Minnaar deel 26

18-09-2014 16:34 3011 berichten
Al 25 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.

Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?

Met andere woorden...



Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?



Dit topic is voornamelijk bedoelt voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.



Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijfsters, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.



Sense, het lijkt een stap maar is het niet een beetje terug bij af? LD is al jaren wie hij is, zal hij zomaar veranderen? Je hebt weer hoop, hij heeft je verteld dat hij (nog) niet uit je leven wilt en daar leef je compleet van op. Begrijpelijk maar hoe reëel is dit? Heeft hij niet al eens eerder beloofd in therapie te gaan?

Hoe gaat het met zijn prille relatie? Hoe ziet hij de mengeling van deze 2 belangrijke dames voor zich in zijn leven?



100 vragen en ik hoef geen antwoorden. Het zijn zomaar wat hersenspinsels.



En tuttebol, jij hoeft je toch niet te verontschuldigen, sinds wanneer vergelijk jij jezelf met een Nellgwyn?
Alle reacties Link kopieren
@sexymama: ik kan inderdaad vrij makkelijk verliefd worden.

Verliefd op mijn eigen vriend ben ik al heel lang niet meer, dat is lang geleden overgegaan in een diep houden-van.

Verliefdheden zijn bij mij heftig en allesverterend, zou ik zeggen. Dan bestaat er even (haast) niets anders meer.

Ik ben daar duidelijk niet voorzichtig genoeg mee geweest...



Seks alleen maar om de lust, daar heb ik (nu) helemaal geen trek in. Genoeg ervaring mee, en geef mij maar seks uit verliefdheid en liefde! Maar dat blijft spelen met vuur, als het om andere mannen gaat dan nr1, met mijn o zo licht ontvlambare hart.
Alle reacties Link kopieren
Roos, Ehh 3 belangrijke dames.. Zijn (ex) vrouw is er ook nog..



Nee ik leef niet niet compleet op, daarvoor zal hij eerst het vertrouwen moeten zien te herstellen.. En ja er zijn goede gesprekken geweest, maar dat was maar 1 avond.. Ik heb beloofd het nog even aan te kijken, af te wachten.. Maar het feit dat ik grenzen bereikt heb blijft..



LD is juist niet meer de gene die hij al jaren is.. Dat is nou net het hele probleem..



Nee ik vergelijk mezelf niet met nellgwyn.. Maar besef wel wat /hoe ik post
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
Het is mooi dat je grens bereikt is en hem het werk laat doen, het zal eens tijd worden denk ik.

Wat ik bedoel met "degene die hij al jaren is" is het oestergedrag, de terugtrekkende beweging, de onvrede over huwelijk (relatie?) zijn non-vermogen om keuzes te maken enz.. dat lees ik echt al jaren.

En nu heeft hij keuzes gemaakt en nog lijkt hij er niet erg van op te knappen.



De leuke sympathieke vent die je ooit voor de spiegel zette, je mooie punten benoemde, je een geweldig gevoel gaf, je zag staan.. bestaat die man nog?
Ha allen, weer even uit de meeleesstand gekropen.



Mooie en eerlijke verhalen hier weer. Blauwevrouw, het is nog heel heftig bij jou zo te lezen. Ik hoop dat je er sterker uitkomt en je huwelijk ook. Ging je nu nog in therapie of heb ik dat gedroomd?



Heidi, is vriendschap met Guus voor jou genoeg? Gaat dat werken?



Sense, vriendschap met LD is voor jou dus heel lastig. Begrijpelijk. Hou je jezelf wel goed in de gaten?



Roos, opgedroogd.. Kan het me helemaal voorstellen in jouw thuissituatie. Wellicht komt het ooit weer... Of zou elke vrouw met het verstrijken van de jaren toch opdrogen? Ik weet niet hoe oud je bent natuurlijk, misschien beledig ik je nu wel omdat je pas 25 bent, sorry dan alvast



Hart, ik ben het ook niet met je eens. Liefde voor de een, verliefdheid, lust of zelfs liefde voor een ander kan wat mij betreft prima naast elkaar bestaan.



Ik heb ook weer een situatie: alles verterende lustgevoelens voor een vriend, die ik al jaren ken. Hij ook voor mij. We zijn heel duidelijk niet verliefd (hee, ik kan het dus, verlust zijn!), maar om de een of andere reden is het verlangen naar seks met hem zeeeer groot. Hij wil gewoon een eenmalige hoteldate plannen, de lust eruit neuken, en dan weer als gewone vrienden verder. Ik durf niet.. Onze gezinnen staan dicht bij elkaar en wat als het niet bij een keer blijft? Ook vind ik het moreel nog lager, vreemdgaan met iemand die mijn man kent. Ik moet het dus niet doen, dat weet ik. Maar ben bang dat ik de verleiding niet voor altijd kan weerstaan.
Alle reacties Link kopieren
He Roos, ik heb er nooit op aangestuurd dat hij alles achter zich moet laten. Dat had hij ook zelfs nooit overwogen als het niet uit had gekomen. Hij maakt panieksprongen en ik dus ook. Je moet je voorstellen dat iemand ineens voor je neus staat en of je direct de scheiding wil gaan regelen, dat kan niet en daar ben ik al die tijd volkomen duidelijk over geweest, dat ik nog een behoorlijk aantal jaar in mijn huidige huwelijk blijf.

Ik zou persoonlijk prima terug kunnen naar hoe het was, maar ik wil ook zijn gevoel wel serieus nemen. Ik lijk zelf wel een foute vent, ik kan het vanuit hem ook totaal niet inschatten.

Ik vraag mij ook af in hoeverre je begaan moet zijn met een vrouw die zelf verrekt met haar man te vrijen, maar ook niet wil dat hij het elders haalt. Gewetensproblemen dus...
Ow Karamella, niet doen... Echt niet doen. Het is verrotte moeilijk om die gevoelens te negeren, maar serieus, hier krijg je spijt van. Zeg keihard nee, luid en duidelijk, zonder erbij te zeggen dat je het eigenlijk wel zou willen. Luister naar jezelf als je het zegt: nee. Dit is echt een streep te ver. Ik hoor Bella-alarmbellen afgaan hier.
Hier dan ook maar eens een update. Vriend en ik hebben inmiddels een vriendschap-plus-relatiedingesovereenkomst. Vlinders zijn er niet meer, daarvoor heeft hij te veel issues. Maar ik mag 'm graag, en we zien elkaar regelmatig. We hebben duidelijk afgesproken dat we hoe dan ook vrienden blijven, maar dat we elkaar niet claimen. En eigenlijk vind ik het wel helemaal prima zo.
Alle reacties Link kopieren
@ karamella



Een onbereikbare hoteldate die je heel graag wil, tja, kun je vast mee leven toch. Zolang je niks geproefd hebt weet je ook niet zeker of hij wel lekker is...



Ik zou het risico ook te groot vinden en geen prettig gevoel dat het een kennis is van je man. Brrrrrrr, beetje een no go voor mij persoonlijk. Stel dat het meer wordt!!!! Of dat je onenigheid krijgt!!!! Of dat 1 van jullie na die hoteldate nog grotere verlangens krijgt en de ander niet!!!! Zit je wel te koekeloeren met beiden gezinnetjes op de bank. Wil je een mooie vriendschap veranderen voor een beetje neuk?



Misschien een keer lustig chatten met andere mannen.
Ik weet wel dat hij lekker is want hebben wel eens in dronken bui gezoend.. Dat kon natuurlijk al niet door de beugel. Dus nee, ga het niet doen. Ik moet hem en mijn hormonen alleen weer ff in hij hok duwen ;)
Alle reacties Link kopieren
Lukt vast wel karamella!!!!!! Je lust gewoon op iets of iemand anders richten. Gewoon aangeven dat je het niet wil bij hem en dan zou ik elke keer als hij er opnieuw over begint, of als hij dubbelzinnige opmerkingen maakt.... afkappen. Dat vind ik vervelend bij mannen. Als je een keer een zwak moment had en over seks gesproken hebt of per ongeluk een zoen gaf. Kunnen ze vaak niet meer normaal doen.
Goed zo, Karamella. Laat je verstand zegevieren. De eerste keer nee zeggen is het moeilijkst, daarna is het gewoon een herhalingsoefening. En die eerste keer heb je nu net al gehad. Nu nog tegen hem zeggen. Je kunt het!
Maf is dat he, als je eenmaal bent vreemdgegaan zie je ineens dat er zoveel mogelijkheden zijn, zoveel mannen die wel eens zouden willen...

Deze man overslaan Karamella, niet doen! Veel te dichtbij, en eenmaal gesekst kun je niet meer gewoon terug naar de vriendschap zoals die was. Alles verandert, en hou het dan nog maar eens bij 1x...
Alle reacties Link kopieren
@Karamella,

Misschien kan het wel maar kan ik het niet.

Die vriend zou ik ook niet doen.Echt,het wordt daarna nooit meer hetzelfde.



@Blauwe vrouw

Dat herken ik heel erg.Ook ik verlies mijzelf als ik verliefd ben.Wil ik 24/7 bij die ander zijn,kan ik mijn nmr 1 niet meer zo goed om mij heen hebben.Ik ben bang dat ik als ik iemand zou treffen die hetzelfde heeft ik hele domme dingen zou gaan doen en dat terwijl ik kindertechnisch nooit aan relatiehoppen zou doen.Ik ken mezelf niet meer terug op zo'n moment hoewel ik na deze ervaring ook wel weer denk dat ik gewapend tot op het bot ben.



Nr 2 laat mij weer eens verbijsterd achter.Hij heeft er heel bewust voor gekozen het contact met mij niet te willen verbreken.Daar was ik toe bereidt omdat ik van mening ben dat dat de manier is om los te komen van elkaar.Afstandelijk en geen contact.Dat wilde hij niet en vond hij echt te ver gaan.Vervolgens laat hij al weken niets horen.Nogal tegenstrijdig.
Alle reacties Link kopieren
quote:Rooss4 schreef op 30 september 2014 @ 08:50:

Het is mooi dat je grens bereikt is en hem het werk laat doen, het zal eens tijd worden denk ik.

Wat ik bedoel met "degene die hij al jaren is" is het oestergedrag, de terugtrekkende beweging, de onvrede over huwelijk (relatie?) zijn non-vermogen om keuzes te maken enz.. dat lees ik echt al jaren.

En nu heeft hij keuzes gemaakt en nog lijkt hij er niet erg van op te knappen.



De leuke sympathieke vent die je ooit voor de spiegel zette, je mooie punten benoemde, je een geweldig gevoel gaf, je zag staan.. bestaat die man nog?



Hij knapt wel op, maar zo snel gaat het allemaal niet, en er zijn nog wat dingen gaande, binnen zijn familie, zijn scheiding, werk, het huis.. (ik?!?!?).. niet alles lost op als sneeuw voor de zon..

Gelukkig zie ik heel af en toe nog die leuke vent, ik wil er zelf alleen niet zoveel moeite meer instoppen om die naar voren te trekken, dat moet hij nu zelf gaan doen..
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
Alle reacties Link kopieren
Karemella,

Echt geen aanrader hoor!

Misschien kun je genieten van de spanning die er tussen jullie hangt maar eenmaal seks gehad wordt het een groot drama.
Ik zou het ook niet doen karamella. Je bent een van de weinigen hier met een happy/ ongecompliceerde nr. 1 relatie , koester die dus en maak geen rare sprongen binnen een straal van 50 mijl!



Gisteravond mijn nummer 2 gezien. We zouden even een wijntje doen, na het werk. Dat liep uit op een spontane hotelkamerboeking, heb alle hoeken maar weer eens van dichtbij bekeken;) Pfoe wat kan die man toch verrukkelijk neuken...en de rest. Ik heb genoeg orgasmes gehad om de hele Sahara hier weg te blazen ladies
Anouk! Fijn voor je! En nog steeds een beetje de balans er in? Zodat jullie niet weer terug zakken naar hoe het was voor de vakantie?



Karamella, zelfs ik ga je zeggen, niet doen!

Sense, ik hoop dat het jou en LD gaat lukken.



Roos, man en ik vinden langzaam aan onze weg er in. Zijn bezig mey mijn eigen kamer en daar ga ik idd ook slapen. Ik kan me voorstellen dzt het voor sommige van jullie moeilijk td begdijpen is, maar voor ons werkt het tot nu toe prima. De druk van het moeten blijven proberen en vast houden is er af bij ons beide. En ondertussen kunnen we samen prima met elkaar op schieten.
Terechte opmerking Bella maar inderdaad: de balans is vele malen beter nu. De opleiding waar ik aan begonnen ben bevalt me enorm goed. En mijn relatie met nr. 1 is warmer en (h)echter geworden sinds we deze zomer langs de afgrond scheerden en de communicatie flink opengegooid is.



Het zou jullie eenzelfde boost kunnen geven hè. Nu de druk van "we móeten er iets van maken" eraf is.
Fijn dat jullie die balans hebben gevonden Anouk!



Met mij en man zeg ik zelf ook, miss groeien we weer naar elkaar toe. Maar ook dan blijft het feit bestaan dat hij mij emotioneel nooit kan geven wat ik nodig heb.



Ikzelf bekijk het nu even per week. Ik kijk niet zo ver vooruit. Dat komt wel weer.
quote:hart01 schreef op 29 september 2014 @ 18:15:

Roos,

Nee vreemdgaan is niet goed.Ik zit in een monogaam romantische liefdesrelatie en toch heb ik het gedaan.Langdurig met iemand anders alles gedeeld.

Nu vraag ik mij af of niet iedere relatie een uiterste houdbaarheidsdatum heeft of dat het aan mijn karakter ligt.Ben ik een zwakkeling dat ik monogamie niet kan volhouden?

Mijn man is een lieverd,wij hebben het goed samen maar ík heb er niet genoeg aan.Hij wel.Ik hou van hem als mens maar ik weet niet of ik de komende dertig jaar genoeg ga hebben aan die liefde.

Het huwelijk voelt op dit moment als een strop om mijn nek.Het verstikt me.Als een lange lijst vol dingen die niet mogen.

Hij verwacht iets van dit huwelijk en ik weet echt niet of ik hem dat kan geven.



Heel herkenbaar. Ik heb een relatie met een man die heel goed bij mij past, we hebben het heel leuk samen en ik heb niks te klagen. En toch had ik dat gevoel ook. Alsof ik beperkt werd in het ontdekken van de wereld. Ik wilde af en toe avontuur, hij -de rasatheïst- heeft het geprobeerd maar wordt meer gelukkig van een monogame relatie. En dan?

Tja, wat kan ik zeggen.. Ik geloof dat het een fase was. Ik heb ontdekt en dat heilige vuur van ontdekken is geloof ik weer een beetje voorbij. Ik ben alweer ruim een jaar monogaam en gelukkig.



Hm, ik heb toch ook wel een beetje mijn bedenkingen bij de 'het is allemaal aangepraat door het geloof, het is de maatschappij' idee. Bijna elke prille nieuwe relatie start vanuit monogamie. Zelfs de doorgewinterde minnaressen hier starten weer vanuit een monogame relatie omdat de behoefte er niet is. Zou het dan ook een tikkeltje biologisch kunnen zijn?

Is het ook niet een beetje vanuit de vreemdgaande mensch geredeneerd dat monogamie dus dan liegen is en verzonnen door de kerk? Het lijkt mij dat wanneer je andere behoeften krijgt dan wat jullie samen hebben afgesproken (stilzwijgend), dat je dat bespreekbaar maakt. En dat je pas daarna kunt zeggen dat monogamie dus onzin is voor jou... Halverwege de spelregels veranderen doe je zelf, niet een of ander instituut.

En babietjes liegen...??

My 2 cents..



Sense, goed van je dat je nu je eigen grenzen aangegeven hebt. Pas op dat je niet blij wordt gemaakt met een dode mus. Als hij jou waardevol vindt in zijn leven, dan moeten zijn acties vanuit hem komen, en niet omdat jullie er weer eens een moeilijk goed gesprek tegenaan gegooid hebben.



Heidi, poeh, het verdriet druipt eraf. Let jij ook op je eigen grenzen en behoeften? Gaat Guus jou ooit kunnen geven wat je nodig hebt? Eens een oester..?
Ik snap heel goed dat een beginnende relatie de veiligheid van monogamie nodig kan hebben om eerst in elkaar te klinken en een stevige basis te vormen voor het gezin dat je wellicht gaat starten. Aan de andere kant zijn we ook opgevoed met het gegeven dat monogamie de enige goede relatievorm is dus dat aanvaarden we als waarheid.

Net als dat ze in Afrika polygamie als enige waarheid kennen. Wat is biologisch en wat is aangeleerd.. dat idee.



Wat mij puzzeld is dat ontzettend veel mensen na verloop van tijd monogamie als valkuil of zelfs strop om hun nek ervaren, dat klopt toch niet als het de enige waarheid en de enige juiste relatievorm is?

En dit is niet gesproken vanuit de vreemdganger, die ben ik namelijk niet.



Monogamie is prachtig, mits je daar samen voor kiest en gelukkig mee bent, ik veroordeel het niet, integendeel.

Ik vraag me alleen wel af of de monogamie afspraak als enige waarheid klopt.

En ik weet daar eigenlijk het antwoord ook al wel op.
Babietjes liegen iid niet, ze manipuleren (vond het wel een grappig beeld, zo staalhard liegend vanuit de wieg;). Door heel hard te huilen wordt -hopelijk met spoed- aan een behoefte voldaan. Eten, drinken, aandacht...Waarbij ik manipuleren als een neutraal woord beschouw.



Maar naarmate we ouder worden moeten we andere vormen van manipulatie leren beheersen om onze behoeften bevredigd te krijgen. Liegen is daar wel een van. Niet fraai, wel realistisch.



En monogamie heeft zeker een belangrijke biologische component. Papa en mama blijven bij elkaar en beschermen het opgroeiend kroost daarmee optimaal.



Hoe zelfstandiger dat kroost wordt, hoe meer reden om die monogamie thuis eens ter discussie te stellen.
Manipuleren? Ik zou het communiceren willen noemen..

Het grote toverwoord voor vele problemen



Monogamie is prachtig als beiden zich daar aan kunnen houden. Maar dat geldt ook voor een open relatie. Die kan ook prachtig zijn als beiden zich daarin kunnen vinden. Maar wie bepaalt wat het beste bij je past? Ik geef toe, dat de maatschappij (en dus de kerk etc) daar een flinke vinger in de pap heeft. Maar dat is het niet alleen. Als ik naar mijn eigen relatie kijk, dan was het denk ik angst en jaloezie wat mijn lief parten speelde. En als je hier al een tijdje rondhuppelt op dit topic, dan zou je eigenlijk tot de conclusie kunnen komen dat die angst bij vele relaties helemaal niet zo onterecht is. Hoeveel minnaressen kunnen niet meer nadenken du moment dat hormonen de kop opsteken? Die prima relatie wordt opeens dat blok aan het been en de minnaar is the place to be. Met een beetje angst en jaloezie en de relatie scherp houden is niks mis mee. En met het niet op willen geven van die monogamie ook niet. En met schuldgevoel als je wel vreemdgaat is ook niks mis mee. Het houdt je scherp. You can't always get what you want...



Oh ja, in Afrika is het ook normaal om met je blote tiet'n rond te lopen. Dat doe je hier toch ook niet? Da's cultuur. Niet persé de kerk.
Alle reacties Link kopieren
Seriële monogamie.Dat is toch wat iedereen uiteindelijk doet?

Het begint monogaam en na een x aantal jaar is de zin om monogaam te blijven weg.Als er dan een ander is start dat weer monogaam.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven