Postivie / negatieve ervaringen met verloskundigen?

Ha Michelle



Ik heb alleen je openingspost gelezen, en heb één ervaring die niets met de bevalling te maken heeft maar die me wel is bijgebleven en die ik graag met je wil delen..



Een jaar geleden ben ik bevallen van mijn tweede dochtertje. De oudste was toen drie jaar en was er heel nerveus over. Ze had echt zin haar zusje te zien. Mijn oudste dochtertje is ontzettend lief, en toen de VK binnen kwam on mij te toucheren vroeg ze aan de VK of zij de babykamer wilde zien. (die liet mijn dochtertje toen graag aan iedereen zien, ze was zo trots)Die bitch (sorry hoor ) van een VK reageerde gewoon helemaal niet op de vraag van dochtertje, en ze heeft het al met al 3x gevraagd. Weet je, ik was natuurlijk erg hormonaal maar ik vond dit echt zo een naar moment..

Nog steeds trouwens.



Mijn tip dus; als je ergens binnenkomt, besteed dan ook aandacht aan de andere kindjes.. voor hun is het ook erg spannend!

Succes!!

Calvijn, misschien krijg je wel een ander, er lopen er meestal zoveel rond (vooral in een academisch ziekenhuis).

En ik ben ervan overtuigd dat je je verloskundige of gyn helemaal niet aardig hoeft te vinden als hij of zij je maar op de juiste en een beetje prettige manier door de bevalling leidt. Geloof me, je hebt als het erop aan komt geen zin in poezelig en lief gedoe van iemand die je gewoon en alleen moet vertellen wat je moet doen.

Maar wel lief zijn voor de broertjes of zusjes inderdaad.

Inderdaad, je hoeft helemaal geen sueprlieve vlos tijdens de bevalling aan je bed te hebben en ook geen klik. Want ik had naar mijn gevoel de 'minste' vlos uit de praktijk van 5 en toch heeft ze het steengoed gedaan. Op moment van bevallen interesseert het je geen donder wie er aan je bed staat. Als die persoon maar betrokken is, duidelijk en eerlijk is, je gerust kan stellen, je kan sturen en leiden en weet wat wanneer nodig is. Een bitch zit je uiteraard niet op te wachten. Maar wel een rustig en duidelijk iemand.



Tijdens de hele zwangerschap en alle controles is een gezellige vlos wel veel leuker natuurlijk dan een norse stugge. Maar ik had dus de meest stugge van het stel tijdens mijn bvevalling en gek genoeg klaarde ze helemaal open:werd veel persoonlijker etc. Dus hoe een vlos is tijdens de controles zegt nog niks over hoe ze is tijdens de daadwerkelijke bevalling : )

Hoi Michelle,



Ik ben nu ruim 37 weken, mijn praktijk heeft 5 verloskundigen waarvan er twee met zwangerschapsverlof zijn dus ik heb ook twee vervangers gezien inmiddels. Tot nu toe vind ik ze gewoon allemaal prettig en betrokken.



Ik zie het zelf niet als uitsluitend hun taak om mij te informeren in alles. Ik lees boeken, deed een cursus, etc. Aanstaande ouders hebben toch zelf een verantwoordelijkheid. Als verloskundige moet je denk ik wel goed afchecken wat iemand zelf weet en doet.



Het enige wat mij verbaasde was dat ik zelf expliciet moest vragen om voorgelicht te worden over mogelijkheden tot pijnbestrijding. (Vind ik dan weer zo typisch nederlands, om er gewoon niet over te beginnen. )

Aandacht besteden aan de andere kindjes? Kan me voorstellen dat ze dat niet deed. Ze is er om te zorgen dat met moeder en het nog ongeboren kind alles goed gaat, niet voor een sociaal bezoekje.

Ik had een praktijk met 2 verloskundigen. Beiden wat ouder, wat mij een geruststellend gevoel gaf: 'die hebben alles al wel eens meegemaakt'. En natuurlijk weet ik dat een jongere VK ook echt wel weet wat ze doet, maar toch. Een van de twee heeft jaren in Afrika onder de meest dramatische omstandigheden gewerkt en kon daar smakelijk over vertellen.

Wat ik heel fijn vond: in de laatste periode van mijn zwangerschap moest ik wekelijks komen voor controle en vertelde degene die de controle deed me wie van hen die week dienst had en wanneer de wisseling van de wacht was. Dan wist ik wie ik aan mijn bed kon verwachten als het zover was.

Mijn bevalling verliep aardig normaal: vliezen gebroken, VK gebeld (degene met 'Afrika-ervaring', maar het had ook de andere mogen zijn) die kwam een uurtje later even kijken. Heeft toen nog eens rustig uitgelegd wat er allemaal ongeveer zou gaan gebeuren en hoeveel tijd zij inschatte dat ik nog nodig zou hebben. Later die avond kwam ze, precies op de tijd die ze had beloofd, nog even langs. Weer die rustige benadering, even kijken, even praten (en luisteren, hoe voelde ik me, deed het pijn??). Tegen die tijd had ik 3 cm, dus ging ze nog even naar huis om wat te slapen, en wederom beloofd dat ze op een bepaalde tijd terug zou komen. Ze beloofde er direct bij dat ze dan zou blijven. En dat gebeurde ook.

Echt, ik vond bevallen niet leuk. Maar ze maakte het wel prettig, door me de tijd te geven, alles met me te bespreken, niets te zeggen als ik niets wilde horen. Me aan te moedigen op momenten dat het nodig was en lief te zijn op andere momenten.

Nadat onze dochter was bevallen kwam ze wat moeilijk op gang. Ze was wat blauw, twee keer omstrengeld, had in het vruchtwater gepoept tijdens de uitdrijving en kreeg apgar 7-8-8. Kortom, ze werd niet veel beter, maar was ook echt niet heel beroerd ofzo. Ik had dat echt niet in de gaten (net als het hechten na de knip, of de nageboorte). Ik had mijn kind en was verliefd!! De rust waarmee zij omging met mij en mijn kind was echt heel fijn. Ik kreeg alle tijd om haar vast te houden, van haar te genieten en haar te bekijken, en zo tussendoor gaf de VK haar wat zuurstof, keek haar nog eens na en overlegde telefonisch met een kinderarts. Uiteindelijk werd besloten om toch met haar naar het ZH te gaan, om haar nog even goed na te laten kijken of er toch niet wat meconium was binnengekomen. Dat legde ze ook uit: dat ons kindje het in principe wel goed deed, maar dat ze haar net niet goed genoeg vond en ons niet met een heel gerust hart achter zou laten nu. Dus wilde ze haar toch na laten kijken door de kinderarts.

Achteraf vroeg iedereen of ik bang was, of het niet eng was en oh, wat een stress. Heb ik niets van gemerkt. Het ging allemaal in de grootste rust en kalmte, terwijl ze me echt wel uitlegde wat er aan de hand was en dat het niet zomaar was. Vriend is nogal een stresskip, maar ook hij was er heel relaxed onder. We zijn met een ambulance naar het ZH gereden, VK reed direct achter ons aan en is erbij gebleven tot dochter lekker was geinstalleerd en onderzocht door de kinderarts. De volgende dag werd ze geheel gezond verklaard en konden we naar huis. Vlak voor we vertrokken kwam de VK nog even langs om te kijken hoe het ging, ze was heel blij dat we lekker naar huis mochten. Tijdens de kraamweek is ze om de dag even langsgekomen en we hebben van alles en nogwat besproken. Tot aan de inticonseptie toe. Echt heel fijn. Toen dochter 6 weken was hebben we nog een laatste afspraak gehad en toen hebben we de hele bevalling en alls nog even doorgenomen.

Achteraf beseften we dat het misschien wel anders had kunnen lopen, maar er is geen moment paniek of stress geweest. We hebben zoveel kunnen genieten van onze eerste momenten met dochter als we wilden en ik kijk alleen maar met een heel gelukzalig gevoel terug op die nacht. En daar ben ik onze VK heel dankbaar voor.

Het is dat ik maar 1 kind wil, anders was ik zeker weer bij deze VK praktijk gegaan.

quote:Miffy schreef op 22 juli 2008 @ 15:02:

Aandacht besteden aan de andere kindjes? Kan me voorstellen dat ze dat niet deed. Ze is er om te zorgen dat met moeder en het nog ongeboren kind alles goed gaat, niet voor een sociaal bezoekje.Ze kwam alleen maar even kijken hoeveel ontsluiting ik had, ik lag nog niet te bevallen ofzo. Ze stond praktisch naast het kamertje, kom op zeg.

Het enige dat mij stoorde aan de verloskundigen in het ziekenhuis, was dat ze allemaal even wilden toucheren.



Ik was bij mijn oudste naar het ziekenhuis doorgestuurd omdat de bevalling nogal lang duurde. Doordat ik midden in de nacht werd doorgestuurd en het ook in het ziekenhuis niet wilde doorzetten, heb ik 2 dienstwisselingen meegemaakt. De eerste verloskundige had een assistent bij zich en allebei moesten ze even toucheren, direct na elkaar om elkaar te controleren (?). Vervolgens een wisseling, kreeg ik een verloskundige, met assistent én stagiaire en ook hier weer alledrie toucheren, om elkaar te controleren (?). En daarna weer een wisseling, en weer een verloskundige met assistent die ook weer allebei toucheerden.

Al met al hebben 9 mensen me getoucheerd bij de bevalling van de eerste (thuis ook nog door twee verloskundigen). Op dat moment was ik niet helder genoeg om te zeggen dat één ook wel voldoende was per keer.



Bij mijn dochter hetzelfde verhaal, al heb ik toen maar één wisseling van dienst meegemaakt en thuis maar één verloskundige gehad, maar evengoed hebben 6 mensen me getoucheerd...

Hoi Michelle,



Bij mijn 1e bevalling zat ik bij een praktijk met 4 verloskundigen. Ik had ze allemaal gezien tijdens de controles, dat wilden ze ook graag. Dan wist je tenminste wie er aan je bed kon komen te staan..

Toen de weeen begonnen om 16.00 kwam ze even langs toen we belden. Ze heeft om 17.00 mijn vliezen gebroken en gaf aan om 22.00 weer even terug te komen. Ik vond het erg spannend en vond het eigenlijk een beetje ´eng´dat ze ons alleen liet. Wat als ik niet wist wat ik moest doen?

Prompt om 17.10 kreeg ik een weeenstorm. En 20.00 stond de vk weer aan mijn bed.

Dochter is om 20.45 geboren.

Als ik terug kijk heeft ze het echt heel goed gedaan. Ze bleef erg kalm en op de achtergrond. Ik hoorde ook achteraf dat de hartslag van ons dochtertje flink aan het dalen was en dat de vk tegen de kraam had gezegd dat als ze niet binnen 10 minuten geboren was, we accuut naar het zkhuis moesten. Of ze dan de ambulance wilde bellen...

Dit heeft ze uiterst discreet gezegd, ik heb er niets van meegekregen. En aangezien dit ons 1e kindje was, wist ik ook niet dat het niet normaal is dat je flink word ingeknipt en de kraam en vk allebei op je buik staan te duwen om de kleine geboren te laten worden. Das maar goed ook dat ik dat niet wist..

Zou ik zeker doen inderdaad Michelle. Ik denk echter wel dat er een klik moet zijn om je helemaal prettig en ontspannen bij iemand te voelen. Die klik kan er ook zijn als je iemand voor het eerst ontmoet, maar kan ook moeten groeien. Een luisterend oor, een nuchtere kijk en eerlijkheid zijn dan denk ik ook essentiele dingen die kunnen helpen.



Ik heb overigens verder niks tegen de verloskundige die mijn bevalling deed, maar ze was/is gewoon te koel, ongevoelig ofzo. Ik kon me daarom niet helemaal geven en dat is toch wel een heel verschil geweest tussen mijn beide bevallingen, terwijl de eerste in een knip en vacuum is geeindigd. (zoontje bleek sterrenkijker)

Bij onze tweede kwam ik met 6,5 maand in een nieuwe praktijk met 6 verloskundigen. Ze hoopte dat ik alle verloskundigen zou zien voor de bevalling.

Hier heb ik een iets mindere ervaring mee. Maar of het expliciet aan de vk ligt of dat ik het aan de vk verbindt...

Ik had het gevoel dat zoonlief erg aan het groeien was in mijn buik. Echt heel erg hard. En gaf dat aan. Dus na 2x aangeven dat ik bang was dat het een groot kindje zou worden hebben ze een groeiecho gemaakt. Met 38 weken is ie gemaakt.

Ach, t kindje leeft op grote voet. Het word ws een zevenponder.

Ik had moeite om het te geloven en werd steeds angstiger voor de bevalling.

Met 41 weken en 5 dagn vond meneer het tijd worden. Om 19.00 de eerste wee. Om 22.00 was mijn minst favoriete vk er. Ze was achterwacht maar de dienstdoende vk had een bevalling. Om 01.38 is zoonlief geboren, 4500 gram schoon aan de haak!!!!! Beide verloskundigen waren erbij toen hij werd geboren, en beiden stonden ze te kijken dat hij zo heel veel groter was dan wat ze met echo dachten. Vond ik achteraf erg vervelend dat het zo verkeerd in is geschat.

Ik ben nog met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht ivm niet loslatende placenta. De vk ging natuurlijk mee. Was ik heel blij mee. De verpleegkundige in het ziekenhuis deed zo ontzettend kil tegen me. En de vk was heel vriendelijk, maakte zich ook zorgen hoe het ging.

Al met al een dubbel gevoel aan de laatste bevalling overgehouden.

Ik vond een paar dingen niet prettig aan mijn verloskundige.

Na een hele nacht weeën kwam ze kijken en had ik pas 2 centimeter ontsluiting. Ze deed of dat heel normaal is, terwijl ik helemaal ontmoedigd raakte. Door de manier waarop ze deed, heel kil en bot, ontmoedigde ze me nog meer en verdwenen de weeën zelfs. Toen ze weg was moest ik zelfs huilen. Gelukkig had ik een doula om me te troosten en bemoedigen, anders was het niks meer geworden.

Dat was het tweede: ze deed erg kil en respectloos naar m'n doula. Ze was het er waarschijnlijk niet mee eens dat ik er één had. Ik hoor vaker van verloskundigen dat ze het maar niks vinden. Maar er zijn nu eenmaal vrouwen die erg bang zijn voor de bevalling of getraumatiseerd door een vorige bevalling en die willen gewoon wat extra support. Dus gewoon omgaan met doula's, geen rare opmerkingen maken en gewoon netjes een hand geven, etc. Gewoon de keuze van de vrouw respecteren om er een doula bij te hebben.

quote:jetje31 schreef op 22 juli 2008 @ 14:16:

Calvijn, misschien krijg je wel een ander, er lopen er meestal zoveel rond (vooral in een academisch ziekenhuis).

En ik ben ervan overtuigd dat je je verloskundige of gyn helemaal niet aardig hoeft te vinden als hij of zij je maar op de juiste en een beetje prettige manier door de bevalling leidt. Geloof me, je hebt als het erop aan komt geen zin in poezelig en lief gedoe van iemand die je gewoon en alleen moet vertellen wat je moet doen.





Ik hoef ook geen lief iemand hoor, daar lig ik tenslotte niet voor



Aan onze eerste kennismaking hebben vriend en ik gewoon een kater overgehouden.

De gyn. in kwestie was heel gehaast, onpersoonlijk en deed totaal geen moeite om mijn gegevens van mijn zwangerschapskaart af te lezen.

Naast nog wat valse beschuldigingen, beledigende opmerkingen en onnodig pijn doen bij het bevoelen van mijn buik, hadden wij het even met hem gehad.



Wie weet de volgende keer beter

Ik vond het raar dat bijna iedereen in mijn omgeving vond dat ik een grote buik had en toen ik het de verloskundige vroeg (met 30 weken geloof ik), ging ze voelen en zei dat het een gemiddeld groot kindje was, maar dat hij/zij erg voorin lag. De verloskundigen die bij en er net na mijn bevalling waren, waren erg verbaasd dat ons dochtertje zo groot was: 4350 gram en 53 cm. Vond het niet erg ofzo, maar wel raar als iedereen in de omgeving denkt dat je een tweeling krijgt en bij een nee van mijn kant zegt dat het dan wel een groot kind moet zijn. En ik maar antwoorden, nee hoor, gemiddeld .



Wat ik ook niet leuk vond bij 1 verloskundige, was dat ik vroeg hoe ik kon voelen hoe ons kindje lag. Zegt ze: daar hebben we hier 3 jaar opleiding. Hm, nou ja, bedankt, laat dan maar hoor...



Ik had bij mijn bevalling 1 van de 2 minst aardige verloskundigen. Maar wel 1 hele lieve stagaire. Maar met allebei ben ik zo blij geweest! De stagaire was heel lief en bekwaam, de verloskundige was wat ouder en heel ervaren en heeft ervoor gezorgd dat mijn dochter is gedraaid (was sterrenkijker) en dat ze uiteindelijk eruit is gekomen (paste maar net).