Relaties
alle pijlers
Ik wil een omgangsregeling...hij niet!
dinsdag 22 juli 2008 om 00:27
Ben benieuwd of er hier nog mensen zijn die geen officiele omgangsregeling voor hun kind hebben en hoe zij hun zaakjes regelen als de vader nog in beeld is.
Ik erger me steeds vaker aan het gedrag van de vader van mijn kind. Jaaaaren geleden uit elkaar gegaan maar hij heeft nog nooit een omgangsregeling voorgesteld. Tis altijd zoals het hem uitkomt. Dus een dag vooraf of op de dag zelf, wanneer het hem uitkomt, vragen of onze dochter naar hem toe kan.
Kan niet meer tellen hoe vaak ik een regeling heb voorgesteld maar kreeg altijd 0 op request...dan geen tijd, kijken hoe het met zijn werk ging, druk druk druk. Behhh, kots ervan.
Heb hem eigenlijk altijd zijn zin gegeven, hem tegemoet gekomen hierin omdat ik vind dat mijn kind hem al te vaak moet missen en ik het contact voor haar belangrijk vindt. Misschien ook niet goed, had wellicht eerder mijn grenzen moeten stellen. De laatste x ook al aangegeven dat dochterlief zo niet weet waar ze aan toe is en wel die structuur en duidelijkheid nodig heeft.
Komt dus ook voor dat ik al dingen voor en met haar gepland heb en haar dan toch gewoon naar haar vader laat gaan. Zeker omdat er soms weken en maanden tussen zit voordat hij weer eens initiatief toont.
Maar komt zich erop neer dat ik dus altijd mijn hele planning daardoor om moet gooien. Laatst heb ik geweigerd toen ie weer op de dag zelf belde om haar te komen halen. Ik heb vakantie en wilde ook vanalles met haar ondernemen. Dan issie ook nog beledigd als ik eens nee zeg.
Ik heb er gewoon geen zin meer in op deze manier. Lijkt me zelf wenselijk en logisch dat je de tijd samen verdeelt, ook vakanties.
Geeft ook nooit door wanneer hij vak heeft zodat we die kunnen opsplitsen. Dus dan maak ik gewoon mijn eigen planning.
Vind het maar lastig zo hoor, ik wil het gewoon anders en in het belang van mijn kind. En eens tijd voormezelf is ook niet mis natuurlijk, want ben eigenlijk nooit eens alleen. Ik begrijp het ook niet want hij heeft na onze dochter nog een dochter gekregen...ga ervan uit dat hij daar wel tijd voor heeft. Krijg zo de indruk dat hij het alleen maar als een last ervaart en denk automatisch dat hij niets voor onze dochter overheeft.
Ik erger me steeds vaker aan het gedrag van de vader van mijn kind. Jaaaaren geleden uit elkaar gegaan maar hij heeft nog nooit een omgangsregeling voorgesteld. Tis altijd zoals het hem uitkomt. Dus een dag vooraf of op de dag zelf, wanneer het hem uitkomt, vragen of onze dochter naar hem toe kan.
Kan niet meer tellen hoe vaak ik een regeling heb voorgesteld maar kreeg altijd 0 op request...dan geen tijd, kijken hoe het met zijn werk ging, druk druk druk. Behhh, kots ervan.
Heb hem eigenlijk altijd zijn zin gegeven, hem tegemoet gekomen hierin omdat ik vind dat mijn kind hem al te vaak moet missen en ik het contact voor haar belangrijk vindt. Misschien ook niet goed, had wellicht eerder mijn grenzen moeten stellen. De laatste x ook al aangegeven dat dochterlief zo niet weet waar ze aan toe is en wel die structuur en duidelijkheid nodig heeft.
Komt dus ook voor dat ik al dingen voor en met haar gepland heb en haar dan toch gewoon naar haar vader laat gaan. Zeker omdat er soms weken en maanden tussen zit voordat hij weer eens initiatief toont.
Maar komt zich erop neer dat ik dus altijd mijn hele planning daardoor om moet gooien. Laatst heb ik geweigerd toen ie weer op de dag zelf belde om haar te komen halen. Ik heb vakantie en wilde ook vanalles met haar ondernemen. Dan issie ook nog beledigd als ik eens nee zeg.
Ik heb er gewoon geen zin meer in op deze manier. Lijkt me zelf wenselijk en logisch dat je de tijd samen verdeelt, ook vakanties.
Geeft ook nooit door wanneer hij vak heeft zodat we die kunnen opsplitsen. Dus dan maak ik gewoon mijn eigen planning.
Vind het maar lastig zo hoor, ik wil het gewoon anders en in het belang van mijn kind. En eens tijd voormezelf is ook niet mis natuurlijk, want ben eigenlijk nooit eens alleen. Ik begrijp het ook niet want hij heeft na onze dochter nog een dochter gekregen...ga ervan uit dat hij daar wel tijd voor heeft. Krijg zo de indruk dat hij het alleen maar als een last ervaart en denk automatisch dat hij niets voor onze dochter overheeft.
dinsdag 22 juli 2008 om 08:57
Ik zie het mijn ex nog vertellen: Hij wilde de kinderen wel graag om het weekend en de helft van de vakanties zien. Feit is dat hij totaal geen belangstelling meer toont voor zijn 2 kinderen. Ze zien hem dus zelden. Gelukkig zijn mijn kinderen pubers en hebben ze er zelf geen behoefte aan, maar kloppen vind ik het niet.
Ik denk dat er bij jou een beetje dezelfde ergernis over de gang van zaken bij je leeft en ik geef je groot gelijk. Ik heb zoiets van, ik trek volledig mijn eigen plan en als hij belt en de kinderen WILLEN hem zien, dan is dat o.k. Hebben ze er geen zin in, eigen dingen te doen, of dingen thuis, dan is dat ook prima en dring ik niet aan. Maar inderdaad, je hebt je kind(eren) niet meer samen maar alleen.
Ik denk dat je je moet afvragen waar de kind het gelukkigst mee is. Is dat grotendeels bij jou, hou dat dan zo. Het is niet eerlijk, maar dat is het zelden. En iets afdwingen kun je toch niet, daarvoor zijn er te weinig mogelijkheden. Je kunt alles nog zo netjes op papier hebben, de praktijk zal altijd anders zijn.
En voor wat betreft iets voor zijn dochter over hebben. Volgens mij denken mannen zo niet. Hoe ze dan wel denken... tja...
Ik denk dat er bij jou een beetje dezelfde ergernis over de gang van zaken bij je leeft en ik geef je groot gelijk. Ik heb zoiets van, ik trek volledig mijn eigen plan en als hij belt en de kinderen WILLEN hem zien, dan is dat o.k. Hebben ze er geen zin in, eigen dingen te doen, of dingen thuis, dan is dat ook prima en dring ik niet aan. Maar inderdaad, je hebt je kind(eren) niet meer samen maar alleen.
Ik denk dat je je moet afvragen waar de kind het gelukkigst mee is. Is dat grotendeels bij jou, hou dat dan zo. Het is niet eerlijk, maar dat is het zelden. En iets afdwingen kun je toch niet, daarvoor zijn er te weinig mogelijkheden. Je kunt alles nog zo netjes op papier hebben, de praktijk zal altijd anders zijn.
En voor wat betreft iets voor zijn dochter over hebben. Volgens mij denken mannen zo niet. Hoe ze dan wel denken... tja...
dinsdag 22 juli 2008 om 09:53
Had ik ook. In de aanloop naar de afwikkeling en gangen naar de rechtszaal hadden wij ook geen omgangsregeling. En omdat ik het allemaal zo zielig vond voor Muizelien, ging ik mee in zijn ritme. Had hij weer eens zin in zijn kind, zegde ik speelweekendjes en kinderfeestjes af, alles om maar aan hem tegemoet te komen omdat ik contact tussen vader en kind koste wat koste wilde vasthouden. Totdat een aantal mensen mij eens even flink de waarheid zeiden en uitscholden: ik had me in mijn huwelijk genoeg naar deze man gericht en nou ging ik daar eens even lekker mee verder voor de rest van mijn leven? Waar was die vrijheid waar ik zo over scandeerde?
Precies.
Mijn advo zei: JIJ stelt een schema op en als meneer het niet leuk vind, dan leggen we het wel even aan de rechter voor.
Een omgangsregeling geeft RUST voor je kind, die structuur en helderheid waar je over spreekt.
Wij hebben nu een regeling voor steeds een jaar, ik stel hem samen en kijk gelijk bij het opstellen naar de vakanties, verjaardagen, vaderdagen, moederdagen. Dat ligt vast. Vervolgens is het altijd mogelijk om een weekend te 'draaien' als dat beter uitkomt om bepaalde redenen.
Ook mijn ex riep: ik láát me geen regeling opleggen.
Jij zit precies in hetzelfde waar ik in zat, je gooit alles om en creeert in je goede wens om contact te bevorderen juist chaos voor je kind.
Ik zou hem nogmaals een regeling voorstellen. Aangeven dat je het zo en zo wilt en hij daar met zijn planning rekening mee houdt. Wil hij het niet, ga je het aan de rechter voorleggen. En geloof me, rechters zijn helemaal niet blij met een ouder die niet mee wil werken. Als jij zegt dat je rust in jouw lijf en leden wil en niet meer steeds de boel om wil gooien, wat je nu doet, en ook rust voor je kind wil, zul je geen rechter treffen die tegen je is.
Precies.
Mijn advo zei: JIJ stelt een schema op en als meneer het niet leuk vind, dan leggen we het wel even aan de rechter voor.
Een omgangsregeling geeft RUST voor je kind, die structuur en helderheid waar je over spreekt.
Wij hebben nu een regeling voor steeds een jaar, ik stel hem samen en kijk gelijk bij het opstellen naar de vakanties, verjaardagen, vaderdagen, moederdagen. Dat ligt vast. Vervolgens is het altijd mogelijk om een weekend te 'draaien' als dat beter uitkomt om bepaalde redenen.
Ook mijn ex riep: ik láát me geen regeling opleggen.
Jij zit precies in hetzelfde waar ik in zat, je gooit alles om en creeert in je goede wens om contact te bevorderen juist chaos voor je kind.
Ik zou hem nogmaals een regeling voorstellen. Aangeven dat je het zo en zo wilt en hij daar met zijn planning rekening mee houdt. Wil hij het niet, ga je het aan de rechter voorleggen. En geloof me, rechters zijn helemaal niet blij met een ouder die niet mee wil werken. Als jij zegt dat je rust in jouw lijf en leden wil en niet meer steeds de boel om wil gooien, wat je nu doet, en ook rust voor je kind wil, zul je geen rechter treffen die tegen je is.
dinsdag 22 juli 2008 om 09:57
Het is wel zo, zoals Twinza zegt, als de regeling op papier staat en hij doet alsnog vervelend, dan heb je heel weinig handvatten, behalve dat het op papier staat en daar naar kan refereren. Als hij vervelend blijft, dan kun je met die regeling opnieuw naar de rechter en hem opnieuw laten herzien. Ik ben geen voorstander van naar de rechter gaan, maar ik heb wel gemerkt dat bij Muizelien het beste is om een strakke regelmaat te hebben, in alles.
Wat ik wel zou doen, niets meer afzeggen. Als jij morgen een kinderfeestje hebt voor je dochter en hij belt ineens op, dan zeg je, sorry, had je eerder moeten zeggen. Ze gaat morgen bij Marietje op kinderfeestje. Overmorgen kan ze wel. Zeg het maar. Maar ga niet je leven inrichten op zijn comfort en gemak. Jullie zijn niet voor niets uit elkaar.
Wat ik wel zou doen, niets meer afzeggen. Als jij morgen een kinderfeestje hebt voor je dochter en hij belt ineens op, dan zeg je, sorry, had je eerder moeten zeggen. Ze gaat morgen bij Marietje op kinderfeestje. Overmorgen kan ze wel. Zeg het maar. Maar ga niet je leven inrichten op zijn comfort en gemak. Jullie zijn niet voor niets uit elkaar.
dinsdag 22 juli 2008 om 11:22
Muis en Twinza...wat goed om jullie ervaring te lezen. Ben dus niet de enige. Ik word er echt gek van! Maar jullie hebben helemaal gelijk. Vooral dat stukje waarin Muis zegt dat ik op deze manier juist chaos creeer. Terwijl dat juist net niet de bedoeling is. Ik heb zelfs het idee dat hij niet naar een advo wil stappen omdat het zaakje hem dan ook nog eens geld kost, dat heeft hij er niet voor over...weet ik gewoon. In het verleden hebben we vaker voor een aantal zaken zoals bijv voor alimentatie bij de rechter gezeten...ook daar is nooit wat van terecht gekomen ondanks het feit dat het zwart op wit stond.
Denk idd ook wel dat mijn kind hier het gelukkigst is want ik hoor regelmatig dingen van haar over haar vader (zoals het drinken van veel alcohol door papa) waar ik echt niet happy mee ben.
En Twinza...doet hun vader niet moeilijk als ze zelf geen behoefte hebben om te komen of boeit hem dat niet zo?
Denk idd ook wel dat mijn kind hier het gelukkigst is want ik hoor regelmatig dingen van haar over haar vader (zoals het drinken van veel alcohol door papa) waar ik echt niet happy mee ben.
En Twinza...doet hun vader niet moeilijk als ze zelf geen behoefte hebben om te komen of boeit hem dat niet zo?
dinsdag 22 juli 2008 om 12:36
Nou, niet zo hard oordelen over mannen want het kan dus ook andersom...
Mijn man heeft een kind bij zijn ex. Wat zou hij graag een omgangsregeling hebben! Maar de moeder blokkeert dat. Iedere keer als er afspraken worden gemaakt houdt zij zich er gewoon niet aan. Dan zouden wij op vakantie gaan en dan mag dat opeens toch weer niet, dan is er een bepaalde regeling afgesproken maar dan zitten er opeens toch weer wéken tussen dat hij zijn kindje niet krijgt omdat zij vanalles tussendoor plant.
En wat kan je doen als man? Volgens mij heb je dan nog minder houvast dan als vrouw...
Mijn man heeft een kind bij zijn ex. Wat zou hij graag een omgangsregeling hebben! Maar de moeder blokkeert dat. Iedere keer als er afspraken worden gemaakt houdt zij zich er gewoon niet aan. Dan zouden wij op vakantie gaan en dan mag dat opeens toch weer niet, dan is er een bepaalde regeling afgesproken maar dan zitten er opeens toch weer wéken tussen dat hij zijn kindje niet krijgt omdat zij vanalles tussendoor plant.
En wat kan je doen als man? Volgens mij heb je dan nog minder houvast dan als vrouw...
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 22 juli 2008 om 13:04
Super Sam, als hij niet naar een advo wil, is dat jammer voor hem. Wat er dan gebeuren gaat: jij maakt een voorstel en jouw advo stuurt dat aan hem toe in een schrijven waarin ze hem adviseert om ook een advo te nemen. Dat zijn advo's verplicht omdat je recht hebt op vertegenwoordiging en sommige zaken zelfs niet eens zonder advo kan doen. Als jouw ex weigert, dan zet jouw advo het op de rol bij de rechtbank. Daarvan krijgt ex opnieuw bericht. Dan wordt er een datum gezet waarop jij, je advo en ex worden verzocht te komen. Als ex niet komt, dan wordt jouw verzoek, mits in het aanvaardbare (en je advo zal geen raar voorstel insturen!), gewoon gehonoreerd.
Maar daarnaast, werk daar nu al aan: afspraak is afspraak. Heb jij morgen een kinderfeestje, of een speelafspraak en komt meneer out of the blue aankakken: jammer dan. Niet meer jouw leven naar hem inrichten. Hij doet het ook niet naar jou en je dochtertje.
Maar daarnaast, werk daar nu al aan: afspraak is afspraak. Heb jij morgen een kinderfeestje, of een speelafspraak en komt meneer out of the blue aankakken: jammer dan. Niet meer jouw leven naar hem inrichten. Hij doet het ook niet naar jou en je dochtertje.
dinsdag 22 juli 2008 om 13:07
Tja, haat dat is het volgens mij niet eens. Macht... ja dat lijkt soms wel eens. Maar dat vind ik ook nogal wat om iemand daarvan te beschuldigen.
Mijn man en ik kunnen echt niet begrijpen waarom ze geen duidelijke, vaste afspraken wil maken. Ja, ze vindt dat onhandig ofzo... Maar voor een kindje is regelmatig contact met de vader toch belangrijker dan dat zij het onhandig vindt?! Nou ja laat maar, wij kunnen hier vaak behoorlijk verdrietig van zijn. Dat doet natuurlijk niets af aan de situatie van mannen die hun kinderen in de steek laten door zich niet aan regelingen te houden, dat is ook heel erg! Maar zeg niet zo gemakkelijk dat het 'echt iets mannelijks' is, soms doen vrouwen net zo!
Mijn man en ik kunnen echt niet begrijpen waarom ze geen duidelijke, vaste afspraken wil maken. Ja, ze vindt dat onhandig ofzo... Maar voor een kindje is regelmatig contact met de vader toch belangrijker dan dat zij het onhandig vindt?! Nou ja laat maar, wij kunnen hier vaak behoorlijk verdrietig van zijn. Dat doet natuurlijk niets af aan de situatie van mannen die hun kinderen in de steek laten door zich niet aan regelingen te houden, dat is ook heel erg! Maar zeg niet zo gemakkelijk dat het 'echt iets mannelijks' is, soms doen vrouwen net zo!
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 22 juli 2008 om 13:23
Denk niet dat het iets mannelijks is, maar wat wel een zekere rol speelt is dat het voor de man anders is dan voor de vrouw. Het kind gaat in bijna alle gevallen naar de vrouw. De man krijgt ineens een dosis vrijheid over zich heen. Wat ik bemerkt heb in het begin is dat mannen die vrijheid als heel prettig ervaren. Begrijp me goed, ik bedoel niet in de zin van ze gaan gelijk van bil, maar de zorg ligt bij de vrouw. En die vrijheid geven ze niet zo gemakkelijk weer op. Ik generaliseer, want ik besef dat het niet altijd zo is, hoor. Maar voel je een beetje waar ik heen wil, Spijker? De vrouw is in deze ook afhankelijk van de man, zij kan niet zomaar een avondje weg, hij wel, en hij bepaald dan toch wanneer hij het kind ziet als er geen omgangsregeling is, of als hij zich daar niet aan wil houden. Voor veel vrouwen is dat ook een stukje bitter: zij hebben nu de volledige zorg, zijn met kleine kinderen met handen gebonden, en meneer kan flierefluiten. Nogmaals, ik generaliseer, maar wel gebaseerd op wat vaak voorkomt. Een vrouw met kleine kinderen kan bijv. niet fulltime werken en heeft dus minder inkomen. Het is verder een gegeven dat vrouwen er bij een scheiding altijd op achteruit gaan, mannen juist op vooruit. Wat ik wil zeggen is dit, de man kan eigenlijk weer doen en laten wat hij wil, de vrouw niet.Als dan een vent ook nog eens de boel naar zijn hand wil zetten...
Neemt niet weg dat ik het in jullie geval welzeker schrijnend vind. Hier zie ik een man met een partner die juist positief de dingen wil benaderen en daarvoor gestraft worden. Het aloude gegeven dat scheiden = lijden gaat helaas maar altijd op....
Neemt niet weg dat ik het in jullie geval welzeker schrijnend vind. Hier zie ik een man met een partner die juist positief de dingen wil benaderen en daarvoor gestraft worden. Het aloude gegeven dat scheiden = lijden gaat helaas maar altijd op....
dinsdag 22 juli 2008 om 14:11
Mijn kinderen hebben na de scheiding een paar jaar bij mijn ex gewoond. Toen werd de omgangsregeling onderling geregeld. Ik had ze om het weekend bij me en de helft van de vakanties. Een paar jaar geleden zijn de kinderen bij mij komen wonen. Mijn oudste dochter wilde niet meer naar hem toe, hoewel ik dat wel stimuleerde. Maar voor haar was er teveel gebeurd bij haar vader, ze trok het niet meer(schulden, deurwaarders, zij is zelf heel depressief geweest). Mijn jongste dochter wil wel graag naar haar vader, maar de afgelopen 2 jaar is ze eigenlijk bijna alleen in de grote vakantie bij hem geweest. Iedere keer kwam er iets tussen, dan was hij zwak, ziek of misselijk(als ik ziek ben, moet ik toch ook voor de kinderen zorgen?). Maar ik trek ook mijn eigen plan. Als we al iets gepland hebben en hij komt dan aanpoepen, dan heeft die pech als wat hij wil even niet door kan gaan. Hebben we niets gepland en mijn dochter wil zelf graag, dan heeft die mazzel.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 22 juli 2008 om 14:13
Ik vond die "vrijheid"die ik in het begin kreeg, helemaal niet fijn. Ik miste mijn kinderen dagelijks. Ik ben er zelfs behoorlijk ziek van geweest. Maar ik denk dat mijn ex zijn "vrijheid"wel waardeert. Misschien ligt daar het verschil tussen mannen en vrouwen? Ik wil natuurlijk niet generaliseren, maar ik zie het zo vaak om heen gebeuren, namelijk. Vaders die geen zin hebben in omgangsregelingen.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 22 juli 2008 om 15:53
Dames, hier iemand van de andere sekse.
Ik heb jullie discussie gevonden op het internet, juist dat ik aan het zoeken was naar een voorbeeld voor een convenant en ouderschapsplan nadat mijn relatie is verbroken.
Ik zou niet moeten denken om mijn kinderen te missen en zou graag zoveel mogelijk tijd met hen door willen brengen en weten wanneer. Al betekent dit dat ik van werk zou moeten veranderen.
Mannen die dit niet goed regelen, ontwijken hun gevoel en hebben wellicht vanuit faalangst.
Ze zitten er anders aan vast. Daar krijgen ze later spijt van. Ik zou niet moeten denken dat ik alleen een vader ben voor om het weekend of zo.
En alleen maar de leuke momenten willen. Twaalf dagen bij mama en twee dagen bij papa: is dat psychologisch gezond voor de kinderen? Ongelukkige ouders zorgen voor ongelukkige kinderen, over het algemeen. Weinig contact zoals om het weekend (of minder) zijn maar twaalf dagen en is misschien te lange tijd voor het kind om een gemakkelijke en ontspannen relatie met de niet-verzorgende ouder te kunnen onderhouden. Het is zeker te lang voor veel niet-verzorgende ouders. Denk eens aan een andere goede relatie: zou uzelf een zeer diepe en intieme relatie kunnen opbouwen met iemand die u slechts om het andere weekend zag? Zou uzelf een intieme en liefdevolle relatie kunnen onderhouden met iemand met wie u hebt samengewoond, maar met wie u nu alleen nog maar om het andere weekend contact hebt? Denkt u dat de relatie verzwakt zou worden door dit verlies van contact?
Ik weet zeker dat mannen later hierop terugkomen vanuit schuldgevoel.
Contact opbouwen is moeilijker dan contact te laten verwateren. Dus mannen kom op met die omgangsregelingen en leef ernaar, later heb je er alleen maar plezier van.
Ik heb jullie discussie gevonden op het internet, juist dat ik aan het zoeken was naar een voorbeeld voor een convenant en ouderschapsplan nadat mijn relatie is verbroken.
Ik zou niet moeten denken om mijn kinderen te missen en zou graag zoveel mogelijk tijd met hen door willen brengen en weten wanneer. Al betekent dit dat ik van werk zou moeten veranderen.
Mannen die dit niet goed regelen, ontwijken hun gevoel en hebben wellicht vanuit faalangst.
Ze zitten er anders aan vast. Daar krijgen ze later spijt van. Ik zou niet moeten denken dat ik alleen een vader ben voor om het weekend of zo.
En alleen maar de leuke momenten willen. Twaalf dagen bij mama en twee dagen bij papa: is dat psychologisch gezond voor de kinderen? Ongelukkige ouders zorgen voor ongelukkige kinderen, over het algemeen. Weinig contact zoals om het weekend (of minder) zijn maar twaalf dagen en is misschien te lange tijd voor het kind om een gemakkelijke en ontspannen relatie met de niet-verzorgende ouder te kunnen onderhouden. Het is zeker te lang voor veel niet-verzorgende ouders. Denk eens aan een andere goede relatie: zou uzelf een zeer diepe en intieme relatie kunnen opbouwen met iemand die u slechts om het andere weekend zag? Zou uzelf een intieme en liefdevolle relatie kunnen onderhouden met iemand met wie u hebt samengewoond, maar met wie u nu alleen nog maar om het andere weekend contact hebt? Denkt u dat de relatie verzwakt zou worden door dit verlies van contact?
Ik weet zeker dat mannen later hierop terugkomen vanuit schuldgevoel.
Contact opbouwen is moeilijker dan contact te laten verwateren. Dus mannen kom op met die omgangsregelingen en leef ernaar, later heb je er alleen maar plezier van.
dinsdag 22 juli 2008 om 16:07
Ben het met je eens, VaderMetGevoelens! Als ik naar mezelf kijk, het is inderdaad moeilijk om een relatie te onderhouden met iemand die je maar zo weinig ziet, dat heb ik ook ondervonden in de periode dat de kinderen bij hun vader woonden. En ik vind het nog het meest belangrijk voor de kinderen dat ze met beide ouders een goede band hebben. Ik heb bijvoorbeeld mijn oudste toch aangemoedigd om contact te leggen met haar vader, ook al zag ze dat niet altijd evengoed zitten. Want het zou mijn dochter kunnen opbreken als ze eenmaal volwassen is. Hoe ik verder ook over mijn ex denk als het gaat om het nemen van verantwoordelijkheden, voor de kinderen vind ik het contact belangrijk. Alleen, als er met iemand niets af te spreken valt, spreek je maar niets meer af. Ik probeer nu aan het begin van ieder schooljaar duidelijk te krijgen hoe vaak en wanneer mijn ex de jongste wil ophalen. Kan hij daar geen duidelijkheid over geven, dan trek ik dus mijn eigen plan. Houd ik er in ieder geval geen rekening meer mee. Want anders is het voor mij, maar ook voor mijn jongste niet leefbaar. En wil hij iets dat toevallig uitkomt, ja, dan kan het, maar pech als het kind toevallig een andere afspraak heeft staan.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 22 juli 2008 om 16:39
Mijn ex heeft hier ook een handje van. Hij ziet mijn oudste (zijn stiefdochter) regelmatig maar nooit op vaste dagen. Ze blijft soms een heel weekend daar slapen. Onze dochter (mijn jongste en zijn biologische dochter) neemt hij vrijwel nooit mee. In 8,5 maand heeft ze welgeteld 1 nachtje bij hem geslapen. 1!! En niet omdat ik dat niet wil, maar omdat hij haar teveel gedoe vindt. Zij is autistisch en verstandelijk gehandicapt. Dit vind hij allemaal maar lastig en daar heeft hij geen zin in. Goh...ik dacht altijd dat er 2 ouders waren en er is niemand die mij heeft gevraagd of ik daar "zin in had"...voor je kinderen zorg je gewoon, klaar. Niet volgens ex. Hij wil haar wel zien, maar dan bij mij thuis, zodat ik nog steeds de zorg heb. Maar ik wil hem eigenlijk helemaal niet hier over de vloer hebben, kost me een hoop moeite om m weer weg te krijgen, en bovendien vind ik dat ze zo geen band krijgen als ik er steeds bij ben.
Helaas denk ik niet dat we hier uit gaan komen, hij wil niet en daarmee klaar. Lekker makkelijk.
Helaas denk ik niet dat we hier uit gaan komen, hij wil niet en daarmee klaar. Lekker makkelijk.
dinsdag 22 juli 2008 om 17:21
Ik ken welgeteld 1 moeder die het heeft af laten weten waar het haar kinderen betreft na een echtscheiding en dat is de ex van mijn zwager. Mijn zwager heeft volledig de zorg voor zijn kinderen. Na de scheiding hebben de kinderen even bij hun moeder gewoond, maar binnen een paar jaar zaten ze bij hun vader. In het begin liet ze zich nog weleens zien, maar de laatste 7 jaar niet meer. De oudste zegt zich ook gelukkig te voelen zonder een moeder die niet naar haar omkijkt. Voor de jongste ligt het wat anders, maar ja die was ook nog erg klein toen ze gingen scheiden en ze hing ook wat meer naar haar moeder. Mijn zwager had dolgraag een regeling met zijn ex gewild wat betreft de kinderen, maar dat zat er niet in.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
dinsdag 22 juli 2008 om 17:24
Wat leuk om te lezen dat er ook een man heeft gereageerd. Ik ben zo benieuwd wat er in het hoofd van een vader omgaat in zo'n situatie. Denk idd dat het ook wel klopt dat ex in deze totaal niet met zijn gevoelens en alles wat er ooit is gebeurd in het verleden om kan gaan en daardoor de confrontatie met zijn kind ws niet helemaal aan kan. Maar uiteindelijk wordt een kind daar toch weer de dupe van.
En Spijker, het komt ook voor dat vrouwen om wat voor reden dan ook hun kont tegen de krib gooien en het belang van hun kind vergeten...helaas. Heb in het belang van mijn kind altijd mijn eigen dingen tov ex aan de kant gezet puur omdat ik het als mijn plicht ervaar contact aan te moedigen. Maar waar ligt idd die grens.
Muis, wil het idd nog eens proberen op papier te zettten en dan toch weer mijn advo in te schakelen als dit weer op niets uitloopt. Dan heb ik naar mijn gevoel ook alles eraan gedaan voor miijn dochter. En komt hij dan zijn afspraken nog niet na dan zij het zo.
Dochterlief was 3 maanden oud toen vader vertrok, ik ben hier dus al acht jaar mee bezig. En zo wil ik niet nog eens acht jaar bezig zijn. Het is denk ik ook weer anders als je pubers hebt die duidelijk kunnen zeggen dat ze er geen zin meer in hebben. Ben zo bang dat mijn dochter me straks dingen gaat verwijten en dat wil ik dus voorkomen.
En Spijker, het komt ook voor dat vrouwen om wat voor reden dan ook hun kont tegen de krib gooien en het belang van hun kind vergeten...helaas. Heb in het belang van mijn kind altijd mijn eigen dingen tov ex aan de kant gezet puur omdat ik het als mijn plicht ervaar contact aan te moedigen. Maar waar ligt idd die grens.
Muis, wil het idd nog eens proberen op papier te zettten en dan toch weer mijn advo in te schakelen als dit weer op niets uitloopt. Dan heb ik naar mijn gevoel ook alles eraan gedaan voor miijn dochter. En komt hij dan zijn afspraken nog niet na dan zij het zo.
Dochterlief was 3 maanden oud toen vader vertrok, ik ben hier dus al acht jaar mee bezig. En zo wil ik niet nog eens acht jaar bezig zijn. Het is denk ik ook weer anders als je pubers hebt die duidelijk kunnen zeggen dat ze er geen zin meer in hebben. Ben zo bang dat mijn dochter me straks dingen gaat verwijten en dat wil ik dus voorkomen.
dinsdag 22 juli 2008 om 17:33
Lijkt me erg frustrerend Minny! Kan me voorstellen dat de zorg voor je jongste kind wat complexer is maar dat moet toch geen zak uitmaken, tis zijn eigen dochter notabene! In hoeverre heeft jouw dochter daar last van? Vraagt ze bijv naar haar vader? En hebben ze uberhaubt een band?
Als ik zo wel eens de omgang van mijn ex met onze dochter observeer dan mis ik ergens iets. Qua uiterlijk lijken ze enorm op elkaar maar verder heb ik totaal niet het idee dat ze iets delen en lijkt de connectie een beetje te ontbreken. Dan met name van hem uit naar haar toe. Vaak een soort van desinteresse ofzo, ook als ze eens met hem babbelt op msn bijv, heel gek. Heb wel het idee dat mijn dochter enorm tegen hem opkijkt.
Als ik zo wel eens de omgang van mijn ex met onze dochter observeer dan mis ik ergens iets. Qua uiterlijk lijken ze enorm op elkaar maar verder heb ik totaal niet het idee dat ze iets delen en lijkt de connectie een beetje te ontbreken. Dan met name van hem uit naar haar toe. Vaak een soort van desinteresse ofzo, ook als ze eens met hem babbelt op msn bijv, heel gek. Heb wel het idee dat mijn dochter enorm tegen hem opkijkt.
dinsdag 22 juli 2008 om 17:35
Toen mijn ouders uit elkaar waren, hebben ze ook een officieuze regeling getroffen, waarbij broer en ik om de twee weken een weekend bij vaders zouden doorbrengen. Dit heeft welgeteld drie keer plaatsgevonden en toen had vader 'voorlopig even geen tijd meer ervoor'. Ik heb hem daarna nooit meer gezien. Bij zo'n ouder wil je je tijd helemaal niet doorbrengen.
Ouders moeten zelf willen, hoe het ook geregeld wordt. Wil je ex niet, dan niet en dan heb jij helaas pech. Praat er eerlijk over met je kinderen, laat weten dat zij te allen tijde de mogelijkheid hebben om hun vader te bezoeken! De rest is, helaas, up to dad. Er is trouwens niets zo erg om als kind van hot naar her geschoven te worden, omdat pa en/of ma ook wel eens tijd voor zichzelf wil. Begrijpelijk wel, maar niet het probleem van de kinderen natuurlijk (de gevolgen hiervan uiteraard weer wel
)...
Ouders moeten zelf willen, hoe het ook geregeld wordt. Wil je ex niet, dan niet en dan heb jij helaas pech. Praat er eerlijk over met je kinderen, laat weten dat zij te allen tijde de mogelijkheid hebben om hun vader te bezoeken! De rest is, helaas, up to dad. Er is trouwens niets zo erg om als kind van hot naar her geschoven te worden, omdat pa en/of ma ook wel eens tijd voor zichzelf wil. Begrijpelijk wel, maar niet het probleem van de kinderen natuurlijk (de gevolgen hiervan uiteraard weer wel
)...
dinsdag 22 juli 2008 om 22:31
Mannen hebben faalangst. Zij denken dat zij altijd de kinderen moeten vermaken.
Dat hoeft niet, kinderen vermaken zich zelf ook wel.
Een man die veel werkt en nooit in het huis houden heeft gedaan, zal dit met de nodige zorgen aanzien en afhaken. Je moet met je ex hierin denk ik ondersteunen. Hem het gevoel geven dat de vrouw ook niet altijd alles goed doet, maar het doet op gevoel.
Ik zal ook niet alles goed doen, maar kan wel zeggen dat ik het heb geprobeerd.
Dat hoeft niet, kinderen vermaken zich zelf ook wel.
Een man die veel werkt en nooit in het huis houden heeft gedaan, zal dit met de nodige zorgen aanzien en afhaken. Je moet met je ex hierin denk ik ondersteunen. Hem het gevoel geven dat de vrouw ook niet altijd alles goed doet, maar het doet op gevoel.
Ik zal ook niet alles goed doen, maar kan wel zeggen dat ik het heb geprobeerd.
dinsdag 22 juli 2008 om 22:57
Met alle respect Vadermet gevoel maar ik denk dat hetgeen jij schrijft geen issue is in onze situatie.
@Ligeia...geeft aan dat je bij zo'n ouder niet je tijd door wilt brengen. Kan ik me best wat bij voorstellen, als het zo door blijft gaan als nu zit de kans er dik in dat mijn dochter er over een paar jaar ook zo over denkt. Maar dan moet dat haar eigen keuze zijn.
@Ligeia...geeft aan dat je bij zo'n ouder niet je tijd door wilt brengen. Kan ik me best wat bij voorstellen, als het zo door blijft gaan als nu zit de kans er dik in dat mijn dochter er over een paar jaar ook zo over denkt. Maar dan moet dat haar eigen keuze zijn.
woensdag 23 juli 2008 om 10:33
VMG, ik ben blij te lezen dat jij er zo over denkt. Het geldt helaas niet voor alle vaders. Mijn ex zorgde grotendeels voor de kinderen, maar ondernam toen al heel weinig met ze. Hij is gewoonweg niet in ze geïnteresseerd. De kinderen wonen bij mij, we hebben een omgangsregeling maar hij zegt regelmatig zonder opgave van redenen af. Hij wil gewoon geen enkele verantwoordelijkheid nemen, op geen enkel vlak. Het doet me verdriet als mijn dochter zegt dat haar vader, op die ene dag in de week dat ze hem ziet, geen tijd (lees: zin) heeft om met haar te spelen
Ga in therapie!
woensdag 23 juli 2008 om 10:44
Supersam, deze onduidelijkheid is inderdaad niet in het belang van je dochter. Niet alleen weet ze niet waar ze op kan rekenen, ze leert bovendien dat het rendeert om je onbetrouwbaar en veeleisend op te stellen, want dan schikt een ander zich naar je en krijg je je zin. Dat kan betekenen dat ze een van beide rollen (de manipulator of de gemanipuleerde) later gaat kopiëren.
Zij leert door voorbeeld en jij moet haar dus laten zien hoe je omgaat met een manipulatief, onverantwoordelijk persoon. Door grenzen te stellen, aan te geven wat jij nodig hebt en je daaraan te houden, afspraken na te komen ook al doet de ander dat niet. Jij kan maar één ding doen in deze situatie en dat is aangeven welke regeling jij wil (hij kan daar wel of niet in meegaan, onderhandelen kan natuurlijk) en de aldus vastgestelde regeling van jouw kant nakomen.
Als hij de regeling niet nakomt, is dat zijn probleem. Dan heeft hij zijn dochter niet. Dat geeft hem geen recht op compensatie op een andere dag. Tenzij jij daarmee instemt natuurlijk, als het jou en je dochter uitkomt, geen kinderfeestjes of andere plannen. Ik heb laatst meegemaakt dat mijn ex een heel weekend afzegde omdat hij 'niet kon' (m.a.w. iets anders belangrijker vond) en ze op maandag (een feestdag) wilde hebben. Ik had echter al plannen voor die dag en heb ze niet afgezegd. De kinderen zouden dan ook teleurgesteld zijn geweest en ook ik had een fantastische dag gemist.
Als hij op de afgesproken dag niet kan, dan is dat zíjn verantwoordelijkheid. Dat moet je er echt in pompen bij jezelf. Jij ontzegt hem niet het contact met je dochter, jij frustreert het contact niet, het is zijn keuze. Jij bent nu 'blij' met elke dag die hij met haar wil doorbrengen en zet daarom alles opzij. Uit angst dat als jij nee zegt, je dochter een dag met haar vader mist. Die angst is waarschijnlijk terecht, maar daar ben jij NIET verantwoordelijk voor. Dat betekent alleen dat haar vader bepaalde keuzes maakt waarbij hij zijn kind niet op de eerste plaats stelt.
Het is heel jammer voor je dochter dat ze zo'n vader heeft, maar het is de enige die ze heeft en ze zal het ermee moeten doen. Aan jou de taak om de omgangsregeling van jouw kant na te leven, dat is jouw plicht. Flexibiliteit is mooi meegenomen, maar geen verplichting.
Je schrijft en passant over zijn alcoholgebruik. Dat lijkt me nogal een bron van zorg. Voor mij is dit reden geweest te vragen om een beperkte omgangsregeling. Vertrouw je je ex wel met je dochter?
dubio
Zij leert door voorbeeld en jij moet haar dus laten zien hoe je omgaat met een manipulatief, onverantwoordelijk persoon. Door grenzen te stellen, aan te geven wat jij nodig hebt en je daaraan te houden, afspraken na te komen ook al doet de ander dat niet. Jij kan maar één ding doen in deze situatie en dat is aangeven welke regeling jij wil (hij kan daar wel of niet in meegaan, onderhandelen kan natuurlijk) en de aldus vastgestelde regeling van jouw kant nakomen.
Als hij de regeling niet nakomt, is dat zijn probleem. Dan heeft hij zijn dochter niet. Dat geeft hem geen recht op compensatie op een andere dag. Tenzij jij daarmee instemt natuurlijk, als het jou en je dochter uitkomt, geen kinderfeestjes of andere plannen. Ik heb laatst meegemaakt dat mijn ex een heel weekend afzegde omdat hij 'niet kon' (m.a.w. iets anders belangrijker vond) en ze op maandag (een feestdag) wilde hebben. Ik had echter al plannen voor die dag en heb ze niet afgezegd. De kinderen zouden dan ook teleurgesteld zijn geweest en ook ik had een fantastische dag gemist.
Als hij op de afgesproken dag niet kan, dan is dat zíjn verantwoordelijkheid. Dat moet je er echt in pompen bij jezelf. Jij ontzegt hem niet het contact met je dochter, jij frustreert het contact niet, het is zijn keuze. Jij bent nu 'blij' met elke dag die hij met haar wil doorbrengen en zet daarom alles opzij. Uit angst dat als jij nee zegt, je dochter een dag met haar vader mist. Die angst is waarschijnlijk terecht, maar daar ben jij NIET verantwoordelijk voor. Dat betekent alleen dat haar vader bepaalde keuzes maakt waarbij hij zijn kind niet op de eerste plaats stelt.
Het is heel jammer voor je dochter dat ze zo'n vader heeft, maar het is de enige die ze heeft en ze zal het ermee moeten doen. Aan jou de taak om de omgangsregeling van jouw kant na te leven, dat is jouw plicht. Flexibiliteit is mooi meegenomen, maar geen verplichting.
Je schrijft en passant over zijn alcoholgebruik. Dat lijkt me nogal een bron van zorg. Voor mij is dit reden geweest te vragen om een beperkte omgangsregeling. Vertrouw je je ex wel met je dochter?
dubio
Ga in therapie!
