Stiefkind ontmoeten

Ja, dat vind ik ook wel tijd worden. Tja, dat haar moeder er tegen is lijkt me geen argument. Als zij na 4 jaar niet kan accepteren dat hij een nieuwe relatie heeft, kan ze dat na 5 jaar waarschijnlijk ook niet. Het lijkt me ook niet verstandig om alles van de dochter af te laten hangen. Natuurlijk is het balangrijk hoe zij zich voelt, maar het lijkt me wel zo eerlijk dat ze je eerst een kans geeft voordat ze 'bepaalt' dat ze je niet wil zien. In mijn ogen is de houding van je vriend het grootste probleem. Door zijn bedenkingen legt hij nogal een lading op de hele ontmoeting. Als hij er wat losser mee om zou kunnen gaan en zou kunnen denken 'joh, we zien wel, we geven het de tijd', zouden alle partijen wat meer ontspannen zijn. Doordat het nu zo beladen is lijkt de hele toekomst van deze ontmoeting af te hangen. Dit is natuurlijk geen 'alles of neits' situatie. Het is een éérste ontmoeting, een begin van iets. Praat met je vriend en vertel hem hoe je ertegen opziet.

Probeer je te bedenken dat het niet vlekkeloos hoeft te verlopen. Door (te) hoog gespannen verwachtingen, kan het straks alleen maar tegenvallen.

T valt me eigenlijk op dat je het meteen al over je stiefdochter hebt.. Lijkt me vrij snel om dat zo te benoemen. Heb nu ook alweer een behoorlijke poos een relatie maar er word door mn vriend niet gesproken over stiefdochter, al ziet hij haar wel heel graag en is stapelgek op der. ik denk dat er van stief pas sprake is als je met zn allen in 1 huis woont, maar das mijn mening, viel me gewoon zo op..

Waarom ziet je vriend het nog niet zitten, na een relatie van een jaar waarin het behoorlijk serieus lijkt te worden lijkt me een jaar toch echt wel tijd worden hoor.

Succes!

Ook als dochter en jij elkaar hebben leren kennen, zou ik ze in de vader/dochterweekenden grotendeels met rust laten. Kan me zo voorstellen dat ze haar vader (ook) voor zichzelf wil, zonder constant zijn vriendin erbij...

Komt allemaal wel goed joh! Mijn dochter vind mn vriend geweldig, en de nieuwe vriendin van papa is ook superleuk! Gewoon rustig aan doen, en idd de eerste keer iets leuks gaan doen, zodat ze niet verplicht is om de hele tijd met je te praten Naar een pretpark, wandeling door het bos, zoiets? Snap dat je het eng vind, je wilt door haar leuk gevonden worden, want stel dat.. Doe gewoon lekker je eigen ding, en idd wat Fleur zegt, de eerste tijd mss een beetje minder vaak naar papa als die haar heeft in het weekend. Weet van mezelf nog wel dat ik ervan baalde dat papa nooit eens quality time met dochter had, want zn vriendin was er altijd bij, en daardoor had ik me toch wel een bepaald beeld van haar gevormd, wat niet altijd even positief was. Niet dat dat bij jou van toepassing hieft te zijn, maar gun ze ook lekker de tijd met zn 2en.

Het feit dat jij leuk gevonden wil worden door jouw vriends dochter, en dat ook je vriend natuurlijk wil dat zijn dochter jouw leuk vindt en accepteerd is een hoge eis meteen in het begin.



Mijn filosofie is altijd bij het opvoeden dat kinderen bij een nieuwe situatie even mogen mopperen en mogen balen maar gewoon moeten luisteren naar volwassenen.



Stel je er dus op in dat ze je even 'stom' zal vinden, dat is haar manier om haar autonomie te bevestigen. Geef haar een paar weken na de eerste ontmoeting om aan het idee te wennen. Praat er met je vriend over dat het niet vanaf het begin een idylle hoeft te zijn. Maar na een paar weken mopperen/mokken moet je vriend duidelijk tegen haar zijn en op luchtige maar zelfverzekerde toon haar laten weten dat hij met jou is en dat haar oordeel daar niets aan verandert, sterker nog, dat hij vindt dat het mopperen maar eens afgelopen moet zijn.



Ik heb geen ervaring hiermee, dus ervaringsdeskundigen moeten mij maar corrigeren als ik iets geks zeg. Maar in het algemeen werkt het met kinderen zo heel goed: geef ze de ruimte voor hun eigen mening, maar laat ze rustig weten dat ze de dienst niet uitmaken.

Gewoon jezelf zijn, niet teveel met haar praten, zelfs in het begin teveel oogcontact vermijden misschien, niet aan haar vader zitten in het begin. Gewoon haar jouw laten observeren zonder de verplichte 'leuke gesprekjes'. Zo doe ik het altijd met kinderen die ik niet goed ken. Meestal vinden ze dat prettig en komen ze na een tijdje zelf met een initiatief voor meer contact, bijv. even bij je staan om iets te laten zien. laat haar maar het initiatief nemen in hoeverre ze met je wil praten!

En dat 'bang dat ze er niet voor openstaat' moet je zsm uit je systeem krijgen. Angst is een slechte raadgever. Laat gebeuren wat er gebeurt. Ze is een mens, je kunt haar en haar reacties niet controleren. wees jezelf en alles komt goed.

Weet ze uberhaupt al dat je bestaat? Of ga jij er ineens zijn en ben je dan papa's vriendin?

Vind het wel heel raar dat als jullie al een jaar een serieuze relatie hebben zijn dochter nog van niks weet. Hij zou ytoch juist blij moeten zijn dat jij zo veel belangstelling hebt voor zn dochter, beetje initiatief bij je vent zou hem niet misstaan hoor!

quote:MissMara schreef op 04 juli 2008 @ 12:20:

Het feit dat jij leuk gevonden wil worden door jouw vriends dochter, en dat ook je vriend natuurlijk wil dat zijn dochter jouw leuk vindt en accepteerd is een hoge eis meteen in het begin.



Mijn filosofie is altijd bij het opvoeden dat kinderen bij een nieuwe situatie even mogen mopperen en mogen balen maar gewoon moeten luisteren naar volwassenen.



Stel je er dus op in dat ze je even 'stom' zal vinden, dat is haar manier om haar autonomie te bevestigen. Geef haar een paar weken na de eerste ontmoeting om aan het idee te wennen. Praat er met je vriend over dat het niet vanaf het begin een idylle hoeft te zijn. Maar na een paar weken mopperen/mokken moet je vriend duidelijk tegen haar zijn en op luchtige maar zelfverzekerde toon haar laten weten dat hij met jou is en dat haar oordeel daar niets aan verandert, sterker nog, dat hij vindt dat het mopperen maar eens afgelopen moet zijn.



Ik heb geen ervaring hiermee, dus ervaringsdeskundigen moeten mij maar corrigeren als ik iets geks zeg. Maar in het algemeen werkt het met kinderen zo heel goed: geef ze de ruimte voor hun eigen mening, maar laat ze rustig weten dat ze de dienst niet uitmaken.



Voor het zeeeeeer grote deel helemaal eens. Oja, ik ben ervaringsdeskundige, met twee meiden, toen 1 en 5. Wij zijn naar de dierentuin gegaan. Mama wilde ook zeker niet, dat ik de kinderen zou zien, maar papa was daar heel duidelijk in. Mijn vriendin krijgt met de kinderen te maken, dus dat contact ontstaat vanzelf. Naar de meiden toe hebben we totaal niets verwacht, we hebben er kort over gesproken en we hadden allebei zoiets van, we zien wel. Ik was op alles voorbereid, maar bovenal van plan niemand anders dan mezelf te zijn.



Die van 1 jaar was uiteraard geen probleem, daar was ik zo 'binnen'. Die van 5 jaar natuurlijk niet. Die was alleen maar boos op me die dag. Ze vond mij maar stom en haar moeder had gezegd, dat papa niet met mij mocht omgaan en dat ik maar een kutje was. En ik heb haar gewoon vraagjes gesteld en als ze antwoord gaf, prima en gaf ze die niet, ook prima. Heb haar ook gevraagd of zij wist waarom papa niet met mij mocht omgaan en of ze wist wat een kutje was. Dan dook ze in de armen van papa en vroeg papa precies hetzelfde. En die gaf ze dan antwoord. En ik heb gezegd, dat ze mij stom mag vinden en een kutje. En als ze iets aan me wilde vragen of iets wilde zeggen, dat dat altijd kon.



Na nog twee uitjes was ze eruit. Ik was een kutje, omdat mama dat zei, maar ik was eigenlijk toch wel heel aardig. Ik heb hele gesprekken met haar gehad in de loop van onze relatie en daar zaten echt pittige tussen, omdat haar moeder het nooit geaccepteerd heeft. Toch hebben wij een prima band gekregen en veel lol gehad. Nu is ze 12 jaar en zijn haar papa en ik niet meer bij elkaar en msnt ze me wel eens.



Conclusie; zowel je vriend als jij moeten alle angst en stress laten varen. Het heeft a) geen nut, b) ze voelt het en c) een kind kan je nog verrassen.



Denk aan het eindresultaat wat je wil behalen, niet aan hoe je dit stap voor stap volgens een patroon moet bereiken. Als die meid iets moet wat niet goed voelt, gaat het gegarandeerd fout.

quote:AngieG schreef op 04 juli 2008 @ 13:37:

[...]





Nee, weet ze eigenlijk niet misschien moet hij het haar eerst vertellen want anders is het misschien helemaal een klap.



Ja, dat lijkt me echt absoluut noodzakelijk. Zeker omdat jullie er allebei zo tegenop zien. Lijkt mij echt gedoemd te mislukken als er uit het niets een mevrouw opduikt die papa's nieuwe vriendin is. Hij moet het gewoon af en toe over jou hebben, iets over jou vertellen. Liefst iets wat zij ook leuk cq interessant zal vinden. Ik zou ook denken dat als hij het over jou heeft hij niet ineens moet melden dat hij een vriendin heeft, nl. jij.



Ik sluit me aan bij de rest die zegt dat je de eerste ontmoeting op neutraal terrein moet laten plaatsvinden en ik zou ook zeggen dat je het niet langer moet laten duren dan 1 a 1,5 uur. Niet klef doen met hem. Haar aandacht geven, maar zodra je merkt dat ze het niet wil het ook laten. Klein cadeautje geven, iets wat ze echt leuk vindt dus daar moet jouw vriend je wel even bij helpen. En na een uurtje, 1,5 dus weer weggaan en ze lekker laten voor wat ze zijn.



Ik denk, zeker als jullie serieus zijn, dat het inderdaad wel een keertje tijd wordt om haar te ontmoeten. Maar ik denk ook, zeker als jullie serieus zijn, je ook niet al te veel haast hoeft te hebben. Jullie hebben je hele leven dan nog samen...

quote:AngieG schreef op 04 juli 2008 @ 13:44:

Wat me ook heel erg tegenstaat is dat ik m'n vriend nogal waardeloos vind hierin. In plaats van mij te steunen doet hij heel vaag erover. Hij is wel blij dat ik zijn kind wil ontmoeten maar doet er voor de rest niks mee. Zegt niet van kan je dit weekend dan kunnen we misschien iets leuks doen met de kleine. Nee alles moet van mij uitkomen, moet bijna op m'n knieen of ik alsjeblieft zijn kind mag ontmoeten. Hij kan het ook gewoon op prijs stellen dat ik me ervoor open stel want een relatie met een man met kind is echt niet makkelijk. En tuurlijk kan je zeggen dan moet je er niet aan beginnen maar van te voren weet je niet dat het zo'n impact gaat hebben. Het kan leuk zijn maar er word bij mij zo spastisch over gedaan dat het een heel beladen iets is geworden!!Hmmmm, is hij wel serieus met jou dan? Mijn lief vond het echt heeeeeeel erg belangrijk dat ik zijn kinderen zou ontmoeten en heeft zich aan alle kanten ingezet dat de omstandigheden dusdanig waren dat het enige obstakel nog het contact tussen mij en hun was.

quote:CL2 schreef op 04 juli 2008 @ 13:49:

[...]





Voor het zeeeeeer grote deel helemaal eens. Oja, ik ben ervaringsdeskundige, met twee meiden, toen 1 en 5. Wij zijn naar de dierentuin gegaan. Mama wilde ook zeker niet, dat ik de kinderen zou zien, maar papa was daar heel duidelijk in. Mijn vriendin krijgt met de kinderen te maken, dus dat contact ontstaat vanzelf. Naar de meiden toe hebben we totaal niets verwacht, we hebben er kort over gesproken en we hadden allebei zoiets van, we zien wel. Ik was op alles voorbereid, maar bovenal van plan niemand anders dan mezelf te zijn.



Die van 1 jaar was uiteraard geen probleem, daar was ik zo 'binnen'. Die van 5 jaar natuurlijk niet. Die was alleen maar boos op me die dag. Ze vond mij maar stom en haar moeder had gezegd, dat papa niet met mij mocht omgaan en dat ik maar een kutje was. En ik heb haar gewoon vraagjes gesteld en als ze antwoord gaf, prima en gaf ze die niet, ook prima. Heb haar ook gevraagd of zij wist waarom papa niet met mij mocht omgaan en of ze wist wat een kutje was. Dan dook ze in de armen van papa en vroeg papa precies hetzelfde. En die gaf ze dan antwoord. En ik heb gezegd, dat ze mij stom mag vinden en een kutje. En als ze iets aan me wilde vragen of iets wilde zeggen, dat dat altijd kon.



Na nog twee uitjes was ze eruit. Ik was een kutje, omdat mama dat zei, maar ik was eigenlijk toch wel heel aardig. Ik heb hele gesprekken met haar gehad in de loop van onze relatie en daar zaten echt pittige tussen, omdat haar moeder het nooit geaccepteerd heeft. Toch hebben wij een prima band gekregen en veel lol gehad. Nu is ze 12 jaar en zijn haar papa en ik niet meer bij elkaar en msnt ze me wel eens.



Conclusie; zowel je vriend als jij moeten alle angst en stress laten varen. Het heeft a) geen nut, b) ze voelt het en c) een kind kan je nog verrassen.



Denk aan het eindresultaat wat je wil behalen, niet aan hoe je dit stap voor stap volgens een patroon moet bereiken. Als die meid iets moet wat niet goed voelt, gaat het gegarandeerd fout.Geweldig verhaal dit! Vooral dat jij een kutje bent omdat mama het zegt, maar toch wel lief bent...

quote:AngieG schreef op 04 juli 2008 @ 13:50:

[...]





Absoluut, heb je zeker gelijk in!!! Wat hem ook tegen houdt is dat zijn ex moeilijk zal doen en hij niet meer zo vaak op zou mogen passen. Belachelijk natuurlijk want het is net zo goed zijn kind!!!Heeft zij dit ook uitgesproken of is het waar hij bang voor is?