Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
woensdag 24 september 2008 om 08:39
quote:maasje schreef op 23 september 2008 @ 16:08:
suzeli, dat van die klik met een behandelaar moeten hebben ken ik, maar ik meen ook een een soort van afweer te herkennen. Weet niet of het klopt hoor, maar ik had ook de neiging op die manier tegenover hulpverlening te staan. Ja dat klopt, Ik heb in november 2004 aan de bel getrokken bij mijn huisarts w.b. mijn buien. Ik ben toen bij verschillende 'hulpverlenders' geweest en allemaal hebben ze alleen maar mijn beschermende schil gezien. Geen van hen kon door mijn bescherming heen kijken. Mijn coach die ik nu heb ging hier in de 2e sessie al doorheen, gewoon door de goede vragen te stellen. Haar accepteer ik ook, zij zit op een 'gelijk niveau' zegmaar.En daarbij vind ik 1 coach wel genoeg. Ik woon (binnenkort) in een dorp en ik heb geen zin om meer dan naar de dichts bij zijnde stad te rijden om daar een coachingstraject te gaan volgen waar ik b.v.b. al vertrouwen in heb. Ik lees liever nuttige tips in een boek want niemand kan in mijn hart kijken.Wist al veel van psychische dingen af, mede door werk daarin, en was ook heel goed in gewenst antwoord geven ed. Gaf de schuld dan aan die therapeut die niet door mij heen kon prikken ed. Nu heb ik gemerkt dat ik toch een heel groot aandeel daarin zelf heb gehad. Je kunt ook leren mensen beter door je heen te laten prikken door gewoonweg open te zijn en dingen uit te leggen. Je kwetsbaar op te stellen ed. Een hoog IQ hebben maakt dat je sneller dan anderen dingen snapt ed, maar mbt gevoelens verklaren kan het jezelf in de weg zitten. Zoek een psych waar je wel een klik mee voelt. Een psych heeft op zijn minst WO niveau. Kortom: wat is erop tegen je officieel te laten testen door iemand die erin is gespecialiseerd? Kosten en tijd.
Ik dacht ook in eerste instantie aan ADD, maar de arts met wie ik mijn eerste gesprek had zei direkt dat ik geen ADD had, maar evt ADHD, was nl veel te adrem en impulsief. Moest er zelf even aan wennen, maar klopt wel veel beter. Hier op het forum zijn volgens mij alle ADHD vrouwen geen - ik hang in de gordijnen- types.... Echte ADD-ers schijnen de verlegen stille terug getrokken types te zijn. Ben jij dat? Jep Of ik het van nature ben weet ik niet, ik ben het iig wel geworden
Ik heb destijds in de bieb allerlei boeken ove ADHD geleend en veel aan gehad. Weet alleen de titels niet meer. En testen van dr Amen ofzo op het internet gedaan, ook enigzins verhelderend. Ik heb ook meerdere testen gedaan op internet, uitkomsten altijd grote kans op ... Misschien is dat al genoeg voor mij, ik weet het nog niet
Succes Dank, ik vraag vrijdag aan mijn coach of ze er boeken over heeft, misschien mag ik ze lenen
suzeli, dat van die klik met een behandelaar moeten hebben ken ik, maar ik meen ook een een soort van afweer te herkennen. Weet niet of het klopt hoor, maar ik had ook de neiging op die manier tegenover hulpverlening te staan. Ja dat klopt, Ik heb in november 2004 aan de bel getrokken bij mijn huisarts w.b. mijn buien. Ik ben toen bij verschillende 'hulpverlenders' geweest en allemaal hebben ze alleen maar mijn beschermende schil gezien. Geen van hen kon door mijn bescherming heen kijken. Mijn coach die ik nu heb ging hier in de 2e sessie al doorheen, gewoon door de goede vragen te stellen. Haar accepteer ik ook, zij zit op een 'gelijk niveau' zegmaar.En daarbij vind ik 1 coach wel genoeg. Ik woon (binnenkort) in een dorp en ik heb geen zin om meer dan naar de dichts bij zijnde stad te rijden om daar een coachingstraject te gaan volgen waar ik b.v.b. al vertrouwen in heb. Ik lees liever nuttige tips in een boek want niemand kan in mijn hart kijken.Wist al veel van psychische dingen af, mede door werk daarin, en was ook heel goed in gewenst antwoord geven ed. Gaf de schuld dan aan die therapeut die niet door mij heen kon prikken ed. Nu heb ik gemerkt dat ik toch een heel groot aandeel daarin zelf heb gehad. Je kunt ook leren mensen beter door je heen te laten prikken door gewoonweg open te zijn en dingen uit te leggen. Je kwetsbaar op te stellen ed. Een hoog IQ hebben maakt dat je sneller dan anderen dingen snapt ed, maar mbt gevoelens verklaren kan het jezelf in de weg zitten. Zoek een psych waar je wel een klik mee voelt. Een psych heeft op zijn minst WO niveau. Kortom: wat is erop tegen je officieel te laten testen door iemand die erin is gespecialiseerd? Kosten en tijd.
Ik dacht ook in eerste instantie aan ADD, maar de arts met wie ik mijn eerste gesprek had zei direkt dat ik geen ADD had, maar evt ADHD, was nl veel te adrem en impulsief. Moest er zelf even aan wennen, maar klopt wel veel beter. Hier op het forum zijn volgens mij alle ADHD vrouwen geen - ik hang in de gordijnen- types.... Echte ADD-ers schijnen de verlegen stille terug getrokken types te zijn. Ben jij dat? Jep Of ik het van nature ben weet ik niet, ik ben het iig wel geworden
Ik heb destijds in de bieb allerlei boeken ove ADHD geleend en veel aan gehad. Weet alleen de titels niet meer. En testen van dr Amen ofzo op het internet gedaan, ook enigzins verhelderend. Ik heb ook meerdere testen gedaan op internet, uitkomsten altijd grote kans op ... Misschien is dat al genoeg voor mij, ik weet het nog niet
Succes Dank, ik vraag vrijdag aan mijn coach of ze er boeken over heeft, misschien mag ik ze lenen
woensdag 24 september 2008 om 08:48
Op hersenstorm heb ik het volgende stukje tekst gevonden:quote: Op 17-jarige leeftijd, worstelt Lisa nog steeds met concentratieproblemen en gepast gedrag. Maar dit was altijd al moeilijk voor haar. Met schaamte denkt zij terug aan de avond toen haar ouders haar meenamen naar een restaurant omdat zij 12 1/2 jaar getrouwd waren. Ze was zo in beslag genomen door het knalrode haar van de serveerster, dat haar vader haar drie keer aansprak voordat zij zich realiseerde dat ze moest bestellen. Op dat ogenblik hoorde ze zichzelf zeggen: "Wat een lelijke haarkleur!" Ze kon de woorden niet stoppen, ze waren eruit voor ze het wist.
Op school was Lisa een dagdromer. Ze was absoluut intelligent, maar kreeg het niet voor elkaar voldoendes te halen. Verschillende malen zakte zij voor haar examens. Zelfs wanneer zij het antwoord op de meeste vragen wist, kon ze zich er niet toe brengen haar gedachten bij het proefwerk te houden. Haar ouders reageerden op haar slechte punten met het inhouden van zakgeld en veel gescheld: "Je bent gewoon lui. Als je meer je best zou doen, dan haalde je wel hogere punten."
Op een dag, nadat Lisa weer een examen had verknald, hoorde de leraar haar snikken "Wat is er met mij aan de hand?" Het is bijna mijn verhaal ware het niet dat ik voor genoeg vakken (exacte vakken) zonder te leren goede cijfers kon halen. het viel dus niet op dat ik niets deed. De reactie je bet gewoon lui ken ik, van school, van mijn ouders (neem ik ze niet kwalijk, zij weten niet beter) Ik zit nu met de eindvraag. Ik wil/accepteer geen hulp van buiten het is mijn (interne) probleem.
Op school was Lisa een dagdromer. Ze was absoluut intelligent, maar kreeg het niet voor elkaar voldoendes te halen. Verschillende malen zakte zij voor haar examens. Zelfs wanneer zij het antwoord op de meeste vragen wist, kon ze zich er niet toe brengen haar gedachten bij het proefwerk te houden. Haar ouders reageerden op haar slechte punten met het inhouden van zakgeld en veel gescheld: "Je bent gewoon lui. Als je meer je best zou doen, dan haalde je wel hogere punten."
Op een dag, nadat Lisa weer een examen had verknald, hoorde de leraar haar snikken "Wat is er met mij aan de hand?" Het is bijna mijn verhaal ware het niet dat ik voor genoeg vakken (exacte vakken) zonder te leren goede cijfers kon halen. het viel dus niet op dat ik niets deed. De reactie je bet gewoon lui ken ik, van school, van mijn ouders (neem ik ze niet kwalijk, zij weten niet beter) Ik zit nu met de eindvraag. Ik wil/accepteer geen hulp van buiten het is mijn (interne) probleem.
woensdag 24 september 2008 om 08:54
En mijn projecten op het moment:
2 schilderijen
fotografie cursus
ik wil eigenlijk ook nog kerstkaarten maken
sieraden maken
uitzoeken of ik geld kan verdienen met mijn foto's
solliciteren
inlezen in relevante beroepsinfo (geen zin in, komt er niet van, wel prioriteit)
o ja, we hebben een huis gekocht, daar moeten we ook nog ideeën voor op doen.
En tussendoor moet ik ook nog werken, sporten en trainen.
(ik word gek )
2 schilderijen
fotografie cursus
ik wil eigenlijk ook nog kerstkaarten maken
sieraden maken
uitzoeken of ik geld kan verdienen met mijn foto's
solliciteren
inlezen in relevante beroepsinfo (geen zin in, komt er niet van, wel prioriteit)
o ja, we hebben een huis gekocht, daar moeten we ook nog ideeën voor op doen.
En tussendoor moet ik ook nog werken, sporten en trainen.
(ik word gek )
woensdag 24 september 2008 om 09:01
En soms kun je een probleem gewoon niet in je eentje oplossen en moet je uiteindelijk wel om hulp gaan vragen!!!
(Zegt de gek die zich compleet in zichzelf terugtrekt als ze ergens mee zit en alleen als een ongelooflijk woeste heks op haar omgeving kan reageren.)
Dus even heel kort door de bocht gezegd, maar ik ben er ook nog lang niet.... Heb het idee dat ik wel voor die deur sta, maar nog steeds buiten en nog niet eens aan de drempel, maar de deur staat wel open.
Ik heb een klein fort in mijzelf met een enorme slotgracht. En daar zit ik vaak. Zo voelt het dan ook echt, dat ik heel klein in mijzelf zit, in mijn hoofd en in de buurt van mijn hart.
Ik ben ook zo goed in sociaal gewenst gedrag dat ik me haast niets anders voor kan stellen. Zelfs al zou ik me op mijn werk een keer als een monster willen gedragen omdat ik een pesthumeur heb, zodra ik over de drempel stap plakt die smile zich op mijn gezicht...
Ik heb een probleem, ik kan het niet aan een ander uitleggen en ik vertrouw een ander ook niet, ook al willen ze me helpen, ik kan ze niet uitleggen wat mijn probleem dan precies is, ik los mijn eigen problemen wel op, tenminste, dat zou de ideale omstandigheid zijn, maar vooralsnog steek ik mijn kop in het zand want dan zijn er geen problemen, onzin natuurlijk, maar op de korte termijn geeft het rust...
Nou ja, geen idee waar ik met deze hersenspinsels heen wil...
(Zegt de gek die zich compleet in zichzelf terugtrekt als ze ergens mee zit en alleen als een ongelooflijk woeste heks op haar omgeving kan reageren.)
Dus even heel kort door de bocht gezegd, maar ik ben er ook nog lang niet.... Heb het idee dat ik wel voor die deur sta, maar nog steeds buiten en nog niet eens aan de drempel, maar de deur staat wel open.
Ik heb een klein fort in mijzelf met een enorme slotgracht. En daar zit ik vaak. Zo voelt het dan ook echt, dat ik heel klein in mijzelf zit, in mijn hoofd en in de buurt van mijn hart.
Ik ben ook zo goed in sociaal gewenst gedrag dat ik me haast niets anders voor kan stellen. Zelfs al zou ik me op mijn werk een keer als een monster willen gedragen omdat ik een pesthumeur heb, zodra ik over de drempel stap plakt die smile zich op mijn gezicht...
Ik heb een probleem, ik kan het niet aan een ander uitleggen en ik vertrouw een ander ook niet, ook al willen ze me helpen, ik kan ze niet uitleggen wat mijn probleem dan precies is, ik los mijn eigen problemen wel op, tenminste, dat zou de ideale omstandigheid zijn, maar vooralsnog steek ik mijn kop in het zand want dan zijn er geen problemen, onzin natuurlijk, maar op de korte termijn geeft het rust...
Nou ja, geen idee waar ik met deze hersenspinsels heen wil...
woensdag 24 september 2008 om 09:33
quote:Biebeltje schreef op 24 september 2008 @ 09:01:
Zelfs al zou ik me op mijn werk een keer als een monster willen gedragen omdat ik een pesthumeur heb, zodra ik over de drempel stap plakt die smile zich op mijn gezicht... Dat had ik me nogzo voorgenomen afgelopen vrijdag. Ik zou die man aan de andere kant van de tafel wel gaan vertellen dat ik het wel goed deed en dat ik meer geld wil. Maar helaas, ja en amen gezegd en verder alles voor lief aangenomen. Zucht
Zelfs al zou ik me op mijn werk een keer als een monster willen gedragen omdat ik een pesthumeur heb, zodra ik over de drempel stap plakt die smile zich op mijn gezicht... Dat had ik me nogzo voorgenomen afgelopen vrijdag. Ik zou die man aan de andere kant van de tafel wel gaan vertellen dat ik het wel goed deed en dat ik meer geld wil. Maar helaas, ja en amen gezegd en verder alles voor lief aangenomen. Zucht
woensdag 24 september 2008 om 09:58
En toch Suzelie... waarom die aversie tegen medicatie? Vanwege de kosten hoef je het niet te laten, het wordt toch vergoed? Tenminste, dat neem ik aan (shit, ik heb mijn zorgverzekering nog niet eens gecheckt, of ik die GGZ überhaupt wel vergoed krijg!). De medicijnen in elk geval wel.
En als het niets voor je is, stop je er toch weer mee?
Echt, als ik mezelf bekijk de afgelopen maand... heel concrete dingen: snoepen en eten houdt me vele malen minder bezig dan voorheen. Ik ben zeker een kilo of twee afgevallen (ik weeg nooit, maar ik voel mijn broeken losser zitten). Ik pulk niet of nauwelijks aan mijn huid. Ik maak me minder druk om kleine dingen. Ik slaap beter. Ik zet me makkelijker tot dingen en kan me weer voorstellen dat ik gewoon werk.
Nóg steeds durf ik niet te juichen, ben ik bang dat het een toevallige opleving is. Maar dit is wel echt precies wat ik had gehoopt dat medicatie zou doen bij mij.
Maar goed, als ik straks terug ben van mijn reis begint 'het' pas echt. Dan zal ik een planning moeten gaan maken qua werk en studie (geen vaste opleiding, maar bijspijkeren in mijn vak, daar heb ik echt wel een jaar voor nodig, en dan wil ik nog een paar stages doen).
En me daar aan houden!
Pfff, ga ik weer on and on over mezelf.
Echt Suzelie... als ik op mijn 26e al had vermoed dat ik dit zou hebben... dan was mijn carrière heel anders verlopen. Ik heb geen spijt, geen bitterheid, want ik ben 40 en heb nog wel 30 jaar voor me waarin ik productief kan zijn. En ik wil jou ook niet opdringen dat je het moet proberen. Maar het is zo jammer als je uit een soort van idee-fixe alle medicatie afwijst.
Zou je dat ook doen als je bij wijze van pijn in je schouder had en daar met pillen vele malen minder last van zou hebben?
xx lisa.
En als het niets voor je is, stop je er toch weer mee?
Echt, als ik mezelf bekijk de afgelopen maand... heel concrete dingen: snoepen en eten houdt me vele malen minder bezig dan voorheen. Ik ben zeker een kilo of twee afgevallen (ik weeg nooit, maar ik voel mijn broeken losser zitten). Ik pulk niet of nauwelijks aan mijn huid. Ik maak me minder druk om kleine dingen. Ik slaap beter. Ik zet me makkelijker tot dingen en kan me weer voorstellen dat ik gewoon werk.
Nóg steeds durf ik niet te juichen, ben ik bang dat het een toevallige opleving is. Maar dit is wel echt precies wat ik had gehoopt dat medicatie zou doen bij mij.
Maar goed, als ik straks terug ben van mijn reis begint 'het' pas echt. Dan zal ik een planning moeten gaan maken qua werk en studie (geen vaste opleiding, maar bijspijkeren in mijn vak, daar heb ik echt wel een jaar voor nodig, en dan wil ik nog een paar stages doen).
En me daar aan houden!
Pfff, ga ik weer on and on over mezelf.
Echt Suzelie... als ik op mijn 26e al had vermoed dat ik dit zou hebben... dan was mijn carrière heel anders verlopen. Ik heb geen spijt, geen bitterheid, want ik ben 40 en heb nog wel 30 jaar voor me waarin ik productief kan zijn. En ik wil jou ook niet opdringen dat je het moet proberen. Maar het is zo jammer als je uit een soort van idee-fixe alle medicatie afwijst.
Zou je dat ook doen als je bij wijze van pijn in je schouder had en daar met pillen vele malen minder last van zou hebben?
xx lisa.
woensdag 24 september 2008 om 10:14
Ik wil geen ADD hebben, mijn vriend zal het niet accepteren als ik zeg dat ik weer naar de dokter wil, ik kan niet mag met wil niet naar een PsyG, ik ben niet gek en als ik het wel doe dan verklaart hij me voor gek, en dat terwijl hij vorigjaar ook bij een (waardeloze) PsyG gelopen heeft. ik wil er niet nog een keer mijn verhaal doen das verleden, niet meer nodig en onbelangrijk.
Ik ben het zat!
Ik ben het zat!
woensdag 24 september 2008 om 10:21
Joh... ik merk wel dat er veel meer achter zit. Hoezo mag je niet van je vriend?
En je hoeft ook niet altijd diep in je verleden te duiken, dat hangt er maar vanaf. Maar als ik je postings lees, bekruipt mij een onbestendig gevoel dat er toch vanalles speelt. Dingen lijken soms voorbij te zijn, maar dat zijn ze vaak toch niet. Ze hebben de neiging de kop op te steken en dat is lastig en vervelend, maar wegstoppen helpt maar een poosje.
xx lisa.
En je hoeft ook niet altijd diep in je verleden te duiken, dat hangt er maar vanaf. Maar als ik je postings lees, bekruipt mij een onbestendig gevoel dat er toch vanalles speelt. Dingen lijken soms voorbij te zijn, maar dat zijn ze vaak toch niet. Ze hebben de neiging de kop op te steken en dat is lastig en vervelend, maar wegstoppen helpt maar een poosje.
xx lisa.
woensdag 24 september 2008 om 14:40
Suzeli; als je je eigen risico overschreden bent dan vergoeden ze verder alles toch? Zolang het maar in je polis staat. Dat eigen risico is al betaald, over en uit. Alles wat je meer uitgeeft aan ziektekosten wordt betaald door de verzekering.
Je kunt een diagnose laten stellen en vervolgens boeken lezen. Het moeilijke deel is, naar mijn mening, dat juist het inbrengen van veranderingen bij uitstek iets is wat ADD/ADHD-ers erg moeilijk vinden, zo niet onmogelijk blijkt.
Wanneer je niet geholpen wilt worden door slechte ervaringen heeft het geen zin om er toch aan te beginnen, denk ik. Maar hoezeer ik je redenen ook begrijp (deels uit ervaring) denk ik dat je juist jezelf leert kennen door een ADD/ADHD diagnose en bijbehorende behandeling. Je eigen karakter komt in een ander daglicht te staan. Niet meer het label 'dom' of 'dromerig' of 'te druk' hebben, maar weten waar het vandaan komt en het te accepteren als een deel van jou als persoon.
De behandeling kan je op een aantal manier vormgeven. Een coach zal gericht in het hier en nu en naar de toekomst met je werken; hij of zij zal je praktische dingen leren om je leven mee te organiseren. Iets wat je als je het zelfstandig gaat doen waarschijnlijk heel veel frustratie en mislukkingen gaat brengen.
Een ander traject is een psycholoog. Het kan zijn dat die wat meer op je verleden ingaat; maar ik denk dat je hier ook zeker invloed hebt.
Voor een diagnose zal toch gekeken moeten worden naar hoe je als kind was. Ik vond dat vrij confronterend; maar het luchtte me ook op.
Er is moed voor nodig om de confrontatie aan te gaan met jezelf en je vriend/relatie.
Onthou dat je wat je levensloop betreft bijna altijd keuzes bestaan. Voor jezelf, voor je relatie, voor je gezondheid. Jij moet zelf beslissen wat jij belangrijk vindt en daar vrede mee kunnen hebben. Zoals ik het lees heb je bepaald geen vrede met de situatie op dit moment met jezelf en (het huisartsissue van) jouw vriend.
het spijt me als het er wat bot staat; ik kan even niet de goede woorden vinden.
Je kunt een diagnose laten stellen en vervolgens boeken lezen. Het moeilijke deel is, naar mijn mening, dat juist het inbrengen van veranderingen bij uitstek iets is wat ADD/ADHD-ers erg moeilijk vinden, zo niet onmogelijk blijkt.
Wanneer je niet geholpen wilt worden door slechte ervaringen heeft het geen zin om er toch aan te beginnen, denk ik. Maar hoezeer ik je redenen ook begrijp (deels uit ervaring) denk ik dat je juist jezelf leert kennen door een ADD/ADHD diagnose en bijbehorende behandeling. Je eigen karakter komt in een ander daglicht te staan. Niet meer het label 'dom' of 'dromerig' of 'te druk' hebben, maar weten waar het vandaan komt en het te accepteren als een deel van jou als persoon.
De behandeling kan je op een aantal manier vormgeven. Een coach zal gericht in het hier en nu en naar de toekomst met je werken; hij of zij zal je praktische dingen leren om je leven mee te organiseren. Iets wat je als je het zelfstandig gaat doen waarschijnlijk heel veel frustratie en mislukkingen gaat brengen.
Een ander traject is een psycholoog. Het kan zijn dat die wat meer op je verleden ingaat; maar ik denk dat je hier ook zeker invloed hebt.
Voor een diagnose zal toch gekeken moeten worden naar hoe je als kind was. Ik vond dat vrij confronterend; maar het luchtte me ook op.
Er is moed voor nodig om de confrontatie aan te gaan met jezelf en je vriend/relatie.
Onthou dat je wat je levensloop betreft bijna altijd keuzes bestaan. Voor jezelf, voor je relatie, voor je gezondheid. Jij moet zelf beslissen wat jij belangrijk vindt en daar vrede mee kunnen hebben. Zoals ik het lees heb je bepaald geen vrede met de situatie op dit moment met jezelf en (het huisartsissue van) jouw vriend.
het spijt me als het er wat bot staat; ik kan even niet de goede woorden vinden.
woensdag 24 september 2008 om 14:45
Suzeli, ben je bang om ' met de billen bloot' te gaan? Kan het mis hebben, maar heb het zelf zo gehad en meen iets te herkennen. Je lijkt angst te hebben voor een therapeut die niet door je heen prikt, waar je geen klik mee hebt, dat er in je verleden gegraven wordt, dat je gek bent, dat je vriend het akeurt etc. Heb je allemaal best veel zelf van in de hand. Als een therapeut niet bevalt ga je weg. Als je niet in je verleden wilt graven doe je dat niet. Reactie van je vriend klinkt mij ongezond in de oren. Ik denk dat je bij jezelf eerst een te rade moet gaan wat je echt wilt. En je zegt dat je geen ADD wilt hebben, tegelijkertijd kom je op dit forum. Je wilt weten of je ADD hebt, wilt geen deskundige raadplegen, geen medicatie slikken. Je timmert bij voorbaat alles al dicht. Als je wilt dat er iets in je leven gaat veranderen begint het bij accepteren van jezelf en loslaten van de controle die je volgens mij enorm wilt houden.
Sterkte!
Sterkte!
woensdag 24 september 2008 om 15:00
Ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig, en als je me niet gelooft stap je maar uit!!!
*grijns*
Anyway... Ik heb mijn diagnose (die de ene keer gegeven wordt en de andere keer weer ingetrokken dus waar we gewoon maar niet over praten maar wel met de problemen aan de gang gaan) nog niet geaccepteerd. Denk dat daar ook het probleem ligt waarom het in de therapie niet zo lekker loopt.
Je moet voor jezelf eerst helder zien te krijgen wat je nu precies wil en wat je daar dan vervolgens eventueel mee wil gaan doen/welke consequenties er aan jouw "wil" zullen/kunnen hangen.
*grijns*
Anyway... Ik heb mijn diagnose (die de ene keer gegeven wordt en de andere keer weer ingetrokken dus waar we gewoon maar niet over praten maar wel met de problemen aan de gang gaan) nog niet geaccepteerd. Denk dat daar ook het probleem ligt waarom het in de therapie niet zo lekker loopt.
Je moet voor jezelf eerst helder zien te krijgen wat je nu precies wil en wat je daar dan vervolgens eventueel mee wil gaan doen/welke consequenties er aan jouw "wil" zullen/kunnen hangen.
woensdag 24 september 2008 om 15:36
Dat ik anders ben dan gemiddeld ben. Ik heb me al een tijd geleden over de lelijke dingen die in het verleden gezegd zijn, gezet. Hier heb ik geen peut meer voor nodig en medicijnen heb ik echt geen zin in. Er zitten zoveel bijwerkingen aan, dat risico neem ik niet.
Ik heb me ingeschreven op een ADD-forum. Ik ga kijken wat ik daar voor info kan vinden.
Wat ik wil: slagen bij mijn volgende job en niet meer klem lopen. Ik denk dat ik met mijn huidige coach al een heel eind kom.
Ik heb me ingeschreven op een ADD-forum. Ik ga kijken wat ik daar voor info kan vinden.
Wat ik wil: slagen bij mijn volgende job en niet meer klem lopen. Ik denk dat ik met mijn huidige coach al een heel eind kom.
donderdag 25 september 2008 om 13:38
Er zitten inderdaad bijwerkingen aan, maar hoe bedoel je dat risico neem je niet? Het is toch geen risico 'nemen' om bijwerkingen te kunnen krijgen? Als je ze ondragelijk vindt stop je direkt, geen man over boord. Ik bedoel te zeggen dat je je eerst beter kunt laten voorlichten ed voor je dat (ook al )dichttimmert.
Ik vind het een beetje verwarrend, wat wil je precies? Je wilt geen diagnose laten stellen, geen medicatie, geen therapeut.
Lees hierboven dat je wil slagen bij volgende job en niet meer klem lopen. Kan ik me voorstellen, heel duidelijke doelen. Met je huidige coach kom je al een heel eind.
Bij nader inzien doe je het dus al op de manier hoe je het wilt?
Begrijp me niet verkeerd, je bent natuurlijk hartstikke welkom om hier te schrijven ed. Maar je vraagt om hulp en alles wat aangedragen wordt heb je bij voorbaat al afgewezen. Is het (nog) te confronterend? Misschien is het nog niet de tijd voor verdere stappen of misschien is het inderdaad genoeg met je huidige coach.
En wat je schrijft over je vriend vind ik heel ongezond overkomen. En als dat de reden is om niet naar de hulpverlening te stappen geloof ik het bijna niet. Misschien geef je allerlei redenen waarom niet, maar in eerste instantie ben je er zelf nog niet aan toe?
Weet niet goed wat ik er nou mee wil zeggen. Het komt gewoon niet gezond op me over. Wat zit er voor diepers achter? (en dat is nou net waar je niet aanwilt denk ik).
Hoop dat je voor jezelf een manier vindt om de dingen aan te pakken!
succes! liefs Maasje
Ik vind het een beetje verwarrend, wat wil je precies? Je wilt geen diagnose laten stellen, geen medicatie, geen therapeut.
Lees hierboven dat je wil slagen bij volgende job en niet meer klem lopen. Kan ik me voorstellen, heel duidelijke doelen. Met je huidige coach kom je al een heel eind.
Bij nader inzien doe je het dus al op de manier hoe je het wilt?
Begrijp me niet verkeerd, je bent natuurlijk hartstikke welkom om hier te schrijven ed. Maar je vraagt om hulp en alles wat aangedragen wordt heb je bij voorbaat al afgewezen. Is het (nog) te confronterend? Misschien is het nog niet de tijd voor verdere stappen of misschien is het inderdaad genoeg met je huidige coach.
En wat je schrijft over je vriend vind ik heel ongezond overkomen. En als dat de reden is om niet naar de hulpverlening te stappen geloof ik het bijna niet. Misschien geef je allerlei redenen waarom niet, maar in eerste instantie ben je er zelf nog niet aan toe?
Weet niet goed wat ik er nou mee wil zeggen. Het komt gewoon niet gezond op me over. Wat zit er voor diepers achter? (en dat is nou net waar je niet aanwilt denk ik).
Hoop dat je voor jezelf een manier vindt om de dingen aan te pakken!
succes! liefs Maasje
donderdag 25 september 2008 om 14:36
We hebben allebij negatieve ervaringen met verschillende hulpverleners. Helpt niets en we komen er depressiever en rotter vandaan ipv beter en vrolijker.
Gister een goed gesprek gehad met hem. Ik vrees dat hij met bijna dezelfde gevoelens zit als ik, misschien nog wel erger want hij heeft behoorlijk depressieve klachten. alleen uit hij het anders. Vorig jaar heeft hij al antidepressieve geslikt maar dat ik ook van dat rot spul, hij werd er wel 'vrolijker' van maar verder...... Gestopt op advies van de arts. nu bijna weer terug bij af.
Zou toch wat zijn als we allebei AD(H)D hebben. Zo raar allemaal.
Gister een goed gesprek gehad met hem. Ik vrees dat hij met bijna dezelfde gevoelens zit als ik, misschien nog wel erger want hij heeft behoorlijk depressieve klachten. alleen uit hij het anders. Vorig jaar heeft hij al antidepressieve geslikt maar dat ik ook van dat rot spul, hij werd er wel 'vrolijker' van maar verder...... Gestopt op advies van de arts. nu bijna weer terug bij af.
Zou toch wat zijn als we allebei AD(H)D hebben. Zo raar allemaal.
donderdag 25 september 2008 om 20:00
Suzeli; Fijn dat jullie samen een goed gesprek hebben gehad. Misschien als jullie samen eens door zo'n traject gaan.. als antidepressiva geen nut hebben gehad omdat dat het eigenlijke probleem niet is.. dan helpen ze ook niet.
Ik ben volop in de verwerking beland merk ik. Ik heb enorme behoefte om me de hele dag te hyperfocussen op ADD en alles te lezen wat los en vast zit. Ik weet niet precies, maar het is net of ik ineens gewoon een beetje 'gek' ben; niet meer weet waar ik ophou en de ADD begint.. en ach eigenlijk is het allebei van mij dus waaorm onderscheiden.. maargoed. Het molentje draait maar en draait maar en ondertussen heb ik niet zoveel zin in iets anders, kijk op tegen alles wat ik oet doen, wil niets meer doen, niet met vriendinnen of vrienden, niet lekker op de bank hangen (want dat doe ik al te vaak en te lang) en opruimen kan ook niet want ik ben hyperopgeruimd en naja. Ik weet niet zo goed waar ik het zoeken moet.
Denk ik.
Ik ben volop in de verwerking beland merk ik. Ik heb enorme behoefte om me de hele dag te hyperfocussen op ADD en alles te lezen wat los en vast zit. Ik weet niet precies, maar het is net of ik ineens gewoon een beetje 'gek' ben; niet meer weet waar ik ophou en de ADD begint.. en ach eigenlijk is het allebei van mij dus waaorm onderscheiden.. maargoed. Het molentje draait maar en draait maar en ondertussen heb ik niet zoveel zin in iets anders, kijk op tegen alles wat ik oet doen, wil niets meer doen, niet met vriendinnen of vrienden, niet lekker op de bank hangen (want dat doe ik al te vaak en te lang) en opruimen kan ook niet want ik ben hyperopgeruimd en naja. Ik weet niet zo goed waar ik het zoeken moet.
Denk ik.
vrijdag 26 september 2008 om 12:47
Klinkt idd als een acceptatieproces Pippin. Hoop dat je in het weekend weer je draai vindt.
Vriend hier (ik noem hem CV op het forum, dus zal ik dat ook op dit topic invoeren) heeft de vergeteritus momenteel. Voorheen zei ik altijd dat het de nasleep van de thc was (als geintje, hij blowde veel), ben er ook wel vaak boos om geweest. Maar nu probeer ik er om te lachen (vindt hij niet erg). Moet wel uitkijken als ik hem help herinneren (kind van school te halen b.v.), dat ik het niet op een bepaalde toon zeg, dan wordt hij kwaad. Eigenlijk helpt 'hoi' zeggen al, dan ontwaakt hij als het ware.
Ik vind het soms moeilijk om hier te vertellen over hem, omdat ik jullie niet wil kwetsen (als ik vertel over de struikelblokken).
Vriend hier (ik noem hem CV op het forum, dus zal ik dat ook op dit topic invoeren) heeft de vergeteritus momenteel. Voorheen zei ik altijd dat het de nasleep van de thc was (als geintje, hij blowde veel), ben er ook wel vaak boos om geweest. Maar nu probeer ik er om te lachen (vindt hij niet erg). Moet wel uitkijken als ik hem help herinneren (kind van school te halen b.v.), dat ik het niet op een bepaalde toon zeg, dan wordt hij kwaad. Eigenlijk helpt 'hoi' zeggen al, dan ontwaakt hij als het ware.
Ik vind het soms moeilijk om hier te vertellen over hem, omdat ik jullie niet wil kwetsen (als ik vertel over de struikelblokken).
zaterdag 27 september 2008 om 08:59
Hey hey
Pippin: ik herken dat wel dat alles willen lezen en willen weten en leren over add/adhd.
Hoe komt het dat je nergens geen zin in hebt? Om leuke dingen te ondernemen met je vriendinnen en vrienden?
Beetje een off moment?
Ik word af en toe niet goed van die stemmingswisselingen ook, dat kan echt zo omslaan. Maar probeer wel te kijken naar het positieve allemaal. Hoe lastig ik dat soms ook vind.
Hoe gaat het nu allemaal bij de relaties hier?
Bij mij een ramp. Ik date wel met mannen maar met niemand klikt het echt, of ze zijn op 1 ding uit en dat wil ik niet meer.
Of ze zeggen op laatste moment ineens af,dat vind ik ook niet fijn. Ik kan er zo onzeker van worden, van mannen.
Liefs
Pippin: ik herken dat wel dat alles willen lezen en willen weten en leren over add/adhd.
Hoe komt het dat je nergens geen zin in hebt? Om leuke dingen te ondernemen met je vriendinnen en vrienden?
Beetje een off moment?
Ik word af en toe niet goed van die stemmingswisselingen ook, dat kan echt zo omslaan. Maar probeer wel te kijken naar het positieve allemaal. Hoe lastig ik dat soms ook vind.
Hoe gaat het nu allemaal bij de relaties hier?
Bij mij een ramp. Ik date wel met mannen maar met niemand klikt het echt, of ze zijn op 1 ding uit en dat wil ik niet meer.
Of ze zeggen op laatste moment ineens af,dat vind ik ook niet fijn. Ik kan er zo onzeker van worden, van mannen.
Liefs
zaterdag 27 september 2008 om 13:51
Ellen; Idd, een echte off-dag. Nu ben ik bij mijn ouders om mijn verjaardag te vieren (maar ben nog niet jarig vandaag) en natuurlijk is er ook visite, waaronder mijn oma. Erg leuk en fijn dat ze komt, dat ze in staat is om te komen en bla bla bla..
maar
ze kost zo ontzettend veel energie!! Ze praat letterlijk aan 1 stuk door; over piet en kees (die niemand kent behalve zij), over haar tuin.. over elk onderwerp waar ik met mijn ouders over praat oid heeft zij ook wel weer een verhaal via via via gehoord.
Ik weet dat mijn ouders er ook soms de allergrootste moeite mee hebben, maar halleluja.. ik kan er dus echt NIET tegen.. ik kan wel janken. Het is namelijk wel mijn oma.
maar
ze kost zo ontzettend veel energie!! Ze praat letterlijk aan 1 stuk door; over piet en kees (die niemand kent behalve zij), over haar tuin.. over elk onderwerp waar ik met mijn ouders over praat oid heeft zij ook wel weer een verhaal via via via gehoord.
Ik weet dat mijn ouders er ook soms de allergrootste moeite mee hebben, maar halleluja.. ik kan er dus echt NIET tegen.. ik kan wel janken. Het is namelijk wel mijn oma.
zondag 28 september 2008 om 13:41
Pippin: Ja dat begrijp ik dat je dat moeilijk vind om mee om te gaan, je ouders vinden het dus ook lastig? Hebben ze wel is met je oma daarover gesproken?
Heb je het uiteindelijk wel volgehouden?
Ik heb gisterenavond een date gehad, het was echt vreselijk. Echt naja op zich was het wel leuk, aardige jongen. Maar ontzettend kak. Dat past echt niet bij me, alles ging om geld en status enzo en nee dat kan ik gewoon niet. Maar ja weet ik weer beter wat niet bij me past in elk geval. Is leerzaam, weet steeds beter wat ik wel en niet wil.
Liefs
Heb je het uiteindelijk wel volgehouden?
Ik heb gisterenavond een date gehad, het was echt vreselijk. Echt naja op zich was het wel leuk, aardige jongen. Maar ontzettend kak. Dat past echt niet bij me, alles ging om geld en status enzo en nee dat kan ik gewoon niet. Maar ja weet ik weer beter wat niet bij me past in elk geval. Is leerzaam, weet steeds beter wat ik wel en niet wil.
Liefs
zondag 28 september 2008 om 14:25
Hoi dames, ik was hier al eerder maar ben tijdje weggeweest, ging allemaal niet zo lekker... niet dat t nu top gaat maar dingen zijn wat duidelijker. Omdat ik t moeilijk vind om mezelf die schop onder de kont te geven en de omgeving vaak niet begrijpt waarom dingen moeilijker gaan lijkt t me relaxt om wat meiden uit de omgeving te leren kennen die herkennen waar ik tegenaan loop. Niet bedoeld als klaaggroep maar het is lekker als iemand begrijpt waarom je een potje van je huishouden maakt (zonder dat te willen), waarom je zo'n moeite met tijd en planning hebt, waarom je buien soms (vrij plotseling) een absoluut dieptepunt bereiken, waarom je werk nooit loopt zoals je wilt (terwijl je ergens weet dat je t kan) etc... Misschien kunnen we elkaar motiveren om de goeie kant op te blijven gaan, juist als je ff denkt, wat moet ik vandaag weer met mezelf. Ik weet dat dit niet t prikbord is maar wel de goeie plek om misschien de mensen te vinden die ik 'zoek'.
Ik ben een 28jarige HBO-er en woon in Den Haag, meiden zo tussen 25 en 35 uit de regio, laat ff wat achter in mn viva berichtenbox
Ik ben een 28jarige HBO-er en woon in Den Haag, meiden zo tussen 25 en 35 uit de regio, laat ff wat achter in mn viva berichtenbox
If you don\'t believe in yourself, no one else will
zondag 28 september 2008 om 17:14
maandag 29 september 2008 om 10:40
Ik lees hierboven t eea over dates etc.... herkenbaar.
Kan er bijna een boek over schrijven
Begon in t verleden iets te snel aan iets, met te serieus idee, daar ben ik nu ff vanaf, want heeft genoeg pijn gedaan.
Maarja wanneer weet je of iemand matcht, en hoeveel moet er matchen om t een succes te maken... ik heb blijkbaar steeds op de verkeerde dingen gelet.. ze zijn van de 1 op andere dag verdwenen, hun gevoel wordt ineens minder en meer van die onzin...
Heb pas een leuk boek uitgeleend aan een vriendin, heet geloof ik 'even single' van scenarioschrijfster van SATC, erg herkenbaar... (klein formaat, glimmende lichtgroene kaft)
Kan er bijna een boek over schrijven
Begon in t verleden iets te snel aan iets, met te serieus idee, daar ben ik nu ff vanaf, want heeft genoeg pijn gedaan.
Maarja wanneer weet je of iemand matcht, en hoeveel moet er matchen om t een succes te maken... ik heb blijkbaar steeds op de verkeerde dingen gelet.. ze zijn van de 1 op andere dag verdwenen, hun gevoel wordt ineens minder en meer van die onzin...
Heb pas een leuk boek uitgeleend aan een vriendin, heet geloof ik 'even single' van scenarioschrijfster van SATC, erg herkenbaar... (klein formaat, glimmende lichtgroene kaft)
If you don\'t believe in yourself, no one else will
maandag 29 september 2008 om 13:29
Casablanca; ik weet dat er in mijn regio (zuiden) een café is waar ze een 'adhd-avond' hebben; een vaste avond waarop mensen met adhd kunnen binnenlopen en informeel ervaringen kunnen uitwisselen. Ik weet niet of er in regio Den Haag ook zoiets is? (Ik neem me trouwens al tijden voor om er eens heen te gaan, maar het komt er steeds niet van).
Dat van die dates is niet zo herkenbaar voor mij, ik maakte het vooral vaak zelf uit, regelmatig ook omdat juist mijn interesse afnam. Hopelijk is dat deze keer niet het geval
Dat van die dates is niet zo herkenbaar voor mij, ik maakte het vooral vaak zelf uit, regelmatig ook omdat juist mijn interesse afnam. Hopelijk is dat deze keer niet het geval
