Gezondheid
alle pijlers
Ik moet iets ondernemen.... Operatie of wat?
dinsdag 24 juni 2014 om 20:44
Waarschuwing vooraf; ik heb een pesthumeur, dus dat kleurt de toon van dit topic misschien ietwat
Maar goed, wat ik zeg, er moet IETS gebeuren.
Ik voel me al een tijdje futloos, vervelend, moe, soms wel oké en vol energie, dan weer compleet uitgeput.
Vandaag ben ik dus met vage klachten naar de dokter geweest en er kwam in elk geval uit dat mijn bloeddruk veel te hoog is. Wat ik raar vind, want dat is nooit zo geweest.
Maar goed, hij was nu idd veel te hoog en hoewel het waarschijnlijk mede te wijten is aan een hoop stress momenteel moet daar wel iets aan gedaan worden.
Ik heb pillen gekregen en moet donderdagmorgen nuchter terug komen om bloed te prikken om te kijken wat er verder mis is.
Nu komt het euvel; ik ben veel te dik.
En natuurlijk heeft dat met die bloeddruk te maken, het zal zelfs de hoofdreden zijn natuurlijk.
En ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb al duizend pogingen ondernomen om af te vallen en het lukt niet. Punt.
En natuurlijk ligt dat aan mezelf, maar ik zal dan wel niet sterk genoeg zijn ofzo.
Ik heb met de huisarts gepraat over onder andere de mogelijkheid om een gastric bypass te laten doen, of eventueel een maagband omdat dat natuurlijk minder ingrijpend is.
Ben daar een jaar of wat geleden al serieus over bezig geweest, maar toen toen nog eens op eigen kracht proberen af te vallen.
Ik viel een paar kilo af, ketste het plan voor de operatie af omdat ik er te schijterig voor ben en inmiddels zijn die kilo's er gewoon grotendeels weer aan.
Slap? Natuurlijk. ik had in elk geval die kilo's er af moeten houden en me een schop onder mijn hol moeten geven, maar dat is niet gebeurd.
En nu sta ik op een punt dat ik me gewoon echt niet goed voel, en dat er iets moet gebeuren.
Enerzijds ben ik nog steeds doodsbang voor een eventuele operatie, anderzijds weet ik dat er iets moet veranderen.
Ik ben 29 en ik wil niet voor mijn 40e dood zijn omdat mijn hart het begeven heeft.
En nu wil ik van jullie graag horen dat er of een toveroplossing is, of dat die operatie waar ik zo tegen op zie écht wel een goed idee is.
Ik heb altijd geroepen dat snijden in een gezond lichaam ook zo gek is, maar je komt uiteindelijk op een punt dat je lichaam helemaal niet zo gezond meer is. En wil je dat niet voor zijn?
Wat wil ik met dit topic? Niet zoveel. Even van me afschrijven en misschien een andere opinie, ofzo?
Zijn er hier mensen die een gastric bypass / maagverkleining ondergaan hebben? Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet?
En wie geeft me gewoon even een knuffel voor mijn rothumeur?
Maar goed, wat ik zeg, er moet IETS gebeuren.
Ik voel me al een tijdje futloos, vervelend, moe, soms wel oké en vol energie, dan weer compleet uitgeput.
Vandaag ben ik dus met vage klachten naar de dokter geweest en er kwam in elk geval uit dat mijn bloeddruk veel te hoog is. Wat ik raar vind, want dat is nooit zo geweest.
Maar goed, hij was nu idd veel te hoog en hoewel het waarschijnlijk mede te wijten is aan een hoop stress momenteel moet daar wel iets aan gedaan worden.
Ik heb pillen gekregen en moet donderdagmorgen nuchter terug komen om bloed te prikken om te kijken wat er verder mis is.
Nu komt het euvel; ik ben veel te dik.
En natuurlijk heeft dat met die bloeddruk te maken, het zal zelfs de hoofdreden zijn natuurlijk.
En ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb al duizend pogingen ondernomen om af te vallen en het lukt niet. Punt.
En natuurlijk ligt dat aan mezelf, maar ik zal dan wel niet sterk genoeg zijn ofzo.
Ik heb met de huisarts gepraat over onder andere de mogelijkheid om een gastric bypass te laten doen, of eventueel een maagband omdat dat natuurlijk minder ingrijpend is.
Ben daar een jaar of wat geleden al serieus over bezig geweest, maar toen toen nog eens op eigen kracht proberen af te vallen.
Ik viel een paar kilo af, ketste het plan voor de operatie af omdat ik er te schijterig voor ben en inmiddels zijn die kilo's er gewoon grotendeels weer aan.
Slap? Natuurlijk. ik had in elk geval die kilo's er af moeten houden en me een schop onder mijn hol moeten geven, maar dat is niet gebeurd.
En nu sta ik op een punt dat ik me gewoon echt niet goed voel, en dat er iets moet gebeuren.
Enerzijds ben ik nog steeds doodsbang voor een eventuele operatie, anderzijds weet ik dat er iets moet veranderen.
Ik ben 29 en ik wil niet voor mijn 40e dood zijn omdat mijn hart het begeven heeft.
En nu wil ik van jullie graag horen dat er of een toveroplossing is, of dat die operatie waar ik zo tegen op zie écht wel een goed idee is.
Ik heb altijd geroepen dat snijden in een gezond lichaam ook zo gek is, maar je komt uiteindelijk op een punt dat je lichaam helemaal niet zo gezond meer is. En wil je dat niet voor zijn?
Wat wil ik met dit topic? Niet zoveel. Even van me afschrijven en misschien een andere opinie, ofzo?
Zijn er hier mensen die een gastric bypass / maagverkleining ondergaan hebben? Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet?
En wie geeft me gewoon even een knuffel voor mijn rothumeur?
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 11 augustus 2015 om 19:29
dinsdag 11 augustus 2015 om 19:59
quote:Peacy schreef op 11 augustus 2015 @ 19:29:
Marels: dat mag! Komen we gezellig langs (sleur die vent van me mee
)
Heb jij nog iets nodig voor op de groei? Ik heb nog alles, veel gaat uiteindelijk wel weg, maar het staat nog hier
.
Calvijn: dan heb je niet veel te vrezen hoor, als t te linken is aan je obesitas!
Hier is 50/52 nu altijd welkom. 48 misschien ook al wel voor op de krimp
Ik ben chronisch arm en heb dus eigenlijk wel kleding nodig maar ik wil het er nu gewoon niet aan uit geven.
We kunnen anders ook altijd eens kijken of we gezamenlijk bij moeders af kunnen spreken ofzo. Is voor allebei dichterbij en is moeders ook weer happy.
Maar jullie zijn hier uiteraard ook welkom
Marels: dat mag! Komen we gezellig langs (sleur die vent van me mee
)Heb jij nog iets nodig voor op de groei? Ik heb nog alles, veel gaat uiteindelijk wel weg, maar het staat nog hier
.Calvijn: dan heb je niet veel te vrezen hoor, als t te linken is aan je obesitas!
Hier is 50/52 nu altijd welkom. 48 misschien ook al wel voor op de krimp
Ik ben chronisch arm en heb dus eigenlijk wel kleding nodig maar ik wil het er nu gewoon niet aan uit geven.
We kunnen anders ook altijd eens kijken of we gezamenlijk bij moeders af kunnen spreken ofzo. Is voor allebei dichterbij en is moeders ook weer happy.
Maar jullie zijn hier uiteraard ook welkom
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 11 augustus 2015 om 20:46
Wat grappig Marels en Peacy!
Calvijn ik weet bijna zeker dat je niet afgewezen gaat worden.
Vandaag m'n bestelde dieettroep binnen gekregen, moet voor de operatie 2 weken Modifast intensive gebruiken.
Dat is om de lever te verkleinen, dat schijnt gemakkelijker te zijn tijdens de operatie en verkleint de kans op complicaties erna.
Niet alle ziekenhuizen werken zo begreep ik.
Ik moet er1 sept mee beginnen, vreselijk.
Calvijn ik weet bijna zeker dat je niet afgewezen gaat worden.
Vandaag m'n bestelde dieettroep binnen gekregen, moet voor de operatie 2 weken Modifast intensive gebruiken.
Dat is om de lever te verkleinen, dat schijnt gemakkelijker te zijn tijdens de operatie en verkleint de kans op complicaties erna.
Niet alle ziekenhuizen werken zo begreep ik.
Ik moet er1 sept mee beginnen, vreselijk.
dinsdag 11 augustus 2015 om 21:01
KloptFlamingo, ik moest eenkoolhydraatarm en suikervrij dieet volgen.
Mijn omgeving reageerde goed. Vriend was wat huiverig, volgens mij de hele schoonfamilie.
Dit door complicaties bij m'n schoonmoeder na de operatie. Verder allemaal positief. Het kon ookniet anders. Ik was te dik, had er meer last van dan ik besefte.
Tuurlijk waren er opmerkingen als: waarom ga je niet sporten etc. Daar heb ik dan ook eerlijk antwoord op gegeven.
Hoor ook andere verhalen, dan ben ik blij dat men me steunde.
Mijn omgeving reageerde goed. Vriend was wat huiverig, volgens mij de hele schoonfamilie.
Dit door complicaties bij m'n schoonmoeder na de operatie. Verder allemaal positief. Het kon ookniet anders. Ik was te dik, had er meer last van dan ik besefte.
Tuurlijk waren er opmerkingen als: waarom ga je niet sporten etc. Daar heb ik dan ook eerlijk antwoord op gegeven.
Hoor ook andere verhalen, dan ben ik blij dat men me steunde.
dinsdag 11 augustus 2015 om 21:21
Ik heb mijn omgeving in het begin van het traject niets verteld, wilde het net als jij graag eerst zelf uitzoeken en wat verder zijn.
Mijn partner heb ik het uiteraard wel verteld.
Wat later, na de informatiebijeenkomst toen ik besloten had het aan te willen gaan heb ik mijn familie en beste vriendinnen op de hoogte gebracht. Die vonden het best heftig, hoewel ze weten hoe ik met m'n gewicht bezig ben de laatste 25 jaar. Ik moet erbij zeggen dat ik in mijn omgeving de enige ben met zwaar overgewicht. Sommige vriendinnen vonden het een te ingrijpende oplossing. Na uitleg van mijn kant begrijpen ze nu wel dat dit voor mij de enige oplossing is. Klinkt dramatisch maar zo ervaar ik het wel.
Zij begrijpen gewoon niet écht wat het voor mij inhoudt om zo dik te zijn. Dat geeft niet, ik vind het wel belangrijk dat ze mijn keuze respecteren.
Ik heb het ook op mijn werk verteld, moest wel omdat ik er een aantal weken niet kan zijn. Mijn leidinggevende reageerde heel goed en begripvol, gelukkig. Ook mijn collega's reageerden heel fijn.
Buiten deze mensen om heb ik niemand op de hoogte gebracht, ik ga het ook niet delen op bijv Facebook. Dat gaat mij persoonlijk te ver, als mensen over een paar maanden vragen hoe ik afgevallen ben zal ik het wel gewoon vertellen.
Ik heb er zelf best moeite mee dat ik een operatie nodig heb om van mijn overgewicht af te komen. Ergens vind ik dat ik het zelf moet kunnen maar ik weet ook dat het me niet lukt om blijvend af te vallen. Het voelt een beetje als falen, geen ruggengraat hebben. Ik weet dat het niet constructief is om zo te denken en dat dit niet kiezen voor de makkelijke weg is maar toch...
Hoe gaan jullie daarmee om?
Mijn partner heb ik het uiteraard wel verteld.
Wat later, na de informatiebijeenkomst toen ik besloten had het aan te willen gaan heb ik mijn familie en beste vriendinnen op de hoogte gebracht. Die vonden het best heftig, hoewel ze weten hoe ik met m'n gewicht bezig ben de laatste 25 jaar. Ik moet erbij zeggen dat ik in mijn omgeving de enige ben met zwaar overgewicht. Sommige vriendinnen vonden het een te ingrijpende oplossing. Na uitleg van mijn kant begrijpen ze nu wel dat dit voor mij de enige oplossing is. Klinkt dramatisch maar zo ervaar ik het wel.
Zij begrijpen gewoon niet écht wat het voor mij inhoudt om zo dik te zijn. Dat geeft niet, ik vind het wel belangrijk dat ze mijn keuze respecteren.
Ik heb het ook op mijn werk verteld, moest wel omdat ik er een aantal weken niet kan zijn. Mijn leidinggevende reageerde heel goed en begripvol, gelukkig. Ook mijn collega's reageerden heel fijn.
Buiten deze mensen om heb ik niemand op de hoogte gebracht, ik ga het ook niet delen op bijv Facebook. Dat gaat mij persoonlijk te ver, als mensen over een paar maanden vragen hoe ik afgevallen ben zal ik het wel gewoon vertellen.
Ik heb er zelf best moeite mee dat ik een operatie nodig heb om van mijn overgewicht af te komen. Ergens vind ik dat ik het zelf moet kunnen maar ik weet ook dat het me niet lukt om blijvend af te vallen. Het voelt een beetje als falen, geen ruggengraat hebben. Ik weet dat het niet constructief is om zo te denken en dat dit niet kiezen voor de makkelijke weg is maar toch...
Hoe gaan jullie daarmee om?
dinsdag 11 augustus 2015 om 21:48
dinsdag 11 augustus 2015 om 21:50
quote:Peacy schreef op 11 augustus 2015 @ 21:42:
Op zulke momenten denk ik terug aan vrodger, wilde ik zo destructief bezig blijven.
Ik heb het wel gedeeld op facebook, want dat was het makkelijkste om iedereen op de hoogte te houden.
Vrodger? Wat is dat?
Ik ga het ook wel delen via Facebook als ik zeker weet dat het door gaat
Op zulke momenten denk ik terug aan vrodger, wilde ik zo destructief bezig blijven.
Ik heb het wel gedeeld op facebook, want dat was het makkelijkste om iedereen op de hoogte te houden.
Vrodger? Wat is dat?
Ik ga het ook wel delen via Facebook als ik zeker weet dat het door gaat
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 11 augustus 2015 om 21:57
Marels,
Naar dat je je lijf en je gezondheid je nu in de steek aan t laten zijn.
Met het risico om compleet afgebrand te worden wil je in ieder geval vertellen dat ik zelf ook heel veel ben afgevallen met behulp van een proteïnedieet. Dit heb ik via PowerSlim gedaan.
Misschien is het niks voor jou maar je kan er allicht even naar kijken. Ik weet dat mijn consulente toen zei dat dit dieet soms ook werd gevolgd door mensen die bijvoorbeeld vanwege een operatie rap kilo's kwijt moeten.
Kijk maar even. Als je meer wilt weten mag je me PB-en.
Als dit niet het soort tips zijn waar je naar op
zoek bent, dan sorry
Naar dat je je lijf en je gezondheid je nu in de steek aan t laten zijn.
Met het risico om compleet afgebrand te worden wil je in ieder geval vertellen dat ik zelf ook heel veel ben afgevallen met behulp van een proteïnedieet. Dit heb ik via PowerSlim gedaan.
Misschien is het niks voor jou maar je kan er allicht even naar kijken. Ik weet dat mijn consulente toen zei dat dit dieet soms ook werd gevolgd door mensen die bijvoorbeeld vanwege een operatie rap kilo's kwijt moeten.
Kijk maar even. Als je meer wilt weten mag je me PB-en.
Als dit niet het soort tips zijn waar je naar op
zoek bent, dan sorry
dinsdag 11 augustus 2015 om 22:01
Vrodger=vroeger denk ik.
Nu ik een datum heb merk ik dat de zenuwen wel op gaan spelen. Ben nog nooit geopereerd, zie ook best op tegen de dagen erna. Die dumpings lijken me doodeng en ik ga het eten zoals ik nu doe ook enorm missen denk ik.
Desalniettemin zie ik er ook naar uit. Fantaseer erover hoe het over een jaar zal zijn. Stuk slanker en fitter! Heerlijk lijkt me dat.
Calvijn wat jij zegt is voor mij precies hetzelfde, ook jonge kinderen. Mijn lijf zit me in de weg en ik kan niet zo genieten als ik zou willen.
Mijn partner vindt het ook mijn beslissing maar steunt me gelukkig wel heel erg goed.
Nu ik een datum heb merk ik dat de zenuwen wel op gaan spelen. Ben nog nooit geopereerd, zie ook best op tegen de dagen erna. Die dumpings lijken me doodeng en ik ga het eten zoals ik nu doe ook enorm missen denk ik.
Desalniettemin zie ik er ook naar uit. Fantaseer erover hoe het over een jaar zal zijn. Stuk slanker en fitter! Heerlijk lijkt me dat.
Calvijn wat jij zegt is voor mij precies hetzelfde, ook jonge kinderen. Mijn lijf zit me in de weg en ik kan niet zo genieten als ik zou willen.
Mijn partner vindt het ook mijn beslissing maar steunt me gelukkig wel heel erg goed.
dinsdag 11 augustus 2015 om 22:07
Vrodger is inderdaad vroeger.
Had het niet eens gezien.
De operatie zelf niet veel. De dagen erna waren zwaar. Was misselijk, veel last van gas en best wat pijn.
Veel gelopen en een zetpil gaf ook verlichting.
Mocht ook pas de tweede dag wat drinken, eigenlijk. Maar doordat ik misselijk bleef, mocht ik al eerder kleinere slokjes.
Had het niet eens gezien.
De operatie zelf niet veel. De dagen erna waren zwaar. Was misselijk, veel last van gas en best wat pijn.
Veel gelopen en een zetpil gaf ook verlichting.
Mocht ook pas de tweede dag wat drinken, eigenlijk. Maar doordat ik misselijk bleef, mocht ik al eerder kleinere slokjes.
dinsdag 11 augustus 2015 om 22:21
Als je zon operatie doet moet je toch evengoed aan de gang met je eetpatroon en meer gaan bewegen? Er zijn zat mensen die na zon operatie na verloop. Van tijd weer net zo dik of nog dikker zijn. Als eten je verslaving is rek je dat kleine maagje gewoon weer langzaam op door heel vaak dat maagje met kleine beetjes ramvol te eten. De eerste paar maanden val je keihard af waardoor je vel heel slap gaat hangen. Een huidschort krijg je dan. Dat operatief verwijderen wordt niet vergoed. Je voelt je nog steeds niet lekker met je lijf en gaat weer roomijsjes eten, dat gevulde gevoel in je maag wat je ws zo lekker vind zal er voor zorgen dat je snel weer terug bent bij het begin. Alleen ouder en meer littekens. Pak je eetpatroon aan en ga bewegen. Dat moet je ook met een maagband!
dinsdag 11 augustus 2015 om 22:22
Ik zit hier ook mee te dubben.
Een jaar terug flink wat afgevallen, het zit er weer allemaal aan.
Alleen: ik heb net gehoord dat ik de ziekte van Crohn heb en dus niet gezond ben, ik lees her en der dat dit een contra-indicatie kan zijn. Ik wil mijn lijf niet nog verder verpesten, maar baal enorm van hoe ik eruit zie en me voel.
Een jaar terug flink wat afgevallen, het zit er weer allemaal aan.
Alleen: ik heb net gehoord dat ik de ziekte van Crohn heb en dus niet gezond ben, ik lees her en der dat dit een contra-indicatie kan zijn. Ik wil mijn lijf niet nog verder verpesten, maar baal enorm van hoe ik eruit zie en me voel.
dinsdag 11 augustus 2015 om 22:26
Google anders eens fotos van mensen die afgevallen zijn met behulp van maagband. Allemaal losse vellen. Google daarna eens fotos van mensen die het zelf hebben gedaan. Die zitten veel strakker in hun vel. Als je mooi resultaat wilt bereik je dat door ervoor te werken. Als je denkt dat je door een operatie mooi slank word dan zit je ernaast.
