Minnaar deel 24.

t Leed dat 'minnaar' heet





Toen hij weer contact opnam was het weer als vanoudsheer. Veel aandacht, weer afspreken over paar weken.



Ik was nu meer afwachtend. Emotioneel al helemaal niet meer geivesteerd. Gewoon wat meer op mijn hoede. Gelukkig kan ik dat nog enigziens scheiden, lichaam en geest. En wou vooral zien: ok, wat heb ik in handen gekregen? Wat is dat voor type? Gewoon gepuzzeld en benieuwd...



Hij heeft van die 'rare streken'.



Bijvoorbeeld:

Na zo een heftige vrijpartij, kruipt hij in zij hoek van het bed en valt in slaap, helemaal geen lichaamscontact. Waar slaat dat nou op? Ik heb hem een keer gezegd dat ik nooit naast zo een 'vrieskist' heb geslapen. Hij is inmiddels 'ontdooid', maar we zitten nu 1,5 jaar verder...



Of:

Toen we 2de keer hebben afgesproken, vroeg de huiseigenaresse onze gegevens. Hij weigerde. Ik (als openlijk getrouwd!) gaf mijn documenten. Nadat ze weg was vroeg ik hem: ' Hoe heet jij eigenlijk , met de volle naam?' Puur uit persoonlijke interesse.

Zijn antwoord was echt raar: ''Maar dat hoef je niet te weten. Ik hoef ook al jouw gegewens niet te weten!, flapte hij eruit.



Nou, this was soooo wrong! On so many levels!

- als eerste beslist hij , voor mij, wat ik wel of niet hoef te weten

- als dat niet belediging genoeg is, dan voegt hij ook nog toe hoe ver zijn disinteresse reikt. Great! Echt een Jackpot voor mij! :/



Ik heb hem meteen gezegd:

'Je loopt nu al 4 maanden achter mij. Nog geen half uur geleden zat je alle bacteriën, alle lichaamssappen met mij uit te wisselen. En nu wil je geen gegevens uitwisselen?? En je weet beter dan ik wat ik hoor te weten? Je denkt voor mij?'

Waarop een vaag, bijna stotterend verhaal kwam.

Ik zei nog tegen hem: 'Je mag al mijn gegevens hebben hoor, want ik heb niets te verbergen. Wat verberg jij?'

Als een klein kind daar zat hij met zijn vingers te draaien. Werkelijk. 'Echt niets.' zei hij. Als ik dat echt zo nodig wil weten, dan mag het. Maar eerst wil hij weten waarom ik zijn gegevens nodig had.



Op dat moment was al mijn interesse in hem, als persoon, ooit, verdwenen. Het was eecht een upside-down universe. Dat ik een hele normale vraag en een gezonde interesse in iemand moest verdedigen. By that point I lost him, forever. Echt. Intereseerde me echt niets meer. It was beyond my anticipation, the way he was wired in his head.



Ik heb hem alleen nog gezegd: 'We leven in een digitale era. Denk je echt dat je anoniem kan blijven? Je bent naief!' Einde discussie. (Bij nader Googelen blijkt hij ook een langdurig vriendien te hebben. Want heb hem zonder moeite gevonden).



Gelukkig kan ik mijn licham oh-zo-lekker 'dissocieëren' van mijn gedachten en er volgde nog een vrijpartij. Misschien zelfs beter, geladen door al dat boosheid van mij. Toen we weg gingen zou hij mij nog naar huis brengen. Nou daar had ik echt helemaal geen zin in. Het idee aleen om over een uur naast zo een intelectuele paddestoel te zitten, die het kultuur van onderling met elkaar omgaan niet kan bevatten - thanks, but, no thanks!....

Dus heb het geweigerd.



Ik denk dat nu iedereen begrijpt warom ik, na elke vrij-sessie, een sterke behoefte heb om benen te nemen, gewoon te verdwijnen. En al zijn gegevens te wissen. En waarom ik nooit naar hem toe reik. Waarom ik soms een date oversla. Of de pauze neem.



----------------





Heb me suf gelezen (zonde van de tijd, btw): player, narcis, psychopaat, emotioneel onbereikbaar, jager? Normaal? Onzeker? Wat is dat voor wezen? Geen idee! Er is ook een kans dat ik iets verkeerd begrepen heb, omdat ik nooit echt in NL gedate heb. En de mentaliteit van mannen hier niet ken.

Maar de ding is: ik heb nooit iets gevraagd. Echt niet. En ben ook nog getrouwd. Hou van mijn man. Zonder enige, het kleinste bijgedachte om iets met hem te willen.



Ik bedoel: als je zo wantrouwend in je schoenen staat, waarom spreek je dan uberhuipt af?



Ik weet echt niet wat er gebeurd is met dat mens, om zo wantrouwend te worden?!

quote:Ano*k schreef op 18 juni 2014 @ 11:32:

[...]

Daar schrijf je nogal wat blauwevrouw. Hij ging dus al langer vreemd. Hoe kwam jij daar achter, vertelde hij niet zelf neem ik aan? En wat deed dat vreemdgaan wel niet met jou? Dat beschrijf je niet..

Ook dat setje afspraken. Jullie konden er allebei mee uit de voeten zeg je, maar een zin verder lees ik dat diezelfde afspraken jou helemaal niet zouden passen. So what was in it for you then?

Vragen vragen...



Hij heeft het me inderdaad niet uit zichzelf verteld. Ben erachter gekomen en heb hem ermee geconfronteerd. Vreselijk was dat. Maar uiteindelijk kon ik hem vergeven, omdat ik strikte monogamie nooit helemaal begrepen heb.

Die afspraken zijn van toepassing op hem, en daar kunnen we allebei mee uit de voeten. Heb het in het begin wel ervaren als 'his way or the high way' en heb toen voor his way gekozen - ik was toen zwanger van onze oudste, niet bepaald fijn om juist dán uit elkaar te gaan. Maar ik kan in alle oprechtheid zeggen dat ik het hem gun, dat ik het fijn voor hem vind dat hij in die dates iets kan vinden wat hij thuis niet heeft (laat ik het porno-achtige seks noemen).



Maar nu is er een nieuwe situatie, en moeten we voor mij een ander setje afspraken verzinnen. En wat ik tot nu toe in gedachten heb, is voor hem (nog, hoop ik) niet acceptabel.

Lastig, blauwevrouw, helemaal ook omdat jij het hem juist wel gunt en hem die ruimte ook kunt geven. Dat dezelfde regels niet voor beide automatisch gelden, lijkt me ook wel zo eerlijk. Wat hij zoekt, kan heel anders zijn dan wat jij zoekt.

Hij is bang voor de dreiging van gevoelens.. Logisch miss ook wel. Hij moet ergens het gevoel vandaan kunnen krijgen dat het geen negatieve gevolgen heeft.



Dat je gevoelens voor deze vlam afnemen in de loop van de tijd, als er nog meer is gebeurd, lijkt me nog wel de vraag.. Als je hier een tijdje leest, lees je vaak dat een minnaar toch een grotere rol krijgt dan van tevoren gepland.



Diver, hebben jullie nu geen contact meer? Lijkt me typisch gevalletje van angsthaas. Als de dood dat er thuis iets uitkomt. Wrs onervaren in vreemdgaan en eigenlijk een schijterd ook. Wil wel, durft niet.

Bedankt aan alle reacties. Voelt echt opluchtend het van me af gegooid te hebben. Zal me na deze post meer naar andeen toe richten.



@Heidi: We hebben wel contact. Af en toe. Als ik in NL ben. Sindsdien is hij wat bijgedraaid, dat wel.

Maar door dat hele proces.............ik weet het niet...........he killed the sex in me!.......kan het niet anders beschrijven. Heeft het nog zin?



Aan de ene kant de passie die je zelden in t leven vindt. Een Ideale, discrete partner, op afstand, die je eigen leven niet kan kwellen. En aan de andere zo een man waar je niets mee kan... Waarbij ik na 1,5 jaar nog steeds de drempel voel als ik hem ga ontmoeten, ben bang van de stiltes en, buiten de sex om, gewoon ervan vluchten wil.



Maar er zit denk wel wat in wat je zegt.





En nee, @Rooss, ik ben niet bang dat hij niet terug komt. Oh hij komt, zeker. Zijn karakter is me mss nog een radsel, maar fysiek kan ik wel goed zien hoe hij op mij reageert. Aleen snap ik geen moer van waarom het echt op zo manier moet.



quote:louiloui schreef op 18 juni 2014 @ 08:19:

Ik bedoel dat ik geen affaire meer wil.

.....

Ben te verliefd op hem geworden.

...

De laatste paar keer dat ik samen met mijn minnaar was voelde ik me meer een zwaar gefuckte bennefit dan de vriendin met bennefits. Het is wel lastig om bij mijn besluit te blijven.

Oei! Dit is dus de dealbreaker. Als er geen reciprociteit in gevoelens is, is het idd beter om (wat) afstand van elkaar te nemen. Anders wordt het een abonnement op pijn.



quote:cljane schreef op 18 juni 2014 @ 11:43:

Diver, sommige stukjes in je verhaal zijn heel herkenbaar. Ben benieuwd naar het vervolg. Inderdaad, dat er nog zo mee bezig zijnna de date is herkenbaar. Ik ben ook iemand, als er afleiding genoeg is dan is er geen enkel probleem, maar zodra die afleiding weg valt dan ga ik weer na denken ...!Maar ik ben er eigenlijk niet meer zo mee bezig. Alleen kon het nergens kwijt. Jammer dat ik jaar geleden van deze plek niet wist... Voelt toch helemaal zen nu.

quote:Ano*k schreef op 18 juni 2014 @ 09:14:

Louiloui: jij hebt dus al zo'n twee jaar een (stiekeme) minnaar naast je relatie. Maar je hebt besloten hem "on hold" te zetten omdat je gevoelens te diep gaan, hij een te grote plaats in je leven is gaan innemen.

Is nr. 2 net als jij gebonden? Hebben jullie kinderen? En wat maakt dat jij wel voor hem zou willen gaan maar hij niet, of minder, voor jou?Ik ben gebonden heb kinderen ( 18, 25 ) , nr 2 is gebonden ook met kinderen maar veel jongere kinderen ( 3,10) Voor mij is hij zo leuk interessant en lekker genoeg dat ik openlijk met hem zou willen zijn. Hij zit erg vast in zijn gemeenschap, de status die hij heeft, zijn vrouw is economisch afhankelijk van hem en is door hem vanuit haar geboorteland gekomen. Onze affaire en de tijd die we samen doorbrachten waren voor hem goed in ieder geval voldoende. Wat we hebben is ook goed alleen voel ik me allengs steeds naarder naar nr 1. Daarnaast is er ook behoefte bij mij naar verdieping en ben ik wel klaar met de onmogelijke plekken en stiekeme afspraken. De voornaamste reden is het geheim houden en bij uitkomst de ziel van nr 1 zo kwetsen dat ik misselijk wordt van de gedachte. Ben in de afgelopen twee jaar wel een tijdje bij nr 1 weggeweest ( in onze relatie van 31 jaar wel vaker) maar zijn toch weer gestart. Bijkomend detail nr 1 is een adhd en leunt extreem op me en heeft weinig affiniteit met vrijen en is zo een stuiterbal in ZIJN emoties dat er voor mij niet veel over blijft. Het is wel een heel leuke vent met enorm veel humor en zeer oorspronkelijk bijna niet bij te houden met creativiteit en activiteit en de vader van onze kinderen.

Is hij ook, net als zijn vrouw, buitenlands? En conservatief opgevoed? Of is hij Nedelands?

quote:divergentthinking schreef op 18 juni 2014 @ 16:31:

Is hij ook, net als zijn vrouw, buitenlands? En conservatief opgevoed? Of is hij Nedelands?Buitenlands en zeer conservatief opgevoed. Van wat hij mij daarover verteld heeft vind ik het behoorlijk conservatief .

Ik wil je hoop niet weg nemen, maar de kans dat zo een man voor de andere vrouw kiest, is vrijwel nihil.



Betekent niet dat hij niet van je houdt. Alleen dat zijn sociale rol en vrees van excommunicatie meer weegt dan zijn eigen geluk.

@diver, daarom schrijf ik hier ook mee en probeer ik mijn weg er in te vinden met jager. Het is bij ons ook nog maar 3 maanden aan de gang. En, ik begin nu het idee te krijgen dat ik eindelijk een beetje mijn weg er in aan het vinden ben. Helemaal zen ben ik zeker nog niet, maar ik ben op de goede weg. Nu moet ik inderdaad alleen nog leren niet mijn hoofd op hol te laten slaan. En daar bedoel ik meer me dat ik gauw de neiging heb te veel na te willen denken over dingen, appjes die hij wel of niet stuurt. Dingen die hij zegt enz. Maargoed, dit heb ik wel met meer mensen, dus ligt dat probleem niet per definitie bij jager.

Zo, weer aangemeerd! Lekkere uurtjes met mijn matroos

Je slaat de spijker op zijn kop. Het is niet dat ik er op hoop want de kans dat hij uit zich zelf opbreekt is erg onwaarschijnlijk. We zijn ook vrij bewust met elkaar gaan daten vanuit gebondenheid met de duidelijkheid van het in stand houden van onze eigen relaties. Dat is een tijd prima gegaan maar de band is sterker en veel dieper geworden. Nu is er vaker pijn om het niet samen kunnen zijn en het besef dat dit het is en niet meer. Dit gepieker en het leed voor mijn nr 1 wegen niet meer tegen elkaar op. Tegelijkertijd is het super als we samen zijn, of discussies voeren, reizen, touren, slapen, zoenen, vrijen. In de afgelopen twee jaar zijn we best heel veel samen geweest, elkaar dagelijks gesproken gemaild en geappt waar we ook op deze aardbol rondhingen. Korte ontmoetingen gemiddeld twee keer per week echte afspraken een keer per week, reizen slapen keer of 10 denk ik. Heb meer met hem ondernomen in de afgelopen twee jaar dan met nr 1 in de laatste 10 jaar ( die is altijd druk onderweg en bezig ) Met nr 2 is er ook een heel intensieve briefwisseling geweest nou tot voor een maand geleden en geen lullige kleine geile briefjes maar gewoon twee drie kantjes per brief . We zitten op 1586 stuks. Ook al is terug lees is het boeiend onze gesprekken vragen verhalen we hebben elkaar heel veel te vertellen en te vragen. Nu ik zo schrijf denk ik al wat ben ik toch dol op die man. Zo zorgeloos als we nu met elkaar konden omgaan zou in een normale relatie anders liggen zeker als hij al zijn sociale contacten verliest. In mijn omgeving zou hij wel geaccepteerd worden ( een deel) ik vermoed, dat ik dat kan vergeten en hij ook binnen zijn sociale kring en dan wordt het al een stuk minder prettig en komt er een vreemde isolatie . Tel erbij op de jonge kinderen en de druk zal enorm zijn. Dat beoog ik ook niet. Het kan dat zijn vrouw opstapt al is die kans ook niet echt reeel vanuit haar positie maar ze is jong en wellicht ook behoeftig aan meer in een relatie. Maar ik zie dat ook niet snel gebeuren het geloof, de kinderen, financieel . Het is wel lastig dat het bij mij gekanteld is en hij nu eigenlijk nr 1 is terwijl de minnaar op de tweede plaats moet blijven. Had werkelijk gedacht dat ik een affaire makkelijk kon hanteren en sturen maar emotie en lust kun je niet dwingen.

Wel heel fijn dat ik mijn hart en gedachten kan luchten. Vind de andere verhalen boeiend en herken zaken .

Nou dat ging goed door het schrijven begon ik wel erg naar hem te verlangen, een telefoontje en hij was er, is net vertrokken. Het einde van de on-hold , shit.

quote:Ano*k schreef op 18 juni 2014 @ 11:48: Van vrouwelijke roofdieren raken mannen een stuk minder opgewondenIk vind een wilde kat wel lekker.

quote:Heeeidi schreef op 17 juni 2014 @ 22:18: Net als de vorige seksloze periode, hebben we meer contact dan ooit.Wie weet heeft zijn nr 1 wel besloten dat hij discreet moet zijn met zijn andere nrs.

Omdat zijn affaires het in haar ogen niet waard zijn om haar luxe leven voor op te geven.



Jij hebt in elk geval geen idee en tast nog steeds in het donker.

Jouw "Goddelijke Guus" doet niet aan openhartig delen.

Hij doet aan verdelen en heersen.

Natuurlijk voorkomt hij dat zijn nr 1 met zijn overige nrs over Hem in gesprek komt.

Eerst maakte hij jou wijs dat hij al jaren apart slaapt van zijn nr 1 minnares.

Natuurlijk wilde jij zijn verkooppraatje geloven.

Volgens jouw omschrijving is zijn vrouw een aantrekkelijke gezonde dame.

Natuurlijk is hij nog steeds haar minnaar.

Begrijpelijk dat jij dat niet wilt inzien.

Jij weet zeker dat jij de enige bent voor Hem!



Wat was jij in schok toen zijn nr 3 haar mond voorbij praatte.

Huilend gooide jij toen jouw slipje dicht.

Natuurlijk gaf hij jou toen het idee dat hij nr 2 boven nr 3 verkoos.

Na 8 weken charmeoffensief had Hij ook weer toegang tot jouw kruis.



Jij denkt nu dat jij Hem met dezelfde dichte grens weer tot een keuze kunt dwingen.

Hilarisch!

Jij bent een te makkelijk doelwit om op (de kast) te jagen.

Als ik dat op afstand al zie weet hij dat zeker.

Nu jij jouw slipje weer hebt dicht gegooid ziet hij als rasechte jager een uitdaging.

Een kans om zijn eigen record van 8 weken te verbreken.

Hij wekt bij jou weer een intiem vertrouwelijk sfeertje op.

Hij zet weer zijn charmeoffensief in.

Dat is allemaal makkelijke jacht.



Jij komt toch niet op eigen kracht los van Hem.

Jij bent veel te bang dat jij het contact met Hem verliest zei jij in december al.

Hij weet al dat hij geen keuze hoeft te maken en dat jij toch wel weer snel plat gaat.

Imo.

Wat een post weer Highlander, pfff...

Gut zeg, High, ik dacht dat je nu inmiddels wel over je Heidi obsessie heen was. Niet dus.



Je hebt helemaal gelijk, uiteraard. Ik zou willen dat ik zo wijs was.



De negeer gaat weer aan! Doei!!



Oh ja, ik wil niet dat hij kiest tussen mij of wel nummer dan ook, ik wil dat we een tijdje rust hebben, zonder de seks en die hormonen.

Er speelt daar thuis iets, er is gedonder op zijn werk en hij wordt nader onderzocht op ernstige gezondheidsproblemen sinds een paar maanden. Daarbij heb ik mijn aandacht nodig voor mijn kroeg en geeft het 'geen seks' rust en word ik niet zo afgeleid. Voor mij werkt het alleen maar goed.

@louiloui, als je je minnaar werkelijk 'on hold' wil houden, kan je beter niet voortdurend zwelgen in jullie gezamenlijk verleden. Natuurlijk ga je hem missen als je alle prachtige brieven, e-mails en berichten gaat doorlezen. Als je los wilt komen, zoek afleiding!



@Dymo: of ik dit vol kan houden. Een jaar geleden, we waren toen een half jaar samen, twijfelde ik daar aan. De situatie wrong, gaf me veel stress en dat had ook zijn weerslag op de relatie. Ook waren we doodmoe van alle uren dat we iets anders deden dan slapen Toen wist ik zeker dat ik geen jaren zo kon doorgaan. Maar inmiddels zijn er wat vaste patronen, er is meer rust en meer genieten en nu zie ik het zonniger in. Het zal geen jaren hetzelfde blijven, de kinderen worden steeds zelfstandiger en dan komt er steeds meer ruimte voor ons. Dus ja, ik hoop het wel.



@Ano*k: ik ben echt niet zo dol op het traditionele rolpatroon, maar ik voel wel iets van de 'biologische' aandrang om als vrouw 'gejaagd' te willen worden. Ik denk dat dat is wat jij bedoelt met je 'tijger'-analogie? Want dat gaat dus niet met zo'n man. Dan ben je voor je het weet zelf de jager, het roofdier. Best wel eens leuk hoor, maar als het de enige optie is niet. Je wil dat kittige poesje kunnen zijn! Ook eens 'hard to get' kunnen spelen zonder dat je dan meteen een jaar droog staat. Niet de aandacht te hoeven vestigen op jouw 'behoeften'. Vrouw kunnen zijn, ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen. Ik wist niet eens hoe erg ik het miste al die tijd, maar nu wel.



@blauwevrouw: ik begrijp dat je fair wilt zijn naar je man, hij heeft afgezien voor je en daarmee iets 'verdiend', zo lijk je te zeggen en dat snap ik ook, maar andersom mag die fairness ook gelden hè!

quote:oranjexx schreef op 18 juni 2014 @ 19:30:

Zo, weer aangemeerd! Lekkere uurtjes met mijn matroos Matroos in de doos ...

@ikbeneruit. Wel fijn dat jullie dan zo nog met elkaar op kunnen schieten. Zolang er niet te veel spanningen zijn voor de kinderen en iedereen er happy mee is, prima oplossing toch!



@louli, ik ben het eens met ikbeneruit. Als je werkelijk los wilt komen zul je echt alles even los moeten laten, ook het verleden! Als je je brieven ma gaat lezen omdat je hem zo mist dan triggert het alleen maar het missen.



@blauwevrouw, moeilijke situatie hoor waar jij in zit. Aan de ene kant vind ik het best wel hypokryt van je man, aan de andere kant ook erg goed te begrijpen. Ik hoop dat jullie et uit komen en tot een oplossing komen die voor jullke beide goed werkt!



Mijn jager is vandaag weer naar het buitenland vertrokken. Wel hebben we gisteren wederom heerlijk app contact gehad! Echt genieten dan even. En, tijdens ons app gesprek ook gelijk een date afspraak gemaakt! En gelijk nog maar een volgende ook! Haha. Wat ik gisteren daaraan heel fijn vond is de manier waarop de afspraak tot stand kwam. Gewoon leuk van twee kanten en niet meneer roept en jane springt op. Echt even in goed overleg, beide afspraken.



De eerste date staat voor volgende week. Donderdag is het weer zo ver en ga ik weer even van begin van de avond tot de ochtend genieten van mijn jager.



Maar, ik heb eerst weer een superleuk weekend voor de boeg! Zonder man, zonder kind en zonder jager!

Ha allemaal, ik heb buitenlander inmiddels weer uitgezwaaid dus even een ego post hier!

Het was, in 1 woord, amazing! Vanaf het moment dat ik hem van het vliegveld haalde tot ik heb vandaag weer uitzwaaide. Fantastische seks uiteraard (beetje jammer van de lichte ongesteldheid, maar daar bleek hij zich gelukkig niet door te laten stoppen), goede gesprekken, heel veel lol, samen juichen tijdens de voetbalwedstrijd, heel veel zoenen, en vooral heel veel kriebels in de buik door in elkaars ogen te staren. Manmanman. Wat een man Helemaal verliefd tot in onze tenen, dat is duidelijk.

De eerste date duurde uiteraard maar 6 uurtjes, en die daarvoor was 15 jaar terug, maar nu is het echt wel duidelijk dat we ons niet vergist hebben, we zijn een bijzonder goede match, op alle vlakken.



Nu weer thuis bij de kindjes, en weer aarden. En graag snel een beetje! Gaat wel goed overigens, ik weet dat ik veel voel, maar raak daar niet bijzonder van in de war. Thuis is het meer dan goed, en hij woont 1000 km verderop met zijn gezin. Geen luchtfietserij nodig dus, alleen maar een heel blij gevoel hier nu. Fijn dat hij weer in mijn leven is, ook al is het dan maar voor af en toe.

Bedankt voor alle reacties. Ik voel me nu al gesteund!

En man, wat een rollercoaster is het leven met een minnaar, als ik het hier allemaal zo lees. Had ik natuurlijk zelf ook wel kunnen bedenken, maar toch fijn om te zien hoe open er hier over gepraat kan worden.



Ik snap de bedenkingen van mijn nr1 wel, de oude vlam (en al mijn gevoelens voor hem) zijn uitermate gevaarlijk voor onze relatie. Nog 2 weken in NL en dan gaan wij als gezin lekker lang met vakantie. Veel tijd om na te denken, te praten en vooral: afstand te nemen van de vlam. Zien we na de vakantie wel of en hoe we verder gaan. 'gewoon' vriendschap is ook nog een optie, we hebben een leuke gemeenschappelijke vrienden/kennissenkring (zijn vrienden, mijn kennissen). Al ben ik bang dat ik mijn leven lang op die man zal blijven vallen...





@annabel: echt waar, na 15 jaar weer een date en gelijk weer helemaal raak? bijzonder he. Gloei lekker nog even na!

@ano*k en ikbeneruit: ik hou ervan te jagen en bejaagd te worden. Als het alleen van één kant komt en de ander een beetje afwacht is voor mij de lol er gauw af...

Blauwevrouw: bezint eer ge begint met zo'n oude vlam

Hier ook eentje dus. Buitenlandse scharrel van tig jaar terug. Elkaar via FB weer gevonden een paar jaar geleden, en sinds een paar maanden de vlam weer in de virtuele pan. Ik ben inmiddels een keer naar hem gevlogen, en hij nu dus naar mij. Dit is dus ook de man waar ik mijn hele leven op zal vallen vrees ik. Ik ben blij dat ik hem terug heb gevonden maar het is uiteraard ook heel verwarrend want we hebben inmiddels allebei een leuk gezin.



Dus.. Bedenk heel goed dat die vlam van jou nog gevaarlijker is (want dichtbij) en of je dat risico durft te nemen.