Kinderen
alle pijlers
Als je kind nooit fit is
vrijdag 12 september 2008 om 22:30
Gewoon maar eens kijken of mensen dit herkennen. Dochter is 20 maanden en fijn van stuk (gemiddelde lengte, ondergemiddeld qua gewicht). Vorig jaar/begin dit jaar is ze vrij uitgebreid onderzocht door de kinderarts vanwege slecht groeien, veel spugen (ook slijm daarin), zure ontlasting, bleekzien, vaak ziekzijn (kno-infecties). Ze is onderzocht op taaislijmziekte en coeliakie (overgevoeligheid voor gluten) maar noppes (gelukkig!). Wel is er een behoorlijke lactose-intolerantie vastgesteld, maar goed; met soja (en borstvoeding die ik nog geef) is daar prima een mouw aan te passen. Ook is haar hb niet echt hoog (tussen de 6,5 en 7 ongeveer gemiddeld). Maar echt iets feitelijks is er niet uitgekomen dus het dossier werd gesloten.
Inmiddels zijn we enkele maanden verder maar toch bekruipt me soms het gevoel dat ons kind gewoon standaard niet fit is en dat zit me dan niet lekker. Ze slaapt veel (16 uur per etmaal; toch 2/3 deel van de tijd), en als ze wakker is, is ze heel rustig, scharrelt wel een beetje rond, maar gaat er af en toe ook gewoon bij liggen, met haar duimpje in haar mond (het teken dat ze moe is), of ze komt dan tegen mij aanhangen. Op het kdv speelt ze overigens wel wat meer, maar dan is ze ook totaal versleten 's avonds (en ook de volgende dag nog).Haar eten is ook maar zeer matig (maar goed, dat wil ik dan wel op de peuterleeftijd houden), en ook drinkt ze heel weinig (misschien 400 ml op een dag). Ik krijg er ook echt niet meer in. Overigens krijgt ze vrijwel geen snoep of iets dergelijks; er gaan alleen gezonde dingen in.
Mijn man en ik zijn altijd vitaal en nooit moe, en vermoeidheid/weinig fut ken ik ook eigenlijk van niemand in de familie. Onze zoon was op die leeftijd ook niet zoals dochter; hij had een stuk meer energie.
Komende week wil ik toch nog maar eens bloed laten prikken voor het hb. Maar als daar niet echt iets uitkomt (het zal wel weer rond de 7 zijn schat ik in, dus geen echte bloedarmoede), blijft over dat ze gewoon niet fit is. Natuurlijk zijn er ook genoeg volwassenen die niet altijd fit zijn en moet ik dit misschien ook maar gewoon aanvaarden van ons dochtertje. Wie herkent dit van haar kind? En heb je het dan geaccepteerd of ben je toch weer aan de bel gaan trekken om uit te zoeken wat het eventueel nog zou kunnen zijn?
Inmiddels zijn we enkele maanden verder maar toch bekruipt me soms het gevoel dat ons kind gewoon standaard niet fit is en dat zit me dan niet lekker. Ze slaapt veel (16 uur per etmaal; toch 2/3 deel van de tijd), en als ze wakker is, is ze heel rustig, scharrelt wel een beetje rond, maar gaat er af en toe ook gewoon bij liggen, met haar duimpje in haar mond (het teken dat ze moe is), of ze komt dan tegen mij aanhangen. Op het kdv speelt ze overigens wel wat meer, maar dan is ze ook totaal versleten 's avonds (en ook de volgende dag nog).Haar eten is ook maar zeer matig (maar goed, dat wil ik dan wel op de peuterleeftijd houden), en ook drinkt ze heel weinig (misschien 400 ml op een dag). Ik krijg er ook echt niet meer in. Overigens krijgt ze vrijwel geen snoep of iets dergelijks; er gaan alleen gezonde dingen in.
Mijn man en ik zijn altijd vitaal en nooit moe, en vermoeidheid/weinig fut ken ik ook eigenlijk van niemand in de familie. Onze zoon was op die leeftijd ook niet zoals dochter; hij had een stuk meer energie.
Komende week wil ik toch nog maar eens bloed laten prikken voor het hb. Maar als daar niet echt iets uitkomt (het zal wel weer rond de 7 zijn schat ik in, dus geen echte bloedarmoede), blijft over dat ze gewoon niet fit is. Natuurlijk zijn er ook genoeg volwassenen die niet altijd fit zijn en moet ik dit misschien ook maar gewoon aanvaarden van ons dochtertje. Wie herkent dit van haar kind? En heb je het dan geaccepteerd of ben je toch weer aan de bel gaan trekken om uit te zoeken wat het eventueel nog zou kunnen zijn?
zaterdag 13 september 2008 om 22:29
Ik herken het ook Mirjam.
Mijn middelste zoon van bijna 4 is ook weer door de molen geweest. Maar er is ook niets gevonden. Zijn hb is 7.2. Wat aan de lage kant maar volgens de kinderarts nog wel acceptabel. Daarvoor had hij in mei al een ijzerkuurtje gehad van de huisarts. Ik vond het nog niet echt veel beter gaan en ben terug gegaan. Toen door naar de kinderarts. Bloed, ontlasting, urine zijn onderzocht. Hij heeft ook een ruisje en de kinderarts vond het wel noodzakelijk om onderzoek te doen. Dus ook een foto en hartfilmpje gemaakt. Ook is zijn bloed onderzocht op coeliakie. Gelukkig geen bijzonderheden.
Maar hij blijft moe, ziet bleek, kringen onder zijn ogen. Weinig energie en hij huilt regelmatig omdat hij zich moe voelt en alles hem een beetje teveel wordt.
Nu heeft mijn zoon nogal een medische geschiedenis dus ik vraag me wel eens af of in me niet teveel zorgen om hem maak. Maar de kinderarts wilde hem toch graag onder controle houden. We moeten in januarie weer terug om te kijken hoe het dan gaat.
Het blijft heef onbevredigend. Ik ben blij dat er niets uitgekomen is maar aan de ander kant verbeterd de situatie ook niet.
Mijn middelste zoon van bijna 4 is ook weer door de molen geweest. Maar er is ook niets gevonden. Zijn hb is 7.2. Wat aan de lage kant maar volgens de kinderarts nog wel acceptabel. Daarvoor had hij in mei al een ijzerkuurtje gehad van de huisarts. Ik vond het nog niet echt veel beter gaan en ben terug gegaan. Toen door naar de kinderarts. Bloed, ontlasting, urine zijn onderzocht. Hij heeft ook een ruisje en de kinderarts vond het wel noodzakelijk om onderzoek te doen. Dus ook een foto en hartfilmpje gemaakt. Ook is zijn bloed onderzocht op coeliakie. Gelukkig geen bijzonderheden.
Maar hij blijft moe, ziet bleek, kringen onder zijn ogen. Weinig energie en hij huilt regelmatig omdat hij zich moe voelt en alles hem een beetje teveel wordt.
Nu heeft mijn zoon nogal een medische geschiedenis dus ik vraag me wel eens af of in me niet teveel zorgen om hem maak. Maar de kinderarts wilde hem toch graag onder controle houden. We moeten in januarie weer terug om te kijken hoe het dan gaat.
Het blijft heef onbevredigend. Ik ben blij dat er niets uitgekomen is maar aan de ander kant verbeterd de situatie ook niet.
zaterdag 13 september 2008 om 22:51
Het verschil met jouw dochter en de mijne is dat die van mij er fysiek ten minste gezond uitziet en ik me daar dus ook niet direct zorgen over maak. Ik maak me meer "zorgen" over hoe ze moet meekomen op school en evt. nog later (maar wie dan leeft...).
Ik bedoel, dochter is drie jaar en drie maanden en volgens mij 19 kilo en 104 cm., dus niet klein en bepaald niet licht. Haar huid ziet en goed uit, oogjes stralen vaak, dus ze maakt geen zieke indruk. En toch kan ik dat hangen en huilen niet zo goed begrijpen. Ze staat met haar ruim drie jaar op de creche nog steeds vooraan in de rij om ajb om 12.30 uur naar bed te mogen en dan slaapt ze gemakkelijk twee uur weg. Om tegen 16.00 uur weer helemaal in te kakken. De leidsters zeggen haar echt te zien indommelen en met moeite haar ogen open kan houden en dan huilt ze en als ze thuis is wil ze in zo;n geval alleen maar een beetje om me heen hangen. Of ze gaat gewoon liggen ter plekke waar ze op dat moment is en duimen. En ze is ook heel traag, tempo slak en moet haar echt een beetje opjagen om er nog enige gang in te houden.
Is je dochter alleen fysiek moe of traag of is ze op een andere manier bijvoorbeeld wel heel wakker en bij de tijd? Bijvoorbeeld met praten? Want dochter kan me wel de oren van mijn hoofd kwekken, ook al ligt ze alleen maar een beetje te hangen. En ze kan ook haar hele sterke dwarse peuter/beginnetje van kleuterbuien hebben en daarin is ze wel heel levendig en aanwezig. Dat alles maakt momenteel dat mijn 'zorgen' meer naar de achtergrond zijn verdwenen. Als ook het levenslustige (peuterdrift bijvoorbeeld) eruit is zou ik me pas echt zorgen maken! Die drift heeft ze momenteel genoeg. Er is wel een tijd geweest dat ze heel mat overkwam. Niet alleen moe en hangerig, maar ook echt mat. Haar hoofd hing, ze wilde niks en was schrikachtig, moest om het minste huilen, etc. Zelfs kadootjes (wat kleine kinderen toch leuk vinden meestal) konden haar niet boeien, dus ze leek niet echt door de meest normale peuterdingen gegrepen. Zeggen dat je met haar naar de speeltuin ging maakte amper een blij kindje van haar. Toen maakte ik me wel echt meer zorgen. Want dat was vooral afwijkend. Het vele slapen en hangen begrijp ik vooral niet, maar maakt het nog niet zorgwekkend.
Dus daar zit duidelijk een verschil. Een verschil tussen enerzijds niet kunnen plaatsen en anderzijds niet levendig gedrag wat meestal hoort bij een levendige peuter.
Sterkte met je zorgen iig.
Ik bedoel, dochter is drie jaar en drie maanden en volgens mij 19 kilo en 104 cm., dus niet klein en bepaald niet licht. Haar huid ziet en goed uit, oogjes stralen vaak, dus ze maakt geen zieke indruk. En toch kan ik dat hangen en huilen niet zo goed begrijpen. Ze staat met haar ruim drie jaar op de creche nog steeds vooraan in de rij om ajb om 12.30 uur naar bed te mogen en dan slaapt ze gemakkelijk twee uur weg. Om tegen 16.00 uur weer helemaal in te kakken. De leidsters zeggen haar echt te zien indommelen en met moeite haar ogen open kan houden en dan huilt ze en als ze thuis is wil ze in zo;n geval alleen maar een beetje om me heen hangen. Of ze gaat gewoon liggen ter plekke waar ze op dat moment is en duimen. En ze is ook heel traag, tempo slak en moet haar echt een beetje opjagen om er nog enige gang in te houden.
Is je dochter alleen fysiek moe of traag of is ze op een andere manier bijvoorbeeld wel heel wakker en bij de tijd? Bijvoorbeeld met praten? Want dochter kan me wel de oren van mijn hoofd kwekken, ook al ligt ze alleen maar een beetje te hangen. En ze kan ook haar hele sterke dwarse peuter/beginnetje van kleuterbuien hebben en daarin is ze wel heel levendig en aanwezig. Dat alles maakt momenteel dat mijn 'zorgen' meer naar de achtergrond zijn verdwenen. Als ook het levenslustige (peuterdrift bijvoorbeeld) eruit is zou ik me pas echt zorgen maken! Die drift heeft ze momenteel genoeg. Er is wel een tijd geweest dat ze heel mat overkwam. Niet alleen moe en hangerig, maar ook echt mat. Haar hoofd hing, ze wilde niks en was schrikachtig, moest om het minste huilen, etc. Zelfs kadootjes (wat kleine kinderen toch leuk vinden meestal) konden haar niet boeien, dus ze leek niet echt door de meest normale peuterdingen gegrepen. Zeggen dat je met haar naar de speeltuin ging maakte amper een blij kindje van haar. Toen maakte ik me wel echt meer zorgen. Want dat was vooral afwijkend. Het vele slapen en hangen begrijp ik vooral niet, maar maakt het nog niet zorgwekkend.
Dus daar zit duidelijk een verschil. Een verschil tussen enerzijds niet kunnen plaatsen en anderzijds niet levendig gedrag wat meestal hoort bij een levendige peuter.
Sterkte met je zorgen iig.
zaterdag 13 september 2008 om 22:53
Mijn zoon heeft een aangeboren afwijking aan zijn darmen. Hij is hieraan geopereerd toen hij 8 maanden was.
Verder heeft hij een aangeboren afwijking aan zijn urineleider en aan zijn plasser. Hij is daaraan geopereerd toen hij 1 en 2 jaar was. Verder heeft hij als baby van 10 dagen hersenvliesontsteking gehad.
Hij heeft in totaal nu 6x in het ziekenhuis gelegen en is dus 3x geopereerd.
Ik heb ook aan de kinderarts gevraagd of het niet kan komen door de afwijking aan zijn darmen. We hebben al gemerkt dat hij anders reageert op medicijnen. Ik heb zelf het idee dat zijn darmen misschien de voedingstoffen niet goed opnemen of zo. De kinderarts wist het niet. Dit is wel de reden dat hij hem weer terug wilde zijn. Hij heeft echt klachten en nogal een dossier. Volgens mij was het voor de kinderarts zelf ook onbevredigend.
Zelf wilde ik hem nog graag getest hebben op ziekte van pfeiffer. Ik ben dit alleen vergeten te vragen. Als ik in januari weer terug moet en er is niets verander dan ga ik dat alsnog vragen. En ook van die allergiën. Wist ik ook niet dat je daar van dit soort reacties van kon krijgen.
Verder heeft hij een aangeboren afwijking aan zijn urineleider en aan zijn plasser. Hij is daaraan geopereerd toen hij 1 en 2 jaar was. Verder heeft hij als baby van 10 dagen hersenvliesontsteking gehad.
Hij heeft in totaal nu 6x in het ziekenhuis gelegen en is dus 3x geopereerd.
Ik heb ook aan de kinderarts gevraagd of het niet kan komen door de afwijking aan zijn darmen. We hebben al gemerkt dat hij anders reageert op medicijnen. Ik heb zelf het idee dat zijn darmen misschien de voedingstoffen niet goed opnemen of zo. De kinderarts wist het niet. Dit is wel de reden dat hij hem weer terug wilde zijn. Hij heeft echt klachten en nogal een dossier. Volgens mij was het voor de kinderarts zelf ook onbevredigend.
Zelf wilde ik hem nog graag getest hebben op ziekte van pfeiffer. Ik ben dit alleen vergeten te vragen. Als ik in januari weer terug moet en er is niets verander dan ga ik dat alsnog vragen. En ook van die allergiën. Wist ik ook niet dat je daar van dit soort reacties van kon krijgen.
zondag 14 september 2008 om 20:18
quote:coos schreef op 13 september 2008 @ 22:53:
Mijn zoon heeft een aangeboren afwijking aan zijn darmen. Hij is hieraan geopereerd toen hij 8 maanden was.
Verder heeft hij een aangeboren afwijking aan zijn urineleider en aan zijn plasser. Hij is daaraan geopereerd toen hij 1 en 2 jaar was. Verder heeft hij als baby van 10 dagen hersenvliesontsteking gehad.Hij heeft in totaal nu 6x in het ziekenhuis gelegen en is dus 3x geopereerd.
Zo! Wat hebben jullie al veel meegemaakt met je ventje, naar hoor. Volgens mij ben je dan nooit meer onbezorgd..
Mijn zoon heeft een aangeboren afwijking aan zijn darmen. Hij is hieraan geopereerd toen hij 8 maanden was.
Verder heeft hij een aangeboren afwijking aan zijn urineleider en aan zijn plasser. Hij is daaraan geopereerd toen hij 1 en 2 jaar was. Verder heeft hij als baby van 10 dagen hersenvliesontsteking gehad.Hij heeft in totaal nu 6x in het ziekenhuis gelegen en is dus 3x geopereerd.
Zo! Wat hebben jullie al veel meegemaakt met je ventje, naar hoor. Volgens mij ben je dan nooit meer onbezorgd..
zondag 14 september 2008 om 20:25
Belly, ook jij bedankt voor je reactie. We zijn in juni nog geweest, dus 3 maanden geleden. En toen besloot hij dat het dossier in principe gesloten kon worden (ze was toen net ook redelijk gegroeid en zag er een stuk beter uit dan nu). Sinds die afspraak in juni is ze slechts 300 gram gegroeid.
Maleficient; haar ontwikkeling is dus redelijk traag te noemen; kruipen met 10 maanden, optrekken met 1e verjaardag en los lopen met bijna 18 maanden. Ook zegt ze nog niet veel woordjes (misschien 10). Het is verder wel een opgewekt meisje, maar ze is erg rustig. Ook vind ik haar de laatste weken nogal nerveus; als ze een hard geluid hoort, is ze direct panisch en wil bij mij dekking zoeken. Ook eet ze heel weinig en gaat het drinken echt slecht (ik denk dat ze vandaag, inclusief sojavla als toetje, maximaal 350 ml. vocht op heeft). Morgen gaat mijn man de kinderarts bellen (dat wil zeggen; kijken of hij een afspraak kan maken om bloed te laten prikken e.d.)
Maleficient; haar ontwikkeling is dus redelijk traag te noemen; kruipen met 10 maanden, optrekken met 1e verjaardag en los lopen met bijna 18 maanden. Ook zegt ze nog niet veel woordjes (misschien 10). Het is verder wel een opgewekt meisje, maar ze is erg rustig. Ook vind ik haar de laatste weken nogal nerveus; als ze een hard geluid hoort, is ze direct panisch en wil bij mij dekking zoeken. Ook eet ze heel weinig en gaat het drinken echt slecht (ik denk dat ze vandaag, inclusief sojavla als toetje, maximaal 350 ml. vocht op heeft). Morgen gaat mijn man de kinderarts bellen (dat wil zeggen; kijken of hij een afspraak kan maken om bloed te laten prikken e.d.)
zondag 14 september 2008 om 21:07
Nee dat klopt wel Mirjam. Het onbezorgde is er af. We lopen met hem ook het risico dat zijn darmen gaan draaien waardoor er een afsluiting ontstaat. Hij moet dan binnen 6 to 8 uur geopereerd worden. Anders sterft de darm af en is er een hele grote kans op overlijden.
Ik moet zeggen dat ik hier niet elke dag mee bezig ben hoor. Zeker als het goed met hem gaat zakt het naar de achtergrond. Aan de andere kant zie ik elke dag het litteken op zijn buik en kun je het dus ook niet vergeten.
Mijn zoon ontwikkelt zich wel goed. Zeker na de tweede operatie. Hij is toen echt gaan inhalen. Hij wordt volgende week 4 en is nu dus naar school. Daar past hij ook prima tussen. Hij praat bv. uitstekend.
Wel is hij net als jouw kind heel gauw bang. We mogen hem eigenlijk niet alleen laten. Als hij bv. onder de douche staat en je gaat een handdoek halen dan begint hij al te huilen. Terwijl zijn broers en wij allemaal boven zijn en op de overloop lopen bv. Hij raakt dan ook overstuur. Vanavond weer gebeurd. Hij heeft me verteld dat hij dan tranen in zijn buik heeft en dat hij niet weet hoe die daar weg moeten komen.En zo is het met meer dingen zo.
Ook gaat alles op dit moment heel langzaam. En daar word ik kriegel van, heel eerlijk gezegd. Als ik hem vraag om zijn schoenen en zijn jas aan te doen dan staat hij maar een beetje te prutsen maar echt wat doen ho maar. Ik word dan wel eens een beetje boos. En daar kan hij dan weer helemaal niet tegen. Maar ja, ik heb nog twee kinderen en als je dan 's morgens op tijd op school moet zijn dan moet wel iedereen mee werken.
Ik zit er wel over te denken om bv. Floradix voor kinderen voor hem te halen. Daar zit ook ijzer in en nog andere dingen waardoor hij zich misschien weer wat fitter gaat voelen. Heb ik toch nog het gevoel dat ik er wat aan doen
Ik moet zeggen dat ik hier niet elke dag mee bezig ben hoor. Zeker als het goed met hem gaat zakt het naar de achtergrond. Aan de andere kant zie ik elke dag het litteken op zijn buik en kun je het dus ook niet vergeten.
Mijn zoon ontwikkelt zich wel goed. Zeker na de tweede operatie. Hij is toen echt gaan inhalen. Hij wordt volgende week 4 en is nu dus naar school. Daar past hij ook prima tussen. Hij praat bv. uitstekend.
Wel is hij net als jouw kind heel gauw bang. We mogen hem eigenlijk niet alleen laten. Als hij bv. onder de douche staat en je gaat een handdoek halen dan begint hij al te huilen. Terwijl zijn broers en wij allemaal boven zijn en op de overloop lopen bv. Hij raakt dan ook overstuur. Vanavond weer gebeurd. Hij heeft me verteld dat hij dan tranen in zijn buik heeft en dat hij niet weet hoe die daar weg moeten komen.En zo is het met meer dingen zo.
Ook gaat alles op dit moment heel langzaam. En daar word ik kriegel van, heel eerlijk gezegd. Als ik hem vraag om zijn schoenen en zijn jas aan te doen dan staat hij maar een beetje te prutsen maar echt wat doen ho maar. Ik word dan wel eens een beetje boos. En daar kan hij dan weer helemaal niet tegen. Maar ja, ik heb nog twee kinderen en als je dan 's morgens op tijd op school moet zijn dan moet wel iedereen mee werken.
Ik zit er wel over te denken om bv. Floradix voor kinderen voor hem te halen. Daar zit ook ijzer in en nog andere dingen waardoor hij zich misschien weer wat fitter gaat voelen. Heb ik toch nog het gevoel dat ik er wat aan doen
zondag 14 september 2008 om 21:40
Ah, wat zielig, dat je mannetje dat zo zegt, van die tranen in zijn buik. Dat hele langzame is inderdaad superlastig (zoon kan ook maar 1 ding tegelijk; die moet je bij iedere stap instrueren anders doet hij niets; maar bij hem speelt er een heel licht autistische stoornis). Jij trekt zeker snel aan de bel als je mannetje buikpijn heeft? Eng idee hoor..
Is hij je jongste trouwens?
Is hij je jongste trouwens?
zondag 14 september 2008 om 22:40
Ja, buikpijn is het eerste signaal dat er was mis gaat. Gelukkig heeft hij nooit buikpijn. Dat scheelt weer. Ik heb me wat dat betreft nog nooit onnodig ongerust hoeven maken.
Nee, hij is niet de jongste. Hij is mijn middelste. Hij heeft een broer en een broertje.
Mirjam, hyves is een beetje ver van mijn bed show. Ik weet dat het bestaat en ik heb er ook een keertje op gekeken maar verder weet ik er niet zoveel van. Maar het idee dat mensen je zo kunnen vinden spreekt me eigenlijk niet zo aan. Ik heb niet zo de behoefte om bv. met oudklasgenoten geconfronteerd te worden.
Nee, hij is niet de jongste. Hij is mijn middelste. Hij heeft een broer en een broertje.
Mirjam, hyves is een beetje ver van mijn bed show. Ik weet dat het bestaat en ik heb er ook een keertje op gekeken maar verder weet ik er niet zoveel van. Maar het idee dat mensen je zo kunnen vinden spreekt me eigenlijk niet zo aan. Ik heb niet zo de behoefte om bv. met oudklasgenoten geconfronteerd te worden.
zondag 14 september 2008 om 22:45
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar heb misschien toch een tip voor je. Mijn zoontje heeft voor zijn koemelkallergie erg veel baat gehad bij bioresonantietherapie met de Bicom (even googlen voor een therapeut bij je in de buurt). Door deze therapie worden allergieën opgespoord en behandeld en de algehele weerstand versterkt. Mijn zoontje heeft er erg veel aan gehad en heeft nu veel minder last van zijn allergie en is ook veel minder vaak ziek.
Zelf heb ik met mijn jongste zoontje (3mnd) ook een aantal behandelingen ondergaan omdat we beiden veel last hadden van spruw, en ook daarvoor helpt het goed. Pff ik lijk wel een reclamespotje, maar ik ben echt heel erg blij met de resultaten.
Zelf heb ik met mijn jongste zoontje (3mnd) ook een aantal behandelingen ondergaan omdat we beiden veel last hadden van spruw, en ook daarvoor helpt het goed. Pff ik lijk wel een reclamespotje, maar ik ben echt heel erg blij met de resultaten.
zondag 14 september 2008 om 22:45
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar heb misschien toch een tip voor je. Mijn zoontje heeft voor zijn koemelkallergie erg veel baat gehad bij bioresonantietherapie met de Bicom (even googlen voor een therapeut bij je in de buurt). Door deze therapie worden allergieën opgespoord en behandeld en de algehele weerstand versterkt. Mijn zoontje heeft er erg veel aan gehad en heeft nu veel minder last van zijn allergie en is ook veel minder vaak ziek.
Zelf heb ik met mijn jongste zoontje (3mnd) ook een aantal behandelingen ondergaan omdat we beiden veel last hadden van spruw, en ook daarvoor helpt het goed. Pff ik lijk wel een reclamespotje, maar ik ben echt heel erg blij met de resultaten.
Zelf heb ik met mijn jongste zoontje (3mnd) ook een aantal behandelingen ondergaan omdat we beiden veel last hadden van spruw, en ook daarvoor helpt het goed. Pff ik lijk wel een reclamespotje, maar ik ben echt heel erg blij met de resultaten.
zondag 14 september 2008 om 23:16
quote:coos schreef op 14 september 2008 @ 21:07:
Nee dat klopt wel Mirjam. Het onbezorgde is er af. We lopen met hem ook het risico dat zijn darmen gaan draaien waardoor er een afsluiting ontstaat. Hij moet dan binnen 6 to 8 uur geopereerd worden. Anders sterft de darm af en is er een hele grote kans op overlijden.
Ik wil even specifiek reageren op dit stukje, want ik heb ditzelfde nu ook al drie keer meegemaakt in een half jaar tijd en de eerste keer wist ik niet wat me overkwam. Ik had zo'n buikpijn! Het voelde aan als het begin van weeën, alleen verwacht je dat aan het eind van een zwangerschap en niet zomaar opeens uit het niets. Vriend heeft me naar de eerste hulp gereden en daar hebben ze dat geconstateerd. Sindsdien heb ik het nog twee keer gehad en ik weet dat als het niet uit zichzelf weer terugdraait, dat dan je darmen af kunnen sterven (heb ik nl. gelezen op internet toen ik ging zoeken wat het dan was geweest). Maar ik heb ook begrepen dat darmen uit zichzelf vaak weer terugschieten (heb dat ook de tweede keer letterlijk gehoord en vriend ook, we hoorden *PLOP* en ik lag tegen vriend aan geklemd (vanwege pijn) en je kon het letterlijk voelen als een trapje van een baby. Meteen daarna verdween de pijn, echt helemaal meteen!
Maar goed, het ziekenhuis heeft me niet bang gemaakt, hooguit dat als het weer gebeurt en het gaat niet over, dat ik dan langs moet komen. Maar ben zeker niet bang om dood te gaan hoor, gelukkig niet
Dus wou je ook even geruststellen dat het niet per se erg hoeft te zijn, omdat je heus wel op tijd in de gaten hebt dat het niet goed is en ik ben die twee andere keren gewoon thuis gebleven. Voelde me nl. naderhand zo'n sukkel dat ik met gedraaide darm op de eerste hulp lach haha. Zeker toen mijn darm weer was terug gedraaid lach ik daar echt pomtiedom, niks aan het handje en wilden ze toch nog tig testen doen enzo, terwijl ik al lang weer in orde was. Dus laat je niet te bang maken door dat feit.
Bij paarden wordt het geloof ik coelakie ofzo genoemd.
p.s. Mirjam, als antwoord op je vraag: dochter was ook niet zo heppie toen. Tis nu helemaal geen mat meisje meer. Maar nog wel steeds een sneller vermoeid meisje en duidelijk minder fit/minder energiek dan haar leeftijdsgenootjes.
Nee dat klopt wel Mirjam. Het onbezorgde is er af. We lopen met hem ook het risico dat zijn darmen gaan draaien waardoor er een afsluiting ontstaat. Hij moet dan binnen 6 to 8 uur geopereerd worden. Anders sterft de darm af en is er een hele grote kans op overlijden.
Ik wil even specifiek reageren op dit stukje, want ik heb ditzelfde nu ook al drie keer meegemaakt in een half jaar tijd en de eerste keer wist ik niet wat me overkwam. Ik had zo'n buikpijn! Het voelde aan als het begin van weeën, alleen verwacht je dat aan het eind van een zwangerschap en niet zomaar opeens uit het niets. Vriend heeft me naar de eerste hulp gereden en daar hebben ze dat geconstateerd. Sindsdien heb ik het nog twee keer gehad en ik weet dat als het niet uit zichzelf weer terugdraait, dat dan je darmen af kunnen sterven (heb ik nl. gelezen op internet toen ik ging zoeken wat het dan was geweest). Maar ik heb ook begrepen dat darmen uit zichzelf vaak weer terugschieten (heb dat ook de tweede keer letterlijk gehoord en vriend ook, we hoorden *PLOP* en ik lag tegen vriend aan geklemd (vanwege pijn) en je kon het letterlijk voelen als een trapje van een baby. Meteen daarna verdween de pijn, echt helemaal meteen!
Maar goed, het ziekenhuis heeft me niet bang gemaakt, hooguit dat als het weer gebeurt en het gaat niet over, dat ik dan langs moet komen. Maar ben zeker niet bang om dood te gaan hoor, gelukkig niet
Dus wou je ook even geruststellen dat het niet per se erg hoeft te zijn, omdat je heus wel op tijd in de gaten hebt dat het niet goed is en ik ben die twee andere keren gewoon thuis gebleven. Voelde me nl. naderhand zo'n sukkel dat ik met gedraaide darm op de eerste hulp lach haha. Zeker toen mijn darm weer was terug gedraaid lach ik daar echt pomtiedom, niks aan het handje en wilden ze toch nog tig testen doen enzo, terwijl ik al lang weer in orde was. Dus laat je niet te bang maken door dat feit.
Bij paarden wordt het geloof ik coelakie ofzo genoemd.
p.s. Mirjam, als antwoord op je vraag: dochter was ook niet zo heppie toen. Tis nu helemaal geen mat meisje meer. Maar nog wel steeds een sneller vermoeid meisje en duidelijk minder fit/minder energiek dan haar leeftijdsgenootjes.
maandag 15 september 2008 om 18:58
Intien, fijn dat het voor jou geen gevolgen heeft gehad.
Bij mijn zoon liggen de darmen heel anders in zijn buik dan normaal het geval is. Ook liggen de darmen los. Normaal liggen ze vast. De kinderchirurg van het academisch ziekenhuis waar hij geopereerd is heeft ons een aantal keer op het hart gedrukt meteen contact op te nemen als hij echte buikklachten krijgt. We moesten dit van hem heel serieus nemen omdat het voor onze zoon met zijn darmen hele grote gevolgen kan hebben.
Wij hebben ons dan ook voorgenomen dit onmiddelijk te doen. De kinderchirurgen mogen dan besluiten of het noodzakelijk is dat ze meteen gaan opereren.
Mocht het een keer gebeuren, dat zijn darmen draaien, dan zou het heel mooi zijn als ze ook weer spontaan terugdraaien. Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik dat niet thuis zou durven afwachten.
Bij mijn zoon liggen de darmen heel anders in zijn buik dan normaal het geval is. Ook liggen de darmen los. Normaal liggen ze vast. De kinderchirurg van het academisch ziekenhuis waar hij geopereerd is heeft ons een aantal keer op het hart gedrukt meteen contact op te nemen als hij echte buikklachten krijgt. We moesten dit van hem heel serieus nemen omdat het voor onze zoon met zijn darmen hele grote gevolgen kan hebben.
Wij hebben ons dan ook voorgenomen dit onmiddelijk te doen. De kinderchirurgen mogen dan besluiten of het noodzakelijk is dat ze meteen gaan opereren.
Mocht het een keer gebeuren, dat zijn darmen draaien, dan zou het heel mooi zijn als ze ook weer spontaan terugdraaien. Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik dat niet thuis zou durven afwachten.
maandag 15 september 2008 om 20:02
quote:Mirjam762 schreef op 14 september 2008 @ 20:25:
Ook eet ze heel weinig en gaat het drinken echt slecht (ik denk dat ze vandaag, inclusief sojavla als toetje, maximaal 350 ml. vocht op heeft). Morgen gaat mijn man de kinderarts bellen (dat wil zeggen; kijken of hij een afspraak kan maken om bloed te laten prikken e.d.)
Hoi Miriam, misschien ken je mij nog wel, ook van een ander forum;-)
Als ik dit lees over je meisje, dan herken ik erg veel van het verhaal. Ook Daan heeft deze symptomen ( gehad). Bij Daan is het geen lactose-intolerantie maar een zogenaamde koemelkeiwitallergie, maar de verschijnselen zijn hetzelfde in elk geval. Frappant is ook dat ook hij continu oorontstekingen had. Totdat we- met pijn in ons hart- buisjes hebben laten steken.
Awel, we hadden dat vééééééél eerder moeten doen!!!!
Wist je trouwens dat oorontstekingen en koemelkallergie samenhangt? Vandaar dat ik denk dat er veel overeenkomsten zijn in het verhaal0.
Om wat cijfers te geven: Daan is op 7-7 geopereerd en was toen 78cm en 9.500 kg. Weinig dus. Nu is hij ondertussen 80 cm en 10.800!!
Maw, ons mannetje heeft een serieus inhaalmanoeuver gedaan, en tot nu toe is hij nog steeds in stijgende lijn!!!
Ook Daan dronk heel weinig, en at ook niet bevredigend veel. ( Sommige dagen wel, maar de diarreeluiers waren dan niet te tellen)
Wat we nu merken: hij eet goed, hij drinkt goed, hij lacht, is vééééééééél goedlachser en gewoon ja, blij!!
Continu oorontsteking is pure horror voor zo'n kleintjes, doet ontieglijk veel pijn en door de druk is het te pijnlijk om te eten of gewoon 'kind' te zijn.
Gooi dan nog de allergie erboven op en je hebt het complete plaatje.
Als ik je één tip kan meegeven: stop eens een paar weken met soja te geven? Wij deden dit eerst ook, maar toch hadden wij het gevoel dat hij hier nog op reageerde. Zonder soja heeft hij dagen dat er geen enkele dunne ontlasting is. Onze kinderarts raadde ons dit aan aangezien ze dit wel meer zien bij koemelk/lactoseproblematieken. Soja wordt vaak moeilijk verdragen. Wij hebben inderdaad ook eventjes geen alternatief. In plaats van toetjes geven we hem 2x per dag een flesje Nutramigen zodat hij aan zijn calciumgehalte komt.
Daantje was deze week verkouden en voor het eerst zagen we weer een 'minibeeld' van hoe hij kan zijn als hij ziek is. Met dit verschil dat hij nu geen ooronsteking met bijhorende kuur heeft en na een paar daagjes weer heerlijk zichzelf is
Btw, over taalontwikkeling: ons zoontje praatte ook niet veel. Kon amper een paar woordjes zeggen en toch had ik niet echt de indruk dat hij echt slecht hoorde. Toen hij net op zijn ziekenhuiskamer was na de operatie, hoorden we een vrouw op naaldhakken in de gang. Daan keek verschrikt in de richting van de deur alsof hij dit nog nooit gehoord had.
Op dit moment praat hij een 60-tal woordjes, zegt hij echt allesss na, en praat hij zelfs al soms in tweewoordzinnen:-)
Veel succes nog met je dochtertje Myriam, als ik jou was... ik zou vragen voor buisjes;-)
Groetjes, Dasjka
Ook eet ze heel weinig en gaat het drinken echt slecht (ik denk dat ze vandaag, inclusief sojavla als toetje, maximaal 350 ml. vocht op heeft). Morgen gaat mijn man de kinderarts bellen (dat wil zeggen; kijken of hij een afspraak kan maken om bloed te laten prikken e.d.)
Hoi Miriam, misschien ken je mij nog wel, ook van een ander forum;-)
Als ik dit lees over je meisje, dan herken ik erg veel van het verhaal. Ook Daan heeft deze symptomen ( gehad). Bij Daan is het geen lactose-intolerantie maar een zogenaamde koemelkeiwitallergie, maar de verschijnselen zijn hetzelfde in elk geval. Frappant is ook dat ook hij continu oorontstekingen had. Totdat we- met pijn in ons hart- buisjes hebben laten steken.
Awel, we hadden dat vééééééél eerder moeten doen!!!!
Wist je trouwens dat oorontstekingen en koemelkallergie samenhangt? Vandaar dat ik denk dat er veel overeenkomsten zijn in het verhaal0.
Om wat cijfers te geven: Daan is op 7-7 geopereerd en was toen 78cm en 9.500 kg. Weinig dus. Nu is hij ondertussen 80 cm en 10.800!!
Maw, ons mannetje heeft een serieus inhaalmanoeuver gedaan, en tot nu toe is hij nog steeds in stijgende lijn!!!
Ook Daan dronk heel weinig, en at ook niet bevredigend veel. ( Sommige dagen wel, maar de diarreeluiers waren dan niet te tellen)
Wat we nu merken: hij eet goed, hij drinkt goed, hij lacht, is vééééééééél goedlachser en gewoon ja, blij!!
Continu oorontsteking is pure horror voor zo'n kleintjes, doet ontieglijk veel pijn en door de druk is het te pijnlijk om te eten of gewoon 'kind' te zijn.
Gooi dan nog de allergie erboven op en je hebt het complete plaatje.
Als ik je één tip kan meegeven: stop eens een paar weken met soja te geven? Wij deden dit eerst ook, maar toch hadden wij het gevoel dat hij hier nog op reageerde. Zonder soja heeft hij dagen dat er geen enkele dunne ontlasting is. Onze kinderarts raadde ons dit aan aangezien ze dit wel meer zien bij koemelk/lactoseproblematieken. Soja wordt vaak moeilijk verdragen. Wij hebben inderdaad ook eventjes geen alternatief. In plaats van toetjes geven we hem 2x per dag een flesje Nutramigen zodat hij aan zijn calciumgehalte komt.
Daantje was deze week verkouden en voor het eerst zagen we weer een 'minibeeld' van hoe hij kan zijn als hij ziek is. Met dit verschil dat hij nu geen ooronsteking met bijhorende kuur heeft en na een paar daagjes weer heerlijk zichzelf is
Btw, over taalontwikkeling: ons zoontje praatte ook niet veel. Kon amper een paar woordjes zeggen en toch had ik niet echt de indruk dat hij echt slecht hoorde. Toen hij net op zijn ziekenhuiskamer was na de operatie, hoorden we een vrouw op naaldhakken in de gang. Daan keek verschrikt in de richting van de deur alsof hij dit nog nooit gehoord had.
Op dit moment praat hij een 60-tal woordjes, zegt hij echt allesss na, en praat hij zelfs al soms in tweewoordzinnen:-)
Veel succes nog met je dochtertje Myriam, als ik jou was... ik zou vragen voor buisjes;-)
Groetjes, Dasjka
maandag 15 september 2008 om 20:55
quote:Wissy schreef op 14 september 2008 @ 22:45:
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar heb misschien toch een tip voor je. Mijn zoontje heeft voor zijn koemelkallergie erg veel baat gehad bij bioresonantietherapie met de Bicom (even googlen voor een therapeut bij je in de buurt). .Hoi Wissy, bedankt voor je moeite om te reageren! Maar ehm, we hebben niet veel op (lees; niets) met alternatieve methodes, dus bioresonantietherapie gaan we niet proberen. Wel fijn dat het jouw zoontje zo goed heeft gedaan!
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar heb misschien toch een tip voor je. Mijn zoontje heeft voor zijn koemelkallergie erg veel baat gehad bij bioresonantietherapie met de Bicom (even googlen voor een therapeut bij je in de buurt). .Hoi Wissy, bedankt voor je moeite om te reageren! Maar ehm, we hebben niet veel op (lees; niets) met alternatieve methodes, dus bioresonantietherapie gaan we niet proberen. Wel fijn dat het jouw zoontje zo goed heeft gedaan!
maandag 15 september 2008 om 21:10
Coos, goed dat je zo ontzettend alert bent op je zoontje zijn buikpijn (als die optreedt). Ik ken eerlijk gezegd twee dramatische verhalen in dit verband, dus alleen maar goed dat je zo oplet!
DasjKA (), natuurlijk ken ik je nog! Dat wist ik eigenlijk niet, dat soja zo moeilijk te verteren is? Dunne luiers heeft ze wel vaak trouwens. Die buisjes zijn denk ik ook wel een goed idee (je hoort vaker dat kindjes er van opknappen, en ze heeft dit jaar al 4 oorontstekingen gehad), maar bij de laatste check bij de KNO-arts waren haar oortjes rustig. Ze krijgt binnenkort wel een gehoortest om te zien of ze gehoorschade heeft opgelopen en of buisjes misschien toch een goed idee zijn. Haar neusamandelen zullen dan ook worden verwijderd, is dat bij D. ook gebeurd?
O ja, we kunnen 21 oktober terecht bij de kinderarts. Toch deze week nog maar even naar de huisarts voor het hb, want anders duurt het nog wel heel erg lang..
DasjKA (), natuurlijk ken ik je nog! Dat wist ik eigenlijk niet, dat soja zo moeilijk te verteren is? Dunne luiers heeft ze wel vaak trouwens. Die buisjes zijn denk ik ook wel een goed idee (je hoort vaker dat kindjes er van opknappen, en ze heeft dit jaar al 4 oorontstekingen gehad), maar bij de laatste check bij de KNO-arts waren haar oortjes rustig. Ze krijgt binnenkort wel een gehoortest om te zien of ze gehoorschade heeft opgelopen en of buisjes misschien toch een goed idee zijn. Haar neusamandelen zullen dan ook worden verwijderd, is dat bij D. ook gebeurd?
O ja, we kunnen 21 oktober terecht bij de kinderarts. Toch deze week nog maar even naar de huisarts voor het hb, want anders duurt het nog wel heel erg lang..
vrijdag 19 september 2008 om 18:37
Update: vandaag bloed laten prikken bij de huisarts en het hb is 6,9. Houdt niet echt over dus. Ze heeft nu een ijzerdrankje om het een beetje op te vijzelen. Verder heeft ze (alweer) een oorontsteking dus zullen er binnenkort buisjes geplaatst worden in haar oren; misschien knapt ze daar ook wel van op. En over een maand naar de kinderarts; toch maar eens zo'n ijzeronderzoekje voorstellen.
vrijdag 19 september 2008 om 19:29
Mirjam,
Hebnog niet alles gelezen maar mijn zoon is ook niet zo fit en bij hem lag/ligt het aan zijn allergieën. En aan slechte ogen.
Als ik me goed herinner heb jij toch ook een kind met een noten allergie? Ik zou toch even richting allergie gaan onderzoeken, vooral omdat je het ook over zure poep en overgeven hebt.
Mijn zoon kan nog steeds volledig gesloopt zijn en slaapt nog iedere woensdagmiddag en elk weekend flink bij. Met een allergie heb je gewoon een wat zwakker gestel denk ik, volgens mij verbruikt zo'n lichaampje daarmee veel energie. Oh ja, en is er getest op Epstein Barr? Dat had mijn zoon ook, dat is (een variant van?) de ziekte van Pfeiffer.
Hebnog niet alles gelezen maar mijn zoon is ook niet zo fit en bij hem lag/ligt het aan zijn allergieën. En aan slechte ogen.
Als ik me goed herinner heb jij toch ook een kind met een noten allergie? Ik zou toch even richting allergie gaan onderzoeken, vooral omdat je het ook over zure poep en overgeven hebt.
Mijn zoon kan nog steeds volledig gesloopt zijn en slaapt nog iedere woensdagmiddag en elk weekend flink bij. Met een allergie heb je gewoon een wat zwakker gestel denk ik, volgens mij verbruikt zo'n lichaampje daarmee veel energie. Oh ja, en is er getest op Epstein Barr? Dat had mijn zoon ook, dat is (een variant van?) de ziekte van Pfeiffer.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 19 september 2008 om 19:34
Heeft ze trouwens ook last van haar amandelen? Bij mijn zoon bleek dat zijn neus en keel amandelen echt HUGE waren, de KNO arts schrok er van. Dus het kind kon ook gewoon niet zo goed ademen, hij snurkte ook erg. Sinds ze eruit zijn is hij een stuk fitter, maar ja, hij slaapt ook een stuk beter nu.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 19 september 2008 om 21:39
FV, dank voor je reactie. Ik wacht even het consult bij de kinderarts af en het ijzeronderzoek wat hij nu gaat doen bij haar (want dat noemde hij zelf als mogelijkheid als haar hb laag zou blijven). En goede tip om te vragen om een test voor het Epstein Bar/Pfeiffer-virus! En als ze buisjes krijgt (wat nu toch echt wel zal gebeuren), worden ook direct haar neusamandelen verwijderd; dat gaat in een moeite door. Haar keelamandelen zijn niet vergroot; dat is makkelijker te checken dan de neusamandelen. Allergie zou kunnen (al zijn we al erg voorzichtig met allergenen), toch heb ik het idee (intuitie zeg maar) dat het daar niet aan ligt. Maar goed, wordt vervolgd..
