Relaties
alle pijlers
Vertel ik mijn beste vriendin dat haar man vreemdgaat?
vrijdag 1 augustus 2008 om 20:12
Ze zijn al meer dan 13 jaar samen en beiden rond de 30. Echte jeugdliefdes dus. Een paar jaar geleden zijn ze getrouwd. Sinds enige tijd werkt hij als docent aan een hbo. De studentes werpen zich letterlijk aan zijn voeten. En hij kan geen 'nee' zeggen, zegt hij. En dus is hij tot op heden - voor zover ik zeker weet - met drie verschillende meiden meerdere malen vreemdgegaan. Hij kan er bovendien niet mee stoppen, heeft hij 'in vertrouwen' aan mijn man verteld. Uiteraard mocht mijn man mij dit niet vertellen, maar heeft dat toch gedaan nadat ik raadde dat haar man vreemdging.
Het begon enige tijd geleden met een gerucht in onze woonplaats dat hij vreemdging. Om wat voor reden dan ook voelde ik toen al meteen dat het gerucht klopte, maar hij was heel open en maakte er zelfs grapjes over. Ook mijn beste vriendin sprak er met me over en zei dat ze hem onvoorwaardelijk vertrouwde. Ik heb haar mijn gevoel niet geuit.
Enige tijd later vertelde hij me dat ze een feestje hadden gehad met de zaak en dat hij was gaan stappen met een hele groep studenten. Hij liep er over op te scheppen dat er twee studentes een triootje hadden voorgesteld. Toen heb ik hem aangekeken en duidelijk met ongeloof in mijn uitdrukking en stem gevraagd of hij het aanbod ook geweigerd heeft. Hij zei op dat moment volmondig 'ja', maar ik heb hem geen moment geloofd en mijn wantrouwen nam er door toe.
Later vertelde mijn man me - nadat ik achter de ontrouw van haar man was gekomen - dat 1 van de studentes blufte en het aanbod voor het triootje had ingetrokken, maar dat haar man met de andere studente wel degelijk in bed is beland.
Korte tijd geleden belde mijn vriendin dat ze wilde praten. Ze vertelde dat hij had opgebiegt te twijfelen aan hun relatie en sleur te ervaren. Hij vertelde haar ook dat hij tegenwoordig meer open staat voor andere vrouwen. Ze is hier enorm van geschrokken en had het nooit verwacht. Ze was in tranen, maar er nog altijd van overtuigd dat hij nooit vreemd zou gaan. Op dat moment werden mijn vermoedens opnieuw bevestigd, maar die heb ik weer niet geuit.
Een paar dagen later sprak ik haar en ze was weer meer opgewekt. Ze zouden werken aan hun relatie, hadden een weekendje weg geboekt en zouden investeren in meer 'quality time' samen.
Toen ik hier later over sprak met mijn man en hij heel stellig zei dat hij ervan overtuigd was dat ze binnen het jaar zouden scheiden, ging bij mij een wenkbrauw omhoog. Dan weet jij iets wat ik niet weet, was mijn reactie. Zijn zwijgen op dat moment bevestigde mijn vermoeden. En daardoor wist ik meteen dat hij vreemging, want dat gevoel had ik immers al heel sterk. Uiteindelijk heeft mijn man dit schoorvoetend bevestigd en kwam het hele verhaal eruit.
Mijn gevoel schreewt dat ik het mijn beste vriendin moet vertellen en ondertussen huil ik om hun relatie, omdat ik weet dat die hier aan kapot zal gaan. We zijn al zo lang met ze bevriend dat ik rouw om wat het teweeg zal brengen als ik het haar vertel. En ook denk ik vaak, moet ik het wel vertellen? Ze zijn ten slotte druk aan het werken aan hun relatie en als zij het niet weet en hij betert zijn leven, dan leven ze misschien nog lang en gelukkig? Aan de andere kant heeft hij mijn man verteld dat hij er niet meer mee kan stoppen. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat hij onveilige sex heeft met die meiden, want hij roept al jaren dat hij allergisch is voor condooms. Daarmee brengt hij haar dus ook in gevaar, zeker aangezien het niet gaat om een incident.
Verder is hij niet discreet geweest en dat stoort me mateloos. Hij heeft het nota bene zelf aan mijn man verteld en hem gevraagd dit voor mij te verzwijgen. Ik ben daar best boos over, want daarmee rommelt hij zelfs aan de openheid in mijn huwelijk. Maar goed, ik weet het dus óók. En hij heeft het zijn beste vriend óók verteld en daarmee weet diens vrouw dus óók wat er gaande is. Volgens mij probeert hij op deze manier zijn geweten schoon te praten. Hij gebruikt ook teksten als: "...maar ik heb ze verteld dat ik getrouwd ben!" Alsof hij daarmee niet meer fout is en die meiden slecht zijn. Zij zeggen gewoon: "Alles kan kapot." En gelijk hebben ze. Het is niet hun verantwoordelijkheid. Maar óók veel andere mensen in onze woonplaats weten wat er speelt. De roddels gaan immers al rond. Later hoorde ik van mijn man dat het gerucht dat rondging over zijn vreemdgaan inderdaad klopte, maar dat het ging om een andere meid dan in de roddels en daarmee kon hij voor zichzelf verantwoorden dat hij het volmondig ontkende.
Dit alles breekt mijn hart, want ze staat door hem compleet voor gek. Zo veel mensen die het weten! Ik vind het zo vernederend voor haar. Mede daardoor wil ik dat ze het weet.
Op dit moment zegt mijn gevoel dat ik met hem moet gaan praten en hem moet overtuigen dat hij haar álles opbiegt. (zonder te dreigen dat ik het anders zelf doe, dat kan later altijd nog)
Maar ik vind het werkelijk heel heel erg moeilijk dat ik het lot van mijn beste vriendin in mijn hand houd en ze dankzij mij in het verdriet wordt gestort. Haar hele familie woont in het buitenland. Al hun vrienden zijn 'hun' vrienden. Met andere woorden: gezamenlijk. Zijn familie hier in Nederland is in feite haar familie geworden, verder heeft ze hier helemaal niemand. Ik houd echt ontzettend veel van haar en gun haar al het geluk ter wereld. Maar als ik uitga van mezelf en mijn gevoel laat spreken: als ik haar was zou ik het ondanks alles ook willen weten. En ik zou het verschrikkelijk vinden er achter te komen dat mijn beste vriendin het al lang wist en niets heeft gedaan...
Wat zou jij doen?
Lisa
Het begon enige tijd geleden met een gerucht in onze woonplaats dat hij vreemdging. Om wat voor reden dan ook voelde ik toen al meteen dat het gerucht klopte, maar hij was heel open en maakte er zelfs grapjes over. Ook mijn beste vriendin sprak er met me over en zei dat ze hem onvoorwaardelijk vertrouwde. Ik heb haar mijn gevoel niet geuit.
Enige tijd later vertelde hij me dat ze een feestje hadden gehad met de zaak en dat hij was gaan stappen met een hele groep studenten. Hij liep er over op te scheppen dat er twee studentes een triootje hadden voorgesteld. Toen heb ik hem aangekeken en duidelijk met ongeloof in mijn uitdrukking en stem gevraagd of hij het aanbod ook geweigerd heeft. Hij zei op dat moment volmondig 'ja', maar ik heb hem geen moment geloofd en mijn wantrouwen nam er door toe.
Later vertelde mijn man me - nadat ik achter de ontrouw van haar man was gekomen - dat 1 van de studentes blufte en het aanbod voor het triootje had ingetrokken, maar dat haar man met de andere studente wel degelijk in bed is beland.
Korte tijd geleden belde mijn vriendin dat ze wilde praten. Ze vertelde dat hij had opgebiegt te twijfelen aan hun relatie en sleur te ervaren. Hij vertelde haar ook dat hij tegenwoordig meer open staat voor andere vrouwen. Ze is hier enorm van geschrokken en had het nooit verwacht. Ze was in tranen, maar er nog altijd van overtuigd dat hij nooit vreemd zou gaan. Op dat moment werden mijn vermoedens opnieuw bevestigd, maar die heb ik weer niet geuit.
Een paar dagen later sprak ik haar en ze was weer meer opgewekt. Ze zouden werken aan hun relatie, hadden een weekendje weg geboekt en zouden investeren in meer 'quality time' samen.
Toen ik hier later over sprak met mijn man en hij heel stellig zei dat hij ervan overtuigd was dat ze binnen het jaar zouden scheiden, ging bij mij een wenkbrauw omhoog. Dan weet jij iets wat ik niet weet, was mijn reactie. Zijn zwijgen op dat moment bevestigde mijn vermoeden. En daardoor wist ik meteen dat hij vreemging, want dat gevoel had ik immers al heel sterk. Uiteindelijk heeft mijn man dit schoorvoetend bevestigd en kwam het hele verhaal eruit.
Mijn gevoel schreewt dat ik het mijn beste vriendin moet vertellen en ondertussen huil ik om hun relatie, omdat ik weet dat die hier aan kapot zal gaan. We zijn al zo lang met ze bevriend dat ik rouw om wat het teweeg zal brengen als ik het haar vertel. En ook denk ik vaak, moet ik het wel vertellen? Ze zijn ten slotte druk aan het werken aan hun relatie en als zij het niet weet en hij betert zijn leven, dan leven ze misschien nog lang en gelukkig? Aan de andere kant heeft hij mijn man verteld dat hij er niet meer mee kan stoppen. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat hij onveilige sex heeft met die meiden, want hij roept al jaren dat hij allergisch is voor condooms. Daarmee brengt hij haar dus ook in gevaar, zeker aangezien het niet gaat om een incident.
Verder is hij niet discreet geweest en dat stoort me mateloos. Hij heeft het nota bene zelf aan mijn man verteld en hem gevraagd dit voor mij te verzwijgen. Ik ben daar best boos over, want daarmee rommelt hij zelfs aan de openheid in mijn huwelijk. Maar goed, ik weet het dus óók. En hij heeft het zijn beste vriend óók verteld en daarmee weet diens vrouw dus óók wat er gaande is. Volgens mij probeert hij op deze manier zijn geweten schoon te praten. Hij gebruikt ook teksten als: "...maar ik heb ze verteld dat ik getrouwd ben!" Alsof hij daarmee niet meer fout is en die meiden slecht zijn. Zij zeggen gewoon: "Alles kan kapot." En gelijk hebben ze. Het is niet hun verantwoordelijkheid. Maar óók veel andere mensen in onze woonplaats weten wat er speelt. De roddels gaan immers al rond. Later hoorde ik van mijn man dat het gerucht dat rondging over zijn vreemdgaan inderdaad klopte, maar dat het ging om een andere meid dan in de roddels en daarmee kon hij voor zichzelf verantwoorden dat hij het volmondig ontkende.
Dit alles breekt mijn hart, want ze staat door hem compleet voor gek. Zo veel mensen die het weten! Ik vind het zo vernederend voor haar. Mede daardoor wil ik dat ze het weet.
Op dit moment zegt mijn gevoel dat ik met hem moet gaan praten en hem moet overtuigen dat hij haar álles opbiegt. (zonder te dreigen dat ik het anders zelf doe, dat kan later altijd nog)
Maar ik vind het werkelijk heel heel erg moeilijk dat ik het lot van mijn beste vriendin in mijn hand houd en ze dankzij mij in het verdriet wordt gestort. Haar hele familie woont in het buitenland. Al hun vrienden zijn 'hun' vrienden. Met andere woorden: gezamenlijk. Zijn familie hier in Nederland is in feite haar familie geworden, verder heeft ze hier helemaal niemand. Ik houd echt ontzettend veel van haar en gun haar al het geluk ter wereld. Maar als ik uitga van mezelf en mijn gevoel laat spreken: als ik haar was zou ik het ondanks alles ook willen weten. En ik zou het verschrikkelijk vinden er achter te komen dat mijn beste vriendin het al lang wist en niets heeft gedaan...
Wat zou jij doen?
Lisa
anoniem_70717 wijzigde dit bericht op 02-08-2008 14:31
Reden: te veel details, waardoor anonimiteit in gevaar dreigde te komen.
Reden: te veel details, waardoor anonimiteit in gevaar dreigde te komen.
% gewijzigd
zaterdag 2 augustus 2008 om 12:52
quote:Pilous schreef op 02 augustus 2008 @ 12:50:
Maar je hoeft ook geen klikkertje te spelen.
En het vermoeden is gebaseerd op een dubbelzinnige opmerking.Precies. Vooralsnog ga ik uit van de goedheid van de mens. Naief misschien, maar zijn vorige slippertje heeft hij opgebiecht. Ik hoop dat hij daar van geleerd heeft en dat het bij die ene keer is gebleven.
Maar je hoeft ook geen klikkertje te spelen.
En het vermoeden is gebaseerd op een dubbelzinnige opmerking.Precies. Vooralsnog ga ik uit van de goedheid van de mens. Naief misschien, maar zijn vorige slippertje heeft hij opgebiecht. Ik hoop dat hij daar van geleerd heeft en dat het bij die ene keer is gebleven.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zaterdag 2 augustus 2008 om 12:54
zaterdag 2 augustus 2008 om 12:55
Tja, weet je, Winterdip, dan ben ik eigenlijk maar blij dat je mijn vriendin niet bent. Want ik persoonlijk zou ook wel graag willen weten dat mijn (fictieve) partner in mijn afwezigheid het heel cool vindt om te doen alsof hij vreemd gaat of te doen alsof hij geen relatie heeft.
Want zelfs als het grootspraak was vind ik het uitermate respectloos en ik wil - door schade en schande wijs geworden - gewoon graag weten met wat voor persoon ik een relatie heb. Ik weet uit ervaring hoe afschuwelijk het is om achteraf te ontdekken wat een rund je bent geweest, om te ontdekken dat iedereen al lang wist wat voor vlees je in de kuip had behalve jijzelf en ik persoonlijk zou mijn vriendinnen dus juist niet vergeven dat ze me zo fragiel of labiel inschatten dat ze denken dat ik niet in staat ben om cruciale informatie over mijn eigen partner op waarde te schatten.
Want zelfs als het grootspraak was vind ik het uitermate respectloos en ik wil - door schade en schande wijs geworden - gewoon graag weten met wat voor persoon ik een relatie heb. Ik weet uit ervaring hoe afschuwelijk het is om achteraf te ontdekken wat een rund je bent geweest, om te ontdekken dat iedereen al lang wist wat voor vlees je in de kuip had behalve jijzelf en ik persoonlijk zou mijn vriendinnen dus juist niet vergeven dat ze me zo fragiel of labiel inschatten dat ze denken dat ik niet in staat ben om cruciale informatie over mijn eigen partner op waarde te schatten.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:01
quote:Winterdip schreef op 02 augustus 2008 @ 12:54:
Als blijkt dat er wel iets is gebeurd wat niet door de beugel kan, dan krijgt hij de keuze: Biecht het zelf op, of ik doe het voor je. Maar niet eerder dan bij 80-90% zekerheid. We hebben het over een jong gezin hier.Maar juist die laatste zin zou ik jou dus vreselijk kwalijk nemen, als je mijn vriendin was. Echt, dat zou een heuse fikse ruzie compleet met stemverheffing en al worden. Want wie denk je wel niet dat je bent om voor mijn kinderen te bepalen wat voor hen het beste is? Misschien ben ik zelf wel een hele andere mening toegedaan over wat ik acceptabel vind voor mijn leven en dat van mijn kinderen, maar die keuze ontneem je mij door te stellen dat je in het belang van mijn kinderen besluit dat je mij essentiele informatie waarop ik mijn levenskeuzes baseer onthoudt.
Eigenlijk speelt iedereen, te beginnen met uiteraard de man in kwestie, maar vervolgens ook ieder ander met vermoedens of zelfs zekerheid over bedrog, god over andermans leven en daar zou ik persoonlijk echt werkelijk beyond kwaad over zijn, dát zou voor mij einde vriendschap zijn.
Als blijkt dat er wel iets is gebeurd wat niet door de beugel kan, dan krijgt hij de keuze: Biecht het zelf op, of ik doe het voor je. Maar niet eerder dan bij 80-90% zekerheid. We hebben het over een jong gezin hier.Maar juist die laatste zin zou ik jou dus vreselijk kwalijk nemen, als je mijn vriendin was. Echt, dat zou een heuse fikse ruzie compleet met stemverheffing en al worden. Want wie denk je wel niet dat je bent om voor mijn kinderen te bepalen wat voor hen het beste is? Misschien ben ik zelf wel een hele andere mening toegedaan over wat ik acceptabel vind voor mijn leven en dat van mijn kinderen, maar die keuze ontneem je mij door te stellen dat je in het belang van mijn kinderen besluit dat je mij essentiele informatie waarop ik mijn levenskeuzes baseer onthoudt.
Eigenlijk speelt iedereen, te beginnen met uiteraard de man in kwestie, maar vervolgens ook ieder ander met vermoedens of zelfs zekerheid over bedrog, god over andermans leven en daar zou ik persoonlijk echt werkelijk beyond kwaad over zijn, dát zou voor mij einde vriendschap zijn.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:10
quote:fashionvictim schreef op 02 augustus 2008 @ 12:55:
Tja, weet je, Winterdip, dan ben ik eigenlijk maar blij dat je mijn vriendin niet bent. Want ik persoonlijk zou ook wel graag willen weten dat mijn (fictieve) partner in mijn afwezigheid het heel cool vindt om te doen alsof hij vreemd gaat of te doen alsof hij geen relatie heeft.
Want zelfs als het grootspraak was vind ik het uitermate respectloos en ik wil - door schade en schande wijs geworden - gewoon graag weten met wat voor persoon ik een relatie heb. Ik weet uit ervaring hoe afschuwelijk het is om achteraf te ontdekken wat een rund je bent geweest, om te ontdekken dat iedereen al lang wist wat voor vlees je in de kuip had behalve jijzelf en ik persoonlijk zou mijn vriendinnen dus juist niet vergeven dat ze me zo fragiel of labiel inschatten dat ze denken dat ik niet in staat ben om cruciale informatie over mijn eigen partner op waarde te schatten.
Daar moet ik je gelijk in geven, dat het maar goed is dat wij geen vriendinnen zijn. Want ik zou niet gelukkig worden van iemand die bij iedere "mogelijke schijn van..." naar me toe zou komen rennen. Get a life zou ik dan denken.
Ik schat mijn vriendin niet labiel in en zij kan cruciale informatie prima op waarde schatten. Alleen hebben jij en ik kennelijk andere definities van het begrip cruciaal in dit geval. Ik vind het pas cruciaal als er inderdaad iets aan de hand is (geweest). Vage vermoedens of stoere taal (hoe kinderachtig ook misschien, boys will be boys), vind ik niet cruciaal. Vermoedens kun je overal van maken namelijk.
Tja, weet je, Winterdip, dan ben ik eigenlijk maar blij dat je mijn vriendin niet bent. Want ik persoonlijk zou ook wel graag willen weten dat mijn (fictieve) partner in mijn afwezigheid het heel cool vindt om te doen alsof hij vreemd gaat of te doen alsof hij geen relatie heeft.
Want zelfs als het grootspraak was vind ik het uitermate respectloos en ik wil - door schade en schande wijs geworden - gewoon graag weten met wat voor persoon ik een relatie heb. Ik weet uit ervaring hoe afschuwelijk het is om achteraf te ontdekken wat een rund je bent geweest, om te ontdekken dat iedereen al lang wist wat voor vlees je in de kuip had behalve jijzelf en ik persoonlijk zou mijn vriendinnen dus juist niet vergeven dat ze me zo fragiel of labiel inschatten dat ze denken dat ik niet in staat ben om cruciale informatie over mijn eigen partner op waarde te schatten.
Daar moet ik je gelijk in geven, dat het maar goed is dat wij geen vriendinnen zijn. Want ik zou niet gelukkig worden van iemand die bij iedere "mogelijke schijn van..." naar me toe zou komen rennen. Get a life zou ik dan denken.
Ik schat mijn vriendin niet labiel in en zij kan cruciale informatie prima op waarde schatten. Alleen hebben jij en ik kennelijk andere definities van het begrip cruciaal in dit geval. Ik vind het pas cruciaal als er inderdaad iets aan de hand is (geweest). Vage vermoedens of stoere taal (hoe kinderachtig ook misschien, boys will be boys), vind ik niet cruciaal. Vermoedens kun je overal van maken namelijk.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:12
Eens met FV.
Ik zou alles doorspelen aan een vriendin. En ook aan minder goede vriendinnen. Ook als het maar geruchten zijn! Omdat dat is wat ik zelf ook zou willen.
Ik zou het mijn vriendinnen ontzettend kwalijk nemen als ze het mij niet vertelt als er geruchten de ronde doen over mijn vriend. Ik bedoel als je het hoort kun je er gewoon over praten en ermee doen wat je wil. Ik zou mijn vriendin zoiets nooit kwalijk nemen, neem aan dat ze die geruchten niet zelf bedenkt
(helaas denkt niet iedereen zo)
Ik zou alles doorspelen aan een vriendin. En ook aan minder goede vriendinnen. Ook als het maar geruchten zijn! Omdat dat is wat ik zelf ook zou willen.
Ik zou het mijn vriendinnen ontzettend kwalijk nemen als ze het mij niet vertelt als er geruchten de ronde doen over mijn vriend. Ik bedoel als je het hoort kun je er gewoon over praten en ermee doen wat je wil. Ik zou mijn vriendin zoiets nooit kwalijk nemen, neem aan dat ze die geruchten niet zelf bedenkt
(helaas denkt niet iedereen zo)
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:12
quote:Pilous schreef op 02 augustus 2008 @ 12:50:
Maar je hoeft ook geen klikkertje te spelen.
En het vermoeden is gebaseerd op een dubbelzinnige opmerking.
Ik probeer me voor te stellen hoe je je gedraagt als je vermoed dat je beste vriendins man vreemd gaat. Volgens mij houdt dat altijd in dat je zelf dus ook glashard tegen je vriendin zit te liegen. Of niet?
Hoe reageer je dan op verhalen over hoe gelukkig ze is? Of over hoe fantastisch haar man is? Of op enthousiaste toekomstplannen?
Serieuze vraag hoor, als je zelf denkt dat haar man vreemdgaat kan je toch niet eerlijk op zulk soort verhalen reageren, of ben ik nu zo beperkt dat ik me daar niks bij kan voorstellen?
Maar je hoeft ook geen klikkertje te spelen.
En het vermoeden is gebaseerd op een dubbelzinnige opmerking.
Ik probeer me voor te stellen hoe je je gedraagt als je vermoed dat je beste vriendins man vreemd gaat. Volgens mij houdt dat altijd in dat je zelf dus ook glashard tegen je vriendin zit te liegen. Of niet?
Hoe reageer je dan op verhalen over hoe gelukkig ze is? Of over hoe fantastisch haar man is? Of op enthousiaste toekomstplannen?
Serieuze vraag hoor, als je zelf denkt dat haar man vreemdgaat kan je toch niet eerlijk op zulk soort verhalen reageren, of ben ik nu zo beperkt dat ik me daar niks bij kan voorstellen?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:16
quote:fashionvictim schreef op 02 augustus 2008 @ 13:01:
[...]
Misschien ben ik zelf wel een hele andere mening toegedaan over wat ik acceptabel vind voor mijn leven en dat van mijn kinderen, maar die keuze ontneem je mij door te stellen dat je in het belang van mijn kinderen besluit dat je mij essentiele informatie waarop ik mijn levenskeuzes baseer onthoudt.
Ik vind het in dit geval dus (nog) geen essentiele informatie. Zie vorige post.
Eigenlijk speelt iedereen, te beginnen met uiteraard de man in kwestie, maar vervolgens ook ieder ander met vermoedens of zelfs zekerheid over bedrog, god over andermans leven en daar zou ik persoonlijk echt werkelijk beyond kwaad over zijn, dát zou voor mij einde vriendschap zijn.
Als er werkelijk iets is gebeurd wel ja. Maar nogmaals, misschien is hier sprake geweest van een onschuldige flirt. Die mijn vriendin overigens zelf ook heeft gehad met iemand toen haar man in het buitenland zat. Er was een bepaalde "seksuele spanning" tussen haar en een kennis. Daar kan ik ook wel eens een grapje over maken waarvan iemand zou kunnen denken dat.... terwijl ik weet dat daar dus echt helemaal niets is gebeurd. Daarom moet je daar wel voorzichtig mee zijn.
[...]
Misschien ben ik zelf wel een hele andere mening toegedaan over wat ik acceptabel vind voor mijn leven en dat van mijn kinderen, maar die keuze ontneem je mij door te stellen dat je in het belang van mijn kinderen besluit dat je mij essentiele informatie waarop ik mijn levenskeuzes baseer onthoudt.
Ik vind het in dit geval dus (nog) geen essentiele informatie. Zie vorige post.
Eigenlijk speelt iedereen, te beginnen met uiteraard de man in kwestie, maar vervolgens ook ieder ander met vermoedens of zelfs zekerheid over bedrog, god over andermans leven en daar zou ik persoonlijk echt werkelijk beyond kwaad over zijn, dát zou voor mij einde vriendschap zijn.
Als er werkelijk iets is gebeurd wel ja. Maar nogmaals, misschien is hier sprake geweest van een onschuldige flirt. Die mijn vriendin overigens zelf ook heeft gehad met iemand toen haar man in het buitenland zat. Er was een bepaalde "seksuele spanning" tussen haar en een kennis. Daar kan ik ook wel eens een grapje over maken waarvan iemand zou kunnen denken dat.... terwijl ik weet dat daar dus echt helemaal niets is gebeurd. Daarom moet je daar wel voorzichtig mee zijn.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:19
quote:Winterdip schreef op 02 augustus 2008 @ 13:10:
[...]
Daar moet ik je gelijk in geven, dat het maar goed is dat wij geen vriendinnen zijn. Want ik zou niet gelukkig worden van iemand die bij iedere "mogelijke schijn van..." naar me toe zou komen rennen. Get a life zou ik dan denken.
Ik schat mijn vriendin niet labiel in en zij kan cruciale informatie prima op waarde schatten. Alleen hebben jij en ik kennelijk andere definities van het begrip cruciaal in dit geval. Ik vind het pas cruciaal als er inderdaad iets aan de hand is (geweest). Vage vermoedens of stoere taal (hoe kinderachtig ook misschien, boys will be boys), vind ik niet cruciaal. Vermoedens kun je overal van maken namelijk.Ach kom nu toch. Je schrijft net zelf een lange posting over het feit dat je vermoedt dat haar man vreemdgaat. En je vriend ook. Hij IS nota bene een man, als het werkelijk een grap was geweest had hij het jou niet eens verteld, de enige reden dát hij het heeft verteld is omdat het onwaarschijnlijk was dat het een grapje betrof, dat schrijf je net zelf.
[...]
Daar moet ik je gelijk in geven, dat het maar goed is dat wij geen vriendinnen zijn. Want ik zou niet gelukkig worden van iemand die bij iedere "mogelijke schijn van..." naar me toe zou komen rennen. Get a life zou ik dan denken.
Ik schat mijn vriendin niet labiel in en zij kan cruciale informatie prima op waarde schatten. Alleen hebben jij en ik kennelijk andere definities van het begrip cruciaal in dit geval. Ik vind het pas cruciaal als er inderdaad iets aan de hand is (geweest). Vage vermoedens of stoere taal (hoe kinderachtig ook misschien, boys will be boys), vind ik niet cruciaal. Vermoedens kun je overal van maken namelijk.Ach kom nu toch. Je schrijft net zelf een lange posting over het feit dat je vermoedt dat haar man vreemdgaat. En je vriend ook. Hij IS nota bene een man, als het werkelijk een grap was geweest had hij het jou niet eens verteld, de enige reden dát hij het heeft verteld is omdat het onwaarschijnlijk was dat het een grapje betrof, dat schrijf je net zelf.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:23
Goed, Winterdip, het is dus heel onschuldig allemaal, beweer je nu. En ach, je beste vriendin doet zelf ook dingen die niet door de beugel kunnen, is nu je excuus.
Sorry hoor, maar een vriendin die zo over mij en mijn relatie roddelt en tegen anderen beweert dat ze denkt dat mijn man vreemdgaat, om dat vervolgens te bagatelliseren door te zeggen dat ik zelf ook niet helemaal zuiver op de graat ben, dat vind ik echt geen fijne vriendin. Want óf je hebt een vermoeden dat mijn man vreemdgaat, óf je verspreidt zelf het gerucht dat mijn man weleens vreemd zou kunnen gaan terwijl je weet dat dat niet zo is. Welk van de twee is het nou?
Sorry hoor, maar een vriendin die zo over mij en mijn relatie roddelt en tegen anderen beweert dat ze denkt dat mijn man vreemdgaat, om dat vervolgens te bagatelliseren door te zeggen dat ik zelf ook niet helemaal zuiver op de graat ben, dat vind ik echt geen fijne vriendin. Want óf je hebt een vermoeden dat mijn man vreemdgaat, óf je verspreidt zelf het gerucht dat mijn man weleens vreemd zou kunnen gaan terwijl je weet dat dat niet zo is. Welk van de twee is het nou?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:31
Lastige situatie TO,
Ik denk dat je al veel goede adviezen hebt gekregen hier.
Even iets anders. Misschien is het toeval en zit ik er helemaal naast, maar ik heb een vermoeden wie jouw beste vriendin en haar man zijn. Je geeft best veel informatie over het betreffende stel in dit topic namelijk. Misschien is het handig om even wat details te veranderen? Het zou toch vervelend zijn als ze door meer mensen herkend worden, of als één van hen hier zelf rondstruint op het forum.
Ik denk dat je al veel goede adviezen hebt gekregen hier.
Even iets anders. Misschien is het toeval en zit ik er helemaal naast, maar ik heb een vermoeden wie jouw beste vriendin en haar man zijn. Je geeft best veel informatie over het betreffende stel in dit topic namelijk. Misschien is het handig om even wat details te veranderen? Het zou toch vervelend zijn als ze door meer mensen herkend worden, of als één van hen hier zelf rondstruint op het forum.
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:39
Het is zoals het is. Het zou mij niets verbazen als er inderdaad iets is gebeurd tijdens zijn tripje. Hij heeft de schijn tegen. Hij houdt van vrouwen en heeft eerder gedaan. Dus ja, als er inderdaad iets is gebeurd, sta ik daar helemaal niet van te kijken.
Maar, voordat ik zeker weet dat het niet slechts een "stoer" blaat-verhaal is geweest in de kroeg, of dat het ging om een onschuldige flirt (wat dus ook heel goed kan), wil ik niet de mededeling doen: "Ik denk dat jouw man vreemdgaat." Daar vind ik het echt te vaag voor.
Bovendien heb ik mijn vriend ook beloofd me er buiten te houden zolang het om zo'n vaag verhaal gaat.
Bovendien vind ik het anoniem delen van een ervaring op internet niet bepaald "roddelen over mijn vriendin en haar relatie". Ik heb dit verder met niemand besproken.
Maar, voordat ik zeker weet dat het niet slechts een "stoer" blaat-verhaal is geweest in de kroeg, of dat het ging om een onschuldige flirt (wat dus ook heel goed kan), wil ik niet de mededeling doen: "Ik denk dat jouw man vreemdgaat." Daar vind ik het echt te vaag voor.
Bovendien heb ik mijn vriend ook beloofd me er buiten te houden zolang het om zo'n vaag verhaal gaat.
Bovendien vind ik het anoniem delen van een ervaring op internet niet bepaald "roddelen over mijn vriendin en haar relatie". Ik heb dit verder met niemand besproken.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:51
Helemaal met FV eens.
Ik zou het dus vertellen, omdat ik zelf ook niet zou willen dat vriendinnen zoiets cruciaals voor mij zouden verzwijgen. Hoe denk je dat je vriendin zich voelt als ze er ooit achter komt en het blijkt dat jij er al die tijd van op de hoogte bent geweest? Denk je dat ze je nog als vriendin zou beschouwen, of zou ze zich misschien toch wel door jou verraden voelen?
Ik zou het dus vertellen, omdat ik zelf ook niet zou willen dat vriendinnen zoiets cruciaals voor mij zouden verzwijgen. Hoe denk je dat je vriendin zich voelt als ze er ooit achter komt en het blijkt dat jij er al die tijd van op de hoogte bent geweest? Denk je dat ze je nog als vriendin zou beschouwen, of zou ze zich misschien toch wel door jou verraden voelen?
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:51
[quote]fashionvictim schreef op 02 augustus 2008 @ 13:23:
Goed, Winterdip, het is dus heel onschuldig allemaal, beweer je nu. En ach, je beste vriendin doet zelf ook dingen die niet door de beugel kunnen, is nu je excuus.
Nogmaals, het KAN ook heel onschuldig zijn. Dat weet ik dus niet. Bovendien heeft mijn vriendin niets gedaan wat niet door de beugel kan. Zij heeft een periode een bepaalde spanning gedeeld met iemand. Ze was daarvan in de war, omdat het zo goed voelde. Maar ze was (is) getrouwd en destijds zwanger van de tweede. Ze heeft er verder niets mee gedaan en is dat ook nooit van plan geweest. Ik heb tegen haar gezegd dat zolang er niets speelde wat ze niet voor zichzelf kon verkopen, dat ze gewoon lekker van die spanning moest genieten. Puur onschuldig. Dat soort "flirts" waaien altijd vanzelf over. Ik heb ze ook wel vaker gehad tijdens mijn relatie. En ik heb er nooit iets mee gedaan. Vond het gewoon leuk om mijn eigen fantasietjes te hebben en na een paar weken was de spanning geheid weg. Dat was dus ook het geval bij mijn vriendin. Zij heeft niets verkeerds gedaan dus ik gebruik dit dan ook helemaal niet als excuus. We hebben er samen lolletjes over gemaakt die totaal niets om het lijf hadden. Zou haar man toevallig een van deze lolletjes te horen krijgen, dan kan hij daar ook een heel verkeerd idee bij krijgen.
M.a.w. haar man heeft wel de schijn tegen, vanwege zijn verleden, maar zoiets als bovenstaande zou ook aan de hand kunnen zijn (geweest). En in dat geval gaat het dus echt nergens over. En is het dus al helemaal niet de moeite waard om zo'n crisis te veroorzaken.
Ik wil dus echt eerst meer weten.
Goed, Winterdip, het is dus heel onschuldig allemaal, beweer je nu. En ach, je beste vriendin doet zelf ook dingen die niet door de beugel kunnen, is nu je excuus.
Nogmaals, het KAN ook heel onschuldig zijn. Dat weet ik dus niet. Bovendien heeft mijn vriendin niets gedaan wat niet door de beugel kan. Zij heeft een periode een bepaalde spanning gedeeld met iemand. Ze was daarvan in de war, omdat het zo goed voelde. Maar ze was (is) getrouwd en destijds zwanger van de tweede. Ze heeft er verder niets mee gedaan en is dat ook nooit van plan geweest. Ik heb tegen haar gezegd dat zolang er niets speelde wat ze niet voor zichzelf kon verkopen, dat ze gewoon lekker van die spanning moest genieten. Puur onschuldig. Dat soort "flirts" waaien altijd vanzelf over. Ik heb ze ook wel vaker gehad tijdens mijn relatie. En ik heb er nooit iets mee gedaan. Vond het gewoon leuk om mijn eigen fantasietjes te hebben en na een paar weken was de spanning geheid weg. Dat was dus ook het geval bij mijn vriendin. Zij heeft niets verkeerds gedaan dus ik gebruik dit dan ook helemaal niet als excuus. We hebben er samen lolletjes over gemaakt die totaal niets om het lijf hadden. Zou haar man toevallig een van deze lolletjes te horen krijgen, dan kan hij daar ook een heel verkeerd idee bij krijgen.
M.a.w. haar man heeft wel de schijn tegen, vanwege zijn verleden, maar zoiets als bovenstaande zou ook aan de hand kunnen zijn (geweest). En in dat geval gaat het dus echt nergens over. En is het dus al helemaal niet de moeite waard om zo'n crisis te veroorzaken.
Ik wil dus echt eerst meer weten.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:52
Winterdip,
Je zit er wél over te speculeren met je eigen vriend. Ik vroeg het net al: hoe gedraag je je dan tegen haar?
En zou je het zelf fijn vinden om er later achter te komen dat je vrienden! 's avonds als ze bij jou wegrijden na een gezellige avond, in de auto zitten te praten over al die vermoedens die ze zelf hebben over jouw relatie? Dat ze je dus totáál niet serieus namen, misschien zelfs een beetje meewarig of lacherig deden?
Bovendien: je dénkt toch ook gewoon dat haar man vreemdgaat? Dat vind ik, maar goed, jij zou daarvan dus denken "get a life", behoorlijk cruciale informatie over JOU. Ik zou willen weten dat mijn vrienden denken dat mijn partner een hork is, of vreemdgaat, of kinderporno kijkt, of weet ik veel wat. Omdat ik hen serieus neem en verwacht van hen dat zij mij ook serieus nemen.
Als mijn vrienden zoiets denken, daar zelfs met elkaar over praten, elkaar beloftes doen over hoe ze daarmee tav mij mee omgaan, dan hebben ze daar een reden voor. Het zijn mijn vrienden, dat zijn ze niet voor niets, misschien zien zij dingen die ik niet zie. Misschien ook niet, maar hee, daar zijn we dus juist vrienden voor, om over de dingen die we anders zien te kunnen praten. Bovendien zijn het mijn vrienden en ga ik er dus vanuit dat ze het goed met mij voorhebben. Daarin past wat mij betreft dus níet dat ze denken dat mijn leven op een leugen gebaseerd is, dat ze me wellicht dus met open ogen in de afgrond laten lopen, zonder dat ze me minstens waarschuwen dat die afgrond eraan zit te komen.
Mijn vrienden zouden hopelijk niet willen dat ik mijn leven op drijfzand en leugens bouw, daar ga ik niet vanuit. En ik kan me dus niet voorstellen dat mijn vrienden me níet zouden vertellen dat ze denken dat mijn partner anders is dan dat ik denk dat hij is.
Je zit er wél over te speculeren met je eigen vriend. Ik vroeg het net al: hoe gedraag je je dan tegen haar?
En zou je het zelf fijn vinden om er later achter te komen dat je vrienden! 's avonds als ze bij jou wegrijden na een gezellige avond, in de auto zitten te praten over al die vermoedens die ze zelf hebben over jouw relatie? Dat ze je dus totáál niet serieus namen, misschien zelfs een beetje meewarig of lacherig deden?
Bovendien: je dénkt toch ook gewoon dat haar man vreemdgaat? Dat vind ik, maar goed, jij zou daarvan dus denken "get a life", behoorlijk cruciale informatie over JOU. Ik zou willen weten dat mijn vrienden denken dat mijn partner een hork is, of vreemdgaat, of kinderporno kijkt, of weet ik veel wat. Omdat ik hen serieus neem en verwacht van hen dat zij mij ook serieus nemen.
Als mijn vrienden zoiets denken, daar zelfs met elkaar over praten, elkaar beloftes doen over hoe ze daarmee tav mij mee omgaan, dan hebben ze daar een reden voor. Het zijn mijn vrienden, dat zijn ze niet voor niets, misschien zien zij dingen die ik niet zie. Misschien ook niet, maar hee, daar zijn we dus juist vrienden voor, om over de dingen die we anders zien te kunnen praten. Bovendien zijn het mijn vrienden en ga ik er dus vanuit dat ze het goed met mij voorhebben. Daarin past wat mij betreft dus níet dat ze denken dat mijn leven op een leugen gebaseerd is, dat ze me wellicht dus met open ogen in de afgrond laten lopen, zonder dat ze me minstens waarschuwen dat die afgrond eraan zit te komen.
Mijn vrienden zouden hopelijk niet willen dat ik mijn leven op drijfzand en leugens bouw, daar ga ik niet vanuit. En ik kan me dus niet voorstellen dat mijn vrienden me níet zouden vertellen dat ze denken dat mijn partner anders is dan dat ik denk dat hij is.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:56
Ik zou het direct vertellen. Daarvoor geef ik teveel om mijn echte vrienden. Daarnaast wil ik het zelf ook weten als het door mijn evt. partner gedaan wordt.
Ik vind ook al de angsten over het verbreken van vriendschappen niet ter zake doend. Als ik dit aan mijn beste vriendin vertel en zij wordt kwaad op mij of verbreekt de vriendschap omdat ik zou liegen, heb ik mijn vriendschap verkeerd ingeschat. Ik zeg zoiets namelijk niet om haar te pesten of omdat ik jaloers ben of iets. Als zij mij daar niet in vertrouwt, neem ik haar dat nog kwalijk ook.
Ik heb het eenmaal gehad. Verteld en ik was inderdaad de zwarte piet. Heb de vriendschap zelf beëindigd. Jaren later is ze erachter gekomen, dat ik de waarheid sprak en kwam ze met allerlei excuses om het goed te maken. Nou, dus niet, als je me niet vertrouwt op dát moment, hoeft het later ook niet meer. Alsof ik het destijds voor de lol heb gedaan.
Ik vind ook al de angsten over het verbreken van vriendschappen niet ter zake doend. Als ik dit aan mijn beste vriendin vertel en zij wordt kwaad op mij of verbreekt de vriendschap omdat ik zou liegen, heb ik mijn vriendschap verkeerd ingeschat. Ik zeg zoiets namelijk niet om haar te pesten of omdat ik jaloers ben of iets. Als zij mij daar niet in vertrouwt, neem ik haar dat nog kwalijk ook.
Ik heb het eenmaal gehad. Verteld en ik was inderdaad de zwarte piet. Heb de vriendschap zelf beëindigd. Jaren later is ze erachter gekomen, dat ik de waarheid sprak en kwam ze met allerlei excuses om het goed te maken. Nou, dus niet, als je me niet vertrouwt op dát moment, hoeft het later ook niet meer. Alsof ik het destijds voor de lol heb gedaan.
zaterdag 2 augustus 2008 om 13:59
FV,
Mijn vrienden en familie zagen het, in wat voor relatie ik het laatste jaar was beland, en wat voor man het was.
Ik werd zo vaak gewaarschuwd, maar ik (ik!) had oogkleppen op en vergoelijkte alles.
Eén vriendin wilde hem al niet meer in huis hebben. Een ander zei: we zijn maar gestopt met waarschuwen en met je praten, anders dreef je nog verder van ons af.
Ik WILDE het niet zien. (deepdown wist ik wel dat er iets hopeloos verkeerd zat) Ik prees hem toch de hemel in.
Totdat het echt escaleerde en ik ben gevlucht.
Dat had me allemaal bespaard kunnen blijven als ik had geluisterd, wat gedaan had met hun gevoelens.
Maar ik deed het niet.
Daarom kan ik me best voorstellen dat vriendin van TO diezelfde oogkleppen die ik had, vast op haar ogen plakt.
Mijn vrienden en familie zagen het, in wat voor relatie ik het laatste jaar was beland, en wat voor man het was.
Ik werd zo vaak gewaarschuwd, maar ik (ik!) had oogkleppen op en vergoelijkte alles.
Eén vriendin wilde hem al niet meer in huis hebben. Een ander zei: we zijn maar gestopt met waarschuwen en met je praten, anders dreef je nog verder van ons af.
Ik WILDE het niet zien. (deepdown wist ik wel dat er iets hopeloos verkeerd zat) Ik prees hem toch de hemel in.
Totdat het echt escaleerde en ik ben gevlucht.
Dat had me allemaal bespaard kunnen blijven als ik had geluisterd, wat gedaan had met hun gevoelens.
Maar ik deed het niet.
Daarom kan ik me best voorstellen dat vriendin van TO diezelfde oogkleppen die ik had, vast op haar ogen plakt.
Geen bijzonderheden
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:01
FV, ik begrijp je punt echt hoor. En ik ben het ook ten dele met je eens. Maar ik vind echt dat ik een redelijke twijfel moet hebben wil ik zo'n bom droppen. Zeker gezien het feit dat het al een keer eerder is gebeurd.
Stel dat er werkelijk wat is gebeurd, dan zou de kans "einde huwelijk" groot zijn. Maar als er niets is gebeurd, dan zal mijn vriendin (door het verleden), in enorme twijfel en onzekerheid leven. Misschien met uiteindelijk hetzelfde resultaat. Dan is er misschien werkelijk niets gebeurd maar is er wel een huwelijk kapot, met twee jonge kinderen, gebaseerd op een roddel. Haar man heeft de eerste keer schoon schip gemaakt en opgebiecht. Dit zou hem dan nu, jaren na dato, alsnog zijn huwelijk kunnen kosten, omdat hij ooit die fout heeft gemaakt en nu dus sneller de schijn tegen heeft. Ik vind het nogal wat.
Dat vind ik echt een naar scenario. Begrijp je mijn twijfel ook? Begrijp je dat ik eerst meer zekerheid wil hebben voordat ik misschien wel een gezin naar de knoppen help op basis van misschien wel helemaal niets?
Stel dat er werkelijk wat is gebeurd, dan zou de kans "einde huwelijk" groot zijn. Maar als er niets is gebeurd, dan zal mijn vriendin (door het verleden), in enorme twijfel en onzekerheid leven. Misschien met uiteindelijk hetzelfde resultaat. Dan is er misschien werkelijk niets gebeurd maar is er wel een huwelijk kapot, met twee jonge kinderen, gebaseerd op een roddel. Haar man heeft de eerste keer schoon schip gemaakt en opgebiecht. Dit zou hem dan nu, jaren na dato, alsnog zijn huwelijk kunnen kosten, omdat hij ooit die fout heeft gemaakt en nu dus sneller de schijn tegen heeft. Ik vind het nogal wat.
Dat vind ik echt een naar scenario. Begrijp je mijn twijfel ook? Begrijp je dat ik eerst meer zekerheid wil hebben voordat ik misschien wel een gezin naar de knoppen help op basis van misschien wel helemaal niets?
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:02
quote:Winterdip schreef op 02 augustus 2008 @ 13:51:
M.a.w. haar man heeft wel de schijn tegen, vanwege zijn verleden, maar zoiets als bovenstaande zou ook aan de hand kunnen zijn (geweest). En in dat geval gaat het dus echt nergens over. En is het dus al helemaal niet de moeite waard om zo'n crisis te veroorzaken.
Ik wil dus echt eerst meer weten.
Maar in die vetgedrukte zin zit voor mij nu net de crux. Het is niet aan JOU om te bepalen dat iets nergens over gaat in haar relatie. Dat is aan haar. Net zoals het niet aan JOU is om te bepalen waar ze een crisis over krijgt. en het is al helemaal niet aan jou om uit te zoeken hoe haar relatie in elkaar steekt.
Door jezelf er zo in te mengen en voor haar te bepalen dat je haar eerst informatie onthoudt, vervolgens informatie gaat verzamelen, om het dan of alsnog te verzwijgen of als jouw conclusie te presenteren, ga je wat mij betreft echt heel veel grenzen over.
Het is aan haar om te bepalen dat iets een onschuldige grap is waar ze wel mee kan leven. Of om juist te besluiten dat ze het niet accepteert. Net zoals het aan haar is om te besluiten dat ze er verder niks van wil weten of juist wil uitzoeken wat die grap dan te betekenen heeft. Het gaat immers om háár leven, háár kinderen, háár toekomst en de keuzes die ze daarin maakt.
Dan is het wel zo fijn als je haar op zijn minst de benodigde informatie daarvoor geeft. Dat doe je als je mensen serieus neemt, ze is geen klein kind en jij bent niet haar moeder die wel even voor haar bepaalt dat ze iets pas hoeft te weten als ze daar groot genoeg voor is ofzo.
M.a.w. haar man heeft wel de schijn tegen, vanwege zijn verleden, maar zoiets als bovenstaande zou ook aan de hand kunnen zijn (geweest). En in dat geval gaat het dus echt nergens over. En is het dus al helemaal niet de moeite waard om zo'n crisis te veroorzaken.
Ik wil dus echt eerst meer weten.
Maar in die vetgedrukte zin zit voor mij nu net de crux. Het is niet aan JOU om te bepalen dat iets nergens over gaat in haar relatie. Dat is aan haar. Net zoals het niet aan JOU is om te bepalen waar ze een crisis over krijgt. en het is al helemaal niet aan jou om uit te zoeken hoe haar relatie in elkaar steekt.
Door jezelf er zo in te mengen en voor haar te bepalen dat je haar eerst informatie onthoudt, vervolgens informatie gaat verzamelen, om het dan of alsnog te verzwijgen of als jouw conclusie te presenteren, ga je wat mij betreft echt heel veel grenzen over.
Het is aan haar om te bepalen dat iets een onschuldige grap is waar ze wel mee kan leven. Of om juist te besluiten dat ze het niet accepteert. Net zoals het aan haar is om te besluiten dat ze er verder niks van wil weten of juist wil uitzoeken wat die grap dan te betekenen heeft. Het gaat immers om háár leven, háár kinderen, háár toekomst en de keuzes die ze daarin maakt.
Dan is het wel zo fijn als je haar op zijn minst de benodigde informatie daarvoor geeft. Dat doe je als je mensen serieus neemt, ze is geen klein kind en jij bent niet haar moeder die wel even voor haar bepaalt dat ze iets pas hoeft te weten als ze daar groot genoeg voor is ofzo.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:04
quote:CL2 schreef op 02 augustus 2008 @ 13:56:
Ik zou het direct vertellen. Daarvoor geef ik teveel om mijn echte vrienden. Daarnaast wil ik het zelf ook weten als het door mijn evt. partner gedaan wordt.
Ik vind ook al de angsten over het verbreken van vriendschappen niet ter zake doend. Als ik dit aan mijn beste vriendin vertel en zij wordt kwaad op mij of verbreekt de vriendschap omdat ik zou liegen, heb ik mijn vriendschap verkeerd ingeschat. Ik zeg zoiets namelijk niet om haar te pesten of omdat ik jaloers ben of iets. Als zij mij daar niet in vertrouwt, neem ik haar dat nog kwalijk ook.
Ik heb het eenmaal gehad. Verteld en ik was inderdaad de zwarte piet. Heb de vriendschap zelf beëindigd. Jaren later is ze erachter gekomen, dat ik de waarheid sprak en kwam ze met allerlei excuses om het goed te maken. Nou, dus niet, als je me niet vertrouwt op dát moment, hoeft het later ook niet meer. Alsof ik het destijds voor de lol heb gedaan.Helemaal mee eens.
Ik zou het direct vertellen. Daarvoor geef ik teveel om mijn echte vrienden. Daarnaast wil ik het zelf ook weten als het door mijn evt. partner gedaan wordt.
Ik vind ook al de angsten over het verbreken van vriendschappen niet ter zake doend. Als ik dit aan mijn beste vriendin vertel en zij wordt kwaad op mij of verbreekt de vriendschap omdat ik zou liegen, heb ik mijn vriendschap verkeerd ingeschat. Ik zeg zoiets namelijk niet om haar te pesten of omdat ik jaloers ben of iets. Als zij mij daar niet in vertrouwt, neem ik haar dat nog kwalijk ook.
Ik heb het eenmaal gehad. Verteld en ik was inderdaad de zwarte piet. Heb de vriendschap zelf beëindigd. Jaren later is ze erachter gekomen, dat ik de waarheid sprak en kwam ze met allerlei excuses om het goed te maken. Nou, dus niet, als je me niet vertrouwt op dát moment, hoeft het later ook niet meer. Alsof ik het destijds voor de lol heb gedaan.Helemaal mee eens.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:11
quote:Winterdip schreef op 02 augustus 2008 @ 14:01:
FV, ik begrijp je punt echt hoor. En ik ben het ook ten dele met je eens. Maar ik vind echt dat ik een redelijke twijfel moet hebben wil ik zo'n bom droppen. Zeker gezien het feit dat het al een keer eerder is gebeurd.
Stel dat er werkelijk wat is gebeurd, dan zou de kans "einde huwelijk" groot zijn. Maar als er niets is gebeurd, dan zal mijn vriendin (door het verleden), in enorme twijfel en onzekerheid leven. Misschien met uiteindelijk hetzelfde resultaat. Dan is er misschien werkelijk niets gebeurd maar is er wel een huwelijk kapot, met twee jonge kinderen, gebaseerd op een roddel. Haar man heeft de eerste keer schoon schip gemaakt en opgebiecht. Dit zou hem dan nu, jaren na dato, alsnog zijn huwelijk kunnen kosten, omdat hij ooit die fout heeft gemaakt en nu dus sneller de schijn tegen heeft. Ik vind het nogal wat.
Dat vind ik echt een naar scenario. Begrijp je mijn twijfel ook? Begrijp je dat ik eerst meer zekerheid wil hebben voordat ik misschien wel een gezin naar de knoppen help op basis van misschien wel helemaal niets?
Het is niet dat ik je twijfel niet begrijp, ik vind dat je het gewoon niet kan maken om zelf oneerlijk te zijn tegen je vriendin en ook niet dat je je zo ver in haar keuzes mag mengen.
Het was haar keuze om met deze man alsnog door te gaan, ze zal heus zelf de consequentie daarvan hebben ingeschat dat de kans aanwezig is dat het nog een keer gebeurd. Dus zal ze ook voor zichzelf bepaald hebben hoe ze daarmee omgaat. Je kan niet in haar hoofd en hart kijken, je kan dus ook helemaal niet voor haar bepalen hoe ze gaat reageren, dat kan zij alleen zelf en als je vriendinnen bent dan respecteer je dat van elkaar.
Maar dat wil niet zeggen dat je dus zelf maar oneerlijk moet worden, of haar een rad voor ogen moet draaien, vind ik. Zij alleen weet waar haar grens ligt, en de enige manier waarop zij kan handelen naar die grens is als ze weet wat de situatie is.
Er is niets erger, vind ik, dan achteraf ontdekken dat de situatie waarop je je eigen handelen baseerde helemaal niet de situatie was. En dat geldt niet alleen voor vreemdgaan, wat mij betreft.
FV, ik begrijp je punt echt hoor. En ik ben het ook ten dele met je eens. Maar ik vind echt dat ik een redelijke twijfel moet hebben wil ik zo'n bom droppen. Zeker gezien het feit dat het al een keer eerder is gebeurd.
Stel dat er werkelijk wat is gebeurd, dan zou de kans "einde huwelijk" groot zijn. Maar als er niets is gebeurd, dan zal mijn vriendin (door het verleden), in enorme twijfel en onzekerheid leven. Misschien met uiteindelijk hetzelfde resultaat. Dan is er misschien werkelijk niets gebeurd maar is er wel een huwelijk kapot, met twee jonge kinderen, gebaseerd op een roddel. Haar man heeft de eerste keer schoon schip gemaakt en opgebiecht. Dit zou hem dan nu, jaren na dato, alsnog zijn huwelijk kunnen kosten, omdat hij ooit die fout heeft gemaakt en nu dus sneller de schijn tegen heeft. Ik vind het nogal wat.
Dat vind ik echt een naar scenario. Begrijp je mijn twijfel ook? Begrijp je dat ik eerst meer zekerheid wil hebben voordat ik misschien wel een gezin naar de knoppen help op basis van misschien wel helemaal niets?
Het is niet dat ik je twijfel niet begrijp, ik vind dat je het gewoon niet kan maken om zelf oneerlijk te zijn tegen je vriendin en ook niet dat je je zo ver in haar keuzes mag mengen.
Het was haar keuze om met deze man alsnog door te gaan, ze zal heus zelf de consequentie daarvan hebben ingeschat dat de kans aanwezig is dat het nog een keer gebeurd. Dus zal ze ook voor zichzelf bepaald hebben hoe ze daarmee omgaat. Je kan niet in haar hoofd en hart kijken, je kan dus ook helemaal niet voor haar bepalen hoe ze gaat reageren, dat kan zij alleen zelf en als je vriendinnen bent dan respecteer je dat van elkaar.
Maar dat wil niet zeggen dat je dus zelf maar oneerlijk moet worden, of haar een rad voor ogen moet draaien, vind ik. Zij alleen weet waar haar grens ligt, en de enige manier waarop zij kan handelen naar die grens is als ze weet wat de situatie is.
Er is niets erger, vind ik, dan achteraf ontdekken dat de situatie waarop je je eigen handelen baseerde helemaal niet de situatie was. En dat geldt niet alleen voor vreemdgaan, wat mij betreft.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:11
quote:fashionvictim schreef op 02 augustus 2008 @ 14:02:
[...]
Maar in die vetgedrukte zin zit voor mij nu net de crux. Het is niet aan JOU om te bepalen dat iets nergens over gaat in haar relatie. Dat is aan haar. Net zoals het niet aan JOU is om te bepalen waar ze een crisis over krijgt. en het is al helemaal niet aan jou om uit te zoeken hoe haar relatie in elkaar steekt.
Door jezelf er zo in te mengen en voor haar te bepalen dat je haar eerst informatie onthoudt, vervolgens informatie gaat verzamelen, om het dan of alsnog te verzwijgen of als jouw conclusie te presenteren, ga je wat mij betreft echt heel veel grenzen over.
Het is aan haar om te bepalen dat iets een onschuldige grap is waar ze wel mee kan leven. Of om juist te besluiten dat ze het niet accepteert. Net zoals het aan haar is om te besluiten dat ze er verder niks van wil weten of juist wil uitzoeken wat die grap dan te betekenen heeft. Het gaat immers om háár leven, háár kinderen, háár toekomst en de keuzes die ze daarin maakt.
Dan is het wel zo fijn als je haar op zijn minst de benodigde informatie daarvoor geeft. Dat doe je als je mensen serieus neemt, ze is geen klein kind en jij bent niet haar moeder die wel even voor haar bepaalt dat ze iets pas hoeft te weten als ze daar groot genoeg voor is ofzo.
En dat zie ik dus anders. Ik zou niet bij elke dubbelzinnige grap naar mijn vriendin toe rennen. We hebben het hier over mannen in de kroeg, dat gaat 9 van de 10 keer over vrouwen. Ik maak ook wel eens een dubbelzinnige grap, zou het toch echt vermoeiend vinden als iemand ieder woord aan mijn vriend doorbrieft.
Verder ga ik zelf niet op onderzoek uit. Het enige wat ik kan doen is hem vragen of er iets is gebeurd. Sterkt zijn antwoord of gedrag mijn vermoeden, dan vind ik dat het moment om vriendin in te lichten.
Maar goed, ik denk dat we hierover toch niet op een lijn komen dus ik stel voor dat we dit topic weer teruggeven aan TO.
[...]
Maar in die vetgedrukte zin zit voor mij nu net de crux. Het is niet aan JOU om te bepalen dat iets nergens over gaat in haar relatie. Dat is aan haar. Net zoals het niet aan JOU is om te bepalen waar ze een crisis over krijgt. en het is al helemaal niet aan jou om uit te zoeken hoe haar relatie in elkaar steekt.
Door jezelf er zo in te mengen en voor haar te bepalen dat je haar eerst informatie onthoudt, vervolgens informatie gaat verzamelen, om het dan of alsnog te verzwijgen of als jouw conclusie te presenteren, ga je wat mij betreft echt heel veel grenzen over.
Het is aan haar om te bepalen dat iets een onschuldige grap is waar ze wel mee kan leven. Of om juist te besluiten dat ze het niet accepteert. Net zoals het aan haar is om te besluiten dat ze er verder niks van wil weten of juist wil uitzoeken wat die grap dan te betekenen heeft. Het gaat immers om háár leven, háár kinderen, háár toekomst en de keuzes die ze daarin maakt.
Dan is het wel zo fijn als je haar op zijn minst de benodigde informatie daarvoor geeft. Dat doe je als je mensen serieus neemt, ze is geen klein kind en jij bent niet haar moeder die wel even voor haar bepaalt dat ze iets pas hoeft te weten als ze daar groot genoeg voor is ofzo.
En dat zie ik dus anders. Ik zou niet bij elke dubbelzinnige grap naar mijn vriendin toe rennen. We hebben het hier over mannen in de kroeg, dat gaat 9 van de 10 keer over vrouwen. Ik maak ook wel eens een dubbelzinnige grap, zou het toch echt vermoeiend vinden als iemand ieder woord aan mijn vriend doorbrieft.
Verder ga ik zelf niet op onderzoek uit. Het enige wat ik kan doen is hem vragen of er iets is gebeurd. Sterkt zijn antwoord of gedrag mijn vermoeden, dan vind ik dat het moment om vriendin in te lichten.
Maar goed, ik denk dat we hierover toch niet op een lijn komen dus ik stel voor dat we dit topic weer teruggeven aan TO.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:16
quote:yasmijn schreef op 02 augustus 2008 @ 13:59:
FV,
Mijn vrienden en familie zagen het, in wat voor relatie ik het laatste jaar was beland, en wat voor man het was.
Ik werd zo vaak gewaarschuwd, maar ik (ik!) had oogkleppen op en vergoelijkte alles.
Eén vriendin wilde hem al niet meer in huis hebben. Een ander zei: we zijn maar gestopt met waarschuwen en met je praten, anders dreef je nog verder van ons af.
Ik WILDE het niet zien. (deepdown wist ik wel dat er iets hopeloos verkeerd zat) Ik prees hem toch de hemel in.
Totdat het echt escaleerde en ik ben gevlucht.
Dat had me allemaal bespaard kunnen blijven als ik had geluisterd, wat gedaan had met hun gevoelens.
Maar ik deed het niet.
Daarom kan ik me best voorstellen dat vriendin van TO diezelfde oogkleppen die ik had, vast op haar ogen plakt.
Ja, maar dat mag toch ook? Ik had ook oogkleppen op in mijn relatie, dat doen mensen nu eenmaal af en toe. En een heleboel van mjn vriendinnen zagen dat, wisten dat, en zeiden dat ook wel degelijk. En inderdaad, na een paar keer stopten ze ook met waarschuwen, maar dat heb ik niemand kwalijk genomen, ik vond het juist een teken van vriendschap dat ze accepteerden en respecteerden dat ik oogkleppen op had zonder me daarin af te vallen.
Maar ik zal je zeggen: de enige vriendinnen die nu nog mijn vriendinnen zijn uit die tijd zijn zij. De vriendinnen die me doodleuk aanhoorden, met me meespraken, maar ondertussen allerlei informatie hadden die ik níet had, die heb ik geen van allen ooit nog hoeven zien. En dat vergeef ik ze ook nooit, zij hebben net zo hard god over mijn leven gespeeld als mijn ex.
FV,
Mijn vrienden en familie zagen het, in wat voor relatie ik het laatste jaar was beland, en wat voor man het was.
Ik werd zo vaak gewaarschuwd, maar ik (ik!) had oogkleppen op en vergoelijkte alles.
Eén vriendin wilde hem al niet meer in huis hebben. Een ander zei: we zijn maar gestopt met waarschuwen en met je praten, anders dreef je nog verder van ons af.
Ik WILDE het niet zien. (deepdown wist ik wel dat er iets hopeloos verkeerd zat) Ik prees hem toch de hemel in.
Totdat het echt escaleerde en ik ben gevlucht.
Dat had me allemaal bespaard kunnen blijven als ik had geluisterd, wat gedaan had met hun gevoelens.
Maar ik deed het niet.
Daarom kan ik me best voorstellen dat vriendin van TO diezelfde oogkleppen die ik had, vast op haar ogen plakt.
Ja, maar dat mag toch ook? Ik had ook oogkleppen op in mijn relatie, dat doen mensen nu eenmaal af en toe. En een heleboel van mjn vriendinnen zagen dat, wisten dat, en zeiden dat ook wel degelijk. En inderdaad, na een paar keer stopten ze ook met waarschuwen, maar dat heb ik niemand kwalijk genomen, ik vond het juist een teken van vriendschap dat ze accepteerden en respecteerden dat ik oogkleppen op had zonder me daarin af te vallen.
Maar ik zal je zeggen: de enige vriendinnen die nu nog mijn vriendinnen zijn uit die tijd zijn zij. De vriendinnen die me doodleuk aanhoorden, met me meespraken, maar ondertussen allerlei informatie hadden die ik níet had, die heb ik geen van allen ooit nog hoeven zien. En dat vergeef ik ze ook nooit, zij hebben net zo hard god over mijn leven gespeeld als mijn ex.
Am Yisrael Chai!
