Gezondheid
alle pijlers
hoe lang trekt een lichaam dit tot overlijden? (zie uitleg)
dinsdag 14 oktober 2014 om 12:23
dinsdag 14 oktober 2014 om 13:00
Er zijn tekenen dat het einde echt nadert. Het rochelen is er een van. Daarnaast wordt de ademhaling oppervlakkiger en onregelmatig. Ook worden in de uren voor het overlijden de voeten en handen vaak blauw/wit en koud. Ik heb toen de ochtend van overlijden gevraagd of ze haar willen wassen en toen liet de verpleegster dat zien (was blij dat haar kinderen er niet bij waren). Maar ga daar niet naar zoeken door te kijken of voelen. Dat creeert onrust.
dinsdag 14 oktober 2014 om 13:09
quote:Yraatje schreef op 14 oktober 2014 @ 12:36:
Ik heb niet zoveel ervaring ermee, maar het klinkt me toch wat onmenselijk in de oren. Geen voeding en geen vocht.
Is dat niet vreselijk voor degene die er ligt?quote:nurse88 schreef op 14 oktober 2014 @ 12:47:
Nee. Dit is iemand die op sterven ligt, in de laatste fase. De hartactiviteit is soms al zo dusdanig slecht, als je dan nog vocht gaat geven, kunnen patiënten dat niet verwerken. Worden ze alleen maar benauwder van.
En voeding? Patiënt heeft nog weinig kracht, of niet meer bij bewustzijn, dat het niet via de normale weg kan. Een sonde is al helemaal geen pretje.In die laatste fase worden voedingsstoffen ook niet meer opgenomen, dus is voedsel zinloos.
Ik heb niet zoveel ervaring ermee, maar het klinkt me toch wat onmenselijk in de oren. Geen voeding en geen vocht.
Is dat niet vreselijk voor degene die er ligt?quote:nurse88 schreef op 14 oktober 2014 @ 12:47:
Nee. Dit is iemand die op sterven ligt, in de laatste fase. De hartactiviteit is soms al zo dusdanig slecht, als je dan nog vocht gaat geven, kunnen patiënten dat niet verwerken. Worden ze alleen maar benauwder van.
En voeding? Patiënt heeft nog weinig kracht, of niet meer bij bewustzijn, dat het niet via de normale weg kan. Een sonde is al helemaal geen pretje.In die laatste fase worden voedingsstoffen ook niet meer opgenomen, dus is voedsel zinloos.
dinsdag 14 oktober 2014 om 13:24
quote:matroesjka_ schreef op 14 oktober 2014 @ 13:05:
Kreeg ze niks ronniemitchel?De eerste tijd niet ik ben in de 2e week geweest, ik woon ruim 200km verder op en te weinig geld om vaker te kunnen reizen, in de 3e week kreeg ze pas medicatie om het wat meer te bespoedigen en de avond dat ze overleed had ze een extra dosis gehad omdat ze (zoals een aardige zus van me zei) anders maar niet ging.
Kreeg ze niks ronniemitchel?De eerste tijd niet ik ben in de 2e week geweest, ik woon ruim 200km verder op en te weinig geld om vaker te kunnen reizen, in de 3e week kreeg ze pas medicatie om het wat meer te bespoedigen en de avond dat ze overleed had ze een extra dosis gehad omdat ze (zoals een aardige zus van me zei) anders maar niet ging.
dinsdag 14 oktober 2014 om 13:42
Mijn oma heeft geloof ik wel zo ongeveer een week tot 10 dagen zo gelegen. Heel langzaam ging ze steeds een beetje meer weg. Ze had zelf al zo'n 10 jaar ervoor aangegeven geen levensreddende handelingen meer te willen als er wat zou gebeuren, dus op deze manier hebben we haar het meest menswaardige einde kunnen geven wat ze krijgen kon. Mijn moeder en haar zussen zijn constant bij haar geweest.
dinsdag 14 oktober 2014 om 13:55
quote:cloudy9 schreef op 14 oktober 2014 @ 12:44:
Mijn oma was 100 toen ze overleed op deze manier. Ze woog nog maar 34 kilo toen ze de morfine en de dormicum aangekoppeld kreeg en heeft toen nog 11 dagen geleefd. Ik vond het een afschuwelijk proces.Ik kan dit alleen maar onderschrijven. Ik begrijp werkelijk niet waarom er over palliatieve sedatie, want daarover hebben wij het hier, zo dweperig romantisch wordt gedaan alsof het een geweldige manier is om dood te gaan. Het is gruwelijk en niemand maakt mij wijs dat degene die op deze manier aan het sterven is, dat prettig vindt of er niets van merkt. Actieve euthanasie is zoveel menslievender.
Mijn oma was 100 toen ze overleed op deze manier. Ze woog nog maar 34 kilo toen ze de morfine en de dormicum aangekoppeld kreeg en heeft toen nog 11 dagen geleefd. Ik vond het een afschuwelijk proces.Ik kan dit alleen maar onderschrijven. Ik begrijp werkelijk niet waarom er over palliatieve sedatie, want daarover hebben wij het hier, zo dweperig romantisch wordt gedaan alsof het een geweldige manier is om dood te gaan. Het is gruwelijk en niemand maakt mij wijs dat degene die op deze manier aan het sterven is, dat prettig vindt of er niets van merkt. Actieve euthanasie is zoveel menslievender.
"Het verschil tussen wachten en verwachten leerde je/ van een kat die twee keer van huis liep en maar één keer terugkwam"- Else Kemps
dinsdag 14 oktober 2014 om 13:55
quote:Starshine schreef op 14 oktober 2014 @ 13:02:
Dat rochelen n heb ik nu al twee keer gehoord bij mensen die binnen een dag dood waren. Morfine, haldol, dormicum etc zijn allemaal pijnstillers/rustgevers die het einde wel bespoedigen.
Morfine, en dormicum zijn absoluut geen middelen die de het einde bespoedigen. Deze medicatie wordt ingezet om het de patiënt comfortabeler te maken in de laatste levensfase. (Palliatieve sedatie)
Haldol wordt gestart bij een delier en/ of een risico hierop.
Dat rochelen n heb ik nu al twee keer gehoord bij mensen die binnen een dag dood waren. Morfine, haldol, dormicum etc zijn allemaal pijnstillers/rustgevers die het einde wel bespoedigen.
Morfine, en dormicum zijn absoluut geen middelen die de het einde bespoedigen. Deze medicatie wordt ingezet om het de patiënt comfortabeler te maken in de laatste levensfase. (Palliatieve sedatie)
Haldol wordt gestart bij een delier en/ of een risico hierop.
Never give up hope.
dinsdag 14 oktober 2014 om 13:56
Ik zit nu te wachten op mijn vervoer om erheen te gaan. Mijn moeder belde me net dat het ineens erg snel bergafwaarts lijkt te gaan.
Het is niet zo dat ik een tijd of datum wil natuurlijk, ook is het niet zo dat ik heb niet de tijd en rust wil geven. Ik weet het ook gewoon niet. Ik voelde gewoon heel erg de behoefte om het te vragen, ervaringen te horen van anderen. Ook al maakt dat feitelijk geen verschil.
Aanspreekbaar is hij al een tijdje niet meer door zijn dementie. Maar hij is altijd zo sterk geweest, heel sportief, echt nooit ziek. Bij mijn vader destijds, die had al een heel verleden met zijn hart en vele operaties, toen hij zijn medicatie niet meer kreeg was het zo snel over.
Ik weet het niet, het is zo zielig om iemand zo te zien liggen. En inderdaad vind ik het ook grenzen aan inhumaan om geen vocht en voeding te geven. Maar aan de andere kant, beter wordt hij ook niet, hoe lang rek je een lijdensweg dan?
Hoe egoïstisch het ook klinkt, ik vind het moeilijk, het is niet mijn ding. Ik neem mijn petje af voor mensen die waken en stervensbegeleiding doen en alles.
Bedankt voor jullie reacties in elk geval...
Het is niet zo dat ik een tijd of datum wil natuurlijk, ook is het niet zo dat ik heb niet de tijd en rust wil geven. Ik weet het ook gewoon niet. Ik voelde gewoon heel erg de behoefte om het te vragen, ervaringen te horen van anderen. Ook al maakt dat feitelijk geen verschil.
Aanspreekbaar is hij al een tijdje niet meer door zijn dementie. Maar hij is altijd zo sterk geweest, heel sportief, echt nooit ziek. Bij mijn vader destijds, die had al een heel verleden met zijn hart en vele operaties, toen hij zijn medicatie niet meer kreeg was het zo snel over.
Ik weet het niet, het is zo zielig om iemand zo te zien liggen. En inderdaad vind ik het ook grenzen aan inhumaan om geen vocht en voeding te geven. Maar aan de andere kant, beter wordt hij ook niet, hoe lang rek je een lijdensweg dan?
Hoe egoïstisch het ook klinkt, ik vind het moeilijk, het is niet mijn ding. Ik neem mijn petje af voor mensen die waken en stervensbegeleiding doen en alles.
Bedankt voor jullie reacties in elk geval...
dinsdag 14 oktober 2014 om 13:56
Binnen het gezin hebben wij dit ook meegemaakt. Er was wel sprake van ziekte (kanker) dus wellicht is het niet te vergelijken, maar dit duurde 2 1/2 dag.
Ik vond het een vreselijk proces, maar dat komt wellicht doordat er veel fouten zijn gemaakt in de begeleiding thuis door de huisarts en zusters van de thuiszorg.
De dokter wist van de zenuwen de verhouding van de toe te dienen medicatie niet meer te berekenen, dit heeft mijn zus gedaan. Hij wist niet goed hoe het toedieningsapparaat werkte, de zusters die af en toe eens langs kwamen, wisten dit ook niet. De patient kwam na een dag weer een beetje bij, paniek! Het infuus bleek niet zo goed geprikt te zijn..dit moest opnieuw. Midden in de nacht alle toeters en bellen af, nachtzuster (die bij aankomst al compleet verrast was een 'terminale patient' te treffen compleet in paniek. Zus de storingsdienst bellen, de batterijen van het toedieningsapparaat bleken op! Die hadden we niet in huis, paniek! Uiteindelijk uit de afstandsbediening van de tv gehaald en toen heeft zus het onder telefonische begeleiding van de storingsdienst vervangen. De dag erna was de medicatie bijna op.. het was zondag en we woonden in een dorp het was niet te krijgen bij de weekend-apotheek, paniek! Zelf regelen dat we ergens op tijd nieuwe medicatie vandaan haalden, anders zou ie weer bij kennis komen. Het steeds erger wordende gerochel en de benauwdheid..
Ik vond het echt een vreselijke ervaring en zou zelf nooit meer kiezen voor dit zogenaamde 'vredige versterven' d.m.v. paliatieve sedatie, het was echt mensonwaardig.
(Zelfs onze nachtzuster, een lieve wat oudere dame, vond het traumatisch bleek achteraf, ze heeft hierom ontslag genomen.)
Ik vond het een vreselijk proces, maar dat komt wellicht doordat er veel fouten zijn gemaakt in de begeleiding thuis door de huisarts en zusters van de thuiszorg.
De dokter wist van de zenuwen de verhouding van de toe te dienen medicatie niet meer te berekenen, dit heeft mijn zus gedaan. Hij wist niet goed hoe het toedieningsapparaat werkte, de zusters die af en toe eens langs kwamen, wisten dit ook niet. De patient kwam na een dag weer een beetje bij, paniek! Het infuus bleek niet zo goed geprikt te zijn..dit moest opnieuw. Midden in de nacht alle toeters en bellen af, nachtzuster (die bij aankomst al compleet verrast was een 'terminale patient' te treffen compleet in paniek. Zus de storingsdienst bellen, de batterijen van het toedieningsapparaat bleken op! Die hadden we niet in huis, paniek! Uiteindelijk uit de afstandsbediening van de tv gehaald en toen heeft zus het onder telefonische begeleiding van de storingsdienst vervangen. De dag erna was de medicatie bijna op.. het was zondag en we woonden in een dorp het was niet te krijgen bij de weekend-apotheek, paniek! Zelf regelen dat we ergens op tijd nieuwe medicatie vandaan haalden, anders zou ie weer bij kennis komen. Het steeds erger wordende gerochel en de benauwdheid..
Ik vond het echt een vreselijke ervaring en zou zelf nooit meer kiezen voor dit zogenaamde 'vredige versterven' d.m.v. paliatieve sedatie, het was echt mensonwaardig.
(Zelfs onze nachtzuster, een lieve wat oudere dame, vond het traumatisch bleek achteraf, ze heeft hierom ontslag genomen.)
dinsdag 14 oktober 2014 om 13:57
Bij mijn man is binnen een paar uur nadat het versterven was begonnen. Ik was in de late avond naar bed gegaan en toen had hij deze klachten niet. Midden in de nacht begonnen de klachten en hebben ze mij geprobeerd wakker te maken. Door de extreme vermoeidheid en medicatie werd ik echter niet wakker.
Om 6 uur in de ochtend is hij overleden. Hij is 4 dagen na zijn ontslag thuis overleden.
Vocht gaf ik hem wel maar dan als spray tegen een droge mond. Ik merkte aan hem dat hij dat fijn vond want soms deed hij gewoon zijn mond open om duidelijk te maken dat hij wat water wilde.
Maar het is afwachten, veel sterkte TO. Het is een zwaar proces.
Om 6 uur in de ochtend is hij overleden. Hij is 4 dagen na zijn ontslag thuis overleden.
Vocht gaf ik hem wel maar dan als spray tegen een droge mond. Ik merkte aan hem dat hij dat fijn vond want soms deed hij gewoon zijn mond open om duidelijk te maken dat hij wat water wilde.
Maar het is afwachten, veel sterkte TO. Het is een zwaar proces.
dinsdag 14 oktober 2014 om 14:00
quote:Suziiiie schreef op 14 oktober 2014 @ 13:55:
[...]
Morfine, en dormicum zijn absoluut geen middelen die de het einde bespoedigen. Deze medicatie wordt ingezet om het de patiënt comfortabeler te maken in de laatste levensfase. (Palliatieve sedatie)
Haldol wordt gestart bij een delier en/ of een risico hierop.Inderdaad, pappen en nathouden en jezelf wijsmaken dat je de stervende er een groot plezier mee doet om hem/ haar zo langzaam mogelijk aan zijn/ haar einde te helpen. Lang leve de hypocrisie in Nederland.
[...]
Morfine, en dormicum zijn absoluut geen middelen die de het einde bespoedigen. Deze medicatie wordt ingezet om het de patiënt comfortabeler te maken in de laatste levensfase. (Palliatieve sedatie)
Haldol wordt gestart bij een delier en/ of een risico hierop.Inderdaad, pappen en nathouden en jezelf wijsmaken dat je de stervende er een groot plezier mee doet om hem/ haar zo langzaam mogelijk aan zijn/ haar einde te helpen. Lang leve de hypocrisie in Nederland.
"Het verschil tussen wachten en verwachten leerde je/ van een kat die twee keer van huis liep en maar één keer terugkwam"- Else Kemps
dinsdag 14 oktober 2014 om 14:01
Ik kan dit alleen maar onderschrijven. Ik begrijp werkelijk niet waarom er over palliatieve sedatie, want daarover hebben wij het hier, zo dweperig romantisch wordt gedaan alsof het een geweldige manier is om dood te gaan. Het is gruwelijk en niemand maakt mij wijs dat degene die op deze manier aan het sterven is, dat prettig vindt of er niets van merkt. Actieve euthanasie is zoveel menslievender.[/quote]
Palliatieve sedatie kan pas ingezet worden als er een nog maar een levensverwachting is van < 2 weken. Palliatieve sedatie is niet 'een geweldige manier' om dood te gaan. Dat zegt niemand. Er zijn verschillende vormen van sedatie.
Actieve euthanasie is niet zo maar geregeld, daar zitten ook heel veel voorwaarden en wettelijke regels aan vast.
En ik denk dat er zoveel mensen, zoveel meningen bestaan over de laatste stervensfase. iedere patiënt, ieder familielid zal dit anders ervaren.
Palliatieve sedatie kan pas ingezet worden als er een nog maar een levensverwachting is van < 2 weken. Palliatieve sedatie is niet 'een geweldige manier' om dood te gaan. Dat zegt niemand. Er zijn verschillende vormen van sedatie.
Actieve euthanasie is niet zo maar geregeld, daar zitten ook heel veel voorwaarden en wettelijke regels aan vast.
En ik denk dat er zoveel mensen, zoveel meningen bestaan over de laatste stervensfase. iedere patiënt, ieder familielid zal dit anders ervaren.
Never give up hope.
dinsdag 14 oktober 2014 om 14:02
@tallyho Euthanasie behoort gewoon niet altijd tot de mogelijkheden. En dan moet je uitwijken naar andere alternatieven. Ik heb het overlijden van mijn schoonmoeder als heel vreedzaam ervaren. De paar momenten dat ze oncomfortabel was merkten we dat en kon er iets aan gedaan worden. En dat is gebleven bij 2 momenten. Kan zijn dat dat bij anderen anders verloopt natuurlijk maar ik heb haar overlijden echt niet als inhumaan ervaren.
Toen die morfine een keer uitgewerkt was heeft ze 30 minuten liggen kermen en kreunen van de pijn met de paniek in haar ogen. Doe mij dan maar die morfine, daar lag ze gewoon lekker op te slapen.
Toen die morfine een keer uitgewerkt was heeft ze 30 minuten liggen kermen en kreunen van de pijn met de paniek in haar ogen. Doe mij dan maar die morfine, daar lag ze gewoon lekker op te slapen.
dinsdag 14 oktober 2014 om 14:04
quote:hannasofie schreef op 14 oktober 2014 @ 13:56:
Binnen het gezin hebben wij dit ook meegemaakt. Er was wel sprake van ziekte (kanker) dus wellicht is het niet te vergelijken, maar dit duurde 2 1/2 dag.
Ik vond het een vreselijk proces, maar dat komt wellicht doordat er veel fouten zijn gemaakt in de begeleiding thuis door de huisarts en zusters van de thuiszorg.
De dokter wist van de zenuwen de verhouding van de toe te dienen medicatie niet meer te berekenen, dit heeft mijn zus gedaan. Hij wist niet goed hoe het toedieningsapparaat werkte, de zusters die af en toe eens langs kwamen, wisten dit ook niet. De patient kwam na een dag weer een beetje bij, paniek! Het infuus bleek niet zo goed geprikt te zijn..dit moest opnieuw. Midden in de nacht alle toeters en bellen af, nachtzuster (die bij aankomst al compleet verrast was een 'terminale patient' te treffen compleet in paniek. Zus de storingsdienst bellen, de batterijen van het toedieningsapparaat bleken op! Die hadden we niet in huis, paniek! Uiteindelijk uit de afstandsbediening van de tv gehaald en toen heeft zus het onder telefonische begeleiding van de storingsdienst vervangen. De dag erna was de medicatie bijna op.. het was zondag en we woonden in een dorp het was niet te krijgen bij de weekend-apotheek, paniek! Zelf regelen dat we ergens op tijd nieuwe medicatie vandaan haalden, anders zou ie weer bij kennis komen. Het gerochel en de benauwdheid..
Ik vond het echt een vreselijke ervaring en zou zelf nooit meer kiezen voor dit zogenaamde 'vredige versterven' d.m.v. paliatieve sedatie.
(Zelfs onze nachtzuster, een lieve wat oudere dame, vond het traumatisch bleek achteraf, ze heeft hierom ontslag genomen.) Mijn ervaring is dat ze dit afdoen met "dit is uitzonderlijk, dit komt anders nooit voor".
Binnen het gezin hebben wij dit ook meegemaakt. Er was wel sprake van ziekte (kanker) dus wellicht is het niet te vergelijken, maar dit duurde 2 1/2 dag.
Ik vond het een vreselijk proces, maar dat komt wellicht doordat er veel fouten zijn gemaakt in de begeleiding thuis door de huisarts en zusters van de thuiszorg.
De dokter wist van de zenuwen de verhouding van de toe te dienen medicatie niet meer te berekenen, dit heeft mijn zus gedaan. Hij wist niet goed hoe het toedieningsapparaat werkte, de zusters die af en toe eens langs kwamen, wisten dit ook niet. De patient kwam na een dag weer een beetje bij, paniek! Het infuus bleek niet zo goed geprikt te zijn..dit moest opnieuw. Midden in de nacht alle toeters en bellen af, nachtzuster (die bij aankomst al compleet verrast was een 'terminale patient' te treffen compleet in paniek. Zus de storingsdienst bellen, de batterijen van het toedieningsapparaat bleken op! Die hadden we niet in huis, paniek! Uiteindelijk uit de afstandsbediening van de tv gehaald en toen heeft zus het onder telefonische begeleiding van de storingsdienst vervangen. De dag erna was de medicatie bijna op.. het was zondag en we woonden in een dorp het was niet te krijgen bij de weekend-apotheek, paniek! Zelf regelen dat we ergens op tijd nieuwe medicatie vandaan haalden, anders zou ie weer bij kennis komen. Het gerochel en de benauwdheid..
Ik vond het echt een vreselijke ervaring en zou zelf nooit meer kiezen voor dit zogenaamde 'vredige versterven' d.m.v. paliatieve sedatie.
(Zelfs onze nachtzuster, een lieve wat oudere dame, vond het traumatisch bleek achteraf, ze heeft hierom ontslag genomen.) Mijn ervaring is dat ze dit afdoen met "dit is uitzonderlijk, dit komt anders nooit voor".
"Het verschil tussen wachten en verwachten leerde je/ van een kat die twee keer van huis liep en maar één keer terugkwam"- Else Kemps
dinsdag 14 oktober 2014 om 14:05
quote:mrssippie schreef op 14 oktober 2014 @ 13:56:
Ik zit nu te wachten op mijn vervoer om erheen te gaan. Mijn moeder belde me net dat het ineens erg snel bergafwaarts lijkt te gaan.
Het is niet zo dat ik een tijd of datum wil natuurlijk, ook is het niet zo dat ik heb niet de tijd en rust wil geven. Ik weet het ook gewoon niet. Ik voelde gewoon heel erg de behoefte om het te vragen, ervaringen te horen van anderen. Ook al maakt dat feitelijk geen verschil.
Aanspreekbaar is hij al een tijdje niet meer door zijn dementie. Maar hij is altijd zo sterk geweest, heel sportief, echt nooit ziek. Bij mijn vader destijds, die had al een heel verleden met zijn hart en vele operaties, toen hij zijn medicatie niet meer kreeg was het zo snel over.
Ik weet het niet, het is zo zielig om iemand zo te zien liggen. En inderdaad vind ik het ook grenzen aan inhumaan om geen vocht en voeding te geven. Maar aan de andere kant, beter wordt hij ook niet, hoe lang rek je een lijdensweg dan?
Hoe egoïstisch het ook klinkt, ik vind het moeilijk, het is niet mijn ding. Ik neem mijn petje af voor mensen die waken en stervensbegeleiding doen en alles.
Bedankt voor jullie reacties in elk geval...
Ik ook. Mooie, lieve mensen, 'mooi' beroep
Heel veel sterkte TO, dat het maar snel mag gaan nu.
Ik begrijp namelijk helemaal wat je bedoelt
Ik zit nu te wachten op mijn vervoer om erheen te gaan. Mijn moeder belde me net dat het ineens erg snel bergafwaarts lijkt te gaan.
Het is niet zo dat ik een tijd of datum wil natuurlijk, ook is het niet zo dat ik heb niet de tijd en rust wil geven. Ik weet het ook gewoon niet. Ik voelde gewoon heel erg de behoefte om het te vragen, ervaringen te horen van anderen. Ook al maakt dat feitelijk geen verschil.
Aanspreekbaar is hij al een tijdje niet meer door zijn dementie. Maar hij is altijd zo sterk geweest, heel sportief, echt nooit ziek. Bij mijn vader destijds, die had al een heel verleden met zijn hart en vele operaties, toen hij zijn medicatie niet meer kreeg was het zo snel over.
Ik weet het niet, het is zo zielig om iemand zo te zien liggen. En inderdaad vind ik het ook grenzen aan inhumaan om geen vocht en voeding te geven. Maar aan de andere kant, beter wordt hij ook niet, hoe lang rek je een lijdensweg dan?
Hoe egoïstisch het ook klinkt, ik vind het moeilijk, het is niet mijn ding. Ik neem mijn petje af voor mensen die waken en stervensbegeleiding doen en alles.
Bedankt voor jullie reacties in elk geval...
Ik ook. Mooie, lieve mensen, 'mooi' beroep
Heel veel sterkte TO, dat het maar snel mag gaan nu.
Ik begrijp namelijk helemaal wat je bedoelt
Beter onvolmaakt en echt dan gemaakt volmaakt - Beati pauperes spiritu
dinsdag 14 oktober 2014 om 14:06
Dat is natuurlijk een totaal en compleet andere discussie. De persoon zelf kán nl wél om actieve euthanasie vragen als hij/zij dat zou willen. Dat is blijkbaar niet gebeurd dus dan kun je niks anders dan op een natuurlijke wijze sterven waar je dan alleen middelen kunt geven om het lijden te verzachten.
Je kunt iemand nou eenmaal geen spuitje geven, want wie bepaalt dan wanneer het lijden te groot wordt? Dat kan alleen de persoon zelf, en die heeft het niet gedaan want niet gekozen voor actieve euthanasie.
Het ligt veel grijzer dan bovenstaande maar nu roepen dat het niet menswaardig is vind ik ook nirt reëel.
Je kunt iemand nou eenmaal geen spuitje geven, want wie bepaalt dan wanneer het lijden te groot wordt? Dat kan alleen de persoon zelf, en die heeft het niet gedaan want niet gekozen voor actieve euthanasie.
Het ligt veel grijzer dan bovenstaande maar nu roepen dat het niet menswaardig is vind ik ook nirt reëel.
dinsdag 14 oktober 2014 om 14:07
quote:tallyho schreef op 14 oktober 2014 @ 13:55:
[...]
Ik kan dit alleen maar onderschrijven. Ik begrijp werkelijk niet waarom er over palliatieve sedatie, want daarover hebben wij het hier, zo dweperig romantisch wordt gedaan alsof het een geweldige manier is om dood te gaan. Het is gruwelijk en niemand maakt mij wijs dat degene die op deze manier aan het sterven is, dat prettig vindt of er niets van merkt. Actieve euthanasie is zoveel menslievender.
Versterven, dus niet meer eten en drinken is een natuurlijke reactie op een overlijden van een patient. Je ziet het heel veel bij oudere mensen die klaar zijn met leven. Die stoppen met eten en drinken.
Je raakt dan in een coma en zal uiteindelijk langzaam overlijden, maar zonder pijn of ander lijden.
Wanneer iemand benauwd of pijnlijk is kan je morfine tegen de pijn en benauwdheid geven en dormicum om iemand een lichte slaap te geven.Hierdoor merkt diegene weinig tot niks meer van de benauwdheid en pijn.
Vaak is het voor de omgeving lastig te begrijpen/inzien dat iemand echt geen last heeft van iets bij het overlijden. Echter kan ik (en mijn collega's ook) aardig goed inschatten hoe een patient er bij ligt. Dit is bijvoorbeeld ook terug te zien in de hartslag van een patient.
Actieve euthanasie is een veel langduriger proces met veel meer haken en ogen. Je moet echt overtuigd zijn van het niet meer willen leven, en er moeten twee artsen onafhankelijk van elkaar dit ook besluiten. Hier kan soms een week overheen gaan, een week die je soms niet hebt om iemand vredig heen te laten gaan.
Soms zijn mensen heel krachtig, en verbazen ons altijd met hoe lang ze het nog volhouden. Maar het echte einde is goed te zien. De ademhaling veranderd, wordt oppervlakkiger, vaker pauzes. En het rochelen is een teken dat het lichaam niet krachtig genoeg is om zelf te slikken.. Dit klinkt naar voor de omgeving maar is het niet voor diegene zelf.
@mrssippie Heel veel sterkte de komende tijd. Zie het dus niet als iets vervelend maar als een natuurlijk proces van het lichaam waar, met de morfine, dormicum en haldol, alles gedaan wordt om eventueel pijn, benauwdheid en onrust te voorkomen.
Ik begrijp dat diegene in het ziekenhuis ligt. Stel ook gewoon je vragen aan de verpleging. Die kunnen je misschien ook meer geruststellen en je laten zien waarom iemand er goed bij ligt zonder pijn en ander lijden.
[...]
Ik kan dit alleen maar onderschrijven. Ik begrijp werkelijk niet waarom er over palliatieve sedatie, want daarover hebben wij het hier, zo dweperig romantisch wordt gedaan alsof het een geweldige manier is om dood te gaan. Het is gruwelijk en niemand maakt mij wijs dat degene die op deze manier aan het sterven is, dat prettig vindt of er niets van merkt. Actieve euthanasie is zoveel menslievender.
Versterven, dus niet meer eten en drinken is een natuurlijke reactie op een overlijden van een patient. Je ziet het heel veel bij oudere mensen die klaar zijn met leven. Die stoppen met eten en drinken.
Je raakt dan in een coma en zal uiteindelijk langzaam overlijden, maar zonder pijn of ander lijden.
Wanneer iemand benauwd of pijnlijk is kan je morfine tegen de pijn en benauwdheid geven en dormicum om iemand een lichte slaap te geven.Hierdoor merkt diegene weinig tot niks meer van de benauwdheid en pijn.
Vaak is het voor de omgeving lastig te begrijpen/inzien dat iemand echt geen last heeft van iets bij het overlijden. Echter kan ik (en mijn collega's ook) aardig goed inschatten hoe een patient er bij ligt. Dit is bijvoorbeeld ook terug te zien in de hartslag van een patient.
Actieve euthanasie is een veel langduriger proces met veel meer haken en ogen. Je moet echt overtuigd zijn van het niet meer willen leven, en er moeten twee artsen onafhankelijk van elkaar dit ook besluiten. Hier kan soms een week overheen gaan, een week die je soms niet hebt om iemand vredig heen te laten gaan.
Soms zijn mensen heel krachtig, en verbazen ons altijd met hoe lang ze het nog volhouden. Maar het echte einde is goed te zien. De ademhaling veranderd, wordt oppervlakkiger, vaker pauzes. En het rochelen is een teken dat het lichaam niet krachtig genoeg is om zelf te slikken.. Dit klinkt naar voor de omgeving maar is het niet voor diegene zelf.
@mrssippie Heel veel sterkte de komende tijd. Zie het dus niet als iets vervelend maar als een natuurlijk proces van het lichaam waar, met de morfine, dormicum en haldol, alles gedaan wordt om eventueel pijn, benauwdheid en onrust te voorkomen.
Ik begrijp dat diegene in het ziekenhuis ligt. Stel ook gewoon je vragen aan de verpleging. Die kunnen je misschien ook meer geruststellen en je laten zien waarom iemand er goed bij ligt zonder pijn en ander lijden.
dinsdag 14 oktober 2014 om 14:10
Daarom vind ik dat actieve euthanasie altijd tot de mogelijkheden moet behoren. Niettegenstaande dat als actieve euthanasie tot de mogelijkheden behoort er altijd artsen zullen zijn die toch weigeren. Daarom ben ik een groot pleitbezorger van de Levenseinde-kliniek. Die mensen verrichten pionierswerk.
"Het verschil tussen wachten en verwachten leerde je/ van een kat die twee keer van huis liep en maar één keer terugkwam"- Else Kemps
dinsdag 14 oktober 2014 om 14:13
quote:WellieB schreef op 14 oktober 2014 @ 14:06:
Dat is natuurlijk een totaal en compleet andere discussie. De persoon zelf kán nl wél om actieve euthanasie vragen als hij/zij dat zou willen. Dat is blijkbaar niet gebeurd dus dan kun je niks anders dan op een natuurlijke wijze sterven waar je dan alleen middelen kunt geven om het lijden te verzachten.
Je kunt iemand nou eenmaal geen spuitje geven, want wie bepaalt dan wanneer het lijden te groot wordt? Dat kan alleen de persoon zelf, en die heeft het niet gedaan want niet gekozen voor actieve euthanasie.
Het ligt veel grijzer dan bovenstaande maar nu roepen dat het niet menswaardig is vind ik ook nirt reëel.
Tja dat is natuurlijk niet altijd zo. Mijn man was eigenlijk van de een op andere dag niet meer in staat dergelijke keuzes te maken en dat kwam vrij onverwachts. Hierdoor is er dus met hem zoiets niet besproken omdat er nog geen sprake van leek te zijn.
Overlijden verloopt nou eenmaal niet altijd volgens het boekje.
Dat is natuurlijk een totaal en compleet andere discussie. De persoon zelf kán nl wél om actieve euthanasie vragen als hij/zij dat zou willen. Dat is blijkbaar niet gebeurd dus dan kun je niks anders dan op een natuurlijke wijze sterven waar je dan alleen middelen kunt geven om het lijden te verzachten.
Je kunt iemand nou eenmaal geen spuitje geven, want wie bepaalt dan wanneer het lijden te groot wordt? Dat kan alleen de persoon zelf, en die heeft het niet gedaan want niet gekozen voor actieve euthanasie.
Het ligt veel grijzer dan bovenstaande maar nu roepen dat het niet menswaardig is vind ik ook nirt reëel.
Tja dat is natuurlijk niet altijd zo. Mijn man was eigenlijk van de een op andere dag niet meer in staat dergelijke keuzes te maken en dat kwam vrij onverwachts. Hierdoor is er dus met hem zoiets niet besproken omdat er nog geen sprake van leek te zijn.
Overlijden verloopt nou eenmaal niet altijd volgens het boekje.
