Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zondag 3 augustus 2008 om 23:10
Mijn kinderen hebben alles gezien (plus dat in het verleden), das iets wat ik zo ontzettend er vind. Dit was voor hen wel heel beangstigend. Mijn jongste heeft het er nog steeds over mijn oudste wil er niet over praten.
Ik ga nu naar bed, schrijf morgen verder,
Maar dankjewel dat ik hier mijn verhaal kan doen.
Ik ga nu naar bed, schrijf morgen verder,
Maar dankjewel dat ik hier mijn verhaal kan doen.
zondag 3 augustus 2008 om 23:11
Het lullige is dat je na zo'n relatie niet zo snel meer vertrouwt op charmant en humor en lijkt leuk.
Tenminste, dat gevoel hou ik over uit dit topic. Dat er heel wat mannen zijn die lange tijd schone schijn kunnen maken.
Die van mij liet al heel snel zijn ware gezicht zien dus ik mag mezelf met recht een rund noemen dat ik bij hem ben gebleven.
-ik ga slapen, truste-
Tenminste, dat gevoel hou ik over uit dit topic. Dat er heel wat mannen zijn die lange tijd schone schijn kunnen maken.
Die van mij liet al heel snel zijn ware gezicht zien dus ik mag mezelf met recht een rund noemen dat ik bij hem ben gebleven.
-ik ga slapen, truste-
zondag 3 augustus 2008 om 23:35
Klara............iedere keer zeg je dank je wel...........
Is echt niet nodig, maar wist je dat dat soort gedrag wel thuishoort in zo'n relatie waar jij in zat? Dank je wel zeggen voor normale dingen?
Het is lief van je om het te zeggen, maar is absoluut niet nodig.
Je kinderen hebben nu ook even rust nodig. De oudste zal ook wel gaan praten. Misschien is het niet verkeerd om eens heel uitgebreid te gaan praten met je huisarts en natuurlijk die vroeghulp huiselijk geweld. Dat zijn echt mensen die ervoor kunnen zorgen dat jij en je kinderen de juiste hulp krijgen.
Denk er een goed over na om de aangifte toch te doen. Doe dit ook voor je kinderen (al lijkt dit krom).
Yas, en een huis kopen? Je bent wel een stuk minder flexibel dan met een huurwoning, maar is wel de optie waar je de meeste keuze mogelijkheden in hebt.
Hoe gaat het nu? Al een beetje de eerste schok te boven?
Achteraf is het allemaal zo duidelijk, maar zo iemand komt als een straaljager je leven in, jouw leven wordt ineens zijn leven, binnen 3 maanden is het alles maar ook alles samen doen en je kent elkaar niet eens......... Dan is het wachten op de knal dat de relatie ineens uit elkaar barst.
Is echt niet nodig, maar wist je dat dat soort gedrag wel thuishoort in zo'n relatie waar jij in zat? Dank je wel zeggen voor normale dingen?
Het is lief van je om het te zeggen, maar is absoluut niet nodig.
Je kinderen hebben nu ook even rust nodig. De oudste zal ook wel gaan praten. Misschien is het niet verkeerd om eens heel uitgebreid te gaan praten met je huisarts en natuurlijk die vroeghulp huiselijk geweld. Dat zijn echt mensen die ervoor kunnen zorgen dat jij en je kinderen de juiste hulp krijgen.
Denk er een goed over na om de aangifte toch te doen. Doe dit ook voor je kinderen (al lijkt dit krom).
Yas, en een huis kopen? Je bent wel een stuk minder flexibel dan met een huurwoning, maar is wel de optie waar je de meeste keuze mogelijkheden in hebt.
Hoe gaat het nu? Al een beetje de eerste schok te boven?
Achteraf is het allemaal zo duidelijk, maar zo iemand komt als een straaljager je leven in, jouw leven wordt ineens zijn leven, binnen 3 maanden is het alles maar ook alles samen doen en je kent elkaar niet eens......... Dan is het wachten op de knal dat de relatie ineens uit elkaar barst.
zondag 3 augustus 2008 om 23:43
Kopen kan niet, heb geen vast contract.
Net wat je zegt, Pom, als een straaljager. Het ging ook allemaal veel te snel, hij kondigde aan dat ie met me samen wilde wonen, na een paar weken al en hoppa, ik ging erin mee. Wat was ik verblind!
Ik zág het gewoon niet! Wat iedereen zag, zag ik niet.
En mijn mensenkennis en intuitie laat mij niet snel in de steek.
Ik begrijp niets meer van mezelf.
Net wat je zegt, Pom, als een straaljager. Het ging ook allemaal veel te snel, hij kondigde aan dat ie met me samen wilde wonen, na een paar weken al en hoppa, ik ging erin mee. Wat was ik verblind!
Ik zág het gewoon niet! Wat iedereen zag, zag ik niet.
En mijn mensenkennis en intuitie laat mij niet snel in de steek.
Ik begrijp niets meer van mezelf.
Geen bijzonderheden
zondag 3 augustus 2008 om 23:47
De schok komt nu pas, geloof ik.
Had de eerste dagen veel te doen, nu kom ik in rustiger vaarwater en nu besef ik pas wat er allemaal gebeurd is, hoe hij over mijn grenzen ging en hoe hij aan het mindfucken was. En hoe ik mezelf niet meer was, hoe ik veranderde.
Vanaf dag 1 komt alles terug.
Ik moet dat op een rijtje krijgen, ik wil geen schade.
Had de eerste dagen veel te doen, nu kom ik in rustiger vaarwater en nu besef ik pas wat er allemaal gebeurd is, hoe hij over mijn grenzen ging en hoe hij aan het mindfucken was. En hoe ik mezelf niet meer was, hoe ik veranderde.
Vanaf dag 1 komt alles terug.
Ik moet dat op een rijtje krijgen, ik wil geen schade.
Geen bijzonderheden
zondag 3 augustus 2008 om 23:53
Dat je dat nu al begint te overzien, Yasmijn, is volgens mij een teken dat het best goed gaat al, zeker omdat het nog maar zo kort geleden is. Ik kan me van mezelf herinneren dat ik echt lange tijd nodig had voordat ik überhaupt dingen begon te beseffen.
Natuurlijk wil je geen schade. Maar het kan ook iets leerzaams zijn geweest wat je hebt meegemaakt, waardoor je in de toekomst beter gewapend bent tegen zulke situaties.
Natuurlijk wil je geen schade. Maar het kan ook iets leerzaams zijn geweest wat je hebt meegemaakt, waardoor je in de toekomst beter gewapend bent tegen zulke situaties.
maandag 4 augustus 2008 om 00:01
Leerzaam zeker. De eerste kerel die nog een keer over mijn grenzen wil gaan, kan wat beleven.
Dit was ook pas de eerste keer dat ik zoiets heb meegemaakt, mijn exman waar ik 20 jaar mee getrouwd was, heeft nog nooit zulke wrede dingen geflikt.
Dus ik ben eigenlijk helemaal overdonderd. De eerste 2 weken niet, toen was ik zo druk met van alles. Maar nu.......
Beseffen, ik weet het nog niet.
Dit was ook pas de eerste keer dat ik zoiets heb meegemaakt, mijn exman waar ik 20 jaar mee getrouwd was, heeft nog nooit zulke wrede dingen geflikt.
Dus ik ben eigenlijk helemaal overdonderd. De eerste 2 weken niet, toen was ik zo druk met van alles. Maar nu.......
Beseffen, ik weet het nog niet.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 00:09
maandag 4 augustus 2008 om 00:14
maandag 4 augustus 2008 om 00:22
quote:yasmijn schreef op 03 augustus 2008 @ 23:47:
De schok komt nu pas, geloof ik.
Had de eerste dagen veel te doen, nu kom ik in rustiger vaarwater en nu besef ik pas wat er allemaal gebeurd is, hoe hij over mijn grenzen ging en hoe hij aan het mindfucken was. En hoe ik mezelf niet meer was, hoe ik veranderde.
Vanaf dag 1 komt alles terug.
Ik moet dat op een rijtje krijgen, ik wil geen schade.
Mindfucken, is dat een woord dat je ex veel gebruikte? Wat is dat precies?
Wat versta je onder schade?
De schok komt nu pas, geloof ik.
Had de eerste dagen veel te doen, nu kom ik in rustiger vaarwater en nu besef ik pas wat er allemaal gebeurd is, hoe hij over mijn grenzen ging en hoe hij aan het mindfucken was. En hoe ik mezelf niet meer was, hoe ik veranderde.
Vanaf dag 1 komt alles terug.
Ik moet dat op een rijtje krijgen, ik wil geen schade.
Mindfucken, is dat een woord dat je ex veel gebruikte? Wat is dat precies?
Wat versta je onder schade?
Ga in therapie!
maandag 4 augustus 2008 om 00:22
quote:dubiootje schreef op 04 augustus 2008 @ 00:15:
[...]
Waarom niet Yasmijn?
Ik heb meer dan mijn halve leven in een normale relatie gezeten, zonder geweld van welke soort dan ook.
Ik kon feilloos aanvoelen wie 'goed' of 'fout' was. Ik had mensenkennis.
Mij zou dat nooit kunnen overkomen, ben je gek. De eerste man die ook maar een keer over mijn grenzen zou gaan, zou ik de deur uitdoen. Direct.
Bij anderen kon ik het ook altijd zien. Ik kon me niet voorstellen dat vrouwen in dergelijke relaties bleven hangen.
En nu was ik het zelf.
Ongelooflijk.
[...]
Waarom niet Yasmijn?
Ik heb meer dan mijn halve leven in een normale relatie gezeten, zonder geweld van welke soort dan ook.
Ik kon feilloos aanvoelen wie 'goed' of 'fout' was. Ik had mensenkennis.
Mij zou dat nooit kunnen overkomen, ben je gek. De eerste man die ook maar een keer over mijn grenzen zou gaan, zou ik de deur uitdoen. Direct.
Bij anderen kon ik het ook altijd zien. Ik kon me niet voorstellen dat vrouwen in dergelijke relaties bleven hangen.
En nu was ik het zelf.
Ongelooflijk.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 00:31
Mensenkennis... voor mijn gevoel is in zo'n relatie terechtkomen vooral gerelateerd aan een gebrek aan zelfkennis.
Moet je niet eens terug naar het moment waarop je alleen stond een jaar geleden? Nadenken over wat er toen door je heen ging, wat je miste, waar je bang voor was, waar je naar uitkeek? Op zoek naar wat je de 'oude' Yasmijn noemt. Wie is zij?
Moet je niet eens terug naar het moment waarop je alleen stond een jaar geleden? Nadenken over wat er toen door je heen ging, wat je miste, waar je bang voor was, waar je naar uitkeek? Op zoek naar wat je de 'oude' Yasmijn noemt. Wie is zij?
Ga in therapie!
maandag 4 augustus 2008 om 00:34
Mindfucken, iets van manipulaties en wat ik verder niet goed onder woorden kan brengen.
Hij kon recht lullen wat krom was en het zo brengen dat ik geloofde dat ik de gestoorde was. Ik ging dat op een gegeven moment ook denken. Ik was de loser en niks waard (peperde hij me atijd in) en hij bracht dat op zo'n manier dat ik dat ook echt vond van mezelf.
Maar niets is minder waar.
Hij mailde me zijn versie van het verhaal.
'Ik val op sterke vrouwen'.
Klopt!
En dan langzaam afmaken. Jammerrrrr, gemiste kans, ben op tijd ontsnapt.
Dat komt zo overeen met narcisme, dus hij gaf me zijn eigen wapens, ghegheghe.
Hij kon recht lullen wat krom was en het zo brengen dat ik geloofde dat ik de gestoorde was. Ik ging dat op een gegeven moment ook denken. Ik was de loser en niks waard (peperde hij me atijd in) en hij bracht dat op zo'n manier dat ik dat ook echt vond van mezelf.
Maar niets is minder waar.
Hij mailde me zijn versie van het verhaal.
'Ik val op sterke vrouwen'.
Klopt!
En dan langzaam afmaken. Jammerrrrr, gemiste kans, ben op tijd ontsnapt.
Dat komt zo overeen met narcisme, dus hij gaf me zijn eigen wapens, ghegheghe.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 00:41
Yasmijn waarom stel jij je zo als slachtoffer van hem op?
Jij bent er ten alle tijden met je volle verstand bij geweest. Jij was wél diegene die je liet manipuleren, jij was ook diegene die nog redelijk recent het ja-woord gaf aan hem en zo zijn er meer voorbeelden.
Je kunt alles wel in zijn schoenen schuiven, maar van hem ben je af. Dus dan zou er eigenlijk niks meer zijn om aan te werken.
Wanneer je een relatie hebt, dan ben je altijd verantwoordelijk voor tenminste 50%.
Je bent heel lang getrouwd geweest maar in je huwelijk waren er ook problemen die uiteindelijk tot een scheiding geleid hebben. Ook die problemen zul je eens onder ogen moeten zien om verder te komen.
Op dit moment ben je vooral heel erg bezig met jezelf voor de gek te houden.
Jij bent er ten alle tijden met je volle verstand bij geweest. Jij was wél diegene die je liet manipuleren, jij was ook diegene die nog redelijk recent het ja-woord gaf aan hem en zo zijn er meer voorbeelden.
Je kunt alles wel in zijn schoenen schuiven, maar van hem ben je af. Dus dan zou er eigenlijk niks meer zijn om aan te werken.
Wanneer je een relatie hebt, dan ben je altijd verantwoordelijk voor tenminste 50%.
Je bent heel lang getrouwd geweest maar in je huwelijk waren er ook problemen die uiteindelijk tot een scheiding geleid hebben. Ook die problemen zul je eens onder ogen moeten zien om verder te komen.
Op dit moment ben je vooral heel erg bezig met jezelf voor de gek te houden.
maandag 4 augustus 2008 om 00:50
quote:dubiootje schreef op 04 augustus 2008 @ 00:31:
Mensenkennis... voor mijn gevoel is in zo'n relatie terechtkomen vooral gerelateerd aan een gebrek aan zelfkennis.
Moet je niet eens terug naar het moment waarop je alleen stond een jaar geleden? Nadenken over wat er toen door je heen ging, wat je miste, waar je bang voor was, waar je naar uitkeek? Op zoek naar wat je de 'oude' Yasmijn noemt. Wie is zij?
Dat moet ik doen ja. Dat moet op een rijtje gezet worden.
Emotionele steun kreeg ik ook nooit.
Ik werkte toen ik hem leerde kennen in een hele leuke functie en een superleuk team, ging elke dag met zoveel plezier naar mijn werk, 3 jaar lang. Toen ik hem 3 maanden kende, ging het bedrijf failliet. Op straat.
Ik was daar totaal van ondersteboven. Geen steun of medeleven, niks niet.
En toen kwam de winter en ik schoot in de winterdip want tegelijkertijd speelde mijn baarmoeder erg op, we hebben op 2de kerstdag nog op de eerste hulp gezeten.
En ik kende geen winterdip, want al jaren geen hele winter in NL doorgebracht, dus dat kwam hard aan. Begreep ie ook niet, wilde er niks van weten.
In maart uiteindelijk de baarmoeder eruit, is zwaar.
De eerste dag na de operatie is erg. Ik zag er niet uit.
De 2de dag ging al beter. Mijn zoon kwam binnen met een blije lach: Mam, je ziet er al veel beter uit dan gisteren!
Hij heel sardonisch: wat een beetje make up wel niet kan doen he?
Patsboem! Een dolk in je hart.
Ik kwam op zaterdag thuis, hij ging gewoon werken op maandag. En erger nog, de 3 dagen erna op zakenreis.
En ik weet dat dat best uitgesteld had kunnen worden. En die maandag had ie iig kunnen vrijnemen.
Maar ja ziekte he? Ziekte is zwak.
Mijn moeder hielp me met douchen en andere zaken, mijn zoon was snachts bij me.
En ik verdiepte me in de aandoening van zijn zoon, het kind ging vooruit, ik verdiepte me in zijn eigen adhd, ik deed alles om het op de rit te krijgen. Ik probeerde alles te begrijpen, waarom ie zo was.
Ik kreeg niks terug.
Mensenkennis... voor mijn gevoel is in zo'n relatie terechtkomen vooral gerelateerd aan een gebrek aan zelfkennis.
Moet je niet eens terug naar het moment waarop je alleen stond een jaar geleden? Nadenken over wat er toen door je heen ging, wat je miste, waar je bang voor was, waar je naar uitkeek? Op zoek naar wat je de 'oude' Yasmijn noemt. Wie is zij?
Dat moet ik doen ja. Dat moet op een rijtje gezet worden.
Emotionele steun kreeg ik ook nooit.
Ik werkte toen ik hem leerde kennen in een hele leuke functie en een superleuk team, ging elke dag met zoveel plezier naar mijn werk, 3 jaar lang. Toen ik hem 3 maanden kende, ging het bedrijf failliet. Op straat.
Ik was daar totaal van ondersteboven. Geen steun of medeleven, niks niet.
En toen kwam de winter en ik schoot in de winterdip want tegelijkertijd speelde mijn baarmoeder erg op, we hebben op 2de kerstdag nog op de eerste hulp gezeten.
En ik kende geen winterdip, want al jaren geen hele winter in NL doorgebracht, dus dat kwam hard aan. Begreep ie ook niet, wilde er niks van weten.
In maart uiteindelijk de baarmoeder eruit, is zwaar.
De eerste dag na de operatie is erg. Ik zag er niet uit.
De 2de dag ging al beter. Mijn zoon kwam binnen met een blije lach: Mam, je ziet er al veel beter uit dan gisteren!
Hij heel sardonisch: wat een beetje make up wel niet kan doen he?
Patsboem! Een dolk in je hart.
Ik kwam op zaterdag thuis, hij ging gewoon werken op maandag. En erger nog, de 3 dagen erna op zakenreis.
En ik weet dat dat best uitgesteld had kunnen worden. En die maandag had ie iig kunnen vrijnemen.
Maar ja ziekte he? Ziekte is zwak.
Mijn moeder hielp me met douchen en andere zaken, mijn zoon was snachts bij me.
En ik verdiepte me in de aandoening van zijn zoon, het kind ging vooruit, ik verdiepte me in zijn eigen adhd, ik deed alles om het op de rit te krijgen. Ik probeerde alles te begrijpen, waarom ie zo was.
Ik kreeg niks terug.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 00:52
Lemmy, een doetje houdt zich niet staande in zo'n relatie.
Yasmijn, ik snap wat je bedoelt maar vat het toch een beetje persoonlijk op. Niet eens voor mezelf, maar voor de andere vrouwen die hier meeschrijven. Ik denk dat veel vrouwen dit topic als een ver-van-mijn-bedshow zien. Gewelddadige relaties, dat zijn andere mensen. Zij, niet wij. Dat maakt het makkelijk en veilig, want het kan jou niet overkomen. Want zij zijn anders dan wij.
Ik denk dat het iedereen kan overkomen. Zo'n man pakt je op je zwakke plekken of momenten. Die heeft iedereen. Je kan het geluk hebben dat je een man treft die daar geen misbruik van maakt (je ex-man) of de pech dat je een man treft die dat wel doet.
Je kan het dus niet inschatten, het is puur geluk geweest dat je tot nu toe niet in zo'n relatie terechtkwam. Ergo: je moet heel ernstig naar jezelf gaan kijken en uitzoeken waarom dit in je leven is gekomen. En vervolgens pas gaan bepalen wat je ermee moet. Niet te snel, stap voor stap. Eerst begrijpen.
De enige remedie om het in de toekomst te voorkomen, is op jezelf vertrouwen. Weten dat jij jezelf altijd, wat er ook gebeurt, gelukkig kan maken. Dat je die ander niet nodig hebt. Het draait niet om hem, het draait om jou. Er is geen knop die je om kan draaien - wel 'light bulb moments' waarop je inzichten verkrijgt - maar het is een proces. Een zwaar en mooi proces, waarin je elke stap moet nemen en voelen. Het heeft tijd nodig. Geef jezelf die tijd.
"No one can make you feel inferior without your consent" (Eleanor Roosevelt)
Yasmijn, ik snap wat je bedoelt maar vat het toch een beetje persoonlijk op. Niet eens voor mezelf, maar voor de andere vrouwen die hier meeschrijven. Ik denk dat veel vrouwen dit topic als een ver-van-mijn-bedshow zien. Gewelddadige relaties, dat zijn andere mensen. Zij, niet wij. Dat maakt het makkelijk en veilig, want het kan jou niet overkomen. Want zij zijn anders dan wij.
Ik denk dat het iedereen kan overkomen. Zo'n man pakt je op je zwakke plekken of momenten. Die heeft iedereen. Je kan het geluk hebben dat je een man treft die daar geen misbruik van maakt (je ex-man) of de pech dat je een man treft die dat wel doet.
Je kan het dus niet inschatten, het is puur geluk geweest dat je tot nu toe niet in zo'n relatie terechtkwam. Ergo: je moet heel ernstig naar jezelf gaan kijken en uitzoeken waarom dit in je leven is gekomen. En vervolgens pas gaan bepalen wat je ermee moet. Niet te snel, stap voor stap. Eerst begrijpen.
De enige remedie om het in de toekomst te voorkomen, is op jezelf vertrouwen. Weten dat jij jezelf altijd, wat er ook gebeurt, gelukkig kan maken. Dat je die ander niet nodig hebt. Het draait niet om hem, het draait om jou. Er is geen knop die je om kan draaien - wel 'light bulb moments' waarop je inzichten verkrijgt - maar het is een proces. Een zwaar en mooi proces, waarin je elke stap moet nemen en voelen. Het heeft tijd nodig. Geef jezelf die tijd.
"No one can make you feel inferior without your consent" (Eleanor Roosevelt)
Ga in therapie!
maandag 4 augustus 2008 om 00:55
quote:pom508 schreef op 04 augustus 2008 @ 00:41:
Yasmijn waarom stel jij je zo als slachtoffer van hem op?
Jij bent er ten alle tijden met je volle verstand bij geweest. Jij was wél diegene die je liet manipuleren, jij was ook diegene die nog redelijk recent het ja-woord gaf aan hem en zo zijn er meer voorbeelden.
Je kunt alles wel in zijn schoenen schuiven, maar van hem ben je af. Dus dan zou er eigenlijk niks meer zijn om aan te werken.
Wanneer je een relatie hebt, dan ben je altijd verantwoordelijk voor tenminste 50%.
Je bent heel lang getrouwd geweest maar in je huwelijk waren er ook problemen die uiteindelijk tot een scheiding geleid hebben. Ook die problemen zul je eens onder ogen moeten zien om verder te komen.
Op dit moment ben je vooral heel erg bezig met jezelf voor de gek te houden.
Ik voel me helemaal geen slachtoffer, Pom, ik probeer in kaart te brengen hoe of wat.
En ik zeg ook steeds dat ik zo stom ben geweest om me te laten manipuleren en vernederen. Ik liet dat zelf toe en daarom ben ik boos op mezelf.
En dat jawoord, dat was ter meerdere Eer en Glorie van Hemzelf.
Er was een camera bij en veel mensen.
Maar er is teveel gebeurd om hier even neer te schrijven.
En dan 50/50, vergeet het maar.
En mijn huwelijk met mijn exman, dat was heel wat anders, ook waarom het foutliep, dat heeft hier niks mee te maken.
En mij exman is mijn beste vriend, dat weet je. Staat volkomen los van dit verhaal. En die problemen zijn allang uit de wereld, zowel voor exman als voor mij.
We hebben het als vrienden leuk met elkaar.
Yasmijn waarom stel jij je zo als slachtoffer van hem op?
Jij bent er ten alle tijden met je volle verstand bij geweest. Jij was wél diegene die je liet manipuleren, jij was ook diegene die nog redelijk recent het ja-woord gaf aan hem en zo zijn er meer voorbeelden.
Je kunt alles wel in zijn schoenen schuiven, maar van hem ben je af. Dus dan zou er eigenlijk niks meer zijn om aan te werken.
Wanneer je een relatie hebt, dan ben je altijd verantwoordelijk voor tenminste 50%.
Je bent heel lang getrouwd geweest maar in je huwelijk waren er ook problemen die uiteindelijk tot een scheiding geleid hebben. Ook die problemen zul je eens onder ogen moeten zien om verder te komen.
Op dit moment ben je vooral heel erg bezig met jezelf voor de gek te houden.
Ik voel me helemaal geen slachtoffer, Pom, ik probeer in kaart te brengen hoe of wat.
En ik zeg ook steeds dat ik zo stom ben geweest om me te laten manipuleren en vernederen. Ik liet dat zelf toe en daarom ben ik boos op mezelf.
En dat jawoord, dat was ter meerdere Eer en Glorie van Hemzelf.
Er was een camera bij en veel mensen.
Maar er is teveel gebeurd om hier even neer te schrijven.
En dan 50/50, vergeet het maar.
En mijn huwelijk met mijn exman, dat was heel wat anders, ook waarom het foutliep, dat heeft hier niks mee te maken.
En mij exman is mijn beste vriend, dat weet je. Staat volkomen los van dit verhaal. En die problemen zijn allang uit de wereld, zowel voor exman als voor mij.
We hebben het als vrienden leuk met elkaar.
Geen bijzonderheden
maandag 4 augustus 2008 om 00:59
Dubio, klopt.
Ik was enorm ontvankelijk toen hij kwam. Ik viel ervoor.
En toen ik in maart ging meelezen op het N-topic, alles viel op de plek, maar dat wist ik deepdown al wel. En ik luisterde niet naar de waarschuwingen uit de omgeving. Heb dat maanden genegeerd.
En daarom ben ik boos op mezelf. Naar hem toe voel ik niet eens boosheid, let it be.
Maar naar mezelf wel.
Ik ben trouwens blij met de feedback hier!
Ik was enorm ontvankelijk toen hij kwam. Ik viel ervoor.
En toen ik in maart ging meelezen op het N-topic, alles viel op de plek, maar dat wist ik deepdown al wel. En ik luisterde niet naar de waarschuwingen uit de omgeving. Heb dat maanden genegeerd.
En daarom ben ik boos op mezelf. Naar hem toe voel ik niet eens boosheid, let it be.
Maar naar mezelf wel.
Ik ben trouwens blij met de feedback hier!
Geen bijzonderheden
