En nu wil ik wraak!

Vorig jaar tijdens een reis door India leerde ik 'n Nederlandse vrouw kennen waarmee ik goed bevriend raakte (dacht ik). Toen ik weer thuis was hielden we contact via mail en sms en zij stortte haar hart nogal uit over haar leugenachtige vriend die haar elke keer voorloog. Ik had met haar te doen en steunde haar via mail/sms. We hadden al plannen gemaakt dat ik een keer naar haar toe zou komen, maar dat zou nog minstens 'n jaar duren omdat ik al veel andere reisplannen voor dit jaar had. Maar in februari zat ik zelf niet zo lekker in mijn vel en regelde dat ik er nog 10 daagjes tussen uit kon naar Zuid India en zij was helemaal enthousiast over mijn komst.



Enfin ticket geboekt, koffer vol met kilo's drop (dat hebben ze niet in India en daar is zij gek op) en andere leuke kadootjes voor haar (mp3-speler, boeken, tijdschriften) en voor haar zoontje (stiften, kleurboeken). Ze kwam me afhalen in Madras waarna we een paar geweldig leuke dagen hadden in diverse kustplaatsjes. Toen gingen we naar haar woonplaats en leerde ik haar zoontje en vriend kennen. Ze had mij in die dagen samen gevraagd of ik 'ns met haar vriend wilde praten en hem wilde laten weten dat zijn manier van handelen echt onacceptabel is. En ik had dat graag voor haar over. Tijdens onze eerste gezamenlijke maaltijd zorgde zij voor de opening en vertelde ik hem wat haar dwars zat en waarom. Dat het in Nederland echt onacceptabel is om iemand consequent voor te liegen. Het ging om 'n verhuis waarbij zij al diverse malen met alle spullen ingepakt klaar had gestaan, maar waar hij dan weer niet kwam opdagen en 't weer gewoon niet door ging. Ook veel liegen over geld en over zijn werk. Hij accepteerde gelaten wat ik te zeggen had en gaf me schoorvoetend gelijk. Toen wilde hij echter met haar praten en even later ging zij 't voor zijn gedrag opnemen, want ja, het is cultuur dat liegen, dat doen ze allemaal die Indiers. Tja... ik dacht er 't mijne in elk geval van.



De volgende dag zou vriend 's middags naar huis komen zodat wij samen met 't hele gezin naar de kust (7 uur rijden) zouden gaan. Meneer kwam echter niet opdagen en was op zijn mobiel ook de gehele dag niet meer te bereiken. Pas tegen 23 uur kwam hij thuis. Vriendin lag al te slapen (was met hoofdpijn naar bed gegaan) en tegen mij trok ie 't boetekleed aan. Hij voelde zich zoooooo schuldig. Hij durfde eigenlijk niet naar de slaapkamer te gaan, maar ik zei dat ie moest en uiteindelijk ging ie ook. Vriendin bleek niet wegens hoofdpijn vroeg naar bed te zijn gegaan, maar om zich vol te laten lopen met 'n fles wiskey. Ze had alles onder gekotst (en haar zoontje sliep daar dus gewoon naast)



Ik sliep die nacht nauwelijks, want ik maakte me zorgen om vriendin. De volgende ochtend was zij echter het zonnetje in huis en deed net of er helemaal niets was voorgevallen. Ik dacht er 't mijne van. Opeens had vriend vrij geregeld en 'n auto en gingen we die dag naar de kust. Tijdens 'n tussenstop waarbij zij naar de wc ging zat ie bij mij te slijmen over dat ie toch zooooo veel van haar hield en dat ie zelfs haar zoontje en de hond erbij op de koop toe had genomen. Mijn mond viel open van verbazing. Ik vond 'm namelijk heel goed met zoontje en hond omgaan. Maar goed, ik besloot er maar niks van te zeggen en gewoon gezellig happy family mee te spelen.



De dag en avond verliepen best gezellig en 's nachts namen we in die kustplaats kamers. De dag erna reden we weer het hele pokke eind terug naar huis. Het zou mijn laatste avond worden, de volgende avond moest ik terug naar huis. Omdat 't mij 'n beetje te benauwd was (letterlijk en figuurlijk) in dat kleine huisje besloot ik die nacht op het dak te gaan slapen. Halverwege de nacht was ik naar beneden naar de wc geweest en wilde het huis binnen gaan om mijn handen te wassen, maar de deur zat op slot. Vond het op zich vreemd, maar ging gewoon weer terug naar het dak.



De volgende morgen kwam vriendin furieus naar boven om mij te beschuldigen. Ze had namelijk 'n condoom (in verpakking) in de kamer gevonden en waar kon dat anders van zijn dan van haar vriend die met mij vreemd zou gaan. Ik kon uberhaupt niets uitbrengen, zoiets belachelijks en absurds was wel 't laatste wat ik had verwacht. Ze had me 5 weken 24/7 meegemaakt, ze wist dat ik zwaar allergisch was voor dat geslijm van die kasmiri-mannen die na 5 minuten al heel veel van je beweren te houden. Yuk! Het idee alleen al was bespottelijk, buiten uiteraard de vanzelfsprekendheid dat ik van 'n man van 'n vriendin afblijf. Als hij iets bij mij had geprobeerd had ik 'm van mij afgeslagen. Het was dus complete waanzin.



Ze draaide helemaal door en ze zette me 't huis uit, terwijl ze zelf ook met haar spullen en zoontje er vandoor ging. Vriend was al naar z'n werk gevlucht. Zij had, omdat ze daar de weg kent snel 'n taxi, ik moest met mijn koffer eerst nog door die uithoek op zoek totdat ik eindelijk 'n riksha vond. Ik ging er vanuit dat ze wel weer bij zinnen zou komen en dat ze het met me zou willen uitpraten. Ik smste haar waar ik zat, maar ze reageerde dat ik geen moeite meer moest doen en dat zij al op 'n bus zat. Kon haar uiteraard niet achterna gaan, want geen idee wat voor bus en waar naartoe en bovendien had ik die avond 'n binnenlandse vlucht terug naar de luchthaven voor mijn thuisvlucht. Ik ben naar 't centrum gegaan en heb daar wat met 'n nederlandse vriendin zitten mailen (die vriendin kende haar ook, is inmiddels ook dacht haar te kennen). Zelfs op het vliegveld stond ik nog regelmatig buiten te kijken of ze op de valreep nog afscheid zou komen nemen, maar helemaal niets.



In mijn naieviteit ging ik er nog vanuit dat er in de dagen die zouden volgens wel 'n mailtje vol excuses zou volgen, maar niets van dat al. Buiten al het geld dat ik aan haar had gespendeerd had ik voor de reis ook in Nederland nog 'n visum voor haar geregeld. Zij had haar paspoort aangetekend opgestuurd zodat ik het naar de visumdienst kon sturen. Dit mag officieel niet, maar anders had zij kosten moeten maken om het buiten India te laten verlengen en uiteraard help je dan 'n vriendin uit de brand. Doordat dit alles met spoed moest gebeuren vlak voor mijn vertrek kostte dit spoedvisum bijna 150 euro. Dat geld zou ze me in India terug betalen. Dit was er dus toen niet meer van gekomen maar omdat ik pissed was, wilde ik het uiteraard wel terug.



Toen volgden de smsjes/mailtjes met smoezen waarom ze geen geld kon versturen. Goh, en dat paspoort ging allemaal wel! Ze zou het geld dan aan Nederlanders meegeven als ze 'n reis had gehad. Okee, ik dus ondanks dat ik pissed was geduld gehad, maar nu, inmiddels ruim 'n half jaar later had ik nog steeds niets ontvangen. Dus ik er weer 'n smsje tegen aan gegooid waar 't bleef. Antwoordde ze me dat ze het een maand geleden met de gewone post had opgestuurd en dat ik het nu wel ontvangen zou moeten hebben. Toen ik liet weten dat ik niets had ontvangen (en dus ook nergens voor heb getekend) liet ze weten dat ze het niet aangetekend kon verzenden en dat ik haar belazer door te doen alsof ik het geld niet heb gehad.



En nu ben ik dus furieus. Dat geld zal me 'n worst zijn, maar het gaat om 't principe. Ze is gewoon 'n doodordinaire oplichter en leugenaar en nu wil ik dus wraak! Wie heeft er een goed idee? Moet vanuit Nederland uitvoerbaar zijn uiteraard.

quote:Digitalis schreef op 23 september 2008 @ 18:42:

Nou Heyjij, ik zou het niet hebben verwacht. Ik ben een rasechte cynicus maar ik heb nog wel enigszins vertrouwen in de medemens. Denk jij dat die vrouw Elninjoo met opzet heeft belazerd? Dat ze dat condoomverhaal heeft verzonnen?

Ik ben normaal ook redelijk cynisch en helemaal niet zo goed van vertrouwen, maar het klikte gewoon erg goed en ik had de kadootjes die ik voor haar meebracht gewoon voor haar over. Ze had niet om zoveel kadootjes gevraagd, ze dacht 'n paar zakjes drop, maar ik overdreef zelf omdat ik haar dat gewoon gunde.



Het condoomverhaal is volgens mij opzet van haar vriend geweest (ze zijn nog steeds samen voor zover ik begrepen heb). Omdat mijn vriendschap met haar voor hem 'n bedreiging vormde (ze zou 'ns de moed hebben om bij hem weg te gaan doordat ik ook vond dat hij haar onacceptabel behandelde) wilde hij die vriendschap kapot maken. Door dat condoom in de kamer te gooien flipte zij (haar eerdere Indiase man bedroog haar namelijk met westerse vrouwen omdat hij een ticket naar Europa wilde en zij in India wou blijven). Het huis was 's nachts op slot dus ik kon niet eens binnen zijn geweest, dus hijzelf heeft 't daar bewust weg gelegd en is 't niet per ongeluk verloren (denk ik) want echt midden in de kamer in 't zicht zodat het niet te missen was.

Ook al heb ik de feiten op 'n rijtje gezet en aan haar doorgemaild, ze bleef me beschuldigen. Het was overigens 'n condoom van een of ander mij onbekend Indiaas merk en aangezien wij gedurende die 10 dagen altijd samen waren had ik het niet eens stiekem kunnen kopen (zou niet eens geweten hebben waar)



Volgens mij weet ze best wel dat ze door die kerel van d'r genaaid is (letterlijk en figuurlijk ) want waarom anders mij eerst maanden bestoken met mailtjes dat ie haar de hele tijd voorliegt? Na haar gedrag tegenover mij denk ik dat ze samen 'n match made in heaven zijn, zij is ook geen knip voor d'r neus waard.

quote:hanZie schreef op 23 september 2008 @ 18:51:

Je had natuurlijk nooit naar india moeten gaan. Je kende haar nog maar nauwelijks en ze had een kind en jij hebt een hekel aan kinderen. Weet je zeker dat je er wel echt naartoe wilde. Blablabla en blabla bladieblabla. Zo dit lijkt een beetje op het advies wat jij altijd geeft.

Kun je nagaan wat ik voor haar over had!

Nah, het ging er natuurlijk vooral om om tijd samen door te brengen, uiteindelijk hadden we beter nooit naar haar huis kunnen gaan. Alhoewel door wat er daar gebeurd is heeft me dat de ogen geopend en hoef ik verder niets meer in haar te investeren.

quote:wuiles schreef op 23 september 2008 @ 18:56:

Interessanter dan wraak nemen is de vraag beantwoorden waarom jij zo graag de rol van redder wilde spelen.Geen idee, soms heb ik dat wel 'ns bij iemand dat ik hem/haar wil helpen. Gevoelskwestie dus, want in 9 van de 10 gevallen reageer ik eerder cynisch.

Iets met de post sturen kan niet, want ze is verhuist (ja, dan toch eindelijk) maar ik weet niet waar naartoe. Heb alleen 'n mobiel nummer en mailadres.

quote:noa schreef op 23 september 2008 @ 19:05:

Tja ik ga ervan uit dat iedereen altijd krijgt wat hij/zij verdient, dus je hoeft niks te doen.

Weet je, je moet gewoon blij zijn dat je van die mensen af bent, het zijn allebei nutcases.

En die 150 euro snap ik niet helemaal, heeft ze dat paspoort met visum alweer terug?Dat paspoort heb ik haar uiteraard bij aankomst gelijk teruggegeven.