Is dit eerlijkheid of gewoon een laffe trap na?

quote:plukvandepetteflat schreef op 24 juli 2008 @ 21:51:

Ahaa rider, nou hebben we dat ook weer duidelijk.

Maar met mijn manier van reageren kan jij dus soms niet quoten. Achja lijkt mij niet onoverkomelijk, mijn copy paste idee blijft nog steeds staan. Bij lange mails wil ik gewoon graag tussendoor reageren

Niemand verplicht je om je te gedragen naar de normen die op een bepaald forum gelden. persoonlijk vind ik het niet erg aadig van je, maar daar hoef je je niets van aan te trekken natuurlijk.



Het is wel zo dat er mensen zullen zijn die best bereid zijn te knippen en plakken omdat jij niet wéét hoe het werkt. Maar als het komt omdat jij de moeite niet wil doen even je quotes netjes neer te zetten, dan zullen er mensen zijn die ook geen moeite meer willen doen om te reageren. Ik ben er daar één van.

quote:plukvandepetteflat schreef op 24 juli 2008 @ 19:31:

Eleonora, ik was eigenlijk ook helemaal niet bezig met een verklaring voor ex zn gedrag te zoeken hoor Was eigenlijk helemaal niet met hem bezig maar puur naar mijn eigen beweegredenen en houding aan het kijken (jippie).



En daarnaast was ik oprecht geinteresseerd in jouw uitleg. Omdat ik het ergens wel en ergens niet kan rijmen. Misschien komt het ook omdat ik sowieso niet zo van de ONSen ben. Maar afleiding helpt wel dat klopt. Maar zou zelf denk ik juist teveel geconfronteerd worden met datgene wat je niet meer hebt als ik bij een kerel voor 1 nachtje het bed induik. Dat het het bij lange na niet haalt ofzo, omdat je gaat vergelijken ipv het als een welkome afleiding te zien.



Denk trouwens wat mijn ex betreft dat hij gewoon haar leuk vindt omdat hij met haar kan praten over zaken zonder dat het beladen is. Iets wat hij met mij denk ik minder kon, omdat onze relatie de laatste tijd niet zo goed meer was. Niet dat we helemaal niet meer praatten, maar wel dat goede en slechte momenten elkaar steeds bleven afwisselen. Het ongedwongene ging er daardoor misschien wat vanaf. En wie weet hebben zij ow te bepraten waarmee hij bij mij nooit die klik vond. Ik vind het prima, ik wens hem er het beste mee. En bovenal gun ik mezelf veel geluk in de toekomst en de liefde.



Lieve Pluk, ik vind je een leuke meid

Ik vind het lief dat je zo overduidelijk probeert om stoer te zijn omdat je bang bent anders voor huilie te worden uitgemaakt. Misschien omdat je ook behoorlijk pittige postings over je heenkreeg n.a.v. je openingspost.



Maar meid, verdriet is verdriet en pijn doet ontzettend zeer. Helemaal hartepijn. Je hart heeft een steunkous nodig om de brokken bij elkaar te houden en dan is bedenken dat je ex alweer aan het charmen is niet fijn. Vooral ook omdat je er niks meer mee te maken hebt. Het doet zeer maar je kunt er niks aan doen en volgens anderen mag je dat niet eens willen. Nou, dat willen en dat machteloze woedende en verdrietige hoort er gewoon bij hoor. Ook mensen die je nu aanraden om vooral cool te blijven hebben over de grond gekropen van de pijn in hun stukke hart, geloof mij maar. Liefdespijn is verschrikkelijk en ik vind je een dappere meid zo helder als jij de boel bekijkt en zo goed als je je best doet om die afstand te bewaren.



Over een poosje is die ergste hunkering naar genegenheid van hem weg. Dan ga je de volgende fase in. De fase waarin het verdriet al wat op de achtergrond raakt maar waarin het nog wel moeilijk is. Liefdesverdriet is rouwen en hoewel het iedere dag een klein beetje beter gaat is dat in het begin bijna niet merkbaar.



Waarom mensen wat dan ook doen kun je onmogelijk weten. Het zal je erg bezighouden, waarom je vriend je mailde wat hij mailde, waarom hij doet wat hij doet en wat er anders had gemoeten. Maar er hoeft soms niks anders. Soms heb je het goed gedaan en was het toch op. Misschien was het bij hem meer op dan bij jou. Misschien komt zijn grote verdriet nog, misschien niet. De kunst is om te proberen bij jezelf te blijven en te bedenken waarmee jij nu happy zou zijn.



Voor mij was de oplossing andere mannen, ooit. Ik kwam uit een ingewikkelde relatie waarover ik al veel, heel veel zelfs heb geschreven hier. Ik was niks meer waard toen ik eindelijk de stap had genomen om weg te gaan bij mijn ex. Ik vergooide mijn lijf aan de eersten en niet de besten om de pijn te dempen en om het gevoel te hebben dat ik er nog mocht zijn. Lol maken tegen de pijn, dat was wat ik deed. Destructief was ik en destructief is niet goed.



Jij moet op jouw manier dealen met je pijn maar een ONS is voor jou waarschijnlijk helemaal geen oplossing en blijf daarbij, dat bedoel ik met bij jezelf blijven. Trouw zijn aan jou, niet wegzwerven, zoals ik deed. Ik heb geen spijt, dat niet maar ik zou willen dat ik wat zuiniger op mezelf was geweest want ik weet nu dat ik niet niets waard was, ik ben wel iets waard en ik had geen mannen nodig moeten hebben om me dat duidelijk te maken.



Lieve Pluk, je schrijft sterke woorden en toch zie ik dat je verdriet hebt en zo hoort het ook, hoe erg ik dat ook voor je vind.





(f)

quote:eleonora schreef op 24 juli 2008 @ 22:04:

[...]





Lieve Pluk, ik vind je een leuke meid

Ik vind het lief dat je zo overduidelijk probeert om stoer te zijn omdat je bang bent anders voor huilie te worden uitgemaakt. Misschien omdat je ook behoorlijk pittige postings over je heenkreeg n.a.v. je openingspost.



Maar meid, verdriet is verdriet en pijn doet ontzettend zeer. Helemaal hartepijn. Je hart heeft een steunkous nodig om de brokken bij elkaar te houden en dan is bedenken dat je ex alweer aan het charmen is niet fijn. Vooral ook omdat je er niks meer mee te maken hebt. Het doet zeer maar je kunt er niks aan doen en volgens anderen mag je dat niet eens willen. Nou, dat willen en dat machteloze woedende en verdrietige hoort er gewoon bij hoor. Ook mensen die je nu aanraden om vooral cool te blijven hebben over de grond gekropen van de pijn in hun stukke hart, geloof mij maar. Liefdespijn is verschrikkelijk en ik vind je een dappere meid zo helder als jij de boel bekijkt en zo goed als je je best doet om die afstand te bewaren.



Over een poosje is die ergste hunkering naar genegenheid van hem weg. Dan ga je de volgende fase in. De fase waarin het verdriet al wat op de achtergrond raakt maar waarin het nog wel moeilijk is. Liefdesverdriet is rouwen en hoewel het iedere dag een klein beetje beter gaat is dat in het begin bijna niet merkbaar.



Waarom mensen wat dan ook doen kun je onmogelijk weten. Het zal je erg bezighouden, waarom je vriend je mailde wat hij mailde, waarom hij doet wat hij doet en wat er anders had gemoeten. Maar er hoeft soms niks anders. Soms heb je het goed gedaan en was het toch op. Misschien was het bij hem meer op dan bij jou. Misschien komt zijn grote verdriet nog, misschien niet. De kunst is om te proberen bij jezelf te blijven en te bedenken waarmee jij nu happy zou zijn.



Voor mij was de oplossing andere mannen, ooit. Ik kwam uit een ingewikkelde relatie waarover ik al veel, heel veel zelfs heb geschreven hier. Ik was niks meer waard toen ik eindelijk de stap had genomen om weg te gaan bij mijn ex. Ik vergooide mijn lijf aan de eersten en niet de besten om de pijn te dempen en om het gevoel te hebben dat ik er nog mocht zijn. Lol maken tegen de pijn, dat was wat ik deed. Destructief was ik en destructief is niet goed.



Jij moet op jouw manier dealen met je pijn maar een ONS is voor jou waarschijnlijk helemaal geen oplossing en blijf daarbij, dat bedoel ik met bij jezelf blijven. Trouw zijn aan jou, niet wegzwerven, zoals ik deed. Ik heb geen spijt, dat niet maar ik zou willen dat ik wat zuiniger op mezelf was geweest want ik weet nu dat ik niet niets waard was, ik ben wel iets waard en ik had geen mannen nodig moeten hebben om me dat duidelijk te maken.



Lieve Pluk, je schrijft sterke woorden en toch zie ik dat je verdriet hebt en zo hoort het ook, hoe erg ik dat ook voor je vind.





(f)Eleonora ik bewonder je stukjes! Echt heel bijzonder. Wijs meisje!!

quote:mussk schreef op 25 juli 2008 @ 07:39:

[...]



Eleonora ik bewonder je stukjes! Echt heel bijzonder. Wijs meisje!!



Aaah hahaha, wat lieffff!

terug

offtopic:quote:plukvandepetteflat schreef op 24 juli 2008 @ 22:26:

[...]





Is dit serieus de norm? Dacht dat je gewoon een tikkie aan het stangen was.

Wist niet dat er maar 1 juiste manier van quoten gold hier.Sterker nog, ik vind het zelfs vervelend lezen als er in een quote geantwoord wordt. Nu schrijf jij tenminste nog in italics (genoeg die die moeite al niet eens doen), maar over het algemeen sla ik grijze stukken over (die heb ik immers al gelezen), staan er alleen bij als 'bronverwijzing'.

Eleanora, ik lees dit topic zo af en toe en moet zeggen dat jouw woorden ook mij veel doen, me tot denken zet (om juist niet weer contact te zoeken) en wel een beetje troost bieden (aangezien ik ook met nog wat ldvd te dealen heb)... dat wou ik even gezegd hebben! thnx!

Wat rot voor je liefmeisje.

In welk stadium van rouw ben jij, liefdespijngewijs?

denk dat ik langzaam aan naar de 2e fase ga, proberen afstand te nemen van hem, de situatie, maar heb nog wel terugval naar fase 1... mis hem, ben boos, verdrietig over hoe hij me behandeld heeft, maar merk ook dat ik, naarmate de tijd verstrijkt, soms nog wel eens wil vergeten hoeveel pijn hij me gedaan heeft. Maar toch wil ik weer contact, snap van mezelf niet zo goed waarom ik die zelfpijniging weer op wil zoeken, want dat is het, niks meer en niks minder..

Dat komt omdat je nog niet gewend bent aan het idee dat het echt niet meer te maken is, de breuk. Het is een vorm van ontkenning. In je hoofd weet je het wel maar je hart doet nog niet mee. Je kunt het je in zekere zin gewoon niet voorstellen dat het over is, ook al weet je met je verstand best hoe het zit.



Dat contact willen hebben met een ex, toch even voelen hoe het voelt, weer zijn stem horen, kijken of je in de war raakt van hem of hij van jou, of er nog iets in zit, dat is zo bekend en zo begrijpelijk. Jammer genoeg pakt het zelden goed uit en hang je de telefoon op met een nog rotter gevoel dan je al had.



Moeilijk he, als tijd het enige is dat je kan genezen van je liefdesverdriet? En dat je de tijd niet lekker een paar maandjes vooruit kan duwen.....

Schrijven helpt zoals je ziet Pluk. Niet alleen hier maar misschien helpt het ook al je hem schrijft. Niet om op te sturen maar om van je af te pennen. Dat lucht op als een dolle en er komen ook weer lekker wat emoties los, druk van de ketel en dan slaap je goed....

hey eleanora, lief dat je even op mijn situatie wilt reageren... ja je hebt wel gelijk denk ik. Het probleem is ook dat dit niet de 1e keer is dat mijn hart gebroken is (laten we het zo maar even noemen) door deze man. We hebben een aardige en bijzondere historie achter ons, en het zag er naar uit dat het misschien eindelijk wel zou gaan werken tussen ons, maar wederom and once and for all is er nu iets stuk gemaakt wat niet meer gemaakt kan worden. Iets waar hij de grootste hand in heeft. Grappig dat je dat zegt over dat contact opnemen, ja uiteindelijk is het toch om te merken en voelen dat hij ook aan jou denkt of te horen dat hij je ook mist, en dat is uiteindelijk niet wat je gaat horen. Ik heb niks meer laten horen sinds onze breuk (al heb ik gezegd nog wel van me te laten horen of ik wel of geen contact meer met hem zou willen) en weer contact opnemen zou voor mij voelen als verraad naar mezelf en als het tonen van mijn zwakte... dus dat is nog iets wat me motiveert om het niet te doen. Maar toch blijft het knagen en lijkt dat gevoel wel weer steeds heviger te worden.

quote:plukvandepetteflat schreef op 25 juli 2008 @ 23:59:

Het contact weer zoeken met ex, ja dat is toch eigenlijk heel logisch? Je mist hem en je hebt pijn over je verbroken relatie, dus zodra je hem ziet/spreekt zou dat missen over zijn en je relatie hopelijk wat minder verbroken voelen, maar meer weer als vanouds. Althans dat denk/hoop/wil je. Dat zou je in 1 klap van dat ldvd af helpen. Helaas is de werkelijkheid vaak anders en krijg je door je hoop-uitlopend-in-teleurstelling-ervaring nog weer een extra klap. Niet doen dus. Zo, daar heb ik ook meteen mezelf weer even goed toegesproken Zo proberen we elkaar te motiveren vooral geen contact te zoeken

Misschien helpt een beetje peptalk van iemand die in fase 2 is beland voor jullie allebei.



Net als jullie was ik zo ongelooflijk verdrietig en vond ik het zo oneerlijk en wilde ik het niet accepteren. En dat verdriet mag je hebben en voelen. Gooi het er maar uit, dat geeft lucht.



Maar als je, hoe moeilijk ook, alle contact vermijdt, dan wordt het echt beter. Ik weet nu dat het niet meer goed komt met ex en dat is het beste. Het is niet zo dat ik er helemaal overheen ben, zeker niet. Als ik ex nu zou tegenkomen, dan zou ik zo maar eens terug kunnen vallen. Ik zorg dus dat dat niet gebeurt.



Maar de drang om contact op te nemen of om op andere manieren iets over hem te weten te komen is weg. Ik hoef ook geen uitleg meer, het kan gewoon niet.



Ik ben niet toe of op zoek naar een andere man. Daar ben ik nog niet klaar voor. Maar ik ben niet meer ongelukkig.



Ik wens jullie toe dat jullie snel fase2 bereiken. En val jezelf niet te hard als dat niet zonder slag of stoot gaat.



Veel sterkte!

ja dat herken ik wel,... zo dacht ik de afgelopen weken (na enorme huilbuien daarvoor) dat het wel ging. Pakte mijn oude leventje weer op en maakte nieuwe plannen en was verbaasd hoe goed het alweer met me ging. Tot ik daar even een moment van rust en bezinning kreeg en al mijn gedachtes weer door mijn hoofd gingen spoken. En dan lijkt het wel alsof je weer terug bij af bent...

Wil geen contact meer opnemen omdat ik dan waarschijnlijk alleen maar te horen krijg hoe hij zijn leven alweer volkomen op de rit heeft en mij totaal niet mist...

Tarantelle, dank voor je reactie! Fijn dat je op de goede weg bent!

Ik ben iemand die het heel moeilijk vind om dingen los te laten, en zeker in dit soort situaties.

Vooral het hoe, wie en waarom, blijven dan dingen die me blijven achtervolgen... je wilt uitleg maar weet dat je daar nooit een volledig bevredigend antwoord op zult krijgen, en dat maakt het zo moeilijk. Je denk dat als je dat antwoord wel hebt, je makkelijker door kan met je eigen leven.

En zelfs als je te horen krijgt dat hij je wel mist... wat schiet jij daar dan mee op LM? Hij heeft je hart al een paar keer gebroken zeg je... ga je voor de volgende barst?



Bijt even op je tanden, ga op je handen zitten als je wilt bellen. Hou het vol, echt na een paar weken voel je al verschil en nog wat langer en je neiging wordt steeds minder. Bij jou zal het wel wat langer duren, je geschiedenis met hem vergt meer tijd van losmaken denk ik.



Maar als je het volhoudt kun je zo met recht trots op jezelf zijn!!

En.. eerder sta je ook niet open voor nieuwe contacten. Dan laat je niet alleen je hart door hem breken, maar ook je toekomst in een wel gezonde relatie.

Liefmeisje, ik ben er in de loop van de jaren iets beter in geworden. Loslaten. Maar ben er nog altijd geen held in. De meer informatie hebben om los te laten truc werkt niet. Meer informatie is meer pijn. Door schade en schande ondervonden. Het is heel grappig dat je echt trots op jezelf kunt zijn dat je niet belt, geen profielen bekijkt en niks doet om hem tegen te komen. Elke dag voelt dat een beetje sterker. Het werkt echt zo, al gaat het dwars tegen je natuur in. Ik snap dus totaal hoe moeilijk het voor je is.



En Pluk, als je alleen bent is het het moeilijkst. Zo lang je er over praat, is ie er nog een beetje. Zo ervaar ik dat tenminste. Alleen thuis dan kun je tegen niemand meer stoer doen en dan komt het echte werk. En het is nog zo vers bij jou en je had best een lange relatie. Ik vind dat je het ontzettend goed doet!

Liefmeisje, als jij denkt dat het je zal helpen neem dan vooral contact op met je ex. Serieus. Als je van jezelf absoluut geen koekje mag, waar denk je dan de hele godganse dag aan? Juist, aan dat verdomde koekje.



Zeg vooral tegen jezelf dat je alles mag, óók je ex bellen. Het mag gewoon. Wedden dat je er dan geen zin meer in hebt? Want je wéét dat je er niks mee op gaat schieten, dat weet je verstand. Maar je gevoel ligt dwars. Maar jij mág hem bellen hoor, zeker mag jij dat. Jij mag alles, de vraag is wíl je het ook echt, of is het meer iets voor de hele korte termijn?



Even de stem horen, even weten hoe het met hem gaat, hem even horen zeggen dat hij je mist. Dan hang je op dan is er niks veranderd en ben je een stap terug in je rouwproces want je zenuwen, die helemaal aan de oppervlakte liggen en waar net een dun laagje huid overheen zit, liggen dan weer open en bloot en er hoeft maar naar je gewezen te worden en je klapt in elkaar.



Zonde.



Maar.....je mag hoor, gewoon doen als jij voelt dat je dat nodig hebt. Het is een korte termijn oplossing maar je hebt helemaal de vrijheid om op de impuls te reageren.