neefjes. je wist niet beter en vroeg er ook niet naar. en als ik ze nu tegen kom zijn het nog steeds mijn neven. er was niemand die daar moeilijk om deed. en als we het over onze opa en oma hebben die er niet meer zijn, weten hun ook niet beter of het waren hun opa en oma.
mijn stiefkids zeggen ook opa en oma tegen mijn ouders, mijn kids ook tegen mijn schoonouders (al verdienen ze dat niet)
misschien ben ik wel zo strijdbaar op dit onderwerp omdat ik zie wat het met mijn 2 kids doet, dat hun nieuwe opa en oma ze niet accepteren. dat doet heel veel pijn! het is voor niemand leuk om er niet bij te horen, helemaal niet voor kinderen.
ik ben alleen heel dankbaar dat mijn familie het allemaal zo goed hebben opgepakt. toen op verjaardagen mijn nieuwe kids werden voorgesteld deed mijn familie zich ook voorstellen als: hoi ik ben oom die en die en ik ben tante die en die. en ze gaven gelijk het gevoel dat ze erbij horen. nog steeds...
de cadeautjes worden wat minder duur, want je krijgt ineens 4 kinderfeestjes van deze kant. maar ze komen wel! er wordt ook gelogeerd bij aangenomen tantes en ooms.
het is alleen jammer dat mijn schoonfamilie dit niet doet. om dezelfde reden die een paar mensen hier ook beschreven, simpel omdat het geen eigen is. en hier in huis wordt er door de kids ook daarover gepraat. (ze vinden jullie niet leuk he?) nou dat soort dingen zijn niet leuk (en dan beschrijf ik dat nog netjes)
ik heb me erbij neergelegt dat mijn schoonfamilie zich zo opstelt. vind het jammer maar het is hun verlies. ze missen zo niet alleen 2 stiefkinderen maar ook de kleinkids van hunzelf. want je merkt gewoon dat niemand het meer leuk vind om daarheen te gaan. omdat het onderscheid behoorlijk duidelijk wordt gemaakt.
vind het ook best raar hoe er met gevoelens van kleine kinderen omgegaan wordt. maar dat is mijn gevoel.
ik kom niet uit een gebroken gezin, had wel een oom die is getrouwd met een vrouw die al 2 zoontjes had. die werden onze neefjes. je wist niet beter en vroeg er ook niet naar. en als ik ze nu tegen kom zijn het nog steeds mijn neven. er was niemand die daar moeilijk om deed. en als we het over onze opa en oma hebben die er niet meer zijn, weten hun ook niet beter of het waren hun opa en oma.
mijn stiefkids zeggen ook opa en oma tegen mijn ouders, mijn kids ook tegen mijn schoonouders (al verdienen ze dat niet)
misschien ben ik wel zo strijdbaar op dit onderwerp omdat ik zie wat het met mijn 2 kids doet, dat hun nieuwe opa en oma ze niet accepteren. dat doet heel veel pijn! het is voor niemand leuk om er niet bij te horen, helemaal niet voor kinderen.
ik ben alleen heel dankbaar dat mijn familie het allemaal zo goed hebben opgepakt. toen op verjaardagen mijn nieuwe kids werden voorgesteld deed mijn familie zich ook voorstellen als: hoi ik ben oom die en die en ik ben tante die en die. en ze gaven gelijk het gevoel dat ze erbij horen. nog steeds...
de cadeautjes worden wat minder duur, want je krijgt ineens 4 kinderfeestjes van deze kant. maar ze komen wel! er wordt ook gelogeerd bij aangenomen tantes en ooms.
het is alleen jammer dat mijn schoonfamilie dit niet doet. om dezelfde reden die een paar mensen hier ook beschreven, simpel omdat het geen eigen is. en hier in huis wordt er door de kids ook daarover gepraat. (ze vinden jullie niet leuk he?) nou dat soort dingen zijn niet leuk (en dan beschrijf ik dat nog netjes)
ik heb me erbij neergelegt dat mijn schoonfamilie zich zo opstelt. vind het jammer maar het is hun verlies. ze missen zo niet alleen 2 stiefkinderen maar ook de kleinkids van hunzelf. want je merkt gewoon dat niemand het meer leuk vind om daarheen te gaan. omdat het onderscheid behoorlijk duidelijk wordt gemaakt.
donderdag 3 juli 2008 om 09:00
@Superstar: Tjonge, dat is ook vervelend voor het kind. Ik heb zelf een stiefdochter van 4 en een eigen dochter van 1,5. En ja, een stiefkind is niet 'eigen' wat betreft het biologische aspect. Maar verder voelt ze wel als 'eigen' omdat het mijn stiefdochter is, waarvan ik ook dingen van mezelf in terug zie omdat ze bep. gewoontes bijv. overneemt. En mijn motto is: mijn liefde voor haar is niet minder, maar anders. (Je moet eens weten hoe vaak daar naar gevraagd wordt). Ik geef op mijn manier heel veel om haar, maar het is niet hetzelfde als voor mijn dochtertje. Maar aan de andere kant, zij heeft een moeder die van haar houdt zoals ik van mijn dochter hou. Alle liefde die ik haar kan geven is gewoon extra.
En eerlijk gezegd denk ik dat er altijd wel eens een moment komt waarop je je stiefkindje misschien anders behandeld dan je eigen kindje. Soms kun je misschien even wat minder hebben, even een korter lontje of wat dan ook. Maar dat hoort er ook bij mijns insziens. Perfecte stiefmoeders bestaan er niet.
Maar als ik jouw verhaal lees over de stiefmoeder van je dochter, dat lijkt me ook erg. Ik denk dan alleen wel: dat zou mijn man niet toestaan! Zeker voor je dochter is het vervelend. Ook al is het je echte moeder niet, kinderen willen er toch gewoon bij horen in alle opzichten. Jammer dat je ex er niet voor open staat. Ik zou zeggen: niet opgeven
En eerlijk gezegd denk ik dat er altijd wel eens een moment komt waarop je je stiefkindje misschien anders behandeld dan je eigen kindje. Soms kun je misschien even wat minder hebben, even een korter lontje of wat dan ook. Maar dat hoort er ook bij mijns insziens. Perfecte stiefmoeders bestaan er niet.
Maar als ik jouw verhaal lees over de stiefmoeder van je dochter, dat lijkt me ook erg. Ik denk dan alleen wel: dat zou mijn man niet toestaan! Zeker voor je dochter is het vervelend. Ook al is het je echte moeder niet, kinderen willen er toch gewoon bij horen in alle opzichten. Jammer dat je ex er niet voor open staat. Ik zou zeggen: niet opgeven
donderdag 3 juli 2008 om 14:46
Ik vind dit wel een interessant onderwerp. Ik ben zelf stiefdochter en heb een stiefmoeder. Ik zie haar alleen niet zo. Ik was de deur al uit toen mijn ouders gingen scheiden en toen mijn vader iets met haar kreeg. Ik heb wel een beetje een band met haar gekregen omdat ik nog 1 jaartje bij hen heb gewoond tijdens mijn studie. Hierdoor ken ik haar jongste dochter ook best goed en de oudste verder niet echt. Als kinderen hebben wij niks met elkaar (mijn zusje is even oud als haar jongste en ik als de oudste). We zien elkaar met kerst en als de verjaardagen worden gevierd van mijn vader en hun moeder soms (we voelen ons niet verplicht om te komen op verjaardag van de stiefouder). Ik denk dat het hierbij meespeelt dat we tussen de 16 en 25 waren toen het gezin werd samengesteld en we heel erg van elkaar verschillen.
Ik vind het wel eens moeilijk, want als er nu straks kinderen bij ons komen. Ik denk dat mijn stiefmoeder dan gewoon oma wordt, omdat ze dan vanaf het begin erbij is en zij dan al zolang samen zijn. Maar of die meiden dan ook tantes worden? Geen idee. Dat is toch anders denk ik. Voor mij zullen het nooit zussen worden en zij geen moeder, maar soms noem ik het voor het gemak wel zo, omdat het anders zolang klinkt. De dochter van mijn vaders vriendin... ofzo.
Interessant om te lezen hoe anderen dit zien.
Ik vind het wel eens moeilijk, want als er nu straks kinderen bij ons komen. Ik denk dat mijn stiefmoeder dan gewoon oma wordt, omdat ze dan vanaf het begin erbij is en zij dan al zolang samen zijn. Maar of die meiden dan ook tantes worden? Geen idee. Dat is toch anders denk ik. Voor mij zullen het nooit zussen worden en zij geen moeder, maar soms noem ik het voor het gemak wel zo, omdat het anders zolang klinkt. De dochter van mijn vaders vriendin... ofzo.
Interessant om te lezen hoe anderen dit zien.
donderdag 3 juli 2008 om 15:02
Maar aan de andere kant, zij heeft een moeder die van haar houdt zoals ik van mijn dochter hou. Alle liefde die ik haar kan geven is gewoon extra.
Exact, zo denk ik er ook over! Maar een klein kindje aan zijn/haar lot overlaten, omdat je zijn/haar moeder als een bedreiging ziet, is te gek voor woorden!
Exact, zo denk ik er ook over! Maar een klein kindje aan zijn/haar lot overlaten, omdat je zijn/haar moeder als een bedreiging ziet, is te gek voor woorden!
donderdag 3 juli 2008 om 15:22
quote:blijfgewoonbianca schreef op 02 juli 2008 @ 23:04:
[...]
Ik zou niemand dat gevoel willen geven . Ik vroeg me alleen af hoe zoiets nou meestal gaat en ook of er begrip van de " echte " ouders is dat dat bij die stieffamilie niet zo vanzelf gaat .
Ik, of eigenlijk mijn dochter, heeft in de familie van mijn ex voor een heuse rel gezorgd. Opa en oma waren honderdduizend jaar getrouwd en mijn dochter was niet welkom.
Mij boeide dat helemaal niets, zó lang was ik nog niet samen met die vriend. En mijn dochter heeft al een familie en verrijkt haar leven echt niet met een starre man die nog in "gevallen vrouwen die zich moeten schamen" gelooft.
Maar zonder dat ik dat toen wist werd het een heel gedoe. Vele generaties hadden wat te melden over die harteloze opa die een kind buiten sloot. Zelfs oma wilde het liefst dat mijn kind kwam.
Opa was de baas en hield voet bij stuk.
En ik snap hem wel. Hij wilde gewoon zijn besloten feest geven, en voor hem was een kind wat hij zelfs nog nooit gezien had geen familie. Ik voelde hem ook niet als familie hoor.
En als ik eerlijk ben, degenen die er zo'n punt van maakten ging het ook helemaal niet om mijn kind, maar om het principe...
[...]
Ik zou niemand dat gevoel willen geven . Ik vroeg me alleen af hoe zoiets nou meestal gaat en ook of er begrip van de " echte " ouders is dat dat bij die stieffamilie niet zo vanzelf gaat .
Ik, of eigenlijk mijn dochter, heeft in de familie van mijn ex voor een heuse rel gezorgd. Opa en oma waren honderdduizend jaar getrouwd en mijn dochter was niet welkom.
Mij boeide dat helemaal niets, zó lang was ik nog niet samen met die vriend. En mijn dochter heeft al een familie en verrijkt haar leven echt niet met een starre man die nog in "gevallen vrouwen die zich moeten schamen" gelooft.
Maar zonder dat ik dat toen wist werd het een heel gedoe. Vele generaties hadden wat te melden over die harteloze opa die een kind buiten sloot. Zelfs oma wilde het liefst dat mijn kind kwam.
Opa was de baas en hield voet bij stuk.
En ik snap hem wel. Hij wilde gewoon zijn besloten feest geven, en voor hem was een kind wat hij zelfs nog nooit gezien had geen familie. Ik voelde hem ook niet als familie hoor.
En als ik eerlijk ben, degenen die er zo'n punt van maakten ging het ook helemaal niet om mijn kind, maar om het principe...
donderdag 3 juli 2008 om 15:36
quote:Moos_82 schreef op 03 juli 2008 @ 09:00:
En mijn motto is: mijn liefde voor haar is niet minder, maar anders. (Je moet eens weten hoe vaak daar naar gevraagd wordt).
:c
"Nou meneer/mevrouw... wat vreemd dat u dat vraagt. Natuurlijk geef ik geen ene donder om dit kind. Ik verdráág haar dagelijks naast me, niets meer en niets minder. Kijk, een adoptiekind.. daar kíes je tenminste nog voor. En daar wácht je op. Nee hoor, dit kind is mij opgedrongen: ik Píeker er niet over om dáár oprechte gevoelens voor te krijgen. Ze krijgt ook níets van de familieroutine en gewoontes mee, simpelweg omdat ze er niet bij hoort. Als ze gevallen is mag ze haar biologische familie bellen en als het echt heeeel erg bloed plak ik wel een pleister hoor, ik ben ook maar een mens!"
En mijn motto is: mijn liefde voor haar is niet minder, maar anders. (Je moet eens weten hoe vaak daar naar gevraagd wordt).
:c
"Nou meneer/mevrouw... wat vreemd dat u dat vraagt. Natuurlijk geef ik geen ene donder om dit kind. Ik verdráág haar dagelijks naast me, niets meer en niets minder. Kijk, een adoptiekind.. daar kíes je tenminste nog voor. En daar wácht je op. Nee hoor, dit kind is mij opgedrongen: ik Píeker er niet over om dáár oprechte gevoelens voor te krijgen. Ze krijgt ook níets van de familieroutine en gewoontes mee, simpelweg omdat ze er niet bij hoort. Als ze gevallen is mag ze haar biologische familie bellen en als het echt heeeel erg bloed plak ik wel een pleister hoor, ik ben ook maar een mens!"
donderdag 3 juli 2008 om 17:21
Ja hoor, ik hoor ook bij de club! Heb 2 stiefkinderen, we wonen inmiddels alweer zo ongeveer 2 jaar parttime in hetzelfde huis. Kan nog niet oordelen wat het verschil is met eigen kinderen, althans niet vanuit eigen ervaring. Kan wel beoordelen dat ik me heel anders voel richting hen dan mijn man. Ik houd van ze, en ik beschouw ze best wel als "eigen". Ik mis ze ook (wel eens) als ze er niet zijn, maar al die gevoelens zijn anders dan hoe hij ze ervaart. Het missen is voor hem veel heftiger, en ook het houden van.
Moederdag is voor hun moeder en (in mijn ogen logisch) niet voor mij, want ik ben niet hun moeder. Dus ik verwacht niets van ze. Los daarvan krijg ik genoeg knutselwerkjes en knuffels van ze. Ze noemen mijn ouders geen opa en oma. Mijn ouders en ik zijn niet zo heel erg de deur plat loperig, dus zo vaak zien we elkaar allemaal niet. Mij noemen ze gewoon bij mijn voornaam, heel soms zeggen ze wel eens in een vlaag van hele grote liefde dat ze mij als mama willen, maar op het moment dat die vlaag voorbij is ben ik net zo goed weer de allerstomste van de hele wereld.
Ik vind dat het mijn verantwoordelijkheid is om op een zo leuk mogelijke manier met ze om te gaan, zonder mezelf kwijt te raken. Dus als we elkaar een keertje zat zijn dan kan dat prima, daar zijn we mensen voor. Mensen die nooit echt om elkaar gevraagd hebben. Dus soms loopt het even een dagje minder prettig allemaal. En andere keren gaat het juist heel erg goed, en ook redelijk vanzelf. Maar we hebben ook wel hele moeilijke periodes gehad, periodes waarin ik mezelf heb afgevraagd of ik er wel mee verder moest gaan. Dan vraagt het weer even een extra investering in tijd en aandacht en alle lijnen weer even herzien, en dan gaat het weer prima.
Ik denk dat het hele stief - eigen verhaal best een lastige is. Het heeft bij mij wel een hele tijd geduurd voor ik mijn draai erin heb kunnen vinden. Ineens waren er 2 kinderen in mijn leven, 2 kinderen die al helemaal hun eigen persoonlijkheidje zijn, wiens wereld in de periode daarvoor behoorlijk op zijn kop was gezet. Mijn eigen leven was ook tamelijk woelig in die tijd. Kortom, veel emoties van iedereen. Van een stiefmoeder wordt van alles verwacht en gevonden. Je moet vanaf dag 1 van ze houden, je wist toch waar je aan begon. Enz enz. Dat je ze ook wel eens goed zat bent mag je alleen van "eigen" kinderen zeggen, niet van je eigen stiefkinderen. Ik vond het in het begin echt niet makkelijk om mijn eigen weg hierin te vinden. Ik heb er veel over gepraat met meiden in dezelfde situatie (Sas?!), en dat doe ik nog steeds. Ik heb er een paar boeken over gelezen. Ik praat er veel over met mijn man.
BGB, begrijp dat er bij jou iets prils in de lucht hangt, met al aanhangende kinderen?
Moederdag is voor hun moeder en (in mijn ogen logisch) niet voor mij, want ik ben niet hun moeder. Dus ik verwacht niets van ze. Los daarvan krijg ik genoeg knutselwerkjes en knuffels van ze. Ze noemen mijn ouders geen opa en oma. Mijn ouders en ik zijn niet zo heel erg de deur plat loperig, dus zo vaak zien we elkaar allemaal niet. Mij noemen ze gewoon bij mijn voornaam, heel soms zeggen ze wel eens in een vlaag van hele grote liefde dat ze mij als mama willen, maar op het moment dat die vlaag voorbij is ben ik net zo goed weer de allerstomste van de hele wereld.
Ik vind dat het mijn verantwoordelijkheid is om op een zo leuk mogelijke manier met ze om te gaan, zonder mezelf kwijt te raken. Dus als we elkaar een keertje zat zijn dan kan dat prima, daar zijn we mensen voor. Mensen die nooit echt om elkaar gevraagd hebben. Dus soms loopt het even een dagje minder prettig allemaal. En andere keren gaat het juist heel erg goed, en ook redelijk vanzelf. Maar we hebben ook wel hele moeilijke periodes gehad, periodes waarin ik mezelf heb afgevraagd of ik er wel mee verder moest gaan. Dan vraagt het weer even een extra investering in tijd en aandacht en alle lijnen weer even herzien, en dan gaat het weer prima.
Ik denk dat het hele stief - eigen verhaal best een lastige is. Het heeft bij mij wel een hele tijd geduurd voor ik mijn draai erin heb kunnen vinden. Ineens waren er 2 kinderen in mijn leven, 2 kinderen die al helemaal hun eigen persoonlijkheidje zijn, wiens wereld in de periode daarvoor behoorlijk op zijn kop was gezet. Mijn eigen leven was ook tamelijk woelig in die tijd. Kortom, veel emoties van iedereen. Van een stiefmoeder wordt van alles verwacht en gevonden. Je moet vanaf dag 1 van ze houden, je wist toch waar je aan begon. Enz enz. Dat je ze ook wel eens goed zat bent mag je alleen van "eigen" kinderen zeggen, niet van je eigen stiefkinderen. Ik vond het in het begin echt niet makkelijk om mijn eigen weg hierin te vinden. Ik heb er veel over gepraat met meiden in dezelfde situatie (Sas?!), en dat doe ik nog steeds. Ik heb er een paar boeken over gelezen. Ik praat er veel over met mijn man.
BGB, begrijp dat er bij jou iets prils in de lucht hangt, met al aanhangende kinderen?
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
donderdag 3 juli 2008 om 17:29
donderdag 3 juli 2008 om 18:01
donderdag 3 juli 2008 om 18:07
quote:plukvandepetteflat schreef op 03 juli 2008 @ 18:01:
[...]
Zo lang getrouwd en dan nog op het schoolplein (oke in de auto) aangezien worden voor een zus ?
(zie opmerking uit ander topic voor deze opmerking)Ja , geweldig he ; snap je nou waarom ik zo blij was ?
[...]
Zo lang getrouwd en dan nog op het schoolplein (oke in de auto) aangezien worden voor een zus ?
(zie opmerking uit ander topic voor deze opmerking)Ja , geweldig he ; snap je nou waarom ik zo blij was ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
