Consuminderaars, mustachians en knieperds gezocht ;)

quote:pampas schreef op 07 oktober 2015 @ 21:14:

Ons doel is om op mijn 50e de hypotheek afgelost te hebben en een buffer te hebben staan, zodat als ik wil ik mijn baan op kan zeggen en (bij wijze van spreken) een boek kan gaan schrijven. Of ik die behoefte heb als ik 50 ben weet ik niet, maar we willen er wel naar toe werken. Ik ben nu 25, trouwens, dus gelukkig redelijk vroeg begonnen met hierover nadenken en we denken dat het zou moeten kunnen lukken. Net als Maroesjka heb ik ook een 30-jaren-plan, waar waarschijnlijk verschrikkelijk veel wijzigingen in gaan optreden, maar het is een goed begin.



Dit dus.



Op mijn 60e ben ik sowieso van mijn hypotheek af en dan ga ik stoppen met (full time) werken. Hoe dan ook.

Mijn doel is echter om af te bouwen vanaf 55 jaar.



Mijn huisje die nu nog van de bank is, is van mij alleen. Dus ik kan in principe doen wat ik zelf wil. Hoef met niemand rekening te houden. Zodra je van je hypotheek af bent, ben je eigenlijk nog heel weinig nodig in principe. Woon in een hele populaire buurt dus wil de toko dan verhuren op de momenten dat ik er niet ben (hou veel van reizen)

Ik heb mijn hypotheek een paar jaar geleden volledig afgelost, maar daar lag eigenlijk geen langetermijnplanning aan ten grondslag. Ik had ooit een koophuis samen met mijn ex. Toen we uit elkaar gingen bleef hij in dat huis wonen en kreeg ik de helft van de overwaarde mee. Daarmee heb ik een ander huis gekocht, waarvoor ik, door die overwaarde, maar een klein hypotheekje nodig had.



Ik ontmoette mijn huidige man, die na een tijdje bij mij kwam wonen, en uiteraard ook een deel van de vaste lasten betaalde. Hierdoor hield ik extra geld over, waardoor ik meer kon sparen dan toen ik alleen woonde. Dat spaargeld gebruikte ik om jaarlijks 10% van de hypotheek af te lossen, dus als er niets geks zou gebeuren zou ik er in een jaar of tien vanaf zijn. Alleen werd ik toen door een reorganisatie boventallig en raakte ik mijn baan kwijt. Ik was net met een opleiding bezig omdat ik een heel andere richting op wilde, waarin ik nog amper ervaring had, dus ik zag mijn baankansen somber in. En het was volop crisis, dus dat zag er ook niet zo positief uit. Ik ben toen als een gek gaan bezuinigen: overbodige abonnementen de deur uit, vaste lasten zoveel mogelijk omlaag, noem het maar op. Ik had nog allerlei spaarloonrekeningen e.d. staan waar ik nooit iets mee gedaan had, ik kreeg (naast de ontslagvergoeding die ik heb vastgezet tot mijn pensioen) nog een hoop achterstallige betalingen van mijn werkgever (opgebouwde verlofuren etc.) en er viel in diezelfde periode toevallig ook een groot bedrag vrij dat op een geblokkeerde spaarrekening had gestaan, dus opeens had ik geld genoeg om het resterende deel van mijn hypotheek af te lossen. Dat scheelde echt een heleboel stress. Ik hoefde in ieder geval niet bang te zijn dat ik mijn huis uitgezet zou worden omdat ik de hypotheek misschien niet meer zou kunnen betalen. Want dat was echt mijn grootste schrikbeeld: wéér een huis waar ik met veel plezier woonde kwijtraken.



Inmiddels zijn we weer een aantal jaar verder en heb ik dus dat nieuwbouwappartement gekocht waar ik het al eerder over had. Ik heb het gekocht zonder dat mijn oude huis verkocht was, want daarvoor betaalde ik toch geen hypotheeklasten meer. Daardoor konden we heel makkelijk de beslissing nemen om dat nieuwe huis te kopen en er weer een lening voor aan te gaan. Inmiddels is het oude huis verkocht, en heb ik de hypotheek op het nieuwe huis weer afgelost met de opbrengst van het oude huis. We zijn dus weer hypotheekvrij.



Ik moet er echter niet aan denken om te stoppen met werken, ik vind mijn werk veel te leuk! Ik heb nu een aantal jaar tijdelijke contracten gehad (allemaal bij hetzelfde bedrijf), en zodra zij weer vaste contracten mogen geven ben ik de eerste die er een krijgt. Ik werk dus inmiddels in de richting van die opleiding die ik een paar jaar geleden heb afgerond, ik kon hier al heel snel na mijn ontslag beginnen. Pure mazzel natuurlijk, maar ik ben er echt heel blij mee! Mijn man heeft het echter totaal niet naar zijn zin op zijn werk, en dat breekt hem ook lichamelijk op (zo heeft hij al een keer in het ziekenhuis gelegen met hartklachten). Wat mij betreft neemt hij ontslag, want dit is echt niet goed voor hem, maar hij wil daar in ieder geval blijven werken tot ik een vast contract heb. Dat kan alleen nog wel meer dan een jaar duren, dus ondertussen is hij hard op zoek naar iets anders. Dat valt alleen niet mee, in deze tijd en met zijn achtergrond/opleiding. Tot die tijd maken we er maar het beste van, en proberen we zoveel mogelijk te genieten van ons huis en de reizen die we maken.

Ik werk niet. Door een chronische ziekte kan ik niet meer dan 4 uur per dag werken en ik kan nog geen werkgever vinden die mij aan wil nemen voor 5x4. Ik ga nog één poging wagen en daarna ga ik mijn energie op andere dingen richten.

Man is hier ook programmeur, gedetacheerd met lease-auto. Scheelt aanzienlijk in de kosten vergeleken met een eigen auto. Werkt ook vaak over, dus dat extra inkomen is ook leuk meegenomen. Daarmee kopen we vaak extra's, of iets wat aan vervanging toe is waardoor we daar de spaarrekening niet voor hoeven aanspreken.



Ik kreeg deze week wel de brief van DUO dat ik moet gaan aflossen vanaf januari. Dat wist ik natuurlijk al, maar nu komt het echt dichtbij. Had het aflosbedrag ook al meegenomen in de budgettering toen we een huis kochten.

quote:lechatrose schreef op 08 oktober 2015 @ 09:27:

Ik werk niet. Door een chronische ziekte kan ik niet meer dan 4 uur per dag werken en ik kan nog geen werkgever vinden die mij aan wil nemen voor 5x4. Ik ga nog één poging wagen en daarna ga ik mijn energie op andere dingen richten.Kun je ook geen baan vinden voor de middagen? Veel parttimers werken liever de ochtenden waardoor er vaak een gat is in de middag. Ik snap dat het niet ideaal is (al ken ik wel mensen die liever de middagen werken), maar ik denk dat de kans om een baan te vinden dan wel groter is.

Nee, helaas niet. Maakt mij namelijk niet uit welke dagdelen ik werk. Wil ook best de ene dag ochtend, de andere middag als dat de baas beter uitkomt.

Probleem is dat ik hoog ben opgeleid en de banen die daarbij passen zijn bijna allemaal fulltime. 32 uur is al parttime. Voor banen die wel 20/24 uur zijn (administratie ed) ben ik te hoog en verkeerd opgeleid en heb ik de ervaring niet, dus wordt er voor iemand gekozen die ofwel een relevante opleiding heeft of een paar jaar ervaring.

Ja, dat zie ik om mij heen ook Bumba. Voor mensen die niet heel duidelijk op een gewild specialisme zitten is het heel lastig iets te vinden. Voor mezelf doe ik dus nu nog één poging en dan ga ik mijn energie ergens anders op richten. Anders blijf ik maar tegen die negatieve energie vechten. Steeds opladen en positief zijn voor een sollicitatie en netwerken, dan weer de teleurstelling en dan weer opladen voor de volgende ronde vind ik slopend.

Gelukkig heeft man wel zo'n gewild specialisme, dus wat dat betreft hoef ik me geen zorgen te maken over inkomen.

Ik promoveer en dat is erg tof. Het betaalt niet geweldig, maar de baan is leuk en we redden het prima. Mijn man is nog aan het studeren, dus ik ben kostwinner. Na mijn promotie verwacht ik wel vlot weer een baan te hebben, omdat ik een gewild specialisme heb. Of dat bij mij man ook zo is moet de markt uitwijzen zodra hij is afgestudeerd.

Boekhouding

Wij werken ook wel met een plan máar zijn enorm flexibel en gaan ook graag "gewoon" waar het leven ons brengt

Plan is om dit huis te verkopen en dan in t buitenland een huis zonder financiering te kopen. Vervolgens zo zelfvoorzienend mogelijk leven. Als we dan samen in totaal nog een 1000 euro pmnd binnen kunnen hengelen dan kunnen we prima leven (meer is ook goed maar alleen als t uit werk komt dat we erg graag doen). En zo moeten we de jaren met kinderen wel uit kunnen zingen. Daarna denk ik toch dat we gaan proberen om weer zoveel mogelijk te reizen. Maar we leven totaal niet alleen voor de toekomst, onlangs is nog een goede vriend van ons zijn vrouw verloren, dertiger net als wij, en dat drukt je weer even met de neus op de feiten...

Waarom is zelfvoorzienend leven zo gewild vraag ik me af?

En waarom wil iedereen naar het buitenland? Daar is het ook niet altijd makkelijk.



Wat is er mis met leuk werk hebben, en met de centjes die je daarvoor krijg groente en fruit te halen bij de super?

Ik heb zelf beschikking over een paar stukken land in het buitenland waar ik vandaan kom, maar ik doe er niks mee. Ik zie mezelf niet dagelijks onkruid wieden, oogsten, kippenstront vegen etc...



Misschien doe ik dat later na mijn pension, om gewoon bezig te zijn ofzo.

Zelfvoorzienend hoeft van mij ook niet. De Tiny House Movement vind ik dan wel weer interessant, dat is klein wonen en off the grid. Maar helemaal zelfvoorzienend, neuh.

Haha nou ieder z'n ding toch, ik had geen idee dat er zoveel zoals mij zijn Milouda. Wij vinden gewoon helemaal niks aan een gestructureerd leven en dat is iets waar je in Nl met de huizenprijzen al snel in terecht komt. En daarbij hebben wij een erg behoorlijke spaarpot waardoor we het zonde vinden om niet wat meer van tijd te gaan genieten ipv veel te moeten en hoe meer zelfvoorzienend je bent hoe minder afhankelijk van anderen. Werken zullen we altijd wel want dat doen we graag, maar niet in het standaard keurslijf wat hier normaal lijkt te zijn. Vrijheid is bij ons het motto.

Ik vind mijn minimoestuin erg leuk en zou later ook graag een stel kippen hebben, maar ben wel graag aangesloten op gas en licht en haal mijn boodschappen ook gewoon op de markt. Zelfvoorzienend is mij een stap te ver (en te inefficient: op kleine schaal kan ik veel minder doen dan commerciële producenten).

Hebben jullie nog tips voor leuke docu's o.i.d. over spaarzaamheid/ (be)sparen etc.?

Naomi je wilt van tijd gaan genieten, maar dat zelfvoorzienend zijn kost toch juist enorm veel tijd? Nja zonnepanelen niet maar zelf houthakken voor je kachel, zelf je groenten verbouwen en oogsten en wecken wel, net als zelf je brood bakken en je kippen verzorgen en je geit melken, etc. Ik moet er niet aan denken eerlijk gezegd. Ik leef liever op een appartementje dan op een groot stuk grond wat in mijn eigen onderhoud moet voorzien.

Precies, wat Marana zegt. Vroeger had ik ook altijd die droom van een leuk boerderijtje met een flinke lap grond om groenten te verbouwen, een boomgaard voor het fruit, en een paar kippen voor de eieren. Maar écht zelfvoorzienend zijn kost zo ongelofelijk veel tijd en moeite, dat heb ik er bij nader inzien helemaal niet voor over. Ik wandel liever een keer naar de bakker en groenteboer, dan kan ik in de tijd die ik overhoud leukere dingen doen. Daarom hebben we nu heel bewust voor een klein appartementje met een heel groot balkon gekozen. Daarmee kunnen we veel meer uit ons leven halen (de dingen die wij belangrijk vinden) dan wanneer ik constant bezig zou moeten zijn met groenten zaaien en oogsten, onkruid wieden, hout hakken en water uit de put halen.

quote:marana schreef op 08 oktober 2015 @ 13:42:

Naomi je wilt van tijd gaan genieten, maar dat zelfvoorzienend zijn kost toch juist enorm veel tijd? Nja zonnepanelen niet maar zelf houthakken voor je kachel, zelf je groenten verbouwen en oogsten en wecken wel, net als zelf je brood bakken en je kippen verzorgen en je geit melken, etc. Ik moet er niet aan denken eerlijk gezegd. Ik leef liever op een appartementje dan op een groot stuk grond wat in mijn eigen onderhoud moet voorzien.Lijkt me ook. Als iedereen doet waar hij/zij goed in is (wat we nu eigenlijk doen) houdt je uiteindelijk meer vrije tijd over. Je moet zelfvoorzienend zijn in ieder geval niet doen vanwege de tijd, maar hoogstens omdat je het leuk vindt.

Klopt Viva, als je het leuk vindt moet je het absoluut doen natuurlijk.

Ik ben gemeenteambtenaar en mijn man is rijinstructeur maar is bezig met omscholen naar programmeur.



@lechatrose, wat zou je willen doen? Ik ben ook iets totaal anders gaan doen dan waar ik voor gestudeerd heb (bijna alle banen in mijn studieveld zijn volledig verdwenen (door bezuinigingen en beleidsveranderingen) sinds 2011) en werk ook wel onder mijn niveau (maar gelukkig zit er nog uitdaging en groei in). Ik ben begonnen op inhuurbasis tijdens mijn studententijd, heb hard mijn best gedaan en heb nu een leuke vaste baan. Er is dus hoop



@milouda, echt zelfvoorzienend is niet mijn ding. Maar ik zou op zich wel graag meer zelfvoorzienend zijn dan we nu zijn. Vooral met voedsel en energie. Toekomstdromen! Hier ook wel het idee om in de toekomst eens naar Duitsland te trekken. Vooral omdat je daar meer huis voor je geld krijgt in een leukere omgeving.

Vandaag onze reisverzekering veranderd dit bespaard ons e150 per jaar.



Nu volgende week de andere verzekeringen eens onder de loep nemen.

@zelfvoorzienend: inderdaad, als we allemaal doen waar we goed in zijn is dat beter. Ik ben er dan wel weer van de lokale ondernemers te steunen. Koop graag groente en fruit bij plattelandswinkels ed.



@matroesjka: probleem is dat ik geen student meer ben en dus op die manier niet ergens kan binnenkomen. En met mijn 28 en afgestudeerd ben ik te oud en te duur voor typische studentenfuncties. Maar heb me vandaag weer ingeschreven bij een uitzendbureau, dus wie weet.