Relaties
alle pijlers
Getrouwde minnaar, wat nu??
woensdag 27 augustus 2008 om 11:34
quote:bitterandsweet schreef op 27 augustus 2008 @ 11:22:
[...]
Dat is al een heel andere mening Alba dan die je eerder verkondigde. Eerst moesten die vrouwen met hun poten van getrouwde mannen afblijven, vanwege die getrouwde status van de heerschappen, nu zeg je dat ze het niet moeten doen vanwege hun eigenwaarde en dat echtgenotes die bescherming niet nodige hebben. Waar ik het mee eens ben, zowel van die eigenwaarde als van die bescherming. Had ik ook al eerder hier gezegd. Dus we zijn het eens.
Ik geef de voorkeur aan als vrouwen beide argumenten mee laten wegen om geen minnares te worden.
Wat je zegt over het niet merken: uitzonderingen daargelaten, dat zei ik wel. Maar in het voorbeeld van Jules was er dus wel een signaal. Hoewel ik direct zeg dat het geen excuus is: aandachtstekort voor elkaar. Moet op zich kunnen en is geen reden om meteen maar vreemd te gaan. Toch IS het wel een signaal.
Dan is er dus altijd wel een signaal. Makkelijk praten, achteraf. Als je bij het kleinste relatiedipje je al moet gaan afvragen of hij illegaal ligt te rollebollen, kun je beter alleen gaan leven.
En wat vind je nu van je man (of is het ex?) dat die zo geraffineerd is dat je er niets van merkte? Voel je je daarna dan niet nog eens extra bedrogen, omdat ie zo goed kon liegen (toneelspelen?)...
Dan heb ik nog liever denk ik, de man die onhandige smoesjes verzint en bloost of stuntelige woorden gebruikt...?
Kun je met zo'n man verder? Je beschrijft het alsof hij het even nodig had dat avontuur en nu uitgeraasd is. ?
Ja, die uitzonderingen zullen er zijn, maar in de psychologische literatuur worden de meeste mannen die vreemdgaan wel benoemd als niet eenmalige.Mijn man is ex. En er zijn evenveel vreemdgangers als motieven. Psychologisch onderzoek is bedoeld om trends aan te geven en dingen te verduidelijken, niet om mensen in hokjes te stoppen. Bovendien is het gewoon niet waar dat uit de literatuur naar voren komt dat de meeste vreemdgangers het vaker doen. Een bepaald type wel, maar een ander type ook niet. Het vergt inderdaad heel veel van je, om iemand een tweede kans op vertrouwen te geven. Dat is een groot risico dat je neemt. Maar soms is het dat waard.
[...]
Dat is al een heel andere mening Alba dan die je eerder verkondigde. Eerst moesten die vrouwen met hun poten van getrouwde mannen afblijven, vanwege die getrouwde status van de heerschappen, nu zeg je dat ze het niet moeten doen vanwege hun eigenwaarde en dat echtgenotes die bescherming niet nodige hebben. Waar ik het mee eens ben, zowel van die eigenwaarde als van die bescherming. Had ik ook al eerder hier gezegd. Dus we zijn het eens.
Ik geef de voorkeur aan als vrouwen beide argumenten mee laten wegen om geen minnares te worden.
Wat je zegt over het niet merken: uitzonderingen daargelaten, dat zei ik wel. Maar in het voorbeeld van Jules was er dus wel een signaal. Hoewel ik direct zeg dat het geen excuus is: aandachtstekort voor elkaar. Moet op zich kunnen en is geen reden om meteen maar vreemd te gaan. Toch IS het wel een signaal.
Dan is er dus altijd wel een signaal. Makkelijk praten, achteraf. Als je bij het kleinste relatiedipje je al moet gaan afvragen of hij illegaal ligt te rollebollen, kun je beter alleen gaan leven.
En wat vind je nu van je man (of is het ex?) dat die zo geraffineerd is dat je er niets van merkte? Voel je je daarna dan niet nog eens extra bedrogen, omdat ie zo goed kon liegen (toneelspelen?)...
Dan heb ik nog liever denk ik, de man die onhandige smoesjes verzint en bloost of stuntelige woorden gebruikt...?
Kun je met zo'n man verder? Je beschrijft het alsof hij het even nodig had dat avontuur en nu uitgeraasd is. ?
Ja, die uitzonderingen zullen er zijn, maar in de psychologische literatuur worden de meeste mannen die vreemdgaan wel benoemd als niet eenmalige.Mijn man is ex. En er zijn evenveel vreemdgangers als motieven. Psychologisch onderzoek is bedoeld om trends aan te geven en dingen te verduidelijken, niet om mensen in hokjes te stoppen. Bovendien is het gewoon niet waar dat uit de literatuur naar voren komt dat de meeste vreemdgangers het vaker doen. Een bepaald type wel, maar een ander type ook niet. Het vergt inderdaad heel veel van je, om iemand een tweede kans op vertrouwen te geven. Dat is een groot risico dat je neemt. Maar soms is het dat waard.
woensdag 27 augustus 2008 om 11:38
Alba, ik ben het grotendeels met je eens, maar ik wil graag een nuancering aanbrengen.
Verliefde mensen handelen doorgaans niet rationeel. Getrouwde verliefde mensen ook niet.
Alles wat zij onder andere omstandigheden moreel onaanvaardbaar vinden wordt weggeschoven door de felle emoties die met een buitenechtelijke relatie gepaard kunnen gaan.
Ook de minnares wordt heen en weer geslingerd tussen ratio en emoties. Welke van de twee gaat overwinnen is persoonlijk.
Vaak wordt de buitenechtelijke relatie afgedaan als iets minderwaardigs, ook door de betrokkenen, zelfs als er liefde in het spel is
De waarheid is vaak te moeilijk om onder ogen te zien.
Men zegt wel dat het huwelijk de taart is en dat de minnares de 'kruimels' krijgt. Maar wat als het huwelijk geen taart is maar een kleffe hap? en er dus ook geen kruimels zijn?
Verliefde mensen handelen doorgaans niet rationeel. Getrouwde verliefde mensen ook niet.
Alles wat zij onder andere omstandigheden moreel onaanvaardbaar vinden wordt weggeschoven door de felle emoties die met een buitenechtelijke relatie gepaard kunnen gaan.
Ook de minnares wordt heen en weer geslingerd tussen ratio en emoties. Welke van de twee gaat overwinnen is persoonlijk.
Vaak wordt de buitenechtelijke relatie afgedaan als iets minderwaardigs, ook door de betrokkenen, zelfs als er liefde in het spel is
De waarheid is vaak te moeilijk om onder ogen te zien.
Men zegt wel dat het huwelijk de taart is en dat de minnares de 'kruimels' krijgt. Maar wat als het huwelijk geen taart is maar een kleffe hap? en er dus ook geen kruimels zijn?
woensdag 27 augustus 2008 om 11:42
quote:Julus schreef op 27 augustus 2008 @ 11:32:
Ik geloof dat er altijd wel signalen zijn, het punt is alleen dat we dat niet willen zien. Ik erken mijn eigen aandeel, ik ken hem en weet waar zijn "zwakke" punt zit; zijn onzekerheid en zijn behoefte aan aandacht (meer dan gemiddeld). Neemt idd niet weg dat je dan maar vreemdgaat. Het is een vlucht voor je zelf, hij kwam iets te kort en dacht dat elders te kunnen invullen. Dat had hij met mij moeten bespreken, maar helaas zat er een verliefdheid in de weg. Vriend was smoorverliefd, het was geen kwestie van sex of spanning. Hij zei ook dat hij niet alleen voor sex zou vreemdgaan, zoiets kan hij niet begrijpen.
Daarom geloof ik hem ook als hij zegt dit nooit meer te willen.
Mijn vriend heeft het ook zelf verteld, dat hij verliefd is geworden. En dat hij in de knoop zat. Maar zag op dat moment niet hoe wij nog verder konden. Hij heeft er drie weken over gedaan voordat hij het me kon vertellen, in die drie weken was hij kortaf en snel geirriteerd en zo ken ik hem niet. Ook lag hij 's nachts wakker, te piekeren.
Dit was voor hem zeker geen avontuur, maar een hel. In de war dat hij verliefd was geworden, niet weten wat hij ermee moest. Is hem nooit eerder overkomen in een relatie. Onze relatie is eerst afgebroken en lijkt nu sterker, we hebben hard geknokt. En ja, garanties heb je nooit. Ik geloof hem dat hij een volgende keer er anders mee om zal gaan. En ja, ook ik kan verliefd worden en niet meer weten wat te doen.Sympathiek, geloofwaardig verhaal Jules! Wens jullie oprecht veel geluk
Ik geloof dat er altijd wel signalen zijn, het punt is alleen dat we dat niet willen zien. Ik erken mijn eigen aandeel, ik ken hem en weet waar zijn "zwakke" punt zit; zijn onzekerheid en zijn behoefte aan aandacht (meer dan gemiddeld). Neemt idd niet weg dat je dan maar vreemdgaat. Het is een vlucht voor je zelf, hij kwam iets te kort en dacht dat elders te kunnen invullen. Dat had hij met mij moeten bespreken, maar helaas zat er een verliefdheid in de weg. Vriend was smoorverliefd, het was geen kwestie van sex of spanning. Hij zei ook dat hij niet alleen voor sex zou vreemdgaan, zoiets kan hij niet begrijpen.
Daarom geloof ik hem ook als hij zegt dit nooit meer te willen.
Mijn vriend heeft het ook zelf verteld, dat hij verliefd is geworden. En dat hij in de knoop zat. Maar zag op dat moment niet hoe wij nog verder konden. Hij heeft er drie weken over gedaan voordat hij het me kon vertellen, in die drie weken was hij kortaf en snel geirriteerd en zo ken ik hem niet. Ook lag hij 's nachts wakker, te piekeren.
Dit was voor hem zeker geen avontuur, maar een hel. In de war dat hij verliefd was geworden, niet weten wat hij ermee moest. Is hem nooit eerder overkomen in een relatie. Onze relatie is eerst afgebroken en lijkt nu sterker, we hebben hard geknokt. En ja, garanties heb je nooit. Ik geloof hem dat hij een volgende keer er anders mee om zal gaan. En ja, ook ik kan verliefd worden en niet meer weten wat te doen.Sympathiek, geloofwaardig verhaal Jules! Wens jullie oprecht veel geluk
woensdag 27 augustus 2008 om 11:45
Wat je zegt over het niet merken: uitzonderingen daargelaten, dat zei ik wel. Maar in het voorbeeld van Jules was er dus wel een signaal. Hoewel ik direct zeg dat het geen excuus is: aandachtstekort voor elkaar. Moet op zich kunnen en is geen reden om meteen maar vreemd te gaan. Toch IS het wel een signaal.
Dan is er dus altijd wel een signaal. Makkelijk praten, achteraf. Als je bij het kleinste relatiedipje je al moet gaan afvragen of hij illegaal ligt te rollebollen, kun je beter alleen gaan leven.
Achteraf praten is altijd makkelijk, maar wanneer je de literatuur erop naleest, dan heeft de ene man het wel in zich om juist dan vreemd te gaan en de andere niet.
Het signaal blijft. Vandaar dat het eigenlijk zo belangrijk is om te weten wat jouw rol als bedrogen vrouw in het geheel is geweest. Waarom viel jij juist op deze man, een man die dingen oplost door vreemd te gaan.
Dan is er dus altijd wel een signaal. Makkelijk praten, achteraf. Als je bij het kleinste relatiedipje je al moet gaan afvragen of hij illegaal ligt te rollebollen, kun je beter alleen gaan leven.
Achteraf praten is altijd makkelijk, maar wanneer je de literatuur erop naleest, dan heeft de ene man het wel in zich om juist dan vreemd te gaan en de andere niet.
Het signaal blijft. Vandaar dat het eigenlijk zo belangrijk is om te weten wat jouw rol als bedrogen vrouw in het geheel is geweest. Waarom viel jij juist op deze man, een man die dingen oplost door vreemd te gaan.
woensdag 27 augustus 2008 om 11:47
Heb ik ook gelezen, dat er twee types zijn. En inderdaad, je kunt ze niet allemaal in een hokje stoppen, er zijn altijd uitzonderingen en bovendien heb je te maken met externe factoren.
Mannen die vreemdgaan zijn volwassen kerels en ze weten donders goed wat ze aan het doen zijn. Vrouwen die zich ervoor lenen weten ook heel goed wat ze aan het doen zijn, dus ik heb er geen medelijden mee. Zou het mezelf overkomen, dan zou ik dat ook niet hebben. Kwestie van erkennen dat je fout bezig bent; zelfinzicht.
Ik kan mezelf prima beschermen, maar heb er geen invloed op wat mijn partner doet/zegt/vindt. Gelukkig niet, we zijn niet elkaars bezit. Het is ook altijd een vrije keuze om bij iemand te zijn, als hij ermee wilt stoppen is dat zijn goed recht, en v.v.
Als hij een ander interessanter vindt, dan is dat dus zijn keuze, ook al is dat kut. Maar ik heb altijd gevonden dat het zijn gemis is, en daar is hij ook achter gekomen.
April, ik denk dat jouw baas het beste van twee werelden heeft. Jij bent er om zijn zakelijke tripjes en het werk doordeweeks op te spicen, het maakt het net even wat spannender allemaal. En thuis heeft hij veiligheid en zekerheid. Jij doet zijn best voor hem, zijn vrouw is meer bezig om het thuis te laten draaien.
Dat is niet spannend, maar gelukkig heeft hij jou om zich man te voelen. Hij voelt dat hij leeft, dat hij meer kan zijn dan alleen maar de kostwinner en degene die de container moet buiten zetten. Welke man wil dat gevoel nou niet? Maar jij blijft met lege handen staan, hoe dan ook...ik zou er geen genoegen mee nemen.
Mannen die vreemdgaan zijn volwassen kerels en ze weten donders goed wat ze aan het doen zijn. Vrouwen die zich ervoor lenen weten ook heel goed wat ze aan het doen zijn, dus ik heb er geen medelijden mee. Zou het mezelf overkomen, dan zou ik dat ook niet hebben. Kwestie van erkennen dat je fout bezig bent; zelfinzicht.
Ik kan mezelf prima beschermen, maar heb er geen invloed op wat mijn partner doet/zegt/vindt. Gelukkig niet, we zijn niet elkaars bezit. Het is ook altijd een vrije keuze om bij iemand te zijn, als hij ermee wilt stoppen is dat zijn goed recht, en v.v.
Als hij een ander interessanter vindt, dan is dat dus zijn keuze, ook al is dat kut. Maar ik heb altijd gevonden dat het zijn gemis is, en daar is hij ook achter gekomen.
April, ik denk dat jouw baas het beste van twee werelden heeft. Jij bent er om zijn zakelijke tripjes en het werk doordeweeks op te spicen, het maakt het net even wat spannender allemaal. En thuis heeft hij veiligheid en zekerheid. Jij doet zijn best voor hem, zijn vrouw is meer bezig om het thuis te laten draaien.
Dat is niet spannend, maar gelukkig heeft hij jou om zich man te voelen. Hij voelt dat hij leeft, dat hij meer kan zijn dan alleen maar de kostwinner en degene die de container moet buiten zetten. Welke man wil dat gevoel nou niet? Maar jij blijft met lege handen staan, hoe dan ook...ik zou er geen genoegen mee nemen.
woensdag 27 augustus 2008 om 11:52
B&S, dank je! We zijn op de goede weg. En ik heb mezelf ook beter leren kennen, dat is het voordeel...
Pom, helemaal mee eens. Heb dat ook gelezen in het boek van C Roodvoets. Goed nagedacht over waarom ik op deze man viel, en of ik dat de moeite waard vond om voor te knokken. Ik denk dat als je gaat terugdenken, je echt wel "afwijkend" gedrag, of iig een verandering in de relatie, hebt kunnen waarnemen. Je moet het alleen wel durven inzien..want als je zelf een goede relatie denkt te hebben, donder je keihard van je wolk af. Het is nodig om daar doorheen te prikken, er iets mee te doen, anders gebeurt dit gewoon weer. Andere spelers, ander verhaal, maar dezelfde ellende. Je relatie kan dan misschien best goed zijn, maar is dat niet iets wat je jezelf wijs maakt? Of misschien weet je niet van je partner dat hij eigenlijk ontevreden is?
Pom, helemaal mee eens. Heb dat ook gelezen in het boek van C Roodvoets. Goed nagedacht over waarom ik op deze man viel, en of ik dat de moeite waard vond om voor te knokken. Ik denk dat als je gaat terugdenken, je echt wel "afwijkend" gedrag, of iig een verandering in de relatie, hebt kunnen waarnemen. Je moet het alleen wel durven inzien..want als je zelf een goede relatie denkt te hebben, donder je keihard van je wolk af. Het is nodig om daar doorheen te prikken, er iets mee te doen, anders gebeurt dit gewoon weer. Andere spelers, ander verhaal, maar dezelfde ellende. Je relatie kan dan misschien best goed zijn, maar is dat niet iets wat je jezelf wijs maakt? Of misschien weet je niet van je partner dat hij eigenlijk ontevreden is?
woensdag 27 augustus 2008 om 11:55
[quote]pom508 schreef op 27 augustus 2008 @ 11:33:
Stel dat er een geheim verbond zou komen, dat alle vrouwen van getrouwde mannen afblijven, dan nog is het probleem niet opgelost.
De langst bestaande beroepsgroep zal meer dan ooit gaan floreren, namelijk de prostitutie.
[quote]
Dat ook, maar mannen zouden nog meer dan ooit moeite doen om te verbergen naar andere vrouwen dat ze getrouwd zijn.
Stel dat er een geheim verbond zou komen, dat alle vrouwen van getrouwde mannen afblijven, dan nog is het probleem niet opgelost.
De langst bestaande beroepsgroep zal meer dan ooit gaan floreren, namelijk de prostitutie.
[quote]
Dat ook, maar mannen zouden nog meer dan ooit moeite doen om te verbergen naar andere vrouwen dat ze getrouwd zijn.
woensdag 27 augustus 2008 om 12:00
Het is ook niet uit te bannen, het is een biologisch gegeven.
Mannen en vrouwen blijven altijd met elkaar flirten, daar begint het mee. Iemand het hoofd op hol jagen, en van daaruit gaat het verder. Dus dat is gewoon niet uit te bannen. Ergens begint het en het zit in onze natuur, om iemand van het andere geslacht interessant te vinden. Ik geloof er niet in dat je je hele leven met 1 iemand door kunt brengen en dat altijd geweldig zult blijven vinden. We worden in ons leven vaker verliefd dan 1 keer, alleen gaat het erom hoe sterk je principes zijn, of je gevoel sterker is dan je verstand, het maatschappelijke belang etc.
Mannen en vrouwen blijven altijd met elkaar flirten, daar begint het mee. Iemand het hoofd op hol jagen, en van daaruit gaat het verder. Dus dat is gewoon niet uit te bannen. Ergens begint het en het zit in onze natuur, om iemand van het andere geslacht interessant te vinden. Ik geloof er niet in dat je je hele leven met 1 iemand door kunt brengen en dat altijd geweldig zult blijven vinden. We worden in ons leven vaker verliefd dan 1 keer, alleen gaat het erom hoe sterk je principes zijn, of je gevoel sterker is dan je verstand, het maatschappelijke belang etc.
woensdag 27 augustus 2008 om 12:19
Dat boek van Roodvoets is interessant, maar ook niet meer dan een visie. Bepaalde dingen herken ik, maar andere ook weer helemaal niet.
Verliefdheid roept hele sterke behoeften en emoties op, en het toegeven aan een verliefdheid als je in een relatie zit, heeft ook voor de vreemdgaande partner vaak verstrekkende negatieve gevolgen, maar op het moment dat de affaire in gang wordt gezet weet diegene dat nog niet. Ik heb om me heen meermalen gezien dat vreemdgangers gruwelend aan die periode terugdenken als eens en nooit weer. Dat meenden ze, en daar leefden ze vervolgens naar. Daarom kun je soms ook door met iemand die vreemd is gegaan, als die persoon zijn les echt geleerd heeft.
Mijn ex verbrak zijn belofte om geen contact meer te hebben met zijn voormalige minnares, en dat was voor mij de druppel. Wat niet wegneemt dat ik toch nog steeds geloof, en om mij heen zie, dat er leven mogelijk is na vreemdgaan, en soms nog beter dan daarvoor.
Noem me naïef, maar dat vind ik een prettiger inzicht dan geloven in het cliché van eens gestolen, altijd een dief.
Mijn situatie is niet persé representatief voor anderen in een vergelijkbare situatie, en gelukkig maar.
Verliefdheid roept hele sterke behoeften en emoties op, en het toegeven aan een verliefdheid als je in een relatie zit, heeft ook voor de vreemdgaande partner vaak verstrekkende negatieve gevolgen, maar op het moment dat de affaire in gang wordt gezet weet diegene dat nog niet. Ik heb om me heen meermalen gezien dat vreemdgangers gruwelend aan die periode terugdenken als eens en nooit weer. Dat meenden ze, en daar leefden ze vervolgens naar. Daarom kun je soms ook door met iemand die vreemd is gegaan, als die persoon zijn les echt geleerd heeft.
Mijn ex verbrak zijn belofte om geen contact meer te hebben met zijn voormalige minnares, en dat was voor mij de druppel. Wat niet wegneemt dat ik toch nog steeds geloof, en om mij heen zie, dat er leven mogelijk is na vreemdgaan, en soms nog beter dan daarvoor.
Noem me naïef, maar dat vind ik een prettiger inzicht dan geloven in het cliché van eens gestolen, altijd een dief.
Mijn situatie is niet persé representatief voor anderen in een vergelijkbare situatie, en gelukkig maar.
woensdag 27 augustus 2008 om 13:02
Het is zeer zeker een biologisch gegeven, maar tijdens de opvoeding krijg je toch de bagage mee hoe je in je volwassen leven in eerste instantie omgaat met problemen.
Zelf ben ik 45 jaar oud en heb met de paplepel ingegeven gekregen, dat je als vrouw zeer zorgzaam moet zijn, dat mijn vader een zeer lastig type was regelmatig, maar dat dat weer voorbij ging zonder gesprek, Dat ik nooit gezien heb dat mijn moeder echt voor zichzelf opkwam etc etc.
Ik denk niet dat mijn vader een vreemdganger geweest is, wel zijn er talloze in mijn omgeving geweest die dat wel waren.
In feite droeg ik veel aspecten in me waar een partner toch een onbewust een hekel aan kan hebben. Hij heeft gezien bij zijn moeder hoe zij zich liet behandelen door haar man en had oprecht een hekel aan dat deel. Hij valt op een vrouw die gelijkwaardig is aan zijn moeder. Houdt van het ene deel, maar heeft een hekel aan dat andere deel. Ter compensatie zoekt hij dat deel bij een andere partner buitenshuis.
Met een vreemdgaande partner kun je alleen doorgaan als beide partners aan zichzelf gaan werken en..............kunnen leven met het gegeven dat vertrouwen nooit meer terug zal komen.
Nee ik geloof niet dat je na een doorstart na vreemdgaan een beter leven hebt dan daarvoor. Daarvoor is er teveel blijvende schade. Het kan wel zo lijken, maar is niet zo. Net zoals het eerdere voorbeeld dat mensen ogenschijnlijk een goede relatie hadden....
Zelf ben ik 45 jaar oud en heb met de paplepel ingegeven gekregen, dat je als vrouw zeer zorgzaam moet zijn, dat mijn vader een zeer lastig type was regelmatig, maar dat dat weer voorbij ging zonder gesprek, Dat ik nooit gezien heb dat mijn moeder echt voor zichzelf opkwam etc etc.
Ik denk niet dat mijn vader een vreemdganger geweest is, wel zijn er talloze in mijn omgeving geweest die dat wel waren.
In feite droeg ik veel aspecten in me waar een partner toch een onbewust een hekel aan kan hebben. Hij heeft gezien bij zijn moeder hoe zij zich liet behandelen door haar man en had oprecht een hekel aan dat deel. Hij valt op een vrouw die gelijkwaardig is aan zijn moeder. Houdt van het ene deel, maar heeft een hekel aan dat andere deel. Ter compensatie zoekt hij dat deel bij een andere partner buitenshuis.
Met een vreemdgaande partner kun je alleen doorgaan als beide partners aan zichzelf gaan werken en..............kunnen leven met het gegeven dat vertrouwen nooit meer terug zal komen.
Nee ik geloof niet dat je na een doorstart na vreemdgaan een beter leven hebt dan daarvoor. Daarvoor is er teveel blijvende schade. Het kan wel zo lijken, maar is niet zo. Net zoals het eerdere voorbeeld dat mensen ogenschijnlijk een goede relatie hadden....
woensdag 27 augustus 2008 om 13:23
Zelf vind ik dat als je vreemd gaat je totaal geen respect toont voor je partner. Verliefd op een getrouwde man kun je worden zie je maar aan mij. Omdat hij zei dat hij een rot huwelijk had en wilde scheiden bleef ik op hem wachten. Maar ik kon wachten tot sint juttemis en hij maar blijven aandringen. Maar ik ga niet met een getrouwde man naar bed. Dan is niet alleen hij respectloos tegenover zijn vrouw maar jij ook. Medeplichtig.
Als ik direct had geweten dat hij mij wilde als zijn minnares en niet als toekomstige partner dan had ik de verliefdheid en hem direct een halt toe geroepen. Waarom zou je blijven hangen in een uitzichtloze situatie? Respecteer jezelf! Die man heeft ondanks zijn lieve woordjes en aandacht geen respect voor je anders zou hij je dit niet aan doen. Wie wil iemand van wie hij houdt verdriet doen? Hij is toch geen sadist, narcist, egoïst?
Als ik direct had geweten dat hij mij wilde als zijn minnares en niet als toekomstige partner dan had ik de verliefdheid en hem direct een halt toe geroepen. Waarom zou je blijven hangen in een uitzichtloze situatie? Respecteer jezelf! Die man heeft ondanks zijn lieve woordjes en aandacht geen respect voor je anders zou hij je dit niet aan doen. Wie wil iemand van wie hij houdt verdriet doen? Hij is toch geen sadist, narcist, egoïst?
woensdag 27 augustus 2008 om 16:54
Silviea, het is onmogelijk om direct te kunnen weten wat je GM met je van plan is. Zoiets duurt even voordat je het door krijgt.
Jij bent als vrouw nergens schuldig aan hoor als je van een man houdt die toevallig gebonden is. Je gevoelens verschillen in zo'n situatie totaal niet van die van andere vrouwen die van een man houden. Het is echt niet verboden om van een getrouwde man te houden en het is ook niet immoreel.
De getrouwde man heeft zijn eigen verantwoordelijkheid voor zijn huwelijk, en het is hem volledig aan te rekenen hoe hij daarmee omgaat. Hij is degene die het verraad pleegt, niet de minnares. Ergens zei iemand dat de minnares medeschuldig is, omdat ze gelegenheid biedt, ik bestrijd dat. Als je zo doorredeneert dan is de hele wereld toch schuldig? Dan kan bijvoorbeeld een dief mensen beschuldigen dat ze teveel sieraden dragen en dat hij daarom is gaan stelen, nee echt, dat gaat er bij mij niet in.
Jij bent als vrouw nergens schuldig aan hoor als je van een man houdt die toevallig gebonden is. Je gevoelens verschillen in zo'n situatie totaal niet van die van andere vrouwen die van een man houden. Het is echt niet verboden om van een getrouwde man te houden en het is ook niet immoreel.
De getrouwde man heeft zijn eigen verantwoordelijkheid voor zijn huwelijk, en het is hem volledig aan te rekenen hoe hij daarmee omgaat. Hij is degene die het verraad pleegt, niet de minnares. Ergens zei iemand dat de minnares medeschuldig is, omdat ze gelegenheid biedt, ik bestrijd dat. Als je zo doorredeneert dan is de hele wereld toch schuldig? Dan kan bijvoorbeeld een dief mensen beschuldigen dat ze teveel sieraden dragen en dat hij daarom is gaan stelen, nee echt, dat gaat er bij mij niet in.
woensdag 27 augustus 2008 om 16:59
quote:nell schreef op 27 augustus 2008 @ 16:54:
Silviea, het is onmogelijk om direct te kunnen weten wat je GM met je van plan is. Zoiets duurt even voordat je het door krijgt.
Jij bent als vrouw nergens schuldig aan hoor als je van een man houdt die toevallig gebonden is. Je gevoelens verschillen in zo'n situatie totaal niet van die van andere vrouwen die van een man houden. Het is echt niet verboden om van een getrouwde man te houden en het is ook niet immoreel.
De getrouwde man heeft zijn eigen verantwoordelijkheid voor zijn huwelijk, en het is hem volledig aan te rekenen hoe hij daarmee omgaat. Hij is degene die het verraad pleegt, niet de minnares. Ergens zei iemand dat de minnares medeschuldig is, omdat ze gelegenheid biedt, ik bestrijd dat. Als je zo doorredeneert dan is de hele wereld toch schuldig? Dan kan bijvoorbeeld een dief mensen beschuldigen dat ze teveel sieraden dragen en dat hij daarom is gaan stelen, nee echt, dat gaat er bij mij niet in.Lekkere principes heb jij. Hoop dat bovenstaand bericht sarcastisch bedoeld is?
Silviea, het is onmogelijk om direct te kunnen weten wat je GM met je van plan is. Zoiets duurt even voordat je het door krijgt.
Jij bent als vrouw nergens schuldig aan hoor als je van een man houdt die toevallig gebonden is. Je gevoelens verschillen in zo'n situatie totaal niet van die van andere vrouwen die van een man houden. Het is echt niet verboden om van een getrouwde man te houden en het is ook niet immoreel.
De getrouwde man heeft zijn eigen verantwoordelijkheid voor zijn huwelijk, en het is hem volledig aan te rekenen hoe hij daarmee omgaat. Hij is degene die het verraad pleegt, niet de minnares. Ergens zei iemand dat de minnares medeschuldig is, omdat ze gelegenheid biedt, ik bestrijd dat. Als je zo doorredeneert dan is de hele wereld toch schuldig? Dan kan bijvoorbeeld een dief mensen beschuldigen dat ze teveel sieraden dragen en dat hij daarom is gaan stelen, nee echt, dat gaat er bij mij niet in.Lekkere principes heb jij. Hoop dat bovenstaand bericht sarcastisch bedoeld is?
woensdag 27 augustus 2008 om 17:08
woensdag 27 augustus 2008 om 17:13
Dat het niet immoreel is om achter een gebonden man aan te gaan en je als minnares totaal geen verantwoordelijkheid hebt.
Ik blijf erbij; van gebonden mannen blijf je af. Je mengt op zo'n moment in een bestaande relatie. Als hij echt serieus iets met je wil, mag hij eerst de bestaande relatie beeindigen en dan opnieuw met jou beginnen. Maar ja, hoeveel mannen doen dat in de praktijk? Heel weinig, dus zit de wereld vol met vrouwen die 's avonds wachten op dat ene sms'je, genieten van die paar stiekeme momenten en zich vastklampen aan valse beloften die nooit nagekomen zullen worden. How low can you go?
ALS je weet dat een man gebonden is, ben je niet meer onschuldig zodra je er iets mee begint. Je bent zeker wel verantwoordelijk voor je daden.
Ik blijf erbij; van gebonden mannen blijf je af. Je mengt op zo'n moment in een bestaande relatie. Als hij echt serieus iets met je wil, mag hij eerst de bestaande relatie beeindigen en dan opnieuw met jou beginnen. Maar ja, hoeveel mannen doen dat in de praktijk? Heel weinig, dus zit de wereld vol met vrouwen die 's avonds wachten op dat ene sms'je, genieten van die paar stiekeme momenten en zich vastklampen aan valse beloften die nooit nagekomen zullen worden. How low can you go?
ALS je weet dat een man gebonden is, ben je niet meer onschuldig zodra je er iets mee begint. Je bent zeker wel verantwoordelijk voor je daden.
woensdag 27 augustus 2008 om 17:16
woensdag 27 augustus 2008 om 17:18
quote:nell schreef op 27 augustus 2008 @ 17:15:
Ik zou daar geen plakker moreel of immoreel op willen plakken, ik kan niet in haar gemoed kijken. Wellicht denkt zij dat zij een goede daad pleegt omdat hij zo ongelukkig met zijn vrouw is, dan zou ik haar juist een goed mens vinden.... right. Een hele goede daad; gezin ontwricht, relatie verwoest, vrouw met gebroken hart en man die toch nooit voor haar zal kiezen...
Ik zou daar geen plakker moreel of immoreel op willen plakken, ik kan niet in haar gemoed kijken. Wellicht denkt zij dat zij een goede daad pleegt omdat hij zo ongelukkig met zijn vrouw is, dan zou ik haar juist een goed mens vinden.... right. Een hele goede daad; gezin ontwricht, relatie verwoest, vrouw met gebroken hart en man die toch nooit voor haar zal kiezen...
