Gezondheid
alle pijlers
te dik
woensdag 4 juni 2014 om 23:45
Laatst zag ik een moeder blij toe kijken hoe haar 2 te dikke kinderen een wafel met een berg slagroom zaten te eten. Ik kan dit echt niet aan zien, die kinderen zijn als ze groot zijn ongelukkig omdat ze te dik zijn. Zien die ouders niet in dat ze hun kinderen te dik maken waardoor ze ongelukkig worden? Natuurlijk mag je je kind af en toe is verwennen maar dan hoef je ze toch niet dik te laten worden? Wat vinden jullie?
vrijdag 6 juni 2014 om 17:03
Ooit ben ik veel te dik geweest. Dat had een medische oorzaak. Helaas stond dat niet met een grote plakker op mijn voorhoofd. Dankzij mensen als TS waren terrasjes en etentjes dan ook verleden tijd voor mij.
Toen de medische oorzaak weer voorbij was (helaas na enkele tientallen jaren, dat dan weer wel) viel ik gestaag af. Ik kon weer gewoon over straat, als ik ergens wat ging eten keek niemand kritisch naar mijn bord, er waren geen lollige opmerkingen meer (alsof je oren ook vol vet zitten) en het is dat ik het niet lust, maar als ik nu een slagroomwafel zou gaan eten, kijkt niemand er naar om.
Er is wel iets veranderd. Ik ben erg afstandelijk geworden. Vroeger zag niemand mij staan. Ik was dat dikke kind dat nooit met gym gekozen werd, het muurbloempje met feestjes, dat rare dikke wijf waar weinig mensen mee gezien wilden worden. Bij elke kilo die ik afviel kwamen de mensen dichterbij. Maar ik liet ze niet zo makkelijk meer toe. Dat moeten de mensen echt "verdienen".
En dan nog vind ik het héérlijk om ze te schokken met een foto uit mijn dikke tijd. Die laat ik dan per ongeluk ergens slingeren. Wie dan een botte opmerking maakt hángt!
Je moet voorzichtig zijn met opmerkingen over buitenlanders en mensen met een bepaald geloof, over leeftijden en over het verschil tussen mannen en vrouwen. Maar over dikke mensen mag alles gezegd worden. Misschien was dat kind wel net 10 kilo afgevallen met heel veel moeite en mocht het dit vieren met een slagroomwafel (ja, echt, zo werkt dat).
Maar zelfs als het kind een onverantwoordelijke moeder heeft verdient het respect en een normale behandeling.
Toen de medische oorzaak weer voorbij was (helaas na enkele tientallen jaren, dat dan weer wel) viel ik gestaag af. Ik kon weer gewoon over straat, als ik ergens wat ging eten keek niemand kritisch naar mijn bord, er waren geen lollige opmerkingen meer (alsof je oren ook vol vet zitten) en het is dat ik het niet lust, maar als ik nu een slagroomwafel zou gaan eten, kijkt niemand er naar om.
Er is wel iets veranderd. Ik ben erg afstandelijk geworden. Vroeger zag niemand mij staan. Ik was dat dikke kind dat nooit met gym gekozen werd, het muurbloempje met feestjes, dat rare dikke wijf waar weinig mensen mee gezien wilden worden. Bij elke kilo die ik afviel kwamen de mensen dichterbij. Maar ik liet ze niet zo makkelijk meer toe. Dat moeten de mensen echt "verdienen".
En dan nog vind ik het héérlijk om ze te schokken met een foto uit mijn dikke tijd. Die laat ik dan per ongeluk ergens slingeren. Wie dan een botte opmerking maakt hángt!
Je moet voorzichtig zijn met opmerkingen over buitenlanders en mensen met een bepaald geloof, over leeftijden en over het verschil tussen mannen en vrouwen. Maar over dikke mensen mag alles gezegd worden. Misschien was dat kind wel net 10 kilo afgevallen met heel veel moeite en mocht het dit vieren met een slagroomwafel (ja, echt, zo werkt dat).
Maar zelfs als het kind een onverantwoordelijke moeder heeft verdient het respect en een normale behandeling.
vrijdag 6 juni 2014 om 17:10
quote:Anthonius schreef op 06 juni 2014 @ 16:03:
[...]
Nee laten we elkaar maar niet meer aanspreken op elkaars gedrag... door die instelling wordt de maatschappij nog individualistischer dan hij al was...
Laten we vooral onze ogen sluiten en snel doorlopen... want daar wordt het vast veeeeeel beter van... Als iemand anders rookt in mijn huis kan ik er wat van zeggen. Zit ik op straat en zie ik iemand roken dan is het ongepast om daar commentaar op te leveren ookal is het schadelijk. Zie jij iemand rommel op straat gooien dan spreek je diegene aan ,daar heeft iedereen last van en een ander moet het opruimen. Maar verder zijn mensen vrij om hun eigen keuzes te maken en hebben geen verantwoording af te leggen aan wildvreemden.
[...]
Nee laten we elkaar maar niet meer aanspreken op elkaars gedrag... door die instelling wordt de maatschappij nog individualistischer dan hij al was...
Laten we vooral onze ogen sluiten en snel doorlopen... want daar wordt het vast veeeeeel beter van... Als iemand anders rookt in mijn huis kan ik er wat van zeggen. Zit ik op straat en zie ik iemand roken dan is het ongepast om daar commentaar op te leveren ookal is het schadelijk. Zie jij iemand rommel op straat gooien dan spreek je diegene aan ,daar heeft iedereen last van en een ander moet het opruimen. Maar verder zijn mensen vrij om hun eigen keuzes te maken en hebben geen verantwoording af te leggen aan wildvreemden.
vrijdag 6 juni 2014 om 17:12
quote:BJF33 schreef op 06 juni 2014 @ 11:30:
Ik heb dit topic zitten lezen en sommige van de reacties brengen pijnlijke herinderingen boven....
Ik ben te dik, veel te dik, onze kinderen zijn dat niet gelukkig.
En nee dat is niet mijn mening maar die van verschillende artsen. (huisarts, schoolarts en een arts op de eerste hulp pas geleden)
Waar onze kinderen rustig zonder rare blikken die wafel naar binnen zouden kunnen werken hoef ik dat niet te proberen.
Niet dat ik daar zin in heb, eten in het openbaar of zelfs in aanwezigheid van bezoek in eigen huis probeer ik ten alle tijden te vermijden. Niet dat ik nog te veel of ongezond eet zoals toen ik jonger was, maar alles dat richting mijn mond gaat lijkt door omstanders gewogen en beoordeeld te worden.
Het commentaar dat to en sommige anderen hier hebben heb ik regelmatig over mijn eetgedrag mogen aanhoren. Ook van mensen die ik helemaal niet ken!
Soms denk ik dat er een groep mensen is die denkt dat vetcellen de plaats van hersencellen innemen
Ik heb een spiegel, mijn ogen werken prima en ik heb ook vanochtend weer gezien dat ik veel te dik ben dank u!
Ik ben inmiddels mijn eerste 10 kg kwijt en ik hoop de rest ook kwijt te raken, maar mijn hemel wat geeft mensen het recht iemand met overgewicht te veroordelen!
Nou dat dus. Schrijnend vind ik dat. En dan nog zijn er mensen die vinden dat ze dat mógen zeggen omdat dat in het algemeen belang zou zijn....
Bizar.
Ik heb dit topic zitten lezen en sommige van de reacties brengen pijnlijke herinderingen boven....
Ik ben te dik, veel te dik, onze kinderen zijn dat niet gelukkig.
En nee dat is niet mijn mening maar die van verschillende artsen. (huisarts, schoolarts en een arts op de eerste hulp pas geleden)
Waar onze kinderen rustig zonder rare blikken die wafel naar binnen zouden kunnen werken hoef ik dat niet te proberen.
Niet dat ik daar zin in heb, eten in het openbaar of zelfs in aanwezigheid van bezoek in eigen huis probeer ik ten alle tijden te vermijden. Niet dat ik nog te veel of ongezond eet zoals toen ik jonger was, maar alles dat richting mijn mond gaat lijkt door omstanders gewogen en beoordeeld te worden.
Het commentaar dat to en sommige anderen hier hebben heb ik regelmatig over mijn eetgedrag mogen aanhoren. Ook van mensen die ik helemaal niet ken!
Soms denk ik dat er een groep mensen is die denkt dat vetcellen de plaats van hersencellen innemen
Ik heb een spiegel, mijn ogen werken prima en ik heb ook vanochtend weer gezien dat ik veel te dik ben dank u!
Ik ben inmiddels mijn eerste 10 kg kwijt en ik hoop de rest ook kwijt te raken, maar mijn hemel wat geeft mensen het recht iemand met overgewicht te veroordelen!
Nou dat dus. Schrijnend vind ik dat. En dan nog zijn er mensen die vinden dat ze dat mógen zeggen omdat dat in het algemeen belang zou zijn....
Bizar.
zaterdag 7 juni 2014 om 09:51
quote:cumulus schreef op 06 juni 2014 @ 17:03:
Je moet voorzichtig zijn met opmerkingen over buitenlanders en mensen met een bepaald geloof, over leeftijden en over het verschil tussen mannen en vrouwen. Maar over dikke mensen mag alles gezegd worden. Misschien was dat kind wel net 10 kilo afgevallen met heel veel moeite en mocht het dit vieren met een slagroomwafel (ja, echt, zo werkt dat).
Maar zelfs als het kind een onverantwoordelijke moeder heeft verdient het respect en een normale behandeling.Dit dus!
Je moet voorzichtig zijn met opmerkingen over buitenlanders en mensen met een bepaald geloof, over leeftijden en over het verschil tussen mannen en vrouwen. Maar over dikke mensen mag alles gezegd worden. Misschien was dat kind wel net 10 kilo afgevallen met heel veel moeite en mocht het dit vieren met een slagroomwafel (ja, echt, zo werkt dat).
Maar zelfs als het kind een onverantwoordelijke moeder heeft verdient het respect en een normale behandeling.Dit dus!
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
zaterdag 7 juni 2014 om 10:27
quote:cumulus schreef op 06 juni 2014 @ 17:03:
.
Je moet voorzichtig zijn met opmerkingen over buitenlanders en mensen met een bepaald geloof, over leeftijden en over het verschil tussen mannen en vrouwen. Maar over dikke mensen mag alles gezegd worden. Misschien was dat kind wel net 10 kilo afgevallen met heel veel moeite en mocht het dit vieren met een slagroomwafel (ja, echt, zo werkt dat).
.Mensen hebben altijd een menig en die wordt geventileerd. Ik ben dun. Hoe vaak ik niet te horen krijg, ach, je kunt het nog zo goed hebben! *Als ik, om medische redenen, een gebakje afsla). Of: eet eens wat! Precies de andere kant van de medaille. Waarom is het wel ok dat dunnen mensen continu aan te spreken op hun figuur? Ook, de vaak veel te dunne, modellen worden aangesproken op hun figuur. Waarom mag veel te dun wel worden besproken, maar veel te dik niet?
.
Je moet voorzichtig zijn met opmerkingen over buitenlanders en mensen met een bepaald geloof, over leeftijden en over het verschil tussen mannen en vrouwen. Maar over dikke mensen mag alles gezegd worden. Misschien was dat kind wel net 10 kilo afgevallen met heel veel moeite en mocht het dit vieren met een slagroomwafel (ja, echt, zo werkt dat).
.Mensen hebben altijd een menig en die wordt geventileerd. Ik ben dun. Hoe vaak ik niet te horen krijg, ach, je kunt het nog zo goed hebben! *Als ik, om medische redenen, een gebakje afsla). Of: eet eens wat! Precies de andere kant van de medaille. Waarom is het wel ok dat dunnen mensen continu aan te spreken op hun figuur? Ook, de vaak veel te dunne, modellen worden aangesproken op hun figuur. Waarom mag veel te dun wel worden besproken, maar veel te dik niet?
zaterdag 7 juni 2014 om 11:02
Hoezo zou je dikke mensen aanspreken? Iedereen die te dik is weet dat van zichzelf en iedereen baalt daar ook van. Overgewicht is een heel lastig probleem waar de medische wetenschap zich ook op stort. Maar ondanks al die studie en onderzoek is er nog steeds geen succesvolle methode om blijvend gewicht te verliezen. Slechts 5% lukt het om langere tijd op een stabiel laag gewicht te zitten.
Helaas is het niet alleen een kwestie van minder eten of je niet volproppen met troep. Ik merk dat ook bij me zelf. Ik ben te dik en dat komt omdat ik te veel eet. Mijn basis eetpatroon is echt gezond en ik heb zelden iets lekkers in huis want het gaat op. Toch gaat het regelmatig mis en zwicht ik voor die extra boterham met kaas, dat sausje over het vlees of nog een keer opscheppen omdat ik daar vreselijke trek in heb en heel erg van eten houd. Of het is gezellig, wijntje en hapje en wat kan mij het schelen. Ik zit niet snel vol, kan grote hoeveelheden eten zonder verzadigingsgevoel en soms heb ik inderdaad een regelrechte eetbui en eet ik niet 1 maar 2 chocoladerepen achter elkaar.
Ik weet natuurlijk best dat ik minder moet eten en snoepen en af en toe heb ik een goed voornemen en ga ik aan de lijn. Dat doe ik op een verstandige manier en dan val ik langzaam af. En dan vroeg of laat komt er een moment dat ik weer terugval en mijn kop in het zand steek en een half jaar of jaar later zit het gewicht er weer aan, met wat extra kilo's.
En zo zijn er met mij een heleboel mensen die te zwaar zijn en daar van balen maar die het niet lukt om blijvend af te vallen. Ik heb op heel veel vlakken in mijn leven discipline en doorzettingsvermogen, maar op dit punt heb ik- net als veel andere mensen- een soort zwakte die ik maar heel moeilijk kan doorbreken.
Het is dus geen kwestie van simpelweg minder eten. Dat is te makkelijk gedacht. En mij erop aanspreken dat ik minder moet eten heeft dus geen effect.
Helaas is het niet alleen een kwestie van minder eten of je niet volproppen met troep. Ik merk dat ook bij me zelf. Ik ben te dik en dat komt omdat ik te veel eet. Mijn basis eetpatroon is echt gezond en ik heb zelden iets lekkers in huis want het gaat op. Toch gaat het regelmatig mis en zwicht ik voor die extra boterham met kaas, dat sausje over het vlees of nog een keer opscheppen omdat ik daar vreselijke trek in heb en heel erg van eten houd. Of het is gezellig, wijntje en hapje en wat kan mij het schelen. Ik zit niet snel vol, kan grote hoeveelheden eten zonder verzadigingsgevoel en soms heb ik inderdaad een regelrechte eetbui en eet ik niet 1 maar 2 chocoladerepen achter elkaar.
Ik weet natuurlijk best dat ik minder moet eten en snoepen en af en toe heb ik een goed voornemen en ga ik aan de lijn. Dat doe ik op een verstandige manier en dan val ik langzaam af. En dan vroeg of laat komt er een moment dat ik weer terugval en mijn kop in het zand steek en een half jaar of jaar later zit het gewicht er weer aan, met wat extra kilo's.
En zo zijn er met mij een heleboel mensen die te zwaar zijn en daar van balen maar die het niet lukt om blijvend af te vallen. Ik heb op heel veel vlakken in mijn leven discipline en doorzettingsvermogen, maar op dit punt heb ik- net als veel andere mensen- een soort zwakte die ik maar heel moeilijk kan doorbreken.
Het is dus geen kwestie van simpelweg minder eten. Dat is te makkelijk gedacht. En mij erop aanspreken dat ik minder moet eten heeft dus geen effect.
zaterdag 7 juni 2014 om 11:11
tegenwoordig schijnt bijna niemand meer te dik te zijn door voedsel.
het komt altijd door een erfelijkheidsfactor of medicatie.
Op de een of andere manier wordt iedereen te dik van prednison. Overgewicht kun je niet rechtstreeks herleiden naar prednison.
Prednison zorgt voor een grotere eetlust en beïnvloedt de afbraak van onder andere vetten.
Dat is toch echt iets anders dan ik ben dik want ik heb prednison.
laten we gewoon eerlijk zijn, overgewicht is een welvaartsziekte en de meeste mensen zijn wel degelijke te dik, door het voedsel dat ze eten. Er wordt te vaak gedaan alsof de uitzondering eigenlijk de standaard is
het komt altijd door een erfelijkheidsfactor of medicatie.
Op de een of andere manier wordt iedereen te dik van prednison. Overgewicht kun je niet rechtstreeks herleiden naar prednison.
Prednison zorgt voor een grotere eetlust en beïnvloedt de afbraak van onder andere vetten.
Dat is toch echt iets anders dan ik ben dik want ik heb prednison.
laten we gewoon eerlijk zijn, overgewicht is een welvaartsziekte en de meeste mensen zijn wel degelijke te dik, door het voedsel dat ze eten. Er wordt te vaak gedaan alsof de uitzondering eigenlijk de standaard is
zaterdag 7 juni 2014 om 11:25
quote:cumulus schreef op 06 juni 2014 @ 17:03:
Ooit ben ik veel te dik geweest. Dat had een medische oorzaak. Helaas stond dat niet met een grote plakker op mijn voorhoofd. Dankzij mensen als TS waren terrasjes en etentjes dan ook verleden tijd voor mij.
Toen de medische oorzaak weer voorbij was (helaas na enkele tientallen jaren, dat dan weer wel) viel ik gestaag af. Ik kon weer gewoon over straat, als ik ergens wat ging eten keek niemand kritisch naar mijn bord, er waren geen lollige opmerkingen meer (alsof je oren ook vol vet zitten) en het is dat ik het niet lust, maar als ik nu een slagroomwafel zou gaan eten, kijkt niemand er naar om.
Er is wel iets veranderd. Ik ben erg afstandelijk geworden. Vroeger zag niemand mij staan. Ik was dat dikke kind dat nooit met gym gekozen werd, het muurbloempje met feestjes, dat rare dikke wijf waar weinig mensen mee gezien wilden worden. Bij elke kilo die ik afviel kwamen de mensen dichterbij. Maar ik liet ze niet zo makkelijk meer toe. Dat moeten de mensen echt "verdienen".
En dan nog vind ik het héérlijk om ze te schokken met een foto uit mijn dikke tijd. Die laat ik dan per ongeluk ergens slingeren. Wie dan een botte opmerking maakt hángt!
Je moet voorzichtig zijn met opmerkingen over buitenlanders en mensen met een bepaald geloof, over leeftijden en over het verschil tussen mannen en vrouwen. Maar over dikke mensen mag alles gezegd worden. Misschien was dat kind wel net 10 kilo afgevallen met heel veel moeite en mocht het dit vieren met een slagroomwafel (ja, echt, zo werkt dat).
Maar zelfs als het kind een onverantwoordelijke moeder heeft verdient het respect en een normale behandeling.
Triest
En ik vind dit topic te triest voor woorden. Heb je niks beters te doen paprika dan anderen te veroordelen? Leven en laten leven of zoiets.
Ooit ben ik veel te dik geweest. Dat had een medische oorzaak. Helaas stond dat niet met een grote plakker op mijn voorhoofd. Dankzij mensen als TS waren terrasjes en etentjes dan ook verleden tijd voor mij.
Toen de medische oorzaak weer voorbij was (helaas na enkele tientallen jaren, dat dan weer wel) viel ik gestaag af. Ik kon weer gewoon over straat, als ik ergens wat ging eten keek niemand kritisch naar mijn bord, er waren geen lollige opmerkingen meer (alsof je oren ook vol vet zitten) en het is dat ik het niet lust, maar als ik nu een slagroomwafel zou gaan eten, kijkt niemand er naar om.
Er is wel iets veranderd. Ik ben erg afstandelijk geworden. Vroeger zag niemand mij staan. Ik was dat dikke kind dat nooit met gym gekozen werd, het muurbloempje met feestjes, dat rare dikke wijf waar weinig mensen mee gezien wilden worden. Bij elke kilo die ik afviel kwamen de mensen dichterbij. Maar ik liet ze niet zo makkelijk meer toe. Dat moeten de mensen echt "verdienen".
En dan nog vind ik het héérlijk om ze te schokken met een foto uit mijn dikke tijd. Die laat ik dan per ongeluk ergens slingeren. Wie dan een botte opmerking maakt hángt!
Je moet voorzichtig zijn met opmerkingen over buitenlanders en mensen met een bepaald geloof, over leeftijden en over het verschil tussen mannen en vrouwen. Maar over dikke mensen mag alles gezegd worden. Misschien was dat kind wel net 10 kilo afgevallen met heel veel moeite en mocht het dit vieren met een slagroomwafel (ja, echt, zo werkt dat).
Maar zelfs als het kind een onverantwoordelijke moeder heeft verdient het respect en een normale behandeling.
Triest
En ik vind dit topic te triest voor woorden. Heb je niks beters te doen paprika dan anderen te veroordelen? Leven en laten leven of zoiets.
zaterdag 7 juni 2014 om 11:26
Ik ben helaas ook te dik door medische oorzaak. Woog eerst 55 kg en nu 75. Ik vind het afschuwelijk. Herken mezelf ook niet meer terug. Maar als iemand me hierover aan zou spreken als ik aan mijn ijsje zit,krijgt hij de wind van voren. Mijn man krijgt dat ook ondanks dat hij als enigste iets hierover mag zeggen.
Oh ja,ik heb dus ook oa prednison. En ik ga ervan vreten. Makkelijk gezegd dan dat ik het zelf doe. Dat weet ik ook wel.
Oh ja,ik heb dus ook oa prednison. En ik ga ervan vreten. Makkelijk gezegd dan dat ik het zelf doe. Dat weet ik ook wel.
zaterdag 7 juni 2014 om 14:11
quote:feeerieke schreef op 07 juni 2014 @ 11:26:
Ik ben helaas ook te dik door medische oorzaak. Woog eerst 55 kg en nu 75. Ik vind het afschuwelijk. Herken mezelf ook niet meer terug. Maar als iemand me hierover aan zou spreken als ik aan mijn ijsje zit,krijgt hij de wind van voren. Mijn man krijgt dat ook ondanks dat hij als enigste iets hierover mag zeggen.
Oh ja,ik heb dus ook oa prednison. En ik ga ervan vreten. Makkelijk gezegd dan dat ik het zelf doe. Dat weet ik ook wel.
Ja, je stopt het zelf in je mond, maar je kunt er niet veel aan doen als je de hele tijd honger als een paard hebt en bijna het behang van de muren knaagt van de trek.
Dat is gewoonweg een heel sterk lichamelijk signaal dat je eigenlijk niet kunt negeren (net als dorst bijvoorbeeld).
Ik ben helaas ook te dik door medische oorzaak. Woog eerst 55 kg en nu 75. Ik vind het afschuwelijk. Herken mezelf ook niet meer terug. Maar als iemand me hierover aan zou spreken als ik aan mijn ijsje zit,krijgt hij de wind van voren. Mijn man krijgt dat ook ondanks dat hij als enigste iets hierover mag zeggen.
Oh ja,ik heb dus ook oa prednison. En ik ga ervan vreten. Makkelijk gezegd dan dat ik het zelf doe. Dat weet ik ook wel.
Ja, je stopt het zelf in je mond, maar je kunt er niet veel aan doen als je de hele tijd honger als een paard hebt en bijna het behang van de muren knaagt van de trek.
Dat is gewoonweg een heel sterk lichamelijk signaal dat je eigenlijk niet kunt negeren (net als dorst bijvoorbeeld).
zaterdag 7 juni 2014 om 14:12
http://www.dokterdokter.n ... arom-je-t-ch-dikker-wordt
http://jenaidavanwijk.com/hormonen-die- ... en-deel-i/
Voor degenen die denken dat je echt dik wordt van alleen maar teveel eten en te weinig bewegen.
Er zijn meerdere factoren die van invloed zijn.
http://jenaidavanwijk.com/hormonen-die- ... en-deel-i/
Voor degenen die denken dat je echt dik wordt van alleen maar teveel eten en te weinig bewegen.
Er zijn meerdere factoren die van invloed zijn.
zaterdag 7 juni 2014 om 14:13
Steeds meer gezondheidswetenschappers erkennen dat vrouwen die gewicht willen verliezen niet alleen op hun calorie inname moeten letten of meer aan lichaamsbeweging moeten doen. Ze moeten ook hun hormonenspiegel in balans krijgen.
Bron:http://www.optimalegezondheid.com/je-ho ... verliezen/
Bron:http://www.optimalegezondheid.com/je-ho ... verliezen/
zaterdag 7 juni 2014 om 17:15
Er zijn inderdaad meerdere factoren, maar de belangrijkste is voedsel. Een vrouw met een gemiddelde lengte zal nooit te dik worden bij een normale calorie inname, gebruik je corticosteroïden en kun je bijvoorbeeld door instabiliteit van de aandoening minder beweging zul je je calorie inname bij moeten stellen en je vocht inname moeten verhogen.
Natuurlijk werkt het niet voor iedereen, een ieder moet voor zichzelf uitvinden wat het beste werkt.
Niemand heeft ineens 20/30/40/ kilo overgewicht, het begint bij 5 en neemt toe. Ik ben er echt van overtuigd dat behandelaars, maar ook de mensen zelf op tijd aan de bel moeten trekken.
We blijven maar zoeken naar excuses, ik zie werkelijk zelden tot nooit dat voedsel een oorzaak is.
http://www.bbc.com/news/uk-england-suffolk-27730696
http://www.ad.nl/ad/nl/45 ... or-dikkere-kinderen.dhtml
Natuurlijk werkt het niet voor iedereen, een ieder moet voor zichzelf uitvinden wat het beste werkt.
Niemand heeft ineens 20/30/40/ kilo overgewicht, het begint bij 5 en neemt toe. Ik ben er echt van overtuigd dat behandelaars, maar ook de mensen zelf op tijd aan de bel moeten trekken.
We blijven maar zoeken naar excuses, ik zie werkelijk zelden tot nooit dat voedsel een oorzaak is.
http://www.bbc.com/news/uk-england-suffolk-27730696
http://www.ad.nl/ad/nl/45 ... or-dikkere-kinderen.dhtml
zaterdag 7 juni 2014 om 17:19
Zijn we er al achter hoe dik die kinderen precies waren? IK heb een paar pagina's overgeslagen, namelijk.
Ons verhaal: een dochter, eet gezond, snack is fruit, sportte 4 of 5x per week (intensief, heeel intensief) en in die periode was ze aan de dikke kant. Ja, helaas. Eigenlijk haar hele jeugd. En daarom lette ik extra op wat ze at, zodat ze niet heeeel dik zou worden, maar mollig was ze zeker. Toch kreeg ze wel eens een ijsje of een wafel, ja. Maar met St. Maarten koos ze, als het kon, zelf voor de mandarijn.
En dan zoon: neemt van álles de ongezonde vette, zoete variant, als hij de kans krijgt. Sport ook, dat wel, maar minder vaak. Echt broodmager.
EN sja.. wat kun je als ouder dan nog meer doen, als er kennelijk een verschil is in genen? Oppassen, maar zeker niet je kind alles ontzeggen. Gezonde, magere alternatieven bieden.
Maar genen, daar kun je gewoon moeilijk tegenop.
Mijn man is ook zn hele leven dik(ker) geweest, terwijl hij juist een slechte eter is en in z'n jeugd alle vrije minuten aan het voetballen was. Mijn schoonmoeder, ook al geen slanke den, die 8 kinderen moest voeden van een WAO-uitkering. Echt veel snoep was er toen niet.
Als de kinderen echt heel echt te zwaar zijn, zal het misschien aan de voeding liggen, maar aan de dikke kant, bovenin de curve (of net daarboven) dat is soms moeilijk in de hand te houden. Gelukkig werd dochter slanker, toen ze de puberteit inging. Vervolgens kreeg ze een ziekte, waardoor ze stukken minder beweegt. EN het is duidelijk, het blijft altijd oppassen. Zoon is nog steeds mager. Vriendin van dochter bakt als hobby taarten (en eet ze op) en is ook heel erg slank.
Ons verhaal: een dochter, eet gezond, snack is fruit, sportte 4 of 5x per week (intensief, heeel intensief) en in die periode was ze aan de dikke kant. Ja, helaas. Eigenlijk haar hele jeugd. En daarom lette ik extra op wat ze at, zodat ze niet heeeel dik zou worden, maar mollig was ze zeker. Toch kreeg ze wel eens een ijsje of een wafel, ja. Maar met St. Maarten koos ze, als het kon, zelf voor de mandarijn.
En dan zoon: neemt van álles de ongezonde vette, zoete variant, als hij de kans krijgt. Sport ook, dat wel, maar minder vaak. Echt broodmager.
EN sja.. wat kun je als ouder dan nog meer doen, als er kennelijk een verschil is in genen? Oppassen, maar zeker niet je kind alles ontzeggen. Gezonde, magere alternatieven bieden.
Maar genen, daar kun je gewoon moeilijk tegenop.
Mijn man is ook zn hele leven dik(ker) geweest, terwijl hij juist een slechte eter is en in z'n jeugd alle vrije minuten aan het voetballen was. Mijn schoonmoeder, ook al geen slanke den, die 8 kinderen moest voeden van een WAO-uitkering. Echt veel snoep was er toen niet.
Als de kinderen echt heel echt te zwaar zijn, zal het misschien aan de voeding liggen, maar aan de dikke kant, bovenin de curve (of net daarboven) dat is soms moeilijk in de hand te houden. Gelukkig werd dochter slanker, toen ze de puberteit inging. Vervolgens kreeg ze een ziekte, waardoor ze stukken minder beweegt. EN het is duidelijk, het blijft altijd oppassen. Zoon is nog steeds mager. Vriendin van dochter bakt als hobby taarten (en eet ze op) en is ook heel erg slank.
Later is nu
zaterdag 7 juni 2014 om 17:35
quote:ardni schreef op 07 juni 2014 @ 11:11:
tegenwoordig schijnt bijna niemand meer te dik te zijn door voedsel.
het komt altijd door een erfelijkheidsfactor of medicatie.
Op de een of andere manier wordt iedereen te dik van prednison. Overgewicht kun je niet rechtstreeks herleiden naar prednison.
Prednison zorgt voor een grotere eetlust en beïnvloedt de afbraak van onder andere vetten.
Dat is toch echt iets anders dan ik ben dik want ik heb prednison.
laten we gewoon eerlijk zijn, overgewicht is een welvaartsziekte en de meeste mensen zijn wel degelijke te dik, door het voedsel dat ze eten. Er wordt te vaak gedaan alsof de uitzondering eigenlijk de standaard is
Niemand ontkent dat we met ons allen steeds dikker worden.
Ik ook ben ook te zwaar en niet door medicatie of ziekte, maar omdat ik van lekker eten houd. En dat wil helemaal niet zeggen dat ik iedere dag junkfood eet en met een zak chips en pak koekjes op de bank hang.
Het punt waar het in dit topic om draait is de vraag of je een moeder met te dikke kinderen aan mag spreken omdat die kinderen iets dikmakends zitten te eten.
Ik heb zelf geen kinderen, maar ik zou iemand die dan een opvoedkundige opmerking maakte, verbaal de grond in boren.
Waar bemoeit diegene zich mee! Iets met balk en splinter.....
tegenwoordig schijnt bijna niemand meer te dik te zijn door voedsel.
het komt altijd door een erfelijkheidsfactor of medicatie.
Op de een of andere manier wordt iedereen te dik van prednison. Overgewicht kun je niet rechtstreeks herleiden naar prednison.
Prednison zorgt voor een grotere eetlust en beïnvloedt de afbraak van onder andere vetten.
Dat is toch echt iets anders dan ik ben dik want ik heb prednison.
laten we gewoon eerlijk zijn, overgewicht is een welvaartsziekte en de meeste mensen zijn wel degelijke te dik, door het voedsel dat ze eten. Er wordt te vaak gedaan alsof de uitzondering eigenlijk de standaard is
Niemand ontkent dat we met ons allen steeds dikker worden.
Ik ook ben ook te zwaar en niet door medicatie of ziekte, maar omdat ik van lekker eten houd. En dat wil helemaal niet zeggen dat ik iedere dag junkfood eet en met een zak chips en pak koekjes op de bank hang.
Het punt waar het in dit topic om draait is de vraag of je een moeder met te dikke kinderen aan mag spreken omdat die kinderen iets dikmakends zitten te eten.
Ik heb zelf geen kinderen, maar ik zou iemand die dan een opvoedkundige opmerking maakte, verbaal de grond in boren.
Waar bemoeit diegene zich mee! Iets met balk en splinter.....
zaterdag 7 juni 2014 om 18:55
zaterdag 7 juni 2014 om 19:52
Ik ben ook te dik en dat komt omdat ik van lekker eten houdt. Ik eet liever een zak chips dan een appel bijvoorbeeld en als we uit eten gaan bestel ik niet de salade. Natuurlijk weet ik ook wel dat dat niet gezond is en ik stop het zelf in mijn mond. Met de consequenties daarvan heb ik dagelijks te maken. Maar dat zijn mijn beslissingen en die hoef ik niet naar iemand anders te verantwoorden. En zeker geen vreemde. Dus als je mij ziet eten in het openbaar dan mag je denken wat je denkt, maar ik hoef geen opmerking.
zaterdag 7 juni 2014 om 20:08
"Ja, je stopt het zelf in je mond, maar je kunt er niet veel aan doen als je de hele tijd honger als een paard hebt en bijna het behang van de muren knaagt van de trek.
Dat is gewoonweg een heel sterk lichamelijk signaal dat je eigenlijk niet kunt negeren (net als dorst bijvoorbeeld)."
Het ligt er dan toch ook aan WAT je eet..?!?
Van teveel komkommer is nog nooit iemand dik geworden hoor!! Als je dan zo een bui hebt koop een tros tomaten of een salade!
Dat is gewoonweg een heel sterk lichamelijk signaal dat je eigenlijk niet kunt negeren (net als dorst bijvoorbeeld)."
Het ligt er dan toch ook aan WAT je eet..?!?
Van teveel komkommer is nog nooit iemand dik geworden hoor!! Als je dan zo een bui hebt koop een tros tomaten of een salade!
zaterdag 7 juni 2014 om 20:08
zaterdag 7 juni 2014 om 20:12
quote:Anthonius schreef op 07 juni 2014 @ 20:08:
"Ja, je stopt het zelf in je mond, maar je kunt er niet veel aan doen als je de hele tijd honger als een paard hebt en bijna het behang van de muren knaagt van de trek.
Dat is gewoonweg een heel sterk lichamelijk signaal dat je eigenlijk niet kunt negeren (net als dorst bijvoorbeeld)."
Het ligt er dan toch ook aan WAT je eet..?!?
Van teveel komkommer is nog nooit iemand dik geworden hoor!! Als je dan zo een bui hebt koop een tros tomaten of een salade!Precies!
"Ja, je stopt het zelf in je mond, maar je kunt er niet veel aan doen als je de hele tijd honger als een paard hebt en bijna het behang van de muren knaagt van de trek.
Dat is gewoonweg een heel sterk lichamelijk signaal dat je eigenlijk niet kunt negeren (net als dorst bijvoorbeeld)."
Het ligt er dan toch ook aan WAT je eet..?!?
Van teveel komkommer is nog nooit iemand dik geworden hoor!! Als je dan zo een bui hebt koop een tros tomaten of een salade!Precies!
zaterdag 7 juni 2014 om 20:15
"Het punt waar het in dit topic om draait is de vraag of je een moeder met te dikke kinderen aan mag spreken omdat die kinderen iets dikmakends zitten te eten.
Ik heb zelf geen kinderen, maar ik zou iemand die dan een opvoedkundige opmerking maakte, verbaal de grond in boren.
Waar bemoeit diegene zich mee! Iets met balk en splinter....."
Sinds kort pas wordt er eindelijk erkend dat het te laten dik worden van je kinderen valt onder mishandeling... Er worden nu zelfs kinderen uit huis geplaatst hierom...dat is toch triest?
En in deze maatschappij is het helaas al zo dat als je iemand ergens, beleefd, op wijst je dus verbaal de grond in geboord kan worden..
Ik heb zelf geen kinderen, maar ik zou iemand die dan een opvoedkundige opmerking maakte, verbaal de grond in boren.
Waar bemoeit diegene zich mee! Iets met balk en splinter....."
Sinds kort pas wordt er eindelijk erkend dat het te laten dik worden van je kinderen valt onder mishandeling... Er worden nu zelfs kinderen uit huis geplaatst hierom...dat is toch triest?
En in deze maatschappij is het helaas al zo dat als je iemand ergens, beleefd, op wijst je dus verbaal de grond in geboord kan worden..
zaterdag 7 juni 2014 om 20:16
In een artikel in het AD van vandaag staat de het grootste deel van de ouders met te dikke kinderen niet eens ziet dat hun kind te dik is. Dat is best ernstig.
Dat je daar niet op aangesproken wil worden door een willekeurig iemand is begrijpelijk. Ik zou zoiets ook nooit zeggen (al denk ik het wel). Ernstiger is het als ouders ook niet luisteren naar artsen als zij op het overgewicht van kinderen worden aangesproken.
Ik zou er wel iets van zeggen tegen een ouder als deze zijn kind chips als ontbijt geeft en dat zou tijdens een gesprek ter sprake komen. Heb ik misschien niets mee te maken, maar ik vind het dan toch zielig voor die kinderen.
Dat je daar niet op aangesproken wil worden door een willekeurig iemand is begrijpelijk. Ik zou zoiets ook nooit zeggen (al denk ik het wel). Ernstiger is het als ouders ook niet luisteren naar artsen als zij op het overgewicht van kinderen worden aangesproken.
Ik zou er wel iets van zeggen tegen een ouder als deze zijn kind chips als ontbijt geeft en dat zou tijdens een gesprek ter sprake komen. Heb ik misschien niets mee te maken, maar ik vind het dan toch zielig voor die kinderen.
