Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
woensdag 11 juni 2008 om 12:23
Dit komt vooral nu ik alles op een rijtje aan het zetten ben.
Afwegingen maak, en dan ineens: ja, maar als.....
Ik denk dan dat ik er bijna ben, en dan komt die wolk weer aandrijven: "Je denkt toch zeker niet écht dat je er dan vanaf bent, is ijdele hoop."
Is dit dan een hersenspinsel, of intuïtie, of zelfs realiteit?
Afwegingen maak, en dan ineens: ja, maar als.....
Ik denk dan dat ik er bijna ben, en dan komt die wolk weer aandrijven: "Je denkt toch zeker niet écht dat je er dan vanaf bent, is ijdele hoop."
Is dit dan een hersenspinsel, of intuïtie, of zelfs realiteit?
woensdag 11 juni 2008 om 13:38
Moeilijk om echt raad te geven Perel, omdat het niet bekend is waarom het echt gaat.
Intuïtief zeg ik: DOEN!!!
En echt DOEN, gewoon doorpakken, daadkracht tonen en de sprong in het diep wagen. Even stoppen met wikken en wegen, handelen en alles vol goede moet tegemoet zien.
Dat kleine negatieve zinnetje is gewoon nog dat deel van je, dat zo beschadigd is dat echt helen er niet meer in zit. Vandaar dat er mensen van de zijlijn je de spreekwoordelijke schop onder de kont moeten geven.
Dat stemmetje herken ik wel, hij (het is een hij) en ik zijn al zo lang samen, krijg hem niet echt uit mijn systeem. Maar dit stemmetje weerhoudt mij er niet van om toch echt soms gewaagde, zeer succesvolle stappen te nemen!
Een ding werkt daarbij in mijn voordeel en dat is dat ik eigenlijk niet zo bang ben.
Intuïtief zeg ik: DOEN!!!
En echt DOEN, gewoon doorpakken, daadkracht tonen en de sprong in het diep wagen. Even stoppen met wikken en wegen, handelen en alles vol goede moet tegemoet zien.
Dat kleine negatieve zinnetje is gewoon nog dat deel van je, dat zo beschadigd is dat echt helen er niet meer in zit. Vandaar dat er mensen van de zijlijn je de spreekwoordelijke schop onder de kont moeten geven.
Dat stemmetje herken ik wel, hij (het is een hij) en ik zijn al zo lang samen, krijg hem niet echt uit mijn systeem. Maar dit stemmetje weerhoudt mij er niet van om toch echt soms gewaagde, zeer succesvolle stappen te nemen!
Een ding werkt daarbij in mijn voordeel en dat is dat ik eigenlijk niet zo bang ben.
woensdag 11 juni 2008 om 13:43
Perel, ik herken je gedachtegang. Ik weet niet wat je probleem precies is (je kan me overigens mailen). Ik moet nu ook verschillende scenario's onderzoeken, die vervolgens weer tot andere scenario's kunnen leiden. Ik beperk me nu tot de eerste scenario's, dat is al ingewikkeld genoeg.
Ook ik heb mijn pijlers klaarstaan: psychologisch, sociaal, juridisch, financieel. Die pijlers staan straks als zich andere problemen voordoen nog steeds als een huis. Ik heb al meegemaakt dat een van de pijlers op een kritiek moment instortte. Dat zijn echt dieptepunten. Maar dan heb ik ze als de sodemieter vervangen. En kijk, ik ben er nog. Ik leef, moeder, werk, woon en geniet zelfs.
De twijfel die je uitspreekt over ellende die nog komen kan, dát is in feite je grootste vijand nu. Daarmee laat je problemen en zorgen die alleen nog in je hoofd bestaan, in je heden binnen. Daarmee verzwak je jezelf. En je moet nu sterk zijn. Niet aan denken dus. Vertrouw erop dat je ook dan sterk genoeg zal zijn om alles aan te kunnen wat op je weg komt.
Wat ik nu ga schrijven lijkt daar misschien mee in tegenspraak. Misschien knal ik nog wel wat beren voor je op de weg Ik heb de ervaring dat ook als het recht "voor ieder weldenkend mens" aan je zijde staat, de zaak fout voor je kan uitpakken. Het is heel, heel belangrijk dat je je goed verdedigt en daarin absoluut kan vertrouwen op je pijler(s). Hou je niet in om de tegenpartij niet tegen de schenen te schoppen, gooi alles in de strijd. Er zijn geen garanties. Dat schrijf ik nog een keer: er zijn geen garanties.
sterkte met je strijd,
dubio
Ook ik heb mijn pijlers klaarstaan: psychologisch, sociaal, juridisch, financieel. Die pijlers staan straks als zich andere problemen voordoen nog steeds als een huis. Ik heb al meegemaakt dat een van de pijlers op een kritiek moment instortte. Dat zijn echt dieptepunten. Maar dan heb ik ze als de sodemieter vervangen. En kijk, ik ben er nog. Ik leef, moeder, werk, woon en geniet zelfs.
De twijfel die je uitspreekt over ellende die nog komen kan, dát is in feite je grootste vijand nu. Daarmee laat je problemen en zorgen die alleen nog in je hoofd bestaan, in je heden binnen. Daarmee verzwak je jezelf. En je moet nu sterk zijn. Niet aan denken dus. Vertrouw erop dat je ook dan sterk genoeg zal zijn om alles aan te kunnen wat op je weg komt.
Wat ik nu ga schrijven lijkt daar misschien mee in tegenspraak. Misschien knal ik nog wel wat beren voor je op de weg Ik heb de ervaring dat ook als het recht "voor ieder weldenkend mens" aan je zijde staat, de zaak fout voor je kan uitpakken. Het is heel, heel belangrijk dat je je goed verdedigt en daarin absoluut kan vertrouwen op je pijler(s). Hou je niet in om de tegenpartij niet tegen de schenen te schoppen, gooi alles in de strijd. Er zijn geen garanties. Dat schrijf ik nog een keer: er zijn geen garanties.
sterkte met je strijd,
dubio
anoniem_13400 wijzigde dit bericht op 11-06-2008 15:53
Reden: pravussie
Reden: pravussie
% gewijzigd
Ga in therapie!
woensdag 11 juni 2008 om 15:42
Lieve allemaal,
Ik zou willen dat ik ook zo veel kon schrijven hier, maar ik hou het gewoon niet bij. Heb er gewoon geen tijd voor. Sorry daarvoor. Heb dan het idee dat ik 'inbreek' in jullie gesprekken. Ik weet wel dat jullie dat niet zo zien, maar toch voel ik het een beetje zo.
Maar goed.
Ik ben er uit. Na onze vakantie ga ik het hem vertellen. Mijn besluit staat vast, heb al verschillende mensen ingelicht. Het voelt goed, rustig. Hoewel ik op zie tegen de evt. strijd. En de praktische zaken. Maar ja, nu doorpakken he.
Ik merk dat ik meer wil voelen, gister bij een concert geweest en ik vond het prettig om de emoties van de muziek te voelen. Te leven. Als het achter de rug is kan ik weer leven zoals ik dat wil en ik wil voelen, dat idee.
Lilly, ik leef met je mee meid. Blijf posten hier, het heeft mij ook zo geholpen! Het idee van een time-out is wel goed vind ik. Dan hoef je hem niet in de steek te laten.
Perel, als ik jouw berichten en die van Dubio lees, dan zie ik wel op tegen straks. Als jullie nog steeds zo bezig zijn met de strijd. Tenminste, als ik het goed begrijp, is natuurlijk niet helemaal duidelijk waar jullie over schrijven. Maar ik weet zelf ook wel dat het straks niet over is. Ja, als we geen kinderen zouden hebben is het een andere verhaal. Des te meer reden voor Lilly om nú te rennen. Het is veel makkelijker om nu zonder kinderen los te komen.
Rabo, hoe gaat het met je? En met Herfst?
Knuffel voor allemaal!!
Ik zou willen dat ik ook zo veel kon schrijven hier, maar ik hou het gewoon niet bij. Heb er gewoon geen tijd voor. Sorry daarvoor. Heb dan het idee dat ik 'inbreek' in jullie gesprekken. Ik weet wel dat jullie dat niet zo zien, maar toch voel ik het een beetje zo.
Maar goed.
Ik ben er uit. Na onze vakantie ga ik het hem vertellen. Mijn besluit staat vast, heb al verschillende mensen ingelicht. Het voelt goed, rustig. Hoewel ik op zie tegen de evt. strijd. En de praktische zaken. Maar ja, nu doorpakken he.
Ik merk dat ik meer wil voelen, gister bij een concert geweest en ik vond het prettig om de emoties van de muziek te voelen. Te leven. Als het achter de rug is kan ik weer leven zoals ik dat wil en ik wil voelen, dat idee.
Lilly, ik leef met je mee meid. Blijf posten hier, het heeft mij ook zo geholpen! Het idee van een time-out is wel goed vind ik. Dan hoef je hem niet in de steek te laten.
Perel, als ik jouw berichten en die van Dubio lees, dan zie ik wel op tegen straks. Als jullie nog steeds zo bezig zijn met de strijd. Tenminste, als ik het goed begrijp, is natuurlijk niet helemaal duidelijk waar jullie over schrijven. Maar ik weet zelf ook wel dat het straks niet over is. Ja, als we geen kinderen zouden hebben is het een andere verhaal. Des te meer reden voor Lilly om nú te rennen. Het is veel makkelijker om nu zonder kinderen los te komen.
Rabo, hoe gaat het met je? En met Herfst?
Knuffel voor allemaal!!
woensdag 11 juni 2008 om 16:02
Zonnepitje, meid, je breekt niet in. Als jij inbreekt breek ik ook in want ik schrijf ook lang niet zo veel als anderen. Geeft niks, we hoeven niks, het is geen must, het is juist zo fijn dat het altijd kán als er behoefte is.
Ik denk aan je. Ik snap hoe moeilijk het voor je is en ik ben heel trots op je dat je zo stellig bent. Dat is al de eerste stap.
Hou ons op de hoogte!
(f)
Leo
Ik denk aan je. Ik snap hoe moeilijk het voor je is en ik ben heel trots op je dat je zo stellig bent. Dat is al de eerste stap.
Hou ons op de hoogte!
(f)
Leo
woensdag 11 juni 2008 om 16:13
Lieve Zonnepit
Wat een moedige en moeilijke beslissing! Ja, je hebt vast een zware periode voor de boeg met veel conflicten. Misschien valt het ook wel mee, dat kan ook nog. Bij mij loopt het allang, daar spelen een aantal omstandigheden mee die de situatie bemoeilijken. Mijn huidige probleem is weer van een andere orde. Maar voor mezelf ben ik er wel helemaal klaar mee en is de scheiding nu een probleem waar ik mee moet dealen, maar dat grotendeels wel "buiten mezelf" ligt. Dat gevoel van vrijheid en rust heb ik, ondanks alle problemen, wel.
Heb je al nagedacht over praktische dingen, hoe je het hem gaat vertellen, hoe je het de kinderen wil vertellen, hoe en wat met woonruimte en dergelijke?
liefs meis,
dubio
Wat een moedige en moeilijke beslissing! Ja, je hebt vast een zware periode voor de boeg met veel conflicten. Misschien valt het ook wel mee, dat kan ook nog. Bij mij loopt het allang, daar spelen een aantal omstandigheden mee die de situatie bemoeilijken. Mijn huidige probleem is weer van een andere orde. Maar voor mezelf ben ik er wel helemaal klaar mee en is de scheiding nu een probleem waar ik mee moet dealen, maar dat grotendeels wel "buiten mezelf" ligt. Dat gevoel van vrijheid en rust heb ik, ondanks alle problemen, wel.
Heb je al nagedacht over praktische dingen, hoe je het hem gaat vertellen, hoe je het de kinderen wil vertellen, hoe en wat met woonruimte en dergelijke?
liefs meis,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 11 juni 2008 om 16:32
He Zonnepit, de knoop is doorgehakt. Dat alleen al zal wat rust in je hoofd gaan geven. Ga je nu nog maar niet druk maken over bijv. een eventuele strijd. Moedig van je om deze beslissing zo te nemen, dat vergt moed en kracht. In alle rust genomen, weloverwogen en ook het tijdsstip goed plannen. Knap van je!
Bij mij was er een hele, hele, hele, hele, hele, hele grote escalatie nodig om die stap te nemen.
Net als Dubio al zegt, ga nadenken over praktische dingen. Je hebt al mensen geinformeerd over jouw beslissing. Zou je bij een van hun je 'nieuwe' post aan kunnen laten komen, bijv. mbt woonruimte?
Heel veel sterkte!
Bij mij was er een hele, hele, hele, hele, hele, hele grote escalatie nodig om die stap te nemen.
Net als Dubio al zegt, ga nadenken over praktische dingen. Je hebt al mensen geinformeerd over jouw beslissing. Zou je bij een van hun je 'nieuwe' post aan kunnen laten komen, bijv. mbt woonruimte?
Heel veel sterkte!
woensdag 11 juni 2008 om 18:54
Lieve allemaal,
ik voel me rot dat ik hier gewoon niet alles kan bijhouden en niet inhoudelijk kan reageren, terwijl ik wel met jullie allemaal meeleef. Er is steeds zoveel aan de hand in mijn leven, het houdt maar niet op, ik houd gewoon geen energie meer over geloof ik. Vandaag in de taxi weer zo'n ontzettende dominante dwingeland gehad, die ook nog eens levensgevaarlijk deed door aan mijn stuur te rukken.. ik schrok me werkelijk waar helemaal rot en ben er nu - al was dit vanmorgen - nog steeds niet van bekomen.
Ik ben doodsbang van kerels die zo dominant en dwingerig zijn. Dat voel ik al van een kilometer afstand, maar ik moet er wel mee in één auto zitten. Soms ben ik echt bang dat ik dit werk niet kan volhouden. Ik word ontzettend bang van mensen die dwingen, mij onder druk zetten (ja, ik laat het natuurlijk ook weer gebeuren, ik ben er niet tegen opgewassen..)!!
Soms denk ik dat ik er nooit tegen opgewassen zal zijn. Dat ik altijd mezelf blijf kwijtraken als zo iemand in mijn buurt is.
ik voel me rot dat ik hier gewoon niet alles kan bijhouden en niet inhoudelijk kan reageren, terwijl ik wel met jullie allemaal meeleef. Er is steeds zoveel aan de hand in mijn leven, het houdt maar niet op, ik houd gewoon geen energie meer over geloof ik. Vandaag in de taxi weer zo'n ontzettende dominante dwingeland gehad, die ook nog eens levensgevaarlijk deed door aan mijn stuur te rukken.. ik schrok me werkelijk waar helemaal rot en ben er nu - al was dit vanmorgen - nog steeds niet van bekomen.
Ik ben doodsbang van kerels die zo dominant en dwingerig zijn. Dat voel ik al van een kilometer afstand, maar ik moet er wel mee in één auto zitten. Soms ben ik echt bang dat ik dit werk niet kan volhouden. Ik word ontzettend bang van mensen die dwingen, mij onder druk zetten (ja, ik laat het natuurlijk ook weer gebeuren, ik ben er niet tegen opgewassen..)!!
Soms denk ik dat ik er nooit tegen opgewassen zal zijn. Dat ik altijd mezelf blijf kwijtraken als zo iemand in mijn buurt is.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 11 juni 2008 om 19:27
Misschien moet je even aan je bazen vertellen, Elmer, dat je je op dit moment niet sterk genoeg voelt voor agressieve types. Of ze je daarin alstjeblieft willen ontzien totdat je je wat sterker in je vak voelt.
Opkomen voor jezelf heet dat. Er zijn nog genoeg clienten over die je wel een goede taxirit kunt bezorgen.
Zonnepit, het lijkt me heel moeilijk om samen in een tentje te zitten -bij wijze van spreken- met zo'n groot geheim in je hoofd.
Sterkte voor de komende tijd.
Perel: doen. Laat zien dat je niet met je laat sollen. Gek genoeg kan hij je daarna ook met andere ogen gaan zien en als je standvastig blijft in de periode daarna zelfs ophouden met stalken etc.
Als hij geen houvast meer krijgt bij je -op je angst- is de lol er al snel vanaf.
Wie dan leeft, dan zorgt.
Opkomen voor jezelf heet dat. Er zijn nog genoeg clienten over die je wel een goede taxirit kunt bezorgen.
Zonnepit, het lijkt me heel moeilijk om samen in een tentje te zitten -bij wijze van spreken- met zo'n groot geheim in je hoofd.
Sterkte voor de komende tijd.
Perel: doen. Laat zien dat je niet met je laat sollen. Gek genoeg kan hij je daarna ook met andere ogen gaan zien en als je standvastig blijft in de periode daarna zelfs ophouden met stalken etc.
Als hij geen houvast meer krijgt bij je -op je angst- is de lol er al snel vanaf.
Wie dan leeft, dan zorgt.
woensdag 11 juni 2008 om 22:54
Hallo,
ben blij, dat ik niet de enige ben, die niet alles kan volgen en overal op reageren! Hier wordt ook weer ontzettend veel geschreven, en ook goede reacties; is vaak niets meer aan toe te voegen; alles is dan al gezegd.
Zonnepit, wat goed dat je voor jezelf de knoop hebt doorgehakt. Nu kun je gaan kijken, wat nodig is voor jou! Zelf heb ik toen best veel aan een maatschappelijk werker gehad, die met me meekeek; vaak hebben die toch kijk op praktische zaken.
Er komt veel op je af, maar het hoeft niet zo te gaan, zoals het bij anderen is gegaan; het kan heel anders lopen.
Lilly, wat ik van jou lees; het lijkt wel alsof jou de dingen nu wel duidelijk worden.
Eigenlijk weet ik verder even niet goed hoe te reageren; ik lees wel mee; komt wel weer!
Zonlicht, ik begrijp wat jij bedoelt; ben zelf ook vaak bang, dat het te herkenbaar wordt....
Liefs,
Nicole
ben blij, dat ik niet de enige ben, die niet alles kan volgen en overal op reageren! Hier wordt ook weer ontzettend veel geschreven, en ook goede reacties; is vaak niets meer aan toe te voegen; alles is dan al gezegd.
Zonnepit, wat goed dat je voor jezelf de knoop hebt doorgehakt. Nu kun je gaan kijken, wat nodig is voor jou! Zelf heb ik toen best veel aan een maatschappelijk werker gehad, die met me meekeek; vaak hebben die toch kijk op praktische zaken.
Er komt veel op je af, maar het hoeft niet zo te gaan, zoals het bij anderen is gegaan; het kan heel anders lopen.
Lilly, wat ik van jou lees; het lijkt wel alsof jou de dingen nu wel duidelijk worden.
Eigenlijk weet ik verder even niet goed hoe te reageren; ik lees wel mee; komt wel weer!
Zonlicht, ik begrijp wat jij bedoelt; ben zelf ook vaak bang, dat het te herkenbaar wordt....
Liefs,
Nicole
donderdag 12 juni 2008 om 09:56
Nicole, gelukkig ben ik dus niet de enige.
Bedankt voor jullie reacties. ja, ik ben al aan het nadenken over praktische zaken. Mijn god, ik doe niet anders.
Heb Funda en Jaap al afgestruind op woningen. Heb bedacht wie ik inlicht als het moment daar is dat ik het hem vertel. Ja, misschien valt het ook wel mee. Het punt is dat ik dat niet weet natuurlijk. Maar dat mag geen reden zijn hou ik mezelf voor. Bovendien als ik ook maar even twijfels voel opkomen denk ik eraan dat ik dit alles doormaak zonder dat hij het weet. En dat dat juist hetgeen is dat niet goed is aan deze relatie. We kunnen niet delen, vooral geen moeilijke zaken. Dat hij niet weet hoe ik me nu voel dat zegt eigenlijk alles.....Daar helpt zijn goede gedrag van de laatste tijd niks meer aan.
Pom, het idee van een postadres is wel goed.
Op vakantie wil ik alle zaken eens op een rij zetten, opschrijven wat ik moet en wil regelen. Oh, ik zou willen dat ik een paar maanden verder was!
Af en toe bedenk ik dat het niet goed is dat juist nu hij zijn best doet ik dit niet beloon. Nu hij wel 'lief' doet ga ik weg zoiets. Daar leert hij niks van. Maar dan bedenk ik me weer dat ik zijn moeder niet ben. Dat ik er niet ben om hem dingen te leren. Ik heb veel te lang gedacht dat als ik nou maar het goeie voorbeeld zou geven hij het vanzef op zou pikken. Het is toch niet zo moeilijk om gewoon lief, gezellig, respectvol, gevoelig en open te zijn???? Ja, voor mij niet maar voor hem dus wel. Dit is ook waarom ik het zo lang heb volgehouden volgens mij.
Ach, het bedenken waarom ik dit mezelf heb aangedaan zal nog wel even aanhouden. Ik voel me sterk nu, heb er zin in, om alleen te leven. Lekker mijn eiegn plekje en mijn eigen bezigheden, eigen boodschapjes, dat soort dingen. Heerlijk!!
Wat ik me al een tijdje afvraag, hoe komt het dat Eleonora, Pom en Dubio en Perel nog zoveel schrijven hier. Het is toch 'achter de rug'? Of is het nooit achter de rug? Ik hoop voor mezelf eigenlijk van wel.... Wat halen jullie hier? Is het herkenning bij elkaar? Of erkenning? Ben daar wel benieuwd over...of ik straks ook hier blijf posten als het achter de rug is.......
Bedankt voor jullie reacties. ja, ik ben al aan het nadenken over praktische zaken. Mijn god, ik doe niet anders.
Heb Funda en Jaap al afgestruind op woningen. Heb bedacht wie ik inlicht als het moment daar is dat ik het hem vertel. Ja, misschien valt het ook wel mee. Het punt is dat ik dat niet weet natuurlijk. Maar dat mag geen reden zijn hou ik mezelf voor. Bovendien als ik ook maar even twijfels voel opkomen denk ik eraan dat ik dit alles doormaak zonder dat hij het weet. En dat dat juist hetgeen is dat niet goed is aan deze relatie. We kunnen niet delen, vooral geen moeilijke zaken. Dat hij niet weet hoe ik me nu voel dat zegt eigenlijk alles.....Daar helpt zijn goede gedrag van de laatste tijd niks meer aan.
Pom, het idee van een postadres is wel goed.
Op vakantie wil ik alle zaken eens op een rij zetten, opschrijven wat ik moet en wil regelen. Oh, ik zou willen dat ik een paar maanden verder was!
Af en toe bedenk ik dat het niet goed is dat juist nu hij zijn best doet ik dit niet beloon. Nu hij wel 'lief' doet ga ik weg zoiets. Daar leert hij niks van. Maar dan bedenk ik me weer dat ik zijn moeder niet ben. Dat ik er niet ben om hem dingen te leren. Ik heb veel te lang gedacht dat als ik nou maar het goeie voorbeeld zou geven hij het vanzef op zou pikken. Het is toch niet zo moeilijk om gewoon lief, gezellig, respectvol, gevoelig en open te zijn???? Ja, voor mij niet maar voor hem dus wel. Dit is ook waarom ik het zo lang heb volgehouden volgens mij.
Ach, het bedenken waarom ik dit mezelf heb aangedaan zal nog wel even aanhouden. Ik voel me sterk nu, heb er zin in, om alleen te leven. Lekker mijn eiegn plekje en mijn eigen bezigheden, eigen boodschapjes, dat soort dingen. Heerlijk!!
Wat ik me al een tijdje afvraag, hoe komt het dat Eleonora, Pom en Dubio en Perel nog zoveel schrijven hier. Het is toch 'achter de rug'? Of is het nooit achter de rug? Ik hoop voor mezelf eigenlijk van wel.... Wat halen jullie hier? Is het herkenning bij elkaar? Of erkenning? Ben daar wel benieuwd over...of ik straks ook hier blijf posten als het achter de rug is.......
donderdag 12 juni 2008 om 12:29
Haha, Zonnepit, ik wou dat het inderdaad achter de rug was! Helaas, ik lig nog volop in scheiding en heb de nodige zorgen over de omgangsregeling van de kinderen. Ik kan het dus nog niet achter me laten. Nu loopt dat andere probleem en dat moeten we ook samen aanpakken (in de praktijk ik, maar goed).
Sowieso blijf je met elkaar te maken hebben als je kinderen hebt, maar ik zou graag zijn invloed op mijn leven daartoe willen beperken. Dat kan al lastig genoeg zijn, gezien de zaken die er spelen.
Eigenlijk gaat het op het topic niet alleen over slechte relaties, maar vooral over wat dat met je als vrouw doet. Waarom heb je het zo ver laten komen, hoe doorbreek je het, en hoe ga je daarna weer door? Daar hoort terugkijken bij, maar ook analyseren hoe je nu in het leven staat. Ik word persoonlijk geïnspireerd door de wijze, lieve, sterke vrouwen hier. Daar word ik ook sterker van. En af en toe is het fijn een knuffel te komen halen als het niet zo lekker gaat.
Je klinkt behoorlijk rustig en stabiel Zonnepit! Hou dat gevoel vast.
liefs!
dubio
Sowieso blijf je met elkaar te maken hebben als je kinderen hebt, maar ik zou graag zijn invloed op mijn leven daartoe willen beperken. Dat kan al lastig genoeg zijn, gezien de zaken die er spelen.
Eigenlijk gaat het op het topic niet alleen over slechte relaties, maar vooral over wat dat met je als vrouw doet. Waarom heb je het zo ver laten komen, hoe doorbreek je het, en hoe ga je daarna weer door? Daar hoort terugkijken bij, maar ook analyseren hoe je nu in het leven staat. Ik word persoonlijk geïnspireerd door de wijze, lieve, sterke vrouwen hier. Daar word ik ook sterker van. En af en toe is het fijn een knuffel te komen halen als het niet zo lekker gaat.
Je klinkt behoorlijk rustig en stabiel Zonnepit! Hou dat gevoel vast.
liefs!
dubio
Ga in therapie!
donderdag 12 juni 2008 om 12:39
Dubio, ik voel me nu even wat minder. Ben alleen thuis, de tassen aan het pakken voor de vakantie. Heb een knoop in mij buik. Word ik dan zo afgeleid als de kinderen er zijn? Nu ik alleen ben beginnen de zenuwen door mijn lijf te gieren. Bah.
Dubio, slopend lijkt me dat, waar jij door gaat. Ik zal er ook aan moeten geloven straks ben ik bang. Kan me goed voorstellen dat je (jullie, richt me niet alleen tot Dubio) hier steun vindt. Die vind ik nl. ook. Vind het heel fijn om een luisterend oor te hebben,
Goed, ik ga dat rustige en stabiele gevoel weer effe zoeken!
Dubio, slopend lijkt me dat, waar jij door gaat. Ik zal er ook aan moeten geloven straks ben ik bang. Kan me goed voorstellen dat je (jullie, richt me niet alleen tot Dubio) hier steun vindt. Die vind ik nl. ook. Vind het heel fijn om een luisterend oor te hebben,
Goed, ik ga dat rustige en stabiele gevoel weer effe zoeken!
donderdag 12 juni 2008 om 12:57
quote:zonnepitje2 schreef op 12 juni 2008 @ 09:56:
Wat ik me al een tijdje afvraag, hoe komt het dat Eleonora, Pom en Dubio en Perel nog zoveel schrijven hier. Het is toch 'achter de rug'? Of is het nooit achter de rug? Ik hoop voor mezelf eigenlijk van wel.... Wat halen jullie hier? Is het herkenning bij elkaar? Of erkenning? Ben daar wel benieuwd over...of ik straks ook hier blijf posten als het achter de rug is.......
Ik schrijf hier voor o.a. jou. Omdat ik me betrokken voel bij waar jij doorheen gaat. Ik heb me ooit voorgenomen om vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten te ondersteunen omdat ik zelf weet hoe eenzaam je bent in een relatie zoals jij die van jou. Ik had niemand die me begreep, niemand die begrip had voor het feit dat ik niet al bij de eerste klap mijn spullen had gepakt en niemand die mijn diepgewortelde angst voor die man snapte.
Een plek om ervaringen te delen je verhaal te vertellen en begrip te vinden voor waar je doorheen is heel belangrijk voor vrouwen zoals jij. Daar wil ik graag aan bijdragen.
Voor mezelf schrijf ik hier niet, al heel lang niet meer. Hoewel dingen me soms emotioneren als ik erg diep in mijn herinneringen duik, is mijn relatie met mijn ex al lang afgesloten. Ik voel niks bij hem, ik denk nooit aan hem in de tegenwoordige tijd en of hij dood is of leeft kan me niks schelen.
Maar ik schrijf hier dus omdat ik denk dat de ervaringen van vrouwen die weg zijn gegaan weer bruikbaar zijn voor vrouwen die nog in een ongelijkwaardige relatiesituatie zitten.
Wat ik me al een tijdje afvraag, hoe komt het dat Eleonora, Pom en Dubio en Perel nog zoveel schrijven hier. Het is toch 'achter de rug'? Of is het nooit achter de rug? Ik hoop voor mezelf eigenlijk van wel.... Wat halen jullie hier? Is het herkenning bij elkaar? Of erkenning? Ben daar wel benieuwd over...of ik straks ook hier blijf posten als het achter de rug is.......
Ik schrijf hier voor o.a. jou. Omdat ik me betrokken voel bij waar jij doorheen gaat. Ik heb me ooit voorgenomen om vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten te ondersteunen omdat ik zelf weet hoe eenzaam je bent in een relatie zoals jij die van jou. Ik had niemand die me begreep, niemand die begrip had voor het feit dat ik niet al bij de eerste klap mijn spullen had gepakt en niemand die mijn diepgewortelde angst voor die man snapte.
Een plek om ervaringen te delen je verhaal te vertellen en begrip te vinden voor waar je doorheen is heel belangrijk voor vrouwen zoals jij. Daar wil ik graag aan bijdragen.
Voor mezelf schrijf ik hier niet, al heel lang niet meer. Hoewel dingen me soms emotioneren als ik erg diep in mijn herinneringen duik, is mijn relatie met mijn ex al lang afgesloten. Ik voel niks bij hem, ik denk nooit aan hem in de tegenwoordige tijd en of hij dood is of leeft kan me niks schelen.
Maar ik schrijf hier dus omdat ik denk dat de ervaringen van vrouwen die weg zijn gegaan weer bruikbaar zijn voor vrouwen die nog in een ongelijkwaardige relatiesituatie zitten.
donderdag 12 juni 2008 om 16:44
Destijds, toen ik heel erg moeilijk zat, heeft met name Eleonora me door deze moeilijke tijd heengetrokken. De relatie was stukker dan stuk. Maar juist zij en wat anderen hebben er toch voor gezorgd dat deze moeilijke tijd voor mij een heel stuk makkelijker is verlopen. Vooral omdat er erkenning was voor de situatie waar ik in zat. Toen ik destijds een topic opende had ik nooit verwacht dat ik zoveel hulp van volslagen onbekenden zou krijgen. Als het voor mij even heel moeilijk was, liep ik naar de pc, plaatste een bericht en kreeg binnen een redelijke termijn een antwoord terug waar ik echt wat mee kon.
Omdat dat mij zo geholpen heeft toen en ik nog steeds hier op het forum is, is het feitelijk erg makkelijk om anderen te helpen. Soms doe ik het bewust even niet, dan zijn er andere dingen in mijn leven die meer aandacht vragen en zoals nu, weer wel.
Zonnepitje, de vakantie begint wel vroeg bij jullie!
Voel je niet schuldig omdat hij in jouw ogen zijn best doet. Bij jou is er op een bepaald moment iets kapot gegaan, dat is al een hele tijd geleden. Pas nu neem je een beslissing.
Omdat dat mij zo geholpen heeft toen en ik nog steeds hier op het forum is, is het feitelijk erg makkelijk om anderen te helpen. Soms doe ik het bewust even niet, dan zijn er andere dingen in mijn leven die meer aandacht vragen en zoals nu, weer wel.
Zonnepitje, de vakantie begint wel vroeg bij jullie!
Voel je niet schuldig omdat hij in jouw ogen zijn best doet. Bij jou is er op een bepaald moment iets kapot gegaan, dat is al een hele tijd geleden. Pas nu neem je een beslissing.
donderdag 12 juni 2008 om 17:46
Ik schrijf omdat mijn scheiding weliswaar achter de rug is, maar ik erna pas ging beseffen hoe de verhoudingen tussen mijn ex en mij eigenlijk lagen.
De verwerking ervan is nu aan de gang, en daarom kom ik hier, om te praten, te vragen en te vergelijken, maar ook om te luisteren.
Zonnepitje, wat fijn dat je er voor jezelf uit bent.
Jij weet nu dat je een nieuwe start gaat maken.
Als je nu zo'n 5 jaar vooruit kijkt, heb je dan al een idee hoe je het hebben wilt?
De verwerking ervan is nu aan de gang, en daarom kom ik hier, om te praten, te vragen en te vergelijken, maar ook om te luisteren.
Zonnepitje, wat fijn dat je er voor jezelf uit bent.
Jij weet nu dat je een nieuwe start gaat maken.
Als je nu zo'n 5 jaar vooruit kijkt, heb je dan al een idee hoe je het hebben wilt?
donderdag 12 juni 2008 om 19:41
Zonnepitje, goed dat je je beslissing genomen hebt. Kun je toch nog wat relaxed van je vakantie genieten?
Ik houd het ook niet bij om hier te schrijven, ben al blij wanneer ik meelees.
Perel, wat heb jij trouwens een goed topic geopend met mooie (en verdrietige) reacties! Ik hoop dat je er veel aan hebt.
Hier gaat het gelukkig wel goed, alleen oudste is ziek en wel erg zielig, hoge koorts, overgeven. De dokter maakte zich behoorlijk zorgen, maar ik geloof dat we nu het ergste wel achter de rug hebben.
Ik houd het ook niet bij om hier te schrijven, ben al blij wanneer ik meelees.
Perel, wat heb jij trouwens een goed topic geopend met mooie (en verdrietige) reacties! Ik hoop dat je er veel aan hebt.
Hier gaat het gelukkig wel goed, alleen oudste is ziek en wel erg zielig, hoge koorts, overgeven. De dokter maakte zich behoorlijk zorgen, maar ik geloof dat we nu het ergste wel achter de rug hebben.
donderdag 12 juni 2008 om 22:36
Zonnepitje, ik ben ook hier komen schrijven in de hoop iets los te maken bij vrouwen die bezig waren met verwerken, weggaan, of whatever.
In het eerste topic ben ik pas heel laat bijgekomen. Ex is nog maar zelden aanwezig en dus ook zelden een probleem.
Ik weet wel dat er nog steeds genoeg werk voor me ligt als het gaat om niet meer in dezelfde valkuil trappen. Op één of andere manier voelen 'dat soort mannen', ik bedoel hiermee van die zelfingenomen kwasten die alle gelijk van de wereld aan hun kant hebben, nog steeds vertrouwd en heb ik nog steeds weinig weerwoord tegen zulke lui m/v.
Dit topic geeft me ook heel veel door de verhalen van anderen, door inzichten van zo wijze vrouwen die kennelijk a + b = c wel bij elkaar weten te denken.
In het eerste topic ben ik pas heel laat bijgekomen. Ex is nog maar zelden aanwezig en dus ook zelden een probleem.
Ik weet wel dat er nog steeds genoeg werk voor me ligt als het gaat om niet meer in dezelfde valkuil trappen. Op één of andere manier voelen 'dat soort mannen', ik bedoel hiermee van die zelfingenomen kwasten die alle gelijk van de wereld aan hun kant hebben, nog steeds vertrouwd en heb ik nog steeds weinig weerwoord tegen zulke lui m/v.
Dit topic geeft me ook heel veel door de verhalen van anderen, door inzichten van zo wijze vrouwen die kennelijk a + b = c wel bij elkaar weten te denken.
vrijdag 13 juni 2008 om 23:27
Perel, ze heeft een ontsteking aan de urinewegen en de dokter was bang dat het een nierbekken-ontsteking zou worden. Vandaag gaat het gelukkig een stuk beter. In zijn algemeenheid gaat het wel goed, voel me een stuk beter dan een paar weken terug.
En Leo heeft gelijk, Mamz, ik reken jou zeker ook tot de wijze vrouwen van dit topic!
En Leo heeft gelijk, Mamz, ik reken jou zeker ook tot de wijze vrouwen van dit topic!
