Schaamteloos stoomafblazen 2.0 *Puber Editie*

Wie vroeg er ook alweer waneer de douche-fase begint?



Nou hoop het niet voor je!

Weetje wat hij s'ochtend deed, douchen. En wat deed hij s'avond douchen. En dan het liefst een uur. Tussendoor werd er geregeld kleding verwisseld op een dag want dat andere was vies. Rook in huis nog erger naar parfume en deoderant dan in de Douglas.



En badspul van de Lidl was niet goed genoeg. Allemaal dove. Vriend gebruikt altijd rituals douche spul, zoon wou dat ook. Ja prima als je het zelf betaald.



Haar gel moet ook van de duurdere merken. De goedkope stinken. Geregeld word mijn haarlak even geleend.





We hebben zelfs een periode gehad. Gelukkig duurde dit maar 2 maanden. Dat hij zijn wenkbrauwen liet epileren. Gelukkig wel op een mannelijke manier.

O wat zag dat er gelikt uit.



En dan van je mooie donkere volle goed geshapte wenkbrauwen en prachtige hell blauwe ogen foto's maken.



Hilarisch om de reactie's onder zijn foto's te lezen. Hij heeft een sixpack, stond hij dus in een soort 'sexy houding' in de branding van Miami, echt zo tijdschriften foto zeg maar.

Allemaal meisjes. Wauw, lekkerding, lekkertje. En hordes emoticons.

Kon het niet laten. " mooie foto Dikke kus mamma" hij was kwaad! Je verwijderd het nu!!!

Nee dat is openbaar en mag zo reageren als ik wil.



Half jaar geleden had hij het idee model te willen worden. Lekker makkelijk e geld verdienen. Hij hoefde daar niets voor te doen. Want volgens hem zag hij er gewoon zo uit.

Hij werd uitgenodigd voor een 'modellen klus.' Voor in de folder van de Zeeman.

Wij pisten in onze broek, hij minder.

Als hij nu weer eens een arrogant kijk mij mooi trekje of foto heeft krijgt hij nog te horen met je prachtige zeeman hoofd.



Hij heeft het overigens niet gedaan. Want hallo de zeeman! Echt niet!

oooh wat erg.

Hij heeft wel een lesje in nederigheid nodig hoor.

Er zijn maar een handjevol topmodellen, de meesten verdienen inderdaad hun brood met de Zeeman folder. En je moet ergens beginnen....

Heb 14 jaar lang mijn best gedaan nederigheid bij te brengen. Was aardig gelukt.



Tot mensen hem gingen vertellen dat hij wel heel erg knap was. als iedereen dat zegt zal dat ook wel zo wezen. Werd ook nog eens bewezen door de reactie's die hij op facebook kreeg.



Nu zit hij in een dip. Alles is voorbij nu hij in een rolstoel zit. Alles alles alles is voorbij. Hij heeft het ook (nog) niet op Facebook staan. Hij zal ongetwijfeld veel pottenkijkers op Facebook hebben die het lokale krant hebben gelezen, via via hebben gehoord wie het was. En zo op zijn Facebook gaat kijken.

Hij heeft alles nu afgeschermd.



Best sneu had een 'vriendin', volgens mij puur om zijn uiterlijk. Ze heeft bar weinig van zich laten horen sinds het ongeluk. Opeens druk met school.



Is nu een ander meisje in beeld. Zusje van een oud klas genoot. O wat was ze vroeger toen hij 10 was smoorverlieft op hem. Met haar broer is altijd contact gebleven, zusje dus ook een beetje. Meer als gewoon zusje van een vriend, kennis. Die vriend is 1 van de weinige vrienden geweest die op een nette manier, niet ik wil weten wat er gebeurd is manier. Maar gewoon als een vriend contact met hem zocht. Hij wou weten hoe het met zoon ging, inplaats van weten wat er gebeurd was.



Dat zusje ook oprecht geintreseerd hoe het met hem ging. De ouders boden ook hulp aan.

Zoon laatst, je kent Truusje nog wel hé. Is ze zo over enthousiast vriendelijk of moet ze iets van mij?

Wat denk je zelf? Euuhhh....

Oh dat is wel heftig. Heeft hij blijvend letsel?

In een rolstoel belanden is wel de hogeschool van nederigheid, dat wenste ik hem ook weer niet toe. Sorry daarvoor.

Ik neem aan dat hij wel iets van slachtofferhulp krijgt hiervoor?



(en hé, ook rolstoelers kunnen model zijn )

quote:WDB schreef op 13 september 2015 @ 11:51:

Heb 14 jaar lang mijn best gedaan nederigheid bij te brengen. Was aardig gelukt.





Nu zit hij in een dip. Alles is voorbij nu hij in een rolstoel zit. Alles alles alles is voorbij. Hij heeft het ook (nog) niet op Facebook staan. Hij zal ongetwijfeld veel pottenkijkers op Facebook hebben die het lokale krant hebben gelezen, via via hebben gehoord wie het was. En zo op zijn Facebook gaat kijken.

Hij heeft alles nu afgeschermd.



....Misschien moet hij eens een keer naar de voorstelling van Marc de Hond

In 2014 wordt De Hond's eerste solo theatertournee aangekondigd: Scherven brengen geluk. Daarin 'viert' hij het koperen jubileum van zijn dwarslaesie. Onder regie van Silvester Zwaneveld vertelt Marc in zijn show over het geluk dat het krijgen van een handicap hem gebracht heeft.

Maar goed, die man is al 12 jaar aan zijn rolstoel gewend, dus misschien toch eerst een tijdje wachten

Ik heb je topic gelezen WDB. Heel ingrijpend allemaal. Mensen zijn na zo'n ongeluk vaak al opstandig en hij is dan ook nog eens puber. Maar dat hij boos werd om die jongen die vanwege een zere knie niet wilde werken, dat geeft wel weer hoop dat het met zijn basis-attitude wel goed zit.

Hij houdt van sport begrijp ik? Staat hij open voor rolstoelbasketbal (of tennis, hockey etc)?

Wist je dat je ook met een handicap kan skiën?

http://www.shos.nl/



(waarschijnlijk zal hij het nu wel allemaal stom en voor debielen vinden, maar sommige zaadjes hebben tijd nodig om te ontkiemen)

Zijn zenuw is door. Dit betekend dat hij blijvend verlamd is aan zijn been.



Voor zijn gevoel is het een vernederende straf, iets wat in zijn ogen de bestuurder had moeten overkomen. Ja het is oneerlijk. Maar daar doe je niet aan.



Ene moment hebben we er grove galgen humor over, volgende moment is zijn leven totaal kut en in zijn ogen voorbij. Naar zijn zeggen is hij gedoemd de rest van zijn leven als een invalide mongool in die kut rolstoel te moeten zitten. Als we dan een lopende hoogbejaarde tegen komen, heeft hij standaard de opmerking ; 700 jaar ouder en zelfs hij/zij loopt nog.



Hij is 2 keer nu op zijn nieuwe school geweest. Ben eerlijk gezegd enigsinds ook wel blij dat hij nu op een MBO school zit en niet op een vmbo school.

Denk dat de praatjes wat pestender op een vmbo school waren geweest als op een MBO. MBO is toch wat volwassener.

Eerste dag op school heeft hij met de mentor overlegd en meteen tijdens het eerste uur heeft hij verteld wat er gebeurd was en wat hij heeft. Hij noemd het niet wat hij heeft maar wat hij niet heeft.

Mama ik heb niets, heb iets niet.

Maandag was dat. Woensdag was hij weer op school. De mentor heeft met hem gepraat, de maatschappij leraar doet altijd eerst een stukje regionale nieuws in de klas, studenten kunnen dan over wat er gebeurd in de wereld bepraten en hun mening geven of uitleg over iets vragen.

Die leraar merkte dat het verhaal van zoon een aantal keer te spraken kwam, heeft ook op internet etc. Gestaan. En via via hoorden schoolgebouwen weer dat die jonge in de rolstoel het slachtoffer was. Leraar heeft niets verteld wat er niet openbaar is gemaakt. Hij weet wel meer maar verteld niet. Met die leraar, mentor en zoon is overle geweest. Zoon vond dat die leraar het wel mocht vertellen. Wel op de voorwaarde dat hij in het verhaal bij zijn naam genoemd word. Gewoon vertellen wat er gebeurd is, zijn de praatjes ook voorbij.



Zoon kon meteen nadat hij zijn verhaal gedaan had er meer begrip voor kwam. Hij is niet de jonge in de rolstoel, maar jantje. En met jantje is dat en dat gebeurd.



Eerste dag keek hij zo op tegen school. Dan moet hij in die biaarde ziekenhuis leen rolstoel naar school. Wat hem wel goed deed was de belofte dat er zo snel mogelijk een andere rolstoel komt.



Gister hadden we een best wel zwaar gesprek. Hij vond dat als het been het toch niet gaat doen, haal hem er dan maar af. In zijn nog onhandigheid heeft hij er soms last van. Hij moet het been dan letterlijk meeslepen.

Maar als iets het niet doet haal je het toch gewoon weg.

En bovendien voor lul niet rondlopen doet hij toch al. (Is dan weer 1 van zijn galgen humor dan.)



Gister zei hij; soms voelt het als de dag van gister dat hij nog liep en zo op de fiets stapte. Aan de andere kant voelt het alsof hij al een eeuwigheid in de rolstoel zit.



Op het moment dat je definitief te horen krijgt, dat ze niets voor hem kunnen doen. Hij zal zijn gevoel niet terug krijgen. Denk je hoe moeten we ooit verder?

Maar langzaam aan gebeurd dat nu ook. We gaan verder. Zoon zit weer op school. Al is het maar 2 dagen, toch.

Er worden langzaam aan weer leuke dingen geplant. Ouders wouden nog op een etentje trakteren in Parijs. We kijken voorzichtig naar vakantie bestemmingen.



We kunnen nu over de bestuurder praten. En hem dan ook dader/verdachte/bestuurder noemen zonder dat we hem eigen de klootzak die ons dit aangedaan heeft wil noemen. Of de hufter waar we 10 X overheen zouden moeten rijden.



We kunnen nu weer foto's bekijken zonder dat je er meteen bij zit te janken.

Echt heel stom, de foto dat ik hem leerde lopen is een foto die opeens nog meer voor je gaat betekenen.



De kleine dingen krijgen opeens meer waarde, je begint ze te koesteren. Heel stom zat laatst in zijn schoenenkast te kijken. Beide schoenen evenveel af gesleten aan de zool. En dan kijk je naar de nieuwe schoenen die hij gekregen heeft. 1 schoen is als nieuw. En de ander is gebruikt.



Hij gaat meerdere keren naar revalidatie. Vanuit get ziekenhuis praat hij ook met een therapeut, en zijn revalidatie mentor/coach kan hij natuurlijk ook altijd mee praten. En ja ze zijn echt betrokken. Deze week ging ik voor het eerst in 16 jaar weer paardrijles volgen. Zoon wou wel mee, op de manege was ook iemand die avond die gespecialiseerd was in paardrijden voor gehandicapten.

Hij reedt in een volwassen groep, allemaal mensen die gehandicapt waren, zonder handicap geboren. Sommige door een ongeluk of ongeval gehandicapt geworden anderen door ziekte. In de groep waren ze allemaal gelijk, ondanks dat iedereen wat anders heeft of niet heeft.

Hij heeft gepraat met een man die verlamd in de voet is, aan het zelfde been waaraan hij verlamd is. Hij weet hoe het voelt. Zoon vond het fijn met die mensen te praten en dan in het speciaal die man. Je kan niet uitleggen hoe het is geen gevoel in je been te hebben, die mensen snappen het.



Heb vorige week aan zoon verteld hoe ik get ongeluk heb ervaren. Had dit daarvoor alleen in losse zinnen gedaan. Maar nooit mijn verhaal verteld. Dacht eerst dat doet er niet toe, ik heb het ongeluk niet gehad. De therapeut vond dat onze verhalen er wel toe deden.

Dus opa en oma op bezoek en we hebben allemaal ons verhaal kunnen vertellen. Raar dat eigenlijk dat het zelfde verhaal wat we allemaal op dezelfde manier beleefde maar toch is het steeds zo anders. Zelfs het verhaal van mij en mijn vriend verschilde en die van mijn ouders verschilde van elkaar.

Zijn dingen verteld die we niet wisten.



Zoon had dus kennelijk tegen de politie agent gezegd dat hij niet mee kon want hij moest naar huis. Ben te laat en mijn moeder word boos.

Mijn ouders hadden nog niet verteld dat ze die nacht benden aan de keukentafel hebben gezeten. Opa wist zeker dat het goed kwam, oma dacht dat ze haar enigste klein kind kon begraven.



En toen het verhaal van zoon. Het hele verhaal, niet flarden maar alles. Ook waar hij geweest was. Aha wel waar hij heen zou maar niet voor het doel wat hij oorsprongelijk zei. Grappig eigenlijk dat het door een puber zo anders word beleefd.

"Ze heeft 2 weken naar vriend en mij lopen zeuren dat mijn achterlicht gemaakt moest worden. En alsnog word ik mét achterlicht van achteren geschept. "

" Wou voor de afgesproken tijd thuis zijn. Anders was je weer boos. En mocht ik volgende week waarschijnlijk niet naar dat en dat feestje."



In zijn verhaal lijk ik wel een monster. Hoevaak hij het over boze mij heeft gehad. Maakt kennelijk toch indruk op hem. Vlak nadat hij gevallen was dacht jij dus kut ik kom te laat en ze word boos. Ook word ze boos dat het haar fiets is. Moet ik dat gezeur voor weken aan horen.

Ze word boos om de nieuwe jas.

Kortom in zijn omschrijving ben ik een boze moeder. Maar waar vroeg hij in de ambulance om, hij vroeg om zijn moeder.

Door de hersenschudding kon hij niet vertellen wie ik was en waar we woonde. Maar toch vroeg hij om mij.

Kennelijk heeft deze boze moeder toch iets goede gedaan.



Niet lang daarna vroeg hij om een nieuwe iPhone

Oooooooooo herkenning!!!



Vind het vooral knap hoe jullie ermee omgaan. Ik heb niet zoveel geduld en ik ga vaak tegen zijn gedram en gezeur en gezanik in en dan wordt het dus ruzies. Dus tips voor mij....???

Ach het is wel een leuke puber, soms.

Hele lieve jonge met een groot hart op de goede plaatst.

Maar soms....

Vraag ik mij wel eens af wat een enkeltje noordpool kost.





Hij is met vriend oriënterend voor een douche aan het kijken/shoppen. We gaan een badkamer bij bouwen. Zodat zoon weer zelfstandig kan douchen.

Ik mocht niet mee van zoon, mag niet mee uitzoeken .

Pre-puber drama hier.

Zoon heeft fifa 15 op de playstation. Maar nu wil hij een ander voetbalspel hebben. Kost 20 euro, maar ik vind het onzin. Je hebt een voetbalspel en hij wil fifa 16 straks ook hebben, dus waarom nou weer geld uitgeven aan meer van hetzelfde?



Onrecht kortom! Vooral omdat zijn oudere broer vorige maand wel een spel voor de playstation heeft gekregen (dat was voor zijn verjaardag maar dat zijn details.)

quote:WDB schreef op 13 september 2015 @ 13:36:

Ach het is wel een leuke puber, soms.

Hele lieve jonge met een groot hart op de goede plaatst.

Maar soms....

Vraag ik mij wel eens af wat een enkeltje noordpool kost.





Hij is met vriend oriënterend voor een douche aan het kijken/shoppen. We gaan een badkamer bij bouwen. Zodat zoon weer zelfstandig kan douchen.

Ik mocht niet mee van zoon, mag niet mee uitzoeken . opgepast, het wordt een puberbadkamer met een onmogelijke kleur tegels. Dat besef je hè?

Even een vraag voor de moeders van puberzonen. Welk merk boxershorts dragen jullie zonen? Met de action ga ik niet meer weg komen maar ik vind 15 euro voor 1 boxer echt wel belachelijk duur...

Juist niet er tegen in gaan. Maak je het alleen erger van.



Als zoon over zijn toeren raakt leg ik hem op een rustige toon uit dat we best kunnen praten als hij normaal praat.

Gaat hij door herhaal ik het nogmaals. Is het nog niet over, dan loop ik er gewoon bij weg.

Uit ervaring kan ik zeggen, wegsturen geeft geen zin. Gewoon er zelf bij wel lopen. Er kan daarna pas gepraat worden als dat op normale toon gebeurd.

Hoe verleidelijk het soms ook is hem/haar te overschreeuwen. Niet doen.



Hier zijn we inmiddels zo ver dat hij weet dat het geen zin heeft. Want hij word eerst genegeerd en uiteindelijk loop ik er bij weg.

Maar soms kan hij het nog niet laten hoor.



Wij zijn nu in het stadium voor gevorderden; hem leren dat ook al ben je boos. Je blijft met 2 woorden spreken.

Ik ben nooit in dat stadium aanbeland, iets wat voor mij soms ook nog zeer moeilijk is.



Bonus tip,

Zet je ze naar buiten en mochten ze dan voor hem raam hun middelvinger gaan staan opsteken. Gewoon de gordijnen dicht.

Die fase hebben wij gelukkig 2 jaar geleden achter ons gelaten. Soms was het zo erg dat ik hem gewoon naar buiten zette. Mocht binnenkomen als hij normaal kon praten.

Duurde soms een tijdje. Eerst ging hij altijd met zijn middelvinger voor het raam staan.

WDB



Heb gisteren gewoon de tv uitgezet toen hij weigerde de xbox uit te zetten (heb bijnaaaaaaaaa het level gehaald, hoor ik altijd standaard ongeacht hoe lang hij er al achter zit). Je wil niet weten wat ik naar mijn kop geslingerd kreeg.

quote:cupcakegirl schreef op 13 september 2015 @ 13:41:

Even een vraag voor de moeders van puberzonen. Welk merk boxershorts dragen jullie zonen? Met de action ga ik niet meer weg komen maar ik vind 15 euro voor 1 boxer echt wel belachelijk duur...

Dat probleem heb ik (nog) niet.

Prepuber van 11 vind het nog steeds okay om die dingen van de action te dragen, of van de H&M met dino's of haaien erop.

Puber van 13 boeit het echt niet.



Uit mijn eigen jeugd herinner ik me dat mijn broers van die vreselijke boxers op de markt kochten met hele flauwe teksten erop.



Ik zeg: kleedgeld. Dan komen ze er ineens achter dat 15 euro voor een onderbroek, 150 euro voor een spijkerbroek, 90 euro voor een trui, 120 euro voor schoenen en 200 euro voor een jas zo al 7 maanden kleedgeld is, en dan heb je pas 1 setje kleding.

Ik gun mijn kinderen op zich best die felbegeerde merkkleding als ze erom vragen, maar ik heb er gewoon geen budget voor. In de uitverkoop zou het kunnen, maar dan moet je dus wachten.



Toen ze nog kleiner waren en per se dat setje lego wilden heb ik ze al uitgelegd dat mijn geld eindig is en dat ik dus bepaal of en wat ik voor ze koop.

Dat zal straks als ze echt puber zijn net zo goed gelden. Kleding kopen? Goed. Het budget is 100 euro en je hebt 5 onderbroeken, een spijkerbroek en een sweater nodig. Hoe gaan we dat aanpakken? 1 dure merkboxer en 4 van de hema en de rest van de WE?

Alles bij de zeeman kopen zodat je wel 5 merkboxers kan kopen?

Een dure merkspijkerbroek in de uitverkoop (anders ben je er met 100 euro ook niet haha) en de rest goedkoop?

Zelf wat bijleggen van je krantenwijkgeld?

Die dure boxers voor je verjaardag vragen?



Niet toegeven aan die grillen als je het geld niet hebt.

En natuurlijk is hun sociale leven dan om zeep, tuurlijk. Dat overleven ze ook wel weer. (denkt terug aan de brugklas toen ik per se Converse kaftpapier wilde maar het ook niet kreeg)

Gelukkig is zoon van de kleur antraciet.

Denk dat hij in die winkel staat, goh welke kleur combinatie zou moeders mateloos irriteren?



En dan een douchekop die op grote hoogte zo strak word aangedraaid dat het kleine vrouwtje er niet bij kan en hem niet lager kan zetten.

Zitje waarschijnlijk op hoogte dat ik niet met de voeten fatsoenlijk bij de grond kan. Raam op hoogte waar ik niet bij kan.



Leuk als je zelf 1,61 m bent en een zoon hebt van bijna 2m, vriend is ook rond de 2m. Toen hij dit huis liet bouwen is alles op zijn hoogte gemaakt. Zoon vond het geweldig alles op zijn hoogte.

Ik ben er soms wat minder blij mee.



Maar ieder nadeel heeft zo zijn voordeel!

Leg nu mijn favoriete haarborstel gewoon boven in de douche, gebruikt hij hem niet. Hij zet de douche kop altijd op het hoogst, draait hem zo strak aan dat ik er niet bij kan en hem niet los krijg. Ventilatie aanzetten heeft hij ook nooit van gehoord. Handdoeken slinger je gewoon rond, onderbroek laat je gerust ook maar liggen waar je hem uittrok.

Als je een nieuwe zender op de douche radio hebt gevonden sla je die op over de enigste zender die mama luistert. Weet dus niet hoe je dat terug veranderd. Roept zoon 538 zit daar en daar. En even helpen ho maar.

Mijn USB zet hij gerust ook muziek overheen, vriend doet dat ook.

Ze hebben er een gezamenlijke USB van gemaakt. Nou gezellig lig je in bad. Hoor je van alles en de helft is dus niet mijn keus, terwijl het wel mijn USB is.

Haal hem er altijd netjes na de tijd uit, leg hem op zijn plaats. Maar de heren vinden het gruwelijk irritant dat ik hem er uit haal want hij is toch gezamenlijk?



Mijn listerine zien ze ook als gezamenlijk. Vriend zet hem na gebruik in zijn kastje. Zoon is nog zo 'fatsoenlijk' de helft in zijn oude fles over te gieten. En dan ook nog zeuren dat ik de volgende keer een ander moet kopen. Net als tandpasta, niet melden dat het op is. Nee gewoon die van mama pakken. Is naar 1 die dan om tandpasta kan zoeken.

Heb je last van een plekje/drogehuid/verbrand? Mama heeft wel een smeerseltje er voor. Pakken ze ook gewoon. En zo ook laatst mijn dure dagcreme! Ik ben er zuinig op, zij zijn dat niet. Hup een dikke klodder uit een potje wat ¤60.- kost, mama koopt wel een nieuwe.

In de badkamer boven hoef ik straks nog maar tegen 1 te zeuren, en 1 badkamer manieren bij te trainen.

quote:cupcakegirl schreef op 13 september 2015 @ 13:41:

Even een vraag voor de moeders van puberzonen. Welk merk boxershorts dragen jullie zonen? Met de action ga ik niet meer weg komen maar ik vind 15 euro voor 1 boxer echt wel belachelijk duur...Ik zou het bedrag wat ik redelijk zou vinden geven aan zoon, en de rest mag hij zelf bijleggen als hij duurdere wil. 15 euro voor een onderbroek , aanmehoella.

Zo blij dat Snoezekind neutrale boxers (grijs of zwart) draagt.

Ik ben benieuwd of dat nog gaat veranderen.



Toen hij naar de brugklas ging waren we ingesteld op het kopen van Nike of wat dan ook voor de gymles. Mooi niet.

Hij vindt ze niets en wil LEKKERE gymschoenen. Oftewel dat zwarte model met een elastiekje van 6 euro.

Dure make UP spons gekocht, 15.-

Zie ik er opeens een stuk vanaf liggen.



Ja, dat maakt wat makkelijker de WC schoon, dat puntje eraan is echt stom.....



Serieus nog never nooit de wc schoongemaakt en nu met mijn make up spons.... Dat kostte hem dus 15.-



Onderbroeken gewoon van de VD/We/HM geen probleem.

En zodra ze dat wel een probleem vinden mogen ze ze zelf kopen.

Ze krijgen heel veel, ook merkkleding etc. maar zodra ik maar merk dat ze dat vanzelfsprekend gaan nemen, dan krijgen ze zelf de rekening gepresenteerd.



Brugklasser hier heeft het moeilijk met al het huiswerk, hij denkt dat ie ADHD heeft want kan zich echt niet genoeg concentreren voor 4 vakken huiswerk...

Smoesje ruilen van kind?

Doe mij maar zo'n kind die schoenen voor ¤6.- wil. Zijn onderbroeken zijn nog duurder. Wat zijn sokken.

Kamp. Morgen. Moeders heeft de inpaklijst al doorgenomen en we hebben alles in huis. Mooi.



Zojuist: "Mam! In plaats van een gewone mok en bord en zo mogen we ook van dat wegwerpspul meenemen."

En dus...?

"Nou, iedereen neemt van dat wegwerpspul mee."

En...

"Dat wil ik dus ook!"

Nou, we hebben dat dus niet in huis.

"En nou?"

Dunno...

"Kun je dat niet even ergens gaan kopen dan?"

Vast wel. Doe ik niet. Die inpaklijst zwerft hier al een poosje door het huis, als jij iets anders mee had willen nemen had je je snavel eerder open moeten trekken.

"Ja maar ze hebben dat vast ook wel bij de lidl en die is op zondagmiddag toch ook open?"

Yep, tot zes uur. Kijk je uit met oversteken?



Hij is niet naar de lidl. Wel naar oma. Ben benieuwd waar hij mee thuis komt

Heel herkenbaar, alles moet op het laatste moment.