Relaties
alle pijlers
Mn papa gaat dood
donderdag 24 juli 2008 om 12:27
Ik dacht altijd dat alle kutdingen aan mij voorbij zouden gaan. Natuurlijk wist ik wel dat het niet echt waar was, maar ik wilde het zo graag geloven.
We wisten al een paar weken dat mn vader (weer) kanker heeft. Maar positief als ons gezin is, twijfelden we er niet aan dat hij beter zou worden. Gister hebben we te horen gekregen hij uitzaaingen heeft en niet meer beter wordt. Nu is opeens alles anders.
Ik ben 25, maar ik voel me weer 5. Ik ben zooooo bang voor wat er komen gaat. Mijn stoere, sterke vader gaat heel ziek worden en..... En mijn lieve moeder met zo veel verdriet zien, doet me meer pijn dan ik me ooit kon voorstellen... Geen seconde krijg ik dit allemaal uit mijn hoofd en ik bedenk me alleen maar wat ik allemaal niet meer met hem zal kunnen gaan delen. Ik ben nog nooit zo bang en verdrietig geweest.
Wilde het gewoon even van me afschrijven...
We wisten al een paar weken dat mn vader (weer) kanker heeft. Maar positief als ons gezin is, twijfelden we er niet aan dat hij beter zou worden. Gister hebben we te horen gekregen hij uitzaaingen heeft en niet meer beter wordt. Nu is opeens alles anders.
Ik ben 25, maar ik voel me weer 5. Ik ben zooooo bang voor wat er komen gaat. Mijn stoere, sterke vader gaat heel ziek worden en..... En mijn lieve moeder met zo veel verdriet zien, doet me meer pijn dan ik me ooit kon voorstellen... Geen seconde krijg ik dit allemaal uit mijn hoofd en ik bedenk me alleen maar wat ik allemaal niet meer met hem zal kunnen gaan delen. Ik ben nog nooit zo bang en verdrietig geweest.
Wilde het gewoon even van me afschrijven...
donderdag 24 juli 2008 om 12:33
donderdag 24 juli 2008 om 12:33
super veel sterkte en ik zal veel aan je denken.
zaterdag as. ben ik mijn papa 2 maanden kwijt, ik ben 22 jaar.
mijn papa was ineens dood maar ik voel me ook weer dat hele kleine meisje wat niet zonder papa en mama kan/wil.
gelukkig is mij de lijdensweg gespaart gebleven
Liefs en veel sterkte!
vergeet niet te genieten van elk moment dat hij er wel is! alles te zeggen wat je maar wil en te vragen natuurlijk. die kans heb ik niet gehad maar jij wel maak er gebruik van.probeer uit negatieve dingen ook positieve dingen te halen dat deed/doe ik ook en voel me daar heel lekker bij al is het soms zo moeilijk. probeer te beseffen hoeveel jij aan het leven van je vader hebt gehad en hoeveel jij van je vader en moeder samen geleerd hebt!
* ik ben een ras optimist, ik snap dat niet iedereen dit kan.
zaterdag as. ben ik mijn papa 2 maanden kwijt, ik ben 22 jaar.
mijn papa was ineens dood maar ik voel me ook weer dat hele kleine meisje wat niet zonder papa en mama kan/wil.
gelukkig is mij de lijdensweg gespaart gebleven
Liefs en veel sterkte!
vergeet niet te genieten van elk moment dat hij er wel is! alles te zeggen wat je maar wil en te vragen natuurlijk. die kans heb ik niet gehad maar jij wel maak er gebruik van.probeer uit negatieve dingen ook positieve dingen te halen dat deed/doe ik ook en voel me daar heel lekker bij al is het soms zo moeilijk. probeer te beseffen hoeveel jij aan het leven van je vader hebt gehad en hoeveel jij van je vader en moeder samen geleerd hebt!
* ik ben een ras optimist, ik snap dat niet iedereen dit kan.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 24 juli 2008 om 12:37
wat een snelle lieve reacties, bedankt!
Ik ben eigenlijk ook een rasoptimist, maar heb het gevoel dat ik mzelf nu even helemaal kwijt ben. Ik hoop snel een manier te vinden om hier mee om te kunnen gaan....
Ben eerlijk gezegd ook juist bang dat ik nu heel geforceerd van elk moment wil genieten en alles wil onthouden. Een gedachte waar ik mezelf gek mee maak.
Ik weet dat veel mensen dit hebben meegemaakt en dat het bij het leven hoort, maar pfff wat zijn dingen soms toch moeilijk te accepteren.
Ik ben eigenlijk ook een rasoptimist, maar heb het gevoel dat ik mzelf nu even helemaal kwijt ben. Ik hoop snel een manier te vinden om hier mee om te kunnen gaan....
Ben eerlijk gezegd ook juist bang dat ik nu heel geforceerd van elk moment wil genieten en alles wil onthouden. Een gedachte waar ik mezelf gek mee maak.
Ik weet dat veel mensen dit hebben meegemaakt en dat het bij het leven hoort, maar pfff wat zijn dingen soms toch moeilijk te accepteren.
donderdag 24 juli 2008 om 12:37
Lieve Soepkip, wat verschrikkelijk voor je meid.....Wat erg voor je vader en voor jullie hele familie.
Wat een moeilijke tijd die voor jullie ligt. Kom hier vooral stoom afblazen als je daar behoefte aan hebt.
Je bent ook weer even heel klein als er zoiets groots te gebeuren staat lieverd.......
Heel veel sterkte (f)
Wat een moeilijke tijd die voor jullie ligt. Kom hier vooral stoom afblazen als je daar behoefte aan hebt.
Je bent ook weer even heel klein als er zoiets groots te gebeuren staat lieverd.......
Heel veel sterkte (f)
donderdag 24 juli 2008 om 12:41
donderdag 24 juli 2008 om 12:42
Lief soepkippie,
Op de eerste plaats
Mijn vader is vorig jaar, na een ziekbed van 1,5 jaar, overleden aan een hersentumor. Ik was toen 32, hij 57. Het is afschuwelijk om mee te maken, en mijn moeder kan er nog altijd slecht mee omgaan. Toch heb ik ook hele mooie herinneringen aan die tijd. 1 dag per week had ik zorgverlof om op hem te passen (hij kon niet alleen zijn ivm epileptische aanvallen). Mijn moeder kon dan een dagje werken of iets anders doen. Op die dagen reed ik met mijn vader naar bijv. het strand op naar de keukenhof. Zette hem dan in een rolstoel en dan brachten we samen de dag door.
Deze dagen zijn voor hem, maar zeker ook voor mij, heel dierbaar geweest en ik kijk er met plezier op terug.
Ik hoop voor jou en de rest van het gezin, dat jullie ook hele mooie momenten mogen hebben samen.
Oh ja, wij (mijn vader en moeder, zussen, kleinkinderen en ik) hebben bij een professionele fotograaf hele mooie foto's van ons laten maken. Ik heb een hele mooie zwart/witte van mijn vader en mezelf. Ik ben zo blij dat ik die heb.
Lieverd, heel veel sterkte
Op de eerste plaats
Mijn vader is vorig jaar, na een ziekbed van 1,5 jaar, overleden aan een hersentumor. Ik was toen 32, hij 57. Het is afschuwelijk om mee te maken, en mijn moeder kan er nog altijd slecht mee omgaan. Toch heb ik ook hele mooie herinneringen aan die tijd. 1 dag per week had ik zorgverlof om op hem te passen (hij kon niet alleen zijn ivm epileptische aanvallen). Mijn moeder kon dan een dagje werken of iets anders doen. Op die dagen reed ik met mijn vader naar bijv. het strand op naar de keukenhof. Zette hem dan in een rolstoel en dan brachten we samen de dag door.
Deze dagen zijn voor hem, maar zeker ook voor mij, heel dierbaar geweest en ik kijk er met plezier op terug.
Ik hoop voor jou en de rest van het gezin, dat jullie ook hele mooie momenten mogen hebben samen.
Oh ja, wij (mijn vader en moeder, zussen, kleinkinderen en ik) hebben bij een professionele fotograaf hele mooie foto's van ons laten maken. Ik heb een hele mooie zwart/witte van mijn vader en mezelf. Ik ben zo blij dat ik die heb.
Lieverd, heel veel sterkte
donderdag 24 juli 2008 om 12:44
Hoi soepkippie,
ik was 26 toen mijn papa stierf aan kanker.
Nu, 7 jaar later kan ik nog niet zeggen dat ik er vrede mee heb, ik kan er zelfs maar met moeite over praten.
Doe wat jij denkt dat het beste is, leef zoals je vader je het liefste ziet en maak jezelf nooit verwijten !
Geniet van de dagen die nog komen !
Veel sterkte
ik was 26 toen mijn papa stierf aan kanker.
Nu, 7 jaar later kan ik nog niet zeggen dat ik er vrede mee heb, ik kan er zelfs maar met moeite over praten.
Doe wat jij denkt dat het beste is, leef zoals je vader je het liefste ziet en maak jezelf nooit verwijten !
Geniet van de dagen die nog komen !
Veel sterkte
donderdag 24 juli 2008 om 12:47
donderdag 24 juli 2008 om 12:52
Net zoals Chardonnay heb ik mijn vader de laatste maanden mogen verzorgen, een hele zware tijd, maar ook een hele mooie tijd. Je staat zo vreselijk dicht bij elkaar, je kunt alles bespreken, zeggen. Met name die herinnering, dat er niets is blijven hangen tussen ons, is zo vreselijk waardevol!
Natuurlijk wil je liever dat een zieke vader of moeder je deur voorbijgaat, maar helaas, je hebt het niet voor het zeggen. Het is vreselijk om de aftakeling mee te moeten maken van nabij.
Gelachen hebben we ook heel erg veel, hoe moeilijk die tijd ook was.
Ik wens je heel erg veel sterkte! Houd je niet te sterk, als het niet meer gaat of als je het niet meer aankunt, ga dan echt een gesprek aan met de huisarts.
Mijn vader is uiteindelijk overleden in een hospice, hier is hij een week geweest, grandioze instelling, hele lieve mensen.
Knuffel voor je.
Natuurlijk wil je liever dat een zieke vader of moeder je deur voorbijgaat, maar helaas, je hebt het niet voor het zeggen. Het is vreselijk om de aftakeling mee te moeten maken van nabij.
Gelachen hebben we ook heel erg veel, hoe moeilijk die tijd ook was.
Ik wens je heel erg veel sterkte! Houd je niet te sterk, als het niet meer gaat of als je het niet meer aankunt, ga dan echt een gesprek aan met de huisarts.
Mijn vader is uiteindelijk overleden in een hospice, hier is hij een week geweest, grandioze instelling, hele lieve mensen.
Knuffel voor je.
