Kinderen
alle pijlers
Kind misbruikt, hoe nu verder?
zondag 7 december 2014 om 15:45
Zoals de titel al aangeeft is ons kind misbruikt. Het is nu een aantal weken geleden dat kind het vertelde en we hebben denk ik de juiste stappen ondernomen, huisarts, politie, hulpverlening. Er is aangifte gedaan, het onderzoek loopt. We hebben aan de hand van tips die we van politie en huisarts kregen afspraken gemaakt met school hoe we de komende tijd kind willen benaderen en kind krijgt de ruimte om daarin aan te geven wat het wil/nodig heeft, wij volgen.
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
maandag 29 december 2014 om 01:21
Dank je EV
Traviata ik weet dat juf het meent, maar ik heb ook gezien da juf er ook door geraakt wordt en ze heeft het volste recht op vakantie en genieten van haar eigen gezin zonder last te hebben van de probleme van haar leerlingen. We zullen de komende maanden nog genoeg overleg en mail nodig hebben ben ik bang.
Als ik kindlief vandaag zag dan weet ik even niet hoe we het moeten doen als de school weer begint. Van huilbui naar huilbui, kindlief kon zelfs onze aanraking/aanwezigheid niet hebben. En je kan gwoon niets doen, ik kan gewoon het niet laten verdwijnen. Kindlief slaapt nu ook nog niet, ligt naast mijn bed op een matrasje, bij me wil kindlief niet, maar als ik op lijk te staan raakt kindlief in paniek. Ik heb mp3-spelertje met een luisterboek gegeven en ben zelf dus nog maar even op de ipad gegaan. Ik wil niet eerder in slaap vallen, da lijkt me helemaal naar als je je zo rot voelt en niet kunt slapen en je moeder gaat er we naast liggen tukken, wachten dus tot kind hopelijk snel in slaap komt en hopen dat het dan een paar uur doorslaapt, gewoon omdat het zo hard nodig is wat slaap voor dat kleintje
Traviata ik weet dat juf het meent, maar ik heb ook gezien da juf er ook door geraakt wordt en ze heeft het volste recht op vakantie en genieten van haar eigen gezin zonder last te hebben van de probleme van haar leerlingen. We zullen de komende maanden nog genoeg overleg en mail nodig hebben ben ik bang.
Als ik kindlief vandaag zag dan weet ik even niet hoe we het moeten doen als de school weer begint. Van huilbui naar huilbui, kindlief kon zelfs onze aanraking/aanwezigheid niet hebben. En je kan gwoon niets doen, ik kan gewoon het niet laten verdwijnen. Kindlief slaapt nu ook nog niet, ligt naast mijn bed op een matrasje, bij me wil kindlief niet, maar als ik op lijk te staan raakt kindlief in paniek. Ik heb mp3-spelertje met een luisterboek gegeven en ben zelf dus nog maar even op de ipad gegaan. Ik wil niet eerder in slaap vallen, da lijkt me helemaal naar als je je zo rot voelt en niet kunt slapen en je moeder gaat er we naast liggen tukken, wachten dus tot kind hopelijk snel in slaap komt en hopen dat het dan een paar uur doorslaapt, gewoon omdat het zo hard nodig is wat slaap voor dat kleintje
maandag 29 december 2014 om 10:49
Ik kom ook weer een dikke knuffel voor jullie brengen stroopwafelcake
Wat een zware, donkere tijd maar wat doen jullie het goed! Wat zijn jullie allemaal sterk!
Hou vol, jullie komen hier doorheen, elke dag is eentje verder weg van het misbruik. Elke dag is een dag waarop het niet meer gebeurt en jullie weer aan een mooie toekomst bouwen. Na deze donkere tijd zullen lichtere tijden komen. Voor nu doen jullie het zo goed, hou vol en gebruik de steun in je omgeving (juf, forum, therapeut, vriendin)
Wat een zware, donkere tijd maar wat doen jullie het goed! Wat zijn jullie allemaal sterk!
Hou vol, jullie komen hier doorheen, elke dag is eentje verder weg van het misbruik. Elke dag is een dag waarop het niet meer gebeurt en jullie weer aan een mooie toekomst bouwen. Na deze donkere tijd zullen lichtere tijden komen. Voor nu doen jullie het zo goed, hou vol en gebruik de steun in je omgeving (juf, forum, therapeut, vriendin)
maandag 29 december 2014 om 10:56
Misschien kun je bij de jaarwisseling een mooi ritueel bedenken?
Iets met een wensballon oid?
Dat ze haar gedachtes, of wens letterlijk de ruimte in kan sturen, of haar nare gedachtes steeds kleiner ziet worden.
Klinkt misschien flauw, en zeker geen wondermiddel maar wie weet, alle kleine beetjes helpen...
Iets met een wensballon oid?
Dat ze haar gedachtes, of wens letterlijk de ruimte in kan sturen, of haar nare gedachtes steeds kleiner ziet worden.
Klinkt misschien flauw, en zeker geen wondermiddel maar wie weet, alle kleine beetjes helpen...
maandag 29 december 2014 om 14:08
Uiteindelijk heeft kind geslapen van een uur of 3 tot 7. Doodmoe nu dus en huilen of doodstil wegkruipen zijn de enige dingen die we lukken. Ik ben vanmorgen gewoon even gevlucht, op de fiets weekboodschappen gaan doen en daar extra lang over gedaan, ik moest even ademen. En daar voel ik me dan ook tegelijk heel rot bij, kindlief heeft hier ook niet om gevraagd. Morgen een dagje naar een museum met de oudste, een tentoonstelling die de jongste ook leuk zou vinden, maar gevraagd en kindlief wil niet mee. We hebben nu maar gezegd dat als kind zich bedenkt en meewil dat het mag, anders gaan we samen. Oudste vind het jammer dat de jongste niet meewil, die vind het samen een museum doorspeuren heerlijk, maar wil wel graag toch gaan dus wij gaan er in elk geval een gezellige dag van maken.
Geen wondermiddel, maar ik vind het wel een hele mooie gedachte. Ga ik denk ik wel doen, als kindlief niet mee wil doen kunnen we het wel zelf doen. Alles wat kind meekrijgt is mooi meegenomen.
Geen wondermiddel, maar ik vind het wel een hele mooie gedachte. Ga ik denk ik wel doen, als kindlief niet mee wil doen kunnen we het wel zelf doen. Alles wat kind meekrijgt is mooi meegenomen.
maandag 29 december 2014 om 14:16
Even vluchten mag best. Ik heb dat in veel minder erge situaties ook wel eens gedaan. Voel je niet schuldig!
Wat fijn dat je iets leuks gaat doen met oudste. Ik hoop dat jongste zich bedenkt. Fijn dat oudst wil dat jongste mee gaat. Komt wel goed dus met hun band.
De vakantie is al over de helft! Daarna wordt het in ieder geval weer anders met meer contacten voor jou en meer ritme voor jullie samen.
Wat fijn dat je iets leuks gaat doen met oudste. Ik hoop dat jongste zich bedenkt. Fijn dat oudst wil dat jongste mee gaat. Komt wel goed dus met hun band.
De vakantie is al over de helft! Daarna wordt het in ieder geval weer anders met meer contacten voor jou en meer ritme voor jullie samen.
Het is zoals het is
maandag 29 december 2014 om 16:41
Het voelt zo slecht om af en toe afstand te willen. Kindlief is duidelijk het allerliefste bij mij, ik ben gewoon heel moe en ik wil koste wat kost niet prikkelbaar reageren. Daar heeft kind nu helemaal niets aan. En soms heb ik echt even ademruimte nodig, ik kijk ook heel erg uit naar een uitje met de oudste en tegelijk hoop ik enorm dat jongste toch meewil, want anders maak ik me de hele dag zorgen of kindlief het wel trekt met papa (en andersom of papa het wel volhoudt met kindlief).
De oudste staat nu op eigen verzoek het eten voor te bereiden, zo groot al is dat mooie kind aan het worden, wat ben ik trots op onze oudste. Ik ga de keuken in, samen verder koken.
De oudste staat nu op eigen verzoek het eten voor te bereiden, zo groot al is dat mooie kind aan het worden, wat ben ik trots op onze oudste. Ik ga de keuken in, samen verder koken.
maandag 29 december 2014 om 16:49
Afstand nemen om jezelf rust te gunnen en niet prikkelbaar te reageren vindt ik zo mooi en liefdevol! Ik begrijp je gevoel, maar ik vind dit echt alleen verstandig en totaal geen schuldgevoel nodig.
Om even met dr Phil te spreken: als je van je kind houdt, en ik weet dat je dat doet, moet je zorgen voor diens moeder!
Je oudste neemt zo ook ruimte voor zichzelf, door te gaan koken, merk je dat? Helemaal prima!
Ik denk dat je jongste geen groter kado kunt doen dan laten zien hoe jij voor jezelf zorgt. Alleen zo kan kind zien hoe dat moet. En dat doe je heel goed!
Om even met dr Phil te spreken: als je van je kind houdt, en ik weet dat je dat doet, moet je zorgen voor diens moeder!
Je oudste neemt zo ook ruimte voor zichzelf, door te gaan koken, merk je dat? Helemaal prima!
Ik denk dat je jongste geen groter kado kunt doen dan laten zien hoe jij voor jezelf zorgt. Alleen zo kan kind zien hoe dat moet. En dat doe je heel goed!
Het is zoals het is
maandag 29 december 2014 om 16:52
Hier een stille meelezer. Wat een afschuwelijk verhaal en wat doe je het goed. Echt, ik heb veel bewondering voor je. Ik vind het juist slim dat je af en toe even vlucht om te voorkomen dat je geprikkeld reageert.
Ik zou als ik jou was wel de juf mailen. Ik ben zelf ook juf en leef altijd erg mee met mijn leerlingen. Juf van kind kennelijk ook, gelukkig maar! En als er zoiets belangrijks aan de hand is met een leerling, maakt vakantie niet uit. Mail is dan een fijn communicatiemiddel: je kunt het lezen en iets terugsturen op een moment dat het jou uitkomt. Dus de juf belast je er niet mee, ze heeft het zelf aangegeven. Waarschijnlijk omdat ze alles wil doen om kind en jullie gezin te helpen.
Verder geen tips, heb zoiets niet meegemaakt gelukkig. Zoals ik het lees doe je het goed en de middenweg tussen kind volgen en de structuur aanhouden lijkt me een hele goede.
Sterkte!
Ik zou als ik jou was wel de juf mailen. Ik ben zelf ook juf en leef altijd erg mee met mijn leerlingen. Juf van kind kennelijk ook, gelukkig maar! En als er zoiets belangrijks aan de hand is met een leerling, maakt vakantie niet uit. Mail is dan een fijn communicatiemiddel: je kunt het lezen en iets terugsturen op een moment dat het jou uitkomt. Dus de juf belast je er niet mee, ze heeft het zelf aangegeven. Waarschijnlijk omdat ze alles wil doen om kind en jullie gezin te helpen.
Verder geen tips, heb zoiets niet meegemaakt gelukkig. Zoals ik het lees doe je het goed en de middenweg tussen kind volgen en de structuur aanhouden lijkt me een hele goede.
Sterkte!
maandag 29 december 2014 om 21:03
Dank jullie!
Oudste pakt inderdaad de ruimte en aandacht en daar ben ik alleen maar blij om, ik weet niet of ik de ruimte hebt om het aan te voelen wanneer de oudste me meer nodig heeft nu en op deze manier gaat het vrij natuurlijk. We hebben samen heerlijk gekookt. Ook bedacht wat we met oudjaar gaan maken samen en afgesproken dat oudste op mag blijven. We gaan er maar gewoon wat van maken, met elkaar 2015 inluiden.
Ik heb vanavond even met vriendin ge-appt. Juf laat ik nog maar even met rust, ik weet dat ze het zelf gezegd heeft en ik vind het ook ontzettend lief, maar voel me zo bezwaard.
Oudste pakt inderdaad de ruimte en aandacht en daar ben ik alleen maar blij om, ik weet niet of ik de ruimte hebt om het aan te voelen wanneer de oudste me meer nodig heeft nu en op deze manier gaat het vrij natuurlijk. We hebben samen heerlijk gekookt. Ook bedacht wat we met oudjaar gaan maken samen en afgesproken dat oudste op mag blijven. We gaan er maar gewoon wat van maken, met elkaar 2015 inluiden.
Ik heb vanavond even met vriendin ge-appt. Juf laat ik nog maar even met rust, ik weet dat ze het zelf gezegd heeft en ik vind het ook ontzettend lief, maar voel me zo bezwaard.
maandag 29 december 2014 om 21:28
Ik heb meegelezen en ik heb enorme bewondering voor hoe jullie met deze nare situatie omgaan.
Maar je moet misschien wel een beetje oppsassen dat je niet voor anderen gaat denken, bijvoorbeeld voor juf. Als ik juf was dan had ik de hele kerstvakantie al elke dag aan jouw kind gedacht en gehoopt dat het gaat thuis. Ik zou graag een mailtje krijgen en meedenken. Niet bezwaard voelen om hulp aan te nemen als het aangeboden is. Je neemt al zoveel op je schouders...
Maar je moet misschien wel een beetje oppsassen dat je niet voor anderen gaat denken, bijvoorbeeld voor juf. Als ik juf was dan had ik de hele kerstvakantie al elke dag aan jouw kind gedacht en gehoopt dat het gaat thuis. Ik zou graag een mailtje krijgen en meedenken. Niet bezwaard voelen om hulp aan te nemen als het aangeboden is. Je neemt al zoveel op je schouders...
dinsdag 30 december 2014 om 01:28
...Wow. Tranen met tuiten gehuild bij het lezen van dit topic. Wat kwam het kei en keihard binnen hoe klein je kindje is en wat een enorme (geestelijke en fysieke) pijn het gehad moet hebben. Ik ben er misselijk van.
TO, wat geweldig moeder ben jij. Wat doe je het fantastisch! Je kan echt zien dat je je uiterste best doet om er voor je kindje te zijn.
Ik ben zelf docent, wel op een middelbare school, maar mij zou je altijd mogen mailen. Ik kan me niet voorstellen dat de juf van je kindje niet een zelfde soort verdriet voelt als wij hier. En zij ziet je kindje ook nog eens meermaals per week.
Ik blijf meelezen...
TO, wat geweldig moeder ben jij. Wat doe je het fantastisch! Je kan echt zien dat je je uiterste best doet om er voor je kindje te zijn.
Ik ben zelf docent, wel op een middelbare school, maar mij zou je altijd mogen mailen. Ik kan me niet voorstellen dat de juf van je kindje niet een zelfde soort verdriet voelt als wij hier. En zij ziet je kindje ook nog eens meermaals per week.
Ik blijf meelezen...
dinsdag 30 december 2014 om 09:15
Dank allebei, ik denk er even over na. We hebben de afspraak dat ik sowieso voorhet einde van de vakantie even een update geef zodat iedereen (duobaan van de juf) op de hoogte is voordat alles weer begint. Misschien doe ik dat toch maar een paar dagen eerder al. Ik weet dat jullie gelijk hebben dat juf er ook aan denkt. Ik vind het alleen ook allemaal zo moeilijk.
Zo weg, toch met het hele gezin, kindlief wilde niet alleen met man blijven. We hebben wel afgesproken dat als het niet meer lukt man en kindlief eerder naar huis kunnen gaan. Oudste mag rustig van deze dag genieten.
Zo weg, toch met het hele gezin, kindlief wilde niet alleen met man blijven. We hebben wel afgesproken dat als het niet meer lukt man en kindlief eerder naar huis kunnen gaan. Oudste mag rustig van deze dag genieten.
dinsdag 30 december 2014 om 14:28
Lieve stroopwafelcake,
Ook hier een stille meelezer. Echt ik heb zoveel bewondering voor de manier waarop jullie hier mee dealen! Wat een heftige dingen moeten jullie door, met z'n allen!
Volgens mij weet je rationeel ook wel dat het helemaal niet erg is als je soms even tijd voor jezelf neemt. Maar nog maar even een keertje: het is écht niet erg. Misschien zelfs wel noodzakelijk... Het zou waarschijnlijk juist erg zijn als je het niet deed. Want je kind heeft je nodig en jij kunt er alleen maar zijn als je af en toe even tijd voor jezelf hebt gehad. Anders houd je het niet vol en wat heeft je kind dan? Niets... en dat is juist niet de bedoeling. Dus dat tijd voor jezelf nemen doe je niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kind en de rest van je gezin. Sterkte!
Ook hier een stille meelezer. Echt ik heb zoveel bewondering voor de manier waarop jullie hier mee dealen! Wat een heftige dingen moeten jullie door, met z'n allen!
Volgens mij weet je rationeel ook wel dat het helemaal niet erg is als je soms even tijd voor jezelf neemt. Maar nog maar even een keertje: het is écht niet erg. Misschien zelfs wel noodzakelijk... Het zou waarschijnlijk juist erg zijn als je het niet deed. Want je kind heeft je nodig en jij kunt er alleen maar zijn als je af en toe even tijd voor jezelf hebt gehad. Anders houd je het niet vol en wat heeft je kind dan? Niets... en dat is juist niet de bedoeling. Dus dat tijd voor jezelf nemen doe je niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kind en de rest van je gezin. Sterkte!
dinsdag 30 december 2014 om 21:08
Wat doe je het geweldig, Stroopwafelcake. Wat een verschrikkelijke situatie, waar je doorheen gaat. Ik was zo'n misbruikt kind en herken zoveel. Je doet er goed aan om je kind zo te volgen. Het is zo belangrijk voor je kind om te weten dat jij er nu wel bent. Laat je kind zijn/haar gevoelens uiten. Alles moet eruit, alle angst die het een tijdlang misschien heeft weg moeten stoppen. Het is goed dat al die gevoelens van je kind er nu in een veilige omgeving uit kunnen!! Mijn belangrijkste herinnering aan vroeger is dat mijn moeder me accepteerde met mijn angsten, woedebuien en verdriet en me nooit afwees of strafte daarvoor. Als kind realiseerde ik me natuurlijk niet hoe verschrikkelijk dat voor mijn moeder was. Nu besef ik me dat wel. Ik heb met veel bewondering je topic gelezen Stroopwafelcake. Wat moet dit moeilijk voor je zijn, maar ik heb echt bewondering voor je, in hoe je ermee omgaat!
woensdag 31 december 2014 om 07:38
Beste TO. Ook ik heb tranen met tuiten gehuild toen ik je topic gisteren las. Wat een kanjer ben jij, is je kind, is jullie gezin. Heel veel sterkte!
Vannacht hele nacht liggen malen over jouw kind. Ik heb er eigenlijk geen verstand van en weet niet of je op 'tips' zit te wachten van een leek. Maar wat betreft het schuldgevoel naar dader toe: zou het helpen om de volgende keer dat hij/zij erover begint, te zeggen dat dader juist geholpen wordt door de arrestatie? Dat dader ziek is, want anders doe je zoiets fouts niet, en dat het -ook voor hem- alleen maar goed is dat hij nu vast zit omdat hij dan ook begeleiding krijgt om beter te worden? Dat hij zelf ook lijdt onder de foute dingen die hij doet en dat het hem helpt om gestraft te worden? Dus dat kind dader eigenlijk geholpen heeft door het te vertellen?
Die dader zal mij natuurlijk een worst wezen, maar als jouw kinds schuldgevoel dan afneemt...
Vannacht hele nacht liggen malen over jouw kind. Ik heb er eigenlijk geen verstand van en weet niet of je op 'tips' zit te wachten van een leek. Maar wat betreft het schuldgevoel naar dader toe: zou het helpen om de volgende keer dat hij/zij erover begint, te zeggen dat dader juist geholpen wordt door de arrestatie? Dat dader ziek is, want anders doe je zoiets fouts niet, en dat het -ook voor hem- alleen maar goed is dat hij nu vast zit omdat hij dan ook begeleiding krijgt om beter te worden? Dat hij zelf ook lijdt onder de foute dingen die hij doet en dat het hem helpt om gestraft te worden? Dus dat kind dader eigenlijk geholpen heeft door het te vertellen?
Die dader zal mij natuurlijk een worst wezen, maar als jouw kinds schuldgevoel dan afneemt...
woensdag 31 december 2014 om 11:44
Ik vind het ontzettend lief dat jullie zo meedenken Hannaeva ik benoem dat inderdaad wel, maar kind voelt daar niets van. Ik heb het gevoel dat het 'schuldig' voelen vooral zit in het feit dat kind de dader ook gewoon lief vind en in allerlei andere situaties dan het misbruik dader mist. Voor vanavond hebben we één vuurpijl gekocht (ik heb eigenlijk niks met vuurwerk), die gaan we de lucht in schieten symbool voor het oude jaar wegschieten en hopelijk een mooier jaar tegemoet gaan. We hadden het gehad met kind over een ballon oplaten, maar kindlief vond dat heel zielig een ballon tussen het vuurwerk, dan gaat ie vast meteen stuk mama.. Dus we gaan het zo doen en hopen dat we daarmee in elk gevalmiets van het gevoel in het oude jaar kunnen achterlaten. Al is het maar de eerste aanzet ofzo.
Gisteren was voor oudste een hele leuke dag. Die heeft ontzettend genoten van de tentoonstelling, heeft alles met een camera in de hand uitgeplozen, alle beschrijvingsbordjes bestudeerd, mooi om te zien en te delen. Jongste heefter wel even rondgekeken, maar het was heel druk en dat trok kindlief helemaal niet. Na een klein uurtje was kind er helemaal klaar mee en kon alleen nog maar verstoppen. Man heeft kindlief mee naar huis genomen uiteindelijk. Het had zo'n indruk gemaakt dat kindlief de rest van de dag van slag is geweest en vannacht ook nog heel onrustig. Zoveel mensen waarbij je elkaar nu eenmaal ook af en toe aanraakt enzo was echt teveel voor kindlief .
Ik heb gisteren ook contact met de politie opgenomen. Ik had eigenlijk na de aangifte niet meer om informatie gevraagd, de focus ligt niet op de dader wat mij betreft, maar op kindlief. Alleen wegens een overlijden in de directe familie wilde ik wel weten of de dader vrij is en eventueel ook zijn gezicht laat zien op de crematie. De kinderen (en man) gaan dus niet mee naar de crematie. Maar ik weet zelf ook niet of ik de confrontatie zo goed aan ga kunnen ook met partner al niet trouwens. Maar deze crematie overslaan vind ik ook geen optie :-s. Kindlief was al helemaal in paniek toen het hoorde dat ik er wel naartoe ga
Kindlief maar eens proberen aan te kleden, eigenlijk wil ik nog even naar buiten. Letterlijk even een frisse neus halen. Ik voel me zo ontzettend opgesloten soms, de angst spat aan alle kanten van ons kind af en ik kan het alleen maar aanzien en af en toe (de momenten dat het dat toelaat) knuffelen.
Gisteren was voor oudste een hele leuke dag. Die heeft ontzettend genoten van de tentoonstelling, heeft alles met een camera in de hand uitgeplozen, alle beschrijvingsbordjes bestudeerd, mooi om te zien en te delen. Jongste heefter wel even rondgekeken, maar het was heel druk en dat trok kindlief helemaal niet. Na een klein uurtje was kind er helemaal klaar mee en kon alleen nog maar verstoppen. Man heeft kindlief mee naar huis genomen uiteindelijk. Het had zo'n indruk gemaakt dat kindlief de rest van de dag van slag is geweest en vannacht ook nog heel onrustig. Zoveel mensen waarbij je elkaar nu eenmaal ook af en toe aanraakt enzo was echt teveel voor kindlief .
Ik heb gisteren ook contact met de politie opgenomen. Ik had eigenlijk na de aangifte niet meer om informatie gevraagd, de focus ligt niet op de dader wat mij betreft, maar op kindlief. Alleen wegens een overlijden in de directe familie wilde ik wel weten of de dader vrij is en eventueel ook zijn gezicht laat zien op de crematie. De kinderen (en man) gaan dus niet mee naar de crematie. Maar ik weet zelf ook niet of ik de confrontatie zo goed aan ga kunnen ook met partner al niet trouwens. Maar deze crematie overslaan vind ik ook geen optie :-s. Kindlief was al helemaal in paniek toen het hoorde dat ik er wel naartoe ga
Kindlief maar eens proberen aan te kleden, eigenlijk wil ik nog even naar buiten. Letterlijk even een frisse neus halen. Ik voel me zo ontzettend opgesloten soms, de angst spat aan alle kanten van ons kind af en ik kan het alleen maar aanzien en af en toe (de momenten dat het dat toelaat) knuffelen.
woensdag 31 december 2014 om 13:06
Zo ontzettend ongelooflijk graag. Ik zou er een miljoen voor over hebben als het zijn crematie zou zijn waar ik naar toe 'moet' (mocht in dat geval) en dan zou ik kind wel meenemen en laten zien dat de dader nu echt nooit meer wat kan doen. Helaas leeft hij gewoon door en brengen we weer iemand weg die wel dierbaar is van onze toch al bijna niet meer bestaande familie.
Hem in elkaar slaan of erger helpt alleen ons kind geen stap vooruit, kans dat ik dan vast kom te zitten is me te groot, ons kind kan het nu al nauwelijks aan. Zonder mama is helemal geen optie
Hem in elkaar slaan of erger helpt alleen ons kind geen stap vooruit, kans dat ik dan vast kom te zitten is me te groot, ons kind kan het nu al nauwelijks aan. Zonder mama is helemal geen optie
