Relaties
alle pijlers
Famile op bezoek, problemen met partner
maandag 11 augustus 2008 om 14:29
Ik zit met een probleem. Ik ben en woon nu zo’n 8 mnd samen met mijn partner. Heb hem leren kennen via een datingsite (was liefde op het eerste gezicht) en ja, het is idd snel gegaan tussen ons: woonden binnen een paar weken samen. Komt ook doordat we beide vanuit huis werken en bijna 24 uur per dag bij elkaar zijn, in zo’n heel korte tijd leer je elkaar dus heel goed kennen en dat gaat prima samen, mits er geen andere mensen bijkomen….
Zijn ouders wonen op de Canarische Eilanden (zijn Nederlanders en zijn daarnaar toe vertrokken nadat ze gestopt zijn met werken). Toen zij nog in NL woonden, hadden ze dagelijks contact met mijn partner, nu vooral per MSN. Zijn moeder en vader hebben mijn partner veel geholpen toen mijn partner met zijn ex in dit huis trokken. Mijn partner heeft hier eerst met zijn ex gewoond. Zij was iemand die nooit haar mond open trok en alles maar gelaten over haar heen liet komen. Als zijn ouders hier waren en zij verzette een bloempot, dan zette zijn vader dit zonder blikken of blozen weer terug; zij had gewoon niet veel in te brengen in dit huishouden. Dit is dan ook vast de reden dat zij, als zijn ouders hier waren, zich terugtrok achter de computer en bijna nooit naar beneden ging als ze alleen thuis was met schoonouders.
Toen ik hier in december ben komen wonen, waren zijn ouders hier ook 2 weken. Was erg gezellig. Achteraf denk ik dat er toen nog geen irritaties waren, doordat ik me ook nog een beetje ‘op bezoek’ voelde in het huis van mijn partner waar ik bij in ben getrokken.
Zijn moeder vertelde me hoe ik de droogtrommel moest gebruiken, hoe ik de sokken op moest vouwen en hoe zijn ex met de rest van het huishouden omging.
Wij zijn toen in februari-maart 10 daagjes bij zijn ouders op bezoek geweest, hebben ook daar in huis geslapen. Hebben die periode heel veel discussies gehad. Van de troep die we op de slaapkamer maakten, tot het tijdstip van opstaan ’s morgens daar bij hen in huis tot het feit dat ze vonden dat ik hun zoon niet kon laten strijken. Mijn partner wilde zijn eigen blouse strijken en zijn moeder heeft toen deze blouse afgepakt en het voor hem gestreken (wat mij het gevoel gaf dat mijn partner mij afviel, want hij had ook kunnen zeggen ‘ma heel lief van je, maar ik kan dat prima zelf) want strijken is echt een vrouwending vinden zij.
Mijn partner heeft toen elke keer weer gezegd van ‘pa en ma, wij hebben ons leven in NL, als ik een blouse nodig heb en Keetie heeft geen tijd om te strijken, dan strijk ik zelf. Keetie betaald (in tegenstelling tot mijn ex die nooit een baan heeft gehad en nog nooit meebetaald heeft in het huishouden) ook mee met alles, dus ONS huishouden. Volgende keer nemen we wel een appartement als we langskomen, wat dat geeft minder spanningen etc etc. Jullie hebben vroeger idd heel vel voor me gedaan, maar dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen en mogen zeggen’
Nou, zoiets heeft mijn partner zijn hele leven nog niet gezegd tegen zijn ouders, dus dat was wel schrikken en dan toch ook niet helemaal de bedoeling, dus dan was het weer een dag goed en de volgende dag kregen we weer van die steken onder water toegeworpen.
Ik heb het idee dat zijn ouders zich superieur t.o.v. voelen in ons huis, want zij hebben meegeholpen met alles hier in huis en ik woon hier nog maar net. Dit blijkt ook zo te zijn, want de zus van mijn partner zegt ook dat zijn ouders dit zo verteld hebben tegen haar.
Toen zijn ze net voor Koninginnedag hier in NL geweest, voor 14 dagen.
Nou, het hek was van de dam ‘dit was fout, dat was een rotzooi etc etc’, kregen we steeds weer van zijn vader te horen. Hebben bijna elke avond een discussie erover gehad. Nu werk ik vanuit huis en heeft mijn schoonvader het gevoel dat ik de hele dag maar loop te Internetten, dus vandaar dat hij steeds liet vallen dat ik hem bijv. wel koffie in kon schenken. Weer elke avond discussies, mijn partner zei dan ‘huur volgende keer dan zelf wat, als jullie weer komen, ons huis ons leven. Jullie kunnen dan vroeger wel heel veel voor me gedaan hebben, dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen zeggen en doen’.
Zijn moeder legde me weer uit hoe alles werkte en wat zijn ex altijd fout deed. Ondertussen vouwde zij de was op en deed ze andere dingen. Het gaf mij het gevoel dat ik daardoor op mijn vingers werd getikt en het niet goed genoeg deed voor haar zoon, maar ik heb het toen maar opgevat als ’ze bedoeld het goed’ en ik heb dat dan ook tegen haar gezegd ‘fijn dat u dat doet voor ons’. Toen zij zei van ‘ik koop nieuw beddengoed voor jullie’ zei ik wel van ‘dat hoeft niet hoor, wij moeten toch nog een en ander qua huishoudelijke dingen kopen, maar als u het ons cadeau wilt geven, prima, maar dan ga ik graag mee i.v.m. onze smaak.’
Moet zeggen dat ik, toen de einddatum van hun vertrek in zicht kwam, wel vrolijker werd, want ondertussen veel discussies ’s avonds in bed gehad met mijn partner over de gang van zaken in huis.
Mijn eigen moeder is met de Paasdagen overleden, dus ik was wel een beetje toe aan wat rust. Zeker na opmerkingen van zijn vader die gemaakt werden als ‘je moeder is al overleden en het as is al as, dus als dat een paar dagen later wordt opgehaald, maakt dat toch niet uit?’ toen door een ongelukkig voorval het as ophalen van mijn moeder een dag werd verzet en ik op die datum net met mijn schoonmoeder een bruidsjapon zou gaan passen, omdat we plannen hadden om volgend jaar te gaan trouwen en mijn schoonmoeder niet zo vaak in NL is en er een wachttijd op zo’n jurk zit. Uiteindelijk ben ik niet met mijn vader meegegaan om het as op te halen, omdat ik niet nog meer scheve gezichten erover hier thuis wilde hebben.
Toen bleek dat zijn vader nog 2 weken langer moest blijven i.v.m. een onderzoekje in het ziekenhuis. Zijn moeder is toen wel terug gegaan (achteraf hoor ik dat zij zich ook groen en geel liep te ergeren aan haar man en zijn opmerkingen). Die twee weken langer waren echt een crime. Schoonpa had nu helemaal niks meer om handen, want zijn vrouw was naar huis, dus liep over van alles en nog wat opmerkingen te maken. Mijn partner zei dan wel ‘hij bedoeld het goed’, maar die begreep ook wel dat als je steeds een klap in je gezicht krijgt (figuurlijk) en de gever zegt daarna ‘sorry’ dat je dat een paar keer accepteert, maar dat de keren daarna het niet meer zo makkelijk is om eroverheen te stappen.
Toen schoonpa weg was hebben we het er goed over gehad (daar ook weer de nodige discussies over gehad met elkaar). Prima als zijn ouders op bezoek komen, maar ze zijn wel op visite. Ik ga ook niet bij hun in huis dingen verzetten, beslissen of er buitenverlichting komt te hangen buiten en vertellen hoe bepaalde dingen moeten in HUN huishouden.
Mijn partner vind aan de ene kant dat ik helemaal gelijk heb en weet dat als zijn ouders zich wat minder superieur zouden opstellen, dat het allemaal heel gezellig is. Maar hij loopt al zijn hele leven tegen dit aan, zijn exvrouw en partners konden er ook niet mee leven door de mate waarin ze in hun leven aanwezig waren en hij had gehoopt dat ik daar anders in zou staan. Ik sta er anders in, mits mensen zich gedragen als dat ze op bezoek zijn bij ons en bepaalde opmerkingen voor zich houden, want ze zijn op bezoek: ons huis ons leven: hun huis hun leven. Het kan echt zo gezellig zijn, want het zijn leuke mensen (bel ze regelmatig zelf even op, of ik mail met zijn moeder), heus!
Goed, eind mei schoonpa naar huis.
Krijgen we midden juli een telefoontje van zijn moeder of we zijn zus (waar partner 14 jaar geen contact mee heeft gehad) per direct op willen vangen voor 3 weken want ze heeft het helemaal gehad op de Canarische Eilanden (ze woont daar ook). Eerlijk is eerlijk, ik heb daar een forse discussie met mijn partner over gehad. O.a. door het feit dat we al op ons tandvlees liepen, want elk weekend zaten we vol met afpraken en visite en dat we het nodig hadden om even een tijdje heerlijk met zijn 2en onze vrije tijd door te brengen (was partner het helemaal me eens hoor) en ik het gevoel had geen keuze te hebben in deze kwestie; schoonma had namelijk bijna binnen de 10 minuten dat ze het aan ons vroeg (en partner en ik er samen nog in conclaaf over waren), al het ticket van zijn zus geboekt.
Goed, schoonzus en haar zoon van 16 jaar zitten nu 3 weken bij ons in huis. We hebben afgesproken dat ze nog een halve week langer mag blijven, maar dat ze dan toch echt naar andere vrienden moeten of wat dan ook. Klinkt hard, maar als deze afspraak niet gemaakt wordt (volgens partner), dan zitten ze hier over een maand nog, zo makkelijk is ze.
Nu maakte zijn moeder (die weet dat we doodmoe zijn, dat wist ze al voordat ze vroeg of zus hier mocht komen) op MSN doodleuk de opmerking van ‘ik wil er wel een weekje tussenuit, kan ik langskomen?’. Waarop mijn partner meteen terug schreef van ‘ma, dat begrijpt u toch wel, we zijn beide doodmoe, hebben bijna om de maand een paar weken familie hier zitten, nu even samen, ieder even in zijn eigen huis’. Waarop ze behoorlijk geïrriteerd reageerde ‘nou, dan kom ik wel niet, ik kan trouwens ook bij een vriendin van mij logeren in NL’. Feit is dat mijn partner nu pissig is op mij ‘mijn ouders zijn heel belangrijk voor me en zijn altijd welkom bij mij. Nu ben jij er en mijn moeder weet ook wel dat het feit dat ze even niet welkom is van jou afkomt. Jij drijft een wig tussen mij en mijn ouders’.
Waarop ik tegen hem zei van ‘je moeder weet ook dat we heel erg moe zijn, we hebben haar geholpen door je zus en zoon hier 3,5 weken in huis te nemen (en geloof me, als je vanuit huis werkt en behoorlijk op je privacy bent gesteld, geeft dat de laatste week best wel wat irritaties). Ze had ook kunnen zeggen: ‘lieve zoon, ik weet dat jullie moe zijn, tijd voor jullie zelf nodig hebben en ik gun je nu wat rust samen met je vriendin, ik ga een week bij een vriendin in huis zitten.'
Daarbij vind jij diep in je hart ook dat ze als ze hier zijn zich wat anders moeten gaan opstellen, zelfs je moeder beaamde dat je vader erg aan het doordraven is qua bemoeienissen. MAAR als je wilt dat je moeder komt, dan komt ze. Ik blijf erbij dat het voor ons goed is om een tijd lekker samen te zijn, maar goed, als jij dat echt wilt, dan komt ze. Je zus heeft hier immers straks ook 3,5 week gezeten met haar zoon’.
Nu ben ik dus weer de gebeten hond. Zo erg zelfs dat mijn partner zo de buik vol heeft van al het gezeur (hij heeft het immers zijn hele leven al, met al zijn vorige partners) dat hij gezegd heeft dat hij geen toekomst meer ziet in onze relatie, dat ik maar andere woonruimte moet zoeken, want: ik druk een stempel op dit huishouden (dat ik zijn ouders verbied te komen, vind hij) waar hij niet mee kan leven.
Zijn ouders hebben al zijn hele leven (43 jaar) voor hem klaar gestaan en mij kent hij nog maar kort. Zijn ouders zijn heel belangrijk in zijn leven en daar wil hij geen gezeur over en er is vast wel een vrouw op deze wereld die daar wel mee om kan gaan. Ik heb hem gevraagd in ieder geval te wachten met het verbreken van de relatie tot in elk geval zijn zus en haar zoon hier weg zijn en we een weekend met zijn 2en hebben gehad (want als we SAMEN zijn is er niks aan de hand) en dat hij na dat weekend, als we beide wat meer rust in ons hoofd hebben, zo’n beslissing mag maken, maar niet nu in deze setting, wetende dat we het voordat zijn zus hier kwam het zelfs hadden over een kindje krijgen samen etc etc.
Zijn ouders wonen op de Canarische Eilanden (zijn Nederlanders en zijn daarnaar toe vertrokken nadat ze gestopt zijn met werken). Toen zij nog in NL woonden, hadden ze dagelijks contact met mijn partner, nu vooral per MSN. Zijn moeder en vader hebben mijn partner veel geholpen toen mijn partner met zijn ex in dit huis trokken. Mijn partner heeft hier eerst met zijn ex gewoond. Zij was iemand die nooit haar mond open trok en alles maar gelaten over haar heen liet komen. Als zijn ouders hier waren en zij verzette een bloempot, dan zette zijn vader dit zonder blikken of blozen weer terug; zij had gewoon niet veel in te brengen in dit huishouden. Dit is dan ook vast de reden dat zij, als zijn ouders hier waren, zich terugtrok achter de computer en bijna nooit naar beneden ging als ze alleen thuis was met schoonouders.
Toen ik hier in december ben komen wonen, waren zijn ouders hier ook 2 weken. Was erg gezellig. Achteraf denk ik dat er toen nog geen irritaties waren, doordat ik me ook nog een beetje ‘op bezoek’ voelde in het huis van mijn partner waar ik bij in ben getrokken.
Zijn moeder vertelde me hoe ik de droogtrommel moest gebruiken, hoe ik de sokken op moest vouwen en hoe zijn ex met de rest van het huishouden omging.
Wij zijn toen in februari-maart 10 daagjes bij zijn ouders op bezoek geweest, hebben ook daar in huis geslapen. Hebben die periode heel veel discussies gehad. Van de troep die we op de slaapkamer maakten, tot het tijdstip van opstaan ’s morgens daar bij hen in huis tot het feit dat ze vonden dat ik hun zoon niet kon laten strijken. Mijn partner wilde zijn eigen blouse strijken en zijn moeder heeft toen deze blouse afgepakt en het voor hem gestreken (wat mij het gevoel gaf dat mijn partner mij afviel, want hij had ook kunnen zeggen ‘ma heel lief van je, maar ik kan dat prima zelf) want strijken is echt een vrouwending vinden zij.
Mijn partner heeft toen elke keer weer gezegd van ‘pa en ma, wij hebben ons leven in NL, als ik een blouse nodig heb en Keetie heeft geen tijd om te strijken, dan strijk ik zelf. Keetie betaald (in tegenstelling tot mijn ex die nooit een baan heeft gehad en nog nooit meebetaald heeft in het huishouden) ook mee met alles, dus ONS huishouden. Volgende keer nemen we wel een appartement als we langskomen, wat dat geeft minder spanningen etc etc. Jullie hebben vroeger idd heel vel voor me gedaan, maar dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen en mogen zeggen’
Nou, zoiets heeft mijn partner zijn hele leven nog niet gezegd tegen zijn ouders, dus dat was wel schrikken en dan toch ook niet helemaal de bedoeling, dus dan was het weer een dag goed en de volgende dag kregen we weer van die steken onder water toegeworpen.
Ik heb het idee dat zijn ouders zich superieur t.o.v. voelen in ons huis, want zij hebben meegeholpen met alles hier in huis en ik woon hier nog maar net. Dit blijkt ook zo te zijn, want de zus van mijn partner zegt ook dat zijn ouders dit zo verteld hebben tegen haar.
Toen zijn ze net voor Koninginnedag hier in NL geweest, voor 14 dagen.
Nou, het hek was van de dam ‘dit was fout, dat was een rotzooi etc etc’, kregen we steeds weer van zijn vader te horen. Hebben bijna elke avond een discussie erover gehad. Nu werk ik vanuit huis en heeft mijn schoonvader het gevoel dat ik de hele dag maar loop te Internetten, dus vandaar dat hij steeds liet vallen dat ik hem bijv. wel koffie in kon schenken. Weer elke avond discussies, mijn partner zei dan ‘huur volgende keer dan zelf wat, als jullie weer komen, ons huis ons leven. Jullie kunnen dan vroeger wel heel veel voor me gedaan hebben, dat betekend niet dat jullie zomaar alles kunnen zeggen en doen’.
Zijn moeder legde me weer uit hoe alles werkte en wat zijn ex altijd fout deed. Ondertussen vouwde zij de was op en deed ze andere dingen. Het gaf mij het gevoel dat ik daardoor op mijn vingers werd getikt en het niet goed genoeg deed voor haar zoon, maar ik heb het toen maar opgevat als ’ze bedoeld het goed’ en ik heb dat dan ook tegen haar gezegd ‘fijn dat u dat doet voor ons’. Toen zij zei van ‘ik koop nieuw beddengoed voor jullie’ zei ik wel van ‘dat hoeft niet hoor, wij moeten toch nog een en ander qua huishoudelijke dingen kopen, maar als u het ons cadeau wilt geven, prima, maar dan ga ik graag mee i.v.m. onze smaak.’
Moet zeggen dat ik, toen de einddatum van hun vertrek in zicht kwam, wel vrolijker werd, want ondertussen veel discussies ’s avonds in bed gehad met mijn partner over de gang van zaken in huis.
Mijn eigen moeder is met de Paasdagen overleden, dus ik was wel een beetje toe aan wat rust. Zeker na opmerkingen van zijn vader die gemaakt werden als ‘je moeder is al overleden en het as is al as, dus als dat een paar dagen later wordt opgehaald, maakt dat toch niet uit?’ toen door een ongelukkig voorval het as ophalen van mijn moeder een dag werd verzet en ik op die datum net met mijn schoonmoeder een bruidsjapon zou gaan passen, omdat we plannen hadden om volgend jaar te gaan trouwen en mijn schoonmoeder niet zo vaak in NL is en er een wachttijd op zo’n jurk zit. Uiteindelijk ben ik niet met mijn vader meegegaan om het as op te halen, omdat ik niet nog meer scheve gezichten erover hier thuis wilde hebben.
Toen bleek dat zijn vader nog 2 weken langer moest blijven i.v.m. een onderzoekje in het ziekenhuis. Zijn moeder is toen wel terug gegaan (achteraf hoor ik dat zij zich ook groen en geel liep te ergeren aan haar man en zijn opmerkingen). Die twee weken langer waren echt een crime. Schoonpa had nu helemaal niks meer om handen, want zijn vrouw was naar huis, dus liep over van alles en nog wat opmerkingen te maken. Mijn partner zei dan wel ‘hij bedoeld het goed’, maar die begreep ook wel dat als je steeds een klap in je gezicht krijgt (figuurlijk) en de gever zegt daarna ‘sorry’ dat je dat een paar keer accepteert, maar dat de keren daarna het niet meer zo makkelijk is om eroverheen te stappen.
Toen schoonpa weg was hebben we het er goed over gehad (daar ook weer de nodige discussies over gehad met elkaar). Prima als zijn ouders op bezoek komen, maar ze zijn wel op visite. Ik ga ook niet bij hun in huis dingen verzetten, beslissen of er buitenverlichting komt te hangen buiten en vertellen hoe bepaalde dingen moeten in HUN huishouden.
Mijn partner vind aan de ene kant dat ik helemaal gelijk heb en weet dat als zijn ouders zich wat minder superieur zouden opstellen, dat het allemaal heel gezellig is. Maar hij loopt al zijn hele leven tegen dit aan, zijn exvrouw en partners konden er ook niet mee leven door de mate waarin ze in hun leven aanwezig waren en hij had gehoopt dat ik daar anders in zou staan. Ik sta er anders in, mits mensen zich gedragen als dat ze op bezoek zijn bij ons en bepaalde opmerkingen voor zich houden, want ze zijn op bezoek: ons huis ons leven: hun huis hun leven. Het kan echt zo gezellig zijn, want het zijn leuke mensen (bel ze regelmatig zelf even op, of ik mail met zijn moeder), heus!
Goed, eind mei schoonpa naar huis.
Krijgen we midden juli een telefoontje van zijn moeder of we zijn zus (waar partner 14 jaar geen contact mee heeft gehad) per direct op willen vangen voor 3 weken want ze heeft het helemaal gehad op de Canarische Eilanden (ze woont daar ook). Eerlijk is eerlijk, ik heb daar een forse discussie met mijn partner over gehad. O.a. door het feit dat we al op ons tandvlees liepen, want elk weekend zaten we vol met afpraken en visite en dat we het nodig hadden om even een tijdje heerlijk met zijn 2en onze vrije tijd door te brengen (was partner het helemaal me eens hoor) en ik het gevoel had geen keuze te hebben in deze kwestie; schoonma had namelijk bijna binnen de 10 minuten dat ze het aan ons vroeg (en partner en ik er samen nog in conclaaf over waren), al het ticket van zijn zus geboekt.
Goed, schoonzus en haar zoon van 16 jaar zitten nu 3 weken bij ons in huis. We hebben afgesproken dat ze nog een halve week langer mag blijven, maar dat ze dan toch echt naar andere vrienden moeten of wat dan ook. Klinkt hard, maar als deze afspraak niet gemaakt wordt (volgens partner), dan zitten ze hier over een maand nog, zo makkelijk is ze.
Nu maakte zijn moeder (die weet dat we doodmoe zijn, dat wist ze al voordat ze vroeg of zus hier mocht komen) op MSN doodleuk de opmerking van ‘ik wil er wel een weekje tussenuit, kan ik langskomen?’. Waarop mijn partner meteen terug schreef van ‘ma, dat begrijpt u toch wel, we zijn beide doodmoe, hebben bijna om de maand een paar weken familie hier zitten, nu even samen, ieder even in zijn eigen huis’. Waarop ze behoorlijk geïrriteerd reageerde ‘nou, dan kom ik wel niet, ik kan trouwens ook bij een vriendin van mij logeren in NL’. Feit is dat mijn partner nu pissig is op mij ‘mijn ouders zijn heel belangrijk voor me en zijn altijd welkom bij mij. Nu ben jij er en mijn moeder weet ook wel dat het feit dat ze even niet welkom is van jou afkomt. Jij drijft een wig tussen mij en mijn ouders’.
Waarop ik tegen hem zei van ‘je moeder weet ook dat we heel erg moe zijn, we hebben haar geholpen door je zus en zoon hier 3,5 weken in huis te nemen (en geloof me, als je vanuit huis werkt en behoorlijk op je privacy bent gesteld, geeft dat de laatste week best wel wat irritaties). Ze had ook kunnen zeggen: ‘lieve zoon, ik weet dat jullie moe zijn, tijd voor jullie zelf nodig hebben en ik gun je nu wat rust samen met je vriendin, ik ga een week bij een vriendin in huis zitten.'
Daarbij vind jij diep in je hart ook dat ze als ze hier zijn zich wat anders moeten gaan opstellen, zelfs je moeder beaamde dat je vader erg aan het doordraven is qua bemoeienissen. MAAR als je wilt dat je moeder komt, dan komt ze. Ik blijf erbij dat het voor ons goed is om een tijd lekker samen te zijn, maar goed, als jij dat echt wilt, dan komt ze. Je zus heeft hier immers straks ook 3,5 week gezeten met haar zoon’.
Nu ben ik dus weer de gebeten hond. Zo erg zelfs dat mijn partner zo de buik vol heeft van al het gezeur (hij heeft het immers zijn hele leven al, met al zijn vorige partners) dat hij gezegd heeft dat hij geen toekomst meer ziet in onze relatie, dat ik maar andere woonruimte moet zoeken, want: ik druk een stempel op dit huishouden (dat ik zijn ouders verbied te komen, vind hij) waar hij niet mee kan leven.
Zijn ouders hebben al zijn hele leven (43 jaar) voor hem klaar gestaan en mij kent hij nog maar kort. Zijn ouders zijn heel belangrijk in zijn leven en daar wil hij geen gezeur over en er is vast wel een vrouw op deze wereld die daar wel mee om kan gaan. Ik heb hem gevraagd in ieder geval te wachten met het verbreken van de relatie tot in elk geval zijn zus en haar zoon hier weg zijn en we een weekend met zijn 2en hebben gehad (want als we SAMEN zijn is er niks aan de hand) en dat hij na dat weekend, als we beide wat meer rust in ons hoofd hebben, zo’n beslissing mag maken, maar niet nu in deze setting, wetende dat we het voordat zijn zus hier kwam het zelfs hadden over een kindje krijgen samen etc etc.
maandag 11 augustus 2008 om 17:15
quote:Keetie schreef op 11 augustus 2008 @ 16:47:
En idd, is zijn wens ook om straks met zijn allen (wij en zijn ouders) op een stuk grond twee huizen te bouwen. Persoonlijk vind ik dat prima, want heb niks tegen zijn ouders (mits...).
Je gaat nu al ten onder aan de bemoeizucht van je schoonouders terwijl ze notabene in 't buitenland wonen. Wat denk je dat dat gaat worden als jullie bij elkaar op de lip wonen? Dat ze elke keer onverwachts bij je aan de deur staat (terwijl jij net ff een momentje voor jezelf neemt bijv.)?
Als ik dit soort verhalen lees bevestig ik steeds meer mijn gedachten over de voordelen van een lat-relatie. Ik zou ook gek worden van mensen langer dan 2-3 dagen in huis, zelfs als ze mijn beste vrienden zijn, eigen ruimte om je terug te kunnen trekken lijkt me toch iets waar ik niet buiten zou kunnen. En in zo'n relatie als de jouwe zou ik het helemaal onontbeerlijk vinden. Dan kan hij zo lang als ie wil z'n zus en haar puber entertainen en kun jij gewoon lekker rustig thuis werken.
En idd, is zijn wens ook om straks met zijn allen (wij en zijn ouders) op een stuk grond twee huizen te bouwen. Persoonlijk vind ik dat prima, want heb niks tegen zijn ouders (mits...).
Je gaat nu al ten onder aan de bemoeizucht van je schoonouders terwijl ze notabene in 't buitenland wonen. Wat denk je dat dat gaat worden als jullie bij elkaar op de lip wonen? Dat ze elke keer onverwachts bij je aan de deur staat (terwijl jij net ff een momentje voor jezelf neemt bijv.)?
Als ik dit soort verhalen lees bevestig ik steeds meer mijn gedachten over de voordelen van een lat-relatie. Ik zou ook gek worden van mensen langer dan 2-3 dagen in huis, zelfs als ze mijn beste vrienden zijn, eigen ruimte om je terug te kunnen trekken lijkt me toch iets waar ik niet buiten zou kunnen. En in zo'n relatie als de jouwe zou ik het helemaal onontbeerlijk vinden. Dan kan hij zo lang als ie wil z'n zus en haar puber entertainen en kun jij gewoon lekker rustig thuis werken.
maandag 11 augustus 2008 om 17:17
Keetie, Keetie, Keetie, als ik al jouw reacties zo eens teruglees, samen met nogmaals je OT dan denk ik alleen maar, kies voor jezelf..
je hebt zelf genoeg ellende gehad dit jaar, en ondanks het feit dat je waarschijnlijk niet zit te wachten op een relatiebreuk moet je nu echt voor jezelf kiezen... je laat je wel heel makkelijk aan de kant schuiven...
Trek je mond open, kom op je voor jezelf en zet je partner maar voor een duidelijke keuze... hij gaat nu of voor jou op komen en duidelijk voor jou, of hij gaat alleen verder.....
zijn moeder zal altijd in the picture blijven, en zij zal niet veranderen.... ik zou daar geen zin in hebben, mits partner duidelijk voor mij gaat.... en anders, gaat hij maar alleen verder...
lieve schat, kies voor jezelf... als jij dat al niet doet, hoe kan je dan verwachten dat deze man, die duidelijk prettig zit onder moeders vleugels, dat wel doet??
je hebt zelf genoeg ellende gehad dit jaar, en ondanks het feit dat je waarschijnlijk niet zit te wachten op een relatiebreuk moet je nu echt voor jezelf kiezen... je laat je wel heel makkelijk aan de kant schuiven...
Trek je mond open, kom op je voor jezelf en zet je partner maar voor een duidelijke keuze... hij gaat nu of voor jou op komen en duidelijk voor jou, of hij gaat alleen verder.....
zijn moeder zal altijd in the picture blijven, en zij zal niet veranderen.... ik zou daar geen zin in hebben, mits partner duidelijk voor mij gaat.... en anders, gaat hij maar alleen verder...
lieve schat, kies voor jezelf... als jij dat al niet doet, hoe kan je dan verwachten dat deze man, die duidelijk prettig zit onder moeders vleugels, dat wel doet??
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 11 augustus 2008 om 17:37
Niet om het een of ander, maar jullie kennen elkaar nog maar heel kort, en ondanks dat het gewoon goed voelt enzo en jullie al snel samenwoonden is dit natuurlijk wél ongeveer de termijn waarop veel mensen erachter komen dat ze tóch niet zo goed bij elkaar passen. Jullie hebben het hele datinggebeuren overgeslagen en daardoor is het nu met 8 maanden een stuk ingewikkelder dan wanneer je apart zou wonen en nog meer je 'eigen' leven hebt. Als je apart zou wonen en je zou al dit soort dingen ontdekken bij je partner, zou je dan niet veel sneller de knoop doorhakken?
maandag 11 augustus 2008 om 18:51
Keetie als hij nu al zegt dat het over en uit is betekent dit twee dingen:
1) je relatie is absoluut niet stressbestendig
2) dat als je doorgaat met de relatie het eigenlijk gedoemd te mislukken is want je komt voor nog veeeeeeeeeeeeel hetere vuren te staan.
Als ik lees hoe jouw schoonouders met jullie omgaan, hoe je vriend geen partij voor jou durft te kiezen, hoe jullie privacy continue verstoort wordt en jullie niet de kans krijgen een eigen leven te leiden dan denk ik: naast elkaar wonen is wel het laatste wat je dan moet gaan doen. Dat is iets wat echt alleen maar werkt als iedereen hetzelfde voor ogen heeft. Als je dat later echt mocht willen moet je eerst maar proberen hoe het is op zeg 10 minuten afstand van elkaar te zitten. Ik bedoel, hallo, ze zitten op de caribische eilanden en wordt nu al gillend gek en staat al op het punt uit elkaar te gaan!
Keetie, ik denk eigenlijk dat het een verloren zaak is. Hij houdt wellicht van je maar je zal nooit op nr. 1 komen. Met alles wat hij doet (wat blijkt uit je posts natuurlijk) komt dit naar voren. Ik gun je van harte een leuk leven waarin je ook met je schoonouders goed kan opschieten maar ik denk dat de verhoudingen gewoon zo scheef zijn gegroeid dat dit niet meer recht te breien is met de beste wil van de wereld. Besef dat er meerdere vrouwen je voor zijn gegaan met wie het allemaal uitgegaan is mede hierdoor. Dat betekent dat dit niet iets tijdelijks is maar echt een structureel probleem. Ben je er klaar voor om continue die concurrentie met zijn ouders aan te moeten gaan, om altijd op de tweede plaats te komen, dat zij bepalen hoe je leeft (want zij hebben invloed op hem) etc?
1) je relatie is absoluut niet stressbestendig
2) dat als je doorgaat met de relatie het eigenlijk gedoemd te mislukken is want je komt voor nog veeeeeeeeeeeeel hetere vuren te staan.
Als ik lees hoe jouw schoonouders met jullie omgaan, hoe je vriend geen partij voor jou durft te kiezen, hoe jullie privacy continue verstoort wordt en jullie niet de kans krijgen een eigen leven te leiden dan denk ik: naast elkaar wonen is wel het laatste wat je dan moet gaan doen. Dat is iets wat echt alleen maar werkt als iedereen hetzelfde voor ogen heeft. Als je dat later echt mocht willen moet je eerst maar proberen hoe het is op zeg 10 minuten afstand van elkaar te zitten. Ik bedoel, hallo, ze zitten op de caribische eilanden en wordt nu al gillend gek en staat al op het punt uit elkaar te gaan!
Keetie, ik denk eigenlijk dat het een verloren zaak is. Hij houdt wellicht van je maar je zal nooit op nr. 1 komen. Met alles wat hij doet (wat blijkt uit je posts natuurlijk) komt dit naar voren. Ik gun je van harte een leuk leven waarin je ook met je schoonouders goed kan opschieten maar ik denk dat de verhoudingen gewoon zo scheef zijn gegroeid dat dit niet meer recht te breien is met de beste wil van de wereld. Besef dat er meerdere vrouwen je voor zijn gegaan met wie het allemaal uitgegaan is mede hierdoor. Dat betekent dat dit niet iets tijdelijks is maar echt een structureel probleem. Ben je er klaar voor om continue die concurrentie met zijn ouders aan te moeten gaan, om altijd op de tweede plaats te komen, dat zij bepalen hoe je leeft (want zij hebben invloed op hem) etc?
maandag 11 augustus 2008 om 20:52
quote:Keetie schreef op 11 augustus 2008 @ 16:47:
En idd, is zijn wens ook om straks met zijn allen (wij en zijn ouders) op een stuk grond twee huizen te bouwen. Persoonlijk vind ik dat prima, want heb niks tegen zijn ouders (mits...).
Snap het niet zo goed, want zijn moeder heeft gezegd 'jij bent voor mij de eerste vrouw waar ik het gevoel bij heb dat je ook echt mijn schoondochter bent', partner vind het helemaal leuk dat ik contact heb met zijn moeder per mail en dat zijn moeder mij ook belt op tijden waarvan ze weet dat hij weg is, dus dat ze echt voor mij belt (dat is hem nog nooit overkomen in zijn leven met exen...), dus mijn intentie is echt wel goed mbt tot zijn ouders.Jouw vriend heeft dus helemaal niet de intentie om zich los te maken van zijn ouders. Het valt me op dat hij jou vooral ziet in relatie tot zijn ouders. Beseft hij wel dat jij een autonoom individu bent? Misschien nog belangrijker: besef jij dat zelf nog wel. Ik heb het gevoel dat jouw vriend en zijn ouders al zo vaak over jouw grenzen zijn gegaan dat jij niet meer weet wie jezelf bent en wat *jij* wilt.
En idd, is zijn wens ook om straks met zijn allen (wij en zijn ouders) op een stuk grond twee huizen te bouwen. Persoonlijk vind ik dat prima, want heb niks tegen zijn ouders (mits...).
Snap het niet zo goed, want zijn moeder heeft gezegd 'jij bent voor mij de eerste vrouw waar ik het gevoel bij heb dat je ook echt mijn schoondochter bent', partner vind het helemaal leuk dat ik contact heb met zijn moeder per mail en dat zijn moeder mij ook belt op tijden waarvan ze weet dat hij weg is, dus dat ze echt voor mij belt (dat is hem nog nooit overkomen in zijn leven met exen...), dus mijn intentie is echt wel goed mbt tot zijn ouders.Jouw vriend heeft dus helemaal niet de intentie om zich los te maken van zijn ouders. Het valt me op dat hij jou vooral ziet in relatie tot zijn ouders. Beseft hij wel dat jij een autonoom individu bent? Misschien nog belangrijker: besef jij dat zelf nog wel. Ik heb het gevoel dat jouw vriend en zijn ouders al zo vaak over jouw grenzen zijn gegaan dat jij niet meer weet wie jezelf bent en wat *jij* wilt.
maandag 11 augustus 2008 om 21:30
Ik ben helemaal geen type dat als een volgzaam schaap op alles ‘ja en amen’ zegt, maar ben idd wel wat voorzichtiger geworden als het over zijn ouders gaat. Tja, door schade en schande wijs geworden.
Wat blijkt er dan namelijk, dat als je even wel met zijn 2en bent (en ik niet zelf het gesprek erover aanzwengel, waardoor hij op voorhand weer geïrriteerd wordt, want hij weet het wel, zo langzamerhand) dat hij uit zichzelf zegt van ‘mijn vader moet zich ook aanpassen en als hij dat niet doet, dan gooi ik hem de volgende keer het huis uit’.
Zoals jullie weten heeft hij dus afgelopen zaterdagavond op MSN zijn moeder verteld dat ze beter even niet kan komen, want ze was toe aan een ‘weekje ertussenuit’.
Goed, ik kreeg de avond daarna wel over me heen dat ik een stempel druk op dit huishouden, omdat ik zijn ouders weiger (terwijl ik heb gezegd ‘als je echt wil dat ze komt, dan komt ze maar’) en dat ik zo een wig drijf tussen hem en zijn ouders, MAAR hij heeft het WEL tegen haar gezegd. Iets wat ik NOOIT verwacht had. Tevens had ik stiekem wel verwacht (doordat hij nu zoooo klaar met alles is, ook met mij , dus wat houdt hem nog daarin tegen) dat hij toch gewoon zijn moeder hier naartoe zou laten komen, maar tot op heden dus nog niet.
Schoonzus vertelde me net dat schoonma idd erg gepikeerd is dat ze nu even niet in ons huis welkom is. En de vriendin, waarvan ze eerder op MSN zei dat ze daar ook wel een weekje kon verblijven, woont nu ineens te ver van onze woonplaats om daar een week te logeren, dus komt ze maar even niet naar NL.
Wat blijkt er dan namelijk, dat als je even wel met zijn 2en bent (en ik niet zelf het gesprek erover aanzwengel, waardoor hij op voorhand weer geïrriteerd wordt, want hij weet het wel, zo langzamerhand) dat hij uit zichzelf zegt van ‘mijn vader moet zich ook aanpassen en als hij dat niet doet, dan gooi ik hem de volgende keer het huis uit’.
Zoals jullie weten heeft hij dus afgelopen zaterdagavond op MSN zijn moeder verteld dat ze beter even niet kan komen, want ze was toe aan een ‘weekje ertussenuit’.
Goed, ik kreeg de avond daarna wel over me heen dat ik een stempel druk op dit huishouden, omdat ik zijn ouders weiger (terwijl ik heb gezegd ‘als je echt wil dat ze komt, dan komt ze maar’) en dat ik zo een wig drijf tussen hem en zijn ouders, MAAR hij heeft het WEL tegen haar gezegd. Iets wat ik NOOIT verwacht had. Tevens had ik stiekem wel verwacht (doordat hij nu zoooo klaar met alles is, ook met mij , dus wat houdt hem nog daarin tegen) dat hij toch gewoon zijn moeder hier naartoe zou laten komen, maar tot op heden dus nog niet.
Schoonzus vertelde me net dat schoonma idd erg gepikeerd is dat ze nu even niet in ons huis welkom is. En de vriendin, waarvan ze eerder op MSN zei dat ze daar ook wel een weekje kon verblijven, woont nu ineens te ver van onze woonplaats om daar een week te logeren, dus komt ze maar even niet naar NL.
dinsdag 12 augustus 2008 om 00:17
Wat een vreselijke situatie. Ik krijg het er benauwd van als ik dit allemaal lees.
Is er volgens hem een vrouw die dit wel allemaal trekt? Ik zou tegen hem zeggen: 'joh, blijf goed zoeken maar niet vreemd staan te kijken als je zonder partner oud moet worden'. Of moet het eerst zover komen dat zijn ouders er over tig jaar niet meer zijn en hij als oude man nog eens moet leren wat het is om een evenwichtige, respectvolle liefdesrelatie te hebben?
Heeft de zus van je vriend een relatie? Zo ja, hoe gaan jouw schoonouders met hem/haar om? Is dat ook zo crisis? En hoe gaan je schoonouders überhaupt om met familie en vrienden? Doen zij bij iedereen zo moeilijk of heeft het er echt mee te maken dat je vriend hun zoon is, waar ze erg trots op zijn.
Wat anderen al zeiden: hoe reageert hij als de situatie omgekeerd is? Jouw vader, nichtje, goede vriendin met haar vriend komen iedere keer bij jullie logeren. Kan hij dan nog lekker rustig in zijn huis leven en z'n dingen doen? Heeft hij dan nog genoeg privacy?
En aan kinderen beginnen? Gunst, in dit stadium echt, heeeeel echt niet aan beginnen. Als deze situatie zo blijft en jullie worden ouders van een kindje, dan wordt het met deze schoonouders erbij echt een hel.
Heel veel sterkte. Ik vind het echt rot voor je.
Is er volgens hem een vrouw die dit wel allemaal trekt? Ik zou tegen hem zeggen: 'joh, blijf goed zoeken maar niet vreemd staan te kijken als je zonder partner oud moet worden'. Of moet het eerst zover komen dat zijn ouders er over tig jaar niet meer zijn en hij als oude man nog eens moet leren wat het is om een evenwichtige, respectvolle liefdesrelatie te hebben?
Heeft de zus van je vriend een relatie? Zo ja, hoe gaan jouw schoonouders met hem/haar om? Is dat ook zo crisis? En hoe gaan je schoonouders überhaupt om met familie en vrienden? Doen zij bij iedereen zo moeilijk of heeft het er echt mee te maken dat je vriend hun zoon is, waar ze erg trots op zijn.
Wat anderen al zeiden: hoe reageert hij als de situatie omgekeerd is? Jouw vader, nichtje, goede vriendin met haar vriend komen iedere keer bij jullie logeren. Kan hij dan nog lekker rustig in zijn huis leven en z'n dingen doen? Heeft hij dan nog genoeg privacy?
En aan kinderen beginnen? Gunst, in dit stadium echt, heeeeel echt niet aan beginnen. Als deze situatie zo blijft en jullie worden ouders van een kindje, dan wordt het met deze schoonouders erbij echt een hel.
Heel veel sterkte. Ik vind het echt rot voor je.
dinsdag 12 augustus 2008 om 02:29
quote:Eowynn_ schreef op 11 augustus 2008 @ 15:23:
[quote]wanda_p schreef op 11 augustus 2008 @ 15:04:
Zij bedoelen het helemaal niet goed. Het zijn manipulatieve narcisten. . Jouw leven wordt geterroriseerd door je vijandige schoonfamilie.
[quote]
Nou nou nou, is dat niet een béétje overdreven? Manipulatieve narcisten? Mevrouw is psychiater?
Geterroriseerd? Vijandig? Sjonge jonge....Mag jij overdreven vinden, maar dit is het eerste wat ook bij mij opkwam: narcisten! En die hebben nu eenmaal de neiging om flink manipulatief te zijn en dan kan je inderdaad het gevoel hebben dat jouw leven wordt geterroriseerd... dus zo heel overdreven is het volgens mij niet hoor. Zit een grote kern van waarheid in!
[quote]wanda_p schreef op 11 augustus 2008 @ 15:04:
Zij bedoelen het helemaal niet goed. Het zijn manipulatieve narcisten. . Jouw leven wordt geterroriseerd door je vijandige schoonfamilie.
[quote]
Nou nou nou, is dat niet een béétje overdreven? Manipulatieve narcisten? Mevrouw is psychiater?
Geterroriseerd? Vijandig? Sjonge jonge....Mag jij overdreven vinden, maar dit is het eerste wat ook bij mij opkwam: narcisten! En die hebben nu eenmaal de neiging om flink manipulatief te zijn en dan kan je inderdaad het gevoel hebben dat jouw leven wordt geterroriseerd... dus zo heel overdreven is het volgens mij niet hoor. Zit een grote kern van waarheid in!
dinsdag 12 augustus 2008 om 11:11
Beste zarazara100, nee mijn schoonzus heeft momenteel geen relatie. Ze is gescheiden, maar aan haar toenmalige partner ontbrak van alles, aldus haar ouders (vertelde schoonzus me).
Ze vertellen juist altijd tegen schoonzus dat ze zo blij zijn dat haar broer een vriendin heeft. Maar zijn ze hier, dan zetten ze zichzelf op de 1e plaats en zeggen alles wat in ze opkomt zonder na te denken (vooral zijn vader).
Gisteren was een crime. Partner en ik hebben elkaar ontlopen. Partner is een binnenvetter en daar moet je dan zeker op dit soort momenten een ‘we gaan er eens goed voor zitten’ gesprek mee gaan hebben, dan is het hek van de dam.
Hij deelde me mee dat hij onze gezamenlijke Hyvespagina heeft overgezet op mij alleen (hij weet dat ik dat erg jammer vind). Moet je nagaan: financieel adviseur van 43 houdt zich bezig met het afsluiten van Hyves. Als hij me zo nodig weg wilt hebben, had hij beter die tijd kunnen gebruiken om z.s.m. een woning voor me te Googelen waar je per direct en met een hondje in mag wonen.
Maar goed ’s avonds ging hij voor 22.00 uur naar bed. Schoonzus en ik zaten zachtjes te praten en een wijntje te drinken in de keuken. Partner kwam op een gegeven moment naar beneden (met een heel geïrriteerd hoofd), pakte een koffie en smeet het lepeltje in de spoelbak, maar hij zei niks. Na een tijdje riep hij naar beneden of we wat zachter wilden zijn, want hij wilde toch echt slapen.
Ik ging naar boven de badkamer in. Partner kwam naar beneden (we slapen op zolder) en toen hij merkte dat de badkamerdeur op slot zat (tja, we hebben immers mensen op bezoek) gaf hij een ram op het lichtknopje en toen ik in bed ging liggen, sprong hij eruit, vroeg aan me hoe we het in ons hoofd haalden om in zijn keuken zo lang te zitten en gebood me om op een matras in mijn werkkamer te gaan liggen. Ik deed dat niet waarop hij zich kwaad aankleedde, in de auto sprong en wegreed. Na een uur (het was toen 4 uur ong.) kwam hij thuis (ik schrok wakker). Hij vertelde me nogmaals dat ik morgen echt weg moet zijn hier en pakte het logeermatras, legde dat in zijn werkkamer en ging daar zelf op slapen.
Nu had ik eerder al aan hem gevraagd om de beslissing om uit elkaar te gaan, niet op dit moment te maken, maar straks als we in rustiger vaarwater (weer samen alleen thuis zijn) zitten, want pas dan is zo’n beslissing rationeel genomen en niet door vermoeidheid of irritatie gekleurd, want als we samen zijn, hebben we het super samen.
Nu denk ik aan de ene kant idd van ‘wat doe ik hier nog, laat ik mijn eigenwaarde houden en vertrekken’, maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat zijn vraag om vandaag het huis te verlaten gemaakt is doordat hij er helemaal doorheen zit.
Pffffff.
Ze vertellen juist altijd tegen schoonzus dat ze zo blij zijn dat haar broer een vriendin heeft. Maar zijn ze hier, dan zetten ze zichzelf op de 1e plaats en zeggen alles wat in ze opkomt zonder na te denken (vooral zijn vader).
Gisteren was een crime. Partner en ik hebben elkaar ontlopen. Partner is een binnenvetter en daar moet je dan zeker op dit soort momenten een ‘we gaan er eens goed voor zitten’ gesprek mee gaan hebben, dan is het hek van de dam.
Hij deelde me mee dat hij onze gezamenlijke Hyvespagina heeft overgezet op mij alleen (hij weet dat ik dat erg jammer vind). Moet je nagaan: financieel adviseur van 43 houdt zich bezig met het afsluiten van Hyves. Als hij me zo nodig weg wilt hebben, had hij beter die tijd kunnen gebruiken om z.s.m. een woning voor me te Googelen waar je per direct en met een hondje in mag wonen.
Maar goed ’s avonds ging hij voor 22.00 uur naar bed. Schoonzus en ik zaten zachtjes te praten en een wijntje te drinken in de keuken. Partner kwam op een gegeven moment naar beneden (met een heel geïrriteerd hoofd), pakte een koffie en smeet het lepeltje in de spoelbak, maar hij zei niks. Na een tijdje riep hij naar beneden of we wat zachter wilden zijn, want hij wilde toch echt slapen.
Ik ging naar boven de badkamer in. Partner kwam naar beneden (we slapen op zolder) en toen hij merkte dat de badkamerdeur op slot zat (tja, we hebben immers mensen op bezoek) gaf hij een ram op het lichtknopje en toen ik in bed ging liggen, sprong hij eruit, vroeg aan me hoe we het in ons hoofd haalden om in zijn keuken zo lang te zitten en gebood me om op een matras in mijn werkkamer te gaan liggen. Ik deed dat niet waarop hij zich kwaad aankleedde, in de auto sprong en wegreed. Na een uur (het was toen 4 uur ong.) kwam hij thuis (ik schrok wakker). Hij vertelde me nogmaals dat ik morgen echt weg moet zijn hier en pakte het logeermatras, legde dat in zijn werkkamer en ging daar zelf op slapen.
Nu had ik eerder al aan hem gevraagd om de beslissing om uit elkaar te gaan, niet op dit moment te maken, maar straks als we in rustiger vaarwater (weer samen alleen thuis zijn) zitten, want pas dan is zo’n beslissing rationeel genomen en niet door vermoeidheid of irritatie gekleurd, want als we samen zijn, hebben we het super samen.
Nu denk ik aan de ene kant idd van ‘wat doe ik hier nog, laat ik mijn eigenwaarde houden en vertrekken’, maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat zijn vraag om vandaag het huis te verlaten gemaakt is doordat hij er helemaal doorheen zit.
Pffffff.
dinsdag 12 augustus 2008 om 11:17
Lieve Keetie, Wil jij zo nog bij hem blijven? Bij iemand die jou zo behandeld? Ook al is er nu bezoek, dan kan hij zich toch gewoon normaal gedragen? Ook al is hij 'normaal' als er geen bezoek is, dit gaat gewoon te ver. Hou de eer aan jezelf, pak je spullen en vertrek. Hoe moeilijk het ook is!
Sterkte!
Sterkte!
...
dinsdag 12 augustus 2008 om 11:33
quote:Keetie schreef op 12 augustus 2008 @ 11:11:
Beste zarazara100, nee mijn schoonzus heeft momenteel geen relatie. Ze is gescheiden, maar aan haar toenmalige partner ontbrak van alles, aldus haar ouders (vertelde schoonzus me).
Ik vind het echt schokkend om te lezen dat ouders zo op de huid van hun volwassen kinderen zitten en hun partnerkeuzes zo afkraken. Wat vond je schoonzus bijvoorbeeld zelf van haar ex-partner. Dat lees ik nergens.
Beste zarazara100, nee mijn schoonzus heeft momenteel geen relatie. Ze is gescheiden, maar aan haar toenmalige partner ontbrak van alles, aldus haar ouders (vertelde schoonzus me).
Ik vind het echt schokkend om te lezen dat ouders zo op de huid van hun volwassen kinderen zitten en hun partnerkeuzes zo afkraken. Wat vond je schoonzus bijvoorbeeld zelf van haar ex-partner. Dat lees ik nergens.
dinsdag 12 augustus 2008 om 11:35
Keetie, kies eieren voor je geld, en smeer hem. Ook al doet hij dit uit irritatie, hij laat duidelijk blijken dat het huis zijn huis is, en niet jullie huis, en dat hij te allen tijde het recht heeft om jou eruit te zetten. Je mag blijven zolang het hem zint, maar moet vertrekken als meneer een baaldag heeft.
Zo wil je toch niet samenleven? Sterker nog, dit is niet eens samenleven. Hij leeft, en jij wordt getolereerd.
Zo wil je toch niet samenleven? Sterker nog, dit is niet eens samenleven. Hij leeft, en jij wordt getolereerd.
dinsdag 12 augustus 2008 om 11:36
dinsdag 12 augustus 2008 om 11:38
Beste Keetie,
Het gevoel dat bij je vriend leeft, zal hem ook wel verscheuren. Hij houdt vast van jou maar heeft te maken met een soort respectgevoel voor zijn ouders waar niets of niemand tussen mag komen, zelfs niet bij onredelijkheid van de ouders. Nu jij hem als het ware laat kiezen tussen hen en jou, wil hij je het liefst zo snel mogelijk weg hebben.
Als ik jou was, zou ik gaan. Hij moet zelf tot inkeer komen. Inzien dat hij zo nooit een relatie kan aangaan. Schrijf hem een brief waarin je dat helder uiteenzet en dat je enkel een relatie met hem kan hebben als hij jou als volwaardige partner ziet.
Vervolgens vertrek je. Als hij echt van je houdt, zal hij voor je vechten. Sterkte;)
Het gevoel dat bij je vriend leeft, zal hem ook wel verscheuren. Hij houdt vast van jou maar heeft te maken met een soort respectgevoel voor zijn ouders waar niets of niemand tussen mag komen, zelfs niet bij onredelijkheid van de ouders. Nu jij hem als het ware laat kiezen tussen hen en jou, wil hij je het liefst zo snel mogelijk weg hebben.
Als ik jou was, zou ik gaan. Hij moet zelf tot inkeer komen. Inzien dat hij zo nooit een relatie kan aangaan. Schrijf hem een brief waarin je dat helder uiteenzet en dat je enkel een relatie met hem kan hebben als hij jou als volwaardige partner ziet.
Vervolgens vertrek je. Als hij echt van je houdt, zal hij voor je vechten. Sterkte;)
dinsdag 12 augustus 2008 om 11:43
Wat een nachtmerrie. Maar zeg nou zelf, al zijn jullie een weekend als uitzondering alleen samen. Je zal je schoonfamilie dus je hele leven dus zo over de vloer krijgen met deze bijkomende ellende. Want die mensen zijn zo bemoeierig en die gaan niet voor jou veranderen. Dus wen eraan of pak je biezen. Ik zou er ook gek van worden, privacy is toch wel heel belangrijk. Maar zo'n moederskindje als je vriend is kan ik ook niet tegen. En ja, ook meegemaakt, gek werd ik ervan.
Veel sterkte en wijsheid.
Ps ik zou als je met hem doorgaat nog even wachten met trouwen en kinderen, laten ze eerst maar eens tonen dat ze ook allemaal normaal kunnen doen. Wat een (abnormale) reacties allemaal zeg.
Veel sterkte en wijsheid.
Ps ik zou als je met hem doorgaat nog even wachten met trouwen en kinderen, laten ze eerst maar eens tonen dat ze ook allemaal normaal kunnen doen. Wat een (abnormale) reacties allemaal zeg.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 12 augustus 2008 om 12:12
Partner kwam net mijn kamer binnen We moesten per direct wat dingen regelen. Bijv. de en/of rekening wilde hij laten stopzetten bij de bank. Hij is moe, razend dat ik hem gisteravond met opzet heb lopen sarren. Ik wist dat hij doodmoe is en vroeg naar bed ging, dan had ik toch bij mezelf kunnen denken (en ik citeer): ‘mijn mannetje heeft slaap nodig, laat ik ook maar naar bed gaan i.p.v. in de keuken te gaan zitten en hem wakker te houden, want je weet dat je alles hoort doordat we op een open zolder slapen’.
(????, kwam er in me op; je loopt me de hele dag te negeren en dan ben je nog wel ‘mijn mannetje’?)
Hij was vast een moeilijk persoon, maar ik ook en nee, hij zocht een vrouw die hem hielp i.p.v. hem het leven zeur maakt en ik had dit gezegd en dat gezegd gisteravond, terwijl ik dat niet had mogen zeggen etc. etc. (Blijkbaar heeft hij afgeluisterd.) En ik wist dat zijn ouders regelmatig zouden komen en ze verdienen die grote mond niet van me die ik ze schijn te geven (ik zeg dan zoiets van ‘wij moeten weten hoe we het huishouden willen doen’ bijv.) en bij iedereen die we contacten loop ik te zuigen, etc. etc. En hij wist al na 3 mnd dat hij niet van me hield en het feit dat hij 3 wkn geleden gezegd heeft dat hj van me hield bedoelde hij niet echt etc. etc. En ik ben net een kakkerlak. (?????) en moet hij eerst vreemdgaan of zo om van me af te komen.
Ik snap werkelijk niet waarom hij zo negatief over me denkt, ik heb hem helemaal niet lopen sarren gisteravond. Als hij gezegd had van ‘gaan jullie ook naar bed, want ik wil slapen, nou dan hadden we dat gedaan. En meteen gezegd dat we rationeel zijn gaan samenwonen (er echt bij stil stonden en niet uit gewoonte omdat we zo vaak al bij elkaar waren) en dat als ik hier woon ik ook mijn privacy op zijn tijd nodig heb, blablabla. Werd niet echt op gereageerd door hem....
Maar schoonzus weet het idd, ze zitten u beneden in de keuken over me te praten: “ze zei gisteravond dit tegen me en dat….’
(????, kwam er in me op; je loopt me de hele dag te negeren en dan ben je nog wel ‘mijn mannetje’?)
Hij was vast een moeilijk persoon, maar ik ook en nee, hij zocht een vrouw die hem hielp i.p.v. hem het leven zeur maakt en ik had dit gezegd en dat gezegd gisteravond, terwijl ik dat niet had mogen zeggen etc. etc. (Blijkbaar heeft hij afgeluisterd.) En ik wist dat zijn ouders regelmatig zouden komen en ze verdienen die grote mond niet van me die ik ze schijn te geven (ik zeg dan zoiets van ‘wij moeten weten hoe we het huishouden willen doen’ bijv.) en bij iedereen die we contacten loop ik te zuigen, etc. etc. En hij wist al na 3 mnd dat hij niet van me hield en het feit dat hij 3 wkn geleden gezegd heeft dat hj van me hield bedoelde hij niet echt etc. etc. En ik ben net een kakkerlak. (?????) en moet hij eerst vreemdgaan of zo om van me af te komen.
Ik snap werkelijk niet waarom hij zo negatief over me denkt, ik heb hem helemaal niet lopen sarren gisteravond. Als hij gezegd had van ‘gaan jullie ook naar bed, want ik wil slapen, nou dan hadden we dat gedaan. En meteen gezegd dat we rationeel zijn gaan samenwonen (er echt bij stil stonden en niet uit gewoonte omdat we zo vaak al bij elkaar waren) en dat als ik hier woon ik ook mijn privacy op zijn tijd nodig heb, blablabla. Werd niet echt op gereageerd door hem....
Maar schoonzus weet het idd, ze zitten u beneden in de keuken over me te praten: “ze zei gisteravond dit tegen me en dat….’
dinsdag 12 augustus 2008 om 12:25
hebben jullie een samenlevingscontract? Ik zou me niet zonder slag of stoot zonder woning op straat laten zetten. Tevens vind ik dat je rap moet uitrekenen welk deel van het geld wat op de en-of rekening staat, van jou is en dit er ook afhalen. Verder zou ik, nu t toch al kapot is, meteen paal en perk stellen aan wie er logeert zolang jij daar nog woont. Meldt hem dat hij inderdaad maar beter op zn matras in zn werkkamer kan gaan slapen.
