Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
woensdag 3 september 2008 om 09:30
woensdag 3 september 2008 om 22:32
quote:dertigmin schreef op 01 september 2008 @ 22:53:
Zon,
Dat klopt. Ik voel me steeds minder verantwoordelijk, maar het blijft toch iets zitten. Het liefst wilde ik hem bellen en hem uitleggen wat de consequenties van deze actie zou zijn. (Hij neemt toch zijn telefoon niet op als ik het ben... dus waarom zou ik)
Maar kleine draak kan hier helemaal helemaal helemaal niets aan doen.
Ha lieve Dertigmin,
Ik ben bang dat draakje wel vaker het slachtoffer gaat worden van de acties van zijn vader. Ik zie het niet als onverschilligheid, maar als een welbewuste daad om via jullie zoon controle over jou te blijven uitoefenen. Zo gaat dat althans bij ons. Mijn ex heeft inmiddels helemaal geen controle meer over mij, tot zijn grote frustratie. Hij gebruikt dus de weinige zaken waarbij hij denkt dat hij nog wel macht over mij kan uitoefenen. Dat zijn nu praktisch alleen nog de kinderen.
Ik ben er erg alert op dat ik niet inga op zijn pogingen mij te blijven intimideren en manipuleren. Dat is niet makkelijk als je gewend bent op een bepaalde manier te reageren. Wat ik doe is ten eerste alleen per e-mail (of evt. sms) communiceren. Dat geeft mij tijd om na te denken over een antwoord. Alle emotie die in mijn eerste klad-reactie staat, wis ik er uit. Vervolgens haal ik uit zijn e-mail de dingen die ík relevant vind en waarvan ík vind dat ik erop moet reageren. De helft van de dingen valt dan al af, soms zelfs de hele inhoud en dan reageer ik dus niet
Een reactie is wat hij wil. Hoe emotioneler en feller, hoe beter. Als je wilt reageren, doe het dan zo zakelijk mogelijk, liefst via je advocaat. En reageer vanuit jezelf, zeg wat jíj wilt zeggen. Maar niet, en dat is lastig, ervan uitgaan dat hij op dezelfde manier denkt als jij. Daarom dus puur zakelijk houden en geen dingen schrijven als "ik weet dat jij ook het beste met draakje voorhebt" en dergelijke, want dat is een aanname en bovendien is het maar de vraag of je gelijk hebt.
Vraag je allereerst af wat je wil bereiken met je reactie. Een spijtbetuiging (krijg je niet en schiet je niks mee op)? De belofte dat het niet meer zal gebeuren (koop je niks voor)? Het enige wat ik tegenwoordig nog meedeel zijn dingen waarvan ík vind dat hij ze moet weten (met name m.b.t. de kinderen) en belangrijke zaken die ik van hem verwacht (of juist niet).
Ik heb pas sinds kort besloten dat het ook wel ok is om gewoon niet te reageren op e-mails of sms'jes. Als alles gezegd is, is het klaar.
Jij denk dat het hem net zo veel kan schelen als jij dat draakje hier vervelende gevolgen van zou ondervinden. Geloof me, dat weet hij heus wel en dat is juist de hele opzet. Hij weet namelijk heel goed dat jíj je dat wel aantrekt en dat dat jouw zwakke plek is. Laat je zwakheid dus niet zien, geef geen reactie of niet meer dan strikt noodzakelijk en probeer draakje zo goed mogelijk erdoorheen te loodsen. Dat doe je volgens mij heel goed.
liefs,
dubio
Zon,
Dat klopt. Ik voel me steeds minder verantwoordelijk, maar het blijft toch iets zitten. Het liefst wilde ik hem bellen en hem uitleggen wat de consequenties van deze actie zou zijn. (Hij neemt toch zijn telefoon niet op als ik het ben... dus waarom zou ik)
Maar kleine draak kan hier helemaal helemaal helemaal niets aan doen.
Ha lieve Dertigmin,
Ik ben bang dat draakje wel vaker het slachtoffer gaat worden van de acties van zijn vader. Ik zie het niet als onverschilligheid, maar als een welbewuste daad om via jullie zoon controle over jou te blijven uitoefenen. Zo gaat dat althans bij ons. Mijn ex heeft inmiddels helemaal geen controle meer over mij, tot zijn grote frustratie. Hij gebruikt dus de weinige zaken waarbij hij denkt dat hij nog wel macht over mij kan uitoefenen. Dat zijn nu praktisch alleen nog de kinderen.
Ik ben er erg alert op dat ik niet inga op zijn pogingen mij te blijven intimideren en manipuleren. Dat is niet makkelijk als je gewend bent op een bepaalde manier te reageren. Wat ik doe is ten eerste alleen per e-mail (of evt. sms) communiceren. Dat geeft mij tijd om na te denken over een antwoord. Alle emotie die in mijn eerste klad-reactie staat, wis ik er uit. Vervolgens haal ik uit zijn e-mail de dingen die ík relevant vind en waarvan ík vind dat ik erop moet reageren. De helft van de dingen valt dan al af, soms zelfs de hele inhoud en dan reageer ik dus niet
Een reactie is wat hij wil. Hoe emotioneler en feller, hoe beter. Als je wilt reageren, doe het dan zo zakelijk mogelijk, liefst via je advocaat. En reageer vanuit jezelf, zeg wat jíj wilt zeggen. Maar niet, en dat is lastig, ervan uitgaan dat hij op dezelfde manier denkt als jij. Daarom dus puur zakelijk houden en geen dingen schrijven als "ik weet dat jij ook het beste met draakje voorhebt" en dergelijke, want dat is een aanname en bovendien is het maar de vraag of je gelijk hebt.
Vraag je allereerst af wat je wil bereiken met je reactie. Een spijtbetuiging (krijg je niet en schiet je niks mee op)? De belofte dat het niet meer zal gebeuren (koop je niks voor)? Het enige wat ik tegenwoordig nog meedeel zijn dingen waarvan ík vind dat hij ze moet weten (met name m.b.t. de kinderen) en belangrijke zaken die ik van hem verwacht (of juist niet).
Ik heb pas sinds kort besloten dat het ook wel ok is om gewoon niet te reageren op e-mails of sms'jes. Als alles gezegd is, is het klaar.
Jij denk dat het hem net zo veel kan schelen als jij dat draakje hier vervelende gevolgen van zou ondervinden. Geloof me, dat weet hij heus wel en dat is juist de hele opzet. Hij weet namelijk heel goed dat jíj je dat wel aantrekt en dat dat jouw zwakke plek is. Laat je zwakheid dus niet zien, geef geen reactie of niet meer dan strikt noodzakelijk en probeer draakje zo goed mogelijk erdoorheen te loodsen. Dat doe je volgens mij heel goed.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 3 september 2008 om 23:48
Zonnepitje, wat fijn dat je het Gesprek achter de rug hebt. Voor mij een van de vreselijkste momenten in mijn leven Fijn dat je het samen met je man hebt kunnen doen. Mijn ex was, zoals gewoonlijk, alleen lichamelijk aanwezig. Ik heb dat boekje ook gekocht, alleen later.
Ik zou er af en toe op terug blijven komen, als je er een goed moment voor ziet. Zelf vragen hoe ze dit allemaal ervaren en af en toe opmerkingen plaatsen die een opening geven voor een gesprek. Waarschijnlijk ten overvloede: een dergelijke bominslag in hun leven praat je niet in één keer uit.
Ik vraag me af hoe het voor de kinderen zal zijn dat jullie net zo doorleven als voorheen. Het kan erg verwarrend voor ze zijn. Vooral omdat ze klein zijn en erg in het heden leven. Je kan wel zéggen dat je allebei ergens anders kan wonen en dat zelfs laten zien (door ze te betrekken bij je nieuwe huis e.d.). Maar ondertussen wonen papa en mama nog steeds bij elkaar en doen ze toch best lief tegen elkaar. Lief genoeg. Toch?
De kinderen willen niets liever dan dat papa en mama het toch nog goed maken en de hele boel afblazen. Dat gevoel houdt jarenlang, misschien wel een leven lang zelfs, aan. Ik denk dus dat het goed is dat ze ook concrete veranderingen zien in de manier waarop jullie met elkaar omgaan. Ik heb de indruk dat jullie nog veel samen doen, en dat lijkt me erg verwarrend en tegenstrijdig voor de kinderen. Die dingen lijken allemaal heel logisch omdat jullie nu eenmaal nog in één huis wonen, maar als je ervan uitgaat dat jullie relatie beëindigd is, zijn ze helemaal niet zo logisch. Eet je bijvoorbeeld elke avond samen met een ex? Ga je samen uitstapjes maken, enz? Misschien iets om over na te denken.
Heerlijk om te lezen over je pimpelavondje. Dat is echt weer de oude Zonnepit die je terugvindt. Nu voelt het nog onwennig, straks sta je er niet meer bij stil. Dat zijn ook de dingen die ik bedoel die vanaf nu gaan veranderen. De kinderen zien dat. Ze zullen gaan zien dat jij beter in je vel zit, je vrijer voelt, zelfverzekerder bent. Je geeft ze zo'n goed voorbeeld!
liefs,
dubio
Ik zou er af en toe op terug blijven komen, als je er een goed moment voor ziet. Zelf vragen hoe ze dit allemaal ervaren en af en toe opmerkingen plaatsen die een opening geven voor een gesprek. Waarschijnlijk ten overvloede: een dergelijke bominslag in hun leven praat je niet in één keer uit.
Ik vraag me af hoe het voor de kinderen zal zijn dat jullie net zo doorleven als voorheen. Het kan erg verwarrend voor ze zijn. Vooral omdat ze klein zijn en erg in het heden leven. Je kan wel zéggen dat je allebei ergens anders kan wonen en dat zelfs laten zien (door ze te betrekken bij je nieuwe huis e.d.). Maar ondertussen wonen papa en mama nog steeds bij elkaar en doen ze toch best lief tegen elkaar. Lief genoeg. Toch?
De kinderen willen niets liever dan dat papa en mama het toch nog goed maken en de hele boel afblazen. Dat gevoel houdt jarenlang, misschien wel een leven lang zelfs, aan. Ik denk dus dat het goed is dat ze ook concrete veranderingen zien in de manier waarop jullie met elkaar omgaan. Ik heb de indruk dat jullie nog veel samen doen, en dat lijkt me erg verwarrend en tegenstrijdig voor de kinderen. Die dingen lijken allemaal heel logisch omdat jullie nu eenmaal nog in één huis wonen, maar als je ervan uitgaat dat jullie relatie beëindigd is, zijn ze helemaal niet zo logisch. Eet je bijvoorbeeld elke avond samen met een ex? Ga je samen uitstapjes maken, enz? Misschien iets om over na te denken.
Heerlijk om te lezen over je pimpelavondje. Dat is echt weer de oude Zonnepit die je terugvindt. Nu voelt het nog onwennig, straks sta je er niet meer bij stil. Dat zijn ook de dingen die ik bedoel die vanaf nu gaan veranderen. De kinderen zien dat. Ze zullen gaan zien dat jij beter in je vel zit, je vrijer voelt, zelfverzekerder bent. Je geeft ze zo'n goed voorbeeld!
liefs,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 4 september 2008 om 00:28
Lieve Dubio,
Wat je net geventileert hebt is precies wat ik voel. Bedankt.
Het moeilijke is, wat jij ook beschrijft, is om vanuit jezelf te denken en niet meer vanuit hem.
Het loopt nu allemaal via de advocaat en ik merk dat ik er vrede mee krijg. Het is goed zo! Draakje is blij dat hij weer thuis is, maar mijn hart breekt elke keer dat ik hem aankijk.
Het punt is ook dat ik niet zo behandeld wil worden dus ook niet zo naar hem mag / moet doen. Voor mij gevoel dwingt hij mij nu om deze houding aan te nemen. Dat moet ik accepteren. Stoppen met het schuldig voelen, stoppen met de verantwoordelijkheid. Hij is verantwoordelijk voor zijn eigen acties.
Alleen de twijfel blijft. Nogmaals ik geloof in mij. Ik geloof in draak en mij.
Ben enorm blij dat je er weer bent.
Liefs.
Wat je net geventileert hebt is precies wat ik voel. Bedankt.
Het moeilijke is, wat jij ook beschrijft, is om vanuit jezelf te denken en niet meer vanuit hem.
Het loopt nu allemaal via de advocaat en ik merk dat ik er vrede mee krijg. Het is goed zo! Draakje is blij dat hij weer thuis is, maar mijn hart breekt elke keer dat ik hem aankijk.
Het punt is ook dat ik niet zo behandeld wil worden dus ook niet zo naar hem mag / moet doen. Voor mij gevoel dwingt hij mij nu om deze houding aan te nemen. Dat moet ik accepteren. Stoppen met het schuldig voelen, stoppen met de verantwoordelijkheid. Hij is verantwoordelijk voor zijn eigen acties.
Alleen de twijfel blijft. Nogmaals ik geloof in mij. Ik geloof in draak en mij.
Ben enorm blij dat je er weer bent.
Liefs.
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
donderdag 4 september 2008 om 11:39
Heee Dubiootje ik heb je gemist!
Wil je uitgebreid horen hoe het gaat , dan verwijs ik je even door naar een topic op Psyche (lang geleden verkracht).. en de korte versie: het gaat goed, flink in beweging, maar vorderingen en zelfoverwinningen, en dat is zo'n goed gevoel!
Voor iedereen hier
*gaat weer weg*
Wil je uitgebreid horen hoe het gaat , dan verwijs ik je even door naar een topic op Psyche (lang geleden verkracht).. en de korte versie: het gaat goed, flink in beweging, maar vorderingen en zelfoverwinningen, en dat is zo'n goed gevoel!
Voor iedereen hier
*gaat weer weg*
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 6 september 2008 om 12:29
Ha lieve Elmer! Ik heb je ook gemist. Ik zal eens lezen in het andere topic, ik wist niet dat je daar meeschreef. Ik ben blij te horen dat je zo de goede kant op gaat!!
Dertigmin, je bent heel goed bezig volgens mij. Waar twijfel je nu precies aan? Zitten je toch nog dingen dwars, dingen waar je voor je gevoel verantwoordelijk voor bent? Gevoel en verstand kunnen soms niet op één lijn zitten.
Hier is het tamelijk rustig, ex stort zich nu op het onderdeel "informatievoorziening over de kinderen" om mij te blijven commanderen. Ik ga er niet meer op in, ik geef hem de informatie die ik hem moet geven (en ook wel eens wat extra) maar blijf niet over en weer communiceren (groot woord) over dingen die nergens over gaan. Dan gaat het gewoon om het mij dwingen te blijven antwoorden en dat doe ik niet meer. Ik ben zijn slaafje niet (meer)!
Ondertussen doe ik leuke dingen voor mezelf, hervind ik mijn energie (vakantie heeft me goed gedaan!) en krijg ik steeds meer zin om weer dingen op te pakken. Mijn leven draait nu vooral om mij
liefs,
dubio
Dertigmin, je bent heel goed bezig volgens mij. Waar twijfel je nu precies aan? Zitten je toch nog dingen dwars, dingen waar je voor je gevoel verantwoordelijk voor bent? Gevoel en verstand kunnen soms niet op één lijn zitten.
Hier is het tamelijk rustig, ex stort zich nu op het onderdeel "informatievoorziening over de kinderen" om mij te blijven commanderen. Ik ga er niet meer op in, ik geef hem de informatie die ik hem moet geven (en ook wel eens wat extra) maar blijf niet over en weer communiceren (groot woord) over dingen die nergens over gaan. Dan gaat het gewoon om het mij dwingen te blijven antwoorden en dat doe ik niet meer. Ik ben zijn slaafje niet (meer)!
Ondertussen doe ik leuke dingen voor mezelf, hervind ik mijn energie (vakantie heeft me goed gedaan!) en krijg ik steeds meer zin om weer dingen op te pakken. Mijn leven draait nu vooral om mij
liefs,
dubio
Ga in therapie!
zaterdag 6 september 2008 om 21:46
zaterdag 6 september 2008 om 21:51
zaterdag 6 september 2008 om 22:08
Nee, Mamz, niet doen hoor. Kom op zeg, je hoeft een vent er toch niet aan te herinneren dat hij kinderen heeft? Heel triest voor de kinderen dat hij zo weinig interesse heeft. Maar jij kunt alleen maar een leuke moeder voor ze zijn, het vaderschap is geheel aan hem voorbehouden.
Hebben jullie geen formele omgangsregeling? Komt hij zelf op de proppen als hij de kinderen wil zien?
Hebben jullie geen formele omgangsregeling? Komt hij zelf op de proppen als hij de kinderen wil zien?
Ga in therapie!
zaterdag 6 september 2008 om 22:18
Formele omgangsregeling: ik heb ooit een papiertje mogen opstellen met mijn interpretatie van zijn en mijn wensen. Nou ja, de zijne eigenlijk. Zelf heb ik liever om de twee weken dan elke week.
Hij wilde wel een papier van de rechtbank of zo maar ja, daar kom je niet aan als ex-samenwonenden zonder onenigheid.
Het papiertje is hij kwijtgeraakt, dus niks noppes nada nu. -ik heb niet eens de moeite genomen om er een kopietje van te maken-
Het heeft gewoon weinig zin om hem aan zijn kont te hangen. Als'ie te druk is met zijn eigen leven is dat zo. Gaat 'ie daar echt geen verandering in brengen, krijg ik alleen het zoveelste 'ik hou van ze' en excuusje enzo.
Zit ik vervolgens dagen 'vrij' te houden opdat hij zijn kinderen hem kan kunnen zien.
Het kan zijn dat 'ie morgen belt, het kan ook nog maanden duren. In het kwaaiste geval zelfs jaren.
Hij wilde wel een papier van de rechtbank of zo maar ja, daar kom je niet aan als ex-samenwonenden zonder onenigheid.
Het papiertje is hij kwijtgeraakt, dus niks noppes nada nu. -ik heb niet eens de moeite genomen om er een kopietje van te maken-
Het heeft gewoon weinig zin om hem aan zijn kont te hangen. Als'ie te druk is met zijn eigen leven is dat zo. Gaat 'ie daar echt geen verandering in brengen, krijg ik alleen het zoveelste 'ik hou van ze' en excuusje enzo.
Zit ik vervolgens dagen 'vrij' te houden opdat hij zijn kinderen hem kan kunnen zien.
Het kan zijn dat 'ie morgen belt, het kan ook nog maanden duren. In het kwaaiste geval zelfs jaren.
zaterdag 6 september 2008 om 22:27
zaterdag 6 september 2008 om 22:49
Ik heb inspraak in de afhaaltijden -'t zou wat moois zijn wanneer niet- maar als het zo weinig gebeurt kom ik hem wel makkelijker tegemoet. Als ik niet stijf van de stress sta of zo.
Denk dat eens per week inmiddels wel verleden tijd is. Niet te doen. Inmiddels krijg ik het idee dat dat ook bij zijn eerste zoon alleen een ideaal was, en maar heel kort werkelijkheid.
Overigens heel goed van je dat je je niet meer laat verleiden tot nutteloze mails..
Denk dat eens per week inmiddels wel verleden tijd is. Niet te doen. Inmiddels krijg ik het idee dat dat ook bij zijn eerste zoon alleen een ideaal was, en maar heel kort werkelijkheid.
Overigens heel goed van je dat je je niet meer laat verleiden tot nutteloze mails..
zondag 7 september 2008 om 16:37
Dubio,
Waar ik vooral moeite mee heb is dat ik voor mijn GEVOEL hetzelfde terug doe. Ik onthoud hem zijn kind.
Aan de ander kant weet ik ook dat er eerst afspraken moeten worden gemaakt. Anders weet kleine draak ook niet waar hij aan toe is. Als ik Mamz lees dan word ik er zo moedeloos van. Moet ik dan maar aan grillen tegemoet komen? Alles voor de lieve vrede?
Daarom weet ik dat ik in mijn gelijk sta. Mijn kind trekt dit niet.
Snap je wat ik bedoel?
Liefs 30-
Waar ik vooral moeite mee heb is dat ik voor mijn GEVOEL hetzelfde terug doe. Ik onthoud hem zijn kind.
Aan de ander kant weet ik ook dat er eerst afspraken moeten worden gemaakt. Anders weet kleine draak ook niet waar hij aan toe is. Als ik Mamz lees dan word ik er zo moedeloos van. Moet ik dan maar aan grillen tegemoet komen? Alles voor de lieve vrede?
Daarom weet ik dat ik in mijn gelijk sta. Mijn kind trekt dit niet.
Snap je wat ik bedoel?
Liefs 30-
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
maandag 8 september 2008 om 13:29
Ha lieve 30-,
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt met hetzelfde terugdoen.
Je hoeft je zeker niet aan de grillen van je ex over te leveren. Dat is ook niet zo moeilijk (je moet het wel leren, dat is een ander verhaal!). Gelukkig liggen jouw belang en dat van je zoontje op één lijn. Jullie hebben allebei duidelijkheid nodig. Jij kunt die duidelijkheid verschaffen door draakje van jouw kant duidelijk te maken wat een omgangsregeling inhoudt en wat de rechten en verplichtingen over en weer zijn.
Dat is makkelijker als er een formele regeling ligt, maar anders kun je uitleggen dat papa en mama daar een afspraak over hebben gemaakt en dat jullie je daaraan moeten houden. En hij ook, want de afspraak gaat over hem. Leg ook uit waarom het belangrijk is dat hij zijn vader regelmatig ziet en een band met hem houdt.
Ik heb vele malen meegemaakt dat mijn ex zich niet aan de regeling hield, vaak zonder enige uitleg. Dat is aan hem, de kinderen zien natuurlijk wat er gebeurt... dat is jammer, maar niet iets waar ik iets aan kan doen. Ik zeg dan gewoon hoe het is (papa heeft een e-mail gestuurd dat hij morgen niet komt, er staat niet in waarom niet, jullie kunnen hem bellen om het te vragen).
Verder zorg ik ervoor dat ik me aan de regeling houd. Toen mijn ex weigerde mij te zeggen hoe laat hij de kinderen zou terugbrengen, heb ik gezegd dat ik dan niet kan garanderen of ik thuis ben. Inderdaad is het voorgekomen dat ik weg was als hij met de kinderen onderweg was (in dat geval belden de kinderen op om door te geven dat ze eraan kwamen en was ik wel thuis als ze kwamen). Het is zíjn keus om hiervoor geen verantwoordelijkheid te willen nemen, met het risico voor een gesloten deur te staan. Ik ga geen rekening houden met hem als hij geen duidelijkheid kan geven.
Zo merkt hij keer op keer dat hij op deze manier geen macht over me kan uitoefenen. En dáár, lieve 30-, is het hem namelijk om begonnen. Hoewel ik het vervelend vind voor de kinderen dat het zo gaat, kan ik het (van mijn kant) prima aan ze uitleggen. Het is jammer dat zij dan verantwoordelijkheid moeten nemen (door mij te bellen om zeker te weten dat ik thuis ben).
Dat geeft hun onzekerheid, die wordt veroorzaakt door hun vader. Toch ben ik er zeker van dat ik er op den duur goed aan doe dit beleid te volgen. Zij zullen er absoluut meer schade van ondervinden als ik steeds inbind en me aan mijn ex aanpas en me door hem met de kinderen laat manipuleren. Dan houdt zijn gedrag nooit op en zullen de kinderen daar steeds meer voor worden ingezet. Op termijn is dit dus een gezondere oplossing, ook omdat ze zien dat manipulatie níet loont. In elk geval niet bij hun moeder
Probeer dus het langetermijndoel in de gaten te houden, lieve 30-. Besef wanneer je gemanipuleerd of gebruikt wordt en ga er niet in mee. Daar bewijs je je kind een grote dienst mee, hoeveel pijn het op dat moment ook doet.
liefs,
dubio
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt met hetzelfde terugdoen.
Je hoeft je zeker niet aan de grillen van je ex over te leveren. Dat is ook niet zo moeilijk (je moet het wel leren, dat is een ander verhaal!). Gelukkig liggen jouw belang en dat van je zoontje op één lijn. Jullie hebben allebei duidelijkheid nodig. Jij kunt die duidelijkheid verschaffen door draakje van jouw kant duidelijk te maken wat een omgangsregeling inhoudt en wat de rechten en verplichtingen over en weer zijn.
Dat is makkelijker als er een formele regeling ligt, maar anders kun je uitleggen dat papa en mama daar een afspraak over hebben gemaakt en dat jullie je daaraan moeten houden. En hij ook, want de afspraak gaat over hem. Leg ook uit waarom het belangrijk is dat hij zijn vader regelmatig ziet en een band met hem houdt.
Ik heb vele malen meegemaakt dat mijn ex zich niet aan de regeling hield, vaak zonder enige uitleg. Dat is aan hem, de kinderen zien natuurlijk wat er gebeurt... dat is jammer, maar niet iets waar ik iets aan kan doen. Ik zeg dan gewoon hoe het is (papa heeft een e-mail gestuurd dat hij morgen niet komt, er staat niet in waarom niet, jullie kunnen hem bellen om het te vragen).
Verder zorg ik ervoor dat ik me aan de regeling houd. Toen mijn ex weigerde mij te zeggen hoe laat hij de kinderen zou terugbrengen, heb ik gezegd dat ik dan niet kan garanderen of ik thuis ben. Inderdaad is het voorgekomen dat ik weg was als hij met de kinderen onderweg was (in dat geval belden de kinderen op om door te geven dat ze eraan kwamen en was ik wel thuis als ze kwamen). Het is zíjn keus om hiervoor geen verantwoordelijkheid te willen nemen, met het risico voor een gesloten deur te staan. Ik ga geen rekening houden met hem als hij geen duidelijkheid kan geven.
Zo merkt hij keer op keer dat hij op deze manier geen macht over me kan uitoefenen. En dáár, lieve 30-, is het hem namelijk om begonnen. Hoewel ik het vervelend vind voor de kinderen dat het zo gaat, kan ik het (van mijn kant) prima aan ze uitleggen. Het is jammer dat zij dan verantwoordelijkheid moeten nemen (door mij te bellen om zeker te weten dat ik thuis ben).
Dat geeft hun onzekerheid, die wordt veroorzaakt door hun vader. Toch ben ik er zeker van dat ik er op den duur goed aan doe dit beleid te volgen. Zij zullen er absoluut meer schade van ondervinden als ik steeds inbind en me aan mijn ex aanpas en me door hem met de kinderen laat manipuleren. Dan houdt zijn gedrag nooit op en zullen de kinderen daar steeds meer voor worden ingezet. Op termijn is dit dus een gezondere oplossing, ook omdat ze zien dat manipulatie níet loont. In elk geval niet bij hun moeder
Probeer dus het langetermijndoel in de gaten te houden, lieve 30-. Besef wanneer je gemanipuleerd of gebruikt wordt en ga er niet in mee. Daar bewijs je je kind een grote dienst mee, hoeveel pijn het op dat moment ook doet.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 9 september 2008 om 19:57
Lieve Dubio,
Na gister een off-dag te hebben gehad, scheen vanochtend de zon weer. Raar toch, dat je zo heen en weer kan gaan qua emoties.
Wat jij schrijft over je ex is zeer herkenbaar. Bij mij is het enige verschil dat draakje 5 jaar is. En dus bv niet kan bellen van te voren. Daarom wil ik de haal- en brengtijden, de weekenden en de doordeweekse dagen vast hebben liggen.
Dat is hem ook gevraagd vorige week maandag (via mijn advocaat), daar heb ik een lullig briefje van zijn advocaat op terug gehad, dat ik mij aan de voorlopige voorzieningen moet houden zolang de beschikking niet ingeschreven is bij de burgerlijke stand. (Dit is dus pertinent onwaar, dit geld alleen maar voor de alimentatie)
Nu krijg ik belletjes, mailtjes (Goh, hij weet opeens hoe dit werkt). Het enige wat ik hierop reageer is: Beste ex, Zoals gevraagd door mijn advocaat wil ik graag dat jij je conformeert aan de beschikking en aangeeft wanneer jij draak kan ophalen en wegbrengen en wanneer je de omgangsregeling in wilt laten gaan. Niets meer en niets minder.
Zodra dit gebeurt is kan de omgang starten. Ik ga niet een kind van 5 overgeven aan zijn nukken. Je zal zien dat er zometeen een Hoger Beroep komt en dit soort dingen komen naar voren. Krijg ik het verwijt waarom ik mijn kind mee geef met iemand die zo doet???
Ik heb vandaag een dag (misschien wel door het mooie weer) dat ik er weer tegen aan kan. Volgende week kan het natuurlijk weer zo anders zijn.
Dit is dus mijn lange termijn doelstelling. Een Hoger Beroep kan nog wel 4 maanden duren. In die 4 maanden moet het duidelijk zijn voor draak. Miss zal ik wel even slikken omdat de haal- brengtijden niet uitkomen voor mij. Maar dat zien we dan wel. Ik heb geen intentie om draak bij zijn vader weg te houden ook niet onder mijn voorwaarden. Maar een beetje normale communicatie voor Draak (niet voor mij) moet kunnen.
Bedankt voor je duidelijke verhaal. (Ik had er gisteren veel aan) en je steun.
Liefs
Na gister een off-dag te hebben gehad, scheen vanochtend de zon weer. Raar toch, dat je zo heen en weer kan gaan qua emoties.
Wat jij schrijft over je ex is zeer herkenbaar. Bij mij is het enige verschil dat draakje 5 jaar is. En dus bv niet kan bellen van te voren. Daarom wil ik de haal- en brengtijden, de weekenden en de doordeweekse dagen vast hebben liggen.
Dat is hem ook gevraagd vorige week maandag (via mijn advocaat), daar heb ik een lullig briefje van zijn advocaat op terug gehad, dat ik mij aan de voorlopige voorzieningen moet houden zolang de beschikking niet ingeschreven is bij de burgerlijke stand. (Dit is dus pertinent onwaar, dit geld alleen maar voor de alimentatie)
Nu krijg ik belletjes, mailtjes (Goh, hij weet opeens hoe dit werkt). Het enige wat ik hierop reageer is: Beste ex, Zoals gevraagd door mijn advocaat wil ik graag dat jij je conformeert aan de beschikking en aangeeft wanneer jij draak kan ophalen en wegbrengen en wanneer je de omgangsregeling in wilt laten gaan. Niets meer en niets minder.
Zodra dit gebeurt is kan de omgang starten. Ik ga niet een kind van 5 overgeven aan zijn nukken. Je zal zien dat er zometeen een Hoger Beroep komt en dit soort dingen komen naar voren. Krijg ik het verwijt waarom ik mijn kind mee geef met iemand die zo doet???
Ik heb vandaag een dag (misschien wel door het mooie weer) dat ik er weer tegen aan kan. Volgende week kan het natuurlijk weer zo anders zijn.
Dit is dus mijn lange termijn doelstelling. Een Hoger Beroep kan nog wel 4 maanden duren. In die 4 maanden moet het duidelijk zijn voor draak. Miss zal ik wel even slikken omdat de haal- brengtijden niet uitkomen voor mij. Maar dat zien we dan wel. Ik heb geen intentie om draak bij zijn vader weg te houden ook niet onder mijn voorwaarden. Maar een beetje normale communicatie voor Draak (niet voor mij) moet kunnen.
Bedankt voor je duidelijke verhaal. (Ik had er gisteren veel aan) en je steun.
Liefs
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
dinsdag 9 september 2008 om 23:20
Mijn kinderen zijn 5 en 7 en hebben ook hulp nodig van hun vader om te bellen. Het punt is dat het niet hun verantwoordelijkheid is ervoor te zorgen dat ik weet hoe laat ze thuiskomen. Dat bellen hoeft dus ook helemaal niet. Overigens zorgde ik er wel altijd dat ik om 6 uur thuis was en was ik niet ver uit de buurt als ze zouden bellen dat ze voor de deur stonden. Waar het mij om ging, is dat ik me niet liet manipuleren. Het was erg vervelend als ik er in mijn plannen rekening mee hield dat ik om 5 uur thuis moest zijn en de kinderen kwamen pas om half 7.
Ik spreek in de verleden tijd, omdat mijn ex de terugbrengtijden nu redelijk respecteert. Dit is waarschijnlijk mede het gevolg van het feit dat hij mij er niet mee in zijn macht kreeg. Zo zie je dat een beleid van voet bij stuk houden en duidelijk maken dat je je met de kinderen niet laat manipuleren vruchten af kan werpen. Ook al is het op het moment zelf heel vervelend en voel je jezelfs schuldig tegenover de kinderen, zelfs als je weet dat je ex de situatie oproept.
Ik begrijp de situatie niet helemaal. Er is een beschikking (definitief, begrijp ik?) maar er zijn geen tijden vastgesteld?
Ik ben blij dat je wat aan mijn woorden hebt
liefs,
dubio
Ik spreek in de verleden tijd, omdat mijn ex de terugbrengtijden nu redelijk respecteert. Dit is waarschijnlijk mede het gevolg van het feit dat hij mij er niet mee in zijn macht kreeg. Zo zie je dat een beleid van voet bij stuk houden en duidelijk maken dat je je met de kinderen niet laat manipuleren vruchten af kan werpen. Ook al is het op het moment zelf heel vervelend en voel je jezelfs schuldig tegenover de kinderen, zelfs als je weet dat je ex de situatie oproept.
Ik begrijp de situatie niet helemaal. Er is een beschikking (definitief, begrijp ik?) maar er zijn geen tijden vastgesteld?
Ik ben blij dat je wat aan mijn woorden hebt
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 9 september 2008 om 23:49
Ha Dubio,
Ja, de beschikking is defintief. Alleen de rechter heeft wat openingen gehouden. Zoals de haal- brengtijden en de vakantieverdeling.
(Ik zie het er trouwens van komen dat dat ook nog gerechtelijk moet worden vastgesteld, met alle gevolgen vandien zoals RvK en Jeugdzorg)
Door jouw woorden weet ik dat ik niet de enige bent. Het gaat met ups en downs. Ik weet niet of daarvoor jou herkenbaarheid in zit? De ene x ben je super sterk en laat je "hem" niet toe. De volgende x ben je woest en verdrietig doordat je idd schuldig voelt naar je kind toe. Ik probeer net zoals jij heel veel dingen uit te spreken. Op een kinderlijke manier, zonder vervelend te praten over vaders. Dat werkt, merk ik, draak is enorm rustig onder deze situatie. Natuurlijk wil hij graag naar papa, maar hij begrijpt ook dat papa hem gewoon naar zijn nieuwe school moet brengen en dat mama dat zeker moet weten. Het is een lieve schat die draak van mij.
Hoe ver ben jij dan in het hele verhaal?
Liefs 30- (thanx again)
Ja, de beschikking is defintief. Alleen de rechter heeft wat openingen gehouden. Zoals de haal- brengtijden en de vakantieverdeling.
(Ik zie het er trouwens van komen dat dat ook nog gerechtelijk moet worden vastgesteld, met alle gevolgen vandien zoals RvK en Jeugdzorg)
Door jouw woorden weet ik dat ik niet de enige bent. Het gaat met ups en downs. Ik weet niet of daarvoor jou herkenbaarheid in zit? De ene x ben je super sterk en laat je "hem" niet toe. De volgende x ben je woest en verdrietig doordat je idd schuldig voelt naar je kind toe. Ik probeer net zoals jij heel veel dingen uit te spreken. Op een kinderlijke manier, zonder vervelend te praten over vaders. Dat werkt, merk ik, draak is enorm rustig onder deze situatie. Natuurlijk wil hij graag naar papa, maar hij begrijpt ook dat papa hem gewoon naar zijn nieuwe school moet brengen en dat mama dat zeker moet weten. Het is een lieve schat die draak van mij.
Hoe ver ben jij dan in het hele verhaal?
Liefs 30- (thanx again)
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
woensdag 10 september 2008 om 00:17
Het is een proces en ik denk dat ik er nu wel ver in ben. Dus weinig ups en downs meer. Het raakt me emotioneel niet meer zo erg. Ik heb mijn ex, denk ik, ook inmiddels enigszins 'opgevoed' in de zin dat hij blijkbaar inziet dat bepaald gedrag niets oplevert. Hij houdt zich verbazend rustig, respecteert inmiddels mijn verzoek geen discussies te voeren bij het halen en brengen van de kinderen en per e-mail te communiceren.
Wij zijn nu 2 jaar uit elkaar. Het is een lange weg gehad, maar hij heeft nu weinig tot geen invloed meer op mijn gevoelens en gemoedstoestand. Ik hoop dat jij ook op dat punt komt, maar ik denk het wel. Je bent op de goede weg! Ook petje af voor hoe je het aanpakt met draakje
Wij zijn nu 2 jaar uit elkaar. Het is een lange weg gehad, maar hij heeft nu weinig tot geen invloed meer op mijn gevoelens en gemoedstoestand. Ik hoop dat jij ook op dat punt komt, maar ik denk het wel. Je bent op de goede weg! Ook petje af voor hoe je het aanpakt met draakje
Ga in therapie!
