Relaties
alle pijlers
Hersenbloeding bij vriend
zaterdag 16 mei 2015 om 22:53
Dit is het derde topic in korte tijd die ik open over mijn vriend en tegelijk ook het topic dat ik nooit heb willen openen…
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
woensdag 3 juni 2015 om 22:10
Deze nacht was beter dan de vorige. Overdag is er hier altijd wel iemand aanwezig, maar 's avonds gaan ze natuurlijk allemaal naar hun eigen familie. Ik wil ze niet te veel belasten.
Alsof alles nog niet erg genoeg is, stond mijn keuken vanmorgen onder water. Problemen met de leidingen. Voor ik het merkte en ik wist waar de hoofdkraan stond, was er al heel wat schade. Ik heb verschillende emmers door het toilet moeten gieten en heel wat moeten dweilen, terwijl de dokters mij eigenlijk verboden hadden om te bukken en heffen. Ik voel me echt brak. Ik had gehoopt dat mei gewoon een slechte maand ging zijn, maar het lijkt gewoon door te gaan in juni. Het mag nu echt wel stoppen.
Mijn schoonbroer is gekomen om de leiding te herstellen, of toch te proberen. Het is een te grote breuk en de loodgieter kan maar vrijdagmiddag langskomen.
De broer van mijn vriend heeft mij dan langs het ziekenhuis gebracht. Het deed deugd om mijn vriend weer even te zien en zijn hand te kunnen vasthouden. Hij heeft zijn ogen open gedaan en hij heeft met zijn hand aan zijn neus gekrabt, wat toch opnieuw een gerichte beweging lijkt te zijn.
Ik ga nu proberen wat slaap in te halen, slaapwel.
Alsof alles nog niet erg genoeg is, stond mijn keuken vanmorgen onder water. Problemen met de leidingen. Voor ik het merkte en ik wist waar de hoofdkraan stond, was er al heel wat schade. Ik heb verschillende emmers door het toilet moeten gieten en heel wat moeten dweilen, terwijl de dokters mij eigenlijk verboden hadden om te bukken en heffen. Ik voel me echt brak. Ik had gehoopt dat mei gewoon een slechte maand ging zijn, maar het lijkt gewoon door te gaan in juni. Het mag nu echt wel stoppen.
Mijn schoonbroer is gekomen om de leiding te herstellen, of toch te proberen. Het is een te grote breuk en de loodgieter kan maar vrijdagmiddag langskomen.
De broer van mijn vriend heeft mij dan langs het ziekenhuis gebracht. Het deed deugd om mijn vriend weer even te zien en zijn hand te kunnen vasthouden. Hij heeft zijn ogen open gedaan en hij heeft met zijn hand aan zijn neus gekrabt, wat toch opnieuw een gerichte beweging lijkt te zijn.
Ik ga nu proberen wat slaap in te halen, slaapwel.
donderdag 4 juni 2015 om 15:36
