Kinderen
alle pijlers
Miskraam, lotgenoten?
maandag 8 september 2008 om 19:12
De titel zegt het al. We zijn er afgelopen donderdag via een echo achter gekomen dat het vruchtje na zes weken is gestopt met groeien. De echo kregen we omdat ik licht bruin bloedverlies had. Ik ben inmiddels acht weken "zwanger" en moet nu wachten tot het vanzelf loskomt. Woensdag hebben we weer een echo, mocht het niet losgekomen zijn voor die tijd dan krijg ik medicijnen om het op te wekken. Ik schrijf op een topic mee met dames die zwanger willen worden en krijg daar heel veel steun, maar ik merk dat ik behoefte heb aan contact met lotgenoten. Dus, wie zit er helaas in hetzelfde schuitje?
maandag 8 september 2008 om 19:18
Vervelend! Je zult wel erg teleurgesteld zijn!
Ik zit in het zelfde schuitje, na bijna acht weken heb ik een echo gehad waarop hartactiviteit te zien was. Daarna kreeg ik last van bruin bloedverlies, en ja hoor, de echo die een week later werd gemaakt (negen weken) gaf aan dat het vruchtje gestopt was met groeien (eigenlijk vlak na de vorige, goede echo)... ben anderhalve week later gecurreteerd. Zit nu 6 weken na mijn curretage, en wacht op m'n menstruatie.
Ik zit in het zelfde schuitje, na bijna acht weken heb ik een echo gehad waarop hartactiviteit te zien was. Daarna kreeg ik last van bruin bloedverlies, en ja hoor, de echo die een week later werd gemaakt (negen weken) gaf aan dat het vruchtje gestopt was met groeien (eigenlijk vlak na de vorige, goede echo)... ben anderhalve week later gecurreteerd. Zit nu 6 weken na mijn curretage, en wacht op m'n menstruatie.
maandag 8 september 2008 om 19:58
He Boepie, zit ook in hetzelfde schuitje.
Was 6,5 week zwanger, zou 17 sept mijn eerste echo krijgen, maar helaas. Niet gelukt.
Kreeg de 26ste krampen en de 27ste verloor ik het vruchtje. Was wel even schrikken, best groot nog.
Heb vorige week een echo gehad om te zien of alles schoon was. Gelukkig wel.
Vpor mijn gevoel had ik afgelopen vrijdag een start naar een eisprong, de ovulatietest was ook positief.
Vandaag alleen weer een test gedaan en die is weer positief..lijkt me raar.
Hoe lang duurt het normaal voor alles op gang komt? De verloskundige zei dat je miskraam overgaat in menstruatie en je direct weer kan proberen zwanger te worden.
Ik hoop het...
He Aruba, sorry dat ik bij jullie ben 'verdwenen', maar jullie schreven zo veel..was voor mij echt niet bij te houden. Alles goed?
Was 6,5 week zwanger, zou 17 sept mijn eerste echo krijgen, maar helaas. Niet gelukt.
Kreeg de 26ste krampen en de 27ste verloor ik het vruchtje. Was wel even schrikken, best groot nog.
Heb vorige week een echo gehad om te zien of alles schoon was. Gelukkig wel.
Vpor mijn gevoel had ik afgelopen vrijdag een start naar een eisprong, de ovulatietest was ook positief.
Vandaag alleen weer een test gedaan en die is weer positief..lijkt me raar.
Hoe lang duurt het normaal voor alles op gang komt? De verloskundige zei dat je miskraam overgaat in menstruatie en je direct weer kan proberen zwanger te worden.
Ik hoop het...
He Aruba, sorry dat ik bij jullie ben 'verdwenen', maar jullie schreven zo veel..was voor mij echt niet bij te houden. Alles goed?
maandag 8 september 2008 om 20:18
Hoi Boepie, wat ontzettend vervelend dat je dit mee moet maken zeg.. Zijn jullie lang bezig geweest om zwanger te raken?
Ik snap heel goed dat je contact zoekt met mensen die hetzelfde meegemaakt hebben. Toen wij er achter kwamen dat het niet goed zat het ik op een ander forum ook een topic hierover gestart en dat heeft me veel geholpen.
Wij kregen met ruim 12 weken de eerste echo waarop bleek dat het met 8,2 weken al gestopt is met groeien. Het heeft dus 5 weken lang in mijn buik gezeten zonder er iets van te merken. Verlies je op dit moment nog wat bloed?
Ik heb zelf gekozen voor misoprostol/ cytotec om de miskraam op te wekken. Ik wil je niet bang maken maar het is mij ontzettend tegengevallen. Misschien scheelt het dat de vruchtzak door is blijven groeien tot 13 weken, er moest dus heel wat uit.. Ik hoop dat het nog vanzelf los gaat komen, dat lijkt me toch de meest natuurlijke manier.
Wij zijn na de mk gelijk weer verder gegaan met klussen, maar ik heb mijn eerste ongesteldheid achter de rug. Die kwam bij mij maar een paar dagen later dan in mn normale cyclus. Ik moet wel zeggen dat het me emotioneel nog steeds een heleboel doet. Maar ook daar gaat iedereen weer op zn eigen manier mee om. Geef het de tijd die je nodig hebt en huil lekker, dat heb ik in ieder geval af en toe nog nodig.
Gaan jullie ook gelijk weer verder of wil je echt de tijd nemen om dit allemaal te verwerken? Ik wens je heel veel sterkte, en mocht je nog vragen hebben dan lees ik het wel.
Liefs Julia
Ik snap heel goed dat je contact zoekt met mensen die hetzelfde meegemaakt hebben. Toen wij er achter kwamen dat het niet goed zat het ik op een ander forum ook een topic hierover gestart en dat heeft me veel geholpen.
Wij kregen met ruim 12 weken de eerste echo waarop bleek dat het met 8,2 weken al gestopt is met groeien. Het heeft dus 5 weken lang in mijn buik gezeten zonder er iets van te merken. Verlies je op dit moment nog wat bloed?
Ik heb zelf gekozen voor misoprostol/ cytotec om de miskraam op te wekken. Ik wil je niet bang maken maar het is mij ontzettend tegengevallen. Misschien scheelt het dat de vruchtzak door is blijven groeien tot 13 weken, er moest dus heel wat uit.. Ik hoop dat het nog vanzelf los gaat komen, dat lijkt me toch de meest natuurlijke manier.
Wij zijn na de mk gelijk weer verder gegaan met klussen, maar ik heb mijn eerste ongesteldheid achter de rug. Die kwam bij mij maar een paar dagen later dan in mn normale cyclus. Ik moet wel zeggen dat het me emotioneel nog steeds een heleboel doet. Maar ook daar gaat iedereen weer op zn eigen manier mee om. Geef het de tijd die je nodig hebt en huil lekker, dat heb ik in ieder geval af en toe nog nodig.
Gaan jullie ook gelijk weer verder of wil je echt de tijd nemen om dit allemaal te verwerken? Ik wens je heel veel sterkte, en mocht je nog vragen hebben dan lees ik het wel.
Liefs Julia
maandag 8 september 2008 om 21:24
We waren nog niet heel lang bezig, een half jaar ongeveer. Al duurde het voor mijn gevoel natuurlijk al heel lang . Ik had er wel rekening mee gehouden dat het mis zou kunnen gaan, maar toch... Ik heb al sinds anderhalve week bruinverlies en zit nog steeds te wachten tot het loskomt. Vind het ook wel eng hoor, dat alles er straks weer uit moet. Ben wel een btje bang dat het erg veel pijn doet. Sommigen zeggen dat je het op moet vangen, maar dat doe ik niet hoor. Ik krijg ook eerst medicijnen om het op te wekken, desnoods twee keer zeiden ze. Ik denk dat we wel meteen verder gaan, vooral omdat een half jaar nou ook weer niet echt kort is.
maandag 8 september 2008 om 22:17
Ik heb het in april meegemaakt. Vol goede moed naar de eerste echo (termijnbepaling) en dan te horen krijgen dat het niet goed is. Het vruchtje was gestopt met groeien na 8 weken en een dag, ik zat op dat moment zo rond 9,5 weken dacht ik.
Het gevolg was lang en pijnlijk, zowel fysiek als emotioneel. Ik zal het verhaal in grijs zetten, als je er niet aan toe bent, vooral niet lezen.
Eerst hebben we besloten om af te wachten, maar na 2 weken nog geen enkel teken van een miskraam. Naar het ziekenhuis voor intake en anesthesie. De avond voor de geplande currettage begon ik te bloeden. Dat was kort gezegd Niet Leuk. 's Ochtend waarschijnlijk het vruchtje verloren, toch naar het ziekenhuis gegaan. Daar ging ik van m'n stokje door bloedverlies en pijn. Ze hebben me gehouden en bekeken (en gepeuterd, de details laat ik achterwege), maar het bloeden en de krampen hielden niet op. Toen ben ik 's middags alsnog gecurretteerd. Nachtje ziekenhuis vanwege bloedverlies, week op de bank/ in bed en het heeft zeker vier weken geduurd voor ik me weer echt goed voelde. Na 6 weken weer ongesteld.
Helaas tot nu toe nog geen nieuwe zwangerschap voor ons.
Neem de tijd om het te verwerken. De dagen na de echo was ik zo boos en verdrietig, maar het slijt. Sterkte!!
Het gevolg was lang en pijnlijk, zowel fysiek als emotioneel. Ik zal het verhaal in grijs zetten, als je er niet aan toe bent, vooral niet lezen.
Eerst hebben we besloten om af te wachten, maar na 2 weken nog geen enkel teken van een miskraam. Naar het ziekenhuis voor intake en anesthesie. De avond voor de geplande currettage begon ik te bloeden. Dat was kort gezegd Niet Leuk. 's Ochtend waarschijnlijk het vruchtje verloren, toch naar het ziekenhuis gegaan. Daar ging ik van m'n stokje door bloedverlies en pijn. Ze hebben me gehouden en bekeken (en gepeuterd, de details laat ik achterwege), maar het bloeden en de krampen hielden niet op. Toen ben ik 's middags alsnog gecurretteerd. Nachtje ziekenhuis vanwege bloedverlies, week op de bank/ in bed en het heeft zeker vier weken geduurd voor ik me weer echt goed voelde. Na 6 weken weer ongesteld.
Helaas tot nu toe nog geen nieuwe zwangerschap voor ons.
Neem de tijd om het te verwerken. De dagen na de echo was ik zo boos en verdrietig, maar het slijt. Sterkte!!
dinsdag 9 september 2008 om 12:14
Boepie, ik lees al een tijd mee op je topic en vond het zo leuk te lezen dat je zwanger bent en vond het zo naar voor je dat nu blijkt dat het misgaat.
Ik heb zelf een tijdje bij de decembermama's geschreven. Ik kwam er net als jij bij een termijnecho 9-10 weken achter dat het vruchtje na 6 weken is gestopt met groeien. Ik heb een paar dagen afgewacht en heb na een paar dagen toen het zelf nog niet losgekomen was de cytotec-tabletten gebruikt. En itt een van bovenstaande berichten zijn die tabletten mij heel goed "bevallen" (beetje rare woordspeling!). Heb er lichamelijk niet heel erg veel last van gehad, het heeft ongeveer 6 dagen geduurd en een week na gebruik tabletten was alles schoon. Heb door de dagen heen af en toe wat verloren, stolsels en bloed. Soort van ongesteldheid maar dan wat dikker. Heb ook niets opgevangen hoor!
Dit alles was afgelopen mei en ben nu voor de 3e keer weer ongesteld. De eerste keer na 40 dgn, toen 38 dgn en nu na 35 dgn. En wij gaan er weer voor, vandaar dat ik regelmatig op je topic mee lees!
Meid, veel sterkte en af en toe even verdrietig zijn mag best hoor! Ben nu af en toe nog best jaloers op meiden in mijn omgeving die in tussentijd zwanger zijn geworden, maar dat hoort erbij! Liefs!
Ik heb zelf een tijdje bij de decembermama's geschreven. Ik kwam er net als jij bij een termijnecho 9-10 weken achter dat het vruchtje na 6 weken is gestopt met groeien. Ik heb een paar dagen afgewacht en heb na een paar dagen toen het zelf nog niet losgekomen was de cytotec-tabletten gebruikt. En itt een van bovenstaande berichten zijn die tabletten mij heel goed "bevallen" (beetje rare woordspeling!). Heb er lichamelijk niet heel erg veel last van gehad, het heeft ongeveer 6 dagen geduurd en een week na gebruik tabletten was alles schoon. Heb door de dagen heen af en toe wat verloren, stolsels en bloed. Soort van ongesteldheid maar dan wat dikker. Heb ook niets opgevangen hoor!
Dit alles was afgelopen mei en ben nu voor de 3e keer weer ongesteld. De eerste keer na 40 dgn, toen 38 dgn en nu na 35 dgn. En wij gaan er weer voor, vandaar dat ik regelmatig op je topic mee lees!
Meid, veel sterkte en af en toe even verdrietig zijn mag best hoor! Ben nu af en toe nog best jaloers op meiden in mijn omgeving die in tussentijd zwanger zijn geworden, maar dat hoort erbij! Liefs!
dinsdag 9 september 2008 om 16:53
Wat leuk justmarried dat je meeleest! Heb je niet ook een tijdje meegeschreven? Je nick komt me zo bekend voor. Wat naar dat we elkaar nu op deze manier 'tegenkomen'. Ik hoop ook dat die tabletten zorgen dat alles loskomt, zonder al te veel pijn graag. Fijn om te horen dat ik niet de enige ben die niet de behoefte voelt om het op te vangen en te bekijken.
donderdag 11 september 2008 om 21:40
Ik ben gisteren weer bij de gyn geweest en die constateerde dat ze het vorige week goed hadden gezien. Toen heb ik gekozen voor de pillen die de miskraam opwekken, die zouden na 4 tot 10 uur moeten werken. Na 2,5 uur begon het echter volop, krampen, zowel in mijn baarmoeder als darmen, spugen etc. Ik heb afwisselend onder de douche en op het toilet gezeten. Dat duurde ongeveer een uur en toen trokken de krampen weg, heb nu alleen nog bloedverlies. Ben opgelucht dat de pillen hebben gewerkt en alles nu weg is, maar leuk was anders. Vond het een heftige ervaring. Voel me ook wel leeg nu.
...
...
donderdag 11 september 2008 om 21:48
Hee meiden,
Hier geen lotgenoot maar wel iemand met een succesverhaal. Ik kreeg 2 jaar geleden, bij de eerste echo, te horen dat het vruchtje met 6 weken gestopt was met leven. Een week later ben ik gecuretteerd, met veel voor- en napijnen.
De eerstvolgende cyclus was meteen raak en nu heb ik een heerlijk mannetje van 1 jaar rondkruipen.
Ik wens jullie heel veel sterkte!
Hier geen lotgenoot maar wel iemand met een succesverhaal. Ik kreeg 2 jaar geleden, bij de eerste echo, te horen dat het vruchtje met 6 weken gestopt was met leven. Een week later ben ik gecuretteerd, met veel voor- en napijnen.
De eerstvolgende cyclus was meteen raak en nu heb ik een heerlijk mannetje van 1 jaar rondkruipen.
Ik wens jullie heel veel sterkte!
vrijdag 12 september 2008 om 11:32
Dag Boepie en andere meiden,
Ook ik heb afgelopen april een miskraam gehad (heb ook bij de decembermama's geschreven). Ik was toen 6 weken zwanger, nog maar heel kort dus. Wij waren op dat moment iets meer dan een half jaar bezig zwanger te raken.
Bij mij begon het met bloeden en krampen, de volgende dag een echo gehad en daarbij bleek dat alles al weg was.
Ik heb daarna nog ruim een week een bloeding gehad, maar voelde me gelukkig vrij snel weer goed.
Volgens de verloskundige mocht ik meteen weer proberen om zwanger te raken, als je lichaam er nog niet klaar voor is gebeurt er niks.
Vervolgens heb ik weken gewacht op een menstruatie, maar die kwam telkens maar niet (ik had al een hele onregelmatige cyclus, van soms wel 8 à 10 weken).
Na bijna 11 weken wachten wilde ik de verloskundige bellen om te vragen of dat wel normaal was. Voor de zekerheid deed ik toch eerst een zwangerschapstest, ik zo mijn vermoedens. Positief!
Achteraf gezien bleek ik 7 weken na de miskraam een eisprong te hebben gehad en laat dat nou net het moment zijn geweest waarop Mibbman en ik het heel gezellig hadden, zullen we maar zeggen. Morgen ben ik alweer 15 weken zwanger en alles gaat nu goed.
Ik vertel je dit niet om je de ogen uit te steken hoor, maar wil je, ondanks het vervelende voorafgaande, iets postiefs vertellen. Garandeert natuurlijk niet dat het bij jou ook zo zal gaan, maar ik heb vaker gehoord dat als je een miskraam hebt gehad, dat de kans groter is dat het daarna weer snel raak is. Maar goed, het blijft een soort roulette he, je moet ook een hoop geluk hebben.
Je moet vertrouwen hebben dat het hierna ook gewoon goed kan gaan. Ik merkte aan mezelf dat ik eigenlijk pas afgelopen week (de eerste goede controle na de 12/13 weken grens), echt goed opgelucht adem kon halen, mijn lichaam kan dit dus toch!
Ik hoop dat je een goede nacht hebt gehad en dat je snel weer wat beter voelt! Sterkte ermee en ik hoop voor iedereen die dit mee heeft gemaakt dat het snel allemaal goed komt!
Liefs,
Mibb
Ook ik heb afgelopen april een miskraam gehad (heb ook bij de decembermama's geschreven). Ik was toen 6 weken zwanger, nog maar heel kort dus. Wij waren op dat moment iets meer dan een half jaar bezig zwanger te raken.
Bij mij begon het met bloeden en krampen, de volgende dag een echo gehad en daarbij bleek dat alles al weg was.
Ik heb daarna nog ruim een week een bloeding gehad, maar voelde me gelukkig vrij snel weer goed.
Volgens de verloskundige mocht ik meteen weer proberen om zwanger te raken, als je lichaam er nog niet klaar voor is gebeurt er niks.
Vervolgens heb ik weken gewacht op een menstruatie, maar die kwam telkens maar niet (ik had al een hele onregelmatige cyclus, van soms wel 8 à 10 weken).
Na bijna 11 weken wachten wilde ik de verloskundige bellen om te vragen of dat wel normaal was. Voor de zekerheid deed ik toch eerst een zwangerschapstest, ik zo mijn vermoedens. Positief!
Achteraf gezien bleek ik 7 weken na de miskraam een eisprong te hebben gehad en laat dat nou net het moment zijn geweest waarop Mibbman en ik het heel gezellig hadden, zullen we maar zeggen. Morgen ben ik alweer 15 weken zwanger en alles gaat nu goed.
Ik vertel je dit niet om je de ogen uit te steken hoor, maar wil je, ondanks het vervelende voorafgaande, iets postiefs vertellen. Garandeert natuurlijk niet dat het bij jou ook zo zal gaan, maar ik heb vaker gehoord dat als je een miskraam hebt gehad, dat de kans groter is dat het daarna weer snel raak is. Maar goed, het blijft een soort roulette he, je moet ook een hoop geluk hebben.
Je moet vertrouwen hebben dat het hierna ook gewoon goed kan gaan. Ik merkte aan mezelf dat ik eigenlijk pas afgelopen week (de eerste goede controle na de 12/13 weken grens), echt goed opgelucht adem kon halen, mijn lichaam kan dit dus toch!
Ik hoop dat je een goede nacht hebt gehad en dat je snel weer wat beter voelt! Sterkte ermee en ik hoop voor iedereen die dit mee heeft gemaakt dat het snel allemaal goed komt!
Liefs,
Mibb
vrijdag 12 september 2008 om 12:01
Geen sorry hoor Mibb! Ik vond het juist fijn om je verhaal te lezen. Het is een fijne tegenhanger voor al die verhalen op miskraamlotgenotenfora van vrouwen die er al 4 gehad hebben. Ik werd daar zo droevig van, heb ook niet zoveel op met termen zoals sterretjes enzo. Ben daar toch iets te nuchter voor denk ik. Ik denk dat positief blijven ook het beste is, er is nog geen reden tot wanhoop na deze miskraam. Ik denk dat de volgende zwangerschap inderdaad nog wel veel spannender zal zijn.
vrijdag 12 september 2008 om 15:12
Meiden, laat je niet gek maken door wat je allemaal op internet leest hoor.
Toen ik de miskraam kreeg heb ik er bewust voor gekozen om alleen sites te lezen met een hoog geloofwaardigheidsgehalte. Pure informatie over wat is het nou precies, hoe komt het, dat soort dingen. Weinig tot geen fora gelezen.
Ik ben ook wel van het type nuchter en trooste me met de gedacht: beter nu in een vroeg stadium, dan dat ze er bijv. met 20 weken of na de bevalling achterkomen dat het kindje een ernstige aandoening heeft of erger, niet levensvatbaar.
Natuurlijk blijft het ontzettend verdrietig en oneerlijk.
Zoals je zegt Boepie, er is geen reden tot wanhoop! Het gebeurt meer dan je denkt en er zijn ook veel vrouwen die daarna weer gewoon zwanger raken.
Nou meiden koppies op! Het wordt redelijk mooi weer komend weekend, probeer ervan te genieten. voor jullie.
Toen ik de miskraam kreeg heb ik er bewust voor gekozen om alleen sites te lezen met een hoog geloofwaardigheidsgehalte. Pure informatie over wat is het nou precies, hoe komt het, dat soort dingen. Weinig tot geen fora gelezen.
Ik ben ook wel van het type nuchter en trooste me met de gedacht: beter nu in een vroeg stadium, dan dat ze er bijv. met 20 weken of na de bevalling achterkomen dat het kindje een ernstige aandoening heeft of erger, niet levensvatbaar.
Natuurlijk blijft het ontzettend verdrietig en oneerlijk.
Zoals je zegt Boepie, er is geen reden tot wanhoop! Het gebeurt meer dan je denkt en er zijn ook veel vrouwen die daarna weer gewoon zwanger raken.
Nou meiden koppies op! Het wordt redelijk mooi weer komend weekend, probeer ervan te genieten. voor jullie.
vrijdag 12 september 2008 om 15:39
Nou hopelijk kan ik jullie ook een beetje opvrolijken...
Ik heb begin dit jaar ook een miskraam gehad. Missed Abortian. Op en top vrolijk gingen wij met 9 weken naar 'ons kindje' kijken, het was een enorme schok toen we alleen maar 2 puntjes in het beeld zagen. Met 5 weken was het al opgehouden. Het leek wel een boze droom. Uiteindelijk ook voor cytotec pillen gekregen, doordoor hele heftige bloedingen gekregen, 2 keer eerste hulp, uiteindelijk toch nog een curettage en heb zeker 2 maanden bijna niet kunnen werken door een ernstige bloedarmoede. Eerste keer na 5 weken ongesteld, toen pas na 2 maanden (was toen behoorlijk down door combinatie miskraam, thuis zitten en moeheid door bloedarmoede en daadoor niet kunnen relativeren ben normaal vrij nuchter) en in juni geheel tegen onze verwachtingen in een positieve zwangerschapstest. Wat een kado! En deze keer wel 5 echo's gehad de eerste 3 maanden (een misrkaam op je naam heeft ook wel zijn voordelen). Ben nu 15,5 week en ben een grote gelukkige roze wolk. Pas na mijn laatste echo met 13 weken hoor, daarvoor was het redelijk stressvol, al voelde ik wel dat het deze keer goed zat.
Kijk één ding weten jullie zeker en dat moet je in ieder geval 100 keer herhalen voor jezelf: jij en je partner zijn op en top vruchtbaar. Innestelen is geen probleem, eerder het uitnestelen. Dus weet je gewoon zeker dat de kans enorm groot is dat je binnen een jaar een prachtige baby in je armen hebt.
Dikke knuffel en heel veel succes met alles!!! En drink dit weekend lekker wat flessen wijn leeg, vergrijp je aan de rauwmelkse kazen, filet americain, sushi en biefstukjes, nu kan het nog!
Ik heb begin dit jaar ook een miskraam gehad. Missed Abortian. Op en top vrolijk gingen wij met 9 weken naar 'ons kindje' kijken, het was een enorme schok toen we alleen maar 2 puntjes in het beeld zagen. Met 5 weken was het al opgehouden. Het leek wel een boze droom. Uiteindelijk ook voor cytotec pillen gekregen, doordoor hele heftige bloedingen gekregen, 2 keer eerste hulp, uiteindelijk toch nog een curettage en heb zeker 2 maanden bijna niet kunnen werken door een ernstige bloedarmoede. Eerste keer na 5 weken ongesteld, toen pas na 2 maanden (was toen behoorlijk down door combinatie miskraam, thuis zitten en moeheid door bloedarmoede en daadoor niet kunnen relativeren ben normaal vrij nuchter) en in juni geheel tegen onze verwachtingen in een positieve zwangerschapstest. Wat een kado! En deze keer wel 5 echo's gehad de eerste 3 maanden (een misrkaam op je naam heeft ook wel zijn voordelen). Ben nu 15,5 week en ben een grote gelukkige roze wolk. Pas na mijn laatste echo met 13 weken hoor, daarvoor was het redelijk stressvol, al voelde ik wel dat het deze keer goed zat.
Kijk één ding weten jullie zeker en dat moet je in ieder geval 100 keer herhalen voor jezelf: jij en je partner zijn op en top vruchtbaar. Innestelen is geen probleem, eerder het uitnestelen. Dus weet je gewoon zeker dat de kans enorm groot is dat je binnen een jaar een prachtige baby in je armen hebt.
Dikke knuffel en heel veel succes met alles!!! En drink dit weekend lekker wat flessen wijn leeg, vergrijp je aan de rauwmelkse kazen, filet americain, sushi en biefstukjes, nu kan het nog!
maandag 15 september 2008 om 12:11
Hallo,
Ik heb ook onlangs een miskraam gehad. Ik ging ook vol goede moed naar de eerste intake-gesprek (hoewel ik me wel stiekem een klein beetje zorgen maakte ivm een beetje bloedverlies en wat krampjes een paar dagen daarvoor). De verloskundige zei dat bloedverlies vaker voorkomt en dat het niets hoefde te betekenen dus ik was alweer wat gerustgesteld. Omdat er tijd was kreeg ik meteen een termijnecho en met behulp van een inwendige echo bleek er een vruchtje te zijn waarvan de hartactiviteit was gestopt met ongeveer 8 weken. Ik zou rond de 11 weken zwanger moeten zijn.
De eerste dagen heb ik veel gehuild (gelukkig had ik nog vakantie).
Wat mij erg heeft geholpen is erover praten, een aantal vriendinnen hadden hetzelfde meegemaakt.
En ik heb al een geweldige dochter, dat hielp mij ook.
Na een paar dagen kon ik het ook wel weer relativeren, en zoals hierboven ook al gezegd: liever dat het dan vroeg misgaat dan dat je er pas bij de 20-weken echo achter komt dat het bv. niet levensvatbaar is.
Bij mij is het niet vanzelf gekomen en ik ben nu bijna 3 weken geleden gecuretteerd. Dit was onder plaatselijke verdoving, vond ik niet heel erg prettig, maar ja, dat was daar het "beleid".
De ingreep zelf duurde vrij kort en ik heb eigenlijk geen nalast gehad. Ik was wel blij dat het achter de rug was en dat ik weer verder kon zeg maar.
Boepie, heel veel sterkte. Luister naar je lichaam. Neem de tijd om het te verwerken, als het niet gaat met werken, dan gaat het niet. Het is niet niks wat je meegemaakt hebt.
Ik heb ook onlangs een miskraam gehad. Ik ging ook vol goede moed naar de eerste intake-gesprek (hoewel ik me wel stiekem een klein beetje zorgen maakte ivm een beetje bloedverlies en wat krampjes een paar dagen daarvoor). De verloskundige zei dat bloedverlies vaker voorkomt en dat het niets hoefde te betekenen dus ik was alweer wat gerustgesteld. Omdat er tijd was kreeg ik meteen een termijnecho en met behulp van een inwendige echo bleek er een vruchtje te zijn waarvan de hartactiviteit was gestopt met ongeveer 8 weken. Ik zou rond de 11 weken zwanger moeten zijn.
De eerste dagen heb ik veel gehuild (gelukkig had ik nog vakantie).
Wat mij erg heeft geholpen is erover praten, een aantal vriendinnen hadden hetzelfde meegemaakt.
En ik heb al een geweldige dochter, dat hielp mij ook.
Na een paar dagen kon ik het ook wel weer relativeren, en zoals hierboven ook al gezegd: liever dat het dan vroeg misgaat dan dat je er pas bij de 20-weken echo achter komt dat het bv. niet levensvatbaar is.
Bij mij is het niet vanzelf gekomen en ik ben nu bijna 3 weken geleden gecuretteerd. Dit was onder plaatselijke verdoving, vond ik niet heel erg prettig, maar ja, dat was daar het "beleid".
De ingreep zelf duurde vrij kort en ik heb eigenlijk geen nalast gehad. Ik was wel blij dat het achter de rug was en dat ik weer verder kon zeg maar.
Boepie, heel veel sterkte. Luister naar je lichaam. Neem de tijd om het te verwerken, als het niet gaat met werken, dan gaat het niet. Het is niet niks wat je meegemaakt hebt.
