Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
dinsdag 30 september 2008 om 20:53
Aaah, wat lief Zou ik nu dan toch verder komen dan de tweede plaats?
Mamz, ik denk dat je eigen gevoel niet per se een leidraad hoeft te zijn. Mijn ex vindt verjaardagsfeestjes bijvoorbeeld onzin (ja, ook voor kinderen ). Maar hij zou een verjaardagsfeestje gerust aangrijpen om mij te 'pakken', dat dan weer wel. Hij weet namelijk dat ik het wel belangrijk vind. Op een man die zo bezig is de controle over je te houden, kun je niet altijd je eigen principes/wensen/moraal projecteren. Beter is het de verantwoordelijkheden strikt gescheiden te houden, zodat hij weet dat de zijne begint waar de jouwe ophoudt. Bijvoorbeeld zijn eigen verjaardag.
Lemmy, lieve schat, hoe gaat het met je vandaag?
liefs,
dubio
Mamz, ik denk dat je eigen gevoel niet per se een leidraad hoeft te zijn. Mijn ex vindt verjaardagsfeestjes bijvoorbeeld onzin (ja, ook voor kinderen ). Maar hij zou een verjaardagsfeestje gerust aangrijpen om mij te 'pakken', dat dan weer wel. Hij weet namelijk dat ik het wel belangrijk vind. Op een man die zo bezig is de controle over je te houden, kun je niet altijd je eigen principes/wensen/moraal projecteren. Beter is het de verantwoordelijkheden strikt gescheiden te houden, zodat hij weet dat de zijne begint waar de jouwe ophoudt. Bijvoorbeeld zijn eigen verjaardag.
Lemmy, lieve schat, hoe gaat het met je vandaag?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 30 september 2008 om 20:59
Lieve Nicole, ik herken dat tegen beter weten in vasthouden aan een relatie, omdat je 'nu eenmaal bij elkaar blijft'. Dat ging wat mij betreft overigens niet voor anderen op, die mochten scheiden wat ze wilden, maar dat zou mij niet overkomen. Ik had namelijk de Liefde van mijn Leven ontmoet (grmppfff). En ik had hem toch trouw beloofd, inderdaad, in voor- en tegenspoed? En overal is toch wel wat?
Deze drogargumenten metselden mijn oogkleppen stevig vast op mijn neus En ze bleven me nog enige tijd achtervolgen nádat ik besloten had te gaan scheiden, in de vorm van een schuld- en plichtsgevoel jegens mijn ex.
Tot ik inzag dat niet ik het contract had verbroken, maar mijn ex. Hij had helemaal niet voor me gezorgd, zoals hij had beloofd. Hij had me ook helemaal niet lief. En ik maar zorgen en liefhebben en me nog schuldig voelen toen ik het contract uiteindelijk opzegde!
liefs,
dubio (die heerlijk aan de pepernoten zit!)
Deze drogargumenten metselden mijn oogkleppen stevig vast op mijn neus En ze bleven me nog enige tijd achtervolgen nádat ik besloten had te gaan scheiden, in de vorm van een schuld- en plichtsgevoel jegens mijn ex.
Tot ik inzag dat niet ik het contract had verbroken, maar mijn ex. Hij had helemaal niet voor me gezorgd, zoals hij had beloofd. Hij had me ook helemaal niet lief. En ik maar zorgen en liefhebben en me nog schuldig voelen toen ik het contract uiteindelijk opzegde!
liefs,
dubio (die heerlijk aan de pepernoten zit!)
Ga in therapie!
dinsdag 30 september 2008 om 21:30
Nicole, voor jou heb ik eigenlijk maar een advies. Als je in de relatie wil blijven, dan moet je er ook voor de volle 100% voor gaan. Iets anders verdient je vriend niet. Nu is het steeds weer iets van er mankeert van alles aan, maar ik ben er nog niet aan toe om...
Jullie beiden zijn in de relatie ook met iets anders bezig. Hij is nog steeds bezig met dingen op het internet die jij liever niet hebt. En jij bent met jouw dingen bezig op het internet. Wanneer hij jouw postings zou lezen, hoe zal hij daar dan mee omgaan?
Wat gebeurt er met Robbie eigenlijk als Dubio forummer van de maand is? Gaan we voor de gezinsuitbreiding of wordt deze nieuwe Robbie als een soort van olympisch vuur onder de Oogkleppers verspreid?
Jullie beiden zijn in de relatie ook met iets anders bezig. Hij is nog steeds bezig met dingen op het internet die jij liever niet hebt. En jij bent met jouw dingen bezig op het internet. Wanneer hij jouw postings zou lezen, hoe zal hij daar dan mee omgaan?
Wat gebeurt er met Robbie eigenlijk als Dubio forummer van de maand is? Gaan we voor de gezinsuitbreiding of wordt deze nieuwe Robbie als een soort van olympisch vuur onder de Oogkleppers verspreid?
dinsdag 30 september 2008 om 22:15
Dubio, Pom, wil hierop reageren. Eerst op Dubio: jij al aan de pepernoten!!! Heerlijk!
Tot ik inzag dat niet ik het contract had verbroken, maar mijn ex. Hij had helemaal niet voor me gezorgd, zoals hij had beloofd. Hij had me ook helemaal niet lief. En ik maar zorgen en liefhebben en me nog schuldig voelen toen ik het contract uiteindelijk opzegde!
Dat heb ik in mijn huwelijk ook gehad, en de schuldgevoelens ook. En met de borderliner idem. Maar wat kostte het moeite! En dat anderen mochten scheiden, ik had toch het gevoel dat dit wel érg gemakkelijk gebeurde. Dat ben ik pas anders gaan zien toen ikzelf ging scheiden: dat doe je niet zomaar!
Pom, jij hebt gelijk, ik schrijf niet echt netjes, als het me hoog zit, terwijl ik inderdaad wel nog bij hem ben.
Zojuist had ik hem aan de foon, en ik heb uitgesproken, dat ik een hele tijd afstand heb gehouden, omdat ik het niet meer zag zitten tussen ons, maar dat ik liefst met hem verder wil. Hij had dit gemerkt, maar wil ook voor ons gaan.
Hoe het verder uitpakt...ik weet het niet, zie het wel, maar voor nu (hopelijk heel lang...) voelt dit weer heel goed. Ik zie het wel.
Maar LATten blijft gewoon erg lastig, het is vermoeiend, kost veel energie en tijd; het breekt ons best wel op.
Bedankt! Liefs,
Nicole
PS Leuk idee trouwens om die Robbie te verspreiden
Dubio, ik begrijp dat je al een paar keer 2e bent geworden? Wordt het hoog tijd dat je één stapje hoger komt; je hebt altijd zulke goede (shit kan niet het juiste woord vinden...) postings hier.
Tot ik inzag dat niet ik het contract had verbroken, maar mijn ex. Hij had helemaal niet voor me gezorgd, zoals hij had beloofd. Hij had me ook helemaal niet lief. En ik maar zorgen en liefhebben en me nog schuldig voelen toen ik het contract uiteindelijk opzegde!
Dat heb ik in mijn huwelijk ook gehad, en de schuldgevoelens ook. En met de borderliner idem. Maar wat kostte het moeite! En dat anderen mochten scheiden, ik had toch het gevoel dat dit wel érg gemakkelijk gebeurde. Dat ben ik pas anders gaan zien toen ikzelf ging scheiden: dat doe je niet zomaar!
Pom, jij hebt gelijk, ik schrijf niet echt netjes, als het me hoog zit, terwijl ik inderdaad wel nog bij hem ben.
Zojuist had ik hem aan de foon, en ik heb uitgesproken, dat ik een hele tijd afstand heb gehouden, omdat ik het niet meer zag zitten tussen ons, maar dat ik liefst met hem verder wil. Hij had dit gemerkt, maar wil ook voor ons gaan.
Hoe het verder uitpakt...ik weet het niet, zie het wel, maar voor nu (hopelijk heel lang...) voelt dit weer heel goed. Ik zie het wel.
Maar LATten blijft gewoon erg lastig, het is vermoeiend, kost veel energie en tijd; het breekt ons best wel op.
Bedankt! Liefs,
Nicole
PS Leuk idee trouwens om die Robbie te verspreiden
Dubio, ik begrijp dat je al een paar keer 2e bent geworden? Wordt het hoog tijd dat je één stapje hoger komt; je hebt altijd zulke goede (shit kan niet het juiste woord vinden...) postings hier.
dinsdag 30 september 2008 om 22:28
Nicole, ik vind het moeilijk te lezen dat dit dus duidelijk het patroon is waar jullie samen in zitten.
Telkens ben je voor even gerustgesteld, of kun je er weer even tegen en dan zeg je steeds dat je wel afwacht wat er gaat gebeuren, of gaat zien hoe het zal lopen in de toekomst.
Wat wil je nu echt? Zit hier wel toekomst in?
Je herkent hem in dat narcisten-topic, je schrijft hier over je relatie. Is dit wel wat je wilt?
Ik wilde nu vragen wat jij belangrijk vindt in de boodschap die je aan je dochter geeft, maar dat staat alsof ik het anders bedoel, zo direct onder het bovenste wat ik schreef.
Maar ik bedoel dus eigenlijk ook of je voor jezelf wenst en maakt, wat je ook wil doorgeven aan je dochter.
Hoe gaat het met haar?
Telkens ben je voor even gerustgesteld, of kun je er weer even tegen en dan zeg je steeds dat je wel afwacht wat er gaat gebeuren, of gaat zien hoe het zal lopen in de toekomst.
Wat wil je nu echt? Zit hier wel toekomst in?
Je herkent hem in dat narcisten-topic, je schrijft hier over je relatie. Is dit wel wat je wilt?
Ik wilde nu vragen wat jij belangrijk vindt in de boodschap die je aan je dochter geeft, maar dat staat alsof ik het anders bedoel, zo direct onder het bovenste wat ik schreef.
Maar ik bedoel dus eigenlijk ook of je voor jezelf wenst en maakt, wat je ook wil doorgeven aan je dochter.
Hoe gaat het met haar?
dinsdag 30 september 2008 om 22:38
Lieve Iseo, wat ik echt wil...pffff, blijft misschien dubbel, maar jee, ik hou echt van deze man (kan alleen niet tegen het afstoten en aantrekken wat hij doet), en zou liefst met hem verder willen. Als we langer samenzijn (zoals in de vakantie); dan voelen we elkaar goed aan, en is het gewoon goed. De tijden die we niet samenzijn, zijn zwaar, en gaan we twijfelen aan elkaar mét het aantrekken en afstoten.
Met mijn dochter gaat het wel (zij is verdorie door veel dingen helemaal beschadigd, dat besef ik maar al te goed!). Zij pubert hevig, zet zich heel sterk af, maar ik hoop er toch voor haar te zijn, en dat ze dat beseft. Ik zou voor haar graag goede begeleiding hebben, of die mij helpt haar goed te begeleiden, want ik maak me zorgen om haar.
Heb ik gisteren contact gehad met de vertrouwenspersoon van haar op school, en daar hadden ze toch de indruk, dat ze momenteel vrij lekker in haar vel zit, en het ook goed doet. Thuis zie ik wat anders, veel verzet.
Ik hoop dat ik haar, ondanks hetgeen ik mee worstel, toch goede dingen kan meegeven; en dat zij goed terechtkomt. Zij heeft sowieso een heel ander karakter dan mij, en gaat ook heel anders met veel dingen om. Zij is veel stelliger dan ik: als zij bijv. met iemand ruzie heeft gehad, heeft die persoon voor haar afgedaan, wil ze er niets meer mee te maken hebben, terwijl ik daarna wel nog (zij het voorzichtiger) met die persoon zal omgaan.
Dit is iets wat ik heel sterk terugzie bij haar vader, en de oma aan die kant; heeft dus niet met de situatie hier te maken.
Met mijn dochter gaat het wel (zij is verdorie door veel dingen helemaal beschadigd, dat besef ik maar al te goed!). Zij pubert hevig, zet zich heel sterk af, maar ik hoop er toch voor haar te zijn, en dat ze dat beseft. Ik zou voor haar graag goede begeleiding hebben, of die mij helpt haar goed te begeleiden, want ik maak me zorgen om haar.
Heb ik gisteren contact gehad met de vertrouwenspersoon van haar op school, en daar hadden ze toch de indruk, dat ze momenteel vrij lekker in haar vel zit, en het ook goed doet. Thuis zie ik wat anders, veel verzet.
Ik hoop dat ik haar, ondanks hetgeen ik mee worstel, toch goede dingen kan meegeven; en dat zij goed terechtkomt. Zij heeft sowieso een heel ander karakter dan mij, en gaat ook heel anders met veel dingen om. Zij is veel stelliger dan ik: als zij bijv. met iemand ruzie heeft gehad, heeft die persoon voor haar afgedaan, wil ze er niets meer mee te maken hebben, terwijl ik daarna wel nog (zij het voorzichtiger) met die persoon zal omgaan.
Dit is iets wat ik heel sterk terugzie bij haar vader, en de oma aan die kant; heeft dus niet met de situatie hier te maken.
woensdag 1 oktober 2008 om 00:15
Ze geeft aan dat ze moeite heeft met jullie relatie. Ze geeft op verschillende manieren aan dat ze je nodig heeft.
Het raakt haar.
Jullie twee kunnen elkaar zelfs niet zien waar je dochter bij is, zo moeilijk heeft ze het ermee.
Dat zegt toch veel?
Ze gaat ook anders en heftiger met dingen om omdat ze aan het puberen is.
Ik denk dat afzetten ook een deel te maken heeft met dat ze jou juist dichtbij wil hebben.
Wat wil je haar meegeven? Bijvoorbeeld nu ze een vriendje heeft, die eigenlijk niet goed voor haar is en niet bij haar past?
Jij hebt ook een vriend die niet bij je past want hij kost bergen energie en het beste wat jullie eruit halen de laatste tijd is dat het soms 'gewoon goed' of rustig is. Niet dat jullie het beste in elkaar naar boven halen en iets moois aanvullen oid.
Ik hield ook echt van mijn ex en had het erg moeilijk met dat aantrekken en afstoten. Wilde zo graag met hem verder.
Misschien vind je het geen vergelijking, maar ik zie het als hetzelfde.
Ik denk dat het latten niet het probleem is, maar het feit dat jullie zelf niet een stevige basis hebben op het moment om vanuit daar een relatie aan te gaan.
De problemen met je kinderen zijn al zo heftig voor jou en de relatie met hen is ingewikkeld en jullie hebben het soms erg moeilijk. Dan heb jij zelf veel meegemaakt.
Op het moment dat je vriend het nog complexer maakt en jou in principe elk moment onzeker kan maken of in de war kan brengen, in ieder geval niet de steun kan geven die jij van een vriend nodig hebt, denk ik dat je afstand moet nemen om te onderzoeken.
We hebben hier al veel over gepraat en ik maak me echt wel zorgen wanneer je zoiets schrijft.
Ik werd zelfs even boos toen je schreef: ik begrijp je even niet.
Ik dacht, hoezo begrijp je me niet? En toen twijfelde ik meteen aan mezelf natuurlijk.
Maar ik heb al vaker geschreven dat ik denk dat je beter afstand kunt nemen, en aan jezelf kunt werken, aan de relatie met je dochter op dit moment. Als reactie op jouw voorbeelden en alles wat je met ons deelt op het topic.
Zeker in deze gevoelige tijd met je dochter. En met je zoon natuurlijk.
Ik bedoel het echt niet verkeerd Nicole. Maar wat zie je als je afstand neemt en van bovenaf kijkt op de situatie. Vanuit een ander perspectief zogezegd.
Wat zou je mij adviseren?
Wat wil je echt, Nicole?
Denk even niet aan (naam vriend). Maar denk aan 'een man' in het algemeen. Wat zoek je bij iemand? Welke eigenschappen en waarden enzo, wat voor man zou goed bij je passen?
Heb je nu ruimte en energie voor de relatie zo als je die nu zou moeten omschrijven zoals je die hebt met je vriend?
Ik denk dat dus juist alles met elkaar te maken heeft. Hoe je dochter met dingen omgaat heeft te maken met haar karakter, de gevoelige fase waar ze in zit, haar verleden en haar voorbeelden en opvoeding.
Net zoals dat voor jou zo is.
De dingen zijn ook niet 'vast' maar juist in ontwikkeling. Elke dag is een belangrijke dag wat dat betreft.
Hoop dat het okee is om dit te schrijven!
Het raakt haar.
Jullie twee kunnen elkaar zelfs niet zien waar je dochter bij is, zo moeilijk heeft ze het ermee.
Dat zegt toch veel?
Ze gaat ook anders en heftiger met dingen om omdat ze aan het puberen is.
Ik denk dat afzetten ook een deel te maken heeft met dat ze jou juist dichtbij wil hebben.
Wat wil je haar meegeven? Bijvoorbeeld nu ze een vriendje heeft, die eigenlijk niet goed voor haar is en niet bij haar past?
Jij hebt ook een vriend die niet bij je past want hij kost bergen energie en het beste wat jullie eruit halen de laatste tijd is dat het soms 'gewoon goed' of rustig is. Niet dat jullie het beste in elkaar naar boven halen en iets moois aanvullen oid.
Ik hield ook echt van mijn ex en had het erg moeilijk met dat aantrekken en afstoten. Wilde zo graag met hem verder.
Misschien vind je het geen vergelijking, maar ik zie het als hetzelfde.
Ik denk dat het latten niet het probleem is, maar het feit dat jullie zelf niet een stevige basis hebben op het moment om vanuit daar een relatie aan te gaan.
De problemen met je kinderen zijn al zo heftig voor jou en de relatie met hen is ingewikkeld en jullie hebben het soms erg moeilijk. Dan heb jij zelf veel meegemaakt.
Op het moment dat je vriend het nog complexer maakt en jou in principe elk moment onzeker kan maken of in de war kan brengen, in ieder geval niet de steun kan geven die jij van een vriend nodig hebt, denk ik dat je afstand moet nemen om te onderzoeken.
We hebben hier al veel over gepraat en ik maak me echt wel zorgen wanneer je zoiets schrijft.
Ik werd zelfs even boos toen je schreef: ik begrijp je even niet.
Ik dacht, hoezo begrijp je me niet? En toen twijfelde ik meteen aan mezelf natuurlijk.
Maar ik heb al vaker geschreven dat ik denk dat je beter afstand kunt nemen, en aan jezelf kunt werken, aan de relatie met je dochter op dit moment. Als reactie op jouw voorbeelden en alles wat je met ons deelt op het topic.
Zeker in deze gevoelige tijd met je dochter. En met je zoon natuurlijk.
Ik bedoel het echt niet verkeerd Nicole. Maar wat zie je als je afstand neemt en van bovenaf kijkt op de situatie. Vanuit een ander perspectief zogezegd.
Wat zou je mij adviseren?
Wat wil je echt, Nicole?
Denk even niet aan (naam vriend). Maar denk aan 'een man' in het algemeen. Wat zoek je bij iemand? Welke eigenschappen en waarden enzo, wat voor man zou goed bij je passen?
Heb je nu ruimte en energie voor de relatie zo als je die nu zou moeten omschrijven zoals je die hebt met je vriend?
Ik denk dat dus juist alles met elkaar te maken heeft. Hoe je dochter met dingen omgaat heeft te maken met haar karakter, de gevoelige fase waar ze in zit, haar verleden en haar voorbeelden en opvoeding.
Net zoals dat voor jou zo is.
De dingen zijn ook niet 'vast' maar juist in ontwikkeling. Elke dag is een belangrijke dag wat dat betreft.
Hoop dat het okee is om dit te schrijven!
