Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
vrijdag 12 september 2008 om 21:14
vrijdag 12 september 2008 om 21:55
Puk, hou maar op, no matter wat je schrijft maakt maar (n)iets uit bij deze tienertjes, ze zullen er toch helemaal niets mee doen. Enige alternatief is GAAN voor hun NR X en daarna zeer snel inzien dat HIS GODNESS in de praktijk toch even iets anders is dan in stiekum gestolen momenten. Zelfs degenen die hun voor gingen en hier schreven, en daarna de deksel keihard op hun neus kregen en dat ook schreven, waarschuwen hier maar dringen dan ook niet door.
vrijdag 12 september 2008 om 23:02
Ikkezelf, jeetje wat heb ik je sarcastische opmerkingen hier gemist.... Begrijp alleen niet dat jij tegen Puk zegt om te stoppen met adviezen hier en dan zelf ook nog post.
Laat ons maar lekker tienertjes zijn met puberaal gedrag, wij maken ons in ieder geval niet schuldig aan opmerkingen die echt nergens opslaan. Puk geeft tenminste opbouwende opmerkingen.
Eén ding hebben we gemeen Ikkezelf, allebei een plaat voor onze kop.
Laat ons maar lekker tienertjes zijn met puberaal gedrag, wij maken ons in ieder geval niet schuldig aan opmerkingen die echt nergens opslaan. Puk geeft tenminste opbouwende opmerkingen.
Eén ding hebben we gemeen Ikkezelf, allebei een plaat voor onze kop.
vrijdag 12 september 2008 om 23:55
Puk69, bedankt voor je reactie.
nee nr.1 weet niks van nr.2 af. Hij is gewoon naif dat hij denkt dat we gewoon nu echt een pauze heeft. Ik heb hem meerdere keren verteld dat ik niet meer verder wil eigenlijk. Maar hij blijft volhouden. Ik ben nu bij nr. 1 even maar mist nr. 2 toch weer. Ik weet wel dat als ik verder wil met nr. 1, dat ik open en eerlijk tegen hem zult zijn. Maar ach... ik zie wel waar we stranden... het is zo'n puinhoop in mijn hoofd!
nee nr.1 weet niks van nr.2 af. Hij is gewoon naif dat hij denkt dat we gewoon nu echt een pauze heeft. Ik heb hem meerdere keren verteld dat ik niet meer verder wil eigenlijk. Maar hij blijft volhouden. Ik ben nu bij nr. 1 even maar mist nr. 2 toch weer. Ik weet wel dat als ik verder wil met nr. 1, dat ik open en eerlijk tegen hem zult zijn. Maar ach... ik zie wel waar we stranden... het is zo'n puinhoop in mijn hoofd!
zaterdag 13 september 2008 om 09:49
hehe je nummer 1 is misschien naief maar dat komt denk ik omdat hij gewoon van je houdt. Als jij hem niet vertelt over je nr2 hoe moet hij het dan weten. Wees gewoon eerlijk, je wilt niet verder met hem dus gun hem ook zijn vrijheid en rust door de waarheid te vertellen.
Grote kans ook dat je nr1 niet meer vraagt om door te gaan als hij weet dat je enige tijd bij een andere man hebt gewoond.
Je wilt geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt zo klinkt het.
Dat je in de war bent is logisch, je nr 1 is ook in de war omdat hij maar een klein stukje van het verhaal kent.
Verliefd worden op een ander en er mee verder willen is geen schande, maar iemand willens en weten maanden lang voorliegen is toch heel wat anders. Ik geef wel toe, ligt gevoelig bij mij omdat ik weet wat de gevolgen zijn als je ontdekt dat er maanden tegen je gelogen is. En zoals je kan raden zijn die gevolgen niet mals. Heeft mij 2 jaar gekost om mezelf weer terug te vinden.
Grote kans ook dat je nr1 niet meer vraagt om door te gaan als hij weet dat je enige tijd bij een andere man hebt gewoond.
Je wilt geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt zo klinkt het.
Dat je in de war bent is logisch, je nr 1 is ook in de war omdat hij maar een klein stukje van het verhaal kent.
Verliefd worden op een ander en er mee verder willen is geen schande, maar iemand willens en weten maanden lang voorliegen is toch heel wat anders. Ik geef wel toe, ligt gevoelig bij mij omdat ik weet wat de gevolgen zijn als je ontdekt dat er maanden tegen je gelogen is. En zoals je kan raden zijn die gevolgen niet mals. Heeft mij 2 jaar gekost om mezelf weer terug te vinden.
zaterdag 13 september 2008 om 10:44
Even een heel kort berichtje van me.
Welkom Hehe, schrijf maar lekker van je af, je zult merken dat je ook helpt om alles op een rijtje te zetten.
Puk, bedankt voor je opbouwende opmerkingen, eye-openers.
Caafje, ik heb ook altijd moeite om die smsjes weg te gooien, overschrijven doe ik niet, maar is misschien wel een idee.
Lenneke, je geniet echt van je nr. 2! Ben je niet bang dat je straks een keuze moet gaan maken, omdat de liefde voor nr. 2 steeds dieper wordt?
Pinky, grote knuffel!
Anna
Mega, knap van je hoor, het zal wel wat tranen en zo gekost hebben, ik wens je heel erg veel sterkte! knuffel!
Genoeg, Geitje en alle anderen, heel veel sterkte!
Geniet en koester de mooie momenten, heel erg veel sterkte tijdens de moeilijke.
x Knipoogje
Welkom Hehe, schrijf maar lekker van je af, je zult merken dat je ook helpt om alles op een rijtje te zetten.
Puk, bedankt voor je opbouwende opmerkingen, eye-openers.
Caafje, ik heb ook altijd moeite om die smsjes weg te gooien, overschrijven doe ik niet, maar is misschien wel een idee.
Lenneke, je geniet echt van je nr. 2! Ben je niet bang dat je straks een keuze moet gaan maken, omdat de liefde voor nr. 2 steeds dieper wordt?
Pinky, grote knuffel!
Anna
Mega, knap van je hoor, het zal wel wat tranen en zo gekost hebben, ik wens je heel erg veel sterkte! knuffel!
Genoeg, Geitje en alle anderen, heel veel sterkte!
Geniet en koester de mooie momenten, heel erg veel sterkte tijdens de moeilijke.
x Knipoogje
zaterdag 13 september 2008 om 12:14
Lieve allemaal, ik lees nog steeds mee. Ten eerste wil ik reageren op Mega. Bedankt voor je lieve aanbod dat ik je mocht schrijven. Ik heb hier heel vaak behoefte aan gehad maar soms word ik zelf zo moe van mijn verhaal dat ik er niet over wil praten. Soms heb ik het gevoel dat alles al is gezegd. Ik weet wat ik moet doen maar ik kan het niet. Mag ik je een persoonlijke vraag stellen Mega? Hoe ben jij om gegaan met het verdriet van je ex, en hoe gaat hij met de scheiding om? Hoewel ik weet dat dit natuurlijk niks zegt over hoe mijn man hier mee om zou gaan.
Een paar postings terug werd de vraag gesteld van wie je meer houdt, ik hou meer van mijn nr2, we passen beter bij elkaar. En dat is niet omdat ik denk dat hij wel de vuilnis buiten zal zetten of meer rekening met me houdt. Ik kan weinig op mijn nr1 aanmerken, hij is een hele goede man. Maar mijn hart ligt bij nr2. Nr1 weet hoeveel ik van nr2 hou. maar hij is ervan overtuigd dat dit een aanval is die overgaat en daar wil hij geduldig op wachten. Ik weet dat dat niet zo is.
Een paar postings terug werd de vraag gesteld van wie je meer houdt, ik hou meer van mijn nr2, we passen beter bij elkaar. En dat is niet omdat ik denk dat hij wel de vuilnis buiten zal zetten of meer rekening met me houdt. Ik kan weinig op mijn nr1 aanmerken, hij is een hele goede man. Maar mijn hart ligt bij nr2. Nr1 weet hoeveel ik van nr2 hou. maar hij is ervan overtuigd dat dit een aanval is die overgaat en daar wil hij geduldig op wachten. Ik weet dat dat niet zo is.
zaterdag 13 september 2008 om 16:59
Lieve Flamenco, blij dat je reageert! Ik herken dat zo van je, dat je al moe wordt bij de gedachte weer over je tweestrijd te praten. Zeker als je al weet wat je eigenlijk wilt, maar (nog) niet kan. Dan is het allemaal al zo vaak gezegd, dat je er geen zin meer in hebt.
Wel een heel moeilijke vraag wat je stelt. Natuurlijk, iedereen zal anders reageren, maar ik wil best wat schrijven over de reactie van mijn bijna-ex.
- doodzwijgen
- koetjes/kalfjes verhaal
- in bed 100 meter van mij afliggen
- jij wilt weg, dus regel het maar
- zeggen dat ik nr. zoveel ben die er in trap bij hem
en nog meer en nog meer.
Oftewel, ik ben hier behoorlijk gefrustreerd over. Ik kan moeilijk met hem over de scheiding praten. Misschien ben ik naief, maar ik had echt gehoopt dat we veel konden overleggen. Maar nee, dat zit er niet in. Hij zit en wacht af. Behalve.... behalve als het over geld gaat. We hebben best wel zware financiële jaren gehad en daar waren we nog niet echt uit. Maar dit is een issue waar we het zwaar over zullen krijgen.
En toch, toch heb ik soms intens medelijden met hem. Het is een onvermogen van hem om zich kwetsbaar op te stellen. Hij heeft dat nooit geleerd en het zit ook echt niet in z'n genen. Hij is heel rechtlijnig, heel zwart/wit. En dan zie ik het verdriet in zijn ogen, maar hij kan het niet zeggen. En dat vind ik heel erg. Dan voel ik mij zo vreselijk schuldig. Maar net wat jij ook schreef, mijn nu nr. 1 en ik, we zijn gewoon soulmates. We zitten bij elkaar, denken hetzelfde, voelen hetzelfde, beleven situaties in dezelfde enthousiasme. Alles wat ik heb gemist in mijn vorige relatie, vind ik bij hem. Alles wat hij gemist heeft in zijn vorige relatie, vindt hij bij mij. Er zijn al een aantal mensen die ons nu als stel kennen, en zij zien het ook. En dan weet ik dat ik een goede beslissing heb genomen, ook al is het een hele moeilijke beslissing geweest!
Lieve, lieve Flamenco. Wees eerlijk naar jezelf, maar ook eerlijk naar je echtgenoot. Neem de ruimte en tijd, maar je moet een keer een beslissing nemen, hoe moeilijk dat ook is. Maar neem een beslissing waar je achter staat, waar je (later) gelukkig mee zal zijn. Heel veel sterkte, en je weet het, je mag me mailen of bellen of weet ik veel wat mogelijk is!
Veel liefs, Mega
Wel een heel moeilijke vraag wat je stelt. Natuurlijk, iedereen zal anders reageren, maar ik wil best wat schrijven over de reactie van mijn bijna-ex.
- doodzwijgen
- koetjes/kalfjes verhaal
- in bed 100 meter van mij afliggen
- jij wilt weg, dus regel het maar
- zeggen dat ik nr. zoveel ben die er in trap bij hem
en nog meer en nog meer.
Oftewel, ik ben hier behoorlijk gefrustreerd over. Ik kan moeilijk met hem over de scheiding praten. Misschien ben ik naief, maar ik had echt gehoopt dat we veel konden overleggen. Maar nee, dat zit er niet in. Hij zit en wacht af. Behalve.... behalve als het over geld gaat. We hebben best wel zware financiële jaren gehad en daar waren we nog niet echt uit. Maar dit is een issue waar we het zwaar over zullen krijgen.
En toch, toch heb ik soms intens medelijden met hem. Het is een onvermogen van hem om zich kwetsbaar op te stellen. Hij heeft dat nooit geleerd en het zit ook echt niet in z'n genen. Hij is heel rechtlijnig, heel zwart/wit. En dan zie ik het verdriet in zijn ogen, maar hij kan het niet zeggen. En dat vind ik heel erg. Dan voel ik mij zo vreselijk schuldig. Maar net wat jij ook schreef, mijn nu nr. 1 en ik, we zijn gewoon soulmates. We zitten bij elkaar, denken hetzelfde, voelen hetzelfde, beleven situaties in dezelfde enthousiasme. Alles wat ik heb gemist in mijn vorige relatie, vind ik bij hem. Alles wat hij gemist heeft in zijn vorige relatie, vindt hij bij mij. Er zijn al een aantal mensen die ons nu als stel kennen, en zij zien het ook. En dan weet ik dat ik een goede beslissing heb genomen, ook al is het een hele moeilijke beslissing geweest!
Lieve, lieve Flamenco. Wees eerlijk naar jezelf, maar ook eerlijk naar je echtgenoot. Neem de ruimte en tijd, maar je moet een keer een beslissing nemen, hoe moeilijk dat ook is. Maar neem een beslissing waar je achter staat, waar je (later) gelukkig mee zal zijn. Heel veel sterkte, en je weet het, je mag me mailen of bellen of weet ik veel wat mogelijk is!
Veel liefs, Mega
zondag 14 september 2008 om 17:55
Mega, bedankt voor je openheid in het beantwoorden van mijn vraag. Je hebt gelijk, ik moet eerlijk zijn naar mezelf, en ook naar mijn echtgenoot. Het is zo moeilijk, maar dat hoef ik niemand hier te vertellen. Ik moet inderdaad de beslissing nemen waar ik later gelukkig mee zal zijn, want op het moment is het geluk ver te zoeken, welke beslissing ik ook zal nemen. Heel veel sterkte Mega, ik heb bewondering voor je dat je de stap hebt genomen.
Voor iedereen die hier schrijft en mee leest, heel veel sterkte en geniet van de mooie momenten zolang het kan.
Voor iedereen die hier schrijft en mee leest, heel veel sterkte en geniet van de mooie momenten zolang het kan.
zondag 14 september 2008 om 20:22
Dag lieve allemaal.
Mega ik krijg kippevel als ik jouw stukjes lees want ik had het kunnen zijn....
Mijn kids zijn alleen wat ouder denk ik en daar ligt mijn grootste probleem. Ze komen alleen een paar dagen eten bij me. Slapen ho maar. Ze hebben ergens anders hun kamertje, hun nestje en ik heb wel de slaapplaatsen gecreeerd maar kan niet bieden wat ze thuis hebben. Ik mis mijn kids enorm. Van mijn vrienden is er, werkelijk waar, 10% over. De rest trekt allemaal richting mijn man. Ik voel me daardoor erg onzeker en twijfel enorm of ik er wel goed aan gedaan heb. De prijs voor mijn nr. 2 is wel heel erg hoog. Toch begin ik langzaam te wennen aan de eenzaamheid. Mijn nr 2 en ik mogen absoluut nog niet met elkaar gezien worden. Mijn kids hebben gezegd dat ze dan niet meer zullen komen. Ik durf het risico niet te nemen dat ze wel bij zullen trekken. Misschien als ik wat maandjes verder ben.
Mega ik krijg kippevel als ik jouw stukjes lees want ik had het kunnen zijn....
Mijn kids zijn alleen wat ouder denk ik en daar ligt mijn grootste probleem. Ze komen alleen een paar dagen eten bij me. Slapen ho maar. Ze hebben ergens anders hun kamertje, hun nestje en ik heb wel de slaapplaatsen gecreeerd maar kan niet bieden wat ze thuis hebben. Ik mis mijn kids enorm. Van mijn vrienden is er, werkelijk waar, 10% over. De rest trekt allemaal richting mijn man. Ik voel me daardoor erg onzeker en twijfel enorm of ik er wel goed aan gedaan heb. De prijs voor mijn nr. 2 is wel heel erg hoog. Toch begin ik langzaam te wennen aan de eenzaamheid. Mijn nr 2 en ik mogen absoluut nog niet met elkaar gezien worden. Mijn kids hebben gezegd dat ze dan niet meer zullen komen. Ik durf het risico niet te nemen dat ze wel bij zullen trekken. Misschien als ik wat maandjes verder ben.
maandag 15 september 2008 om 11:31
He meiden,
heb nu toch weer zo'n vreemd gevoel. lijkt wel of ik een beetje "klaar" ben met nr 2. vanochtend elkaar gezien. vrijdagmiddag elkaar gezien, het is denk ik gewoon teveel ofzo... als ik hier lees dat sommigen van jullie hem maar 1 x per maand of met nog langere tussenperiodes zien, kan ik me voorstellen dat het superspannend blijft. het is nu ook nog wel spannend hoor, maar omdat we elkaar altijd kort zien, is het zoveel mogelijk lichamelijk en aan praten of b.v. een keer een leuke avond komen we helemaal niet toe. En dat is wat ik nu juist zo fijn zou vinden. Met nr 1 was het weekend ok. gister lekker van het mooie weer genoten. was ook erg boos op mezelf dat ik weer het inititatief had genomen voor vanochtend. ben er op dit moment van overtuigd dat ik voorlopig even geen initiatief meer neem. eens kijken hoe dat uitpakt. (kijk niet gek op dat ik er morgen weer heel anders over denk hoor, niets veranderlijker dan mijn stemming wat nr 2 betreft..
Geitje, dikke knuffel voor jou! ook jouw berichten helpen me om (iig op dit moment) weer wat met beide benen op de grond te staan en me heeeel goed te bedenken waar ik mee bezig ben, want zoals jij je nu moet voelen lijkt me echt kl*te! Sterkte meid!
Lfs P
heb nu toch weer zo'n vreemd gevoel. lijkt wel of ik een beetje "klaar" ben met nr 2. vanochtend elkaar gezien. vrijdagmiddag elkaar gezien, het is denk ik gewoon teveel ofzo... als ik hier lees dat sommigen van jullie hem maar 1 x per maand of met nog langere tussenperiodes zien, kan ik me voorstellen dat het superspannend blijft. het is nu ook nog wel spannend hoor, maar omdat we elkaar altijd kort zien, is het zoveel mogelijk lichamelijk en aan praten of b.v. een keer een leuke avond komen we helemaal niet toe. En dat is wat ik nu juist zo fijn zou vinden. Met nr 1 was het weekend ok. gister lekker van het mooie weer genoten. was ook erg boos op mezelf dat ik weer het inititatief had genomen voor vanochtend. ben er op dit moment van overtuigd dat ik voorlopig even geen initiatief meer neem. eens kijken hoe dat uitpakt. (kijk niet gek op dat ik er morgen weer heel anders over denk hoor, niets veranderlijker dan mijn stemming wat nr 2 betreft..
Geitje, dikke knuffel voor jou! ook jouw berichten helpen me om (iig op dit moment) weer wat met beide benen op de grond te staan en me heeeel goed te bedenken waar ik mee bezig ben, want zoals jij je nu moet voelen lijkt me echt kl*te! Sterkte meid!
Lfs P
dinsdag 16 september 2008 om 07:58
Hallo allemaal
Pinky. Ik dacht dacht op een gegeven moment ook zo over. Ik nam afstand, maat toen nam hij weer meer toenadering. Het lijkt wel of het steeds moeilijker word om elkaar ooit los te laten.Ik hou het steeds in mijn achterhoofd. Maar of ik ooit een keer van hem los kan komen.....?
Welkom hehe. Ik ben ook heel blij dat ik hier van me af kan schrijven, jullie zijn de enigste die van dit bestaan afweten.
Het helpt wel, anders had ik het er wel veel moeilijker mee gehad.
Puk. Je heb gelijk ik ga het proberen, want nr 1 heeft idd recht op gelijke kansen. Terwijl ik zijn aandacht van me af duw. Maar mijn nr 1 is zeker zo belangrijk.
Knipoogje. Mijn liefde voor nr 2 word steeds dieper ja. Maar als ik ooit moet gaan kiezen...... Ik wil er op 't moment mijn gezin (nog) niet voor opgeven. Maar mijn nr 2 kan ik echt niet meer loslaten, dat word een moeilijke tijd als het zover komt. Maar daar denk ik liever niet aan.
Anna hoe gaat het met jou?
Flamenco. Ik zou er niet aan moeten denken dat mijn nr1 ervanaf zou weten. Hij zou het nooit accepteren. Het is toch wel heel moeilijk dat je nr 1 op je wacht twerwijl je weet dat je nr 2 je het dierbaarste is?
Het is met mijn nr 2 en mij vanaf donderdag rustig. Ik denk dat ik hem vanmiddag weer zie. Zondagochtend wat sms verkeer, maar niets van bijzonders. We hebben weer even onze rust erin gevonden. Ik vind het ook weer prettig zo. Soms is het heftig, soms rustig.... En dat is maar goed ook, ik wil wel met beide benen op de grond blijven staan.
Als ik iemand persoonlijk ben vergeten, krijgt natuurlijk net zoveel steun van mijn...
Groetjes en een dikke knuffel van Lenneke
Pinky. Ik dacht dacht op een gegeven moment ook zo over. Ik nam afstand, maat toen nam hij weer meer toenadering. Het lijkt wel of het steeds moeilijker word om elkaar ooit los te laten.Ik hou het steeds in mijn achterhoofd. Maar of ik ooit een keer van hem los kan komen.....?
Welkom hehe. Ik ben ook heel blij dat ik hier van me af kan schrijven, jullie zijn de enigste die van dit bestaan afweten.
Het helpt wel, anders had ik het er wel veel moeilijker mee gehad.
Puk. Je heb gelijk ik ga het proberen, want nr 1 heeft idd recht op gelijke kansen. Terwijl ik zijn aandacht van me af duw. Maar mijn nr 1 is zeker zo belangrijk.
Knipoogje. Mijn liefde voor nr 2 word steeds dieper ja. Maar als ik ooit moet gaan kiezen...... Ik wil er op 't moment mijn gezin (nog) niet voor opgeven. Maar mijn nr 2 kan ik echt niet meer loslaten, dat word een moeilijke tijd als het zover komt. Maar daar denk ik liever niet aan.
Anna hoe gaat het met jou?
Flamenco. Ik zou er niet aan moeten denken dat mijn nr1 ervanaf zou weten. Hij zou het nooit accepteren. Het is toch wel heel moeilijk dat je nr 1 op je wacht twerwijl je weet dat je nr 2 je het dierbaarste is?
Het is met mijn nr 2 en mij vanaf donderdag rustig. Ik denk dat ik hem vanmiddag weer zie. Zondagochtend wat sms verkeer, maar niets van bijzonders. We hebben weer even onze rust erin gevonden. Ik vind het ook weer prettig zo. Soms is het heftig, soms rustig.... En dat is maar goed ook, ik wil wel met beide benen op de grond blijven staan.
Als ik iemand persoonlijk ben vergeten, krijgt natuurlijk net zoveel steun van mijn...
Groetjes en een dikke knuffel van Lenneke
woensdag 17 september 2008 om 10:49
Hallo allemaal,
Hehe, welkom hier, vind het een moeillijke situatie waar je inzit, denk dat je nog met een te roze bril naar nr2 kijkt, en misschien is het een idee om eens een maand helemaal alleen door te brengen en dan te bedenken wat je nu echt wilt, en net wat Puk zegt, als je nr1 eerlijk verteld waar je nu zit, wordt de beslissing misschien wel voor je genomen???
Lenneke, ja het gaat goed met mij dank je, nr 2 zie ik regelmatig en we bellen elke dag, heerlijk, heb weer rust in mijn hart, hi
Knipoogje heb je hem nou al weer gezien?
Mega en Flamenco, het is fijn jullie berichten te volgen, jullie zitten al in het stadium waar wij ook in terecht zullen komen als we hiermee doorgaan, want dit kan natuurlijk niet altijd zo doorgaan, ja, al dat verdriet en emoties en verwerking, het gaat natuurlijk niet zomaar, ik heb bewondering voor jullie hoor,
Pinky, hoe gaat het nu, ben je weer in love of dooft het vlammetje langzaam uit? je gevoelens kunnen ook zo op en neer gaan he,
alle anderen, sterkte en groetjes Anna
Hehe, welkom hier, vind het een moeillijke situatie waar je inzit, denk dat je nog met een te roze bril naar nr2 kijkt, en misschien is het een idee om eens een maand helemaal alleen door te brengen en dan te bedenken wat je nu echt wilt, en net wat Puk zegt, als je nr1 eerlijk verteld waar je nu zit, wordt de beslissing misschien wel voor je genomen???
Lenneke, ja het gaat goed met mij dank je, nr 2 zie ik regelmatig en we bellen elke dag, heerlijk, heb weer rust in mijn hart, hi
Knipoogje heb je hem nou al weer gezien?
Mega en Flamenco, het is fijn jullie berichten te volgen, jullie zitten al in het stadium waar wij ook in terecht zullen komen als we hiermee doorgaan, want dit kan natuurlijk niet altijd zo doorgaan, ja, al dat verdriet en emoties en verwerking, het gaat natuurlijk niet zomaar, ik heb bewondering voor jullie hoor,
Pinky, hoe gaat het nu, ben je weer in love of dooft het vlammetje langzaam uit? je gevoelens kunnen ook zo op en neer gaan he,
alle anderen, sterkte en groetjes Anna
woensdag 17 september 2008 om 12:08
hoi lieve allemaal!
Bedankt voor jullie reacties.
En ik ben blij dat ik hier geaccepteerd mag worden!
Knipoogjes: bedankt voor je reactie.. ik zou proberen alles op te schrijven wat door me heen gaat.
Flamenco: neem je tijd... je hebt helemaal gelijk dat je je gelukkigste weg moet vinden... want uiteidenlijk leven we toch voor ons zelf... je moet gewoon heel goed nadenken welke weg jou het gelukkigste maakt!
Lenneke62: heel veel sterkte. Geniet van de rust en mooie momenten ook.
anaianai: Je hebt heel misschien gelijk hoor, daar ben ik zelf ook bang in dat ik door een roze bril kijk nu omdat ik pas een paar maanden met mijn nr. 2 ben. Want mezelf kennende... ik word heel snel verliefd op iemand. Maar tot nu toe is mijn gevoel voor nr. 2 zo sterk dat ik gewoon een leven zonder hem niet kan voorstellen.
Ik wil heel graag een maandje alleen wonen en heel goed nadenken... maar dat gaat niet zo makkelijk.. ik kan gewoon bijna nergens terecht dan alleen bij mijn nr. 2.
Verder weet ik wat jullie allemaal bedoelen om eerlijk te wezen tegen mijn nr. 1. Ik durf er gewoon op dit moment nog niet volledig voor op te komen. Ik ben bang zo bang om mijn nr. 1 te kwetsen.. het is al erg genoeg dat ik weg ben van hem, om nog eens een mes in het wond te steken door te zeggen dat ik al die tijd een nr. 2 heb en ook nog bij nr. 2 logeer.. .dat kan ik hem niet aandoen.
Misschien.. heel misschien over een paar maanden als alles in rustig vaarwater is zal ik hem vertellen over mijn nr. 2.
Ik wil zo graag een kind.
Maar of het met nr.1 of nr.2 is daar zit ik aan te twijfelen. Sorry als het een beetje verwarring opbrengt hoor... maar zo is mijn gevoel op dit moment. Als ik met mijn nr. 2 een kind zou hebben ... doet dat mijn nr. 1 zeker veel verdriet als dat gebeurd... ik wil zoveel dingen doen en opbouwen met mijn nr. 2... maar er komt zoveel bij kijken...
Nr. 2 is nog zo jong... ik ben bang dat hij geen goede vader zal worden en te speel is.
Integendeel is mijn nr. 1 heel volwassen en hij zou zeker een goede vader zijn, maar het punt is... ik heb geen gevoelens meer voor hem.
Ach ja...het is en blijft gewoon een drama!!
Bedankt voor jullie reacties.
En ik ben blij dat ik hier geaccepteerd mag worden!
Knipoogjes: bedankt voor je reactie.. ik zou proberen alles op te schrijven wat door me heen gaat.
Flamenco: neem je tijd... je hebt helemaal gelijk dat je je gelukkigste weg moet vinden... want uiteidenlijk leven we toch voor ons zelf... je moet gewoon heel goed nadenken welke weg jou het gelukkigste maakt!
Lenneke62: heel veel sterkte. Geniet van de rust en mooie momenten ook.
anaianai: Je hebt heel misschien gelijk hoor, daar ben ik zelf ook bang in dat ik door een roze bril kijk nu omdat ik pas een paar maanden met mijn nr. 2 ben. Want mezelf kennende... ik word heel snel verliefd op iemand. Maar tot nu toe is mijn gevoel voor nr. 2 zo sterk dat ik gewoon een leven zonder hem niet kan voorstellen.
Ik wil heel graag een maandje alleen wonen en heel goed nadenken... maar dat gaat niet zo makkelijk.. ik kan gewoon bijna nergens terecht dan alleen bij mijn nr. 2.
Verder weet ik wat jullie allemaal bedoelen om eerlijk te wezen tegen mijn nr. 1. Ik durf er gewoon op dit moment nog niet volledig voor op te komen. Ik ben bang zo bang om mijn nr. 1 te kwetsen.. het is al erg genoeg dat ik weg ben van hem, om nog eens een mes in het wond te steken door te zeggen dat ik al die tijd een nr. 2 heb en ook nog bij nr. 2 logeer.. .dat kan ik hem niet aandoen.
Misschien.. heel misschien over een paar maanden als alles in rustig vaarwater is zal ik hem vertellen over mijn nr. 2.
Ik wil zo graag een kind.
Maar of het met nr.1 of nr.2 is daar zit ik aan te twijfelen. Sorry als het een beetje verwarring opbrengt hoor... maar zo is mijn gevoel op dit moment. Als ik met mijn nr. 2 een kind zou hebben ... doet dat mijn nr. 1 zeker veel verdriet als dat gebeurd... ik wil zoveel dingen doen en opbouwen met mijn nr. 2... maar er komt zoveel bij kijken...
Nr. 2 is nog zo jong... ik ben bang dat hij geen goede vader zal worden en te speel is.
Integendeel is mijn nr. 1 heel volwassen en hij zou zeker een goede vader zijn, maar het punt is... ik heb geen gevoelens meer voor hem.
Ach ja...het is en blijft gewoon een drama!!
woensdag 17 september 2008 om 17:15
Hallo allemaal,
Ik kom alleen even langswaaien om jullie allemaal heel erg veel sterkte te wensen!!! Probeer waar mogelijk een balans te vinden tussen nr. 1 en nr. 2. Wees voorzichtig!
Mijn hoofd loopt om, zowel privé als zakelijk. Het lukt me dan ook niet om hier een heel verhaal te schrijven, sorry.
A.s. vrijdag treffen mijn nr. 2 en ik elkaar, gestolen uurtjes, maar heerlijk!!!!
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Ik kom alleen even langswaaien om jullie allemaal heel erg veel sterkte te wensen!!! Probeer waar mogelijk een balans te vinden tussen nr. 1 en nr. 2. Wees voorzichtig!
Mijn hoofd loopt om, zowel privé als zakelijk. Het lukt me dan ook niet om hier een heel verhaal te schrijven, sorry.
A.s. vrijdag treffen mijn nr. 2 en ik elkaar, gestolen uurtjes, maar heerlijk!!!!
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
donderdag 18 september 2008 om 08:05
Hallo allemaal
Nou ja....ik dacht dat het rustig was. Vanaf het weekend weer sms verkeer. Het is ook zo'n lekker ding. Hij wilde steeds dat ik lang kwam, maar er is niets van gekomen. Gisterenmiddag werkte we weer samen. Het was gezellig en spannend. Tot dat we ineens weer in elkaars armen vielen. Steeds weer kijken voor of er geen klanten aan de bar stonden. En ja hoor het is weer gebeurd.... Het was zo erg dat zelfs heel mijn gezicht tintelde. Dat heb ik alleen maar bij hem. Daarna zaten we aan de koffie alsof er niets gebeurd was. Maar later op de middag kwam zijn vrouw nog even een bakje doen...oeiiii. Voortaan wel uitkijken.
Ik leef weer op die rose wolk. Het gebeurd de laatste tijd steeds meer.... Maar de tijd zal het leren!!!
Groetjes Lenneke
Nou ja....ik dacht dat het rustig was. Vanaf het weekend weer sms verkeer. Het is ook zo'n lekker ding. Hij wilde steeds dat ik lang kwam, maar er is niets van gekomen. Gisterenmiddag werkte we weer samen. Het was gezellig en spannend. Tot dat we ineens weer in elkaars armen vielen. Steeds weer kijken voor of er geen klanten aan de bar stonden. En ja hoor het is weer gebeurd.... Het was zo erg dat zelfs heel mijn gezicht tintelde. Dat heb ik alleen maar bij hem. Daarna zaten we aan de koffie alsof er niets gebeurd was. Maar later op de middag kwam zijn vrouw nog even een bakje doen...oeiiii. Voortaan wel uitkijken.
Ik leef weer op die rose wolk. Het gebeurd de laatste tijd steeds meer.... Maar de tijd zal het leren!!!
Groetjes Lenneke
zaterdag 20 september 2008 om 19:45
Hehe, in je laatste zin zet je dat je geen gevoelens meer hebt voor nr1, en je weet niet met wie je een kind zou willen krijgen,meisje, je kan heus wel een maandje ergens op jezelf, en echt, laat je nr2 ook weten dat je na moet denken, want kies nu eerst voor jezelf, het is moeilijk je nr1 te moeten kwetsen, maar jij hebt de mogelijkheid te kiezen, als ik geen kids had dan was ik al weg hoor! groetjes en sterkte van Anna
zaterdag 20 september 2008 om 19:58
Hallo allemaal!
Ik wilde jullie toch even laten weten hoe ik het gisteren met mijn nr. 2 heb gehad, het was heerlijk!!!
We hebben enorm genoten van elkaar, zelfs nog tijd kunnen vinden om met elkaar te praten. Onze gevoelens voor elkaar worden steeds dieper en toch hebben we besloten om onze relaties niet op het spel te zetten, maar elkaar te zien als extra. We hebben daar allebei een goed gevoel over, het is goed.
Ik heb op dit moment niet veel inspiratie om alle verhalen van jullie goed te lezen en daarop te reageren. Dat komt wel weer.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Ik wilde jullie toch even laten weten hoe ik het gisteren met mijn nr. 2 heb gehad, het was heerlijk!!!
We hebben enorm genoten van elkaar, zelfs nog tijd kunnen vinden om met elkaar te praten. Onze gevoelens voor elkaar worden steeds dieper en toch hebben we besloten om onze relaties niet op het spel te zetten, maar elkaar te zien als extra. We hebben daar allebei een goed gevoel over, het is goed.
Ik heb op dit moment niet veel inspiratie om alle verhalen van jullie goed te lezen en daarop te reageren. Dat komt wel weer.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
anoniem_53368 wijzigde dit bericht op 20-09-2008 19:59
Reden: type foutje
Reden: type foutje
% gewijzigd
zondag 21 september 2008 om 15:01
Hallo allemaal, ik kom weer even aanwaaien.
(meestal als ik het even moeilijk heb, sorry)
Zit even in een verdrietige fase, wat nare dingen om me heen.
Ik mis juist dan m'n maatje, even die arm om me heen.
Hij kon mij zoveel rust geven.
Gisteren met mijn man het programma 'het uur van de waarheid' gezien.
Zegt mijn man ineens 'ik zou niet graag daar willen zitten om geconfronteerd te worden met allerlei antwoorden over jou en je gevoelens voor 'je weet wel wie'.
Ik was er stil van en kon daar niet echt op antwoorden.
Hoezeer ik ook vind dat ik de goede keus heb gemaakt, ik blijf van mijn nr 2 houden.
Ik houd van 2 mannen, de tijd neemt de scherpe kantjes van het verdriet weg, maar toch blijft het voor mij een emotioneel hoofdstuk.
Ik ben aan de ene kant zelfverzekerder uit de strijd gekomen maar ik merk aan de andere kant dat ik psychisch een flinke klap heb gehad van alles, ik ben sneller uit balans.
Na dat programma heb ik enorm over hem gedroomd (doe ik wel vaker), dat hij bij een andere vrouw was en daar een kindje had.
Absurd (kan niet eens), maar ik weet ook niets meer over hem.
We zijn al een paar jaar zonder elkaar.
Het blijft raar en naar, als iemand zo'n belangrijke rol in je leven heeft gespeeld om vervolgens iemand uit je leven te moeten bannen.
Maar het kon niet anders dat besef ik ook wel.
Vanmorgen met mijn man er over gehad, na lange tijd komt het onderwerp toch weer ter sprake.(zeker naar aanleiding van zo'n programma)!
Is ook goed, we hebben er altijd over kunnen praten, dat is denk ik onze kracht.
Ik word dan alleen zo verdrietig, ik voel me zo schuldig naar zoveel mensen, maar ik heb het toch laten gebeuren en ondanks zoveel verdriet heb ik toch geen spijt, hoe raar kan een mens toch in elkaar zitten!
Liefde..., het is een ingewikkeld iets.
Zeker als je twee liefdes in je hart hebt.
Sorry, ik kwam even mijn hart luchten, ik ben toch blij met dit topic, al lees en schrijf ik niet veel meer.
Misschien hebben jullie niet zoveel aan mij, maar ik wel aan jullie.
(meestal als ik het even moeilijk heb, sorry)
Zit even in een verdrietige fase, wat nare dingen om me heen.
Ik mis juist dan m'n maatje, even die arm om me heen.
Hij kon mij zoveel rust geven.
Gisteren met mijn man het programma 'het uur van de waarheid' gezien.
Zegt mijn man ineens 'ik zou niet graag daar willen zitten om geconfronteerd te worden met allerlei antwoorden over jou en je gevoelens voor 'je weet wel wie'.
Ik was er stil van en kon daar niet echt op antwoorden.
Hoezeer ik ook vind dat ik de goede keus heb gemaakt, ik blijf van mijn nr 2 houden.
Ik houd van 2 mannen, de tijd neemt de scherpe kantjes van het verdriet weg, maar toch blijft het voor mij een emotioneel hoofdstuk.
Ik ben aan de ene kant zelfverzekerder uit de strijd gekomen maar ik merk aan de andere kant dat ik psychisch een flinke klap heb gehad van alles, ik ben sneller uit balans.
Na dat programma heb ik enorm over hem gedroomd (doe ik wel vaker), dat hij bij een andere vrouw was en daar een kindje had.
Absurd (kan niet eens), maar ik weet ook niets meer over hem.
We zijn al een paar jaar zonder elkaar.
Het blijft raar en naar, als iemand zo'n belangrijke rol in je leven heeft gespeeld om vervolgens iemand uit je leven te moeten bannen.
Maar het kon niet anders dat besef ik ook wel.
Vanmorgen met mijn man er over gehad, na lange tijd komt het onderwerp toch weer ter sprake.(zeker naar aanleiding van zo'n programma)!
Is ook goed, we hebben er altijd over kunnen praten, dat is denk ik onze kracht.
Ik word dan alleen zo verdrietig, ik voel me zo schuldig naar zoveel mensen, maar ik heb het toch laten gebeuren en ondanks zoveel verdriet heb ik toch geen spijt, hoe raar kan een mens toch in elkaar zitten!
Liefde..., het is een ingewikkeld iets.
Zeker als je twee liefdes in je hart hebt.
Sorry, ik kwam even mijn hart luchten, ik ben toch blij met dit topic, al lees en schrijf ik niet veel meer.
Misschien hebben jullie niet zoveel aan mij, maar ik wel aan jullie.
