Relaties
alle pijlers
Partner is minder leuk dan dat hij zich voordeed in begin!!!
woensdag 9 juli 2008 om 03:06
Hallo allemaal,
Heel graag zou ik mijn verhaal hier opschrijven en het zou fijn zijn als ik wat reacties zou krijgen hierop.
Ik heb nu 5 jaar een relatie met een man die 7 jaar ouder is dan mij.
Toen ik hem ontmoette bleek hij de ideale man.
Elke keer weer vol interesse in mij. Hij vertelde me keer op keer dat hij graag zijn overhemden zelf strijkt, hij luisterde goed. Hij kookte bijna elke weekeind voor me en we zoenden, en de seks was ook erg goed. Hij droeg me op handen.
Hij was superlief en nooit een een slecht humeur.
Na een jaar kwam ik erachter dat hij best snel uit zijn humeur kon raken. Snel op zijn teentje getrapt. Hij had ook veel commentaar op anderen, terwijl ik dat vreemd vind. Ik vind dat je eerst eens naar jezelf moet gaan kijken
Hij werd ook bazig.
Steeds meer kreeg ik de man te zien die hij was.
Ik zat niet op die roze wolk hoor, dat ik niet zag wie hij was, maar hij veranderde echt beetje voor beetje.
Leuk hoor, met veel grapjes en erg lief. Ontbijtjes en de afwas enz.
Hij is en was erg klef met me.
Noemde me zijn prinses en doet dat nu nog, terwijl zijn gedrag iets anders laat zien.
Ik ontdekte dat hij liever lui is dan moe, hij is erg slordig.
Niet normaal meer, ik ben erg netjes, als hij uit zijn werk komt, dan ligt OVERAL wat. Constant is hij van alles kwijt. Ik ben al zover dat ik weer pissig wordt als hij wat kwijt is, gebeurd zo'n 3 keer per dag. Dan trekt hij alles overhoop en ruimt het dan niet meer op. Ik doe dat dan ook niet meer.
Als ik dus hem hierover aanspreek, dan krijg ik een geergerde uitspraak van hem, dat hij ook wel weet dat hij slorig is, en dat hij dat gaat veranderen. Na zoveel jaar samen zijn, ken ik dat soort kreten en hij verandert juist niet. Als ik dat zeg, wordt hij weer boos.
De seks was goed. In het begin was het lang, we zoenden veel en vaak. Er was afwisseling.
Het eerste half jaar hield hij de "daad" erg lang vol.
Na dat eerste half jaar viel dat ook terug, sorry dames maar ik moet het kwijt, nu is hij met ene paar stoten "klaar".
Ik kan het momenteel niet laten om dan te zuchten, en zeggen dat ik het jamer vind.
Hij zegt dan dan hij het ook erg jammer vind maar dat hij me zo aantrekkelijk vind.
Dan vraag ik hem, of hij me in het begin van onze relatie dan niet aantrekkelijk vond, aangezien hij het toen erg lang volhield.
Hier heeft hij dan geen antwoord op.
Ja, dat hij het druk heeft op zijn werk.
In het begin van onze relatie pakte hij nog wel een drinken voor ons.
Nu ben ik het die steeds drinken maakt of voor mezelf. Als ik in de keuken ben, vraagt hij me altijd voor wat te drinken of boterhammen klaar te maken "Want dat doe jij zo lekker".
Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar dat doe ik niet, anders wordt de lijst zo lang. Hij heeft zich dus voorgedaan als de ideale partner. Ik werd meteen verliefd, en hij op mij.
Binnen een half jaar waren we verloofd. Had ik geweten wie er echt achter deze man zat. Het is gewoon niet eerlijk eigenlijk.
Hij is lief, ik ben nog steeds verliefd en ik houd van hem al betwijfel ik of ik minder van hem ben gaan houden, aangezien ik niet met hem wil trouwen. Ik heb zo mijn twijfels, een beetje wel ja.
Ik schrijf dit nu ook op een forum neer...
Ondanks al deze zaken denkt hij nog steeds dat onze relatie top is, en vind alle andere relatie maar losers, want wij hebben een toprelatie vind hij. Vaak moet ik dingen ook eindeloos herhalen, dan luisterd hij gewoon niet. En ik kan je vertellen, tig keer hetzelfde verhaal vertellen of een feitje is doorvermoeid en irritant.
Als allerlaatste is er nu zijn angst bijgekomen. Angst om dood te gaan.
Overal is gevaar en al 3 jaar kan ik ook niet meer normaal over straat. Als hij een vrachtwagen ziet, dan bedekt hij zijn mond en moet ik de mijne bedekken, en trekt hij me een steeg in. Zijn adem gaat idioot snel en is echt in paniek omdat hij denkt dat we doodgaan door evt. stofjes die in die vrachtwagen zitten. Of een vuilnisbelt, of als er ergens getimmerd of gezaagd wordt moeten alle deuren en ramen dicht. Dit is echt heel naar en erg. Hij moet hier nu echt eens hulp voor zoeken. Maar ik heb er maar weinig geduld meer voor, dat komt door bovenstaande.
Soms, zoals nu, weet ik het echt niet meer.
Hij heeft ook zoveel goede kanten waar ik zoveel van hou en een trouwere man kan ik me niet voorstellen.
Heel graag zou ik mijn verhaal hier opschrijven en het zou fijn zijn als ik wat reacties zou krijgen hierop.
Ik heb nu 5 jaar een relatie met een man die 7 jaar ouder is dan mij.
Toen ik hem ontmoette bleek hij de ideale man.
Elke keer weer vol interesse in mij. Hij vertelde me keer op keer dat hij graag zijn overhemden zelf strijkt, hij luisterde goed. Hij kookte bijna elke weekeind voor me en we zoenden, en de seks was ook erg goed. Hij droeg me op handen.
Hij was superlief en nooit een een slecht humeur.
Na een jaar kwam ik erachter dat hij best snel uit zijn humeur kon raken. Snel op zijn teentje getrapt. Hij had ook veel commentaar op anderen, terwijl ik dat vreemd vind. Ik vind dat je eerst eens naar jezelf moet gaan kijken
Hij werd ook bazig.
Steeds meer kreeg ik de man te zien die hij was.
Ik zat niet op die roze wolk hoor, dat ik niet zag wie hij was, maar hij veranderde echt beetje voor beetje.
Leuk hoor, met veel grapjes en erg lief. Ontbijtjes en de afwas enz.
Hij is en was erg klef met me.
Noemde me zijn prinses en doet dat nu nog, terwijl zijn gedrag iets anders laat zien.
Ik ontdekte dat hij liever lui is dan moe, hij is erg slordig.
Niet normaal meer, ik ben erg netjes, als hij uit zijn werk komt, dan ligt OVERAL wat. Constant is hij van alles kwijt. Ik ben al zover dat ik weer pissig wordt als hij wat kwijt is, gebeurd zo'n 3 keer per dag. Dan trekt hij alles overhoop en ruimt het dan niet meer op. Ik doe dat dan ook niet meer.
Als ik dus hem hierover aanspreek, dan krijg ik een geergerde uitspraak van hem, dat hij ook wel weet dat hij slorig is, en dat hij dat gaat veranderen. Na zoveel jaar samen zijn, ken ik dat soort kreten en hij verandert juist niet. Als ik dat zeg, wordt hij weer boos.
De seks was goed. In het begin was het lang, we zoenden veel en vaak. Er was afwisseling.
Het eerste half jaar hield hij de "daad" erg lang vol.
Na dat eerste half jaar viel dat ook terug, sorry dames maar ik moet het kwijt, nu is hij met ene paar stoten "klaar".
Ik kan het momenteel niet laten om dan te zuchten, en zeggen dat ik het jamer vind.
Hij zegt dan dan hij het ook erg jammer vind maar dat hij me zo aantrekkelijk vind.
Dan vraag ik hem, of hij me in het begin van onze relatie dan niet aantrekkelijk vond, aangezien hij het toen erg lang volhield.
Hier heeft hij dan geen antwoord op.
Ja, dat hij het druk heeft op zijn werk.
In het begin van onze relatie pakte hij nog wel een drinken voor ons.
Nu ben ik het die steeds drinken maakt of voor mezelf. Als ik in de keuken ben, vraagt hij me altijd voor wat te drinken of boterhammen klaar te maken "Want dat doe jij zo lekker".
Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar dat doe ik niet, anders wordt de lijst zo lang. Hij heeft zich dus voorgedaan als de ideale partner. Ik werd meteen verliefd, en hij op mij.
Binnen een half jaar waren we verloofd. Had ik geweten wie er echt achter deze man zat. Het is gewoon niet eerlijk eigenlijk.
Hij is lief, ik ben nog steeds verliefd en ik houd van hem al betwijfel ik of ik minder van hem ben gaan houden, aangezien ik niet met hem wil trouwen. Ik heb zo mijn twijfels, een beetje wel ja.
Ik schrijf dit nu ook op een forum neer...
Ondanks al deze zaken denkt hij nog steeds dat onze relatie top is, en vind alle andere relatie maar losers, want wij hebben een toprelatie vind hij. Vaak moet ik dingen ook eindeloos herhalen, dan luisterd hij gewoon niet. En ik kan je vertellen, tig keer hetzelfde verhaal vertellen of een feitje is doorvermoeid en irritant.
Als allerlaatste is er nu zijn angst bijgekomen. Angst om dood te gaan.
Overal is gevaar en al 3 jaar kan ik ook niet meer normaal over straat. Als hij een vrachtwagen ziet, dan bedekt hij zijn mond en moet ik de mijne bedekken, en trekt hij me een steeg in. Zijn adem gaat idioot snel en is echt in paniek omdat hij denkt dat we doodgaan door evt. stofjes die in die vrachtwagen zitten. Of een vuilnisbelt, of als er ergens getimmerd of gezaagd wordt moeten alle deuren en ramen dicht. Dit is echt heel naar en erg. Hij moet hier nu echt eens hulp voor zoeken. Maar ik heb er maar weinig geduld meer voor, dat komt door bovenstaande.
Soms, zoals nu, weet ik het echt niet meer.
Hij heeft ook zoveel goede kanten waar ik zoveel van hou en een trouwere man kan ik me niet voorstellen.
woensdag 9 juli 2008 om 20:26
In je tweede bericht klinkt het alweer wat anders. Zie nu ook pas dat je openingspost om 3 uur 's nachts was.
Oké, je vriend is niet zoals je verwachtte aan het begin. Hou je van de man die hij nu is, of van de man die je dacht dat hij zou zijn, en die je nog probeert tevoorschijn te toveren?
Aan die angst moet hij echt wat gaan doen, dat lijkt me duidelijk.
Oké, je vriend is niet zoals je verwachtte aan het begin. Hou je van de man die hij nu is, of van de man die je dacht dat hij zou zijn, en die je nog probeert tevoorschijn te toveren?
Aan die angst moet hij echt wat gaan doen, dat lijkt me duidelijk.
woensdag 9 juli 2008 om 20:46
Beste ikbenleuk,
ik herken veel van jouw verhaal. Niet echt qua precieze situatie, maar ikzelf zit momenteel ook in een relatie die niet meer is zoals die geweest is. En ook ik houd heel veel van mijn vriend en wil de relatie niet beeindigen, maar heb wel het gevoel dat ik eigenlijk helemaal niet meer tevreden ben met mijn eigen leven op deze manier.
Ik denk dat je een paar dingen moet doen. Zet eens voor jezelf op een rijtje (heb je hierboven eigenlijk al gedaan...) wat er volgens jou mis is, maar ook wat er goed gaat. Weeg die dingen tegenover elkaar af (durf dus ook de positieve dingen te zien, zijn trouw bijvoorbeeld...). En ga na of de negatieve punten voor jou zó zwaar wegen dat je er eigenlijk niet mee door wilt gaan....
Tweede ding is: je moet dit toch met hem bespreken. Ikzelf kan heel slecht dingen met mijn vriend bespreken en hij ziet zelf ook niet de ernst van de situatie in, dus ik heb een brief geschreven waarin ik mijn zorgen aan hem duidelijk maakte. Nu weet hij het tenminste. Wat er verder met ons gaat gebeuren weet ik niet, maar nu wéét hij tenminste wat er in mij omgaat, dat is wel zo eerlijk en voor mezelf ook een enorme opluchting.
Derde ding is, en dat doe je eigenlijk al door het hier op het forum te zetten, dat je het met wat objectieve mensen bespreekt. Dat heb ik ook gedaan en dat geeft je ERG veel duidelijkheid over de situatie en in hoeverrre het alleen zijn schuld is en misschien ook jouwe enzo (schuld is niet helemaal het goede woord overigens...).
Nou ja dit waren een paar dingen die zo in mij opkwamen. Ik hoop dat je er iets mee kunt. Veel sterkte. Neem vooral ook de rust en de tijd om hieruit te komen voor jezelf.
Succes!
ik herken veel van jouw verhaal. Niet echt qua precieze situatie, maar ikzelf zit momenteel ook in een relatie die niet meer is zoals die geweest is. En ook ik houd heel veel van mijn vriend en wil de relatie niet beeindigen, maar heb wel het gevoel dat ik eigenlijk helemaal niet meer tevreden ben met mijn eigen leven op deze manier.
Ik denk dat je een paar dingen moet doen. Zet eens voor jezelf op een rijtje (heb je hierboven eigenlijk al gedaan...) wat er volgens jou mis is, maar ook wat er goed gaat. Weeg die dingen tegenover elkaar af (durf dus ook de positieve dingen te zien, zijn trouw bijvoorbeeld...). En ga na of de negatieve punten voor jou zó zwaar wegen dat je er eigenlijk niet mee door wilt gaan....
Tweede ding is: je moet dit toch met hem bespreken. Ikzelf kan heel slecht dingen met mijn vriend bespreken en hij ziet zelf ook niet de ernst van de situatie in, dus ik heb een brief geschreven waarin ik mijn zorgen aan hem duidelijk maakte. Nu weet hij het tenminste. Wat er verder met ons gaat gebeuren weet ik niet, maar nu wéét hij tenminste wat er in mij omgaat, dat is wel zo eerlijk en voor mezelf ook een enorme opluchting.
Derde ding is, en dat doe je eigenlijk al door het hier op het forum te zetten, dat je het met wat objectieve mensen bespreekt. Dat heb ik ook gedaan en dat geeft je ERG veel duidelijkheid over de situatie en in hoeverrre het alleen zijn schuld is en misschien ook jouwe enzo (schuld is niet helemaal het goede woord overigens...).
Nou ja dit waren een paar dingen die zo in mij opkwamen. Ik hoop dat je er iets mee kunt. Veel sterkte. Neem vooral ook de rust en de tijd om hieruit te komen voor jezelf.
Succes!
woensdag 9 juli 2008 om 22:53
Hoi vriendinnetje84,
Dank je wel voor je reactie.
Jammer voor je om te lezen dat ook jij in een soortgelijke situatie zit.
Hopelijk kom je er ook uit en zal je de juiste keuzes men die voor je het beste zijn.
Ik zal je adviezen ten harte nemen, zelf had ik ook al een idee om dingen op papier te zetten.
Heel veel succes en nogmaals bedankt voor je steun.
Mensen, allemaal bedankt, ik heb er veel aan gehad. Nu ga ik echt mijn plan trekken. Ik heb veel om over na te denken hoe ik verder kan gaan en alles op kan lossen.
Dank je wel voor je reactie.
Jammer voor je om te lezen dat ook jij in een soortgelijke situatie zit.
Hopelijk kom je er ook uit en zal je de juiste keuzes men die voor je het beste zijn.
Ik zal je adviezen ten harte nemen, zelf had ik ook al een idee om dingen op papier te zetten.
Heel veel succes en nogmaals bedankt voor je steun.
Mensen, allemaal bedankt, ik heb er veel aan gehad. Nu ga ik echt mijn plan trekken. Ik heb veel om over na te denken hoe ik verder kan gaan en alles op kan lossen.
