Relaties
alle pijlers
Vertel ik mijn beste vriendin dat haar man vreemdgaat?
vrijdag 1 augustus 2008 om 20:12
Ze zijn al meer dan 13 jaar samen en beiden rond de 30. Echte jeugdliefdes dus. Een paar jaar geleden zijn ze getrouwd. Sinds enige tijd werkt hij als docent aan een hbo. De studentes werpen zich letterlijk aan zijn voeten. En hij kan geen 'nee' zeggen, zegt hij. En dus is hij tot op heden - voor zover ik zeker weet - met drie verschillende meiden meerdere malen vreemdgegaan. Hij kan er bovendien niet mee stoppen, heeft hij 'in vertrouwen' aan mijn man verteld. Uiteraard mocht mijn man mij dit niet vertellen, maar heeft dat toch gedaan nadat ik raadde dat haar man vreemdging.
Het begon enige tijd geleden met een gerucht in onze woonplaats dat hij vreemdging. Om wat voor reden dan ook voelde ik toen al meteen dat het gerucht klopte, maar hij was heel open en maakte er zelfs grapjes over. Ook mijn beste vriendin sprak er met me over en zei dat ze hem onvoorwaardelijk vertrouwde. Ik heb haar mijn gevoel niet geuit.
Enige tijd later vertelde hij me dat ze een feestje hadden gehad met de zaak en dat hij was gaan stappen met een hele groep studenten. Hij liep er over op te scheppen dat er twee studentes een triootje hadden voorgesteld. Toen heb ik hem aangekeken en duidelijk met ongeloof in mijn uitdrukking en stem gevraagd of hij het aanbod ook geweigerd heeft. Hij zei op dat moment volmondig 'ja', maar ik heb hem geen moment geloofd en mijn wantrouwen nam er door toe.
Later vertelde mijn man me - nadat ik achter de ontrouw van haar man was gekomen - dat 1 van de studentes blufte en het aanbod voor het triootje had ingetrokken, maar dat haar man met de andere studente wel degelijk in bed is beland.
Korte tijd geleden belde mijn vriendin dat ze wilde praten. Ze vertelde dat hij had opgebiegt te twijfelen aan hun relatie en sleur te ervaren. Hij vertelde haar ook dat hij tegenwoordig meer open staat voor andere vrouwen. Ze is hier enorm van geschrokken en had het nooit verwacht. Ze was in tranen, maar er nog altijd van overtuigd dat hij nooit vreemd zou gaan. Op dat moment werden mijn vermoedens opnieuw bevestigd, maar die heb ik weer niet geuit.
Een paar dagen later sprak ik haar en ze was weer meer opgewekt. Ze zouden werken aan hun relatie, hadden een weekendje weg geboekt en zouden investeren in meer 'quality time' samen.
Toen ik hier later over sprak met mijn man en hij heel stellig zei dat hij ervan overtuigd was dat ze binnen het jaar zouden scheiden, ging bij mij een wenkbrauw omhoog. Dan weet jij iets wat ik niet weet, was mijn reactie. Zijn zwijgen op dat moment bevestigde mijn vermoeden. En daardoor wist ik meteen dat hij vreemging, want dat gevoel had ik immers al heel sterk. Uiteindelijk heeft mijn man dit schoorvoetend bevestigd en kwam het hele verhaal eruit.
Mijn gevoel schreewt dat ik het mijn beste vriendin moet vertellen en ondertussen huil ik om hun relatie, omdat ik weet dat die hier aan kapot zal gaan. We zijn al zo lang met ze bevriend dat ik rouw om wat het teweeg zal brengen als ik het haar vertel. En ook denk ik vaak, moet ik het wel vertellen? Ze zijn ten slotte druk aan het werken aan hun relatie en als zij het niet weet en hij betert zijn leven, dan leven ze misschien nog lang en gelukkig? Aan de andere kant heeft hij mijn man verteld dat hij er niet meer mee kan stoppen. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat hij onveilige sex heeft met die meiden, want hij roept al jaren dat hij allergisch is voor condooms. Daarmee brengt hij haar dus ook in gevaar, zeker aangezien het niet gaat om een incident.
Verder is hij niet discreet geweest en dat stoort me mateloos. Hij heeft het nota bene zelf aan mijn man verteld en hem gevraagd dit voor mij te verzwijgen. Ik ben daar best boos over, want daarmee rommelt hij zelfs aan de openheid in mijn huwelijk. Maar goed, ik weet het dus óók. En hij heeft het zijn beste vriend óók verteld en daarmee weet diens vrouw dus óók wat er gaande is. Volgens mij probeert hij op deze manier zijn geweten schoon te praten. Hij gebruikt ook teksten als: "...maar ik heb ze verteld dat ik getrouwd ben!" Alsof hij daarmee niet meer fout is en die meiden slecht zijn. Zij zeggen gewoon: "Alles kan kapot." En gelijk hebben ze. Het is niet hun verantwoordelijkheid. Maar óók veel andere mensen in onze woonplaats weten wat er speelt. De roddels gaan immers al rond. Later hoorde ik van mijn man dat het gerucht dat rondging over zijn vreemdgaan inderdaad klopte, maar dat het ging om een andere meid dan in de roddels en daarmee kon hij voor zichzelf verantwoorden dat hij het volmondig ontkende.
Dit alles breekt mijn hart, want ze staat door hem compleet voor gek. Zo veel mensen die het weten! Ik vind het zo vernederend voor haar. Mede daardoor wil ik dat ze het weet.
Op dit moment zegt mijn gevoel dat ik met hem moet gaan praten en hem moet overtuigen dat hij haar álles opbiegt. (zonder te dreigen dat ik het anders zelf doe, dat kan later altijd nog)
Maar ik vind het werkelijk heel heel erg moeilijk dat ik het lot van mijn beste vriendin in mijn hand houd en ze dankzij mij in het verdriet wordt gestort. Haar hele familie woont in het buitenland. Al hun vrienden zijn 'hun' vrienden. Met andere woorden: gezamenlijk. Zijn familie hier in Nederland is in feite haar familie geworden, verder heeft ze hier helemaal niemand. Ik houd echt ontzettend veel van haar en gun haar al het geluk ter wereld. Maar als ik uitga van mezelf en mijn gevoel laat spreken: als ik haar was zou ik het ondanks alles ook willen weten. En ik zou het verschrikkelijk vinden er achter te komen dat mijn beste vriendin het al lang wist en niets heeft gedaan...
Wat zou jij doen?
Lisa
Het begon enige tijd geleden met een gerucht in onze woonplaats dat hij vreemdging. Om wat voor reden dan ook voelde ik toen al meteen dat het gerucht klopte, maar hij was heel open en maakte er zelfs grapjes over. Ook mijn beste vriendin sprak er met me over en zei dat ze hem onvoorwaardelijk vertrouwde. Ik heb haar mijn gevoel niet geuit.
Enige tijd later vertelde hij me dat ze een feestje hadden gehad met de zaak en dat hij was gaan stappen met een hele groep studenten. Hij liep er over op te scheppen dat er twee studentes een triootje hadden voorgesteld. Toen heb ik hem aangekeken en duidelijk met ongeloof in mijn uitdrukking en stem gevraagd of hij het aanbod ook geweigerd heeft. Hij zei op dat moment volmondig 'ja', maar ik heb hem geen moment geloofd en mijn wantrouwen nam er door toe.
Later vertelde mijn man me - nadat ik achter de ontrouw van haar man was gekomen - dat 1 van de studentes blufte en het aanbod voor het triootje had ingetrokken, maar dat haar man met de andere studente wel degelijk in bed is beland.
Korte tijd geleden belde mijn vriendin dat ze wilde praten. Ze vertelde dat hij had opgebiegt te twijfelen aan hun relatie en sleur te ervaren. Hij vertelde haar ook dat hij tegenwoordig meer open staat voor andere vrouwen. Ze is hier enorm van geschrokken en had het nooit verwacht. Ze was in tranen, maar er nog altijd van overtuigd dat hij nooit vreemd zou gaan. Op dat moment werden mijn vermoedens opnieuw bevestigd, maar die heb ik weer niet geuit.
Een paar dagen later sprak ik haar en ze was weer meer opgewekt. Ze zouden werken aan hun relatie, hadden een weekendje weg geboekt en zouden investeren in meer 'quality time' samen.
Toen ik hier later over sprak met mijn man en hij heel stellig zei dat hij ervan overtuigd was dat ze binnen het jaar zouden scheiden, ging bij mij een wenkbrauw omhoog. Dan weet jij iets wat ik niet weet, was mijn reactie. Zijn zwijgen op dat moment bevestigde mijn vermoeden. En daardoor wist ik meteen dat hij vreemging, want dat gevoel had ik immers al heel sterk. Uiteindelijk heeft mijn man dit schoorvoetend bevestigd en kwam het hele verhaal eruit.
Mijn gevoel schreewt dat ik het mijn beste vriendin moet vertellen en ondertussen huil ik om hun relatie, omdat ik weet dat die hier aan kapot zal gaan. We zijn al zo lang met ze bevriend dat ik rouw om wat het teweeg zal brengen als ik het haar vertel. En ook denk ik vaak, moet ik het wel vertellen? Ze zijn ten slotte druk aan het werken aan hun relatie en als zij het niet weet en hij betert zijn leven, dan leven ze misschien nog lang en gelukkig? Aan de andere kant heeft hij mijn man verteld dat hij er niet meer mee kan stoppen. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat hij onveilige sex heeft met die meiden, want hij roept al jaren dat hij allergisch is voor condooms. Daarmee brengt hij haar dus ook in gevaar, zeker aangezien het niet gaat om een incident.
Verder is hij niet discreet geweest en dat stoort me mateloos. Hij heeft het nota bene zelf aan mijn man verteld en hem gevraagd dit voor mij te verzwijgen. Ik ben daar best boos over, want daarmee rommelt hij zelfs aan de openheid in mijn huwelijk. Maar goed, ik weet het dus óók. En hij heeft het zijn beste vriend óók verteld en daarmee weet diens vrouw dus óók wat er gaande is. Volgens mij probeert hij op deze manier zijn geweten schoon te praten. Hij gebruikt ook teksten als: "...maar ik heb ze verteld dat ik getrouwd ben!" Alsof hij daarmee niet meer fout is en die meiden slecht zijn. Zij zeggen gewoon: "Alles kan kapot." En gelijk hebben ze. Het is niet hun verantwoordelijkheid. Maar óók veel andere mensen in onze woonplaats weten wat er speelt. De roddels gaan immers al rond. Later hoorde ik van mijn man dat het gerucht dat rondging over zijn vreemdgaan inderdaad klopte, maar dat het ging om een andere meid dan in de roddels en daarmee kon hij voor zichzelf verantwoorden dat hij het volmondig ontkende.
Dit alles breekt mijn hart, want ze staat door hem compleet voor gek. Zo veel mensen die het weten! Ik vind het zo vernederend voor haar. Mede daardoor wil ik dat ze het weet.
Op dit moment zegt mijn gevoel dat ik met hem moet gaan praten en hem moet overtuigen dat hij haar álles opbiegt. (zonder te dreigen dat ik het anders zelf doe, dat kan later altijd nog)
Maar ik vind het werkelijk heel heel erg moeilijk dat ik het lot van mijn beste vriendin in mijn hand houd en ze dankzij mij in het verdriet wordt gestort. Haar hele familie woont in het buitenland. Al hun vrienden zijn 'hun' vrienden. Met andere woorden: gezamenlijk. Zijn familie hier in Nederland is in feite haar familie geworden, verder heeft ze hier helemaal niemand. Ik houd echt ontzettend veel van haar en gun haar al het geluk ter wereld. Maar als ik uitga van mezelf en mijn gevoel laat spreken: als ik haar was zou ik het ondanks alles ook willen weten. En ik zou het verschrikkelijk vinden er achter te komen dat mijn beste vriendin het al lang wist en niets heeft gedaan...
Wat zou jij doen?
Lisa
anoniem_70717 wijzigde dit bericht op 02-08-2008 14:31
Reden: te veel details, waardoor anonimiteit in gevaar dreigde te komen.
Reden: te veel details, waardoor anonimiteit in gevaar dreigde te komen.
% gewijzigd
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:21
quote:Winterdip schreef op 02 augustus 2008 @ 14:11:
[...]
En dat zie ik dus anders. Ik zou niet bij elke dubbelzinnige grap naar mijn vriendin toe rennen. We hebben het hier over mannen in de kroeg, dat gaat 9 van de 10 keer over vrouwen. Ik maak ook wel eens een dubbelzinnige grap, zou het toch echt vermoeiend vinden als iemand ieder woord aan mijn vriend doorbrieft.
Als het echt slechts een grap was, waarom heeft je vriend er dan met jou over gesproken? Waarom heb je hem dan moeten beloven er niets van te zeggen?
Of doet jouw vriend dat altijd, elke grap die gemaakt wordt aan jou vertellen en je vragen daarover te zwijgen? Nou, en toen zei Piet dat dat wijf achter de bar lekkere tieten heeft, maar niet tegen zijn vrouw zeggen, hoor!
Jij schetst de situatie hier niet als een "grap", en je denkt ook zelf niet dat het een grap is. Ook je vriend vatte het niet op als grap.
En het feit dat je er gewetenswroeging over hebt, zegt genoeg. Je wil gewoon niet the bearer of bad news zijn, denk ik. En dat is naar je vriendin toe verre van netjes.
[...]
En dat zie ik dus anders. Ik zou niet bij elke dubbelzinnige grap naar mijn vriendin toe rennen. We hebben het hier over mannen in de kroeg, dat gaat 9 van de 10 keer over vrouwen. Ik maak ook wel eens een dubbelzinnige grap, zou het toch echt vermoeiend vinden als iemand ieder woord aan mijn vriend doorbrieft.
Als het echt slechts een grap was, waarom heeft je vriend er dan met jou over gesproken? Waarom heb je hem dan moeten beloven er niets van te zeggen?
Of doet jouw vriend dat altijd, elke grap die gemaakt wordt aan jou vertellen en je vragen daarover te zwijgen? Nou, en toen zei Piet dat dat wijf achter de bar lekkere tieten heeft, maar niet tegen zijn vrouw zeggen, hoor!
Jij schetst de situatie hier niet als een "grap", en je denkt ook zelf niet dat het een grap is. Ook je vriend vatte het niet op als grap.
En het feit dat je er gewetenswroeging over hebt, zegt genoeg. Je wil gewoon niet the bearer of bad news zijn, denk ik. En dat is naar je vriendin toe verre van netjes.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:23
Winterdip, in alle andere meningen die je krijgt wil ik even laten weten dat ik hetzelfde zou doen hoor! Straks gaat die relatie nog stuk alleen door het vermoeden dat.. enz. Pas bij meer bewijs/ gegrond vermoeden zou ik het haar vertellen. Ik zou het eigenlijk niet willen weten als mijn man één keer de fout ingaat, maar wel als hij dat stelselmatig en schijnbaar zonder schuldgevoel doet natuurlijk! Er is dus een groot verschil tussen jouw voorbeeld en het verhaal van TO, en als ik jou was zou ik ook mijn mond houden tot je dingen zekerder weet.
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:25
quote:cherrytomaatje schreef op 02 augustus 2008 @ 13:31:
Lastige situatie TO,
Ik denk dat je al veel goede adviezen hebt gekregen hier.
Even iets anders. Misschien is het toeval en zit ik er helemaal naast, maar ik heb een vermoeden wie jouw beste vriendin en haar man zijn. Je geeft best veel informatie over het betreffende stel in dit topic namelijk. Misschien is het handig om even wat details te veranderen? Het zou toch vervelend zijn als ze door meer mensen herkend worden, of als één van hen hier zelf rondstruint op het forum.
Hallo cherrytomaatje,
Ik ben er vrij zeker van dat je een ander stel voor ogen hebt. Ik haal uit je reacties dat je uit een andere omgeving komt dan ik. Maar ik neem je advies ter harte en haal wat feiten weg.
Lisa
Lastige situatie TO,
Ik denk dat je al veel goede adviezen hebt gekregen hier.
Even iets anders. Misschien is het toeval en zit ik er helemaal naast, maar ik heb een vermoeden wie jouw beste vriendin en haar man zijn. Je geeft best veel informatie over het betreffende stel in dit topic namelijk. Misschien is het handig om even wat details te veranderen? Het zou toch vervelend zijn als ze door meer mensen herkend worden, of als één van hen hier zelf rondstruint op het forum.
Hallo cherrytomaatje,
Ik ben er vrij zeker van dat je een ander stel voor ogen hebt. Ik haal uit je reacties dat je uit een andere omgeving komt dan ik. Maar ik neem je advies ter harte en haal wat feiten weg.
Lisa
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:40
quote:fashionvictim schreef op 02 augustus 2008 @ 14:21:
[...]
Als het echt slechts een grap was, waarom heeft je vriend er dan met jou over gesproken? Waarom heb je hem dan moeten beloven er niets van te zeggen?
Of doet jouw vriend dat altijd, elke grap die gemaakt wordt aan jou vertellen en je vragen daarover te zwijgen? Nou, en toen zei Piet dat dat wijf achter de bar lekkere tieten heeft, maar niet tegen zijn vrouw zeggen, hoor!
Jij schetst de situatie hier niet als een "grap", en je denkt ook zelf niet dat het een grap is. Ook je vriend vatte het niet op als grap.
En het feit dat je er gewetenswroeging over hebt, zegt genoeg. Je wil gewoon niet the bearer of bad news zijn, denk ik. En dat is naar je vriendin toe verre van netjes.
Zucht.
Het KAN een grap zijn!!!! Het kan ook gebaseerd zijn op een gebeurtenis die beter niet had kunnen plaatsvinden. Ik was er niet bij. Ook precies de reden waarom mijn vriend bij thuiskomt tegen me zei: "Oja, wel een beetje een vreemd verhaal maar dit en dit gebeurde.... Hoeft niets te betekenen maar trek nou niet gelijk je eigen conclusies want ik heb geen idee waar dit nou precies over ging."
Ik vind jou erg betweterig overkomen. Je beweert dat ik gewetenswroeging heb en suggereert dat ik geen goede vriendin ben. Behoorlijke conclusies, op basis van dit meningsverschil.
Je hoort iets en denkt gelijk te weten hoe de vork in de steel zit. Zelf zit ik zo gelukkig niet in elkaar. En ik hoop mijn vriendinnen ook niet want als ze met allerlei klok-en-klepelverhalen bij mij voor de deur zouden staan zou ik dat echt dodelijk vermoeiend vinden. Stoken in een goed (?) huwelijk vind ik dat. Daarmee schaar ik jou ook onder het type "klok en klepel". Die mensen kunnen ronduit gevaarlijk zijn want in mijn ogen zijn dat juist de roddelaars. Bommetjes droppen onder het mom van "Ik denk dit of dit te weten, gehoord/gezien te hebben.... wat je ermee doet moet je zelf weten hoor, maar ik vond dat je dit moest weten".
Bah.
[...]
Als het echt slechts een grap was, waarom heeft je vriend er dan met jou over gesproken? Waarom heb je hem dan moeten beloven er niets van te zeggen?
Of doet jouw vriend dat altijd, elke grap die gemaakt wordt aan jou vertellen en je vragen daarover te zwijgen? Nou, en toen zei Piet dat dat wijf achter de bar lekkere tieten heeft, maar niet tegen zijn vrouw zeggen, hoor!
Jij schetst de situatie hier niet als een "grap", en je denkt ook zelf niet dat het een grap is. Ook je vriend vatte het niet op als grap.
En het feit dat je er gewetenswroeging over hebt, zegt genoeg. Je wil gewoon niet the bearer of bad news zijn, denk ik. En dat is naar je vriendin toe verre van netjes.
Zucht.
Het KAN een grap zijn!!!! Het kan ook gebaseerd zijn op een gebeurtenis die beter niet had kunnen plaatsvinden. Ik was er niet bij. Ook precies de reden waarom mijn vriend bij thuiskomt tegen me zei: "Oja, wel een beetje een vreemd verhaal maar dit en dit gebeurde.... Hoeft niets te betekenen maar trek nou niet gelijk je eigen conclusies want ik heb geen idee waar dit nou precies over ging."
Ik vind jou erg betweterig overkomen. Je beweert dat ik gewetenswroeging heb en suggereert dat ik geen goede vriendin ben. Behoorlijke conclusies, op basis van dit meningsverschil.
Je hoort iets en denkt gelijk te weten hoe de vork in de steel zit. Zelf zit ik zo gelukkig niet in elkaar. En ik hoop mijn vriendinnen ook niet want als ze met allerlei klok-en-klepelverhalen bij mij voor de deur zouden staan zou ik dat echt dodelijk vermoeiend vinden. Stoken in een goed (?) huwelijk vind ik dat. Daarmee schaar ik jou ook onder het type "klok en klepel". Die mensen kunnen ronduit gevaarlijk zijn want in mijn ogen zijn dat juist de roddelaars. Bommetjes droppen onder het mom van "Ik denk dit of dit te weten, gehoord/gezien te hebben.... wat je ermee doet moet je zelf weten hoor, maar ik vond dat je dit moest weten".
Bah.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:42
quote:elev schreef op 02 augustus 2008 @ 14:23:
Winterdip, in alle andere meningen die je krijgt wil ik even laten weten dat ik hetzelfde zou doen hoor! Straks gaat die relatie nog stuk alleen door het vermoeden dat.. enz. Pas bij meer bewijs/ gegrond vermoeden zou ik het haar vertellen. Ik zou het eigenlijk niet willen weten als mijn man één keer de fout ingaat, maar wel als hij dat stelselmatig en schijnbaar zonder schuldgevoel doet natuurlijk! Er is dus een groot verschil tussen jouw voorbeeld en het verhaal van TO, en als ik jou was zou ik ook mijn mond houden tot je dingen zekerder weet.Precies zoals ik erover denk Elev!
Winterdip, in alle andere meningen die je krijgt wil ik even laten weten dat ik hetzelfde zou doen hoor! Straks gaat die relatie nog stuk alleen door het vermoeden dat.. enz. Pas bij meer bewijs/ gegrond vermoeden zou ik het haar vertellen. Ik zou het eigenlijk niet willen weten als mijn man één keer de fout ingaat, maar wel als hij dat stelselmatig en schijnbaar zonder schuldgevoel doet natuurlijk! Er is dus een groot verschil tussen jouw voorbeeld en het verhaal van TO, en als ik jou was zou ik ook mijn mond houden tot je dingen zekerder weet.Precies zoals ik erover denk Elev!
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:46
Pfff lastig hoor, en je krijgt hier al een hoop adviezen, meningen en tips. Ik zelf zou niet tussen mijn vriendin en haar relatie in willen staan, of me er op die manier in mengen. Maar ik zou ook niet liegen of doen alsof mijn neus bloed. Maar ik denk dat het als vriendin heel onverstandig is om de boodschapper van dit nieuws te zijn. Ik denk namelijk dat je vriendin iemand is, die eerder hem gelooft en er alles aan doet om bij hem te blijven (volgens mij heeft ze genoeg signalen gehad om het inmiddels te weten). Dan ben jij straks de boeman/vrouw ipv hij. Als je dat niets kan schelen, hoe zij zou reageren en zich opstelt, dan kun je het zo vertellen. Maar ik ga ervan uit dat het je wel kan schelen.
Je kunt haar duidelijk maken dat je twijfels hebt over zijn oprechtheid, dat je signalen uit je omgeving ontvangt dat hij niet eerlijk is geweest. Dat jij niet tussen hen in wilt komen en je niet met zijn daden/acties wilt bemoeien en er geen verantwoordelijkheid voor wilt nemen. Maak haar duidelijk dat jij denk dat het goed is om nog eens goed met hem te praten, en niet direct alles te geloven wat hij zegt. Laat het dus aan haar over wat ze ermee doet, maar spreek je gevoelens uit, zonder dat je direct zegt: hij is vreemd gegaan.
Ik vind eigenlijk het alleen noodzakelijk om te vertellen wat hij doet als jij hem met een andere vrouw betrapt. Dan moet je het wel vertellen. Maar vermoedens, ideeen, roddels en van horen zeggen zou ik niet doorvertellen, maar dus aangeven dat je geen goed gevoel hebt bij de situatie en dat je dit uit zorg voor je vriendin aan haar wilt duidelijk maken.
Je kunt haar duidelijk maken dat je twijfels hebt over zijn oprechtheid, dat je signalen uit je omgeving ontvangt dat hij niet eerlijk is geweest. Dat jij niet tussen hen in wilt komen en je niet met zijn daden/acties wilt bemoeien en er geen verantwoordelijkheid voor wilt nemen. Maak haar duidelijk dat jij denk dat het goed is om nog eens goed met hem te praten, en niet direct alles te geloven wat hij zegt. Laat het dus aan haar over wat ze ermee doet, maar spreek je gevoelens uit, zonder dat je direct zegt: hij is vreemd gegaan.
Ik vind eigenlijk het alleen noodzakelijk om te vertellen wat hij doet als jij hem met een andere vrouw betrapt. Dan moet je het wel vertellen. Maar vermoedens, ideeen, roddels en van horen zeggen zou ik niet doorvertellen, maar dus aangeven dat je geen goed gevoel hebt bij de situatie en dat je dit uit zorg voor je vriendin aan haar wilt duidelijk maken.
zaterdag 2 augustus 2008 om 14:55
quote:fashionvictim schreef op 02 augustus 2008 @ 14:21:
En het feit dat je er gewetenswroeging over hebt, zegt genoeg. Je wil gewoon niet the bearer of bad news zijn, denk ik. En dat is naar je vriendin toe verre van netjes.ik weet niet of het als vriendin ook wel je 'rol' is om dit te doen. Je hoeft ook niet te doen alsof je neus bloedt, maar ik vind dat degene die vreemdgaat dit zelf moet vertellen. Daar zou ik ook zoveel mogelijk op willen aansturen. Ik zou het onderwerp dus niet ongemoeid laten, ik zou er wat mee doen, maar ik ga niet de verantwoordelijkheid van een ander op me nemen.
En het feit dat je er gewetenswroeging over hebt, zegt genoeg. Je wil gewoon niet the bearer of bad news zijn, denk ik. En dat is naar je vriendin toe verre van netjes.ik weet niet of het als vriendin ook wel je 'rol' is om dit te doen. Je hoeft ook niet te doen alsof je neus bloedt, maar ik vind dat degene die vreemdgaat dit zelf moet vertellen. Daar zou ik ook zoveel mogelijk op willen aansturen. Ik zou het onderwerp dus niet ongemoeid laten, ik zou er wat mee doen, maar ik ga niet de verantwoordelijkheid van een ander op me nemen.
zaterdag 2 augustus 2008 om 15:28
Ik kan me natuurlijk alleen mijn eigen vriendinnen voorstellen, maar kan me niet voorstellen dat mijn beste vriendinnen mij niet zouden geloven of ik hen niet.
Ik vertrouw mijn vriend, maar ik vertrouw mijn beste vriendinnen nog meer. Dus wanneer mijn beste vriendin tegen me zou zeggen dat mijn vriend vreemd gaat (of dat ze vermoedens heeft) zou ik haar hier altijd in geloven. Ik zou niet weten waarom mijn beste vriendin hierover zou liegen ofzo. Ik zou het dus ook altijd tegen hen vertellen, ook wanneer het slechts vermoedens zijn. En zelfs wanneer ze oogkleppen op zou hebben en ondanks alles hem ook wil geloven weet ik zeker dat dit niet het einde van de vriendschap betekent. Dan zal ik haar blijven steunen en voorzichtig proberen dat ze die oogkleppen af kan zetten.
Ik ben dus heel benieuwd hoe TO haar vriendin inschat.
En ondanks dat de keuzes die mijn vriendinnen maken op relatiegebied hun eigen verantwoordelijkheid zijn, zie ik mijn vriendin persoonlijk wel voor een gedeelte als mijn verantwoordelijkheid. Ik vind mezelf verantwoordelijk voor het feit dat ik tegen mijn vriendinnen eerlijk en open ben. Wanneer ik twijfels heb over bvb een partnerkeuze zal ik dit ook zeggen en hier open over praten. Het is dan aan mijn vriendin wat ze met mijn mening of info doet.
Het ultimatum is een moeilijke. Enerzijds ben ik voor, dan geef je diegene nog een kans om het zelf op te biechten en ben je ook naar diegene eerlijk en open (ook al heeft diegene dat dan niet of minder verdiend). Anderzijds geef je de vreemdganger dan ook de kans om er een mooi verhaal van te maken of om zichzelf in te dekken en jou in een kwaad daglicht te stellen. Maar in het laatste geval weet ik nog steeds zeker dat dit niet zou werken. Wanneer mijn vriend tegen mij zou zeggen: "joh, er gaan roddels dat ik vreemdga, niks van waar, maar jouw vriendin vindt het blijkbaar nodig hierin te geloven en om te stoken in onze relatie" zou ik toch echt meteen bij mijn vriendin gaan navragen hoe zij hierin staat. Niemand komt tussen mij en mijn vriendinnen, dat is hetgene wat zeker is.
Ik vertrouw mijn vriend, maar ik vertrouw mijn beste vriendinnen nog meer. Dus wanneer mijn beste vriendin tegen me zou zeggen dat mijn vriend vreemd gaat (of dat ze vermoedens heeft) zou ik haar hier altijd in geloven. Ik zou niet weten waarom mijn beste vriendin hierover zou liegen ofzo. Ik zou het dus ook altijd tegen hen vertellen, ook wanneer het slechts vermoedens zijn. En zelfs wanneer ze oogkleppen op zou hebben en ondanks alles hem ook wil geloven weet ik zeker dat dit niet het einde van de vriendschap betekent. Dan zal ik haar blijven steunen en voorzichtig proberen dat ze die oogkleppen af kan zetten.
Ik ben dus heel benieuwd hoe TO haar vriendin inschat.
En ondanks dat de keuzes die mijn vriendinnen maken op relatiegebied hun eigen verantwoordelijkheid zijn, zie ik mijn vriendin persoonlijk wel voor een gedeelte als mijn verantwoordelijkheid. Ik vind mezelf verantwoordelijk voor het feit dat ik tegen mijn vriendinnen eerlijk en open ben. Wanneer ik twijfels heb over bvb een partnerkeuze zal ik dit ook zeggen en hier open over praten. Het is dan aan mijn vriendin wat ze met mijn mening of info doet.
Het ultimatum is een moeilijke. Enerzijds ben ik voor, dan geef je diegene nog een kans om het zelf op te biechten en ben je ook naar diegene eerlijk en open (ook al heeft diegene dat dan niet of minder verdiend). Anderzijds geef je de vreemdganger dan ook de kans om er een mooi verhaal van te maken of om zichzelf in te dekken en jou in een kwaad daglicht te stellen. Maar in het laatste geval weet ik nog steeds zeker dat dit niet zou werken. Wanneer mijn vriend tegen mij zou zeggen: "joh, er gaan roddels dat ik vreemdga, niks van waar, maar jouw vriendin vindt het blijkbaar nodig hierin te geloven en om te stoken in onze relatie" zou ik toch echt meteen bij mijn vriendin gaan navragen hoe zij hierin staat. Niemand komt tussen mij en mijn vriendinnen, dat is hetgene wat zeker is.
zaterdag 2 augustus 2008 om 16:02
quote:Carlice schreef op 02 augustus 2008 @ 14:55:
[...]
ik weet niet of het als vriendin ook wel je 'rol' is om dit te doen. Je hoeft ook niet te doen alsof je neus bloedt, maar ik vind dat degene die vreemdgaat dit zelf moet vertellen. .
Ik vind het absoluut wél je rol als vriendin. Vriendin he, niet kennis.
En hoe bedoel je: je hoeft niet te doen alsof je neus bloedt. Dat doe je dan toch, als je gaat zitten afwachten of hij het zelf gaat vertellen en ondertussen mooi weer speelt. Hoe genaaid voel je je als blijkt dat je vriendin het al eerder wist en d'r mond hield??
Ik hoop echt -en denk ook zeker te weten- dat mijn vriendinnen het niet in hun hoofd halen om mij niks te zeggen als ze weten dat mijn vriend vreemd gaat. Ik zou het ook zeker aan mijn vriendinen vertellen. Als ze het niet willen weten is dat hun pakkie-an. Ik ga ze niet lopen opstoken. Ze moeten zelf weten wat ze met de info doen. Maar die info achterhouden vind echt heel erg verkeerd.
[...]
ik weet niet of het als vriendin ook wel je 'rol' is om dit te doen. Je hoeft ook niet te doen alsof je neus bloedt, maar ik vind dat degene die vreemdgaat dit zelf moet vertellen. .
Ik vind het absoluut wél je rol als vriendin. Vriendin he, niet kennis.
En hoe bedoel je: je hoeft niet te doen alsof je neus bloedt. Dat doe je dan toch, als je gaat zitten afwachten of hij het zelf gaat vertellen en ondertussen mooi weer speelt. Hoe genaaid voel je je als blijkt dat je vriendin het al eerder wist en d'r mond hield??
Ik hoop echt -en denk ook zeker te weten- dat mijn vriendinnen het niet in hun hoofd halen om mij niks te zeggen als ze weten dat mijn vriend vreemd gaat. Ik zou het ook zeker aan mijn vriendinen vertellen. Als ze het niet willen weten is dat hun pakkie-an. Ik ga ze niet lopen opstoken. Ze moeten zelf weten wat ze met de info doen. Maar die info achterhouden vind echt heel erg verkeerd.
.
zaterdag 2 augustus 2008 om 16:43
quote:eleonora schreef op 01 augustus 2008 @ 22:02:
[...]
Ik kan je vertellen dat het verschrikkelijk moeilijk is. In mijn geval en volgens mij ook in het geval van TO heeft er ook nog een man mee te maken die weer niet wil dat het geheim wat hij weet uitlekt. Dus als je gaat praten heb je ook nog met de mannensolidariteit te maken die je dan met voeten treedt.
Dat was bij mij het geval. Ik mócht het niet doorvertellen maar kon het ook niet níet vertellen.
Ik zou dan schijt hebben aan die man, ik zou het toch vertellen, ook al mocht ik het niet. Natuurlijk wil hij dat je het niet vertelt, is logisch.
Was die man een vriend van je?
[...]
Ik kan je vertellen dat het verschrikkelijk moeilijk is. In mijn geval en volgens mij ook in het geval van TO heeft er ook nog een man mee te maken die weer niet wil dat het geheim wat hij weet uitlekt. Dus als je gaat praten heb je ook nog met de mannensolidariteit te maken die je dan met voeten treedt.
Dat was bij mij het geval. Ik mócht het niet doorvertellen maar kon het ook niet níet vertellen.
Ik zou dan schijt hebben aan die man, ik zou het toch vertellen, ook al mocht ik het niet. Natuurlijk wil hij dat je het niet vertelt, is logisch.
Was die man een vriend van je?
zaterdag 2 augustus 2008 om 20:37
quote:shining schreef op 02 augustus 2008 @ 16:43:
[...]
Ik zou dan schijt hebben aan die man, ik zou het toch vertellen, ook al mocht ik het niet. Natuurlijk wil hij dat je het niet vertelt, is logisch.
Was die man een vriend van je?De man van wie ik het niet mocht vertellen was toen mijn eigen man. De man van mijn vriendin was zeker ook een vriend van mij.
[...]
Ik zou dan schijt hebben aan die man, ik zou het toch vertellen, ook al mocht ik het niet. Natuurlijk wil hij dat je het niet vertelt, is logisch.
Was die man een vriend van je?De man van wie ik het niet mocht vertellen was toen mijn eigen man. De man van mijn vriendin was zeker ook een vriend van mij.
zaterdag 2 augustus 2008 om 20:41
O kijk, dat verandert de zaak natuurlijk heel erg. Als jouw toenmalige man jou dat heeft verteld en erbij heeft gezegd dat je het niet tegen je vriendin mocht vertellen.....dat is inderdaad moeilijk. Ik vind ook dat je zoiets niet aan iemand mag vragen. Je staat er dan letterlijk tussenin. Lijkt me vreselijk.
zaterdag 2 augustus 2008 om 20:44
quote:shining schreef op 02 augustus 2008 @ 20:41:
O kijk, dat verandert de zaak natuurlijk heel erg. Als jouw toenmalige man jou dat heeft verteld en erbij heeft gezegd dat je het niet tegen je vriendin mocht vertellen.....dat is inderdaad moeilijk. Ik vind ook dat je zoiets niet aan iemand mag vragen. Je staat er dan letterlijk tussenin. Lijkt me vreselijk.Ik heb het wel gedaan dus. Het haar verteld. En vervolgens wilde zij er niet aan. Inderdaad, vreselijk was het.
O kijk, dat verandert de zaak natuurlijk heel erg. Als jouw toenmalige man jou dat heeft verteld en erbij heeft gezegd dat je het niet tegen je vriendin mocht vertellen.....dat is inderdaad moeilijk. Ik vind ook dat je zoiets niet aan iemand mag vragen. Je staat er dan letterlijk tussenin. Lijkt me vreselijk.Ik heb het wel gedaan dus. Het haar verteld. En vervolgens wilde zij er niet aan. Inderdaad, vreselijk was het.
zondag 3 augustus 2008 om 11:08
Vertellen! Het is je beste vriendin!
Ik spreek uit ervaring.
Mijn vriend ging vreemd en een deel van mijn vrienden wist dit!
Ben zo dankbaar dat iemand het mij verteld heeft.
Ook al was het zo pijnlijk en heftig toen ik het hoorde.
Voelde me juist genaaid door iedereen die het wist maar het niet heeft verteld terwijl ze bij mij thuis kwamen.
Mijn echte vrienden zijn gebleven en ik ben ze eeuwig dankbaar!
De relatie is ook nog steeds inmiddels 5 jaar.
Ik spreek uit ervaring.
Mijn vriend ging vreemd en een deel van mijn vrienden wist dit!
Ben zo dankbaar dat iemand het mij verteld heeft.
Ook al was het zo pijnlijk en heftig toen ik het hoorde.
Voelde me juist genaaid door iedereen die het wist maar het niet heeft verteld terwijl ze bij mij thuis kwamen.
Mijn echte vrienden zijn gebleven en ik ben ze eeuwig dankbaar!
De relatie is ook nog steeds inmiddels 5 jaar.
