
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
donderdag 18 september 2008 om 14:13
Suzeli, ik ben nu ook 'gewoon' bij de GGZ en dat bevalt me vooralsnog goed. Vooral omdat alles gaat zoals ik het wil. (ik denk weleens: stel dat ik niet zo goed wist hoe en wat, wat zou er dan gebeuren? Gaat dit zo omdat ik ik ben, of gaat dat bij iedereen zo?)
Ik hoef geen therapie of coaching van ze, ik ben daar puur omdat ik medicijnen wil proberen.
Een diagnose heeft mijn psychiater niet keihard gegeven trouwens, die zegt 'als de medicijnen aanslaan, weet je dat je het hebt'. En als ze niet aanslaan, is het niet zeker dat je het niet hebt.
Het is trouwens ook maar weer de vraag of je 'iets hebt' met ADD of ADHD, zoals ik eerder al eens schreef.
Mijn man bijvoorbeeld is veel vergeetachtiger dan ik, maar heeft daar weinig last van. Het is voor hem nauwelijks een probleem. Als hij last zou hebben van een aantal van zijn eigenschappen, zou hij daar ook wel een of andere diagnose voor kunnen krijgen.
Wat is jouw verhaal Suzeli? (of ben ik te nieuwsgierig...)
xx lisa.
Ik hoef geen therapie of coaching van ze, ik ben daar puur omdat ik medicijnen wil proberen.
Een diagnose heeft mijn psychiater niet keihard gegeven trouwens, die zegt 'als de medicijnen aanslaan, weet je dat je het hebt'. En als ze niet aanslaan, is het niet zeker dat je het niet hebt.
Het is trouwens ook maar weer de vraag of je 'iets hebt' met ADD of ADHD, zoals ik eerder al eens schreef.
Mijn man bijvoorbeeld is veel vergeetachtiger dan ik, maar heeft daar weinig last van. Het is voor hem nauwelijks een probleem. Als hij last zou hebben van een aantal van zijn eigenschappen, zou hij daar ook wel een of andere diagnose voor kunnen krijgen.
Wat is jouw verhaal Suzeli? (of ben ik te nieuwsgierig...)
xx lisa.
donderdag 18 september 2008 om 15:18
Hé Lisa,
zo ging dat bij mij ook. Diagnose niet helemaal hard, maar levensloop bevat wel veel typische dingen (onderpresteren, impulsief, nooit tot dingen komen etc), maar jeugd eigenlijk ' te weinig' harde feiten. Behalve vanaf elfde, toen begon het probleem. Maar toch proefbehandeling gestart en ritalin maakte dat ik rustiger zat, minder ongeduldig was en beter kon focussen en beter sliep etc. Die dingen maken het waarschijnlijker dat het idd om adhd gaat. Bij iemand zonder adhd zou je niet ineens minder ongeduldig zijn en zeker niet beter slapen. Ik lees veel van dit soort gevallen, zijn vaak vrouwen, bij wie het onduidelijk is en toch uiteindelijk ad(h)d eruit lijkt te komen. In mijn familie zijn de mannen echt hard gediagnostiseerd en de vrouwen wat op deze twijfelachtige manier. (in onze familie zijn er 5 mensen met concerta, grote familie hoor)
Ellen, ik heb efexor. Heb jij geen bijwerkingen van strattera? Zoals slaperigheid of dik worden? (die twee wil ik perse niet meer).
Ik heb gehoord over een boek over ' time management' en schijnt voor adhd-ers heel nuttig te zijn. Misschien een tip.
liefs Maasje
zo ging dat bij mij ook. Diagnose niet helemaal hard, maar levensloop bevat wel veel typische dingen (onderpresteren, impulsief, nooit tot dingen komen etc), maar jeugd eigenlijk ' te weinig' harde feiten. Behalve vanaf elfde, toen begon het probleem. Maar toch proefbehandeling gestart en ritalin maakte dat ik rustiger zat, minder ongeduldig was en beter kon focussen en beter sliep etc. Die dingen maken het waarschijnlijker dat het idd om adhd gaat. Bij iemand zonder adhd zou je niet ineens minder ongeduldig zijn en zeker niet beter slapen. Ik lees veel van dit soort gevallen, zijn vaak vrouwen, bij wie het onduidelijk is en toch uiteindelijk ad(h)d eruit lijkt te komen. In mijn familie zijn de mannen echt hard gediagnostiseerd en de vrouwen wat op deze twijfelachtige manier. (in onze familie zijn er 5 mensen met concerta, grote familie hoor)
Ellen, ik heb efexor. Heb jij geen bijwerkingen van strattera? Zoals slaperigheid of dik worden? (die twee wil ik perse niet meer).
Ik heb gehoord over een boek over ' time management' en schijnt voor adhd-ers heel nuttig te zijn. Misschien een tip.
liefs Maasje
maandag 22 september 2008 om 12:39
Lisa en Maasje, zo ging het bij mij ook. Maar dat was mede omdat ik mijn ouders toen niet wilde betrekken in het onderzoek.
Ik heb echt weer eens zo'n adhd-baaldag.
Vannacht slecht geslapen, omdat ik maar lag te piekeren over de dingen waar ik steeds in faal. Moet beter eten, maar krijg het niet voor elkaar. Baal van mijn weinige energie, wat weer gevolg is van slecht eten. Vind dat ik faal richting vriendlief, ook vanwege weinig energie/ slecht in mijn vel zitten.
En baal nu weer, omdat ik totaal niet op gang kom, vanwege slecht slapen. En heb dus nog te weinig gegeten, kan me er niet toe zetten boodschappen te doen, waardoor ik niet 'kan' lunchen, en hik aan tegen andere karweitjes zoals afwassen en opruimen. In plaats daarvan zit ik achter mijn computer en rook teveel, terwijl ik eigenlijk gestopt ben...
Grrrr het lukt me gewoon niet om mezelf een schop onder mijn kont te geven, zit alleen maar 'in' mijn hoofd, terwijl de dag voorbij tikt...
Ik word gewoon zo moe van het constante 'falen.' Heb een hele mooie weekplanning gemaakt, al 3 weken geleden, maar heb me er nog geen dag aan gehouden... En dat faalgevoel werkt alleen maar in de hand dat ik nog meer ga falen, omdat als ik me niet goed voel ik me helemaal nergens toe kan zetten.
Herkenbaar???
Goed, genoeg geklaagd, zal voor mezelf even op een rijtje zetten wat ik minimaal moet doen vandaag, zodat ik dingen kan afstrepen en hopelijk toch iets ga doen en daar dan een goed gevoel van krijg!
Ik heb echt weer eens zo'n adhd-baaldag.
Vannacht slecht geslapen, omdat ik maar lag te piekeren over de dingen waar ik steeds in faal. Moet beter eten, maar krijg het niet voor elkaar. Baal van mijn weinige energie, wat weer gevolg is van slecht eten. Vind dat ik faal richting vriendlief, ook vanwege weinig energie/ slecht in mijn vel zitten.
En baal nu weer, omdat ik totaal niet op gang kom, vanwege slecht slapen. En heb dus nog te weinig gegeten, kan me er niet toe zetten boodschappen te doen, waardoor ik niet 'kan' lunchen, en hik aan tegen andere karweitjes zoals afwassen en opruimen. In plaats daarvan zit ik achter mijn computer en rook teveel, terwijl ik eigenlijk gestopt ben...
Grrrr het lukt me gewoon niet om mezelf een schop onder mijn kont te geven, zit alleen maar 'in' mijn hoofd, terwijl de dag voorbij tikt...
Ik word gewoon zo moe van het constante 'falen.' Heb een hele mooie weekplanning gemaakt, al 3 weken geleden, maar heb me er nog geen dag aan gehouden... En dat faalgevoel werkt alleen maar in de hand dat ik nog meer ga falen, omdat als ik me niet goed voel ik me helemaal nergens toe kan zetten.
Herkenbaar???
Goed, genoeg geklaagd, zal voor mezelf even op een rijtje zetten wat ik minimaal moet doen vandaag, zodat ik dingen kan afstrepen en hopelijk toch iets ga doen en daar dan een goed gevoel van krijg!
maandag 22 september 2008 om 14:27
halve maan, wat vervelend! Heeel herkenbaar hoor! Dat je de hele dag loopt te balen van jezelf, maar nog steeds jezelf er niet toe kunt zetten iets te doen. Is het een optie om een paar heel kleine dingen te gaan doen die wat opleveren? Desnoods alvast heet water voor afwas klaarzetten en glazen erin doen.
Harde lekkere muziek erbij aan.
Is je planning misschien te heftig? Dat de berg toch te groot is en je er niet meer aan begint?
Succes, hoop dat het je toch gaat lukken!!!
liefs Maasje
Harde lekkere muziek erbij aan.
Is je planning misschien te heftig? Dat de berg toch te groot is en je er niet meer aan begint?
Succes, hoop dat het je toch gaat lukken!!!
liefs Maasje
maandag 22 september 2008 om 14:54
Maasje, wat lief dat je even reageert! Heb nu wel netjes afgewassen, boodschappen gedaan en gegeten.
Ik weet niet of de berg te groot is, het is denk ik meer dat ik zometeen moet gaan werken, dat ik weet dat ik er morgen geen tijd voor heb en dat het dus echt vandaag móet ofzo.
Het is gewoon heel frustrerend dat ik hier tegenaan blijf lopen, meerdere malen per week. Me elke keer voornemen het beter te doen en dat dit dan elke keer niet lukt, is zo desmotiverend.
En ik weet dat ik haalbare doelen voor mezelf moet stellen, maar voor mijn gevoel is het al het minimale wat ik van mezelf verwacht.
Ik moet woensdag weer naar mijn coach, moest mijn weekplanning ook mee nemen, dus maar eens kijken wat hij ervan zegt.
Ik weet niet of de berg te groot is, het is denk ik meer dat ik zometeen moet gaan werken, dat ik weet dat ik er morgen geen tijd voor heb en dat het dus echt vandaag móet ofzo.
Het is gewoon heel frustrerend dat ik hier tegenaan blijf lopen, meerdere malen per week. Me elke keer voornemen het beter te doen en dat dit dan elke keer niet lukt, is zo desmotiverend.
En ik weet dat ik haalbare doelen voor mezelf moet stellen, maar voor mijn gevoel is het al het minimale wat ik van mezelf verwacht.
Ik moet woensdag weer naar mijn coach, moest mijn weekplanning ook mee nemen, dus maar eens kijken wat hij ervan zegt.
maandag 22 september 2008 om 15:08
Hallo,
Halve Maan, goed dat je weer wat hebt ondernomen.
Snak je niet naar een hulp in huis? Of is dat een stomme vraag?
Zaterdag had vriend het helemaal op zijn heupen. Er moest een nieuwe tuintafel gemaakt. Alles wat hem op de weg hiernaar toe hinderde, werd ruw aan de kant gezet (soms letterlijk). Ben met de kleine maar op pad gegaan en aan het eind van de dag zaten we er heerlijk aan te eten. En toen..was hij doodmoe.
Ergens bewonder ik dat heel erg, dat je je zo kunt geven en dat er zulke mooie dingen uit ontstaan!
Halve Maan, goed dat je weer wat hebt ondernomen.
Snak je niet naar een hulp in huis? Of is dat een stomme vraag?
Zaterdag had vriend het helemaal op zijn heupen. Er moest een nieuwe tuintafel gemaakt. Alles wat hem op de weg hiernaar toe hinderde, werd ruw aan de kant gezet (soms letterlijk). Ben met de kleine maar op pad gegaan en aan het eind van de dag zaten we er heerlijk aan te eten. En toen..was hij doodmoe.

Ergens bewonder ik dat heel erg, dat je je zo kunt geven en dat er zulke mooie dingen uit ontstaan!
maandag 22 september 2008 om 16:55
Ik zou willen dat ik dat kon Compu. Ik begin ergens aan, dan komt er iets tussen en maak ik het niet meer af.
Halvemaan, ja, voor mij ook heel herkenbaar. Het is minder sinds ik aan de Ritalin ben.
Soms steekt dat gevoel wel de kop op. Dan kijk ik moedeloos rond hier in mijn werkruimte beneden, bijvoorbeeld, en constateer dat het echt anders moet. Dat moet al héél lang trouwens... Maar dat constateren is te onoverzichtelijk. Ik moet dat in stukjes verdelen. Er even voor gaan zitten om te plannen hoe ik dat moet gaan aanpakken. Dat weet ik, maar kan ik me ook niet toe zetten vaak. Daar ligt voor mij de eerste uitdaging. Maar dan vraag ik me toch vaak weer af of ik niet tóch gewoon een lui varken ben, dat ik eigenlijk helemaal niks mankeer en dat het nooit zal veranderen. (meestal is het weer tijd voor een pilletje als ik zo ga denken!)
Wat aan deze klus (de werkruimte dus) lastig is, is dat het alles weer een gevolg heeft. Er staan twee boekenkasten. In de ene zitten vooral ordners, waarvan er maar een paar in gebruik zijn. In de andere zitten boeken en dingetjes als computer-cd's en wat kantoorspulletjes.
Die boeken moeten uitgezocht. Alles dat met werk te maken heeft moet naar boven, naar mijn werkkamer. Maarja, daar staat het nog vol met dingen die weer ergens anders naartoe moeten. Zo blijft het opschuiven en word ik al moedeloos als ik hierover begin te denken. Ik weet wel dat ik dat goed moet aanpakken en plannen. Ik heb het nu maar doorgeschoven naar ná mijn reis.
Ik ga zaterdag al... begin lichtelijk te paniekeren, haha!
xx lisa.
Halvemaan, ja, voor mij ook heel herkenbaar. Het is minder sinds ik aan de Ritalin ben.
Soms steekt dat gevoel wel de kop op. Dan kijk ik moedeloos rond hier in mijn werkruimte beneden, bijvoorbeeld, en constateer dat het echt anders moet. Dat moet al héél lang trouwens... Maar dat constateren is te onoverzichtelijk. Ik moet dat in stukjes verdelen. Er even voor gaan zitten om te plannen hoe ik dat moet gaan aanpakken. Dat weet ik, maar kan ik me ook niet toe zetten vaak. Daar ligt voor mij de eerste uitdaging. Maar dan vraag ik me toch vaak weer af of ik niet tóch gewoon een lui varken ben, dat ik eigenlijk helemaal niks mankeer en dat het nooit zal veranderen. (meestal is het weer tijd voor een pilletje als ik zo ga denken!)
Wat aan deze klus (de werkruimte dus) lastig is, is dat het alles weer een gevolg heeft. Er staan twee boekenkasten. In de ene zitten vooral ordners, waarvan er maar een paar in gebruik zijn. In de andere zitten boeken en dingetjes als computer-cd's en wat kantoorspulletjes.
Die boeken moeten uitgezocht. Alles dat met werk te maken heeft moet naar boven, naar mijn werkkamer. Maarja, daar staat het nog vol met dingen die weer ergens anders naartoe moeten. Zo blijft het opschuiven en word ik al moedeloos als ik hierover begin te denken. Ik weet wel dat ik dat goed moet aanpakken en plannen. Ik heb het nu maar doorgeschoven naar ná mijn reis.
Ik ga zaterdag al... begin lichtelijk te paniekeren, haha!
xx lisa.
maandag 22 september 2008 om 21:06
Compu; een hulp in huis... Heerlijk lijkt me dat! Maar ergens vind ik het dan ook wel weer een gevoel van falen; dat ik niet eens mijn eigen kleine flatje kan bijhouden. En opzich gaat dat trouwens wel, misschien niet zo goed als ik zou willen en het levert nogal wat frustraties op, maar het is over het algemeen wel te overzien in mijn huis.
Begin december ga ik samenwonen, dat gaat hopelijk ook schelen. En mocht het dan echt een bron van ergernis worden, dan zal ik toch eens echt een hulp in huis overwegen!
Lisa; tja die klusjes... Ik kan het inderdaad ook alleen maar als ik eerst voor mezelf overzichtelijk maak wat er moet gebeuren. Anders sta ik ook alleen maar rond te kijken en weet ik niet wat er moet gebeuren. Ik houd van lijstjes en planningen maken (omdat ik dan wel het gevoel heb dat ik nuttig ben, maar nog niet echt aan de slag hoeft), dus misschien is het voor jou idd ook een idee om eerst voor jezelf op papier te zetten hoe je het aan wil pakken.
Tip uit het boek Opgeruimd leven met ADHD: neem 3 dozen/manden als je begint aan een kamer opruimen.
Doos 1: verplaatsen naar andere kamer
Doos 2: Weggooien
Doos 3: Weggeven
Zo blijf je namelijk niet door heel het huis heen en weer lopen, wat veel tijd kost en de kans op afleiding vergroot!
En misschien kleine doelen stellen... Als eerste doel die dozen doen, als 2e doel ruimte maken voor spullen van beneden, als 3e doel poetsen (als je dan toch bezig bent ). Dan is de werkkamer klaar en dus al een hele grote stap verder.
Oja een tip uit dat boek is ook een 'zooigezel' aanstellen, bvb een vriendin. Want als ik lees dat je boeken moet uitzoeken... Ik zie mezelf alweer uren op de grond van zo'n kamertje bladerend door boeken Een 'zooigezel' kan je helpen om je niet te verliezen in details, maar door te gaan met wat je van plan was, en het is nog gezellig ook!
(Oh wat is dat boek toch een aanrader!)
Maar goed, het staat dus op de planning voor na de vakantie. Moet je nog veel regelen? En maak je dan ook to-do lijstjes? En inpaklijstjes? Bij mij een absolute must, anders ga ik ook paniekeren én vanalles vergeten!!! (Vergeet de koelkast niet leeg te ruimen, zeg ik uit ervaring )
Begin december ga ik samenwonen, dat gaat hopelijk ook schelen. En mocht het dan echt een bron van ergernis worden, dan zal ik toch eens echt een hulp in huis overwegen!
Lisa; tja die klusjes... Ik kan het inderdaad ook alleen maar als ik eerst voor mezelf overzichtelijk maak wat er moet gebeuren. Anders sta ik ook alleen maar rond te kijken en weet ik niet wat er moet gebeuren. Ik houd van lijstjes en planningen maken (omdat ik dan wel het gevoel heb dat ik nuttig ben, maar nog niet echt aan de slag hoeft), dus misschien is het voor jou idd ook een idee om eerst voor jezelf op papier te zetten hoe je het aan wil pakken.
Tip uit het boek Opgeruimd leven met ADHD: neem 3 dozen/manden als je begint aan een kamer opruimen.
Doos 1: verplaatsen naar andere kamer
Doos 2: Weggooien
Doos 3: Weggeven
Zo blijf je namelijk niet door heel het huis heen en weer lopen, wat veel tijd kost en de kans op afleiding vergroot!
En misschien kleine doelen stellen... Als eerste doel die dozen doen, als 2e doel ruimte maken voor spullen van beneden, als 3e doel poetsen (als je dan toch bezig bent ). Dan is de werkkamer klaar en dus al een hele grote stap verder.
Oja een tip uit dat boek is ook een 'zooigezel' aanstellen, bvb een vriendin. Want als ik lees dat je boeken moet uitzoeken... Ik zie mezelf alweer uren op de grond van zo'n kamertje bladerend door boeken Een 'zooigezel' kan je helpen om je niet te verliezen in details, maar door te gaan met wat je van plan was, en het is nog gezellig ook!
(Oh wat is dat boek toch een aanrader!)
Maar goed, het staat dus op de planning voor na de vakantie. Moet je nog veel regelen? En maak je dan ook to-do lijstjes? En inpaklijstjes? Bij mij een absolute must, anders ga ik ook paniekeren én vanalles vergeten!!! (Vergeet de koelkast niet leeg te ruimen, zeg ik uit ervaring )
maandag 22 september 2008 om 22:29
Halve maan, je hebt in ieder geval booschappen gedaan en afgewassen! Dat is al iets! Maar heel vervelend als het je te vaak gebeurdt. Ik ken het maar al te goed. Moet zeggen dat het bij mij met concerta veel beter gaat wat dat betreft. Heb nog steeds dat uitstelgedrag in me zitten en doe dat heus nog wel, maar heb minder moeite uiteindelijk toch mijn stoel uit te komen en te beginnen met iets. Zonder concerta had ik altijd dat er ergens op de dag ineens energie in mijn kont zat en dan per acuut begon met iets (snel snel snel, afraffel enzo). Heb jij dat ook halve maan?
Lisa, zaterdag pas, dan heb je nog daaaaaaaaaagen!!! Als je nu alvast kleding in de was gooit die je per se mee wilt zijn ze zelfs vrijdagavond gewoon droog...
Dat gevoel van -ik ben gewoon lui- ken ik ook trouwens. Had dat laatst en nam toen mijn concerta eens niet in en voelde direkt weer het verschil. Hoe veel moeilijker het is om iets te beginnen en rustig af te maken. Dat was voor mij even goed om te beseffen. Het is voor een ad(h)d-er gewoon echt moeilijker om zulke dingen te doen en heeft niets met luiheid te maken. Dus veroordeel jezelf niet!
liefs Maasje
Lisa, zaterdag pas, dan heb je nog daaaaaaaaaagen!!! Als je nu alvast kleding in de was gooit die je per se mee wilt zijn ze zelfs vrijdagavond gewoon droog...

Dat gevoel van -ik ben gewoon lui- ken ik ook trouwens. Had dat laatst en nam toen mijn concerta eens niet in en voelde direkt weer het verschil. Hoe veel moeilijker het is om iets te beginnen en rustig af te maken. Dat was voor mij even goed om te beseffen. Het is voor een ad(h)d-er gewoon echt moeilijker om zulke dingen te doen en heeft niets met luiheid te maken. Dus veroordeel jezelf niet!
liefs Maasje
maandag 22 september 2008 om 22:39
halve maan, en heb je nog ergens een stukje motivatie weg kunnen trekken om wat te doen? Ik herken het absoluut.. Als ik iets moet (als in écht moeten) waar ik niet genoeg zin in heb, pfff dan haal ik echt nergens motivatie vandaan en ga ik ontzettend met de hakken in het zand eigenwijs het niet lopen doen... om vervolgens het weer tegen me te krijgen, want tja in the end moest het natuurlijk niet voor niets.. Was het niet zo dat de motivatieprikkels voor adhd'ers anders werkten dan bij 'normale' mensen? Ik weet niet meer precies hoe het zit, maar de andere kant van het verhaal is inderdaad een voorbeeld zoals compu noemt: ben je echt intrinsiek gemotiveerd, dan kun je in een heel korte tijd echt bergen verzetten.
Ik probeer mezelf dus altijd maar te motiveren met zelf bedachte beloningen (lekkere koekjes, half uurtje internetten, enzz), wil vaak wel lukken
Hier ook weinig positiefs de eerste werkdag na de vakantie.. anderen hadden iets bepaald 'wat goed voor mij zou zijn' .. pffff.. dat moet je bij mij dus niet doen: iets voor mij beslissen, omdat het beter is: het zou mij minder werkdruk geven, dus op zich heel nobel van mijn collega's.. maar grrrgrrrrr... mag ik zelf even bepalen wat goed voor mij is, en of ik de werkdruk wel/niet aankan? En wil je het dan ook niet even tussen neus en lippen door droppen?? Nee ik weet ondertussen aardig van mezelf dat ik errug slecht tegen veranderingen kan, tenzij ik er zelf mee in heb gestemd.. maar veranderingen die anderen voor mij bepalen (wat soms erg ver gezocht kan zijn), zijn niet aan mij besteed. Ik ben nog aan het nadenken of ik deze gebruiksaanwijzing van mezelf ook nog bij mijn collega's ga droppen.. of slikken en denken: wat lief van ze dat ze dit bij me weg wilden halen...
Ga ik vannacht over slapen..
Ik probeer mezelf dus altijd maar te motiveren met zelf bedachte beloningen (lekkere koekjes, half uurtje internetten, enzz), wil vaak wel lukken
Hier ook weinig positiefs de eerste werkdag na de vakantie.. anderen hadden iets bepaald 'wat goed voor mij zou zijn' .. pffff.. dat moet je bij mij dus niet doen: iets voor mij beslissen, omdat het beter is: het zou mij minder werkdruk geven, dus op zich heel nobel van mijn collega's.. maar grrrgrrrrr... mag ik zelf even bepalen wat goed voor mij is, en of ik de werkdruk wel/niet aankan? En wil je het dan ook niet even tussen neus en lippen door droppen?? Nee ik weet ondertussen aardig van mezelf dat ik errug slecht tegen veranderingen kan, tenzij ik er zelf mee in heb gestemd.. maar veranderingen die anderen voor mij bepalen (wat soms erg ver gezocht kan zijn), zijn niet aan mij besteed. Ik ben nog aan het nadenken of ik deze gebruiksaanwijzing van mezelf ook nog bij mijn collega's ga droppen.. of slikken en denken: wat lief van ze dat ze dit bij me weg wilden halen...
Ga ik vannacht over slapen..
dinsdag 23 september 2008 om 09:21
quote:lisa schreef op 18 september 2008 @ 14:13:
Suzeli, ik ben nu ook 'gewoon' bij de GGZ en dat bevalt me vooralsnog goed. Vooral omdat alles gaat zoals ik het wil. (ik denk weleens: stel dat ik niet zo goed wist hoe en wat, wat zou er dan gebeuren? Gaat dit zo omdat ik ik ben, of gaat dat bij iedereen zo?)
Ik hoef geen therapie of coaching van ze, ik ben daar puur omdat ik medicijnen wil proberen.
Een diagnose heeft mijn psychiater niet keihard gegeven trouwens, die zegt 'als de medicijnen aanslaan, weet je dat je het hebt'. En als ze niet aanslaan, is het niet zeker dat je het niet hebt.
Het is trouwens ook maar weer de vraag of je 'iets hebt' met ADD of ADHD, zoals ik eerder al eens schreef.
Mijn man bijvoorbeeld is veel vergeetachtiger dan ik, maar heeft daar weinig last van. Het is voor hem nauwelijks een probleem. Als hij last zou hebben van een aantal van zijn eigenschappen, zou hij daar ook wel een of andere diagnose voor kunnen krijgen.
Hoi
In het kort mijn verhaal:
Basisschool:
Standaard de aantekening Dromer op mijn rapport op de basisschool, wel altijd goede cijfers maar een matig tot onvoldoende voor tempo.
1000 +1 hobby's en interesses naast school en altijd 10 dingen tegelijk aan het doen. Niet kunnen opruimen omdat er altijd wel wat anders/leukers langskomt. (ergens in de rommel ben ik ook mijn motivatie kwijtgeraakt)
Middelbare:
1,2 en 3 Gymnasium
terug naar 4 HAVO, blijven zitten en verder zonder moeite en de havo afgemaakt.
HBO begonnen. na 2 jaar gewisseld van studie en 3 jaar later diploma gehaald (weer zonder moeite/bijna niet leren)
Nu loop ik onwijs klem op mijn werk.
Tijdens mijn studie bij het riagg gelopen vanwege depressieve buien. Daar een IQ-test gedaan. kwam op de ondergrens van HB uit (letwel toen zat ik absoluut niet lekker in mijn vel) Volgens het RIAGG was mijn IQ heel normaal en kon daar geen probleem in zitten en moest ik maar wat aan mijn sociale vaardigheden gaan doen, groepsterapie zou dan de methode zijn. Daar had ik helemaal geen zin in, ik had al genoeg sores van mezelf en daar hoefde ik geen nare verhalen van andere bij.
Met mijn IQ onder mij arm daar de deur uit gestapt (ik vond mijn behandelaarster ook wat langzaam en dom, ik had niet het idee dat ik mijn tijd daar nuttig besteede) IK ben op internet verder gaan speuren en heel veel info en herkenning gevonden hij een HB-clubje, heelijk afsof ik thuis kwam. Mar toch heb ik nog te veel losse draadjes niet niet verklaard kunnen worden met HB.
En toen las ik dit Nog meer herkenning.
Volgendjaar krijg ik een nieuw huis en misschien een nieuwe baan. Ik wil niet dat het weer mislukt of dat het in het niewe huis net zo'n zootje wordt als in mijn huidige flatje of zoals bij mijn ouders. Ik ben het zat maar ik verval steeds weer in de zelfde fouten. Ik ben nu al van pil verandert in de hoop dat mijn moodswings afnemen.
Ik wil niet naar de GGZ omdat ik altijd de gewenste politiek-correct antwoorden geef en de GGZ hier niet doorheen kan prikken. Ik heb nu een coach maar die is meer voor werk enzo en ik zie haar maar 1 keer per maand ofzo. Ze help me goed, dat is het niet maar de chaos blijft. Een behandelaar of tester zonder kennis van HB zal net als het RIAGG zeggen dat er niets aan de hand is omdat ik het 'normale niveau' wel haal, alleen is dat voor mij niet genoeg op dat ik nu eenmaal op een ander chaoslevel zit.
(dit alles is niet arrogant bedoeld, ik wil gewoon geen traject in waarvan ik weet/het gevoel heb dat het toch niet gaat werken)
Dit is mijn verhaal,
Suzeli
Suzeli, ik ben nu ook 'gewoon' bij de GGZ en dat bevalt me vooralsnog goed. Vooral omdat alles gaat zoals ik het wil. (ik denk weleens: stel dat ik niet zo goed wist hoe en wat, wat zou er dan gebeuren? Gaat dit zo omdat ik ik ben, of gaat dat bij iedereen zo?)
Ik hoef geen therapie of coaching van ze, ik ben daar puur omdat ik medicijnen wil proberen.
Een diagnose heeft mijn psychiater niet keihard gegeven trouwens, die zegt 'als de medicijnen aanslaan, weet je dat je het hebt'. En als ze niet aanslaan, is het niet zeker dat je het niet hebt.
Het is trouwens ook maar weer de vraag of je 'iets hebt' met ADD of ADHD, zoals ik eerder al eens schreef.
Mijn man bijvoorbeeld is veel vergeetachtiger dan ik, maar heeft daar weinig last van. Het is voor hem nauwelijks een probleem. Als hij last zou hebben van een aantal van zijn eigenschappen, zou hij daar ook wel een of andere diagnose voor kunnen krijgen.
Hoi
In het kort mijn verhaal:
Basisschool:
Standaard de aantekening Dromer op mijn rapport op de basisschool, wel altijd goede cijfers maar een matig tot onvoldoende voor tempo.
1000 +1 hobby's en interesses naast school en altijd 10 dingen tegelijk aan het doen. Niet kunnen opruimen omdat er altijd wel wat anders/leukers langskomt. (ergens in de rommel ben ik ook mijn motivatie kwijtgeraakt)
Middelbare:
1,2 en 3 Gymnasium
terug naar 4 HAVO, blijven zitten en verder zonder moeite en de havo afgemaakt.
HBO begonnen. na 2 jaar gewisseld van studie en 3 jaar later diploma gehaald (weer zonder moeite/bijna niet leren)
Nu loop ik onwijs klem op mijn werk.
Tijdens mijn studie bij het riagg gelopen vanwege depressieve buien. Daar een IQ-test gedaan. kwam op de ondergrens van HB uit (letwel toen zat ik absoluut niet lekker in mijn vel) Volgens het RIAGG was mijn IQ heel normaal en kon daar geen probleem in zitten en moest ik maar wat aan mijn sociale vaardigheden gaan doen, groepsterapie zou dan de methode zijn. Daar had ik helemaal geen zin in, ik had al genoeg sores van mezelf en daar hoefde ik geen nare verhalen van andere bij.
Met mijn IQ onder mij arm daar de deur uit gestapt (ik vond mijn behandelaarster ook wat langzaam en dom, ik had niet het idee dat ik mijn tijd daar nuttig besteede) IK ben op internet verder gaan speuren en heel veel info en herkenning gevonden hij een HB-clubje, heelijk afsof ik thuis kwam. Mar toch heb ik nog te veel losse draadjes niet niet verklaard kunnen worden met HB.
En toen las ik dit Nog meer herkenning.
Volgendjaar krijg ik een nieuw huis en misschien een nieuwe baan. Ik wil niet dat het weer mislukt of dat het in het niewe huis net zo'n zootje wordt als in mijn huidige flatje of zoals bij mijn ouders. Ik ben het zat maar ik verval steeds weer in de zelfde fouten. Ik ben nu al van pil verandert in de hoop dat mijn moodswings afnemen.
Ik wil niet naar de GGZ omdat ik altijd de gewenste politiek-correct antwoorden geef en de GGZ hier niet doorheen kan prikken. Ik heb nu een coach maar die is meer voor werk enzo en ik zie haar maar 1 keer per maand ofzo. Ze help me goed, dat is het niet maar de chaos blijft. Een behandelaar of tester zonder kennis van HB zal net als het RIAGG zeggen dat er niets aan de hand is omdat ik het 'normale niveau' wel haal, alleen is dat voor mij niet genoeg op dat ik nu eenmaal op een ander chaoslevel zit.
(dit alles is niet arrogant bedoeld, ik wil gewoon geen traject in waarvan ik weet/het gevoel heb dat het toch niet gaat werken)
Dit is mijn verhaal,
Suzeli
dinsdag 23 september 2008 om 10:15
Suzeli, heel veel herkenbare dingen voor mij in jouw verhaal.
Ik heb lang gedacht dat veel van mijn klachten met een hoog IQ samenhingen. Nooit hard hoeven werken, nauwelijks hoeven leren, daardoor motivatie zeer matig.
Maar waarom ik niet méér uit mezelf kon halen, dat was daarmee niet te verklaren. Want ik wílde wel, maar kon het niet (lang) opbrengen. En hoe het kwam dat ik me niet kan houden aan gemaakte planningen en plannen, daar ben ik nooit helemaal bij gekomen. AD(H)D is vrijwel zeker die 'missing link' in mezelf, dat stukje dat ik met al mijn geanalyseer en zelfonderzoek net niet kon verklaren.
Want er was altijd een verklaring te bedenken. Dat hoge IQ, dan weer te lang werken onder mijn niveau, dan weer te hard gewerkt lange tijd, dan weer slaapgebrek sinds de zwangerschap van mijn jongste enzovoort. Maar toen ik gestopt was met werken, veel meer nachtrust kreeg en alles zó had gecreëerd dat ik me helemaal aan mijn ambities kon wijden, gebeurde er nog niets. Dus moest er iets anders aan de hand zijn.
Sorry, dit verhaal heb ik hier vast al drie keer in verschillende varianten verteld.
Ik ben op zich zoals ik ook al schreef tevreden over het GGZ totnutoe. Ik ging daarheen omdat ik medicijnen wilde proberen en die heb ik. De intake-ster wees er ook zelf op dat een hoog IQ de reden is dat ik mijn 'aandoening' als kind en tijdens latere opleidingen goed heb kunnen compenseren. Eén keer iets horen is voldoende. Ik begreep b.v. nooit dat mensen colleges voorbereidden. Dat heb ik een keer gedaan en verveelde me vervolgens, want ik kende de stof al. Dus dat deed ik expres nooit, zodat ik me beter concentreerde.
Ik ging altijd helemaal vooraan zitten; als ik dat niet deed was de kans groot dat ik in slaap sukkelde of ging zitten tekenen of wat anders lezen. Als je voor de neus van de docent zit, kun je dat niet maken. Dat soort truukjes paste ik al toe.
Anyway, wat ik bedoel: ik weet niet of speciale kennis van hoogbegaafdheid (hetgeen niet per se hetzelfde is als een (heel) hoog IQ hebben overigens!) nodig is.
Het is voor elke therapeut wel te begrijpen dat er misschien motivatieproblemen meespelen, die kun je zelf ook toelichten. Andere dingen die erbij kunnen horen, die zich moeilijk laten uitleggen zoals hoe je de wereld beleeft... ik weet niet of dat zo belangrijk is. Er is nog zo weinig over bekend joh, bijna niemand weet hoe of wat volgens mij.
Mijn intake-ster en de psychiater bij het GGZ begrepen heel goed dat mijn 'drukte' zich voornamelijk in mijn hoofd afspeelt. Dat je daar ook best de H uit ADHD mee kunt uitdrukken.
Ik moet zeggen dat ik de dingen toch matiger beleef de laatste tijd, niet zo intens. Vooralsnog is dat vooral fijn, ik lijd niet zo onder Weltschmerz bijvoorbeeld. Mijn gedachten zijn niet meer zo ongericht en in een voortdurende stroom aan het rondrazen.
Ik denk echt dat dát door de Ritalin komt. Ik zou je zeer aanraden het ook eens te proberen.
Zelf denk ik niet dat ik mijn hoofd-drukte op een andere manier zal kunnen beteugelen. Misschien geldt dat voor jou ook.
En dat je het 'normale' niveau wel haalt, dat maakt niet uit. Het gaat erom wat JIJ zou willen kunnen en wat JOU frustreert. Dat weet elke psychiater, ook bij het GGZ. Trouwens, heel veel psychiaters en therapeuten die in loondienst zijn bij een GGZ hebben daarnaast een eigen praktijk. Het is dus niet per definitie zo dat ze niet zo goed zijn, ofzo.
En als jij weet dat je altijd politiek correcte antwoorden geeft, lijkt me dat het eerste dat je in een gesprek kunt aangeven. Desnoods schrijf je dat thuis op en overhandig je dat papier, als je het niet je mond uit kunt krijgen.
Je hebt zelf een minstens zo groot aandeel in je eigen behandeling/begeleiding als een therapeut. Iemand kan goed zijn in het vak, maar een probleem 'ruiken' kunnen er maar weinig hoor!
xx lisa.
Ik heb lang gedacht dat veel van mijn klachten met een hoog IQ samenhingen. Nooit hard hoeven werken, nauwelijks hoeven leren, daardoor motivatie zeer matig.
Maar waarom ik niet méér uit mezelf kon halen, dat was daarmee niet te verklaren. Want ik wílde wel, maar kon het niet (lang) opbrengen. En hoe het kwam dat ik me niet kan houden aan gemaakte planningen en plannen, daar ben ik nooit helemaal bij gekomen. AD(H)D is vrijwel zeker die 'missing link' in mezelf, dat stukje dat ik met al mijn geanalyseer en zelfonderzoek net niet kon verklaren.
Want er was altijd een verklaring te bedenken. Dat hoge IQ, dan weer te lang werken onder mijn niveau, dan weer te hard gewerkt lange tijd, dan weer slaapgebrek sinds de zwangerschap van mijn jongste enzovoort. Maar toen ik gestopt was met werken, veel meer nachtrust kreeg en alles zó had gecreëerd dat ik me helemaal aan mijn ambities kon wijden, gebeurde er nog niets. Dus moest er iets anders aan de hand zijn.
Sorry, dit verhaal heb ik hier vast al drie keer in verschillende varianten verteld.
Ik ben op zich zoals ik ook al schreef tevreden over het GGZ totnutoe. Ik ging daarheen omdat ik medicijnen wilde proberen en die heb ik. De intake-ster wees er ook zelf op dat een hoog IQ de reden is dat ik mijn 'aandoening' als kind en tijdens latere opleidingen goed heb kunnen compenseren. Eén keer iets horen is voldoende. Ik begreep b.v. nooit dat mensen colleges voorbereidden. Dat heb ik een keer gedaan en verveelde me vervolgens, want ik kende de stof al. Dus dat deed ik expres nooit, zodat ik me beter concentreerde.
Ik ging altijd helemaal vooraan zitten; als ik dat niet deed was de kans groot dat ik in slaap sukkelde of ging zitten tekenen of wat anders lezen. Als je voor de neus van de docent zit, kun je dat niet maken. Dat soort truukjes paste ik al toe.
Anyway, wat ik bedoel: ik weet niet of speciale kennis van hoogbegaafdheid (hetgeen niet per se hetzelfde is als een (heel) hoog IQ hebben overigens!) nodig is.
Het is voor elke therapeut wel te begrijpen dat er misschien motivatieproblemen meespelen, die kun je zelf ook toelichten. Andere dingen die erbij kunnen horen, die zich moeilijk laten uitleggen zoals hoe je de wereld beleeft... ik weet niet of dat zo belangrijk is. Er is nog zo weinig over bekend joh, bijna niemand weet hoe of wat volgens mij.
Mijn intake-ster en de psychiater bij het GGZ begrepen heel goed dat mijn 'drukte' zich voornamelijk in mijn hoofd afspeelt. Dat je daar ook best de H uit ADHD mee kunt uitdrukken.
Ik moet zeggen dat ik de dingen toch matiger beleef de laatste tijd, niet zo intens. Vooralsnog is dat vooral fijn, ik lijd niet zo onder Weltschmerz bijvoorbeeld. Mijn gedachten zijn niet meer zo ongericht en in een voortdurende stroom aan het rondrazen.
Ik denk echt dat dát door de Ritalin komt. Ik zou je zeer aanraden het ook eens te proberen.
Zelf denk ik niet dat ik mijn hoofd-drukte op een andere manier zal kunnen beteugelen. Misschien geldt dat voor jou ook.
En dat je het 'normale' niveau wel haalt, dat maakt niet uit. Het gaat erom wat JIJ zou willen kunnen en wat JOU frustreert. Dat weet elke psychiater, ook bij het GGZ. Trouwens, heel veel psychiaters en therapeuten die in loondienst zijn bij een GGZ hebben daarnaast een eigen praktijk. Het is dus niet per definitie zo dat ze niet zo goed zijn, ofzo.
En als jij weet dat je altijd politiek correcte antwoorden geeft, lijkt me dat het eerste dat je in een gesprek kunt aangeven. Desnoods schrijf je dat thuis op en overhandig je dat papier, als je het niet je mond uit kunt krijgen.
Je hebt zelf een minstens zo groot aandeel in je eigen behandeling/begeleiding als een therapeut. Iemand kan goed zijn in het vak, maar een probleem 'ruiken' kunnen er maar weinig hoor!
xx lisa.
dinsdag 23 september 2008 om 10:36
1 ding wil ik adsoluut niet en dat is aan de medicijnen. Ik wil alleen weten of ik het heb, dan ben ik alweer 10 stappen verder. Of eigenlijk wil ik het niet persee weten net als dat ik niet echt getest ben op HB maar alleen een simpel IQ-testje gedaan heb. Ik weet dat bij HB ook motivatie en creativiteit hoort. Het doet me pijn om te weten dat ik dat ergens kwijt ben geraakt. Ik weet niet hoe ik het terug krijg maar ik weet wel dat ik er geen honderden euro's aan uit ga geven om een therapeut te laten gokken hoe het terug zou kunnen komen. Ik verval na een tijdje toch weer in het oude patroon, sonde van het geld. Ik zou nog eerder zelf een studie psychologie gaan volgen.
Wat is een handig boek met tips hoe er mee om te gaan? ADD bedoel ik dan (geen ADHD)
Wat is een handig boek met tips hoe er mee om te gaan? ADD bedoel ik dan (geen ADHD)
dinsdag 23 september 2008 om 11:16
Hallo allemaal, weer even een levensteken van mij.. ben nu bijna 2 (of is het alweer 3?) weken aan de ritalin. Eerste dag Barstende Hoofdpijn gehad, maar daarna ging het wel. Ik merkte heel subtiel wel een verandering, dat ik wat rustiger in m'n hoofd werd. De constante gedachtenstroom is er nog wel, maar net ietsje geordender dan normaal.
Ben wel door m'n werk een paar keer vergeten te nemen (een uurtje later dan moest), maar vergeetachtigheid hoort dan ook wel weer bij mij haha!
Vandaag psych aan de telefoon en dosis mag omhoog (eerst 4x een halfje, maar nu dus 4x een hele), dus ik ben benieuwd.
Kan me er alleen totaal niet toe zetten om aan mijn huiswerk te beginnen!!! Ik zit nu ook echt achter de pc met de goede bedoeling om de opdrachten te maken, maar jullie zien al dat ik daar niet mee bezig ben
Ga ik volgende week toch echt even met psych over praten, hoor...
Ik heb ook vrijdag een gesprek met mijn mentor (krijgt iedereen) en ik denk dat ik het tegen haar ga zeggen dat ik add heb. Misschien dat dat wel zo handig is... Wat denken jullie?
Halve maan; wat leuk dat je gaat samenwonen, en december is het zo! Hoe lang zijn jullie al samen? (Je zal het vast wel eens gezegd hebben, maar weet 't even niet meer)
Suzeli; ik zit zelf te denken of ik dit boek ga aanschaffen: http://www.nl.bol.com/is-...004005378682&Section=BOOK
Misschien wat voor jou?
Vat dit niet verkeerd op, maar als je alleen de diagnose add zou willen en verder geen hulp, vind je dat dan echt nodig?
Je kunt zonder diagnose al een hele hoop handige tips van internet, boeken en dit forums vinden en een manier vinden om om te gaan met de problemen waar je nu tegenaan loopt.
Want je komt over als iemand die zichzelf goed kent, positieve en negatieve kanten.
Liefs Elvira
Ben wel door m'n werk een paar keer vergeten te nemen (een uurtje later dan moest), maar vergeetachtigheid hoort dan ook wel weer bij mij haha!
Vandaag psych aan de telefoon en dosis mag omhoog (eerst 4x een halfje, maar nu dus 4x een hele), dus ik ben benieuwd.
Kan me er alleen totaal niet toe zetten om aan mijn huiswerk te beginnen!!! Ik zit nu ook echt achter de pc met de goede bedoeling om de opdrachten te maken, maar jullie zien al dat ik daar niet mee bezig ben
Ga ik volgende week toch echt even met psych over praten, hoor...
Ik heb ook vrijdag een gesprek met mijn mentor (krijgt iedereen) en ik denk dat ik het tegen haar ga zeggen dat ik add heb. Misschien dat dat wel zo handig is... Wat denken jullie?
Halve maan; wat leuk dat je gaat samenwonen, en december is het zo! Hoe lang zijn jullie al samen? (Je zal het vast wel eens gezegd hebben, maar weet 't even niet meer)
Suzeli; ik zit zelf te denken of ik dit boek ga aanschaffen: http://www.nl.bol.com/is-...004005378682&Section=BOOK
Misschien wat voor jou?
Vat dit niet verkeerd op, maar als je alleen de diagnose add zou willen en verder geen hulp, vind je dat dan echt nodig?
Je kunt zonder diagnose al een hele hoop handige tips van internet, boeken en dit forums vinden en een manier vinden om om te gaan met de problemen waar je nu tegenaan loopt.
Want je komt over als iemand die zichzelf goed kent, positieve en negatieve kanten.
Liefs Elvira
dinsdag 23 september 2008 om 11:24
Hey meiden,
Hoe gaat het nu met jullie?
Met mij gaat het wel aardig.
Voel me beetje down, zal ook wel te maken hebben met dat ik ongesteld moet worden en dat het slechter weer is ( oke eigenlijk geen reden maar voor mij wel)
ik snap het soms allemaal niet meer. Die zelfhulpboeken enzo die zeggen je bepaald zelf hoe je je voelt, je kunt je gedachten sturen. Nou weet je hoe lastig dat is voor mij. Dat gaat me gewoon te snel. En ik ben niet van de zweverige dingen.
Heb nu cognitieve gedragstherapie en zelfs dat werkt nog niet.Ben er gewoon niet goed in om gedachten om te zetten, denk dat dat gewoon heel veel tijd kost. En waar ik therapie heb is in zwolle en ik woon in harderwijk. Als ik me niet lekker voel dan bel ik af, als het hier in de buurt zou zijn zou het me veel minder tijd en energie kosten. Nu kost het me een halve dag.
Baaaah!!!!
Zullen we een keer een adhd meeting doen? Ik bedenk me dat ineens, het lijkt mij wel gezellig om een gezicht te hebben, maar misschien dat sommige juist anoniem willen zijn, maar anyway lijkt mij leuk.
Liefs
Hoe gaat het nu met jullie?
Met mij gaat het wel aardig.
Voel me beetje down, zal ook wel te maken hebben met dat ik ongesteld moet worden en dat het slechter weer is ( oke eigenlijk geen reden maar voor mij wel)
ik snap het soms allemaal niet meer. Die zelfhulpboeken enzo die zeggen je bepaald zelf hoe je je voelt, je kunt je gedachten sturen. Nou weet je hoe lastig dat is voor mij. Dat gaat me gewoon te snel. En ik ben niet van de zweverige dingen.
Heb nu cognitieve gedragstherapie en zelfs dat werkt nog niet.Ben er gewoon niet goed in om gedachten om te zetten, denk dat dat gewoon heel veel tijd kost. En waar ik therapie heb is in zwolle en ik woon in harderwijk. Als ik me niet lekker voel dan bel ik af, als het hier in de buurt zou zijn zou het me veel minder tijd en energie kosten. Nu kost het me een halve dag.
Baaaah!!!!
Zullen we een keer een adhd meeting doen? Ik bedenk me dat ineens, het lijkt mij wel gezellig om een gezicht te hebben, maar misschien dat sommige juist anoniem willen zijn, maar anyway lijkt mij leuk.
Liefs
dinsdag 23 september 2008 om 12:51
Suzeli, klinkt allemaal heel bekend. Probleem van het hebben van een goed IQ is dat de buitenwereld niet zo veel merkt van het leed wat je zelf ervaart door je problemen. Daardoor is er gewoon vaak veel onbegrip als je aangeeft dat het niet goed met je gaat, want ze zien dat gewoon niet.
Vind wel dat men vaak gelijk roept naar ADD. Wat is er mis met die H in ADHD? Dat staat echt voor onnoemelijk veel meer dan het druk rondstuiterende jongetje. Dat staat ook voor drukkte in je hoofd, voor moeilijk stil kunnen zitten etc. Maar het verschil is er wel, alleen komt ADD volgens de psycholoog uit mijn introgroepje veel minder vaak voor.
Je zou trouwens de checklist op Hersenstorm.nl kunnen doen om te kijken in hoeverre het op jou van toepassing is.
Ik kan momenteel ook nog niet al te veel met m'n therapie... Ik heb er geen grip op. Alles fladdert in en om m'n hoofd en ik kan wel vergeefs met m'n netje in de rondte zwaaien, maar ik blijf alleen lucht vangen. Frustratie alom dus... Geen motivatie meer om dan iets te gaan doen... Ik ben van het concrete, van gelijk resultaat...
Vind wel dat men vaak gelijk roept naar ADD. Wat is er mis met die H in ADHD? Dat staat echt voor onnoemelijk veel meer dan het druk rondstuiterende jongetje. Dat staat ook voor drukkte in je hoofd, voor moeilijk stil kunnen zitten etc. Maar het verschil is er wel, alleen komt ADD volgens de psycholoog uit mijn introgroepje veel minder vaak voor.
Je zou trouwens de checklist op Hersenstorm.nl kunnen doen om te kijken in hoeverre het op jou van toepassing is.
Ik kan momenteel ook nog niet al te veel met m'n therapie... Ik heb er geen grip op. Alles fladdert in en om m'n hoofd en ik kan wel vergeefs met m'n netje in de rondte zwaaien, maar ik blijf alleen lucht vangen. Frustratie alom dus... Geen motivatie meer om dan iets te gaan doen... Ik ben van het concrete, van gelijk resultaat...
dinsdag 23 september 2008 om 12:57
Suzeli, ik denk ook: als je alleen een diagnose wilt, maar verder niets, wat schiet je er dan mee op? Is het alleen bevestiging die je wilt? En een keiharde diagnose is er niet, volgens mij. Aan de hand van vragenlijsten, gesprekken en eventueel testen met medicatie is er een grote of minder grote waarschijnlijkheid dat je het hebt.
En dat dan maar zelf een studie gaan doen, dat herken ik. Ik kon nooit begrijpen waarom ik dingen at die ik niet wilde eten (niet extreem, maar ik snoepte wel teveel en at teveel). Dat zat me zó dwars dat ik de opleiding tot voedingskundige/diëtist ben gaan doen. Toen ik het antwoord jaren daarna nog steeds niet gevonden had, ben ik een opleiding pyscho-sociale therapie gaan doen. Ik kon zelf veel met Transactionele Analyse. Maar nét niet genoeg. Dat laatste stukje... enfin, dat bedoelde ik met mijn vorige posting.
Ik weet zelf ook niet waar ik motivatie ben kwijtgeraakt. Als tiener en jonge twintiger zat ik nog wel regelmatig uren aan de typemachine en later pc om te schrijven. Maar dat is weggeëbt. Op mijn werk kon ik het na een jaar of zes niet meer opbrengen een stapje extra te zetten. Waarom ik daar geen voldoening meer uit kon halen, snap ik nog steeds niet zo goed. Of het een samenhangt met het ander, dat weet je nooit zeker. Ook een therapeut kan zoiets nooit 'zeker' weten. Dat is een ontwikkelingsproces in jezelf, vooral, om daar achter te komen.
Hoe oud ben je als ik vragen mag?
En denk ook niet te snel dat je de H niet hebt, ik dacht dat van mezelf ook echt nooit. Ik ben vaak heel erg passief. Maar wat zich in je hoofd afspeelt, kan wel degelijk enorm hyperactief zijn. Zelf vermoed ik dat dat vooral bij vrouwen zo is, dat het zich bij mannen meestal meer uit in gedrag.
xx lisa.
En dat dan maar zelf een studie gaan doen, dat herken ik. Ik kon nooit begrijpen waarom ik dingen at die ik niet wilde eten (niet extreem, maar ik snoepte wel teveel en at teveel). Dat zat me zó dwars dat ik de opleiding tot voedingskundige/diëtist ben gaan doen. Toen ik het antwoord jaren daarna nog steeds niet gevonden had, ben ik een opleiding pyscho-sociale therapie gaan doen. Ik kon zelf veel met Transactionele Analyse. Maar nét niet genoeg. Dat laatste stukje... enfin, dat bedoelde ik met mijn vorige posting.
Ik weet zelf ook niet waar ik motivatie ben kwijtgeraakt. Als tiener en jonge twintiger zat ik nog wel regelmatig uren aan de typemachine en later pc om te schrijven. Maar dat is weggeëbt. Op mijn werk kon ik het na een jaar of zes niet meer opbrengen een stapje extra te zetten. Waarom ik daar geen voldoening meer uit kon halen, snap ik nog steeds niet zo goed. Of het een samenhangt met het ander, dat weet je nooit zeker. Ook een therapeut kan zoiets nooit 'zeker' weten. Dat is een ontwikkelingsproces in jezelf, vooral, om daar achter te komen.
Hoe oud ben je als ik vragen mag?
En denk ook niet te snel dat je de H niet hebt, ik dacht dat van mezelf ook echt nooit. Ik ben vaak heel erg passief. Maar wat zich in je hoofd afspeelt, kan wel degelijk enorm hyperactief zijn. Zelf vermoed ik dat dat vooral bij vrouwen zo is, dat het zich bij mannen meestal meer uit in gedrag.
xx lisa.
dinsdag 23 september 2008 om 13:18
Heel kort, ik moet echt een klik hebben met een behandelaar om er wat aan te hebben. Ik heb nu een coach, gelukkig zit zij op de weg van werk naar huis en mocht ik lange tijd onder werktijd naar haar toe. Ik kan het niet opbrengen om een coach te hebben in een ander dorp oid, het kost me te veel tijd en dat heb ik niet.
Ik ben mijn motivatie al ergens op de kleuter/basisschool verloren.
Ik ben nu 26 en ik ben het zat om overal klem te lopen, ik wil geen gelazer meer in mijn relatie, ik wil een opgeruimd huis en ik wil het vertrouwen van mijn baas en ik wil een baas die me werk durft te geven ipv laffe ondersteunde klusje. Ik heb het bij deze baas verknald omdat ik compleet dichtsloeg doordat ik een extraverte, ambitieuze knurft als begeleider had die absoluut geen mensenkennis heeft. Ik wil weer het vertrouwen dat ik vroeger vaak kreeg bij vakantiebaantjes. Dan kan ik alles!
Ik ben mijn motivatie al ergens op de kleuter/basisschool verloren.
Ik ben nu 26 en ik ben het zat om overal klem te lopen, ik wil geen gelazer meer in mijn relatie, ik wil een opgeruimd huis en ik wil het vertrouwen van mijn baas en ik wil een baas die me werk durft te geven ipv laffe ondersteunde klusje. Ik heb het bij deze baas verknald omdat ik compleet dichtsloeg doordat ik een extraverte, ambitieuze knurft als begeleider had die absoluut geen mensenkennis heeft. Ik wil weer het vertrouwen dat ik vroeger vaak kreeg bij vakantiebaantjes. Dan kan ik alles!
dinsdag 23 september 2008 om 14:29
Hier hetzelfde! Alleen krijg ik op m'n werk wel opdrachten van niveau waar ik dan mezelf in vast laat lopen omdat het allemaal perfect moet en ik bij voorbaat dus al vastloop. Ik verstar dan helemaal op dat gebied en stel alles maar uit. En ik weet dondersgoed dat ik het kan, maar toch kan ik het niet voor elkaar krijgen om er gewoon aan te beginnen. (Dit punt gaan we nu proberen uit te pluizen).
dinsdag 23 september 2008 om 16:08
suzeli, dat van die klik met een behandelaar moeten hebben ken ik, maar ik meen ook een een soort van afweer te herkennen. Weet niet of het klopt hoor, maar ik had ook de neiging op die manier tegenover hulpverlening te staan. Wist al veel van psychische dingen af, mede door werk daarin, en was ook heel goed in gewenst antwoord geven ed. Gaf de schuld dan aan die therapeut die niet door mij heen kon prikken ed. Nu heb ik gemerkt dat ik toch een heel groot aandeel daarin zelf heb gehad. Je kunt ook leren mensen beter door je heen te laten prikken door gewoonweg open te zijn en dingen uit te leggen. Je kwetsbaar op te stellen ed. Een hoog IQ hebben maakt dat je sneller dan anderen dingen snapt ed, maar mbt gevoelens verklaren kan het jezelf in de weg zitten. Zoek een psych waar je wel een klik mee voelt. Een psych heeft op zijn minst WO niveau.
Kortom: wat is erop tegen je officieel te laten testen door iemand die erin is gespecialiseerd?
Ik dacht ook in eerste instantie aan ADD, maar de arts met wie ik mijn eerste gesprek had zei direkt dat ik geen ADD had, maar evt ADHD, was nl veel te adrem en impulsief. Moest er zelf even aan wennen, maar klopt wel veel beter. Hier op het forum zijn volgens mij alle ADHD vrouwen geen - ik hang in de gordijnen- types.... Echte ADD-ers schijnen de verlegen stille terug getrokken types te zijn. Ben jij dat?
Ik heb destijds in de bieb allerlei boeken ove ADHD geleend en veel aan gehad. Weet alleen de titels niet meer. En testen van dr Amen ofzo op het internet gedaan, ook enigzins verhelderend.
Succes
Kortom: wat is erop tegen je officieel te laten testen door iemand die erin is gespecialiseerd?
Ik dacht ook in eerste instantie aan ADD, maar de arts met wie ik mijn eerste gesprek had zei direkt dat ik geen ADD had, maar evt ADHD, was nl veel te adrem en impulsief. Moest er zelf even aan wennen, maar klopt wel veel beter. Hier op het forum zijn volgens mij alle ADHD vrouwen geen - ik hang in de gordijnen- types.... Echte ADD-ers schijnen de verlegen stille terug getrokken types te zijn. Ben jij dat?
Ik heb destijds in de bieb allerlei boeken ove ADHD geleend en veel aan gehad. Weet alleen de titels niet meer. En testen van dr Amen ofzo op het internet gedaan, ook enigzins verhelderend.
Succes
dinsdag 23 september 2008 om 21:20
Suzeli, ik kan er helemaal naast zitten hoor. Maar bij het lezen van je postings bekruipt mij toch het gevoel van 'jij wil dit en dat, en dat dat niet lukt is de schuld van die en van die want ik krijg geen vertrouwen/geen echt werk, ik wil geen therapie want de therapeut zal wel geen verstand hebben van...' etc.
Ik legde de schuld 'vroeger' (maar ik ben ook een oud wijf) ook bij anderen. Terwijl ik dácht dat ik mijn eigen aandeel heus wel onderkende.
Inmiddels heb ik meer inzicht in alles, simpelweg door weer jaren langer geleefd te hebben dan toen. En weet ik dat je jezelf elke keer weer zult blijven verbazen. Dan denk je een bepaalde zekerheid over een aspect van jezelf te hebben verworven, en blijkt het een paar jaar later toch anders.
Ik wil maar zeggen: het is niet allemaal zo zwart-wit. Mensen zijn niet allemaal kwaadwillend en dom. Integendeel.
Maar goed, ik weet óók dat wel duizend mensen dat tegen iemand kunnen zeggen, het kwartje gaat toch pas valles als die persoon eraan toe is.
Ik pretendeer de wijsheid over jou niet in pacht te hebben hoor, en doe er vooral mee en ook niet mee wat je wilt.
Maar blijf niet star, probeer open te staan!
xx lisa.
Ik legde de schuld 'vroeger' (maar ik ben ook een oud wijf) ook bij anderen. Terwijl ik dácht dat ik mijn eigen aandeel heus wel onderkende.
Inmiddels heb ik meer inzicht in alles, simpelweg door weer jaren langer geleefd te hebben dan toen. En weet ik dat je jezelf elke keer weer zult blijven verbazen. Dan denk je een bepaalde zekerheid over een aspect van jezelf te hebben verworven, en blijkt het een paar jaar later toch anders.
Ik wil maar zeggen: het is niet allemaal zo zwart-wit. Mensen zijn niet allemaal kwaadwillend en dom. Integendeel.
Maar goed, ik weet óók dat wel duizend mensen dat tegen iemand kunnen zeggen, het kwartje gaat toch pas valles als die persoon eraan toe is.
Ik pretendeer de wijsheid over jou niet in pacht te hebben hoor, en doe er vooral mee en ook niet mee wat je wilt.
Maar blijf niet star, probeer open te staan!
xx lisa.
dinsdag 23 september 2008 om 21:35
Even kort bijgelezen en ben het wel met vorige reacties eens, veel herkenbare dingen ook. En suzeli daarom vraag ik me ook af waarom je, als je verder geen begeleiding of medicatie wilt, je zo graag die diagnose wil, maar dat dan ook weer niet van een ggz instelling wil? Wat heeft het dan voor toegevoegde waarde?
Ik geloof echt dat je de ggz's niet over 1 kam moet scheren, de pscychiater waar ik op controle kom en ook de adhd-coaches die de training gaven keken/kijken echt verder dan het standaardplaatje. En als zo'n proffessional er naar kijkt, kan die je misschien ook wat handvaten geven waar je mee verder kan.. is toch anders dan uit een boekje. Alleen zal je wel een stukje van jezelf moeten laten zien.. iemand kan er wel doorheen willen prikken, maar als jij het niet toelaat zal het echt niet gebeuren.
Er zijn genoeg boeken om te lezen over adhd (waar je ook veel add in terug zult vinden), dus om een paar interessante te vinden zou ik gewoon gaan neuzen in de bieb en de titels die je aanspreken lenen, of kopen in de winkel.
Succes!
Ik geloof echt dat je de ggz's niet over 1 kam moet scheren, de pscychiater waar ik op controle kom en ook de adhd-coaches die de training gaven keken/kijken echt verder dan het standaardplaatje. En als zo'n proffessional er naar kijkt, kan die je misschien ook wat handvaten geven waar je mee verder kan.. is toch anders dan uit een boekje. Alleen zal je wel een stukje van jezelf moeten laten zien.. iemand kan er wel doorheen willen prikken, maar als jij het niet toelaat zal het echt niet gebeuren.
Er zijn genoeg boeken om te lezen over adhd (waar je ook veel add in terug zult vinden), dus om een paar interessante te vinden zou ik gewoon gaan neuzen in de bieb en de titels die je aanspreken lenen, of kopen in de winkel.
Succes!
dinsdag 23 september 2008 om 21:54
Lisa: mooi gezegd in je laatste post! Ik blijf het een uitdaging vinden mijn star-heid soms over boord te gooien.. maar het is wel waar wat je zegt En je krijgt echt meer positieve dingen terug als je jezelf kwetsbaar durft op te stellen en je eigen zwakheden kan tonen...
Nog even snel reactie op ellen: tja die zelfhulpboeken heb ik ook nooit zo echt wat gevonden. Gedachten sturen: yeah right.. niet bij mij die er 100 tegelijk heeft hahaha.. Maar bijvoorbeeld het opschrijven van gedachtenschema's heeft mij wel een poosje geholpen, het geeft inzicht in patronen die je ontwikkeld hebt en daar kan je dan concreet iets mee en maakt je bewust van bepaalde handelingen of hoe je 'altijd' op een bepaalde manier op (specifieke) mensen/situaties reageert.
Alfie, ben benieuwd hoe het gaat met 4x een hele ritalin! Ik denk dat het goed is dat je je mentor vertelt dat je ad(h)d hebt, ze kan je dan misschien wat meer gericht begeleiden en heeft misschien dan ook meer begrip voor zaken waar je tegenaan loopt en kan er ook adequater op reageren.
Als je het vertelt, probeer dan wel goed uit te leggen waar het voor jou zich het meest in 'uit', dat maakt het voor haar misschien begrijpelijker. Succes!
Nog even snel reactie op ellen: tja die zelfhulpboeken heb ik ook nooit zo echt wat gevonden. Gedachten sturen: yeah right.. niet bij mij die er 100 tegelijk heeft hahaha.. Maar bijvoorbeeld het opschrijven van gedachtenschema's heeft mij wel een poosje geholpen, het geeft inzicht in patronen die je ontwikkeld hebt en daar kan je dan concreet iets mee en maakt je bewust van bepaalde handelingen of hoe je 'altijd' op een bepaalde manier op (specifieke) mensen/situaties reageert.
Alfie, ben benieuwd hoe het gaat met 4x een hele ritalin! Ik denk dat het goed is dat je je mentor vertelt dat je ad(h)d hebt, ze kan je dan misschien wat meer gericht begeleiden en heeft misschien dan ook meer begrip voor zaken waar je tegenaan loopt en kan er ook adequater op reageren.
Als je het vertelt, probeer dan wel goed uit te leggen waar het voor jou zich het meest in 'uit', dat maakt het voor haar misschien begrijpelijker. Succes!