Kinderen
alle pijlers
Kind misbruikt, hoe nu verder?
zondag 7 december 2014 om 15:45
Zoals de titel al aangeeft is ons kind misbruikt. Het is nu een aantal weken geleden dat kind het vertelde en we hebben denk ik de juiste stappen ondernomen, huisarts, politie, hulpverlening. Er is aangifte gedaan, het onderzoek loopt. We hebben aan de hand van tips die we van politie en huisarts kregen afspraken gemaakt met school hoe we de komende tijd kind willen benaderen en kind krijgt de ruimte om daarin aan te geven wat het wil/nodig heeft, wij volgen.
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
Allemaal mooi en rationeel, ik kan heel goed dingen regelen, maar nu weet ik het eigenlijk niet meer. Kind deed het al vanaf de kleuterperiode niet goed op school en al vanaf die tijd zeggen zowel wij als de verschillende juffen (en de IB-er) dat het er wel inzit, maar dat er iets is dat kind tegenhoudt. Nu zijn we er dus achter wat en af en toe zien we de opluchting, er lukken dingen die we al een poos niet hebben gezien. Tegelijk is er enorm verdriet, slecht slapen, nachtmerries, drift- en huilbuien. Kind ziet er slecht uit, witjes met donkere kringen onder de ogen en de buien zijn soms vreselijk om aan te zien/horen. Er heest een enorm schuldgevoel bij kind, heeft enorme loyaliteit naar de dader toe en geloofd de dreigementen van de dader dat er niemand meer van kind kan houden als kind het geheim verklapt. Het is een dagelijkse strijd om kind te verzekeren dat we het juist heel goed vinden dat het geheim uitgekomen is en dat kind geen verantwoordelijkheid draagt. Ik weet niet zo goed hoe we nu verder moeten, waar we wel en niet goed aan doen en hoe we de periode totdat kind echt hulp gaat krijgen door moeten komen.
Daarnaast is er ook mijn eigen gevoel. Ik voel me ook schuldig, had moeten zien wat er speelde en heb het constante gevoel tekort te schieten.
Ik ben eigenlijk op zoek naar wat herkenning, hoe ga je om met je misbruikte kind en met je eigen gevoelens daarin en waar doe je wel en niet goed aan. We hebben nu afspraken gemaakt met school, kind heeft twee hele fijne juffen die heel begripvol hebben gereageerd en meer dan bereid zijn op een lijn te gaan zitten, maar wat vertel je wanneer, wat moeten zij wel en niet weten om kind overdag goed te kunnen begeleiden en hoe ga je om met de schaamte van het kind, omdat het geconfronteerd wordt met volwassenen die weten wat het kind overkomen is?
zondag 7 december 2014 om 15:51
zondag 7 december 2014 om 15:57
Kind gaat naar een kinderpsycholoog, maar kon niet direct terecht, pas ergens in januari kan naar verwachting dat traject starten, schijnt te maken te hebben met de overgang naar een nieuw stelsel van jeugdzorg.
Wij hebben wel begeleiding van slachtofferhulp aangeboden gekregen, maar eigenlijk konden we daar niet zoveel mee. Althans wel in praktische zin we hebben een aantal goede tips gekregen zoals toch nog naar de huisarts stappen en met school gaan praten, maar op emotioneel gebied was het het niet voor ons.
Wij hebben wel begeleiding van slachtofferhulp aangeboden gekregen, maar eigenlijk konden we daar niet zoveel mee. Althans wel in praktische zin we hebben een aantal goede tips gekregen zoals toch nog naar de huisarts stappen en met school gaan praten, maar op emotioneel gebied was het het niet voor ons.
zondag 7 december 2014 om 16:15
zondag 7 december 2014 om 16:17
Beste Stroopwafelcake. Allereerst heel jammer dat jullie dat moeten doormaken. Heel veel sterkte ermee!
Ikzelf ben werkzaam als therapeut in een groepspraktijk en ik zou jullie aanraden om een therapeut aan te spreken voor jullie kind individueel en parallel een goede gezinstherapeut voor jullie als gezin. Dit kunnen en moeten jullie niet alleen aangaan.
Nu kan je kind pas in januari terecht? Vraag even verder, misschien kan je ergens anders sneller terecht. Wij zouden voor zo`n verhaal onmiddellijk ruimte maken.
Ikzelf ben werkzaam als therapeut in een groepspraktijk en ik zou jullie aanraden om een therapeut aan te spreken voor jullie kind individueel en parallel een goede gezinstherapeut voor jullie als gezin. Dit kunnen en moeten jullie niet alleen aangaan.
Nu kan je kind pas in januari terecht? Vraag even verder, misschien kan je ergens anders sneller terecht. Wij zouden voor zo`n verhaal onmiddellijk ruimte maken.
zondag 7 december 2014 om 16:25
zondag 7 december 2014 om 16:28
Evelyn82 dank je voor de waarschuwing, aangepast.
carro85 verder zoeken heeft daarin dus mogelijk wel nut? Dank je voor die opmerking, wij hebben eigenlijk twee keer dezelfde reactie gekregen dat er nu niets meer opgestart werd omdat de situatie in januari onduidelijk was en dat we kind wel konden aanmelden en dat er dan in januari afspraken gemaakt konden worden, maar er zijn dus wel praktijken waar dat anders is? Dan ga ik daar morgenochtend nog een keer achteraan!
Dat van een gezinstherapeut overwegen we, maar is wel een gevoelig punt. Mijn man is niet zo'n prater en we worstelen ook nog heel erg met wat we allemaal wel en niet aan ons andere (iets oudere) kind moeten vertellen. Voor nu weet de oudste alleen dat de jongste pijn gedaan is door de dader en dat we daarom geen contact meer met de dader willen hebben.
carro85 verder zoeken heeft daarin dus mogelijk wel nut? Dank je voor die opmerking, wij hebben eigenlijk twee keer dezelfde reactie gekregen dat er nu niets meer opgestart werd omdat de situatie in januari onduidelijk was en dat we kind wel konden aanmelden en dat er dan in januari afspraken gemaakt konden worden, maar er zijn dus wel praktijken waar dat anders is? Dan ga ik daar morgenochtend nog een keer achteraan!
Dat van een gezinstherapeut overwegen we, maar is wel een gevoelig punt. Mijn man is niet zo'n prater en we worstelen ook nog heel erg met wat we allemaal wel en niet aan ons andere (iets oudere) kind moeten vertellen. Voor nu weet de oudste alleen dat de jongste pijn gedaan is door de dader en dat we daarom geen contact meer met de dader willen hebben.
zondag 7 december 2014 om 16:32
quote:carro85 schreef op 07 december 2014 @ 16:17:
Beste Stroopwafelcake. Allereerst heel jammer dat jullie dat moeten doormaken. Heel veel sterkte ermee!
Ikzelf ben werkzaam als therapeut in een groepspraktijk en ik zou jullie aanraden om een therapeut aan te spreken voor jullie kind individueel en parallel een goede gezinstherapeut voor jullie als gezin. Dit kunnen en moeten jullie niet alleen aangaan.
Nu kan je kind pas in januari terecht? Vraag even verder, misschien kan je ergens anders sneller terecht. Wij zouden voor zo`n verhaal onmiddellijk ruimte maken.
Ik denk dat dit het beste advies is dat je kan krijgen.
Juist ook voor de hulp aan jullie als ouders. Je maakt het jezelf echt te makkelijk door op basis van een enkele ervaring met slachtofferhulp te concluderen dat "het niets voor jullie is". Juist ook voor jullie als volwassenen eromheen moet je op zoek gaan naar de hulp die dan wel bij jullie past, want het pad dat voor je ligt is veel te ingewikkeld, je hebt externe oren, ogen en meningen nodig om de valkuilen te zien die je zelf over het hoofd ziet.
Ik denk overigens inderdaad niet dat je dat bij slachtofferhulp moet zoeken, dat zijn goedbedoelende vrijwilligers, dus die ervaring snap ik wel, maar beweeg hemel en aarde om de juiste professionele hulp voor jullie allemaal te krijgen.
Beste Stroopwafelcake. Allereerst heel jammer dat jullie dat moeten doormaken. Heel veel sterkte ermee!
Ikzelf ben werkzaam als therapeut in een groepspraktijk en ik zou jullie aanraden om een therapeut aan te spreken voor jullie kind individueel en parallel een goede gezinstherapeut voor jullie als gezin. Dit kunnen en moeten jullie niet alleen aangaan.
Nu kan je kind pas in januari terecht? Vraag even verder, misschien kan je ergens anders sneller terecht. Wij zouden voor zo`n verhaal onmiddellijk ruimte maken.
Ik denk dat dit het beste advies is dat je kan krijgen.
Juist ook voor de hulp aan jullie als ouders. Je maakt het jezelf echt te makkelijk door op basis van een enkele ervaring met slachtofferhulp te concluderen dat "het niets voor jullie is". Juist ook voor jullie als volwassenen eromheen moet je op zoek gaan naar de hulp die dan wel bij jullie past, want het pad dat voor je ligt is veel te ingewikkeld, je hebt externe oren, ogen en meningen nodig om de valkuilen te zien die je zelf over het hoofd ziet.
Ik denk overigens inderdaad niet dat je dat bij slachtofferhulp moet zoeken, dat zijn goedbedoelende vrijwilligers, dus die ervaring snap ik wel, maar beweeg hemel en aarde om de juiste professionele hulp voor jullie allemaal te krijgen.
zondag 7 december 2014 om 16:55
@kerol het is niet de bedoeling mezelf er 'makkelijk' af te maken door aan te geven dat slachtofferhulp het niet was voor ons. We hadden een hele aardige vrijwilliger, maar wij hadden het gevoel dat er meegetwijfeld werd, heel veel je kunt dit of dat, maar misschien is dat nog beter. Nu snap ik echt wel dat er geen pasklare oplossing is, maar ik zou wel 'blij' worden van een wat steviger advies. Elk kind en elke situatie zal verschillen, maar een aantal dingen zal toch voor een ieder gelijk zijn?
Daarnaast hoop ik hier eigenlijk wat ervaringen te horen, van andere ouders die dit helaas ook hebben meegemaakt of inmiddels volwassenen die iets kunnen zeggen over wat zij als kind als prettig of juist niet hebben ervaren of juffen die kunnen aangeven hoe zij naar een schoolsituatie kijken. Kind is immers een groot deel van de dag op school en hoewel kind daar minder laat zien is het verdriet en de vermoeidheid overduidelijk, naast kinds 'normale' (clowneske) en dromerige gedrag. We willen het vooral niet nog erger maken voor het kind.
Daarnaast hoop ik hier eigenlijk wat ervaringen te horen, van andere ouders die dit helaas ook hebben meegemaakt of inmiddels volwassenen die iets kunnen zeggen over wat zij als kind als prettig of juist niet hebben ervaren of juffen die kunnen aangeven hoe zij naar een schoolsituatie kijken. Kind is immers een groot deel van de dag op school en hoewel kind daar minder laat zien is het verdriet en de vermoeidheid overduidelijk, naast kinds 'normale' (clowneske) en dromerige gedrag. We willen het vooral niet nog erger maken voor het kind.
zondag 7 december 2014 om 17:18
Wat naar stroopwafelcake, voor jullie kind en jullie gezin
Ik denk niet per se dat snel starten met therapie het belangrijkst is, maar wel waar je de therapie gaat volgen. Zorg dat je bij iemand komt die vaker met dit bijltje gehakt heeft, mogelijk een therapeut die ervaring heeft met traumaverwerking en die jullie als ouders ook kan begeleiden.
Daarnaast, heb geduld. Het is gebeurd, dat kan je niet terugdraaien en jullie kind en jullie zelf zullen tijd nodig hebben, met ups en downs om weer sterker te worden. Dus dat je ziet dat kind het nu moeilijk heeft betekent niet dat je dat door een bepaalde iets te doen nu kan oplossen. Blijf liefde geven, zorg voor een warm en veilig milieu waarin je kind zichzelf kan zijn. Wacht op goede therapie. Heb geduld met jezelf, met je man en met je kind. Dit heeft tijd nodig.
Het is overbodig om te zeggen, maar ik doe het toch. Je hoeft je niet schuldig te voelen. Aan het verleden kan je niks meer veranderen, wel kun je zorgen voor een goede, veilige toekomst.
Veel kracht en succes
Ik denk niet per se dat snel starten met therapie het belangrijkst is, maar wel waar je de therapie gaat volgen. Zorg dat je bij iemand komt die vaker met dit bijltje gehakt heeft, mogelijk een therapeut die ervaring heeft met traumaverwerking en die jullie als ouders ook kan begeleiden.
Daarnaast, heb geduld. Het is gebeurd, dat kan je niet terugdraaien en jullie kind en jullie zelf zullen tijd nodig hebben, met ups en downs om weer sterker te worden. Dus dat je ziet dat kind het nu moeilijk heeft betekent niet dat je dat door een bepaalde iets te doen nu kan oplossen. Blijf liefde geven, zorg voor een warm en veilig milieu waarin je kind zichzelf kan zijn. Wacht op goede therapie. Heb geduld met jezelf, met je man en met je kind. Dit heeft tijd nodig.
Het is overbodig om te zeggen, maar ik doe het toch. Je hoeft je niet schuldig te voelen. Aan het verleden kan je niks meer veranderen, wel kun je zorgen voor een goede, veilige toekomst.
Veel kracht en succes
