Relaties
alle pijlers
Patroon van foute mannen aantrekken of gewoon bad luck?
zondag 5 oktober 2008 om 14:33
Hoi allemaal,
Wil even m'n verhaal kwijt aan mensen die me niet kennen om wat objectieve meningen te horen en wellicht ook wat herkenning te vinden.
Ben 35 en heb sinds een maand of 8 iets met een jongen, zeg bewust iets omdat hij niet weet wat hij wil en ik een paar dagen geleden heb aangegeven hem een tijdje niet te willen zien maar het doet pijn, niet alleen omdat ik hem leuk vind en hij m'n gevoelens niet kan / wil beantwoorden maar ook omdat dit al de zoveelste teleurstelling op liefdesvlak is. Wil mezelf niet als slachtoffer van het leven zien en ben ook niet bitter maar ik word er soms wel een beetje moedeloos van. Ga niet ontkennen dat ik niet iemand in m'n leven zou willen waar ik speciaal voor ben maar ben er niet geforceerd naar op zoek, iemand komt op je pad of niet. Maar elke keer als iemand op m'n pad komt is het iemand die niet voor me kan gaan, brengt nodige verdriet ik moet mezelf weer bij de lurven pakken en na acceptatie en verwerking heb ik daarna zoiets van het is wel goed zo en heb 't voorlopig wel naar m'n zin als single zijnde totdat de volgende om de hoek komt kijken met precies zelfde verhaal. En wat me dan eigenlijk ook best kwaad maakt is dat de mannen waar ik wat serieus mee gehad heb mij belazerd hebben en vervolgens weer lekker doorgaan met iemand anders en ik moet blijkbaar elke keer weer een les leren. Anyway misschien beetje verwarrend verhaal en ik denk ook zeker dat er een bepaald patroon in zit maar weet niet hoe ik het moet doorbreken. Ben benieuwd of iemand zich hierin herkent.
Wil even m'n verhaal kwijt aan mensen die me niet kennen om wat objectieve meningen te horen en wellicht ook wat herkenning te vinden.
Ben 35 en heb sinds een maand of 8 iets met een jongen, zeg bewust iets omdat hij niet weet wat hij wil en ik een paar dagen geleden heb aangegeven hem een tijdje niet te willen zien maar het doet pijn, niet alleen omdat ik hem leuk vind en hij m'n gevoelens niet kan / wil beantwoorden maar ook omdat dit al de zoveelste teleurstelling op liefdesvlak is. Wil mezelf niet als slachtoffer van het leven zien en ben ook niet bitter maar ik word er soms wel een beetje moedeloos van. Ga niet ontkennen dat ik niet iemand in m'n leven zou willen waar ik speciaal voor ben maar ben er niet geforceerd naar op zoek, iemand komt op je pad of niet. Maar elke keer als iemand op m'n pad komt is het iemand die niet voor me kan gaan, brengt nodige verdriet ik moet mezelf weer bij de lurven pakken en na acceptatie en verwerking heb ik daarna zoiets van het is wel goed zo en heb 't voorlopig wel naar m'n zin als single zijnde totdat de volgende om de hoek komt kijken met precies zelfde verhaal. En wat me dan eigenlijk ook best kwaad maakt is dat de mannen waar ik wat serieus mee gehad heb mij belazerd hebben en vervolgens weer lekker doorgaan met iemand anders en ik moet blijkbaar elke keer weer een les leren. Anyway misschien beetje verwarrend verhaal en ik denk ook zeker dat er een bepaald patroon in zit maar weet niet hoe ik het moet doorbreken. Ben benieuwd of iemand zich hierin herkent.
zondag 5 oktober 2008 om 14:51
Patronen doorbreken gaat het best in samenwerking met een psycholoog... Zo te lezen krijg je elke keer dezelfde les voor je kiezen. Het kan heel zinvol zijn te gaan onderzoeken wat er nou precies gebeurd en hoe het komt dat jij op een bepaalde manier reageert. Als je dat leert herkennen, kan je je eigen gedrag effectief aan gaan pakken.
I've been there, I'm doing that, I hate it sometimes (but it helps)
I've been there, I'm doing that, I hate it sometimes (but it helps)
zondag 5 oktober 2008 om 14:52
Als je altijd het zelfde vraagt, dan krijg je altijd hetzelfde antwoord. Als je de reactie van andere mensen op jou wilt veranderen dan kun je maar een ding doen, en dat is zelf veranderen.
Telkens kan de ander niet voor jou gaan. Hoe komt het dat ze niet voor jou kunnen gaan? Wat zeggen zij? Wat denk jij?
Telkens kan de ander niet voor jou gaan. Hoe komt het dat ze niet voor jou kunnen gaan? Wat zeggen zij? Wat denk jij?
zondag 5 oktober 2008 om 14:56
quote:cappi schreef op 05 oktober 2008 @ 14:33:
Wil mezelf niet als slachtoffer van het leven zien en ben ook niet bitter maar ik word er soms wel een beetje moedeloos van. Ga niet ontkennen dat ik niet iemand in m'n leven zou willen waar ik speciaal voor ben Wil je nou iemand die jou speciaal vindt of wil je iemand die jij speciaal vindt? Dat maakt bij de zoektocht veel verschil namelijk.
Wil mezelf niet als slachtoffer van het leven zien en ben ook niet bitter maar ik word er soms wel een beetje moedeloos van. Ga niet ontkennen dat ik niet iemand in m'n leven zou willen waar ik speciaal voor ben Wil je nou iemand die jou speciaal vindt of wil je iemand die jij speciaal vindt? Dat maakt bij de zoektocht veel verschil namelijk.
zondag 5 oktober 2008 om 14:58
Hier even een gedichtje, ik weet niet meer precies wie het geschreven heeft..
De Vicieuze Cirkel
Als ik blijf kijken
zoals ik altijd heb gekeken
blijf ik denken
zoals ik altijd dacht.
Als ik blijf denken
zoals ik altijd heb gedacht
blijf ik geloven
zoals ik altijd heb geloofd.
Als ik blijf geloven
zoals ik altijd heb geloofd
blijf ik doen
zoals ik altijd heb gedaan.
Als ik blijf doen
zoals ik altijd heb gedaan
blijft mij overkomen
wat mij altijd overkomt.
De Vicieuze Cirkel
Als ik blijf kijken
zoals ik altijd heb gekeken
blijf ik denken
zoals ik altijd dacht.
Als ik blijf denken
zoals ik altijd heb gedacht
blijf ik geloven
zoals ik altijd heb geloofd.
Als ik blijf geloven
zoals ik altijd heb geloofd
blijf ik doen
zoals ik altijd heb gedaan.
Als ik blijf doen
zoals ik altijd heb gedaan
blijft mij overkomen
wat mij altijd overkomt.
zondag 5 oktober 2008 om 15:23
zondag 5 oktober 2008 om 19:21
Ik trek ook regelmatig "foute" mannen aan. Die wetenschap heeft me niet veel geholpen om daar vanaf te komen, want ik trek nu ook wel wat gezondere, stabielere mannen aan, maar die wil ik niet. Ik weet vooraf al dat ik dan spanning mis en dat elders ga zoeken, wat niet fair is tegenover de man in kwestie.
Het helpt mij om te denken dat de prijs voor de spanning en nooitsaai, is, dat ik geen vaste relatie krijg, maar meerdere "verkeerde" achterelkaar en me niet verveel Misschien heb ik ook wel geen vaste relatie meer nodig en vermaak ik me er wel mee.
Het helpt mij om te denken dat de prijs voor de spanning en nooitsaai, is, dat ik geen vaste relatie krijg, maar meerdere "verkeerde" achterelkaar en me niet verveel Misschien heb ik ook wel geen vaste relatie meer nodig en vermaak ik me er wel mee.
zondag 5 oktober 2008 om 20:55
Ik val ook altijd op de verkeerde mannen, voornamelijk te oude mannen. Ik hou van de spanning geniet van de aandacht, dan verlies ik mezelf in 'het spel'. Ik word verliefd en de man in kwestie beseft dat t geen toekomst is met zo'n jonge dame en besluit dat ie me heel leuk vind maar dat het het beste voor MIJ is dat ik iemand van m'n eigen leeftijd zoek. Ik eindig alleen en met liefdesverdriet. M'n psycholoog vertelde me dat 'ik er wel overheen zou groeien' en bedankt.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
dinsdag 7 oktober 2008 om 22:02
Ik heb hetzelfde probleem en ik ben nu daarvoor in gesprek met een psycholoog. Ik ben er erachter dat het mede te maken heb met het geen grenzen kunnen stellen. Iedere vrouw ontmoet eens of vaker een foute man. Enkel wanneer je goed je grenzen kan stellen (wat ik dus ook niet kan), dan kap je een foute man tijdig af voor het ook een foute situatie wordt. En foute situaties geven een impact. Ik ga ook altijd veel te lang door met een foute man omdat ik dan alweer om het geef, of hem wel denk te "redden" etc..
Dit is in ieder geval mijn visie! Succes!
Dit is in ieder geval mijn visie! Succes!
dinsdag 7 oktober 2008 om 22:52
quote:-Bladora- schreef op 07 oktober 2008 @ 22:08:
Liuvera dat klinkt wel erg herkenbaar. Heb je ook inzicht gekregen in hoe je dat patroon doorbreekt?
Door je eigen waarde te beseffen en daarnaar te handelen. Als je gelukkig bent met jezelf en genoeg van jezelf houdt wil je je niet laten behandelen op een foute manier. En het feit dat je dat niet wilt, zorgt ervoor dat je niet over je grenzen heen laat gaan.
Dat wil niet zeggen dat je geen verkeerde mannen meer ontmoet, maar wel dat je het tijdig afkapt, en je meer en meer openstelt voor goede mannen.
Oke, je kunt dan nog steeds verdrietig worden, maar het besef dat je achter je eigen geluk gaat helpt je daar dan al een heel stuk overheen. Dat is in ieder geval wel mijn eigen ervaring.
Liuvera dat klinkt wel erg herkenbaar. Heb je ook inzicht gekregen in hoe je dat patroon doorbreekt?
Door je eigen waarde te beseffen en daarnaar te handelen. Als je gelukkig bent met jezelf en genoeg van jezelf houdt wil je je niet laten behandelen op een foute manier. En het feit dat je dat niet wilt, zorgt ervoor dat je niet over je grenzen heen laat gaan.
Dat wil niet zeggen dat je geen verkeerde mannen meer ontmoet, maar wel dat je het tijdig afkapt, en je meer en meer openstelt voor goede mannen.
Oke, je kunt dan nog steeds verdrietig worden, maar het besef dat je achter je eigen geluk gaat helpt je daar dan al een heel stuk overheen. Dat is in ieder geval wel mijn eigen ervaring.
woensdag 8 oktober 2008 om 00:58
Er worden hier ontzettend ware dingen gezegd. Ik ben zelf onder meer om deze reden ook in therapie gegaan en dus verschillende keren op zeer foute mannen gevallen. Inmiddels heb ik ruim een jaar geleden het boek 'Leven in je leven' gelezen, dat gaat over valkuilen waar je telkens weer in stapt/dondert. En dingen die daardoor self-fulfilling prophecies worden. Het goede nieuws is dat je het kunt doorbreken, echt!
Gaat beslist niet vanzelf en is soms ook best een pijnlijk proces, maar enorm de moeite waard. Want die mannen doen je die ellende niet aan, dat doe je zelf door het te laten gebeuren. Madhe zegt het hierboven heel duidelijk. En zo is het.
Inmiddels ben ik, na een langdurige SV-relatie met het prototype 'kijk uit, moet je niet doen' (maar o zo heerlijk!) al twee maanden verkennend aan het verkeren met een lieve, serieuze man. Geen toeters en bellen dit keer, geen enorm heftige emoties, ik weet nog niet eens of ik verliefd ben. Klinkt misschien saai, maar er is zeker ook aantrekkingskracht en daardoor ook passie, maar het gaat rustig aan. Als we elkaar zien, zijn er toppen, maar de dalen en de overspannen verwachtingen ontbreken en dat geeft me rust, vertrouwen en vooral een goed gevoel over mezelf.
Bitter and Sweet schreef hier dat ze zich wel vermaakt, never a dull moment. Dat herken ik maar al te goed, zo heb ik er zelf ook lange tijd ingestaan, en rolde van het ene avontuur naar het andere. Maar ik werd er zo moe van. Tuurlijk, you live life to the max, en dat geeft een kick, maar wat ik het liefste wil is toch een stabiele relatie. In mijn geval, ik ben in de veertig, is mijn leven verder erg leuk en prima op orde. Nu die man nog die het aanvult, invullen hoeft niet, dat is geregeld.
Ik zou zeggen, ga aan de slag met jezelf, wees lief voor jezelf en niet te streng. Toen ik allang doorhad dat het beter was van niet, gunde ik mezelf toch nog mijn SV, de totaal foute man, omdat bepaalde gedragspatronen echt niet van de ene op de andere dag doorbroken hoeven worden. Als je je maar steeds beter realiseert waar je mee bezig bent.
Doe je best!
Gaat beslist niet vanzelf en is soms ook best een pijnlijk proces, maar enorm de moeite waard. Want die mannen doen je die ellende niet aan, dat doe je zelf door het te laten gebeuren. Madhe zegt het hierboven heel duidelijk. En zo is het.
Inmiddels ben ik, na een langdurige SV-relatie met het prototype 'kijk uit, moet je niet doen' (maar o zo heerlijk!) al twee maanden verkennend aan het verkeren met een lieve, serieuze man. Geen toeters en bellen dit keer, geen enorm heftige emoties, ik weet nog niet eens of ik verliefd ben. Klinkt misschien saai, maar er is zeker ook aantrekkingskracht en daardoor ook passie, maar het gaat rustig aan. Als we elkaar zien, zijn er toppen, maar de dalen en de overspannen verwachtingen ontbreken en dat geeft me rust, vertrouwen en vooral een goed gevoel over mezelf.
Bitter and Sweet schreef hier dat ze zich wel vermaakt, never a dull moment. Dat herken ik maar al te goed, zo heb ik er zelf ook lange tijd ingestaan, en rolde van het ene avontuur naar het andere. Maar ik werd er zo moe van. Tuurlijk, you live life to the max, en dat geeft een kick, maar wat ik het liefste wil is toch een stabiele relatie. In mijn geval, ik ben in de veertig, is mijn leven verder erg leuk en prima op orde. Nu die man nog die het aanvult, invullen hoeft niet, dat is geregeld.
Ik zou zeggen, ga aan de slag met jezelf, wees lief voor jezelf en niet te streng. Toen ik allang doorhad dat het beter was van niet, gunde ik mezelf toch nog mijn SV, de totaal foute man, omdat bepaalde gedragspatronen echt niet van de ene op de andere dag doorbroken hoeven worden. Als je je maar steeds beter realiseert waar je mee bezig bent.
Doe je best!
woensdag 8 oktober 2008 om 01:06
Het vreemde is juist dat ik me drommelsgoed realiseer waar ik mee bezig ben, maar het op de een of andere manier willens en wetens doorzet.
Ik wist heel goed dat de relatie met m'n vorige vent niet zou gaan werken, maar ik geniet zoveel veel van de momenten dat het wel goed gaat dat ik de nadelen compleet uit het oog verlies.
Ik heb wel eens met m'n telefoon in de hand gestaan en gedacht, ok het is absoluut niet slim als je nu belt, maar dan deed ik het toch. En ik hoorde mezelf hem overhalen me toch te zien terwijl hij er al geen goed gevoel bij had. In de auto erheen kon ik mezelf wel 100 keer voor m'n kop slaan, maar ging toch en maakte dat de avond uitliep op iets leuks. Waarna het alleen maar moeilijker werd afstand te nemen.
Doordat ik mijn psycholoog zo goed kon vertellen hoe het wel moest en dat ik het allemaal wist, had hij zoiets van tja, je weet het allemaal, dus je groeit er wel overheen. Ik voel me gewoon altijd een verschrikkelijke kneus in de liefde...
Ik wist heel goed dat de relatie met m'n vorige vent niet zou gaan werken, maar ik geniet zoveel veel van de momenten dat het wel goed gaat dat ik de nadelen compleet uit het oog verlies.
Ik heb wel eens met m'n telefoon in de hand gestaan en gedacht, ok het is absoluut niet slim als je nu belt, maar dan deed ik het toch. En ik hoorde mezelf hem overhalen me toch te zien terwijl hij er al geen goed gevoel bij had. In de auto erheen kon ik mezelf wel 100 keer voor m'n kop slaan, maar ging toch en maakte dat de avond uitliep op iets leuks. Waarna het alleen maar moeilijker werd afstand te nemen.
Doordat ik mijn psycholoog zo goed kon vertellen hoe het wel moest en dat ik het allemaal wist, had hij zoiets van tja, je weet het allemaal, dus je groeit er wel overheen. Ik voel me gewoon altijd een verschrikkelijke kneus in de liefde...
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
woensdag 8 oktober 2008 om 01:18
O maar dat doe, ik moet zeggen deed ik ook. En dat probeer ik nu heel bewust niet meer te doen. Is soms best lastig, maar de moeite absoluut waard. Weet je waarom? Omdat je jezelf zoveel leuker gaat vinden... En dat is toch het beste uitgangspunt als je graag een leuke relatie wilt.
Begrijp me goed, ik zeg niet dat ik al zover ben, maar wat ik met deze lieve, serieuze man ervaar, is een enorme stap in de goede richting.
Begrijp me goed, ik zeg niet dat ik al zover ben, maar wat ik met deze lieve, serieuze man ervaar, is een enorme stap in de goede richting.
woensdag 8 oktober 2008 om 11:03
Hmmm, ik denk juist altijd dat ze bij mij wel lief leuk en serieus zijn of worden....Maar zoals m'n moeder zegt een man verandert nooit. En ik leef altijd met het idee dat wat oudere kerels serieuzer zijn en dat ik met hun wel wat kan bereiken, maar juist mannen van boven de 40 vallen me elke keer weer het meest tegen. Juist omdat ze zo serieus zijn en dan heb je ruimte om plannen te gaan maken en komt de klap alleen maar harder. En elke keer stink ik er weer in. T zijn altijd dezelfde types die me versieren en die ik dan toch leuk ga vinden. Ja, die foute types ja. Bah.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
woensdag 8 oktober 2008 om 11:17
Als het een ontzettend lieve betrouwbare man is van onder de 40 zonder enige bagage, ex-vrouwen of kinderen waar ik ook nog eens verliefd op word zonder dat er iets fouts aan zit dan lijkt me die vriend van je hartstikke leuk. Bedankt voor je aanbod.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
woensdag 8 oktober 2008 om 11:23
33, betrouwbaar, geen bagage, geen ex-vrouw, geen kinderen.
En of je er verliefd op kan worden.....tsja. Ik sluit niet uit dat hij in jouw ogen minder spannend is dan waar je doorgaans mee omgaat. Maar je moet leren doorzien dat een normale, volwassen vent die zijn leven op orde heeft en een vrouw gewoon respectvol behandelt, in feite veel spannender is dan zo'n womanizerende neo-puber.
En of je er verliefd op kan worden.....tsja. Ik sluit niet uit dat hij in jouw ogen minder spannend is dan waar je doorgaans mee omgaat. Maar je moet leren doorzien dat een normale, volwassen vent die zijn leven op orde heeft en een vrouw gewoon respectvol behandelt, in feite veel spannender is dan zo'n womanizerende neo-puber.
woensdag 8 oktober 2008 om 11:30
Ja daar heb je gelijk in. Maar zelfs met mijn vorige (foute) man, dacht ik dat hij zo was en z'n leven op orde had. Natuurlijk heeft ie 2 exen en 3 kinderen maar hij had wel een geweldig goede baan, serieus zaken leven, etc. Ik heb hier zelfs nog een topic geopend omdat ik niet zeker wist dat ik verliefd was omdat het zo gewoon was en makkelijk en omdat het allemaal kon. Dus je hebt gelijk wat betreft de spanning. Maar goed, dat ie nog in een vakantie huisje woonde en een te grote auto onder z'n kont had had misschien toch de alarmbellen moeten laten rinkelen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
