Spanning vs. stabiliteit in een relatie??

06-07-2008 21:56 9 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dag meiden,



Ik zou graag jullie advies/mening/inzichten horen over iets waar ik vandaag meerdere keren aan gedacht heb...



In het kort de achtergrond:

Sinds 2 weken is mijn relatie verbroken. En dit was de "3e ronde"....

Steeds opnieuw kreeg hij twijfels en steeds "zag hij het licht" weer na een tijdje. En ik nam hem maar wat graag terug...

Dit keer is er geen weg terug... kán gewoonweg niet door de dingen die hij gezegd en gedaan heeft.

Natuurlijk heb ik hier erg veel verdriet en pijn van... maar het kán niet meer... Dat weet ik verstandelijk en hoop dat mijn gevoel zo snel mogelijk volgt.



Mensen om me heen zeggen dat ik beter verdien, dat hij me niet waard is... alle clichés die je tegen iemand met liefdesverdriet zegt.



Maar....

Wat vandaag steeds door mijn hoofd spookt...



Aan de ene kant ben ik iemand die stabiliteit, veiligheid en commitment nodig heeft.

Aan de andere kant genóót ik van de spanning, het wispelturige en het "ongrijpbare" wat deze man me bood.

Hoe tegenstrijdig is dat?



Ben ik het type dat "verveeld" raakt in een "normale/gezonde" relatie?



In het kort is mijn vraag:

In hoeverre hebben jullie behoefte aan die "spanning" en op welke manier voorziet je relatie hierin?

Wat is een "normale" behoefte aan spanning?



Eerlijk gezegd ben ik een beetje bang dat ik in dezelfde patronen ga vallen...



Alvast dank jullie wel!



Liefs,

Lieke
Alle reacties Link kopieren
Meid, heb zelfrespect, en blijf bij je beslissing!

En zoek gewoon een spannende hobby, parachutespringen ofzo .

grapje hoor!
Alle reacties Link kopieren
Heel erg bedankt voor je serieuze reactie Scarlet!



Voor alle duidelijkheid: met "in dezelfde patronen vervallen" bedoelde ik dus niet ronde 4 met dezelfde kerel....
Alle reacties Link kopieren
Gezonde spanning is spanning die geen pijn doet, iemand die je verrast, maar niet onverwachts treft en kwetst. Ik heb zelf een hele 'spannende' relatie gehad, met iemand die me elke weer een ander drama bezorgde, waarna het uitging en ik het toen toch weer goed maakte voor het ultieme 'happy ending' gevoel. Mijn huidige vriend is een stuk minder spannend, of eigenlijk: een stuk betrouwbaarder. En als het om een partner gaat, dan kan ik in elk geval heel goed zonder alle drama, zolang hij maar niet té voorspelbaar wordt

Pas op jezelf en op je grenzen, rek ze niet op om het 'spannend' te houden. Genoeg is genoeg...
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp je wel lyc. Het spannende aan zo'n man is dat je hem nooit helemaal 'hebt'. Daardoor blijf je eeuwig jagen. Je wilt je altijd van je beste kant laten zien. Inderdaad heel spannend, maar ook oh zo vermoeiend. Ik heb ook zo'n relatie gehad. Ook meerdere keren uit elkaar geweest. Inmiddels ben ik getrouwd (met iemand anders dus) en heb ik hem jaren niet meer gezien. Ik ben heel blij met mijn leven zoals het nu is, maar ik denk nog vaak (en soms met weemoed) terug aan deze ex en de spanning die het met zich meebracht. Toch ben ik gelukkig met mijn huidige relatie en de stabiliteit. De spanning was leuk, maar zorgde er ook voor dat ik nooit helemaal mezelf kon zijn bij hem. Op de lange termijn had ik dat nooit volgehouden.
The time is now
Alle reacties Link kopieren
stabiliteit is waar iedereen uiteindelijk naar zoekt, dus wat heb je aan deze spanning.

ik dacht ook dat ik het interesant vond maar ben de laatste tijd er wel opterug gekomen, dat het je vermoeid maakt, en je uiteidelijk met lege handen staat..
Alle reacties Link kopieren
Ik heb helemaal geen behoefte aan 'spanning' in een relatie, integendeel, spanning heb ik meer dan genoeg op andere vlakken



Waar ik behoefte aan heb in een relatie is: heel veel liefde, warmte, aanhankelijkheid, aanrakingen, knuffels, seks, stabiliteit, veiligheid, humor, genieten, tederheid, vrolijkheid, praten, vertrouwen, openheid, intimiteit.

Spanning krijgen we vanzelf als we op avontuurlijke manier op reis gaan, of door alles wat we meemaken met onze kinderen bijvoorbeeld.



Ik heb een hekel aan spanning in een relatie, als je daarmee bedoelt: onzekerheid, onveiligheid, ruzie, instabiliteit, geheimzinnigheid,...
Alle reacties Link kopieren
Volgens mij is er niet zoiets als een 'normale' hoeveelheid qua behoefte aan spanning en gaat het je ook niet echt om die vraag. Volgens mij wil je vooral bij jezelf kijken wat je spanningsbehoefte is en ervoor zorgen dat die niet nadelig voor je werkt. Ik denk dat er een verschil is tussen meer ongezonde en gezonde spanning. Ongezonde spanning kan heel aantrekkelijk en zelfs verslavend zijn, maar geeft daarnaast een rotgevoel. Vergelijkbaar met snoepen of patat eten, denk ik.

Ik herken heel erg de behoefte aan ongezonde spanning in een relatie. Het is heel dubbel: enerzijds maakt het onzeker en voelt het rot, aan de andere kant geeft het de kick die je zoekt als je, na onveiligheid/onzekerheid, toch iets van bevestiging bereikt. Dat heb je dan toch maar mooi voor elkaar: de jacht is geslaagd! (tijdelijk..dus korte termijn kicks).

Om er maar een psychologische verklaring aan te geven:de mate waarin je ongezonde spanning zoekt kan goed te maken hebben met je achtergrond, bijvoorbeeld op welke manier je zelf gehecht bent aan je ouders. Als de hechting onveilig was, ben je vaak geneigd dat in je volwassen relaties weer op te zoeken. Herken je zoiets?

De vraag is altijd wat je zelf wil bereiken. Je kunt uit patronen komen als je dat wilt. De balans opmaken tussen voor- en nadelen van de spanning kan daarbij helpen. En vervanging zoeken in meer gezonde vormen van spanning ook! Dat idee van parachute springen wat scarlet inbracht vind ik persoonlijk dan ook niet eens zo'n gekke!
Alle reacties Link kopieren
Hi meiden,



Dank jullie wel voor de reacties!



@ Banba,

Waar ik "bang" voor ben is wat jij beschrijft. Dat ik altijd met weemoed aan deze man zal blijven denken. Als het daar bij blijft... okay... Maar ben zo verrekte bang dat ik op een "zwak" moment weer contact zoek (zal nu niet gebeuren... maar later) en daarmee weer in dezelfde valkuilen stap.



@ feverine

Ik herken heel erg wat je zegt....

Sowieso het woordje "verslaving"... wat ik nu voel is niet "alleen" (begrijp me goed! Dat op zich is al erg genoeg) liefdesverdriet. Maar ook bijna die onheersbare drang hem weer in mijn leven te betrekken. Niet alleen uit verlangen maar uit een behoefte aan een soort "quick fix"... dat korte termijn geluk waar jij het over had.

En ja... de momenten dat ik hem terugnam gaven me inderdaad een soort voldoening/zelfbevestiging. Soort van "zie je wel... hij kán niet zonder me"...



Liefs,

Lieke

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven