Relaties
alle pijlers
Opa
woensdag 3 september 2008 om 16:10
Ik ben één van de gelukkigen die op haar bijna 30e nog een heuze Opa heeft. Als klein meisje was Opa mijn held, mijn superman. Ik ben deels door hem en mijn Oma opgevoed en heb een heerlijke jeugd gehad waarin ik niks tekort kwam.
Als klein meisje ben je je niet bewust van familie-issues, maar op mijn 5e gingen mijn Opa en Oma uit elkaar. Oma was mijn Opa's 4e vrouw, en hij had er een trend van gemaakt om dames na een tijdje te verlaten. Hij is wel ruim 25 jaar bij mijn Oma gebleven, maar kwam een leuke en frisser blaadje tegen.
Opa verhuisde naar een gehucht in Friesland met zijn nieuwe vrouw en 2 zoons, wij bleven in het midden van het land wonen. Eens per maand gingen we naar Opa en dat was een grandioos feest. Logeerpartijen, paardrijden, boswandelingen. Altijd leuk. Vooral als hij zijn beruchte tomatensoep kookte.
Ergens is er iets misgegaan. Opa en mijn vader kregen ruzie. Ik vermoed dat het gaat om het huwelijk van mijn vader, een geldkwestie en nog wat van die achterlijke familie-issues. Opa is behoorlijk vermogend, heeft een groot aantal kinderen uit zijn eerdere huwelijken en ook nog een aantal "onechte" kinderen uit buitenechtelijke relaties. Ook scheen Opa (ik heb het nooit van hemzelf vernomen) zich niet helemaal te kunnen vinden in de levensstijl van zijn oogappeltje; ik. (ik ging lekker in het weekend stappen, versleet vriendjes bij de vleet en was gezellig ruig voor een 18-jarige)
Het schijnt dat Opa op de bruiloft van mijn vader nog gehuild heeft over het verlies van zijn Grote Liefde, Oma tegen Oma's zus, en hij heeft vaak gezegd dat hij ons en de rivier (hij is schilder van rivieren) mistte.
Inmiddels is dit 10 jaar geleden.
In 2004 hebben mijn vader en zijn huidige vrouw nog een zoon gekregen, mijn broertje, Oma is inmiddels overleden en ik ben getrouwd en heb een dochter. Waar hij dus (naar mijn weten) allemaal niks van weet. Al 10 jaar is het angstaanjagend stil van zijn kant. En ik durf inmiddels niet meer. Mijn vader heeft elk contact verbroken en zelfs geen geboortekaartje van mijn broertje gestuurd.
Omdat Opa nu toch 86 is, begint er bij mij iets te knagen. Ik zou hem graag willen vertellen, zonder verwijten over het gebeuren, hoe het met ons gaat. Dat ie inmiddels Overgrootopa is. Dat ik getrouwd ben. Dat er nog een kleinkind is. Maar ik durf niet.
Als hij dingen van ons had willen weten, dan had hij wel eens iets laten horen, denk ik dan. En dus kijk ik stiekem eens op zijn website of hij niet is overleden, of hij nog schilderd. Zo blijf ik een beetje op de hoogte. Maar ergens steekt het dat ik hem niet kan vertellen dat het goed gaat.
Ik zou hem willen schrijven, of een foto sturen, maar ik ben bang dat zijn huidige vrouw dit niet op prijs stelt. Ik weet niet hoe de ruzie is ontstaan, maar ik weet dat zij en een geldkwestie ermee te maken hebben.
Ik heb al eens met mijn telefoon in mijn handen gestaan, maar ben bang dat zij opneemt. Of dat ie mij niet wilt spreken. Zucht. Al met al een lang verhaal. Mijn vader heeft mij onlangs gevraagd uit te zoeken waar ik Opa's schilderijen kan verkopen. Maar ik vind het zo moeilijk.
Iemand een idee hoe ik dit kan aanpakken? Ik ben zo bang dat hij misschien overlijd (hij is de jongste niet meer) en ik hem nooit meer kan zeggen dat het goed gaat, hij zijn achterkleinkind kan vasthouden en ik hem kan vertellen dat ik blij ben met de tijd die ik kleindochter van hem mocht zijn.
Als klein meisje ben je je niet bewust van familie-issues, maar op mijn 5e gingen mijn Opa en Oma uit elkaar. Oma was mijn Opa's 4e vrouw, en hij had er een trend van gemaakt om dames na een tijdje te verlaten. Hij is wel ruim 25 jaar bij mijn Oma gebleven, maar kwam een leuke en frisser blaadje tegen.
Opa verhuisde naar een gehucht in Friesland met zijn nieuwe vrouw en 2 zoons, wij bleven in het midden van het land wonen. Eens per maand gingen we naar Opa en dat was een grandioos feest. Logeerpartijen, paardrijden, boswandelingen. Altijd leuk. Vooral als hij zijn beruchte tomatensoep kookte.
Ergens is er iets misgegaan. Opa en mijn vader kregen ruzie. Ik vermoed dat het gaat om het huwelijk van mijn vader, een geldkwestie en nog wat van die achterlijke familie-issues. Opa is behoorlijk vermogend, heeft een groot aantal kinderen uit zijn eerdere huwelijken en ook nog een aantal "onechte" kinderen uit buitenechtelijke relaties. Ook scheen Opa (ik heb het nooit van hemzelf vernomen) zich niet helemaal te kunnen vinden in de levensstijl van zijn oogappeltje; ik. (ik ging lekker in het weekend stappen, versleet vriendjes bij de vleet en was gezellig ruig voor een 18-jarige)
Het schijnt dat Opa op de bruiloft van mijn vader nog gehuild heeft over het verlies van zijn Grote Liefde, Oma tegen Oma's zus, en hij heeft vaak gezegd dat hij ons en de rivier (hij is schilder van rivieren) mistte.
Inmiddels is dit 10 jaar geleden.
In 2004 hebben mijn vader en zijn huidige vrouw nog een zoon gekregen, mijn broertje, Oma is inmiddels overleden en ik ben getrouwd en heb een dochter. Waar hij dus (naar mijn weten) allemaal niks van weet. Al 10 jaar is het angstaanjagend stil van zijn kant. En ik durf inmiddels niet meer. Mijn vader heeft elk contact verbroken en zelfs geen geboortekaartje van mijn broertje gestuurd.
Omdat Opa nu toch 86 is, begint er bij mij iets te knagen. Ik zou hem graag willen vertellen, zonder verwijten over het gebeuren, hoe het met ons gaat. Dat ie inmiddels Overgrootopa is. Dat ik getrouwd ben. Dat er nog een kleinkind is. Maar ik durf niet.
Als hij dingen van ons had willen weten, dan had hij wel eens iets laten horen, denk ik dan. En dus kijk ik stiekem eens op zijn website of hij niet is overleden, of hij nog schilderd. Zo blijf ik een beetje op de hoogte. Maar ergens steekt het dat ik hem niet kan vertellen dat het goed gaat.
Ik zou hem willen schrijven, of een foto sturen, maar ik ben bang dat zijn huidige vrouw dit niet op prijs stelt. Ik weet niet hoe de ruzie is ontstaan, maar ik weet dat zij en een geldkwestie ermee te maken hebben.
Ik heb al eens met mijn telefoon in mijn handen gestaan, maar ben bang dat zij opneemt. Of dat ie mij niet wilt spreken. Zucht. Al met al een lang verhaal. Mijn vader heeft mij onlangs gevraagd uit te zoeken waar ik Opa's schilderijen kan verkopen. Maar ik vind het zo moeilijk.
Iemand een idee hoe ik dit kan aanpakken? Ik ben zo bang dat hij misschien overlijd (hij is de jongste niet meer) en ik hem nooit meer kan zeggen dat het goed gaat, hij zijn achterkleinkind kan vasthouden en ik hem kan vertellen dat ik blij ben met de tijd die ik kleindochter van hem mocht zijn.
woensdag 3 september 2008 om 16:15
Als ie zo modern is dat ie 'n eigen website heeft zou ik 'm mailen met daarbij ook zeker de foto van zijn achterkleinkind. Wellicht is dat voldoende voor hem om weer contact op te nemen.
Wel gaaf dat je als volwassen vrouw nog 'n opa hebt, ik zou graag mijn lievelingsopa nog 'ns een dagje terug willen hebben. Hij stierf al toen ik 11 was.
Wel gaaf dat je als volwassen vrouw nog 'n opa hebt, ik zou graag mijn lievelingsopa nog 'ns een dagje terug willen hebben. Hij stierf al toen ik 11 was.
woensdag 3 september 2008 om 16:16
Als hij een website heeft, heeft hij misschien ook een mailadres (ik weet niet hoe modern je opa is), daar zou je dan een mail met wat foto's naar toe kunnen sturen.
Anders zou ik toch bellen of een brief schrijven. Jij bent niet degene die ruzie heeft met je opa, maar je vader. En als je eenmaal de eerste stap voor contact gemaakt hebt kan het misschien heel erg meevallen. Je opa is de jongste niet meer en ik denk dat je er veel spijt van krijgt als je nu niks doet en over een tijd kan het niet meer.
Anders zou ik toch bellen of een brief schrijven. Jij bent niet degene die ruzie heeft met je opa, maar je vader. En als je eenmaal de eerste stap voor contact gemaakt hebt kan het misschien heel erg meevallen. Je opa is de jongste niet meer en ik denk dat je er veel spijt van krijgt als je nu niks doet en over een tijd kan het niet meer.
woensdag 3 september 2008 om 16:17
Als ik het goed begrijp is er een ruzie geweest tussen je vader en je opa. Daar sta jij dan toch buiten?
Mijn ouders en mijn grootouders hebben eveneens het contact met elkaar verbroken. Dat betekend echter niet dat ik dat ook gedaan heb. Ondanks dat het absoluut niet soepel verloopt heb ik nog wel contact met mijn grootouders. Mijn ouders vinden daar niets van, dat is mijn keuze.
Ik zou inderdaad een brief schrijven. Wat foto's meesturen van jullie en jullie kindje. Zonder verwijten maar gewoon vertellen hoe het met jullie gaat. Als hij er dan behoefde aan heeft weet hij iig dat je open staat voor contact...
Sterkte ermee...
Mijn ouders en mijn grootouders hebben eveneens het contact met elkaar verbroken. Dat betekend echter niet dat ik dat ook gedaan heb. Ondanks dat het absoluut niet soepel verloopt heb ik nog wel contact met mijn grootouders. Mijn ouders vinden daar niets van, dat is mijn keuze.
Ik zou inderdaad een brief schrijven. Wat foto's meesturen van jullie en jullie kindje. Zonder verwijten maar gewoon vertellen hoe het met jullie gaat. Als hij er dan behoefde aan heeft weet hij iig dat je open staat voor contact...
Sterkte ermee...
woensdag 3 september 2008 om 16:18
Meid, schrijf die brief of email, of pák die telefoon! Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat ie de hoorn er op gooit? So what
Ik zit hier met een biggelende traan, na jouw verhaal. Ik had tot een paar jaar geleden ook nog een oma, maar helaas heeft zij niet de belangrijke dingen meer mee kunnen maken (trouwen/kinderen) Ik mis haar nog elke dag.
Zorg ervoor dat je opa in elk geval weet dat er vanuit jouw kant geen verwijten zijn, en dat je graag contact met hem wil. Aan hem de keuze om er op in te gaan.
Succes
Ik zit hier met een biggelende traan, na jouw verhaal. Ik had tot een paar jaar geleden ook nog een oma, maar helaas heeft zij niet de belangrijke dingen meer mee kunnen maken (trouwen/kinderen) Ik mis haar nog elke dag.
Zorg ervoor dat je opa in elk geval weet dat er vanuit jouw kant geen verwijten zijn, en dat je graag contact met hem wil. Aan hem de keuze om er op in te gaan.
Succes
woensdag 3 september 2008 om 16:18
Jij weet niet waar die ruzie over ging, dus jij hoeft geen rekening te houden met gevoeligheden. Als ze jou er toen buiten gehouden hebben, kunnen ze dat nu ook nog.
Neem toch maar de stap. Misschien wil jouw opa ook graag contact met jou, maar zoekt hij jou niet op om dezelfde redenen dat jij het niet doet. Er is 10 jaar voorbij. Tijd werpt een barrière op die alleen maar groeit met het verstrijken van nog meer tijd.
Ik heb in jouw schoenen gestaan, en weet dat het heel eng en heel moeilijk is. Maar het kan wel. En volgens mij gaat het ook heel vaak heel goed.
Zoek de optie die het beste bij jullie past. Een brief (met foto's?), een telefoontje, of zelfs langsgaan.
Sterkte.
Neem toch maar de stap. Misschien wil jouw opa ook graag contact met jou, maar zoekt hij jou niet op om dezelfde redenen dat jij het niet doet. Er is 10 jaar voorbij. Tijd werpt een barrière op die alleen maar groeit met het verstrijken van nog meer tijd.
Ik heb in jouw schoenen gestaan, en weet dat het heel eng en heel moeilijk is. Maar het kan wel. En volgens mij gaat het ook heel vaak heel goed.
Zoek de optie die het beste bij jullie past. Een brief (met foto's?), een telefoontje, of zelfs langsgaan.
Sterkte.
woensdag 3 september 2008 om 16:22
Het ergste dat er kan gebeuren is inderdaad dat je opa geen contact wil. En dan verandert er dus niks aan de situatie. Waarom schrijf je hem geen mooie brief over je leven nu en dat je wilde laten weten dat je zulke goede herinneringen aan hem bewaart en hem graag weer zou ontmoeten? Doe je er een paar mooie foto's bij (oude mensen houden van foto's kijken, mijn oma kon uren naar foto's staren!) van jezelf, je trouwdag, je kind.
Het gaat hier niet alleen om de vraag: wordt het contact hersteld, maar ook om de vraag: voel ik me als hij er dadelijk niet meer is niet rot dat ik het niet geprobeerd heb? Doe het gewoon voor je eigen gemoedsrust.
Het gaat hier niet alleen om de vraag: wordt het contact hersteld, maar ook om de vraag: voel ik me als hij er dadelijk niet meer is niet rot dat ik het niet geprobeerd heb? Doe het gewoon voor je eigen gemoedsrust.
woensdag 3 september 2008 om 16:34
Ik weet niet of ik echt buiten die ruzie sta. Mijn Opa heeft naar mijn vader ooit eens duidelijk uitgesproken dat ie mijn levensstijl helemaal niks vond. Ik heb toen ook nog een brief moeten schrijven van mijn Opa's huidige vrouw waarin ik daarvoor mijn excuses aanbood, maar het wel naar mijn zin had zo en dat bij mijn leeftijd hoorde/fase was. Mijn vader is toen voor mij opgekomen. Daarna kwam er ruzie over van alles. Zo gaat dat, geloof ik.
Ongeveer 2 jaar geleden heb ik eens iets in zijn gastenboek geschreven, dat ik zijn site mooi vond, en dat is toen gewist.... heel naar, vond ik dat.
Waar ik bang voor ben is dat ik mijn Opa niet bereik, maar de vrouw waar hij mee getrouwd is. Het lijkt, en dat was altijd zo, of zij naaste familie liever kwijt is. Ws draait het weer es om geld, erfenis, het kan mij niet schelen. Wil gewoon weer eens mijn Opa zien.
Ongeveer 2 jaar geleden heb ik eens iets in zijn gastenboek geschreven, dat ik zijn site mooi vond, en dat is toen gewist.... heel naar, vond ik dat.
Waar ik bang voor ben is dat ik mijn Opa niet bereik, maar de vrouw waar hij mee getrouwd is. Het lijkt, en dat was altijd zo, of zij naaste familie liever kwijt is. Ws draait het weer es om geld, erfenis, het kan mij niet schelen. Wil gewoon weer eens mijn Opa zien.
woensdag 3 september 2008 om 16:45
quote:Nastik schreef op 03 september 2008 @ 16:34:
Ik weet niet of ik echt buiten die ruzie sta. Mijn Opa heeft naar mijn vader ooit eens duidelijk uitgesproken dat ie mijn levensstijl helemaal niks vond.
Vind je dat niet 'n beetje vreemd? Hij verslijt notabene 4 vrouwen en neukt ook nog wat rond buiten de deur zonder het veilig te doen en schopt dus vrouwen met kind. Als je zelf zo leeft dan mag je geen kritiek hebben op 'n ander die ook 'n vrij leven leidt vind ik.
Wel lullig dat je bericht uit z'n gastenboek is gewist. Misschien beheert die vrouw van hem zijn website wel, zodat zij de touwtjes in handen heeft? Misschien is het dus beter om rechtstreeks contact te zoeken door er naartoe te gaan of op te bellen. Ik zou het risico van 'n brief schrijven dus ook zeker niet nemen omdat die misschien door zijn vrouw wordt geopend en weggegooid.
Ik weet niet of ik echt buiten die ruzie sta. Mijn Opa heeft naar mijn vader ooit eens duidelijk uitgesproken dat ie mijn levensstijl helemaal niks vond.
Vind je dat niet 'n beetje vreemd? Hij verslijt notabene 4 vrouwen en neukt ook nog wat rond buiten de deur zonder het veilig te doen en schopt dus vrouwen met kind. Als je zelf zo leeft dan mag je geen kritiek hebben op 'n ander die ook 'n vrij leven leidt vind ik.
Wel lullig dat je bericht uit z'n gastenboek is gewist. Misschien beheert die vrouw van hem zijn website wel, zodat zij de touwtjes in handen heeft? Misschien is het dus beter om rechtstreeks contact te zoeken door er naartoe te gaan of op te bellen. Ik zou het risico van 'n brief schrijven dus ook zeker niet nemen omdat die misschien door zijn vrouw wordt geopend en weggegooid.
woensdag 3 september 2008 om 16:54
woensdag 3 september 2008 om 16:57
Ach, misschien keurde hij TO's toenmalige levensstijl wel af omdat hij zelf ook spijt heeft van zijn daden? Niet nodig om het gelijk als negatief te bestempelen toch, dat jij haar gedrag afkeurde terwijl hij zelf ook niet helemaal kosjer was? Ze was notabene pas 18, wellicht was 'ie gewoon hartstikke bezorgd.
Ik zou hem een brief of e-mail sturen. En ik zou daarin zeker vertellen over je man en kinderen, zodat hij in ieder geval ziet dat het nu "beter" met je gaat. En wil hij geen contact, dan niet. Maar dan hoef je jezelf in ieder geval niet meer af te vragen wat er was gebeurd als je contact had gezocht. Dan heb je in ieder geval duidelijkheid. Maar hou rekening met de mogelijkheid dat hij je afwijst of überhaupt niks van zich laat horen.
Ik zou hem een brief of e-mail sturen. En ik zou daarin zeker vertellen over je man en kinderen, zodat hij in ieder geval ziet dat het nu "beter" met je gaat. En wil hij geen contact, dan niet. Maar dan hoef je jezelf in ieder geval niet meer af te vragen wat er was gebeurd als je contact had gezocht. Dan heb je in ieder geval duidelijkheid. Maar hou rekening met de mogelijkheid dat hij je afwijst of überhaupt niks van zich laat horen.
woensdag 3 september 2008 om 17:01
quote:Celeone schreef op 03 september 2008 @ 16:57:
Ik zou hem een brief of e-mail sturen. En ik zou daarin zeker vertellen over je man en kinderen, zodat hij in ieder geval ziet dat het nu "beter" met je gaat. En wil hij geen contact, dan niet. Maar dan hoef je jezelf in ieder geval niet meer af te vragen wat er was gebeurd als je contact had gezocht. Dan heb je in ieder geval duidelijkheid. Maar hou rekening met de mogelijkheid dat hij je afwijst of überhaupt niks van zich laat horen.
Hij woont samen met 'n vrouw die waarschijnlijk het contact tussen hem en zijn vorige familie dwars zal zitten en aangezien de vrouw waarschijnlijk de post opent is de kans veel te groot dat opa de brief nooit zal krijgen. En wie weet kan zij ook in zijn e-mail, dus ook geen goed plan. Dan zou je nog niet weten of opa geen contact meer wil, of dat die gesaboteerd wordt door zijn vrouw.
De enige manier om het zeker te weten is door langs te gaan en face to face met 'm te praten.
Ik zou hem een brief of e-mail sturen. En ik zou daarin zeker vertellen over je man en kinderen, zodat hij in ieder geval ziet dat het nu "beter" met je gaat. En wil hij geen contact, dan niet. Maar dan hoef je jezelf in ieder geval niet meer af te vragen wat er was gebeurd als je contact had gezocht. Dan heb je in ieder geval duidelijkheid. Maar hou rekening met de mogelijkheid dat hij je afwijst of überhaupt niks van zich laat horen.
Hij woont samen met 'n vrouw die waarschijnlijk het contact tussen hem en zijn vorige familie dwars zal zitten en aangezien de vrouw waarschijnlijk de post opent is de kans veel te groot dat opa de brief nooit zal krijgen. En wie weet kan zij ook in zijn e-mail, dus ook geen goed plan. Dan zou je nog niet weten of opa geen contact meer wil, of dat die gesaboteerd wordt door zijn vrouw.
De enige manier om het zeker te weten is door langs te gaan en face to face met 'm te praten.
woensdag 3 september 2008 om 17:41
[Ik ben zo bang dat hij misschien overlijd (hij is de jongste niet meer) en ik hem nooit meer kan zeggen dat het goed gaat, hij zijn achterkleinkind kan vasthouden en ik hem kan vertellen dat ik blij ben met de tijd die ik kleindochter van hem mocht zijn.[/quote]
Nastik,
Ga naar hem toe voordat het te laat is, samen met je kindje/zijn achterkleinkind. En niet mailen of bellen. Hem nog 1x in zijn ogen aankijken vind ik beter, en zeg hem dat het goed gaat en dat je blij bent dat je zijn kleindochter mocht zijn. Dan heb jij tenminste je best gedaan en gezegd wat je nog wilde zeggen.
Het ergste wat er kan gebeuren is dat hij de deur voor je neus dicht doet.
Maar nog altijd is het beter om spijt te hebben van dingen die je gedaan hebt, dan van dingen die je niet gedaan hebt.
Nastik,
Ga naar hem toe voordat het te laat is, samen met je kindje/zijn achterkleinkind. En niet mailen of bellen. Hem nog 1x in zijn ogen aankijken vind ik beter, en zeg hem dat het goed gaat en dat je blij bent dat je zijn kleindochter mocht zijn. Dan heb jij tenminste je best gedaan en gezegd wat je nog wilde zeggen.
Het ergste wat er kan gebeuren is dat hij de deur voor je neus dicht doet.
Maar nog altijd is het beter om spijt te hebben van dingen die je gedaan hebt, dan van dingen die je niet gedaan hebt.
woensdag 3 september 2008 om 18:04
Nastik,
Wat een moeilijk situatie. Ikzelf heb ook zoiets dergelijks.
M'n tante (was als een oma voor me) is 7 jaar geleden overleden. Nadat dat is gebeurd hebben mijn ouders/broer ruzie gekregen met haar zoon. Ik sta daar buiten, maar ''koos'' onbewust de kant van m'n ouders/broer. Ik kwam erg graag bij neef/nicht en oom(opa) en dat was ineens voorbij. Sinds een tijd kom ik weer bij oom, die heeft een nieuwe vriendin, en het voelt goed.
Ik wil alleen maar zeggen, ga !! Wat heb je te verliezen. Dat de deur dicht word gegooid, maar dan heb je wel de stap gezet. Jij staat er verder buiten, en je opa hoeft jou niks kwalijk te nemen.
Het kan best meevallen. Maar ga, voordat je spijt krijgt en denkt: Had ik nou maar wel gegaan.
Wat een moeilijk situatie. Ikzelf heb ook zoiets dergelijks.
M'n tante (was als een oma voor me) is 7 jaar geleden overleden. Nadat dat is gebeurd hebben mijn ouders/broer ruzie gekregen met haar zoon. Ik sta daar buiten, maar ''koos'' onbewust de kant van m'n ouders/broer. Ik kwam erg graag bij neef/nicht en oom(opa) en dat was ineens voorbij. Sinds een tijd kom ik weer bij oom, die heeft een nieuwe vriendin, en het voelt goed.
Ik wil alleen maar zeggen, ga !! Wat heb je te verliezen. Dat de deur dicht word gegooid, maar dan heb je wel de stap gezet. Jij staat er verder buiten, en je opa hoeft jou niks kwalijk te nemen.
Het kan best meevallen. Maar ga, voordat je spijt krijgt en denkt: Had ik nou maar wel gegaan.
woensdag 3 september 2008 om 20:53
Een ruzie in de familie is altijd naar. Ik heb hier, gelukkig, geen ervaring mee maar wil je toch adviseren om contact met je opa op te nemen. Anders blijft het knagen, helemaal als er wat met hem gebeurt.
Je zou met een kort mailtje kunnen beginnen waarin je zegt wie je bent en alleen even zegt dat je graag contact met hem wilt of met de vraag of je hem wat over jezelf en je leven kan vertellen. Aan zijn reactie merk je dan vanzelf wel wat hij wilt. Gewoon in 1x alles mailen incl foto's of langs gaan kan natuurlijk ook! Net wat je zelf wilt maar doe wat!
In principe ben jij de dupe geworden van de onenigheid en kan jij er niks aan doen. Het is vervelend voor je opa en vader maar jij staat er in principe buiten en hoeft geen kant te kiezen.
Ik ben zelf ook bijna 30 en heb zelf ook het geluk om nog 2 oma's en 1 opa te hebben! Ik zit er niet wekelijks maar probeer ze zeker bij te houden! Ik heb zelf geen kinderen maar nichtjes en neven wel en m'n oma is zo trots op haar achterklein kinderen! Kan me voorstellen dat jouw opa dat ook is!!!! Dus pak de telefoon, schrijf een brief of ga langs!
Succes!!!
Je zou met een kort mailtje kunnen beginnen waarin je zegt wie je bent en alleen even zegt dat je graag contact met hem wilt of met de vraag of je hem wat over jezelf en je leven kan vertellen. Aan zijn reactie merk je dan vanzelf wel wat hij wilt. Gewoon in 1x alles mailen incl foto's of langs gaan kan natuurlijk ook! Net wat je zelf wilt maar doe wat!
In principe ben jij de dupe geworden van de onenigheid en kan jij er niks aan doen. Het is vervelend voor je opa en vader maar jij staat er in principe buiten en hoeft geen kant te kiezen.
Ik ben zelf ook bijna 30 en heb zelf ook het geluk om nog 2 oma's en 1 opa te hebben! Ik zit er niet wekelijks maar probeer ze zeker bij te houden! Ik heb zelf geen kinderen maar nichtjes en neven wel en m'n oma is zo trots op haar achterklein kinderen! Kan me voorstellen dat jouw opa dat ook is!!!! Dus pak de telefoon, schrijf een brief of ga langs!
Succes!!!
woensdag 3 september 2008 om 21:30
Wat ontzettend naar deze hele situatie. Uit eigen ervaring( Op de een of andere manier doe ik altijd dingen NIET, en daarna kan het nooit meer en heb ik daar spijt van) kan ik zeggen, je gaat het niet verdragen als je het nooit geprobeerd hebt. Want die dag gaat komen dat het te laat is, en dan blijf je denken als als als. Het zou verschrikkelijk zijn als de deur in je gezicht wordt gegooid, zeker, en daar zul je dan nog lang verdriet om hebben, maar dan heb je het iig geprobeerd. En opa is toch ook wat jaartjes ouder, wellicht dat de meest nare haat gevoelens toch wat gesleten zijn (ik weet niet ihoe ik het goed kan verwoorden, ik bedoel niet hij jou haat, maar de haat die in die ruzie zit)
Echt ga langs!
Echt ga langs!
woensdag 3 september 2008 om 21:39
Wat houdt je tegen? Werkelijk, alle redenen die gooi je op uit angst. Omdat de drempel zo hoog is. Jouw opa heeft misschien wel dezelfde drempel. Morgen wordt mijn oom begraven, 49 jaar. Zo kan het leven ook lopen. Jouw opa is 86. Misschien heeft hij nog tien jaar, maar misschien krijg je de kans helemaal niet meer als je het niet nu doet. Bel of stap in je auto. Je vergeeft het jezelf niet als het op een dag niet meer kan en jij nooit meer contact hebt opgenomen.
Succes en wacht er niet langer mee!
Laat je weten hoe je opa reageerde op zijn achterkleinkind?
Succes en wacht er niet langer mee!
Laat je weten hoe je opa reageerde op zijn achterkleinkind?
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
donderdag 4 september 2008 om 16:11
Ik heb zojuist de brief geschreven en er een mooie foto van mijn dochter en mij erbij gedaan. Ik hoop dat hij het leest. Er naartoe gaan durf ik niet. Lees; groot landhuis, hek, waakhond... in mijn herinneringen. Dus tja...
Ik laat het zeker weten als ik een reactie krijg. Ik ga er niet op hopen maar je weet natuurlijk maar nooit.
Ik laat het zeker weten als ik een reactie krijg. Ik ga er niet op hopen maar je weet natuurlijk maar nooit.
donderdag 4 september 2008 om 16:16
Ik heb alleen je verhaal gelezen, niet de reacties van anderen, maar mijn gevoel zegt: doen!
Het pakt vast goed voor je uit.
En anders: beter spijt van wat je wel hebt gedaan dan wan wat je niet hebt gedaan.
Als je opa straks is overleden, dan heb je geen kans meer om het recht te zetten.
Ondanks de slechte relatie met hem en je vader, jij bent zijn kleinkind en hij houdt vast nog wel van je hoor!
Het pakt vast goed voor je uit.
En anders: beter spijt van wat je wel hebt gedaan dan wan wat je niet hebt gedaan.
Als je opa straks is overleden, dan heb je geen kans meer om het recht te zetten.
Ondanks de slechte relatie met hem en je vader, jij bent zijn kleinkind en hij houdt vast nog wel van je hoor!
