Relaties
alle pijlers
Hoeveel échte vriend(inn)en heb jij?
maandag 22 september 2008 om 14:24
Gewoon, nieuwsgierig.
Binnenkort ben ik jarig. Heb even een lijstje gemaakt met mensen die ik dan zou uitnodigen, en kom met gemak op ruim 60 personen. Vond het wat veel om in huis te hebben, en het zette me aan het denken. Wie zijn nou mijn échte vrienden? Het gros van mijn verjaardagslijst zijn (goede) kennissen, met de één heb ik meer contact dan met de ander. Maar zouden zij de deur voor me open doen als ik midden in de nacht op de stoep sta? Zou ik m'n diepste geheimen met hun delen? Nee, er zijn maar weinig mensen met wie ik dat doe. Vier, om precies te zijn.
Hoe zit dat bij jullie? Ook zo vreselijk veel (goede) kennissen, en eigenlijk maar een handjevol vriend(inn)en?
Binnenkort ben ik jarig. Heb even een lijstje gemaakt met mensen die ik dan zou uitnodigen, en kom met gemak op ruim 60 personen. Vond het wat veel om in huis te hebben, en het zette me aan het denken. Wie zijn nou mijn échte vrienden? Het gros van mijn verjaardagslijst zijn (goede) kennissen, met de één heb ik meer contact dan met de ander. Maar zouden zij de deur voor me open doen als ik midden in de nacht op de stoep sta? Zou ik m'n diepste geheimen met hun delen? Nee, er zijn maar weinig mensen met wie ik dat doe. Vier, om precies te zijn.
Hoe zit dat bij jullie? Ook zo vreselijk veel (goede) kennissen, en eigenlijk maar een handjevol vriend(inn)en?
maandag 22 september 2008 om 19:38
quote:juniper8 schreef op 22 september 2008 @ 19:31:
[...]
Ja als ik verstandelijk redeneer dan weet ik dat ook best, maar toch vind ik dat moeilijk. Durf niet de eerste stap te zeggen.
Jeetje, klinkt erg zielig ,haha, maar het komt er gewoon niet van.Als 't goed is hoeft er niemand 'n eerste stap te zetten, maar loopt zoiets vanzelf als je iemand tegenkomt waar je 'n interesse mee deelt.
[...]
Ja als ik verstandelijk redeneer dan weet ik dat ook best, maar toch vind ik dat moeilijk. Durf niet de eerste stap te zeggen.
Jeetje, klinkt erg zielig ,haha, maar het komt er gewoon niet van.Als 't goed is hoeft er niemand 'n eerste stap te zetten, maar loopt zoiets vanzelf als je iemand tegenkomt waar je 'n interesse mee deelt.
maandag 22 september 2008 om 19:52
Ik heb een jaar of 8 in Engeland gewoond en ben nu weer terug in Nederland (ben ook nieuw op het forum, aangenaam). In Engeland heb ik 1 goede vriendin die ik heb leren kennen via m'n werk. Nu weer in Nederland heb ik m'n ouders die nu heerlijk dichtbij wonen; een jeugdvriendin die ik nu weer regelmatig zie; m'n man is m'n beste vriend. Sinds een jaar ben ik lid van een boekenclub wat leuke vriendschappen op heeft geleverd voor een kopje koffie, een beurs bezoeken o.i.d. Maar als ik echt iemand 's nachts zou moeten bellen dan zijn het toch wel m'n ouders. Verder heb ik nog een zus die verder weg woont en naar mijn mening vooral erg druk is met zichzelf en ik niet echt als maatje beschouw. Ze is gewoon m'n zus, klaar.
In tijdschriften (vooral van die woonbladen) lees ik dat mensen in de weekenden vrienden over de vloer hebben en dan heerlijk allemaal rond het kookeiland zitten of aan de lange kloostertafel met plek voor 12 man. Zou dat echt zo zijn? Dat vraag ik me wel 'ns af. Ik heb dat nooit eigenlijk (maar ik heb ook geen kookeiland of lange tafel )
Verder heb ik aardige collega's die ik buiten werktijd om niet zoveel zie eigenlijk. En dan heb ik nog een paardrijvriendin. Maar om nu te zeggen dat we ieder weekend de hort op zijn of het huis vol vrienden hebben, dat is nou niet bepaald het geval. Hoeft voor mij ook niet zo eerlijk gezegd.
In tijdschriften (vooral van die woonbladen) lees ik dat mensen in de weekenden vrienden over de vloer hebben en dan heerlijk allemaal rond het kookeiland zitten of aan de lange kloostertafel met plek voor 12 man. Zou dat echt zo zijn? Dat vraag ik me wel 'ns af. Ik heb dat nooit eigenlijk (maar ik heb ook geen kookeiland of lange tafel )
Verder heb ik aardige collega's die ik buiten werktijd om niet zoveel zie eigenlijk. En dan heb ik nog een paardrijvriendin. Maar om nu te zeggen dat we ieder weekend de hort op zijn of het huis vol vrienden hebben, dat is nou niet bepaald het geval. Hoeft voor mij ook niet zo eerlijk gezegd.
maandag 22 september 2008 om 20:23
Soms ben ik daar wel 'ns jaloers op: zussen die enorm goed met elkaar op kunnen schieten want dat gaat denk ik misschien nog wel dieper dan een beste vriendin hebben. Maar zoals een medeforummer (naam ff kwijt, sorry) zei dat een bepaalde vriendin enorm veel energie kost, heb ik dat met mijn zus. Een telefoongesprek met haar maakt al helemaal dat ik me daarna rusteloos en 'drained' voel. En dat heb ik niet als ik met een vriendin, man of ouders praat. Wel jammer eigenlijk, maar ook niet zo jammer dat ik er (niet meer) wakker van lig.
maandag 22 september 2008 om 20:44
Ik heb maar 2 echt goede vriendinnen, bij wie ik echt op aan kan en idd als ik midden in de nacht zou bellen, zou ik zo binnen worden gelaten.
Kennissen heb ik niet en heb ik ook geen behoefte aan. Ik hou het bij de mensen die ik echt kan vertrouwen, bij kennissen krijg ik een vreemde smaak van binnen. Zijn dat misschien allemansvrienden bij wie je wat vertelt en de hele buurt weet het? Ik heb eigenlijk heel erg weinig ervaring met kennissen, ben er te serieus en te angstig voor. Wat verstaan jullie eigenlijk onder kennissen? Heb je die echt nodig, of zijn zij er voor de vorm?
Het moeilijke is dat mijn man niet mijn beste vriend is, daarvoor hebben we alletwee teveel problemen, teveel schade in het leven opgelopen, ik met mijn ex en mijn vader, ik heb niet zoveel vertrouwen in mannen, zie ze nog steeds als egoisten die hun pikkie achterna lopen en alleen aan zichzelf denken.
Mijn vriend heeft een ex-vrouw en 2 zonen, ook geen gemakkelijke situatie, voor mij zeker niet, ik ben elke dag nog bang dat ie terug gaat naar zijn ex, maar die onzekerheid gaat wel over, is nog een overblijfsel uit slechte relatie met ex, die niet voor mij ging, maar voor andere dingen, daardoor ben ik van binnen nog steeds vernederd, maar het slijt wel, hoe meer ik deel met huidige vriend, hoe beter, maar hij heeft zelf ook zijn problemen, kropt veel op, ex was ook niet te vertrouwen, heeft het emotioneel sterk verwaarloosd en hem meerdere malen voor gek gezet toen het nog aan was tussen hen en toen het al aan was met mij en ik maakte me daar van binnen heel erg boos over.
Het heeft lang geduurd voor alles koek en ei was tussen ons. Vriend wilde zijn kinderen niet kwijt, hield van mij maar wilde niet uit zgn veilige situatie, wilde niet inzien wat voor een k-wijf ex was, heb hemel en aarde moeten bewegen om hem echt te laten kiezen, ja we zijn een apart stel, maar goed dat ik echte vriendinnen heb om af en toe wat leuke dingen mee te doen en op terug te vallen. Zussen zijn absoluut geen vriendin, vinden dat ik teveel aandacht zoek, ik wil alleen een goede, intieme en harmonieuze relatie, zij niet, ik begrijp het niet helemaal, misschien is deze situatie ontstaan toen het fout ging tussen ex en mij, toen ben ik een beetje doorgedraaid en misschien begrijpen ze het niet helemaal, maar nu het beter met me gaat en er geen crisissituaties meer zijn, zou ik graag meer contact met ze willen, maar gaat helaas niet.
Leve de echte vriendinnen.
Kennissen heb ik niet en heb ik ook geen behoefte aan. Ik hou het bij de mensen die ik echt kan vertrouwen, bij kennissen krijg ik een vreemde smaak van binnen. Zijn dat misschien allemansvrienden bij wie je wat vertelt en de hele buurt weet het? Ik heb eigenlijk heel erg weinig ervaring met kennissen, ben er te serieus en te angstig voor. Wat verstaan jullie eigenlijk onder kennissen? Heb je die echt nodig, of zijn zij er voor de vorm?
Het moeilijke is dat mijn man niet mijn beste vriend is, daarvoor hebben we alletwee teveel problemen, teveel schade in het leven opgelopen, ik met mijn ex en mijn vader, ik heb niet zoveel vertrouwen in mannen, zie ze nog steeds als egoisten die hun pikkie achterna lopen en alleen aan zichzelf denken.
Mijn vriend heeft een ex-vrouw en 2 zonen, ook geen gemakkelijke situatie, voor mij zeker niet, ik ben elke dag nog bang dat ie terug gaat naar zijn ex, maar die onzekerheid gaat wel over, is nog een overblijfsel uit slechte relatie met ex, die niet voor mij ging, maar voor andere dingen, daardoor ben ik van binnen nog steeds vernederd, maar het slijt wel, hoe meer ik deel met huidige vriend, hoe beter, maar hij heeft zelf ook zijn problemen, kropt veel op, ex was ook niet te vertrouwen, heeft het emotioneel sterk verwaarloosd en hem meerdere malen voor gek gezet toen het nog aan was tussen hen en toen het al aan was met mij en ik maakte me daar van binnen heel erg boos over.
Het heeft lang geduurd voor alles koek en ei was tussen ons. Vriend wilde zijn kinderen niet kwijt, hield van mij maar wilde niet uit zgn veilige situatie, wilde niet inzien wat voor een k-wijf ex was, heb hemel en aarde moeten bewegen om hem echt te laten kiezen, ja we zijn een apart stel, maar goed dat ik echte vriendinnen heb om af en toe wat leuke dingen mee te doen en op terug te vallen. Zussen zijn absoluut geen vriendin, vinden dat ik teveel aandacht zoek, ik wil alleen een goede, intieme en harmonieuze relatie, zij niet, ik begrijp het niet helemaal, misschien is deze situatie ontstaan toen het fout ging tussen ex en mij, toen ben ik een beetje doorgedraaid en misschien begrijpen ze het niet helemaal, maar nu het beter met me gaat en er geen crisissituaties meer zijn, zou ik graag meer contact met ze willen, maar gaat helaas niet.
Leve de echte vriendinnen.
maandag 22 september 2008 om 21:05
Ik heb helaas wel mogen ondervinden dat vriendschap een illusie is. Ik heb ooit een zwaar verkeersongeval gehad, waardoor ik 5 maanden aan mijn bed gekluisterd was. Toen bleven er maar erg weinig mensen over. Bitter weinig eigenlijk. Mijn vriend was toen de enige die 5 maanden mee aan mijn bed heeft gezeten. En dan van zijn vrienden nog het verwijt kreeg dat hij hen in de steek liet. Heeft toen héél hard onze ogen geopend.
Ik heb nu 1 vriendin + 2 vrienden die mij 's nachts uit mijn bed mogen bellen. Zij waren er ook na mijn ongeluk, alleen niet op de manier die ik toen wou. Dat hebben we echter gelukkig kunnen uitklaren. Ik zou ze nu nooit meer willen missen.
En met 's nachts uit bed bellen, bedoel ik dus ook voor dingen die minder erg zijn dan ziekenhuis...
Ik heb nu 1 vriendin + 2 vrienden die mij 's nachts uit mijn bed mogen bellen. Zij waren er ook na mijn ongeluk, alleen niet op de manier die ik toen wou. Dat hebben we echter gelukkig kunnen uitklaren. Ik zou ze nu nooit meer willen missen.
En met 's nachts uit bed bellen, bedoel ik dus ook voor dingen die minder erg zijn dan ziekenhuis...
maandag 22 september 2008 om 21:10
quote:MamaVince schreef op 22 september 2008 @ 21:05:
En met 's nachts uit bed bellen, bedoel ik dus ook voor dingen die minder erg zijn dan ziekenhuis...'k Zou sowieso niet snel iemand uit bed bellen, maar voor dingen die minder erg zijn dan dood/ernstige ziekte kan 't ook wel wachten tot de volgende morgen hoor! Als iemand mij voor akkefietjes uit bed zou bellen dan zou ik 'm dat niet echt in dank afnemen.
En met 's nachts uit bed bellen, bedoel ik dus ook voor dingen die minder erg zijn dan ziekenhuis...'k Zou sowieso niet snel iemand uit bed bellen, maar voor dingen die minder erg zijn dan dood/ernstige ziekte kan 't ook wel wachten tot de volgende morgen hoor! Als iemand mij voor akkefietjes uit bed zou bellen dan zou ik 'm dat niet echt in dank afnemen.
maandag 22 september 2008 om 21:55
quote:elninjoo schreef op 22 september 2008 @ 21:10:
[...]
'k Zou sowieso niet snel iemand uit bed bellen, maar voor dingen die minder erg zijn dan dood/ernstige ziekte kan 't ook wel wachten tot de volgende morgen hoor! Als iemand mij voor akkefietjes uit bed zou bellen dan zou ik 'm dat niet echt in dank afnemen.
Nee, als ze bellen omdat ze zomaar willen praten of als ze een antwoord op een quizvraag willen (wat al gebeurt is), dan ben ik daar inderdaad niet zo blij mee. Al zal ik er ook niet boos over worden.
Maar als mijn vriendin om 3 uur 's nachts belt dat ze haar vriend nergens kan bereiken en ongerust wordt, dan vind ik dat ok. En als één van de vrienden belt dat hij te dronken is om nog te rijden, niet thuis raakt en wat hulp kan gebruiken, dan haal ik hem (nou ja,uiteraard ook niet als hij dat elke week doet). Zouden zij nl ook voor mij doen. En dat vind ik dan echte vriendschap.
[...]
'k Zou sowieso niet snel iemand uit bed bellen, maar voor dingen die minder erg zijn dan dood/ernstige ziekte kan 't ook wel wachten tot de volgende morgen hoor! Als iemand mij voor akkefietjes uit bed zou bellen dan zou ik 'm dat niet echt in dank afnemen.
Nee, als ze bellen omdat ze zomaar willen praten of als ze een antwoord op een quizvraag willen (wat al gebeurt is), dan ben ik daar inderdaad niet zo blij mee. Al zal ik er ook niet boos over worden.
Maar als mijn vriendin om 3 uur 's nachts belt dat ze haar vriend nergens kan bereiken en ongerust wordt, dan vind ik dat ok. En als één van de vrienden belt dat hij te dronken is om nog te rijden, niet thuis raakt en wat hulp kan gebruiken, dan haal ik hem (nou ja,uiteraard ook niet als hij dat elke week doet). Zouden zij nl ook voor mij doen. En dat vind ik dan echte vriendschap.
maandag 22 september 2008 om 22:30
quote:MamaVince schreef op 22 september 2008 @ 21:55:
[...]
Nee, als ze bellen omdat ze zomaar willen praten of als ze een antwoord op een quizvraag willen, dan ben ik daar inderdaad niet zo blij mee. Al zal ik er ook niet boos over worden.
Maar als mijn vriendin om 3 uur 's nachts belt dat ze haar vriend nergens kan bereiken en ongerust wordt, dan vind ik dat ok. En als één van de vrienden belt dat hij te dronken is om nog te rijden, niet thuis raakt en wat hulp kan gebruiken, dan haal ik hem (nou ja,uiteraard ook niet als hij dat elke week doet). Zouden zij nl ook voor mij doen. En dat vind ik dan echte vriendschap.
Precies, zo zie ik dat ook. Als iemand je midden in de nacht belt om op te treden als hulplijn, of omdat iemand zich verveelt, dan is het sowieso al geen vriend, toch?!
On topic, hier zo'n vijf hele goede vriendinnen, twee hele goede vrienden, daaromheen nog ongeveer tien 'gewone' vrienden en vriendinnen en ook zoveel goede kennissen.
Ik ben echt blij dat ik zoveel fijne, lieve mensen om mij heen heb.
Zeker als ik lees dat er best veel mensen zijn zonder vrienden/ vriendinnen en dat sommige zich daar echt verdrietig over voelen!
Ik zou niet weten wat ik zonder mijn vriendinnen en vrienden zou moeten, echt niet.
[...]
Nee, als ze bellen omdat ze zomaar willen praten of als ze een antwoord op een quizvraag willen, dan ben ik daar inderdaad niet zo blij mee. Al zal ik er ook niet boos over worden.
Maar als mijn vriendin om 3 uur 's nachts belt dat ze haar vriend nergens kan bereiken en ongerust wordt, dan vind ik dat ok. En als één van de vrienden belt dat hij te dronken is om nog te rijden, niet thuis raakt en wat hulp kan gebruiken, dan haal ik hem (nou ja,uiteraard ook niet als hij dat elke week doet). Zouden zij nl ook voor mij doen. En dat vind ik dan echte vriendschap.
Precies, zo zie ik dat ook. Als iemand je midden in de nacht belt om op te treden als hulplijn, of omdat iemand zich verveelt, dan is het sowieso al geen vriend, toch?!
On topic, hier zo'n vijf hele goede vriendinnen, twee hele goede vrienden, daaromheen nog ongeveer tien 'gewone' vrienden en vriendinnen en ook zoveel goede kennissen.
Ik ben echt blij dat ik zoveel fijne, lieve mensen om mij heen heb.
Zeker als ik lees dat er best veel mensen zijn zonder vrienden/ vriendinnen en dat sommige zich daar echt verdrietig over voelen!
Ik zou niet weten wat ik zonder mijn vriendinnen en vrienden zou moeten, echt niet.
maandag 22 september 2008 om 23:09
quote:splendidia schreef op 22 september 2008 @ 20:23:
Soms ben ik daar wel 'ns jaloers op: zussen die enorm goed met elkaar op kunnen schieten want dat gaat denk ik misschien nog wel dieper dan een beste vriendin hebben. Maar zoals een medeforummer (naam ff kwijt, sorry) zei dat een bepaalde vriendin enorm veel energie kost, heb ik dat met mijn zus. Een telefoongesprek met haar maakt al helemaal dat ik me daarna rusteloos en 'drained' voel. En dat heb ik niet als ik met een vriendin, man of ouders praat. Wel jammer eigenlijk, maar ook niet zo jammer dat ik er (niet meer) wakker van lig.Dat was ik. En ik heb dat net zo, als ik haar aan de telefoon heb gehad heb ik het gevoel alsof er een goederentrein over me heen is gereden....
Soms ben ik daar wel 'ns jaloers op: zussen die enorm goed met elkaar op kunnen schieten want dat gaat denk ik misschien nog wel dieper dan een beste vriendin hebben. Maar zoals een medeforummer (naam ff kwijt, sorry) zei dat een bepaalde vriendin enorm veel energie kost, heb ik dat met mijn zus. Een telefoongesprek met haar maakt al helemaal dat ik me daarna rusteloos en 'drained' voel. En dat heb ik niet als ik met een vriendin, man of ouders praat. Wel jammer eigenlijk, maar ook niet zo jammer dat ik er (niet meer) wakker van lig.Dat was ik. En ik heb dat net zo, als ik haar aan de telefoon heb gehad heb ik het gevoel alsof er een goederentrein over me heen is gereden....
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
maandag 22 september 2008 om 23:48
quote:MamaVince schreef op 22 september 2008 @ 21:55:
[...]
Nee, als ze bellen omdat ze zomaar willen praten of als ze een antwoord op een quizvraag willen (wat al gebeurt is), dan ben ik daar inderdaad niet zo blij mee. Al zal ik er ook niet boos over worden.
Maar als mijn vriendin om 3 uur 's nachts belt dat ze haar vriend nergens kan bereiken en ongerust wordt, dan vind ik dat ok.
Wat kan jij daar aan verhelpen? Indien jij in die situatie zat zou jij dan de nachtrust van 'n vriendin verstoren, terwijl je weet dat ze het toch niet voor jou kan oplossen?
quote:En als één van de vrienden belt dat hij te dronken is om nog te rijden, niet thuis raakt en wat hulp kan gebruiken, dan haal ik hem (nou ja,uiteraard ook niet als hij dat elke week doet). Zouden zij nl ook voor mij doen. En dat vind ik dan echte vriendschap.
Als je vrienden zo dicht bij je in de buurt wonen dan is dat 'n optie als je toch al wakker bent gebeld en als je zelf niet gedronken hebt die avond, maar ik zou als ie nuchter is toch zeggen dat ie de volgende keer 'n taxi moet nemen.
Kortom, geen echte redenen om 'n ander uit bed te bellen. Heb 't nog nooit meegemaakt dat iemand dit bij mij deed en ik heb nog nooit de behoefte gevoeld om het bij 'n ander te doen. Dan zou ik me behalve kut ook nog schuldig voelen dat ik die ander z'n nachtrust ontneem.
Ben wel 'n keer om 3 uur 's nachts gebeld door de alarmcentrale omdat het alarm bij ons op 't bedrijf was afgegaan. Ze konden niemand bereiken die in de buurt woonde, dus belden ze mij. Ik heb ze toen gezegd dat ze de politie maar moesten bellen en dat ik echt niet midden in de nacht naar daar zou gaan rijden. Als er zou zijn ingebroken zouden de vogels tenslotte toch allang gevlogen zijn. Had geen zin om slaapdronken in de auto te stappen voor Jan Lul omdat ze de politie alleen willen laten komen als er ook iemand van kantoor bij is. Wat 'n kul. Het bleek vals alarm trouwens.
[...]
Nee, als ze bellen omdat ze zomaar willen praten of als ze een antwoord op een quizvraag willen (wat al gebeurt is), dan ben ik daar inderdaad niet zo blij mee. Al zal ik er ook niet boos over worden.
Maar als mijn vriendin om 3 uur 's nachts belt dat ze haar vriend nergens kan bereiken en ongerust wordt, dan vind ik dat ok.
Wat kan jij daar aan verhelpen? Indien jij in die situatie zat zou jij dan de nachtrust van 'n vriendin verstoren, terwijl je weet dat ze het toch niet voor jou kan oplossen?
quote:En als één van de vrienden belt dat hij te dronken is om nog te rijden, niet thuis raakt en wat hulp kan gebruiken, dan haal ik hem (nou ja,uiteraard ook niet als hij dat elke week doet). Zouden zij nl ook voor mij doen. En dat vind ik dan echte vriendschap.
Als je vrienden zo dicht bij je in de buurt wonen dan is dat 'n optie als je toch al wakker bent gebeld en als je zelf niet gedronken hebt die avond, maar ik zou als ie nuchter is toch zeggen dat ie de volgende keer 'n taxi moet nemen.
Kortom, geen echte redenen om 'n ander uit bed te bellen. Heb 't nog nooit meegemaakt dat iemand dit bij mij deed en ik heb nog nooit de behoefte gevoeld om het bij 'n ander te doen. Dan zou ik me behalve kut ook nog schuldig voelen dat ik die ander z'n nachtrust ontneem.
Ben wel 'n keer om 3 uur 's nachts gebeld door de alarmcentrale omdat het alarm bij ons op 't bedrijf was afgegaan. Ze konden niemand bereiken die in de buurt woonde, dus belden ze mij. Ik heb ze toen gezegd dat ze de politie maar moesten bellen en dat ik echt niet midden in de nacht naar daar zou gaan rijden. Als er zou zijn ingebroken zouden de vogels tenslotte toch allang gevlogen zijn. Had geen zin om slaapdronken in de auto te stappen voor Jan Lul omdat ze de politie alleen willen laten komen als er ook iemand van kantoor bij is. Wat 'n kul. Het bleek vals alarm trouwens.
dinsdag 23 september 2008 om 09:27
Leuk om te lezen al die reacties. Toch interessant dat er verschillende opvattingen zijn over de term vrienden / kennissen. Over wakker bellen midden in de nacht... het is me wel eens gebeurd, maar dat was omdat vriendin echt in de sjit zat: vriend had haar ineens verlaten. Ook een andere vriendin heeft me wel eens wakker gebeld met relatieproblemen, evenals mijn broer. Op zulke momenten maakt het me niet uit dat ze me wakker maken... Maar als het om onzinnige redenen is, zou ik er minder blij mee zijn, hecht toch wel erg veel waarde aan m'n nachtrust Gelukkig is dat ook nog nooit gebeurd.
Ik las ook een paar mensen die wel een zus zouden willen hebben, dat heb ik ook! Kan supergoed met m'n broer, 2 handen op één buik, maar denk dat een zus nog weer anders is. Heb een paar vriendinnen met zussen, altijd samen, altijd gezellig... lijkt me heerlijk.
Trouwens vervelend dat er een aantal mensen zijn die het gevoel hebben geen vrienden te hebben... kan me voorstellen dat dat eenzaam voelt.
Ik las ook een paar mensen die wel een zus zouden willen hebben, dat heb ik ook! Kan supergoed met m'n broer, 2 handen op één buik, maar denk dat een zus nog weer anders is. Heb een paar vriendinnen met zussen, altijd samen, altijd gezellig... lijkt me heerlijk.
Trouwens vervelend dat er een aantal mensen zijn die het gevoel hebben geen vrienden te hebben... kan me voorstellen dat dat eenzaam voelt.
dinsdag 23 september 2008 om 09:51
quote:revival schreef op 23 september 2008 @ 09:27:
Ik las ook een paar mensen die wel een zus zouden willen hebben, dat heb ik ook! In mijn vriendenkring heb ik niemand die close met broer of zus is, dus het verlangen naar 'n sibling heb ik daardoor ook niet gekregen als enig kind. Het scheelt me vooral nutteloze vervelende verplichtingen als ik 't zo bij anderen zie.
Ik las ook een paar mensen die wel een zus zouden willen hebben, dat heb ik ook! In mijn vriendenkring heb ik niemand die close met broer of zus is, dus het verlangen naar 'n sibling heb ik daardoor ook niet gekregen als enig kind. Het scheelt me vooral nutteloze vervelende verplichtingen als ik 't zo bij anderen zie.
dinsdag 23 september 2008 om 10:44
quote:flatscreen schreef op 23 september 2008 @ 09:42:
Sommige mensen noemen een ander al heel gauw een vriendin of vriend terwijl het meer een kennis is in mijn ogen.Volgens mij komt in de reacties duidelijk naar voren dat het gros onder échte vriend(inn)en verstaat dat ze altijd voor elkaar klaar staan, letterlijk dag&nacht. Wat is voor jou dan een vriendin of vriend, welke 'eisen' stel je aan de persoon voordat hij/zij die titel krijgt?
Sommige mensen noemen een ander al heel gauw een vriendin of vriend terwijl het meer een kennis is in mijn ogen.Volgens mij komt in de reacties duidelijk naar voren dat het gros onder échte vriend(inn)en verstaat dat ze altijd voor elkaar klaar staan, letterlijk dag&nacht. Wat is voor jou dan een vriendin of vriend, welke 'eisen' stel je aan de persoon voordat hij/zij die titel krijgt?
dinsdag 23 september 2008 om 10:47
quote:elninjoo schreef op 23 september 2008 @ 09:51:
[...]
In mijn vriendenkring heb ik niemand die close met broer of zus is, dus het verlangen naar 'n sibling heb ik daardoor ook niet gekregen als enig kind. Het scheelt me vooral nutteloze vervelende verplichtingen als ik 't zo bij anderen zie.
Wat voor nutteloze, vervelende verplichtingen bedoel je?? Verjaardagen enzo?
Als ik er van uit zou gaan dat de band met een evt. zus net zo zijn als ik nu met mn broer heb, dan lijkt me dat wel erg gaaf. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat mensen die behoefte niet hebben. Op de een of andere manier vind ik het gevoel bij mn broer toch anders dan bij mn beste vriendinnen. Ik weet dat hij er áltijd voor me is, wat er ook gebeurd. Bij vriendinnen heb ik helaas al meerdere keren ervaren dat vriendschappen niet eeuwig hoeven te zijn, hoe zeer je daar ook van overtuigd kunt zijn.
[...]
In mijn vriendenkring heb ik niemand die close met broer of zus is, dus het verlangen naar 'n sibling heb ik daardoor ook niet gekregen als enig kind. Het scheelt me vooral nutteloze vervelende verplichtingen als ik 't zo bij anderen zie.
Wat voor nutteloze, vervelende verplichtingen bedoel je?? Verjaardagen enzo?
Als ik er van uit zou gaan dat de band met een evt. zus net zo zijn als ik nu met mn broer heb, dan lijkt me dat wel erg gaaf. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat mensen die behoefte niet hebben. Op de een of andere manier vind ik het gevoel bij mn broer toch anders dan bij mn beste vriendinnen. Ik weet dat hij er áltijd voor me is, wat er ook gebeurd. Bij vriendinnen heb ik helaas al meerdere keren ervaren dat vriendschappen niet eeuwig hoeven te zijn, hoe zeer je daar ook van overtuigd kunt zijn.
dinsdag 23 september 2008 om 11:34
dinsdag 23 september 2008 om 11:41
quote:revival schreef op 23 september 2008 @ 09:27:
maar denk dat een zus nog weer anders is. Heb een paar vriendinnen met zussen, altijd samen, altijd gezellig... lijkt me heerlijk.
Ik heb een zus(je), maar om nou te zeggen dat we vriendinnen zijn.... nou, nee!
We zitten gewoon heel anders in elkaar.
Overigens krijg ik al spontaan jeuk bij 'altijd samen, altijd gezellig'
maar denk dat een zus nog weer anders is. Heb een paar vriendinnen met zussen, altijd samen, altijd gezellig... lijkt me heerlijk.
Ik heb een zus(je), maar om nou te zeggen dat we vriendinnen zijn.... nou, nee!
We zitten gewoon heel anders in elkaar.
Overigens krijg ik al spontaan jeuk bij 'altijd samen, altijd gezellig'
dinsdag 23 september 2008 om 11:50
Ik ben zo iemand die 'veel vrienden' en nog een hele rits kennissen heeft, collega's heeft met wie ik eet, stap en op vakantie ga. Veel vriendinnen, ja die staan ook midden in de nacht voor me klaar. Heb door de loop der jaren wel eens gehoord van 'ja ja wat jij zegt dat is onmogelijk zoveel vriendinnen. Wacht maar tot dat je in de shit zit.'
Het begon toen ik op mijn 23ste 6 weken het ziekenhuis in moest. Ik schaamde me af en toe voor alle kaarten die ik kreeg. Al dat bezoek wat langs kwam... Toen trouwde ik en ging ik scheiden. Ik kon overal terecht. Niet zo lang geleden weer een relatie voorbij. Wederom een diep gat waar ik even in zat. Weer waren ze er. Ze bellen, komen langs, regelen leuke dingen. Als ik een feestje geef is het huis vol en gaat het dak eraf. Een goede vriendin van mij die zelf niet zoveel vriendinnen heeft zei wel eens 'ik ben soms zo jaloers op jou als het gaat om vriendinnen, ze zijn er altijd en als jij een feest geeft weet iedereen van tevoren al dat het leuk wordt.' Dat vind ik wel eens lastig. Aan de andere kant. Ik investeer in vriendschappen. Altijd al gedaan.
Ook zijn er vriendschappen over gegaan en nieuwe voor in de plaats gekomen. Zo gaat het ook in het leven. Maar ik durf te zeggen dat ik minstens 10 goede vriendinnen heb waar ik midden in de nacht bij aan de deur kan staan en dat vind ik fijn, heel fijn. Daarentegen heb ik met behoorlijke regelmaat vriendinnen naar binnen getrokken om te troosten toen ze midden in de nacht voor mijn deur stonden..... Ik ben zo dol op al mijn vriendinnen. De ene met wie ik altijd uitga en eet en dans en lach en mijn diepste geheimen deel, de ander met wie ik lekker naar een romantische film ga, een potje thee mee leeg drink klets, lach en ook mijn diepste geheimen mee deel. Vriendinnen in alle soorten en maten, ik zou er echt niet zonder kunnen. Ze zijn allemaal zo verschillend en hebben allemaal één ding gemeen met mij. Humor. Met al mijn vriendinnen kan ik lachen tot dat de tranen over mijn wangen rollen..... Goh, ik voel me even heel gelukkig nu ik dit zo opschrijf..
Het begon toen ik op mijn 23ste 6 weken het ziekenhuis in moest. Ik schaamde me af en toe voor alle kaarten die ik kreeg. Al dat bezoek wat langs kwam... Toen trouwde ik en ging ik scheiden. Ik kon overal terecht. Niet zo lang geleden weer een relatie voorbij. Wederom een diep gat waar ik even in zat. Weer waren ze er. Ze bellen, komen langs, regelen leuke dingen. Als ik een feestje geef is het huis vol en gaat het dak eraf. Een goede vriendin van mij die zelf niet zoveel vriendinnen heeft zei wel eens 'ik ben soms zo jaloers op jou als het gaat om vriendinnen, ze zijn er altijd en als jij een feest geeft weet iedereen van tevoren al dat het leuk wordt.' Dat vind ik wel eens lastig. Aan de andere kant. Ik investeer in vriendschappen. Altijd al gedaan.
Ook zijn er vriendschappen over gegaan en nieuwe voor in de plaats gekomen. Zo gaat het ook in het leven. Maar ik durf te zeggen dat ik minstens 10 goede vriendinnen heb waar ik midden in de nacht bij aan de deur kan staan en dat vind ik fijn, heel fijn. Daarentegen heb ik met behoorlijke regelmaat vriendinnen naar binnen getrokken om te troosten toen ze midden in de nacht voor mijn deur stonden..... Ik ben zo dol op al mijn vriendinnen. De ene met wie ik altijd uitga en eet en dans en lach en mijn diepste geheimen deel, de ander met wie ik lekker naar een romantische film ga, een potje thee mee leeg drink klets, lach en ook mijn diepste geheimen mee deel. Vriendinnen in alle soorten en maten, ik zou er echt niet zonder kunnen. Ze zijn allemaal zo verschillend en hebben allemaal één ding gemeen met mij. Humor. Met al mijn vriendinnen kan ik lachen tot dat de tranen over mijn wangen rollen..... Goh, ik voel me even heel gelukkig nu ik dit zo opschrijf..
DTEEZ!
dinsdag 23 september 2008 om 12:01
Ik heb 3 vriendinnen die ik onder de échte vrienden reken + mijn broertje. Op hun kan ik altijd vertrouwen, steunen etc. Dat weet ik zeker.
Verder heb ik nog zo'n 8 goede vrienden waarmee ik een hoop doe en bespreek, maar niet alles.
En daaromheen nog een aantal kennissen.
Overigens kan ik mijn ouders ook echt altijd bellen.
Ik ben erg blij met al die lieve mensen om me heen
Verder heb ik nog zo'n 8 goede vrienden waarmee ik een hoop doe en bespreek, maar niet alles.
En daaromheen nog een aantal kennissen.
Overigens kan ik mijn ouders ook echt altijd bellen.
Ik ben erg blij met al die lieve mensen om me heen
dinsdag 23 september 2008 om 12:16
ik heb 3 echte goede vriendinnen...
daar kon ik altijd bij terecht... en zij bij mij...
helaas ben ik een eind verhuisd en zie ik ze nog zelden...
dus of het nog steeds echte goede vriendinnen zijn...
ik weet het niet...
denk dat het dan op een gegeven moment verwaterd, vooral van hun kant... ben ook niet op de verjaardag van de ene al uitgenodigd... dus zal vriendlief wel gelijk hebben en houdt zoiets geen stand...
mn broertje is wel mn beste maatje, staan altijd voor elkaar klaar en komen voor elkaar op.
heb ook wel goede vriend(inn)en, maar dat is via msn het contact, daar kan i kwel veel mee bespreken dat echt niet doorverteld wordt aan beide kanten... maar verder leuke dingen doen etc niet...
ik woon eigenlijk nu ruim 2 jaar een eind van mn oude woonplaats af en heb hier absoluut nog geen vrienden, zelfs geen kennissen, contacten maken is niet mn allersterkste punt, en je spreekt ook minder snel iemand in de supermarkt aan van:''weet je waar de suiker staat? morgen wat drinken?''
ik ben hier dus echt wel een eenling terwijl ik altijd erg van het stappen, biosje pakken, terrasje pakken, middagje tutten, middagje gewoon lekker bijkletsen, dagje shoppen was. Nu ben ik meer een muurbloempje die niet echt meer leeft...
daar kon ik altijd bij terecht... en zij bij mij...
helaas ben ik een eind verhuisd en zie ik ze nog zelden...
dus of het nog steeds echte goede vriendinnen zijn...
ik weet het niet...
denk dat het dan op een gegeven moment verwaterd, vooral van hun kant... ben ook niet op de verjaardag van de ene al uitgenodigd... dus zal vriendlief wel gelijk hebben en houdt zoiets geen stand...
mn broertje is wel mn beste maatje, staan altijd voor elkaar klaar en komen voor elkaar op.
heb ook wel goede vriend(inn)en, maar dat is via msn het contact, daar kan i kwel veel mee bespreken dat echt niet doorverteld wordt aan beide kanten... maar verder leuke dingen doen etc niet...
ik woon eigenlijk nu ruim 2 jaar een eind van mn oude woonplaats af en heb hier absoluut nog geen vrienden, zelfs geen kennissen, contacten maken is niet mn allersterkste punt, en je spreekt ook minder snel iemand in de supermarkt aan van:''weet je waar de suiker staat? morgen wat drinken?''
ik ben hier dus echt wel een eenling terwijl ik altijd erg van het stappen, biosje pakken, terrasje pakken, middagje tutten, middagje gewoon lekker bijkletsen, dagje shoppen was. Nu ben ik meer een muurbloempje die niet echt meer leeft...
