Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
maandag 15 september 2008 om 12:01
Ha Rabeltje, hoe is het met je? Wat zijn je plannen?
Lieve Klara, ik ben heel blij van je te horen! Ik maakte me zorgen, Iseo vast ook (nog 100x meer dan ik, als ik haar ken). Ik begrijp heel goed waar je doorheen gaat. Je moet de geschiedenis herschrijven, lijkt het wel. Alles herbeleven en er een nieuwe betekenis aan geven met je blik en wetenschap van nu. Dat is confronterend, maar ook louterend. En het houdt een keer op, gelukkig. Dan ga je je weer op jezelf en de toekomst richten.
Waar wacht je precies op? Heb je de nodige stappen al genomen om de scheiding in gang te zetten en voorlopige voorzieningen aan te vragen? Dit is toch ook niets! En je hoeft toch niet vanwege zo'n lamlul (excusez le mot) voor onbepaalde tijd bij anderen te gaan inwonen? Jij met de kinderen op een mudje en hij riant in jullie woning, zit het zo?
Ik snap dat je kwaad bent op hem en op jezelf. Dat is heel goed, want die kwaadheid gaat je aanzetten tot actie en je verder helpen. Steeds verder bij hem vandaag en dichter bij jezelf. Slaap je een beetje? Lukt het je leuke dingen voor jezelf te doen, te genieten van de vrijheid die je nu hebt?
liefs,
dubio
Lieve Klara, ik ben heel blij van je te horen! Ik maakte me zorgen, Iseo vast ook (nog 100x meer dan ik, als ik haar ken). Ik begrijp heel goed waar je doorheen gaat. Je moet de geschiedenis herschrijven, lijkt het wel. Alles herbeleven en er een nieuwe betekenis aan geven met je blik en wetenschap van nu. Dat is confronterend, maar ook louterend. En het houdt een keer op, gelukkig. Dan ga je je weer op jezelf en de toekomst richten.
Waar wacht je precies op? Heb je de nodige stappen al genomen om de scheiding in gang te zetten en voorlopige voorzieningen aan te vragen? Dit is toch ook niets! En je hoeft toch niet vanwege zo'n lamlul (excusez le mot) voor onbepaalde tijd bij anderen te gaan inwonen? Jij met de kinderen op een mudje en hij riant in jullie woning, zit het zo?
Ik snap dat je kwaad bent op hem en op jezelf. Dat is heel goed, want die kwaadheid gaat je aanzetten tot actie en je verder helpen. Steeds verder bij hem vandaag en dichter bij jezelf. Slaap je een beetje? Lukt het je leuke dingen voor jezelf te doen, te genieten van de vrijheid die je nu hebt?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
maandag 15 september 2008 om 15:10
Dú! Ja goed....
Hand nog pijn (verbrand, 2e graads en het ziet er uit als tartaar) maar verder goed. Druk. Schrijvende aan een film waar ik nu al wanhopig van wordt en volgende week drie dagen filmen voor 'De Co-assistent' een serie op Net 5. En dan een oppaskind, de komende vier maanden op maandag en een huis dat gebouwd wordt en vol moet met nieuwe dingen die ik op internet bij elkaar scharrel voor de laagste prijzen.
Druk dus!
En hoe is het met jou?
Hand nog pijn (verbrand, 2e graads en het ziet er uit als tartaar) maar verder goed. Druk. Schrijvende aan een film waar ik nu al wanhopig van wordt en volgende week drie dagen filmen voor 'De Co-assistent' een serie op Net 5. En dan een oppaskind, de komende vier maanden op maandag en een huis dat gebouwd wordt en vol moet met nieuwe dingen die ik op internet bij elkaar scharrel voor de laagste prijzen.
Druk dus!
En hoe is het met jou?
maandag 15 september 2008 om 15:34
O, o, o, wat een spannend leven heb je toch Lé! Kom je zelf voor in de serie?
Schrikken zeg, zo'n verbranding Niet je schrijfhand, hoop ik?
Met mij goed hoor, de hele juridische rambam komt hier weer op stoom, maar ik ben er klaar voor Ik ben nogal moe, maar ik vermoed dat het zou helpen als ik eens voor 1 uur, half 2 naar bed ga.
Schrikken zeg, zo'n verbranding Niet je schrijfhand, hoop ik?
Met mij goed hoor, de hele juridische rambam komt hier weer op stoom, maar ik ben er klaar voor Ik ben nogal moe, maar ik vermoed dat het zou helpen als ik eens voor 1 uur, half 2 naar bed ga.
Ga in therapie!
maandag 15 september 2008 om 15:41
Dat zou zeker helpen Dubio, lekker slapen, daar knapt een mens van op. Niet dat ik het zelf zo lekker doe haha maar een ander adviseren, daar ben ik nogal goed in he....
Gaat het lang duren, de juridische rambam? Maanden? Of jaren?
Ja, ik ga zelf spelen in de serie, twee dagen filmen en een dag repeteren hoorde ik net. Ben benieuwd, ik heb het script nog niet gelezen maar gezien mijn voorkomen zal het wel weer iemand zijn die niet al te snugger is en zelfs in een ziekenhuissituatie nog ongezond gaat zitten doen of zo. De tijd dat ik voor mooie, jonge, slimme blom werd gevraagd is voorgoed voorbij ben ik bang.....
Gaat het lang duren, de juridische rambam? Maanden? Of jaren?
Ja, ik ga zelf spelen in de serie, twee dagen filmen en een dag repeteren hoorde ik net. Ben benieuwd, ik heb het script nog niet gelezen maar gezien mijn voorkomen zal het wel weer iemand zijn die niet al te snugger is en zelfs in een ziekenhuissituatie nog ongezond gaat zitten doen of zo. De tijd dat ik voor mooie, jonge, slimme blom werd gevraagd is voorgoed voorbij ben ik bang.....
maandag 15 september 2008 om 15:55
Lieve Klara,
Als de oogkleppen afvallen dan is dat confronterend en angstaanjagend, kwaadmakend en verdrietig. Nodig, dat wel, om verder te kunnen maar alle bovenstaande dingen is het ook. Heel erg voor je dat je het nu door moet maken en ook onafwendbaar.
Zoals de waard is....dat spreekwoord, dat geldt zo voor je ex. Voor mijn ex ook die altijd achterdochtig was en intussen zelf rotzooien met anderen. Iemand die heel achterdochtig is die vertrouw ik nimmer meer, dan weet ik meteen wat voor vlees ik in de kuip heb. Je leert er van, zo hard allemaal maar dat is dan nog het positieve ding wat je er uit gaat halen, dat het je niet meer zal overkomen.
Ik hoop dat het voet bij stuk houden je niet al te lastig af zal gaan. Veranderen doet hij nooit van z'n leven en als jij hem vergeeft al helemaal niet. Dat je zo je best hebt gedaan voor iemand die je vertrouwen en al je harde werk helemaal niet waard was is verschrikkelijk he? Ik weet nog wel dat ik echt jaren na mijn scheiding nog wakker werd 's nachts, van de schrik, van de boosheid, van de walging, dan had ik er blijkbaar over gedroomd of zo en dan kon ik me met terugwerkende kracht weer rot en stom voelen.
Ik hoop voor jou dat je dat gevoel van het fout te hebben gedaan achter je kunt laten. Wat moet je doen als iemand blijft ontkennen? Toch maar op je gevoel afgaan, terwijl de ander volhoudt dat je gek bent en dat er niks aan de hand is? Je gaat aan jezelf twijfelen en dat heeft hij moedwillig zo ver laten komen. Heel kwalijk.
Mijn ex bedroog mij eerst met zijn nieuwe vrouw en bedroog haar vervolgens maanden met mij, nadat we uit elkaar waren gegaan. Zijn verklaring was 'ik ben niet veranderd' (met andere woorden, ik ging vreemd en dat zal ik blijven doen, zo ben ik nu eenmaal) Dat heb ik goed in mijn oren geknoopt. Zo iemand verandert niet, daar heeft hij geen baat bij, dus is er geen enkele reden om niet vreemd te blijven gaan. Dat zal voor jou ex ook gelden, ook al is hij nu gepikeerd dat jij dat niet gelooft.
Medelijden is prima op zich maar ik hoop dat het niet medelijden met medegevoel is maar medelijden met ironie en cynisme. Medelijden met gevoel kun je maar beter niet hebben. Hij is namelijk niet zielig. Meer treurig en iemand om met een boog om heen te lopen. Als partner is hij niet goed voor jou en je hebt aan den lijven ondervonden waarom hij niet deugt voor jou.
Fijn dat je goed en veilig bij je ouders bent. Heerlijk dat het daar veilig en warm is. Dat zijn voor mij woorden die een echt thuis vertegenwoordigen, 'warm en veilig'. Ik hoop voor jou dat het snel zal gaan met de scheiding en dat je ons er over vertelt wat je kwijt wil.
Ik leef mee en kijk ook uit naar het moment dat jij een plek hebt voor jezelf en de kinderen. Op een dag is het zo ver. Kijk er naar uit!
(f)
Als de oogkleppen afvallen dan is dat confronterend en angstaanjagend, kwaadmakend en verdrietig. Nodig, dat wel, om verder te kunnen maar alle bovenstaande dingen is het ook. Heel erg voor je dat je het nu door moet maken en ook onafwendbaar.
Zoals de waard is....dat spreekwoord, dat geldt zo voor je ex. Voor mijn ex ook die altijd achterdochtig was en intussen zelf rotzooien met anderen. Iemand die heel achterdochtig is die vertrouw ik nimmer meer, dan weet ik meteen wat voor vlees ik in de kuip heb. Je leert er van, zo hard allemaal maar dat is dan nog het positieve ding wat je er uit gaat halen, dat het je niet meer zal overkomen.
Ik hoop dat het voet bij stuk houden je niet al te lastig af zal gaan. Veranderen doet hij nooit van z'n leven en als jij hem vergeeft al helemaal niet. Dat je zo je best hebt gedaan voor iemand die je vertrouwen en al je harde werk helemaal niet waard was is verschrikkelijk he? Ik weet nog wel dat ik echt jaren na mijn scheiding nog wakker werd 's nachts, van de schrik, van de boosheid, van de walging, dan had ik er blijkbaar over gedroomd of zo en dan kon ik me met terugwerkende kracht weer rot en stom voelen.
Ik hoop voor jou dat je dat gevoel van het fout te hebben gedaan achter je kunt laten. Wat moet je doen als iemand blijft ontkennen? Toch maar op je gevoel afgaan, terwijl de ander volhoudt dat je gek bent en dat er niks aan de hand is? Je gaat aan jezelf twijfelen en dat heeft hij moedwillig zo ver laten komen. Heel kwalijk.
Mijn ex bedroog mij eerst met zijn nieuwe vrouw en bedroog haar vervolgens maanden met mij, nadat we uit elkaar waren gegaan. Zijn verklaring was 'ik ben niet veranderd' (met andere woorden, ik ging vreemd en dat zal ik blijven doen, zo ben ik nu eenmaal) Dat heb ik goed in mijn oren geknoopt. Zo iemand verandert niet, daar heeft hij geen baat bij, dus is er geen enkele reden om niet vreemd te blijven gaan. Dat zal voor jou ex ook gelden, ook al is hij nu gepikeerd dat jij dat niet gelooft.
Medelijden is prima op zich maar ik hoop dat het niet medelijden met medegevoel is maar medelijden met ironie en cynisme. Medelijden met gevoel kun je maar beter niet hebben. Hij is namelijk niet zielig. Meer treurig en iemand om met een boog om heen te lopen. Als partner is hij niet goed voor jou en je hebt aan den lijven ondervonden waarom hij niet deugt voor jou.
Fijn dat je goed en veilig bij je ouders bent. Heerlijk dat het daar veilig en warm is. Dat zijn voor mij woorden die een echt thuis vertegenwoordigen, 'warm en veilig'. Ik hoop voor jou dat het snel zal gaan met de scheiding en dat je ons er over vertelt wat je kwijt wil.
Ik leef mee en kijk ook uit naar het moment dat jij een plek hebt voor jezelf en de kinderen. Op een dag is het zo ver. Kijk er naar uit!
(f)
maandag 15 september 2008 om 15:56
Gedver Leo, dat vind ik echt irritant. Jij zou gewoon eens een mooie, slimme, grappige vrouw moeten spelen. Of misschien ligt dat te dicht bij jezelf en vind je dat niet interessant?
Ik heb laatst tegen mijn dochters een preek gehouden over te dunne vrouwen en ze gevraagd een normale vrouw op te zoeken in de Vogue Ik wil ze graag bijbrengen dat vrouwen allerlei vormen hebben en dat het er vooral om gaat dat je lichaam gezond is. Ze zijn nog klein hè, wie weet blijft het hangen. Serieus, meisjes wordt toch van jongsaf aan al een complex over hun uiterlijk aangepraat?
Maanden, jaren, wie zal het zeggen? Ik ben hier de komende tijd in elk geval nog niet vanaf. Maar elke stap is er één (eentje die hopelijk nooit meer terugkomt, net als weeën, je kent het puf-adagio de-ze wee komt nooit meer trug).
Ik heb laatst tegen mijn dochters een preek gehouden over te dunne vrouwen en ze gevraagd een normale vrouw op te zoeken in de Vogue Ik wil ze graag bijbrengen dat vrouwen allerlei vormen hebben en dat het er vooral om gaat dat je lichaam gezond is. Ze zijn nog klein hè, wie weet blijft het hangen. Serieus, meisjes wordt toch van jongsaf aan al een complex over hun uiterlijk aangepraat?
Maanden, jaren, wie zal het zeggen? Ik ben hier de komende tijd in elk geval nog niet vanaf. Maar elke stap is er één (eentje die hopelijk nooit meer terugkomt, net als weeën, je kent het puf-adagio de-ze wee komt nooit meer trug).
Ga in therapie!
maandag 15 september 2008 om 16:03
Een slimme dikke vrouw.....mmmmm dat zal niet snel gebeuren denk ik. Mooi al helemaal niet, al zag ik er in Flikken Maastricht wel uit als een ouwe snollebak lekker wijf met een haartoren waar een bus haarlak overheen was gegaan. Van deze ziekenhuisscene verwacht ik niet veel qua haar en make-up. Ach, geld is geld en nu met dat peperdure huis van ons kunnen we die extra doekoe goed gebruiken zullen we maar zeggen.
Ja hopen dat het blijft hangen. Mijn buurmeisje van 8 is ook erg bezig met dun en mooi en dik en lelijk en zo. Mijn buurvrouw heeft met haar filmpjes gekeken, die ik had gemaild van modellen die werden gefotoshopt. Dat die meisjes er in werkelijkheid helemaal niet zo flitsend uitzien als in de Beau Monde. Die roept nu bij alles 'da's haske nep!' Haar nemen ze niet meer in de maling
Ik hoop voor jou dat het snel gaat lieverd en ik hoop dat wij je er doorheen kunnen trekken.
Ja hopen dat het blijft hangen. Mijn buurmeisje van 8 is ook erg bezig met dun en mooi en dik en lelijk en zo. Mijn buurvrouw heeft met haar filmpjes gekeken, die ik had gemaild van modellen die werden gefotoshopt. Dat die meisjes er in werkelijkheid helemaal niet zo flitsend uitzien als in de Beau Monde. Die roept nu bij alles 'da's haske nep!' Haar nemen ze niet meer in de maling
Ik hoop voor jou dat het snel gaat lieverd en ik hoop dat wij je er doorheen kunnen trekken.
maandag 15 september 2008 om 16:26
Een slimme móóie vrouw, zei ik! Je bént toch gewoon mooi, wa's dat nou? Jij hoeft toch nog niet mooi te worden gemaakt (ik heb een foto van je gegoogeld, je staat nog op de site van je oude werkgever, haha).
Kun je mij de link naar die filmpjes geven? Dat vinden de meiden vast bére-interessant.
Ik moet wel om ze lachen soms. Kom ik uit de douche, aait de jongste mijn weelderige vormen en zegt ze: jij bent mooi rond hè mama, zo hoort dat! Ik heb ze uitgelegd dat de vrouwen in die bladen meestal heel jonge meisjes zijn, omdat ze heel dun en heel recht zijn, en geen ronde vormen hebben zoals volwassen vrouwen.
Ik heb ze meteen maar uitgelegd dat die modellen zo dun zijn omdat er mensen zijn die heel veel geld verdienen met het verkopen van spullen om er zo uit te zien als die modellen.
Kun je mij de link naar die filmpjes geven? Dat vinden de meiden vast bére-interessant.
Ik moet wel om ze lachen soms. Kom ik uit de douche, aait de jongste mijn weelderige vormen en zegt ze: jij bent mooi rond hè mama, zo hoort dat! Ik heb ze uitgelegd dat de vrouwen in die bladen meestal heel jonge meisjes zijn, omdat ze heel dun en heel recht zijn, en geen ronde vormen hebben zoals volwassen vrouwen.
Ik heb ze meteen maar uitgelegd dat die modellen zo dun zijn omdat er mensen zijn die heel veel geld verdienen met het verkopen van spullen om er zo uit te zien als die modellen.
Ga in therapie!
maandag 15 september 2008 om 16:41
Kijk, deze zijn leuk:
http://www.youtube.com/watch?v=aHLpRxAmCrw
http://hight3ch.com/post/...with-photoshop/#more-2138
Er zijn veel filmpjes te vinden over dit onderwerp. Modells en photoshop zijn goede zoektermen.
http://www.youtube.com/watch?v=aHLpRxAmCrw
http://hight3ch.com/post/...with-photoshop/#more-2138
Er zijn veel filmpjes te vinden over dit onderwerp. Modells en photoshop zijn goede zoektermen.
vrijdag 19 september 2008 om 15:36
quote:Lemmy schreef op 19 september 2008 @ 12:42:
Hoe gaat het met iedereen?
Eleonora, laat je wel even weten wanneer je op tv komt, want dat moet ik natuurlijk wel zien dan!
Liefs allemaal!
Tuuk!
Ik heb behoorlijk fikse rol deze keer, dus ik vind het leuk als mensen kijken (als het goed is gegaan dan )
Hoe gaat het met iedereen?
Eleonora, laat je wel even weten wanneer je op tv komt, want dat moet ik natuurlijk wel zien dan!
Liefs allemaal!
Tuuk!
Ik heb behoorlijk fikse rol deze keer, dus ik vind het leuk als mensen kijken (als het goed is gegaan dan )
woensdag 24 september 2008 om 11:19
Hoi allemaal,
Hoe gaat het met jullie? Er is niet veel geschreven de afgelopen tijd. Ik denk dat iedereen druk is met alles wat er speelt. Ook hier, ik merk dat ik steeds minder tijd heb om even rustig te zitten. Maar das ook goed. Ben met ook leuke dingen bezig, om wat afleiding te hebben en niet stil te staan. Zolang ik nog bij mijn ouders zit en niet echt een eigen plek heb is het fijn om met een studie bezig te zijn. Daar ben ik dan ook mee begonnen, zoals ik van plan was ook voordat ik bij hem weg ben gegaan. Dat geeft mij het gevoel dat ik op dit gebied in ieder geval niet stil sta.
Deze week word het spannend, als het goed is krijgt hij de papieren van de scheiding onder ogen. Geen idee hoe hij zal reageren. Als het mee zit ben ik binnen nu en acht weken een gescheiden vrouw en mag ik mijn eigen naam weer dragen. Dan zal de inboedel scheiding volgen, ik hoop dat het wat sneller gaat want ik wil graag weten waar ik aan toe ben.
Mijn gevoel gaat nog steeds met ups en downs, maar ben nog volledig aan het werk. Thuis zitten op een plek dat niet de mijne is zie ik niet zitten. Wel heb ik met een vriendin afgesproken dat alles achter de rug is wij er een paar dagen tussen uit gaan. Gewoon lekker een last-minute (niet te duur) wel in Nederland maar zelfs dan in het lekker om aan het strand te wandelen en lekker uit te waaien. Ik heb er nu al zin in.
Mijn (bijna) ex heeft me nu medegedeeld dat hij verder gaat met zijn leven. Hij heeft geen zin om zijn hele leven om mij te wachten en wil niet alleen blijven (als of ik hem daarom gevraagd heb, duuh). Ik heb veel succes gewenst en hem geadviseerd niet weer dezelfde fouten te maken. Ik gun hem geen slechte dingen toe (nou ja??? Af en toe dan, maar dat hoeft hij iet te weten).
Hij word er boos om als ik hem zeg dat hij inderdaad verder moet met zijn leven. Hij kan zich niet voorstellen dat ik niet meer bij hem terug kom. Hij wil dat ik met de kinderen terug kom zodat we niet in de schulden komen enz. Mij gaat het niet om schulden enz, ook dat kan hij niet begrijpen. Hij heeft toch spijt, ik moet niet meer naar het verleden kijken en zo negatief kijken. Elk ander had haar man wel weer een kans gegeven. Hij is van mening dat na de scheiding wel de ware reden naar boven komt waarom ik weg ben gegaan. Weet niet precies wat hij verwacht maar waarschijnlijk dat ik om een andere man bij hem weg ben gegaan. Hahaha het laatste waar ik nu aan denk is aan een andere man. Maar goed zoals ie waard is vertrouwd ie zijn gasten maar ook dit heeft geen zin om tegen hem te zeggen.
Stom he? Af en toe ben ik ook erg bang. En dan moet ik mijn best doen weer te denken aan de dingen die niet leuk waren. Dan denk ik, ow die vakantie, wat eigenlijk een hel was. Maar dan zie ik de beelden voor me van de kids in de zee en wij met zijn allen uiteten. Ik was niet gelukkig, liep om me tenen en kon elk moment uitgescholden worden voor wat dan ook. Das niet leuk, maar waarom verdwijnen die dingen soms naar de achtergrond.
Misschien is het het plaatje, het gezin zijn, pappa, mamma en kinderen wat ik zal missen.
Maar toch zie ik niet op tegen de toekomst, het is zo dubbel allemaal.
Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat!
Liefs K
Hoe gaat het met jullie? Er is niet veel geschreven de afgelopen tijd. Ik denk dat iedereen druk is met alles wat er speelt. Ook hier, ik merk dat ik steeds minder tijd heb om even rustig te zitten. Maar das ook goed. Ben met ook leuke dingen bezig, om wat afleiding te hebben en niet stil te staan. Zolang ik nog bij mijn ouders zit en niet echt een eigen plek heb is het fijn om met een studie bezig te zijn. Daar ben ik dan ook mee begonnen, zoals ik van plan was ook voordat ik bij hem weg ben gegaan. Dat geeft mij het gevoel dat ik op dit gebied in ieder geval niet stil sta.
Deze week word het spannend, als het goed is krijgt hij de papieren van de scheiding onder ogen. Geen idee hoe hij zal reageren. Als het mee zit ben ik binnen nu en acht weken een gescheiden vrouw en mag ik mijn eigen naam weer dragen. Dan zal de inboedel scheiding volgen, ik hoop dat het wat sneller gaat want ik wil graag weten waar ik aan toe ben.
Mijn gevoel gaat nog steeds met ups en downs, maar ben nog volledig aan het werk. Thuis zitten op een plek dat niet de mijne is zie ik niet zitten. Wel heb ik met een vriendin afgesproken dat alles achter de rug is wij er een paar dagen tussen uit gaan. Gewoon lekker een last-minute (niet te duur) wel in Nederland maar zelfs dan in het lekker om aan het strand te wandelen en lekker uit te waaien. Ik heb er nu al zin in.
Mijn (bijna) ex heeft me nu medegedeeld dat hij verder gaat met zijn leven. Hij heeft geen zin om zijn hele leven om mij te wachten en wil niet alleen blijven (als of ik hem daarom gevraagd heb, duuh). Ik heb veel succes gewenst en hem geadviseerd niet weer dezelfde fouten te maken. Ik gun hem geen slechte dingen toe (nou ja??? Af en toe dan, maar dat hoeft hij iet te weten).
Hij word er boos om als ik hem zeg dat hij inderdaad verder moet met zijn leven. Hij kan zich niet voorstellen dat ik niet meer bij hem terug kom. Hij wil dat ik met de kinderen terug kom zodat we niet in de schulden komen enz. Mij gaat het niet om schulden enz, ook dat kan hij niet begrijpen. Hij heeft toch spijt, ik moet niet meer naar het verleden kijken en zo negatief kijken. Elk ander had haar man wel weer een kans gegeven. Hij is van mening dat na de scheiding wel de ware reden naar boven komt waarom ik weg ben gegaan. Weet niet precies wat hij verwacht maar waarschijnlijk dat ik om een andere man bij hem weg ben gegaan. Hahaha het laatste waar ik nu aan denk is aan een andere man. Maar goed zoals ie waard is vertrouwd ie zijn gasten maar ook dit heeft geen zin om tegen hem te zeggen.
Stom he? Af en toe ben ik ook erg bang. En dan moet ik mijn best doen weer te denken aan de dingen die niet leuk waren. Dan denk ik, ow die vakantie, wat eigenlijk een hel was. Maar dan zie ik de beelden voor me van de kids in de zee en wij met zijn allen uiteten. Ik was niet gelukkig, liep om me tenen en kon elk moment uitgescholden worden voor wat dan ook. Das niet leuk, maar waarom verdwijnen die dingen soms naar de achtergrond.
Misschien is het het plaatje, het gezin zijn, pappa, mamma en kinderen wat ik zal missen.
Maar toch zie ik niet op tegen de toekomst, het is zo dubbel allemaal.
Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat!
Liefs K
woensdag 24 september 2008 om 11:43
Het is inderdaad stil geweest hier Klara, ik wist zelf ook niet goed wat ik hier kon schrijven.
Ben wel blij dat je weer terug bent hier om te schrijven. Hoe zwaar dat soms ook is, toch is het belangrijk om bijv. op deze wijze je verhaal te doen.
In je verhaal valt me een ding echt op, dat is dat hij ervan overtuigd is, dat het ware verhaal achter de scheiding pas naar voren komt wanneer deze uitgesproken is. Geeft al te kennen, dat hij je totaal niet vertrouwt en wat je ook gezegd hebt over de scheiding op hem geen indruk heeft gemaakt.
Verder is er eigenlijk bij alles wat je schrijft dat wijzende, verwijtende vingertje van hem. Jij bent eigenlijk de schuld van alles.
Wat je ook doet, in zijn ogen doe je nooit iets goed eigenlijk.
Klara toch wil ik je vragen om juist in deze moeilijke periode vaker (kan ook gewoon een klein berichtje zijn) te schrijven hier. Het is zo'n moeilijke fase waar je in zit, je hebt juist nu alle steun nodig die je kan krijgen.
Verder van mijn kant nog even een welgemeende knuffel aan Vrouwtje Klets.
Nicolle, ik las dat je op het narcistentopic weer aan het schrijven bent over je moeilijke relatie. Wat is dat toch, dat je steeds weer in onmogelijke situaties wilt blijven zitten?
Ook een knuffel voor Iseo, die zo hard moet werken voor haar studie.
(en aan alle anderen natuurlijk!)
Ben wel blij dat je weer terug bent hier om te schrijven. Hoe zwaar dat soms ook is, toch is het belangrijk om bijv. op deze wijze je verhaal te doen.
In je verhaal valt me een ding echt op, dat is dat hij ervan overtuigd is, dat het ware verhaal achter de scheiding pas naar voren komt wanneer deze uitgesproken is. Geeft al te kennen, dat hij je totaal niet vertrouwt en wat je ook gezegd hebt over de scheiding op hem geen indruk heeft gemaakt.
Verder is er eigenlijk bij alles wat je schrijft dat wijzende, verwijtende vingertje van hem. Jij bent eigenlijk de schuld van alles.
Wat je ook doet, in zijn ogen doe je nooit iets goed eigenlijk.
Klara toch wil ik je vragen om juist in deze moeilijke periode vaker (kan ook gewoon een klein berichtje zijn) te schrijven hier. Het is zo'n moeilijke fase waar je in zit, je hebt juist nu alle steun nodig die je kan krijgen.
Verder van mijn kant nog even een welgemeende knuffel aan Vrouwtje Klets.
Nicolle, ik las dat je op het narcistentopic weer aan het schrijven bent over je moeilijke relatie. Wat is dat toch, dat je steeds weer in onmogelijke situaties wilt blijven zitten?
Ook een knuffel voor Iseo, die zo hard moet werken voor haar studie.
(en aan alle anderen natuurlijk!)
woensdag 24 september 2008 om 11:48
Klara, ik heb niet zo heel veel toe te voegen aan wat Pom schrijft.
Dat van je eigen naam verbaast me. Mag je tegenwoordig niet meer officieel tekenen met je eigen naam als je gehuwd bent?
In mijn tijd was het een keuze om de naam van de man te dragen, officieel tekenen met alleen die naam was zelfs uitgesloten.
Dat van je eigen naam verbaast me. Mag je tegenwoordig niet meer officieel tekenen met je eigen naam als je gehuwd bent?
In mijn tijd was het een keuze om de naam van de man te dragen, officieel tekenen met alleen die naam was zelfs uitgesloten.
woensdag 24 september 2008 om 12:20
Klara,
ook nu kun jij alweer je eigen naam gaan dragen hoor, dat is niet afhankelijk van de scheiding. Gewoon gaan doen, zou ik zeggen.
Verder ben ik hier inderdaad stil, er speelt teveel om hier vaak te kunnen schrijven, heb het gevoel dat ik veel gemist heb tijdens mijn vakantie en nu is het hier razend druk en soms heftig.
Maar ik ben het eens met Pom, schrijf hier gewoon, gebruik dit als uitlaatklep. Er zullen nog lastige momenten genoeg volgen, ook al is de scheiding straks uitgesproken.
Het is belangrijk dat jij jezelf terugvind en dat gaat je lukken hoor, echt. Toch zul je tijdens dat proces nog veel tegenkomen waarbij het fijn is als je verhaal kwijt kunt en reakties terug krijgt, zodat je er mee verder kunt.
En de kracht hier was en is altijd dat er toch wel iemand reageert op je verhaal. In die zin is dit topic net de branding, soms rustig kabbelend, en soms heel heftig, maar wel altijd in beweging
ook nu kun jij alweer je eigen naam gaan dragen hoor, dat is niet afhankelijk van de scheiding. Gewoon gaan doen, zou ik zeggen.
Verder ben ik hier inderdaad stil, er speelt teveel om hier vaak te kunnen schrijven, heb het gevoel dat ik veel gemist heb tijdens mijn vakantie en nu is het hier razend druk en soms heftig.
Maar ik ben het eens met Pom, schrijf hier gewoon, gebruik dit als uitlaatklep. Er zullen nog lastige momenten genoeg volgen, ook al is de scheiding straks uitgesproken.
Het is belangrijk dat jij jezelf terugvind en dat gaat je lukken hoor, echt. Toch zul je tijdens dat proces nog veel tegenkomen waarbij het fijn is als je verhaal kwijt kunt en reakties terug krijgt, zodat je er mee verder kunt.
En de kracht hier was en is altijd dat er toch wel iemand reageert op je verhaal. In die zin is dit topic net de branding, soms rustig kabbelend, en soms heel heftig, maar wel altijd in beweging
woensdag 24 september 2008 om 14:49
Hoi Klara, ik lees hier af en toe mee omdat ik zelf lange tijd in een slechte relatie gezeten heb, maar reageer zelden omdat ik weinig toe te voegen heb aan wat anderen al schrijven.
Maar je laatste post trof me, omdat hij zo herkenbaar is.
Je schrijft dat je soms je best moet doen om je te herinneren wat er allemaal zo slecht was. Dat had ik ook, op het eind van mijn eerste huwelijk. Ik vergat keer op keer hoe ongelukkig ik dikwijls was. Ik was ook bang om dat plaatje 'mama, papa en kinderen' kwijt te raken. Het heeft heel lang geduurd tot ik er helemaal van overtuigd was dat ik (en de kinderen) gelukkiger zouden zijn zonder hem.
Nog iets herkenbaars: mijn ex dacht in het begin ook dat ik hem voor een andere man verliet! Tot ik een relatie kreeg met mijn huidige man, waarvan duidelijk was dat ik hem niet voor de scheiding had kunnen kennen.
En ook herken ik je verlangen om van hem af te zijn en een eigen leven te hebben. Dat had ik ook heel sterk, toen ik eenmaal de beslissing genomen had.
En ik kan je verzekeren dat het de beste beslissing was die ik ooit genomen heb! Ik weet heel zeker dat het voor jou ook een heel goede beslissing is en wens je het allerbeste. Ik hoop en wens dat je net zo gelukkig wordt als ik nu ben.
Liefs,
Reiger
Maar je laatste post trof me, omdat hij zo herkenbaar is.
Je schrijft dat je soms je best moet doen om je te herinneren wat er allemaal zo slecht was. Dat had ik ook, op het eind van mijn eerste huwelijk. Ik vergat keer op keer hoe ongelukkig ik dikwijls was. Ik was ook bang om dat plaatje 'mama, papa en kinderen' kwijt te raken. Het heeft heel lang geduurd tot ik er helemaal van overtuigd was dat ik (en de kinderen) gelukkiger zouden zijn zonder hem.
Nog iets herkenbaars: mijn ex dacht in het begin ook dat ik hem voor een andere man verliet! Tot ik een relatie kreeg met mijn huidige man, waarvan duidelijk was dat ik hem niet voor de scheiding had kunnen kennen.
En ook herken ik je verlangen om van hem af te zijn en een eigen leven te hebben. Dat had ik ook heel sterk, toen ik eenmaal de beslissing genomen had.
En ik kan je verzekeren dat het de beste beslissing was die ik ooit genomen heb! Ik weet heel zeker dat het voor jou ook een heel goede beslissing is en wens je het allerbeste. Ik hoop en wens dat je net zo gelukkig wordt als ik nu ben.
Liefs,
Reiger
