Kinderen
alle pijlers
Je kind vergeten??
donderdag 24 juli 2008 om 11:29
artikel nu.nl
Dit soort berichten staan heel vaak in kranten. Het is niet iets nieuws. Ik snap het alleen nooit. Hoe kun je je kind nu vergeten? Misschien maakt mijn dochter wel heel veel herrie hoor, maar als we bij het kinderdagverblijf aankomen gilt ze blij en haal ik haar echt wel van de fietsstoel of uit autostoel en ik kan me gewoon niet voorstellen dat je gewoon doorrijdt naar werk en je auto daar parkeert met kind nog achterin..
Ik hoor wel eens van mensen dat ze deur al uit waren, straat al bijna uit en toen bedachten dat kind nog (alleen) thuis was. Ik begrijp het niet. Ik kan me er geen voorstelling van maken. Sleutels, telefoon, portemonnee, dat soort dingen vergeet ik, maar een kind?
Iemand die het wel snapt?
Dit soort berichten staan heel vaak in kranten. Het is niet iets nieuws. Ik snap het alleen nooit. Hoe kun je je kind nu vergeten? Misschien maakt mijn dochter wel heel veel herrie hoor, maar als we bij het kinderdagverblijf aankomen gilt ze blij en haal ik haar echt wel van de fietsstoel of uit autostoel en ik kan me gewoon niet voorstellen dat je gewoon doorrijdt naar werk en je auto daar parkeert met kind nog achterin..
Ik hoor wel eens van mensen dat ze deur al uit waren, straat al bijna uit en toen bedachten dat kind nog (alleen) thuis was. Ik begrijp het niet. Ik kan me er geen voorstelling van maken. Sleutels, telefoon, portemonnee, dat soort dingen vergeet ik, maar een kind?
Iemand die het wel snapt?
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
donderdag 24 juli 2008 om 21:59
quote:fleurtje schreef op 24 juli 2008 @ 21:51:
Maar dan is die mevrouw hoogstwaarschijnlijk ziek geweest.
Over het kind in auto vergeten, wordt gedaan alsof het helemaal niet vreemd is (en dat je daar niet druk voor hoeft te zijn), druk druk druk en iedereen gaat semi-grappige verhalen ophangen over hoe ze zelf hun kind een keer (bijna) zijn vergeten. Heel grappig.
Volgens mij reageert niemand alsof het niet vreemd is. Men zegt alleen dat je niet met 100% zekerheid kunt zeggen dat het jou niet zal overkomen. Gewoon omdat je niet weet in wat voor state of mind iemand is als dit gebeurt. En hoe jezelf in een dergelijke situatie zou zijn.
Ik kan me net zo min voorstellen als jij dat ik het zou doen, mijn kind de hele dag in de auto laten zitten, maar ik kan toch nooit met 100% zekerheid zeggen dat zoiets mij niet zou overkomen? De kans is vast nagenoeg nihil, maar zolang je niet in de toekomst kunt kijken, weet je het dus niet zeker.
Maar dan is die mevrouw hoogstwaarschijnlijk ziek geweest.
Over het kind in auto vergeten, wordt gedaan alsof het helemaal niet vreemd is (en dat je daar niet druk voor hoeft te zijn), druk druk druk en iedereen gaat semi-grappige verhalen ophangen over hoe ze zelf hun kind een keer (bijna) zijn vergeten. Heel grappig.
Volgens mij reageert niemand alsof het niet vreemd is. Men zegt alleen dat je niet met 100% zekerheid kunt zeggen dat het jou niet zal overkomen. Gewoon omdat je niet weet in wat voor state of mind iemand is als dit gebeurt. En hoe jezelf in een dergelijke situatie zou zijn.
Ik kan me net zo min voorstellen als jij dat ik het zou doen, mijn kind de hele dag in de auto laten zitten, maar ik kan toch nooit met 100% zekerheid zeggen dat zoiets mij niet zou overkomen? De kans is vast nagenoeg nihil, maar zolang je niet in de toekomst kunt kijken, weet je het dus niet zeker.
donderdag 24 juli 2008 om 22:01
quote:fleurtje schreef op 24 juli 2008 @ 21:47:
[...]
Maar dan is er, m.i., toch iets behoorlijk mis met je, net als wanneer je je naam vergeet.Lijkt me vanzelfsprekend, dat er iets behoorlijk mis is met je, als je je eigen kind vergeet. Ik geloof ook niet dat iemand hier op het topic iets anders beweert.
[...]
Maar dan is er, m.i., toch iets behoorlijk mis met je, net als wanneer je je naam vergeet.Lijkt me vanzelfsprekend, dat er iets behoorlijk mis is met je, als je je eigen kind vergeet. Ik geloof ook niet dat iemand hier op het topic iets anders beweert.
donderdag 24 juli 2008 om 22:08
Rider, denk jij dan dat het ook iemand kan gebeuren die niet overspannen oid is? Ik kan me dat werkelijk niet voorstellen, dat ik in mijn normale doen mijn kind zou vergeten naar het kdv te brengen en een hele dag in de auto laat zitten.
Ik kan me wel voorstellen dat iemand die bijvoorbeeld overspannen is zoiets overkomt.
Ik kan me wel voorstellen dat iemand die bijvoorbeeld overspannen is zoiets overkomt.
donderdag 24 juli 2008 om 22:09
donderdag 24 juli 2008 om 22:10
donderdag 24 juli 2008 om 22:17
morrie, inderdaad, het is anders met 2 kinderen. Niet het in de auto vergeten gedeelte, maar wel bijv het tanken en betalen gedeelte. Met 1 kind nam ik haar altijd mee, nu met 2 vind ik meenemen een stuk enger dan laten zitten en betalen, 1 eruit, maxi cosi eruit, samen lopen, allemaal autoos, drukte etc etc. Met 1 had ik echt zoiets van, nooit alleen in de auto laten, nu kan het soms niet anders. Wel in het zicht, anders tank ik niet.
donderdag 24 juli 2008 om 22:19
Tja, en toch gebeurt het, ik neem aan dat die ouders die het overkomen is niet 's ochtends dachten "kom, laat ik mijn kind eens de verstikkingsdood injagen". En net als Rider denk ik dat ook zij zeker waren van het feit dat het hen nooit zou kunnen gebeuren, want anders neem je geen kind.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 22:22
Ik krijg ook een naar gevoel bij dat interview, Pammie. Maar ik denk dat dat de enige manier is om ermee om te gaan, als je zo hard voor jezelf zou zijn als dat hier in het topic bijvoorbeeld gebeurt spring je voor een trein. En ze hebben nóg een kind, een ouder kind, dat hen ook nodig heeft. Ik denk niet dat die mensen hier ooit overheen komen hoor, ik zou niet met ze willen ruilen.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 22:23
Ik laks met je mee Fashion
Laatst noemde iemand mij een 'ontspannen moeder' omdat ik mijn zoontje zo lekker door de (hele grote) speeltuin liet lopen en zij dat nooit zou durven. Tsja, als het daar al niet kan.
Het zal ook wel een manier zijn om er mee om te kunnen gaan. Ik kan me geen voorstelling maken van wat die mensen moeten hebben doormaken en nog steeds doormaken.
Laatst noemde iemand mij een 'ontspannen moeder' omdat ik mijn zoontje zo lekker door de (hele grote) speeltuin liet lopen en zij dat nooit zou durven. Tsja, als het daar al niet kan.
Het zal ook wel een manier zijn om er mee om te kunnen gaan. Ik kan me geen voorstelling maken van wat die mensen moeten hebben doormaken en nog steeds doormaken.
donderdag 24 juli 2008 om 22:26
quote:Pammie schreef op 24 juli 2008 @ 22:20:
Ik heb dat interview destijds in de krant gelezen en ik kreeg een heel naar gevoel bij dat interview. Het klinkt zo 'koel', zo beredeneert, zo oeps-foutje-maar-ik-kon-er-ook-niets-aan-doen. Ik zou mijn haren uit mijn hoofd trekken als me zoiets zou gebeuren.Dat bedoelde ik dus eigenlijk. Ik wijt het aan therapie. Daarin zullen ze vast leren om de rest van hun leven geen schuldgevoel te hebben. En dat las ik terug in het interview, idd nogal : kon-er-niks-aan-doen .
Ik heb dat interview destijds in de krant gelezen en ik kreeg een heel naar gevoel bij dat interview. Het klinkt zo 'koel', zo beredeneert, zo oeps-foutje-maar-ik-kon-er-ook-niets-aan-doen. Ik zou mijn haren uit mijn hoofd trekken als me zoiets zou gebeuren.Dat bedoelde ik dus eigenlijk. Ik wijt het aan therapie. Daarin zullen ze vast leren om de rest van hun leven geen schuldgevoel te hebben. En dat las ik terug in het interview, idd nogal : kon-er-niks-aan-doen .
donderdag 24 juli 2008 om 22:26
Gelukkig, Pammie
Ik liet kind buiten de paskamer staan, buiten de wc staan, laat hem slapend in de auto zitten als ik moet tanken of plassen bij een tankstation en heb hem laatst wakker en wel bij de winkel even in de auto laten zitten terwijl ik snel naar binnen ging om wat te halen. Maar goed, de mijne is nu ook wat ouder natuurlijk dan de kinderen van de meeste hier, daar kan je ook wel wat afspraken mee maken inmiddels.
Ik liet kind buiten de paskamer staan, buiten de wc staan, laat hem slapend in de auto zitten als ik moet tanken of plassen bij een tankstation en heb hem laatst wakker en wel bij de winkel even in de auto laten zitten terwijl ik snel naar binnen ging om wat te halen. Maar goed, de mijne is nu ook wat ouder natuurlijk dan de kinderen van de meeste hier, daar kan je ook wel wat afspraken mee maken inmiddels.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 22:28
quote:tjilla schreef op 24 juli 2008 @ 22:26:
[...]
Dat bedoelde ik dus eigenlijk. Ik wijt het aan therapie. Daarin zullen ze vast leren om de rest van hun leven geen schuldgevoel te hebben. En dat las ik terug in het interview, idd nogal : kon-er-niks-aan-doen .Schuldgevoel hebben ze heus wel hoor, daar kan geen therapie wat aan veranderen, denk ik. Voor de rest van haar leven zal die vrouw denken "had ik maar...".
[...]
Dat bedoelde ik dus eigenlijk. Ik wijt het aan therapie. Daarin zullen ze vast leren om de rest van hun leven geen schuldgevoel te hebben. En dat las ik terug in het interview, idd nogal : kon-er-niks-aan-doen .Schuldgevoel hebben ze heus wel hoor, daar kan geen therapie wat aan veranderen, denk ik. Voor de rest van haar leven zal die vrouw denken "had ik maar...".
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 22:29
donderdag 24 juli 2008 om 22:35
donderdag 24 juli 2008 om 23:18
Ik heb het interview niet gelezen, maar ik denk dat de 'laksheid' erin een soort zelfbescherming is. Als je ten volle zou beseffen wat je hebt gedaan en welke gevolgen dat heeft ga je volgens mij knock out, dat kun je als mens niet aan.
Ik merk die 'laksheid' ook op bij mensen die heel erge dingen hebben meegemaakt of mensen die kanker hebben bijvoorbeeld. Die is er niet altijd, maar ik denk dat je geest je tegen jezelf in bescherming neemt, want anders kun je het gewoon niet aan, als je elke minuut van de dag beseft wat er is gebeurd en hoe vreselijk dat was.
En Fleurtje, niemand zegt dat het normaal is, ik weet zeker dat er iets met die mensen aan de hand was, in een normale situatie gebeurd zoiets niet, dan kom je er minstens na 30 minuten achter dat er iets gruwelijk mis is, niet na 8 uur.
Maar ik durf gewoon niet te beweren dat het mij nooit zal overkomen. Niet omdat ik laks ben, ik ben verre van laks, maar ook niet overdreven voorzichtig.
Het is net als met de 2e wereldoorlog, als je het nu vraagt zou íedereen bij het verzet zitten en zouden er géén NSB'ers zijn. En als wij Duits waren zouden er ook geen Gestapo's zijn of SS'ers, wij zijn allemaal van die door en door goede mensen.
Ik vind dat bull-shit. Ik zou niet durven zeggen dat ik geen mensen kan vermoorden of dat ik niet voor mezelf zou kiezen. Ik hoop dat het zo is, maar ik zou het niet zo stellig durven beweren. Dit is net zoiets. Je kunt wel zeggen dat het bij jou anders is, maar voordat je een dag in de schoenen van een moeder hebt gestaan die het overkomen is kun je er niets over zeggen.
Ik merk die 'laksheid' ook op bij mensen die heel erge dingen hebben meegemaakt of mensen die kanker hebben bijvoorbeeld. Die is er niet altijd, maar ik denk dat je geest je tegen jezelf in bescherming neemt, want anders kun je het gewoon niet aan, als je elke minuut van de dag beseft wat er is gebeurd en hoe vreselijk dat was.
En Fleurtje, niemand zegt dat het normaal is, ik weet zeker dat er iets met die mensen aan de hand was, in een normale situatie gebeurd zoiets niet, dan kom je er minstens na 30 minuten achter dat er iets gruwelijk mis is, niet na 8 uur.
Maar ik durf gewoon niet te beweren dat het mij nooit zal overkomen. Niet omdat ik laks ben, ik ben verre van laks, maar ook niet overdreven voorzichtig.
Het is net als met de 2e wereldoorlog, als je het nu vraagt zou íedereen bij het verzet zitten en zouden er géén NSB'ers zijn. En als wij Duits waren zouden er ook geen Gestapo's zijn of SS'ers, wij zijn allemaal van die door en door goede mensen.
Ik vind dat bull-shit. Ik zou niet durven zeggen dat ik geen mensen kan vermoorden of dat ik niet voor mezelf zou kiezen. Ik hoop dat het zo is, maar ik zou het niet zo stellig durven beweren. Dit is net zoiets. Je kunt wel zeggen dat het bij jou anders is, maar voordat je een dag in de schoenen van een moeder hebt gestaan die het overkomen is kun je er niets over zeggen.
donderdag 24 juli 2008 om 23:24
Ik denk wel degelijk dat je hersens je vreselijk kunnen bedriegen, Eowynn. Volgens mij hoeft er helemaal niets mis te zijn met mensen die er niet na 30 minuten achter komen. Maakt het niet minder stom ofzo, maar klakkeloos mensen als overspannen of psychotisch bestempelen gaat mij ook wel erg ver.
Die moeder uit dat interview heeft de hele dag gewoon voor de klas gestaan, ze was ervan overtuigd dat het kind op de creche was. Dát vind ik niet eens zo'n gekke gedachte, ik kan me best voorstellen dat ik bijvoorbeeld zou vergeten dat hij op een creche dag in plaats daarvan bij opa of een vriendje is.
Die moeder uit dat interview heeft de hele dag gewoon voor de klas gestaan, ze was ervan overtuigd dat het kind op de creche was. Dát vind ik niet eens zo'n gekke gedachte, ik kan me best voorstellen dat ik bijvoorbeeld zou vergeten dat hij op een creche dag in plaats daarvan bij opa of een vriendje is.
Am Yisrael Chai!
donderdag 24 juli 2008 om 23:27
Tja, ik denk overdag ook niet aan mijn kind als ik werk, en ik breng ze lopend naar het KDV, dus in die zin kan ik me er weinig bij voorstellen dat je zomaar vergeet je kind af te zetten.
Thuis is dat anders, dan kan ik, als ze niet thuis zijn, opeens denken 'hoor ik er nou 1 huilen', dat zit er zo in.
Maar ik kan me maar moeilijk voorstellen dat het alleen een geval van 'automatische piloot' is. Zó automatisch doe je toch dingen niet? Ik vergeet weleens wat, maar je vergeet ook niet je kleren aan te trekken of om te douchen 's ochtends, op de automatische piloot.
Thuis is dat anders, dan kan ik, als ze niet thuis zijn, opeens denken 'hoor ik er nou 1 huilen', dat zit er zo in.
Maar ik kan me maar moeilijk voorstellen dat het alleen een geval van 'automatische piloot' is. Zó automatisch doe je toch dingen niet? Ik vergeet weleens wat, maar je vergeet ook niet je kleren aan te trekken of om te douchen 's ochtends, op de automatische piloot.
