Relaties
alle pijlers
Wat te doen?
vrijdag 3 oktober 2008 om 12:34
Mijn vriend en ik zijn nu 10 maanden samen, maar door bepaalde dingen weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen, of denken, ik hoop dat jullie me er een beetje mee kunnen helpen.
Mijn vriend is half nederlands,half marokkaans. Mijn ouders zijn tegen onze relatie, door vooroordelen, wat wel meer voorkomt in dit land. Hij is opgegroeid bij zijn nederlandse moeder, en is totaal Nederlands. Hierdoor heb ik wat problemen gehad, ik kom alleen bij hem thuis, want mijn ouders willen hem niet eens leren kennen.
Ik ben onlangs voor 4 maanden naar het buitenland geweest, hij heeft me 3 keer een week opgezocht. Het ging niet altijd zoals het moest,als hij bij me was, maar toch ook fijne tijden meegemaakt. Hij belde me 3 keer op een dag, wat haast niet te betalen is.
Een week voordat ik vertrok, ben ik erachter gekomen dat hij vreemd was gegaan. Het deed me erg pijn, en toen ik hem ermee confronteerde, bleef ie het ontkennen, en uiteindelijk heeft ie het toch bekend. Het probleem is, dat ik zoveel van hem hou, dat ik het zo snel vergeven heb. Het was eenmalig, zei hij, en het heeft niks betekend.
Hij is taxi chauffeur in Amsterdam en hij is snachts aan het werk..
Nu ben ik een week terug van het buitenland, en hij is heel lief voor me. Toch heb ik nog steeds het gevoel dat ik hem niet kan vertrouwen. Het is heel extreem zelfs.. Als hij zijn telefoon snachts niet opneemt, schiet ik gelijk in de stress.. En als er dan een conflict over komt, kan hij heel onverschillig reageren. Zo van : het maakt me niet uit, ik heb je niet nodig.. Hij maakt me daar erg onzeker mee, en ook als ik daar over praat met hem, krijg ik te horen of ik zo'n laag zelfbeeld heb.
Het is allemaal heel dubbel voor me: hij kan heel lief zijn, super met elkaar lachen, leuke tijd met elkaar hebben, hij heeft het doorstaan dat ik 4 maanden weg was, maar aan de andere kant denk ik ook : als ik snachts een keer wakker wordt: wat is ie aan het doen, zou ie nu bij een ander zijn en snel bij haar weg gaan als ik hem bel? Misschien is het idioot..
Hij houdt voor mijn gevoel zoveel achter, en ik kan er met hem niet over praten.Hij zegt dat als ik dat vreemdgaan niet kan vergeven, we er maar mee moeten stoppen, maar dat KAN ik gewoon niet.
Ik weet niet meer wat ik moet doen: echt stoppen en door de zure appel heen bijten, of doorgaan met de gedachten dat degene waar ik zoveel van hou, me belazert waar ik bij sta( of het nou wel of niet zo is)
Ik heb het probleem nu voorgelegd, maar natuurlijk zijn er ook een hoop goede kanten aan hem.. En inderdaad, als een vriendin in deze situatie zat. zou ik net zo reageren.. Maar vergeet niet dat er ook liefde bij komt kijken.. Ik zou daarom ook in kunnen denken dat liefde heel sterk kan zijn en in zulke situaties een grote rol kan spelen...
Mijn vriend is half nederlands,half marokkaans. Mijn ouders zijn tegen onze relatie, door vooroordelen, wat wel meer voorkomt in dit land. Hij is opgegroeid bij zijn nederlandse moeder, en is totaal Nederlands. Hierdoor heb ik wat problemen gehad, ik kom alleen bij hem thuis, want mijn ouders willen hem niet eens leren kennen.
Ik ben onlangs voor 4 maanden naar het buitenland geweest, hij heeft me 3 keer een week opgezocht. Het ging niet altijd zoals het moest,als hij bij me was, maar toch ook fijne tijden meegemaakt. Hij belde me 3 keer op een dag, wat haast niet te betalen is.
Een week voordat ik vertrok, ben ik erachter gekomen dat hij vreemd was gegaan. Het deed me erg pijn, en toen ik hem ermee confronteerde, bleef ie het ontkennen, en uiteindelijk heeft ie het toch bekend. Het probleem is, dat ik zoveel van hem hou, dat ik het zo snel vergeven heb. Het was eenmalig, zei hij, en het heeft niks betekend.
Hij is taxi chauffeur in Amsterdam en hij is snachts aan het werk..
Nu ben ik een week terug van het buitenland, en hij is heel lief voor me. Toch heb ik nog steeds het gevoel dat ik hem niet kan vertrouwen. Het is heel extreem zelfs.. Als hij zijn telefoon snachts niet opneemt, schiet ik gelijk in de stress.. En als er dan een conflict over komt, kan hij heel onverschillig reageren. Zo van : het maakt me niet uit, ik heb je niet nodig.. Hij maakt me daar erg onzeker mee, en ook als ik daar over praat met hem, krijg ik te horen of ik zo'n laag zelfbeeld heb.
Het is allemaal heel dubbel voor me: hij kan heel lief zijn, super met elkaar lachen, leuke tijd met elkaar hebben, hij heeft het doorstaan dat ik 4 maanden weg was, maar aan de andere kant denk ik ook : als ik snachts een keer wakker wordt: wat is ie aan het doen, zou ie nu bij een ander zijn en snel bij haar weg gaan als ik hem bel? Misschien is het idioot..
Hij houdt voor mijn gevoel zoveel achter, en ik kan er met hem niet over praten.Hij zegt dat als ik dat vreemdgaan niet kan vergeven, we er maar mee moeten stoppen, maar dat KAN ik gewoon niet.
Ik weet niet meer wat ik moet doen: echt stoppen en door de zure appel heen bijten, of doorgaan met de gedachten dat degene waar ik zoveel van hou, me belazert waar ik bij sta( of het nou wel of niet zo is)
Ik heb het probleem nu voorgelegd, maar natuurlijk zijn er ook een hoop goede kanten aan hem.. En inderdaad, als een vriendin in deze situatie zat. zou ik net zo reageren.. Maar vergeet niet dat er ook liefde bij komt kijken.. Ik zou daarom ook in kunnen denken dat liefde heel sterk kan zijn en in zulke situaties een grote rol kan spelen...
vrijdag 3 oktober 2008 om 15:40
Hij houdt voor mijn gevoel zoveel achter, en ik kan er met hem niet over praten.
Als je dit gevoel heb in een relatie, of die nu 10 maanden of 10 jaar duurt, is er iets fundamenteels mis. Praat er over en probeer het te veranderen maar dat moet wel van beide kanten komen. Komt het alleen van jou kant, is het geen gezonde relatie en kan je beter stoppen. hoeveel pijn dat op dat momebt ook doet. De relatie voortzetten zal alleen maar pijnlijker zijn.
Als je dit gevoel heb in een relatie, of die nu 10 maanden of 10 jaar duurt, is er iets fundamenteels mis. Praat er over en probeer het te veranderen maar dat moet wel van beide kanten komen. Komt het alleen van jou kant, is het geen gezonde relatie en kan je beter stoppen. hoeveel pijn dat op dat momebt ook doet. De relatie voortzetten zal alleen maar pijnlijker zijn.
vrijdag 3 oktober 2008 om 15:52
Wat een rot situatie voor je zeg!
Ik begrijp heel goed dat hij ook leuke en lieve kanten heeft.
Persoonlijk vind ik het belangrijk dat ik alles met mijn partner kan bespreken, ook nare gevoelens.
Ik heb ook een ex die dingen zei als: als je me niet vertrouwt, dan kunnen we er beter mee ophouden. Nu ben ik erachter dat dat zijn manier was om zich uit een benarde situatie te redden, want hij wist dondersgoed dat ik hem niet kwijt wilde. En dus ging ik kruipen... oke, ik vergeef je, oke, ik vertrouw je wel en oke, ik zal er over ophouden. Het begon bij mij na een maand of 8 en ik ben 7 jaar bij hem geweest. Op een gegeven moment was ik zelfs 10 kilo afgevallen van de stress. Achteraf denk ik: was ik toen maar bij hem weggegaan. Het was puur de angst om hem kwijt te raken en daardoor ben ik veel te ver gegaan en mezelf volledig kwijtgeraakt. Ik dacht: ik vind nooit meer zo'n leuke man. Nou, zo leuk was hij niet. En na hem heb ik echt nog een paar hele leuke en lieve mannen leren kennen die wel respect voor me toonde en eerlijk waren.
Maar ja, zoiets moet je zelf ervaren. Als jij graag die goede kanten wilt blijven zien, dan is dat je goed recht meid. maar vraag jezelf af of je met die slechte kanten van hem kunt en wilt leven.
Maak anders eens een lijstje hoe je ideale man eruit ziet. Als je mocht kiezen wat je wilde, hoe zou hij er dan uitzien, van binnen en van buiten? Neem daarbij ook mee: eerlijkheid, openheid, vertrouwen, respect, praten over alles wat je dwarszit en dat dat serieus genomen wordt...etc.
Als je er aan toe bent, leg dat lijstje dan eens naast je huidige relatie en kijk hoeveel raakvlakken dat heeft. Soms helpt dat om in te zien wat je nu echt wilt. Maar alleen jij kan die beslissing nemen.
Sterkte!
Ik begrijp heel goed dat hij ook leuke en lieve kanten heeft.
Persoonlijk vind ik het belangrijk dat ik alles met mijn partner kan bespreken, ook nare gevoelens.
Ik heb ook een ex die dingen zei als: als je me niet vertrouwt, dan kunnen we er beter mee ophouden. Nu ben ik erachter dat dat zijn manier was om zich uit een benarde situatie te redden, want hij wist dondersgoed dat ik hem niet kwijt wilde. En dus ging ik kruipen... oke, ik vergeef je, oke, ik vertrouw je wel en oke, ik zal er over ophouden. Het begon bij mij na een maand of 8 en ik ben 7 jaar bij hem geweest. Op een gegeven moment was ik zelfs 10 kilo afgevallen van de stress. Achteraf denk ik: was ik toen maar bij hem weggegaan. Het was puur de angst om hem kwijt te raken en daardoor ben ik veel te ver gegaan en mezelf volledig kwijtgeraakt. Ik dacht: ik vind nooit meer zo'n leuke man. Nou, zo leuk was hij niet. En na hem heb ik echt nog een paar hele leuke en lieve mannen leren kennen die wel respect voor me toonde en eerlijk waren.
Maar ja, zoiets moet je zelf ervaren. Als jij graag die goede kanten wilt blijven zien, dan is dat je goed recht meid. maar vraag jezelf af of je met die slechte kanten van hem kunt en wilt leven.
Maak anders eens een lijstje hoe je ideale man eruit ziet. Als je mocht kiezen wat je wilde, hoe zou hij er dan uitzien, van binnen en van buiten? Neem daarbij ook mee: eerlijkheid, openheid, vertrouwen, respect, praten over alles wat je dwarszit en dat dat serieus genomen wordt...etc.
Als je er aan toe bent, leg dat lijstje dan eens naast je huidige relatie en kijk hoeveel raakvlakken dat heeft. Soms helpt dat om in te zien wat je nu echt wilt. Maar alleen jij kan die beslissing nemen.
Sterkte!
vrijdag 3 oktober 2008 om 16:07
quote:linnnnnn schreef op 03 oktober 2008 @ 15:02:
[...]
Het is gewoon wisselend, de ene keer behandelt ie me als een prinses en dan krijg je keren dat ik denk van WATT??!!!!
Waarom ik denk hem nodig te hebben is dat ik weet dat ik ook heel gelukkig met hem kan zijn, en dit het moment is van knopen doorhakken..Bij een normale relatie is dat gevoel niet wisselend, en zeker niet zo extreem wisselend als bij jou, maar min of meer continu. Bedoel ik niet mee dat er nooit wat is, maar niet zo. Of je moet het spannend vinden dat het zo wisselend is... en de beloning dat het daarna weer goed is extra lekker vinden smaken omdat het daarvoor slecht was. Maar ik zou voor (meer) stabiliteit kiezen.
[...]
Het is gewoon wisselend, de ene keer behandelt ie me als een prinses en dan krijg je keren dat ik denk van WATT??!!!!
Waarom ik denk hem nodig te hebben is dat ik weet dat ik ook heel gelukkig met hem kan zijn, en dit het moment is van knopen doorhakken..Bij een normale relatie is dat gevoel niet wisselend, en zeker niet zo extreem wisselend als bij jou, maar min of meer continu. Bedoel ik niet mee dat er nooit wat is, maar niet zo. Of je moet het spannend vinden dat het zo wisselend is... en de beloning dat het daarna weer goed is extra lekker vinden smaken omdat het daarvoor slecht was. Maar ik zou voor (meer) stabiliteit kiezen.
