Kinderen
alle pijlers
onbekende stiefkinderen en eigen kinderen
donderdag 11 september 2008 om 16:26
ik weet niet goed waar ik dit topic plaatsten moet maar ik gok op kinderen
mijn man is eerder getrouwd geweest en heeft 3 kinderen met zijn ex vrouw. Toen wij trouwde besloot zij dat hij de kinderen niet langer mocht zien. ik ken zijn kinderen dan ook eigenlijk zo goed als niet (1x in de 14 dagen een weekend een paar maanden lang) dit is nu ruim 4 jaar zo en onderhand hebben wij dus zelf 2 kinderen.
nu het probleem waar we niet uit komen. de oudste van mijn man is oud genoeg om zelf contact op te nemen, via via weten we dat dit niet gaat gebeuren in de nabije toekomst, prima die keuze mag hij maken. de twee andere zijn nog erg jong de kans dat die contact opnemen is ook niet erg groot (als het sowieso al ooit gebeurd)
als mijn man ergens nieuw is en hij stelt zich voor en verteld over zich zelf dan is t al snel van; ik heb 5 kinderen. voor mijn gevoel is dit meer om daar mee te pronken dan dat het er toe doet (dit is een belangrijk onderdeel helaas, dat 'pronken').
omdat ik mijn kinderen niet wil laten opgroeien met t idee dat papa elk moment kan verdwijnen en zij het idee van 3 onbekende familieleden niet snappen wil ik dat gewoon prive houden, goede bekende familie er over praten? prima aan de grote klok hangen.... nee!
nou waren we daar na een paar aanvaringen het wel over eens geworden, het voegde niks toe om dat te vertellen.
afgelopen weekend waren we op bezoek bij mensen die ik niet kon en daar waren mensen die met mijn man begonnen over 'zijn 5' dat bleek nogal flink (hoe zeg je dat) onder de anadacht geweest te zijn.
mijn kinderen waren daar dus bij, en nu zitten ze op een leeftijd dat ze dat soort dingen geheel niet snappen maar ik ben er wel heel boos over geworden. mijn man was onze afspraak 'vergeten' die is tenslotte al 2 jaar geleden gemaakt :S volgend jaar snapt de oudste dit soort dingen wel en ik weet dan ook eigenlijk helemaal niet hoe ik dit moet aanpakken.
het is niet zo dat ik mans kinderen geheim houden wil oid, ik wil het ze vertellen als ze het snappen en er aan toe zijn/er mee om kunnen gaan. er hangen ook foto's aan de muur van die kinderen zodat ze er naar kunnen gaan vragen als ze oud genoeg zijn om te snappen dat er voor hun vreemde aan de muur hangen.
in ieder geval mijn vraag is nu; hoe zouden jullie dit aanpakken (de stiefkinderen en je eigen kinderen) en hoe lossen man en ik dit op?
mijn man is eerder getrouwd geweest en heeft 3 kinderen met zijn ex vrouw. Toen wij trouwde besloot zij dat hij de kinderen niet langer mocht zien. ik ken zijn kinderen dan ook eigenlijk zo goed als niet (1x in de 14 dagen een weekend een paar maanden lang) dit is nu ruim 4 jaar zo en onderhand hebben wij dus zelf 2 kinderen.
nu het probleem waar we niet uit komen. de oudste van mijn man is oud genoeg om zelf contact op te nemen, via via weten we dat dit niet gaat gebeuren in de nabije toekomst, prima die keuze mag hij maken. de twee andere zijn nog erg jong de kans dat die contact opnemen is ook niet erg groot (als het sowieso al ooit gebeurd)
als mijn man ergens nieuw is en hij stelt zich voor en verteld over zich zelf dan is t al snel van; ik heb 5 kinderen. voor mijn gevoel is dit meer om daar mee te pronken dan dat het er toe doet (dit is een belangrijk onderdeel helaas, dat 'pronken').
omdat ik mijn kinderen niet wil laten opgroeien met t idee dat papa elk moment kan verdwijnen en zij het idee van 3 onbekende familieleden niet snappen wil ik dat gewoon prive houden, goede bekende familie er over praten? prima aan de grote klok hangen.... nee!
nou waren we daar na een paar aanvaringen het wel over eens geworden, het voegde niks toe om dat te vertellen.
afgelopen weekend waren we op bezoek bij mensen die ik niet kon en daar waren mensen die met mijn man begonnen over 'zijn 5' dat bleek nogal flink (hoe zeg je dat) onder de anadacht geweest te zijn.
mijn kinderen waren daar dus bij, en nu zitten ze op een leeftijd dat ze dat soort dingen geheel niet snappen maar ik ben er wel heel boos over geworden. mijn man was onze afspraak 'vergeten' die is tenslotte al 2 jaar geleden gemaakt :S volgend jaar snapt de oudste dit soort dingen wel en ik weet dan ook eigenlijk helemaal niet hoe ik dit moet aanpakken.
het is niet zo dat ik mans kinderen geheim houden wil oid, ik wil het ze vertellen als ze het snappen en er aan toe zijn/er mee om kunnen gaan. er hangen ook foto's aan de muur van die kinderen zodat ze er naar kunnen gaan vragen als ze oud genoeg zijn om te snappen dat er voor hun vreemde aan de muur hangen.
in ieder geval mijn vraag is nu; hoe zouden jullie dit aanpakken (de stiefkinderen en je eigen kinderen) en hoe lossen man en ik dit op?
donderdag 11 september 2008 om 16:44
Het is een volwassen man met een leven voordat hij jou leerde kennen, dat hoeft hij (en daarbij dus zijn kinderen) toch niet te ontkennen?!? Het komt op mij over alsof je vind dat de kinderen die jullie samen hebben belangrijker zijn dan de kinderen uit zijn eerste huwelijk. Ja, voor jou misschien maar voor hem zal dat (naar ik mag hopen) niet zo zijn.
donderdag 11 september 2008 om 16:44
quote:gigaluilak schreef op 11 september 2008 @ 16:41:
hij hoeft ze niet te ontkennen, maar op een podium omroepen dat hij de vader van 5 is is wel weer een ander uiterste...
ik wil mijn man niet afzeiken, maar op dit vlak is dat erg moeilijk....
hij heeft absoluut geen rede er trots op te zijn dat hij er 5 heeft. nooit word er een woord gerept over die kinderen, ook niet als het er toe doet.
pronken is ook niet echt een goed gekozen word, hij gebruikt dit gegeven echt puur en alleen om interessant te doen, dat maakt het moeilijk voor mij en dus een issue in ons gezin.Dus jij wil dat als hij er over praat dat hij er 5 heeft en trots is er ook naar handelt, dat hij er buiten dat geklets naar buiten toe ook wat mee doet in de thuissituatie? En dat als hij dat niet doet, hij er ook niet over praat? Ik probeer me even in je te verplaatsen dus correct me if i'am wrong.
hij hoeft ze niet te ontkennen, maar op een podium omroepen dat hij de vader van 5 is is wel weer een ander uiterste...
ik wil mijn man niet afzeiken, maar op dit vlak is dat erg moeilijk....
hij heeft absoluut geen rede er trots op te zijn dat hij er 5 heeft. nooit word er een woord gerept over die kinderen, ook niet als het er toe doet.
pronken is ook niet echt een goed gekozen word, hij gebruikt dit gegeven echt puur en alleen om interessant te doen, dat maakt het moeilijk voor mij en dus een issue in ons gezin.Dus jij wil dat als hij er over praat dat hij er 5 heeft en trots is er ook naar handelt, dat hij er buiten dat geklets naar buiten toe ook wat mee doet in de thuissituatie? En dat als hij dat niet doet, hij er ook niet over praat? Ik probeer me even in je te verplaatsen dus correct me if i'am wrong.
donderdag 11 september 2008 om 16:45
quote:gigaluilak schreef op 11 september 2008 @ 16:41:
hij heeft absoluut geen rede er trots op te zijn dat hij er 5 heeft.
En dat bepaal JIJ???!!!
Ga je schamen zeg. Als hij wil pronken, heeft hij het recht om te pronken, wanneer hij maar wil. Kom op zeg, het is drie keer zijn vlees en bloed wat daar rondloopt, NATUURLIJK heeft hij reden om daar trots op te zijn!
hij heeft absoluut geen rede er trots op te zijn dat hij er 5 heeft.
En dat bepaal JIJ???!!!
Ga je schamen zeg. Als hij wil pronken, heeft hij het recht om te pronken, wanneer hij maar wil. Kom op zeg, het is drie keer zijn vlees en bloed wat daar rondloopt, NATUURLIJK heeft hij reden om daar trots op te zijn!
donderdag 11 september 2008 om 16:47
Volgens mij geeft jouw man alleen maar een heel goed signaal af naar zijn jongste twee kinderen, door te laten zien dat zijn oudste drie voor hem net zo goed belangrijk zijn, ook al ziet hij ze niet.
Want wees eerlijk; niet alle relaties lopen goed af. Als het fout zou gaan tussen jullie, zullen jullie kinderen heel bang kunnen worden dat pappa hun ook gaat verzwijgen, vergeten.
En dat jouw man er verder niet over praat, ook niet als het er wel toe doet zoals jij zegt, zou dat ook niet met jou te maken kunnen hebben? Jij bent degene die aangeeft niet te veel over die kinderen te willen praten, dus dan doet hij het niet. Jij zegt dat hij op een podium gaat staan. Wel, misschien heeft hij het wel nodig om af en toe wel gewoon over zijn kinderen te kunnen praten?
Want wees eerlijk; niet alle relaties lopen goed af. Als het fout zou gaan tussen jullie, zullen jullie kinderen heel bang kunnen worden dat pappa hun ook gaat verzwijgen, vergeten.
En dat jouw man er verder niet over praat, ook niet als het er wel toe doet zoals jij zegt, zou dat ook niet met jou te maken kunnen hebben? Jij bent degene die aangeeft niet te veel over die kinderen te willen praten, dus dan doet hij het niet. Jij zegt dat hij op een podium gaat staan. Wel, misschien heeft hij het wel nodig om af en toe wel gewoon over zijn kinderen te kunnen praten?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 11 september 2008 om 16:47
overigens een andere aanvulling, je hoeft ze niet te ontkennen, familie en goede vrienden kennen het verhaal weten dat het er 5 zijn. nogmaals er word NOOIT over gesproken.
het is ook een beetje de manier waarop dingen gepresenteerd worden...
overigens eis ik niet van hem dat hij zijn kinderen ontkent, we hebben er samen over gepraat en samen dit besloten.
overigens voor de duidelijkheid, het is niet door mij dat hij die kinderen niet ziet
het is ook een beetje de manier waarop dingen gepresenteerd worden...
overigens eis ik niet van hem dat hij zijn kinderen ontkent, we hebben er samen over gepraat en samen dit besloten.
overigens voor de duidelijkheid, het is niet door mij dat hij die kinderen niet ziet
donderdag 11 september 2008 om 16:48
Heb je er weleens aan gedacht dat hij het in jullie thuissituatie nooit over zijn kinderen heeft omdat hij weet dat jij dat niet wilt? En vervolgens maak je daar ook nog een punt van.
En dat hij dan wel tegen andere mensen verteld over zijn kinderen, vind ik alleen maar goed, hij heeft toch niets te ontkennen.
Het lijkt idd wel jaloezie te zijn van jouw kant.
En dat hij dan wel tegen andere mensen verteld over zijn kinderen, vind ik alleen maar goed, hij heeft toch niets te ontkennen.
Het lijkt idd wel jaloezie te zijn van jouw kant.
donderdag 11 september 2008 om 16:49
Ik heb zo 3 kinderen uit 2 relaties. Ik ben niet trots hoe alles gelopen is. Het had anders gekunt in mijn leven. Wellicht dat zoiets opgaat voor je man.
Maar ik ben RETE TROTS op alle 3 (1 nog in buik) En geen enkele idioot die mij zou moeten vertellen ze te ontkennen (al wonen ze bij mij)
Het enige leuke aan jouw verhaal vind ik te horen dat hij zo trots is. Dat hij ze op een podium zet. Dat zegt heel erg veel over hem. Live with it.
Maar ik ben RETE TROTS op alle 3 (1 nog in buik) En geen enkele idioot die mij zou moeten vertellen ze te ontkennen (al wonen ze bij mij)
Het enige leuke aan jouw verhaal vind ik te horen dat hij zo trots is. Dat hij ze op een podium zet. Dat zegt heel erg veel over hem. Live with it.
donderdag 11 september 2008 om 16:49
donderdag 11 september 2008 om 16:51
donderdag 11 september 2008 om 16:52
quote:visje444 schreef op 11 september 2008 @ 16:51:
Even omdraaien gigaluilak:
Stel jullie gaan scheiden, en de kindjes worden toegewezen aan je man. Jij hertrouwt en hebt opnieuw 2 kindjes. Zou jij het leuk vinden als jou nieuwe man je vroeg om het bestaan van de 2 'achtergebleven' kindjes privé te houden?Juist!
Even omdraaien gigaluilak:
Stel jullie gaan scheiden, en de kindjes worden toegewezen aan je man. Jij hertrouwt en hebt opnieuw 2 kindjes. Zou jij het leuk vinden als jou nieuwe man je vroeg om het bestaan van de 2 'achtergebleven' kindjes privé te houden?Juist!
donderdag 11 september 2008 om 16:53
Ik vind het echt vreselijk hoe jij je opstelt. Je hebt volgens mij géén idee waar je mee bezig bent. De situatie waar jij inzit, die ken ik van héél dichtbij. Ik heb een oudere (half)broer waarbij dit speelt. Ik kan je één ding vertellen, die kinderen worden ouder en die gaan zich dan dingen afvragen. Dat zou best 's pas over 20 of 30 jaar kunnen zijn. Als ze er dan óóit achter komen dan hun vader hun bestaan niet eens meer noemde bij vrienden en kennissen 'omdat het niks toevoegde', nou, dan wordt hun hart gebroken. Hou dus op hiermee, hier ga je die kinderen vreselijk veel pijn mee doen! En waarom? Omdat jij 'het niet zo duidelijk' vind voor je eigen kinderen? Dat kan je toch speels uitleggen, niet panisch over doen. Echt, neem het alsjeblieft van mij aan. Ik kan je niet vertellen hoe vreselijk veel pijn dit soort dingen kunnen doen. Die kinderen zullen hier later al een hele harde dobber aan hebben, maak het nou niet nóg moeilijker voor ze!!!!!
donderdag 11 september 2008 om 16:53
quote:visje444 schreef op 11 september 2008 @ 16:43:
En wat vind jij ervan dat er nooit over die kinderen wordt gesproken? Zou je het vervelend vinden als hij op een normale manier gewoon aan iedereen die het vroeg vertelde dat hij 5 kinderen heeft, waarvan drie uit een vorig huwelijk? Of zou je dat ook storen?
nee dat zou mi dus helemaal niet storen.
zijn moeder heeft de kinderen ook een paar jaar niet gezien en nu weer wel en zij laat altijd foto's zien en verteld hoe het met ze gaat en wat ze doen. dit zijn normale gesprekken en nee daar heb ik totaal geen moeite mee.
ik ben hier niet de boze stiefmoeder hoor! als die kinderen hier willen komen is dat goed, graag zelfs! ik geloof nog altijd dat een kind 2 ouders nodig heeft.
maar nogmaals dit is iets wat we samen hebben afgesproken, mijn vraag is; hoe zouden jullie het aanpakken (aangepakt hebben) en hoe nu verder in de situatie waar in we zitten?
mij afzeiken hier over helpt ook niet verder, hooguit dat jullie even je frustratie hebben kunnen botvieren.
En wat vind jij ervan dat er nooit over die kinderen wordt gesproken? Zou je het vervelend vinden als hij op een normale manier gewoon aan iedereen die het vroeg vertelde dat hij 5 kinderen heeft, waarvan drie uit een vorig huwelijk? Of zou je dat ook storen?
nee dat zou mi dus helemaal niet storen.
zijn moeder heeft de kinderen ook een paar jaar niet gezien en nu weer wel en zij laat altijd foto's zien en verteld hoe het met ze gaat en wat ze doen. dit zijn normale gesprekken en nee daar heb ik totaal geen moeite mee.
ik ben hier niet de boze stiefmoeder hoor! als die kinderen hier willen komen is dat goed, graag zelfs! ik geloof nog altijd dat een kind 2 ouders nodig heeft.
maar nogmaals dit is iets wat we samen hebben afgesproken, mijn vraag is; hoe zouden jullie het aanpakken (aangepakt hebben) en hoe nu verder in de situatie waar in we zitten?
mij afzeiken hier over helpt ook niet verder, hooguit dat jullie even je frustratie hebben kunnen botvieren.
donderdag 11 september 2008 om 16:53
Ik zou het vreselijk vinden als de vader van mijn 2 kinderen hun bestaan zou verzwijgen en alleen aan goede bekenden zou vertellen.
Alsof de kinderen een fout zijn!
Nee, hij is trots op zijn kinderen. Zet ze ook op een voetstuk en gelukkig zijn we ondanks de scheiding nog twee trotse ouders, maar dit, echt mijn bek valt open...
Alsof de kinderen een fout zijn!
Nee, hij is trots op zijn kinderen. Zet ze ook op een voetstuk en gelukkig zijn we ondanks de scheiding nog twee trotse ouders, maar dit, echt mijn bek valt open...
donderdag 11 september 2008 om 16:55
Gigaluilak,
Om te antwoorden op je vraag over hoe je het moet aanpakken: nieuwe afspraken maken!
Dat hij open mag praten over de kinderen. En daarbij kan je tevens afspreken dat hij dit niet doet om zich interessant te maken ofzo, maar het op een normale manier vertelt. En dit ook gewoon vertellen aan de kindjes, dat papa nog drie kindjes heeft, die bij hun mama wonen.
Om te antwoorden op je vraag over hoe je het moet aanpakken: nieuwe afspraken maken!
Dat hij open mag praten over de kinderen. En daarbij kan je tevens afspreken dat hij dit niet doet om zich interessant te maken ofzo, maar het op een normale manier vertelt. En dit ook gewoon vertellen aan de kindjes, dat papa nog drie kindjes heeft, die bij hun mama wonen.
donderdag 11 september 2008 om 16:56
Je wil weten wat je zou moeten doen?
Inderdaad een gesprek aan gaan.
Je spijt betuigen dat jij jezelf zo hebt opgesteld de afgelopen tijd. Dat je het logisch vindt dat je man zo trots is op zijn kinderen en hij er over mag praten wanneer hij wil.
Dat je langzamerzeker de kinderen gaat introduceren qua verhaal bij je eigen kinderen op natuurlijke wijze. Stukje bij beetje ipv geheimpje verklappen.
En vertellen dat je trots bent op het feit dat hij zo een lieve vader is dat hij zo gek is met AL zijn kinderen.
Interesse tonen in zijn kinderen. En kijken misschien hoe je ooit weer contact zou kunnen krijgen.
Inderdaad een gesprek aan gaan.
Je spijt betuigen dat jij jezelf zo hebt opgesteld de afgelopen tijd. Dat je het logisch vindt dat je man zo trots is op zijn kinderen en hij er over mag praten wanneer hij wil.
Dat je langzamerzeker de kinderen gaat introduceren qua verhaal bij je eigen kinderen op natuurlijke wijze. Stukje bij beetje ipv geheimpje verklappen.
En vertellen dat je trots bent op het feit dat hij zo een lieve vader is dat hij zo gek is met AL zijn kinderen.
Interesse tonen in zijn kinderen. En kijken misschien hoe je ooit weer contact zou kunnen krijgen.
donderdag 11 september 2008 om 16:56
quote:Fae schreef op 11 september 2008 @ 16:49:
overigens een andere aanvulling, je hoeft ze niet te ontkennen, familie en goede vrienden kennen het verhaal weten dat het er 5 zijn. nogmaals er word NOOIT over gesproken.
en zou het niet zo kunnen zijn dat er niet over die kinderen gesproken wordt omdat het zo moeilijk voor jou is?
nee dus; mijn bijdrages lezen en je weet dat ik er wel over praat en daar ook geen moeite mee heb.
het probleem is dat hij het 'gebruikt' bij vreemde en dat terwijl hij zelf! kwam met niks vertellen aan onze kinderen (die foto's aan de muur zodat de kinderen er naar gaan vragen is dan nog mijn idee geweest.... :S)
nogmaals ik ben niet de boze stiefmoeder in dit verhaal.
overigens een andere aanvulling, je hoeft ze niet te ontkennen, familie en goede vrienden kennen het verhaal weten dat het er 5 zijn. nogmaals er word NOOIT over gesproken.
en zou het niet zo kunnen zijn dat er niet over die kinderen gesproken wordt omdat het zo moeilijk voor jou is?
nee dus; mijn bijdrages lezen en je weet dat ik er wel over praat en daar ook geen moeite mee heb.
het probleem is dat hij het 'gebruikt' bij vreemde en dat terwijl hij zelf! kwam met niks vertellen aan onze kinderen (die foto's aan de muur zodat de kinderen er naar gaan vragen is dan nog mijn idee geweest.... :S)
nogmaals ik ben niet de boze stiefmoeder in dit verhaal.
donderdag 11 september 2008 om 16:56
Ik zie het probleem niet zo met dat hij die vijf kinderen noemt. Ik zie wel een probleem als hij dat niet doet. Ten eerste voor de oudste drie. Mochten die ooit besluiten wel weer contact op te nemen, is het niet bepaald leuk om te horen dat je doodgezwegen bent. Maar ten tweede ook voor de jongste twee. Hoe jong ook, ze kunnen meer bevatten dan jij denkt. Mijn oudste broer is geadopteerd en dat is nooit geheim geweest. De stukjes die hij in eerste instantie niet begreep, vielen later pijnloos op hun plaats.
Nu je vraag:
quote:gigaluilak schreef op 11 september 2008 @ 16:26:
in ieder geval mijn vraag is nu; hoe zouden jullie dit aanpakken (de stiefkinderen en je eigen kinderen) en hoe lossen man en ik dit op?
Nou, ik zou het dus heel ander aanpakken. Ik zou zelf die 3 kinderen ook noemen (Ik heb twee kinderen, plus drie stiefkinderen die ik helaas zelden zie) en het taboe eraf halen.
Als je man kennelijk toch zijn mond niet heeft kunnen houden, staat hij in zijn hart niet achter jullie afspraak van twee jaar geleden.
Nu je vraag:
quote:gigaluilak schreef op 11 september 2008 @ 16:26:
in ieder geval mijn vraag is nu; hoe zouden jullie dit aanpakken (de stiefkinderen en je eigen kinderen) en hoe lossen man en ik dit op?
Nou, ik zou het dus heel ander aanpakken. Ik zou zelf die 3 kinderen ook noemen (Ik heb twee kinderen, plus drie stiefkinderen die ik helaas zelden zie) en het taboe eraf halen.
Als je man kennelijk toch zijn mond niet heeft kunnen houden, staat hij in zijn hart niet achter jullie afspraak van twee jaar geleden.
