Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
woensdag 1 oktober 2008 om 10:18
Zo zonlicht komt ook maar weer eens langs, ik ben het zo zat achter die wolken
Du, je verdient het hoor, ik heb ook op je gestemd.
Nicole lees die post van Iseo eens goed door! Daar staat zoveel waars in.
Leo, hoe het mij gaat? Ik heb er geen antwoord op, wel redelijk maar voel me nu heel leeg. Ook leef ik teveel in mijn hoofd, ben aan het spoken. Dit belemmert me datgene te doen wat moet gebeuren en zo komt het cirkeltje tot stand he! Ik heb de weg eruit nog niet gevonden, maar zoek me suf want het voelt zo niet prettig. Het blokkeert me ook met schrijven, terwijl dat juist ook altijd een oplossing is gebleken. Op die manier maak ik zichtbaar wat me echt dwars zit.
Lemmy,
hoe gaat het nu? vind het lastig je iets te schrijven maar ben wel blij dat je iets aan mijn schrijfsel had. Ik wens je veel wijsheid toe en dat je maar snel je eigen balans weer mag vinden.
liefs van Zonlicht voor jullie allemaal
Du, je verdient het hoor, ik heb ook op je gestemd.
Nicole lees die post van Iseo eens goed door! Daar staat zoveel waars in.
Leo, hoe het mij gaat? Ik heb er geen antwoord op, wel redelijk maar voel me nu heel leeg. Ook leef ik teveel in mijn hoofd, ben aan het spoken. Dit belemmert me datgene te doen wat moet gebeuren en zo komt het cirkeltje tot stand he! Ik heb de weg eruit nog niet gevonden, maar zoek me suf want het voelt zo niet prettig. Het blokkeert me ook met schrijven, terwijl dat juist ook altijd een oplossing is gebleken. Op die manier maak ik zichtbaar wat me echt dwars zit.
Lemmy,
hoe gaat het nu? vind het lastig je iets te schrijven maar ben wel blij dat je iets aan mijn schrijfsel had. Ik wens je veel wijsheid toe en dat je maar snel je eigen balans weer mag vinden.
liefs van Zonlicht voor jullie allemaal
woensdag 1 oktober 2008 om 10:36
Zonlicht, dankjewel!
Het is hier wel rustig nu. Ik geloof niet dat ik mijn balans al heb gevonden, maar mijn man en ik praten heel veel en de komende tijd zal hij veel weg zijn, waardoor ik vanzelf weer wat 'alleen-tijd' krijg. Voor de rest moet ik dingen ook wel gewoon de tijd geven denk ik...
Liefs voor jullie allemaal!
Het is hier wel rustig nu. Ik geloof niet dat ik mijn balans al heb gevonden, maar mijn man en ik praten heel veel en de komende tijd zal hij veel weg zijn, waardoor ik vanzelf weer wat 'alleen-tijd' krijg. Voor de rest moet ik dingen ook wel gewoon de tijd geven denk ik...
Liefs voor jullie allemaal!
woensdag 1 oktober 2008 om 13:30
Stomme is dat ik Prinses op de Erwt niet eens ken. Kan niet eens zeggen of het een goede forummer is.
Maar ik vind wel dat Dubio de prijs erg verdient.
Zonlicht, misschien moeten we maar eens op een andere manier contact hebben en een kijken waar de knelpunten nu precies zitten. Het kost zo enorm veel energie om in dat cirkeltje te blijven zitten.
Nicole1964, ook ik heb toch duidelijk ergens gelezen, dat je dochter grote problemen heeft met jouw relatie met J. Dat zij er niet bij is wanneer jullie samen zijn. Volgens mij was dat toch in een gesprek met een van jullie hulpverleners erbij.
Pubers kunnen zeer en zeer lastig zijn, maar haar grote verzet heeft m.i. toch een hele duidelijke oorzaak. Zij kan niet anders dan zich enorm verzetten, omdat haar stem nauwelijks gehoord wordt.
Jij blijft maar in dat cirkeltje, dat je echt hele grote bezwaren tegen hem hebt, maar dat hij ook wel goede momenten biedt. Dan zeg ik, misschien wat bot, maar Duub stuur Robbie eens even die kant op. Over die kant heb ik je nog nooit horen klagen, over de rest allemaal wel.
Jij verdient het niet dat je vriend continue zijn marktwaarde op het internet zit te bepalen en hij verdient het niet, dat jij hem eigenlijk als persoon niet accepteert.
Jouw kinderen accepteren je vriend niet. Het is al vaker ter sprake geweest, maar waarom blijf je (mede gezien al je bezwaren) je toch zo vastklampen aan deze man ten koste van de onderlinge familie verhoudingen?
Door structureel niks op te lossen zink je alleen maar dieper weg en heb je steeds en steeds meer hulpverleners nodig. Deze mensen zijn geen redders van alles wat slecht gaat in je relatie. De problemen zul je echt zelf moeten oplossen.
Maar ik vind wel dat Dubio de prijs erg verdient.
Zonlicht, misschien moeten we maar eens op een andere manier contact hebben en een kijken waar de knelpunten nu precies zitten. Het kost zo enorm veel energie om in dat cirkeltje te blijven zitten.
Nicole1964, ook ik heb toch duidelijk ergens gelezen, dat je dochter grote problemen heeft met jouw relatie met J. Dat zij er niet bij is wanneer jullie samen zijn. Volgens mij was dat toch in een gesprek met een van jullie hulpverleners erbij.
Pubers kunnen zeer en zeer lastig zijn, maar haar grote verzet heeft m.i. toch een hele duidelijke oorzaak. Zij kan niet anders dan zich enorm verzetten, omdat haar stem nauwelijks gehoord wordt.
Jij blijft maar in dat cirkeltje, dat je echt hele grote bezwaren tegen hem hebt, maar dat hij ook wel goede momenten biedt. Dan zeg ik, misschien wat bot, maar Duub stuur Robbie eens even die kant op. Over die kant heb ik je nog nooit horen klagen, over de rest allemaal wel.
Jij verdient het niet dat je vriend continue zijn marktwaarde op het internet zit te bepalen en hij verdient het niet, dat jij hem eigenlijk als persoon niet accepteert.
Jouw kinderen accepteren je vriend niet. Het is al vaker ter sprake geweest, maar waarom blijf je (mede gezien al je bezwaren) je toch zo vastklampen aan deze man ten koste van de onderlinge familie verhoudingen?
Door structureel niks op te lossen zink je alleen maar dieper weg en heb je steeds en steeds meer hulpverleners nodig. Deze mensen zijn geen redders van alles wat slecht gaat in je relatie. De problemen zul je echt zelf moeten oplossen.
woensdag 1 oktober 2008 om 15:50
Lieve Nicole,
Ik sluit me aan bij Pom. Als je je oogkleppen op wilt houden, moet je dit niet lezen.
Door met deze relatie te blijven doormodderen en geen knoop door te hakken, maak je een keuze. De keuze voor je vriend en tegen je dochter. Zelfs de hulpverleners hebben het gezegd. Als je een band met haar wilt houden/krijgen, moet je je relatie verbreken. Niet op een laag pitje zetten (wat je pas nog aangaf van plan te zijn), nee, verbreken.
Je dochter zit in een heel kwetsbare fase. Maar die duurt niet zo lang hoor. Straks is ze 16 of 17 en dan gaat ze haar eigen plan trekken en heb je helemaal geen invloed meer op haar. Nu zoekt ze nog naar bevestiging van jouw onvoorwaardelijke liefde voor haar, maar straks gaat ze die elders zoeken. Dan komt ze waarschijnlijk in een zelfde relatie terecht als die ze als voorbeeld heeft gehad. Hoe dan ook is ze voor jou dan niet of moeilijk meer bereikbaar.
Ik heb het idee dat je een beetje bang voor haar bent. Of misschien bang voor jezelf, bang dat je geen leuke of goede moeder bent. Maar lieverd, je bent háár moeder en zij heeft jóu nodig. Niemand anders. Kies nu eens duidelijk en ondubbelzinnig voor háár. Hou op met je in de psyche van je vriend te verdiepen en verdiep je in de psyche van je dochter. Neem nu potverdorie die vakantie met haar eens. Maak tijd voor haar, geef haar aandacht, laat haar weten dat je van haar houdt. Laat zien dat je als moeder voor haar stáát.
liefs,
dubio
Ik sluit me aan bij Pom. Als je je oogkleppen op wilt houden, moet je dit niet lezen.
Door met deze relatie te blijven doormodderen en geen knoop door te hakken, maak je een keuze. De keuze voor je vriend en tegen je dochter. Zelfs de hulpverleners hebben het gezegd. Als je een band met haar wilt houden/krijgen, moet je je relatie verbreken. Niet op een laag pitje zetten (wat je pas nog aangaf van plan te zijn), nee, verbreken.
Je dochter zit in een heel kwetsbare fase. Maar die duurt niet zo lang hoor. Straks is ze 16 of 17 en dan gaat ze haar eigen plan trekken en heb je helemaal geen invloed meer op haar. Nu zoekt ze nog naar bevestiging van jouw onvoorwaardelijke liefde voor haar, maar straks gaat ze die elders zoeken. Dan komt ze waarschijnlijk in een zelfde relatie terecht als die ze als voorbeeld heeft gehad. Hoe dan ook is ze voor jou dan niet of moeilijk meer bereikbaar.
Ik heb het idee dat je een beetje bang voor haar bent. Of misschien bang voor jezelf, bang dat je geen leuke of goede moeder bent. Maar lieverd, je bent háár moeder en zij heeft jóu nodig. Niemand anders. Kies nu eens duidelijk en ondubbelzinnig voor háár. Hou op met je in de psyche van je vriend te verdiepen en verdiep je in de psyche van je dochter. Neem nu potverdorie die vakantie met haar eens. Maak tijd voor haar, geef haar aandacht, laat haar weten dat je van haar houdt. Laat zien dat je als moeder voor haar stáát.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 1 oktober 2008 om 16:22
quote:Klara74 schreef op 28 september 2008 @ 20:16:
Elke keer denk dat als straks alles achter de rug is dan heeft hij geen macht meer over me, maar is dat echt wel zo?
Hoi lieve Klaar
Er zijn veel dingen die kunnen doorwerken zelfs nadat de relatie verbroken is en financiële zaken afgehandeld zijn. Je hebt veel meegemaakt en eigenlijk ook een soort automatische reacties en gedachtes opgebouwd rond en door de dreigende en beschuldigende houding etc van je ex.
Hij was erg moeilijk om mee samen te zijn en ook al zijn jullie uit elkaar, je bent nog niet zomaar van hem af. En voor veel hiervan heb je zelf de sleutel in de hand en kost het tijd om eraan te werken of het juist te verwerken en door te gaan.
Een nieuwe start voelt aan de ene kant als een fris begin, helemaal voor jezelf en je kinderen natuurlijk. Je eigen dingen doen, je eigen plek, zelf beslissingen nemen en niet steeds je indekken en verantwoording moeten afleggen. Vrij kunnen bewegen.
En dan kom je er juist achter hoe groot de invloed wel niet was die hij op je had. En zie je ook hoe jij was, het wordt ineens heel duidelijk en dat is confronterend. Je bent zelf hard bezig geweest om een manier te vinden om met hem in jullie relatie met hem om te gaan, en gek genoeg kom je jezelf daarmee erg tegen wanneer je alleen bent.
Veel emoties. Schaamte, angst, het heel erg vrij willen zijn en tegelijk veel onzekerheid voelen om iets aan te pakken en het hoort er allemaal bij.
Ik ben er van geschrokken.
Ik heb steeds meer het gevoel dat ik niet zo goed weet wie ik ben. En de laatste tijd leer ik een heel andere kant van mijzelf kennen.
De macht die hij over je had zal verdwijnen want je zult het niet meer toestaan. Maar het gaat niet vanzelf.
In jouw situatie zullen jullie nog contact hebben toch, vanwege de kinderen. Het is een moeilijk proces wat je doormaakt om afstand te nemen. Er is zo veel gebeurd en er zijn zoveel patronen en manieren waarop jullie je verhouden, erg ingewikkeld is dat.
Ik hoop dat je niet te hard voor jezelf bent en allerlei dingen verwacht van jou die eigenlijk moeilijk en gevoelig liggen. Geef jezelf tijd en rust om je terug te vinden en een weg te vinden in hoe je hiermee om moet gaan. Een terugval of ineens het niet zien zitten hoort erbij, bang zijn en het volgende moment je heel sterk en on top of the world voelen ook.
Maar het gaat goedkomen. Je bent op weg naar een heel ander leven, naar wat jij wilt.
Hoe gaat het vandaag?
Elke keer denk dat als straks alles achter de rug is dan heeft hij geen macht meer over me, maar is dat echt wel zo?
Hoi lieve Klaar
Er zijn veel dingen die kunnen doorwerken zelfs nadat de relatie verbroken is en financiële zaken afgehandeld zijn. Je hebt veel meegemaakt en eigenlijk ook een soort automatische reacties en gedachtes opgebouwd rond en door de dreigende en beschuldigende houding etc van je ex.
Hij was erg moeilijk om mee samen te zijn en ook al zijn jullie uit elkaar, je bent nog niet zomaar van hem af. En voor veel hiervan heb je zelf de sleutel in de hand en kost het tijd om eraan te werken of het juist te verwerken en door te gaan.
Een nieuwe start voelt aan de ene kant als een fris begin, helemaal voor jezelf en je kinderen natuurlijk. Je eigen dingen doen, je eigen plek, zelf beslissingen nemen en niet steeds je indekken en verantwoording moeten afleggen. Vrij kunnen bewegen.
En dan kom je er juist achter hoe groot de invloed wel niet was die hij op je had. En zie je ook hoe jij was, het wordt ineens heel duidelijk en dat is confronterend. Je bent zelf hard bezig geweest om een manier te vinden om met hem in jullie relatie met hem om te gaan, en gek genoeg kom je jezelf daarmee erg tegen wanneer je alleen bent.
Veel emoties. Schaamte, angst, het heel erg vrij willen zijn en tegelijk veel onzekerheid voelen om iets aan te pakken en het hoort er allemaal bij.
Ik ben er van geschrokken.
Ik heb steeds meer het gevoel dat ik niet zo goed weet wie ik ben. En de laatste tijd leer ik een heel andere kant van mijzelf kennen.
De macht die hij over je had zal verdwijnen want je zult het niet meer toestaan. Maar het gaat niet vanzelf.
In jouw situatie zullen jullie nog contact hebben toch, vanwege de kinderen. Het is een moeilijk proces wat je doormaakt om afstand te nemen. Er is zo veel gebeurd en er zijn zoveel patronen en manieren waarop jullie je verhouden, erg ingewikkeld is dat.
Ik hoop dat je niet te hard voor jezelf bent en allerlei dingen verwacht van jou die eigenlijk moeilijk en gevoelig liggen. Geef jezelf tijd en rust om je terug te vinden en een weg te vinden in hoe je hiermee om moet gaan. Een terugval of ineens het niet zien zitten hoort erbij, bang zijn en het volgende moment je heel sterk en on top of the world voelen ook.
Maar het gaat goedkomen. Je bent op weg naar een heel ander leven, naar wat jij wilt.
Hoe gaat het vandaag?
donderdag 2 oktober 2008 om 16:42
Meiden, mochten jullie tijd en energie hebben willen jullie dan eens lezen bij 'Mijn schuld'? een topic van Monique die wel wat raad kan gebruiken?
Zonnepitje, ik heb zojuist aangegeven bij Monique dat het ook best goed kan gaan met het vinden van een huis als je gaat scheiden.
Dubio en ik schrijven er al bij de weg.
(f)
Zonnepitje, ik heb zojuist aangegeven bij Monique dat het ook best goed kan gaan met het vinden van een huis als je gaat scheiden.
Dubio en ik schrijven er al bij de weg.
(f)
donderdag 2 oktober 2008 om 21:34
Hoi hoi,
Vandaag was een betere dag. Ex heeft het voorstel van de scheiding via de deurwaarder ontvangen. Reactie was vrij rustig tot nu toe. Over een aantal zaken is hij het niet eens en wil het daar met mij over hebben. Ik ben eigenlijk vanaf maandag en zakelijk, direct en kort naar hem.. Heb hem niet toegevoegd op Hyves ondanks ik elk uur een uitnodiging van hem krijg om hem te accepteren. Ik weet Hyves is niet iets noemenswaardig is en al voor mijn idee niet iets om een groot probleem van te maken. Al voelt het voor mij in deze situatie anders. Het gaat niet op Hyves maar om de macht die hij over me heeft.
Deze week nog wel wat dreigementen gehad, dat ik het nog erg moeilijk zal krijgen in de toekomst, vooral op financieel gebied. Ook hier heb ik niet op gereageerd.
Ben blij dat hij de papieren heeft gehad, nu hoef ik me niet de hele tijd af te vragen wanneer hij ze zal krijgen en hoe hij zal reageren. Ik weet immerts dat hij elk moment kan omslaan in zijn houding en zijn gedrag.
Wel heel goed bericht gehad dat het erg goed gaat met mijn oudste op school. Hij heeft vorig jaar verschillende onderzoeken gehad waar uit is gebleken dat hij ADD, dyslexie en een stoornis in zijn korte termijn geheugen heeft. School is inmiddels op de hoogte van dat we bij Opa en Oma wonen vanwege de scheiding. De juf vertelde mij dat het jongetje dat beschreven word in het dossier niet de jongen is die ze op school hebben leren kennen (hij zit nu op het voortgezet onderwijs). Hij is vrolijk, doet zijn best en is redelijk geconcerteerd. Ik was zo verbaast maar ook blij. Ik denk dat naast alles wat hij heeft, de druk, de stress van thuis heeft (mede) bepaald van hoe hij vorig jaar was. Misschien heeft dit de diagnose wel beïnvloed. Volgende week moeten we naar de kinderarts, ik wil haar dit voorleggen en misschien kunnen we dat proberen dat hij zonder medicijnen mag. Gewoon om te verglijken hoe het dan doet, wie weet heeft hij ze niet meer nodig omdat er zoveel stress wegvalt en daarom meer ruimte heeft in zijn hoofd om zich te kunnen concentreren.
Ik ben bezig in het boek Het Monsterverbond, pffff het gaat over de foute man, maar met bijna alles wat ik lees zou ik de naam van mijn ex boven kunnen zetten. Het verteld ook wat over de vrouwen die op deze mannen vallen, en wat zij eventueel in hun jeugd hebben mee gemaakt. Sommige dingen kan ik wel in vinden maar sommige ook niet. Niet elke vrouw heeft een slechte binding met moeder of vader gehad en toch ten prooi gevallen voor een foute man. Maar goed er staat genoeg in waar ik iets mee kan. Ik denk dat ik de meest herkenbare punten ga onderstrepen zodat ik op zwakke momenten dat boek er bij kan pakken.
Er staat ook in dat je het kind in jezelf moet oppakken en voor gaan zorgen en lief hebben en dat niet moet over laten aan anderen en al zeker niet aan de foute man.
Ik heb tegen het kind in mijzelf gezegd dat ik er voor zal zorgen dat alles goed komt!
Half jaar geleden heb ik een begeleidende meditatie gedaan, ook over het kind in mijzelf. Dat heeft me zoveel goed gedaan, kracht en vertrouwen gegeven naar mijzelf toe. Leuk dat dit boek me het helpt herinneren.
Liefs
Iseo hoe gaat het met je studie?
Nicole het boek is misschien ook wat voor jou? De narcistische man word er ook in beschreven
Vandaag was een betere dag. Ex heeft het voorstel van de scheiding via de deurwaarder ontvangen. Reactie was vrij rustig tot nu toe. Over een aantal zaken is hij het niet eens en wil het daar met mij over hebben. Ik ben eigenlijk vanaf maandag en zakelijk, direct en kort naar hem.. Heb hem niet toegevoegd op Hyves ondanks ik elk uur een uitnodiging van hem krijg om hem te accepteren. Ik weet Hyves is niet iets noemenswaardig is en al voor mijn idee niet iets om een groot probleem van te maken. Al voelt het voor mij in deze situatie anders. Het gaat niet op Hyves maar om de macht die hij over me heeft.
Deze week nog wel wat dreigementen gehad, dat ik het nog erg moeilijk zal krijgen in de toekomst, vooral op financieel gebied. Ook hier heb ik niet op gereageerd.
Ben blij dat hij de papieren heeft gehad, nu hoef ik me niet de hele tijd af te vragen wanneer hij ze zal krijgen en hoe hij zal reageren. Ik weet immerts dat hij elk moment kan omslaan in zijn houding en zijn gedrag.
Wel heel goed bericht gehad dat het erg goed gaat met mijn oudste op school. Hij heeft vorig jaar verschillende onderzoeken gehad waar uit is gebleken dat hij ADD, dyslexie en een stoornis in zijn korte termijn geheugen heeft. School is inmiddels op de hoogte van dat we bij Opa en Oma wonen vanwege de scheiding. De juf vertelde mij dat het jongetje dat beschreven word in het dossier niet de jongen is die ze op school hebben leren kennen (hij zit nu op het voortgezet onderwijs). Hij is vrolijk, doet zijn best en is redelijk geconcerteerd. Ik was zo verbaast maar ook blij. Ik denk dat naast alles wat hij heeft, de druk, de stress van thuis heeft (mede) bepaald van hoe hij vorig jaar was. Misschien heeft dit de diagnose wel beïnvloed. Volgende week moeten we naar de kinderarts, ik wil haar dit voorleggen en misschien kunnen we dat proberen dat hij zonder medicijnen mag. Gewoon om te verglijken hoe het dan doet, wie weet heeft hij ze niet meer nodig omdat er zoveel stress wegvalt en daarom meer ruimte heeft in zijn hoofd om zich te kunnen concentreren.
Ik ben bezig in het boek Het Monsterverbond, pffff het gaat over de foute man, maar met bijna alles wat ik lees zou ik de naam van mijn ex boven kunnen zetten. Het verteld ook wat over de vrouwen die op deze mannen vallen, en wat zij eventueel in hun jeugd hebben mee gemaakt. Sommige dingen kan ik wel in vinden maar sommige ook niet. Niet elke vrouw heeft een slechte binding met moeder of vader gehad en toch ten prooi gevallen voor een foute man. Maar goed er staat genoeg in waar ik iets mee kan. Ik denk dat ik de meest herkenbare punten ga onderstrepen zodat ik op zwakke momenten dat boek er bij kan pakken.
Er staat ook in dat je het kind in jezelf moet oppakken en voor gaan zorgen en lief hebben en dat niet moet over laten aan anderen en al zeker niet aan de foute man.
Ik heb tegen het kind in mijzelf gezegd dat ik er voor zal zorgen dat alles goed komt!
Half jaar geleden heb ik een begeleidende meditatie gedaan, ook over het kind in mijzelf. Dat heeft me zoveel goed gedaan, kracht en vertrouwen gegeven naar mijzelf toe. Leuk dat dit boek me het helpt herinneren.
Liefs
Iseo hoe gaat het met je studie?
Nicole het boek is misschien ook wat voor jou? De narcistische man word er ook in beschreven
vrijdag 3 oktober 2008 om 08:41
Iseo, heb het even laten bezinken, ook vanwege een paar andere reacties.
Ik weet, heb ik eerder al geschreven, dat ik niet zo netjes ben geweest, met wat ik richting vriend geschreven heb; wil ik in de toekomst ook vermijden, zolang we nog in relatie zitten.
Verdorie, ik weet dat ik in een moeilijke relatie zit, maar het is echt niet alleen het lichamelijke wat goed voelt, er zijn ook heel veel andere dingen die goed zitten, maar helaas niet altijd. Maar er zijn ook dingen die niet goed voelen, en is dat niet in elke relatie zo? Wanneer zet je een punt achter de relatie, en wanneer is het nog 'normaal' de dingen die niet goed zijn?
Je schreef: "Ik werd zelfs even boos toen je schreef: ik begrijp je even niet.
Ik dacht, hoezo begrijp je me niet? En toen twijfelde ik meteen aan mezelf natuurlijk."
Pff, je hoeft niet aan jezelf te twijfelen, ik wist dat ik je moest begrijpen, maar soms blokkeer ik gewoon op dat gebied, komt het niet bij mij binnen. Dat heb ik al jaren; vooral door de oververmoeidheid, die erin is geslopen. Ik heb nog altijd concentratieproblemen, en soms komen dingen gewoon niet binnen, kan ik er helemaal niets mee. Ik voel me daar echt shit bij, omdat ik weet dat ik niet dom ben (kan het even niet onder woorden brengen anders..)..
Dochterlief heeft inderdaad moeite met deze relatie, maar zal dit waarschijnlijk met elke relatie hebben. Zij duldt geen man in mijn leven; wil de exclusieve aandacht. Het is nu zelfs zo, dat ik ook mijn hobby niet meer kan beoefenen, als het aan haar ligt, want dan laat ik haar ook alleen. Waar is de grens? Dan vraag ik me inderdaad af, of ik zelf ook nog een leven mag leiden?!
Op zich ben ik er voor haar, elke dag, na school tot 's avonds. Ik probeer haar erbij te betrekken, met haar te praten, etc. Maar zij wijst me af, helemaal. Tot het moment dat ik vriendlief evt. slechts 5 minuten aan de foon heb, juist dan wil zij met me praten, en is kwaad en teleurgesteld, dat ik op dat moment geen tijd voor haar heb. Dit vind ik heel erg kinderachtig, daarna heb ik nl. weer alle ruimte voor haar. En val niet over die 5 minuten, want overdag hebben we echt slechts kort contact; we bellen meestal als dochterlief in bed ligt, zodat ik ruimte heb voor haar.
"Ik hield ook echt van mijn ex en had het erg moeilijk met dat aantrekken en afstoten. Wilde zo graag met hem verder.
Misschien vind je het geen vergelijking, maar ik zie het als hetzelfde."
Dit is zeker hetzelfde. Je weet dus ook wel hoe het voelt, en dat je niet meteen die knop kunt omzetten, en de relatie verbreken. Net zoals anderen hier ook het hele proces hebben doorgemaakt; en ik ook al een keer.
"Op het moment dat je vriend het nog complexer maakt en jou in principe elk moment onzeker kan maken of in de war kan brengen, in ieder geval niet de steun kan geven die jij van een vriend nodig hebt, denk ik dat je afstand moet nemen om te onderzoeken."
Klopt, we hebben veel meegemaakt, het is niet gemakkelijk, en zal het voorlopig niet worden (met of zonder vriend...). Op dit moment voel ik me trouwens wel een stukje sterker, maar ik heb er moeit mee dit hier neer te zetten, net alsof dit niet mag, en je gelijk weer afgestraft wordt door e.e.a. en onzeker wordt. Op zich is er ook wel afstand weer; we zijn wel in de weekenden bij elkaar, maar in deze geef ik nu ook iets meer de grens aan: als het niet kan, vanwege de kinderen houdt het op; ik wil niet de kinderen (en nu vooral dochter, omdat zij bij mij woont) het gevoel geven, dat ik haar ergens 'dump' omdat ik bij vriend wil zijn. Nee, dan ben ik bij haar. Wil niet zeggen, dat mijn gevoelens voor vriend dan minder zijn, alleen zijn we dan niet samen..
Iseo, je stelt een goede vraag: "Wat zou je mij adviseren?" Waarschijnlijk zou ik je inderdaad adviseren om een punt achter de relatie te zetten, als ik zo'n verhaal hoorde... In elk geval zou ik niet begrijpen, waarom een vrouw in zulke relatie bleef hangen, maar zou wel ook denken, dat het haar keuze is, en dat zij zich misschien ondanks wat anderen zien, ook wel goed zal voelen in de relatie.
Wat ik in een man zoek? Steun, toch wel dominantie (hij mag best veel bepalen, tot op zekere hoogte), betrouwbaarheid, schouder om tegen te rusten, gelijkwaardigheid, begrip, intimiteit.
Misschien ook nog andere dingen, weet het even niet.
Dan heb je het nog over het karakter en de gevoelige fase waarin dochterlief zit. Dit botst wel regelmatig tussen ons. Haar karakter lijkt heel erg op dat van haar vader (kan zij niets aan doen, neem ik haar niet kwalijk!), en ik probeer een beetje bij te sturen, waar mogelijk. De gevoelige fase, begrijp ik op zich wel, maar ik zit vaak met de vraag: waar is het een vorm van aandacht vragen, en waar is ze echt gevoelig, en zit ze echt ergens mee. Op zich ben ik echt wel een lieve moeder, soms te lief, praat met haar mee, i.p.v. haar wakker te schudden. Voorbeeld: toen ze ruzie had met haar vriendje, leef ik met haar mee, waar andere ouders zouden zeggen: geen handvol maar een landvol. Zo zijn er meer dingen, waardoor ik soms bang ben, dat ik haar te zacht opvoed.
Ik weet, heb ik eerder al geschreven, dat ik niet zo netjes ben geweest, met wat ik richting vriend geschreven heb; wil ik in de toekomst ook vermijden, zolang we nog in relatie zitten.
Verdorie, ik weet dat ik in een moeilijke relatie zit, maar het is echt niet alleen het lichamelijke wat goed voelt, er zijn ook heel veel andere dingen die goed zitten, maar helaas niet altijd. Maar er zijn ook dingen die niet goed voelen, en is dat niet in elke relatie zo? Wanneer zet je een punt achter de relatie, en wanneer is het nog 'normaal' de dingen die niet goed zijn?
Je schreef: "Ik werd zelfs even boos toen je schreef: ik begrijp je even niet.
Ik dacht, hoezo begrijp je me niet? En toen twijfelde ik meteen aan mezelf natuurlijk."
Pff, je hoeft niet aan jezelf te twijfelen, ik wist dat ik je moest begrijpen, maar soms blokkeer ik gewoon op dat gebied, komt het niet bij mij binnen. Dat heb ik al jaren; vooral door de oververmoeidheid, die erin is geslopen. Ik heb nog altijd concentratieproblemen, en soms komen dingen gewoon niet binnen, kan ik er helemaal niets mee. Ik voel me daar echt shit bij, omdat ik weet dat ik niet dom ben (kan het even niet onder woorden brengen anders..)..
Dochterlief heeft inderdaad moeite met deze relatie, maar zal dit waarschijnlijk met elke relatie hebben. Zij duldt geen man in mijn leven; wil de exclusieve aandacht. Het is nu zelfs zo, dat ik ook mijn hobby niet meer kan beoefenen, als het aan haar ligt, want dan laat ik haar ook alleen. Waar is de grens? Dan vraag ik me inderdaad af, of ik zelf ook nog een leven mag leiden?!
Op zich ben ik er voor haar, elke dag, na school tot 's avonds. Ik probeer haar erbij te betrekken, met haar te praten, etc. Maar zij wijst me af, helemaal. Tot het moment dat ik vriendlief evt. slechts 5 minuten aan de foon heb, juist dan wil zij met me praten, en is kwaad en teleurgesteld, dat ik op dat moment geen tijd voor haar heb. Dit vind ik heel erg kinderachtig, daarna heb ik nl. weer alle ruimte voor haar. En val niet over die 5 minuten, want overdag hebben we echt slechts kort contact; we bellen meestal als dochterlief in bed ligt, zodat ik ruimte heb voor haar.
"Ik hield ook echt van mijn ex en had het erg moeilijk met dat aantrekken en afstoten. Wilde zo graag met hem verder.
Misschien vind je het geen vergelijking, maar ik zie het als hetzelfde."
Dit is zeker hetzelfde. Je weet dus ook wel hoe het voelt, en dat je niet meteen die knop kunt omzetten, en de relatie verbreken. Net zoals anderen hier ook het hele proces hebben doorgemaakt; en ik ook al een keer.
"Op het moment dat je vriend het nog complexer maakt en jou in principe elk moment onzeker kan maken of in de war kan brengen, in ieder geval niet de steun kan geven die jij van een vriend nodig hebt, denk ik dat je afstand moet nemen om te onderzoeken."
Klopt, we hebben veel meegemaakt, het is niet gemakkelijk, en zal het voorlopig niet worden (met of zonder vriend...). Op dit moment voel ik me trouwens wel een stukje sterker, maar ik heb er moeit mee dit hier neer te zetten, net alsof dit niet mag, en je gelijk weer afgestraft wordt door e.e.a. en onzeker wordt. Op zich is er ook wel afstand weer; we zijn wel in de weekenden bij elkaar, maar in deze geef ik nu ook iets meer de grens aan: als het niet kan, vanwege de kinderen houdt het op; ik wil niet de kinderen (en nu vooral dochter, omdat zij bij mij woont) het gevoel geven, dat ik haar ergens 'dump' omdat ik bij vriend wil zijn. Nee, dan ben ik bij haar. Wil niet zeggen, dat mijn gevoelens voor vriend dan minder zijn, alleen zijn we dan niet samen..
Iseo, je stelt een goede vraag: "Wat zou je mij adviseren?" Waarschijnlijk zou ik je inderdaad adviseren om een punt achter de relatie te zetten, als ik zo'n verhaal hoorde... In elk geval zou ik niet begrijpen, waarom een vrouw in zulke relatie bleef hangen, maar zou wel ook denken, dat het haar keuze is, en dat zij zich misschien ondanks wat anderen zien, ook wel goed zal voelen in de relatie.
Wat ik in een man zoek? Steun, toch wel dominantie (hij mag best veel bepalen, tot op zekere hoogte), betrouwbaarheid, schouder om tegen te rusten, gelijkwaardigheid, begrip, intimiteit.
Misschien ook nog andere dingen, weet het even niet.
Dan heb je het nog over het karakter en de gevoelige fase waarin dochterlief zit. Dit botst wel regelmatig tussen ons. Haar karakter lijkt heel erg op dat van haar vader (kan zij niets aan doen, neem ik haar niet kwalijk!), en ik probeer een beetje bij te sturen, waar mogelijk. De gevoelige fase, begrijp ik op zich wel, maar ik zit vaak met de vraag: waar is het een vorm van aandacht vragen, en waar is ze echt gevoelig, en zit ze echt ergens mee. Op zich ben ik echt wel een lieve moeder, soms te lief, praat met haar mee, i.p.v. haar wakker te schudden. Voorbeeld: toen ze ruzie had met haar vriendje, leef ik met haar mee, waar andere ouders zouden zeggen: geen handvol maar een landvol. Zo zijn er meer dingen, waardoor ik soms bang ben, dat ik haar te zacht opvoed.
vrijdag 3 oktober 2008 om 08:59
quote:Nicole_1964 schreef op 03 oktober 2008 @ 08:41:
Iseo, heb het even laten bezinken, ook vanwege een paar andere reacties.
Ik weet, heb ik eerder al geschreven, dat ik niet zo netjes ben geweest, met wat ik richting vriend geschreven heb; wil ik in de toekomst ook vermijden, zolang we nog in relatie zitten.
Nicole, hoe wil je vermijden 'niet zo netjes' over je vriend te schrijven? Je vertelt toch wat je meemaakt?
Hoe wil je het vermijden wanneer je schrijft op een topic dat gaat over ongelijkwaardige relaties, zelfs ook psychische en lichamelijke mishandeling? Wat zegt dat?
Dus zolang je nog in de relatie zit (is het uiteindelijk het doel dus met deze relatie te stoppen maar ben je nog niet sterk genoeg en heb je tijd nodig om afstand te nemen? Dat proces kent iedereen die hier schrijft wel ja)
wil je niet meer iets schrijven over hem wat misschien niet zo netjes is?
Iseo, heb het even laten bezinken, ook vanwege een paar andere reacties.
Ik weet, heb ik eerder al geschreven, dat ik niet zo netjes ben geweest, met wat ik richting vriend geschreven heb; wil ik in de toekomst ook vermijden, zolang we nog in relatie zitten.
Nicole, hoe wil je vermijden 'niet zo netjes' over je vriend te schrijven? Je vertelt toch wat je meemaakt?
Hoe wil je het vermijden wanneer je schrijft op een topic dat gaat over ongelijkwaardige relaties, zelfs ook psychische en lichamelijke mishandeling? Wat zegt dat?
Dus zolang je nog in de relatie zit (is het uiteindelijk het doel dus met deze relatie te stoppen maar ben je nog niet sterk genoeg en heb je tijd nodig om afstand te nemen? Dat proces kent iedereen die hier schrijft wel ja)
wil je niet meer iets schrijven over hem wat misschien niet zo netjes is?
vrijdag 3 oktober 2008 om 09:09
Klara
Hoe heb je geslapen?
Wat fijn dat het beter gaat met je oudste!
Ik vind dat je goede dingen schrijft. Ben blij om van je te lezen.
Dat van hyves kan ik ook goed begrijpen, het is een voorbeeld van die druk die je ervaart.
Hij heeft nu de papieren dus, het gevoel dat hij elk moment kan omslaan en die dreigementen zijn echt heftig, maar ondertussen ben jij zo sterk! Wat ben je rustig en doe je het goed.
Op welke manier wil jij dat het overleg gaat over die punten waar hij het niet mee eens is?
Hoe heb je geslapen?
Wat fijn dat het beter gaat met je oudste!
Ik vind dat je goede dingen schrijft. Ben blij om van je te lezen.
Dat van hyves kan ik ook goed begrijpen, het is een voorbeeld van die druk die je ervaart.
Hij heeft nu de papieren dus, het gevoel dat hij elk moment kan omslaan en die dreigementen zijn echt heftig, maar ondertussen ben jij zo sterk! Wat ben je rustig en doe je het goed.
Op welke manier wil jij dat het overleg gaat over die punten waar hij het niet mee eens is?
vrijdag 3 oktober 2008 om 09:14
Oja, je vroeg naar mijn studie!
Het gaat goed, ik volg nieuwe interessante vakken dit jaar.
Mijn dochtertje is ziek, ik denk dat ze waterpokken heeft want er zijn er meer op het kdv die dat hebben en ik zie wat pukkeltjes/beginnende blaasjes denk ik. Maar ze is al thuis omdat ze (vooral ook 's nachts) erg hoest en snipverkouden is.
Daarom kon ik vandaag ook niet naar school, hoewel het een belangrijke dag was om wel aanwezig te zijn. Dan vind ik het wel moeilijk allemaal, met een ziek kindje is school erbij niet te doen. Ik kan het gastcollege van vandaag niet inhalen op een later moment, dat is gewoon jammer dat ik er niet bij ben.
Maar verder gaat het okee op school, meteen al erg druk gehad in de eerste paar weken en al wat mooie resultaten gehaald.
Lief om er naar te vragen!
Het gaat goed, ik volg nieuwe interessante vakken dit jaar.
Mijn dochtertje is ziek, ik denk dat ze waterpokken heeft want er zijn er meer op het kdv die dat hebben en ik zie wat pukkeltjes/beginnende blaasjes denk ik. Maar ze is al thuis omdat ze (vooral ook 's nachts) erg hoest en snipverkouden is.
Daarom kon ik vandaag ook niet naar school, hoewel het een belangrijke dag was om wel aanwezig te zijn. Dan vind ik het wel moeilijk allemaal, met een ziek kindje is school erbij niet te doen. Ik kan het gastcollege van vandaag niet inhalen op een later moment, dat is gewoon jammer dat ik er niet bij ben.
Maar verder gaat het okee op school, meteen al erg druk gehad in de eerste paar weken en al wat mooie resultaten gehaald.
Lief om er naar te vragen!
vrijdag 3 oktober 2008 om 09:42
Lieve Nicole,
Wat je schrijft over je relatie kan ik wel begrijpen. Wie ben ik om te zeggen dat je er beter mee kunt stoppen? Misschien geeft deze relatie je meer energie dan dat hij kost. En beleef je samen met hem plezier dat je anders niet zou hebben. Hij steunt je niet altijd, heeft het nogal eens laten afweten, en ik vind dat hij niet altijd respectvol met je omgaat... maar misschien vind je op andere vlakken soms toch wel steun bij hem.
Is het reëel te streven naar een perfecte relatie, en wanneer is een relatie perfect (genoeg)? In elke relatie gebeuren wel eens dingen die niet zo leuk zijn, maar wanneer gaat het te ver? Natuurlijk zijn er overduidelijke voorbeelden van situaties die (achteraf bekeken...) zonder twijfel te ver gaan, en die we op dit topic ook bespreken; dat zijn vanzelfsprekend niet de dingen die ik bedoel. Maar iedereen doet wel eens iets dat niet zo leuk is voor de ander, iedereen maakt wel eens fouten. Ik ken best veel mensen die al jaren samen zijn en bij wie toch veel voorgevallen is tijdens de relatie... en dat is dan alleen wat ik toevallig weet; wie weet wat zich allemaal afspeelt bij mensen thuis, ik ben er niet bij. Wanneer is het de moeite waard om iemand te vergeven en verder te gaan, en wanneer wordt het tijd om voor jezelf te kiezen? Ik zou het niet weten, ik vind het al moeilijk dat voor mezelf te bepalen, laat staan voor iemand anders.
Zie jij deze relatie als een tijdelijk iets, iets waar je mee gaat stoppen zodra je sterk genoeg bent zoals Iseo zegt, of denk je dat het in de toekomst toch beter zou kunnen gaan en dat je bij deze man alles kunt vinden wat je zoekt?
Liefs!
Wat je schrijft over je relatie kan ik wel begrijpen. Wie ben ik om te zeggen dat je er beter mee kunt stoppen? Misschien geeft deze relatie je meer energie dan dat hij kost. En beleef je samen met hem plezier dat je anders niet zou hebben. Hij steunt je niet altijd, heeft het nogal eens laten afweten, en ik vind dat hij niet altijd respectvol met je omgaat... maar misschien vind je op andere vlakken soms toch wel steun bij hem.
Is het reëel te streven naar een perfecte relatie, en wanneer is een relatie perfect (genoeg)? In elke relatie gebeuren wel eens dingen die niet zo leuk zijn, maar wanneer gaat het te ver? Natuurlijk zijn er overduidelijke voorbeelden van situaties die (achteraf bekeken...) zonder twijfel te ver gaan, en die we op dit topic ook bespreken; dat zijn vanzelfsprekend niet de dingen die ik bedoel. Maar iedereen doet wel eens iets dat niet zo leuk is voor de ander, iedereen maakt wel eens fouten. Ik ken best veel mensen die al jaren samen zijn en bij wie toch veel voorgevallen is tijdens de relatie... en dat is dan alleen wat ik toevallig weet; wie weet wat zich allemaal afspeelt bij mensen thuis, ik ben er niet bij. Wanneer is het de moeite waard om iemand te vergeven en verder te gaan, en wanneer wordt het tijd om voor jezelf te kiezen? Ik zou het niet weten, ik vind het al moeilijk dat voor mezelf te bepalen, laat staan voor iemand anders.
Zie jij deze relatie als een tijdelijk iets, iets waar je mee gaat stoppen zodra je sterk genoeg bent zoals Iseo zegt, of denk je dat het in de toekomst toch beter zou kunnen gaan en dat je bij deze man alles kunt vinden wat je zoekt?
Liefs!
vrijdag 3 oktober 2008 om 09:55
quote:Lemmy schreef op 03 oktober 2008 @ 09:42:
Lieve Nicole,
Zie jij deze relatie als een tijdelijk iets, iets waar je mee gaat stoppen zodra je sterk genoeg bent zoals Iseo zegt, of denk je dat het in de toekomst toch beter zou kunnen gaan en dat je bij deze man alles kunt vinden wat je zoekt?
Liefs!
Hai Lemmy
Nicole, ik haal deze vraag ook even aan, ik denk dat het een goede vraag is.
Eigenlijk denk ik ook dat het voor jou de tweede van de keuzes is als ik kijk naar wat je schrijft over het steeds weer even aanzien, afwachten hoe het verder gaat, hoe het zal lopen in de toekomst etc wat je vaak schrijft.
De ups en downs zijn er, maar uiteindelijk blijven jullie wel samen en geef je aan dat dit ook is wat je het liefste wilt.
Dan moet ik ook meteen weer denken aan wat Pom laatst schreef, over het dan er voor gaan.
Je weet dat hij het soms laat afweten, en dat het geen perfecte relatie zal worden, maar wanneer dit voor jou okee is verdiend hij wel dat jij er ook voor gaat.
Aan de andere kant denk ik dan, nee ze heeft al zo veel geschreven over hoe moeilijk het kan zijn voor haar, dit is niet wat Nicole gelukkig gaat maken.
Ik merk dat ik me vaak met je dochter identificeer, weet niet zo goed hoe ik dat moet uitleggen maar wat je schrijft over haar raakt me en ik heb het zelf ook moeilijk gehad toen ik een tiener was.
Ik weet eigenlijk niet waar ik heenwil met wat ik nu aan het schrijven ben
maar ik vind het een goede post van Lemmy.
Ik vind al best een tijd dat je beter kunt stoppen met hem, maar waarom ik dat precies vind heb ik al vaak geschreven maar dat zie jij anders. Dus misschien zie ik het ook anders dan dan jij meemaakt natuurlijk.
Lieve Nicole,
Zie jij deze relatie als een tijdelijk iets, iets waar je mee gaat stoppen zodra je sterk genoeg bent zoals Iseo zegt, of denk je dat het in de toekomst toch beter zou kunnen gaan en dat je bij deze man alles kunt vinden wat je zoekt?
Liefs!
Hai Lemmy
Nicole, ik haal deze vraag ook even aan, ik denk dat het een goede vraag is.
Eigenlijk denk ik ook dat het voor jou de tweede van de keuzes is als ik kijk naar wat je schrijft over het steeds weer even aanzien, afwachten hoe het verder gaat, hoe het zal lopen in de toekomst etc wat je vaak schrijft.
De ups en downs zijn er, maar uiteindelijk blijven jullie wel samen en geef je aan dat dit ook is wat je het liefste wilt.
Dan moet ik ook meteen weer denken aan wat Pom laatst schreef, over het dan er voor gaan.
Je weet dat hij het soms laat afweten, en dat het geen perfecte relatie zal worden, maar wanneer dit voor jou okee is verdiend hij wel dat jij er ook voor gaat.
Aan de andere kant denk ik dan, nee ze heeft al zo veel geschreven over hoe moeilijk het kan zijn voor haar, dit is niet wat Nicole gelukkig gaat maken.
Ik merk dat ik me vaak met je dochter identificeer, weet niet zo goed hoe ik dat moet uitleggen maar wat je schrijft over haar raakt me en ik heb het zelf ook moeilijk gehad toen ik een tiener was.
Ik weet eigenlijk niet waar ik heenwil met wat ik nu aan het schrijven ben
maar ik vind het een goede post van Lemmy.
Ik vind al best een tijd dat je beter kunt stoppen met hem, maar waarom ik dat precies vind heb ik al vaak geschreven maar dat zie jij anders. Dus misschien zie ik het ook anders dan dan jij meemaakt natuurlijk.
vrijdag 3 oktober 2008 om 10:10
vrijdag 3 oktober 2008 om 10:56
Hallo Lemmy, Iseo,
Ik kan me voorstellen, dat jullie, en ook anderen hier, denken, dat ik beter kan stoppen met de relatie. En misschien is dat wel zo. Of ik het zie als een tijdelijk iets? Nou nee, in principe niet. Als ik een relatie heb, gá ik daar ook voor. En zo is het nu ook: we hebben het erover gehad, en we willen er beiden voor gaan.
Op dit topic wordt geschreven over dingen die niet goed gaan, ik denk dan ook, dat dit enigszins uitvergroot is, en de dingen die wel goed gaan, komen te weinig aan bod. Daarom lijkt een relatie vaak alleen maar slecht. Toch is dat niet zo. Alleen: de negatieve dingen zijn gewoon heel heftig, en wat pik je nog??
Wat Lemmy schrijft: "Ik ken best veel mensen die al jaren samen zijn en bij wie toch veel voorgevallen is tijdens de relatie... en dat is dan alleen wat ik toevallig weet; wie weet wat zich allemaal afspeelt bij mensen thuis, ik ben er niet bij." is ook zo waar. Hoe vaak zie je niet mensen, waarvan je je afvraagt wat zij nog met elkaar delen, waarom ze bij elkaar zijn. Maar ook stellen, die ideaal leken, en uit elkaar gaan.
Iseo, wat dochter betreft, ik ben blij met jouw reacties in deze. Ik kan me niet met haar identificeren, ben zelf nooit zo moeilijk geweest. (Vind mezelf zelfs saai op dit gebied!) Ik vind het geweldig dat zij allerlei dingen uitprobeert, en ook meemaakt, maar maak me gewoon zorgen om het doorslaan naar bijv. echte verslaving, en verkeerd terechtkomen. Ik denk dat die scheidslijn erg dun is. Misschien maak ik me zorgen om niets, maar toch.
En dat afzetten tegen vriend, ik begrijp het goed.
Ik kan me voorstellen, dat jullie, en ook anderen hier, denken, dat ik beter kan stoppen met de relatie. En misschien is dat wel zo. Of ik het zie als een tijdelijk iets? Nou nee, in principe niet. Als ik een relatie heb, gá ik daar ook voor. En zo is het nu ook: we hebben het erover gehad, en we willen er beiden voor gaan.
Op dit topic wordt geschreven over dingen die niet goed gaan, ik denk dan ook, dat dit enigszins uitvergroot is, en de dingen die wel goed gaan, komen te weinig aan bod. Daarom lijkt een relatie vaak alleen maar slecht. Toch is dat niet zo. Alleen: de negatieve dingen zijn gewoon heel heftig, en wat pik je nog??
Wat Lemmy schrijft: "Ik ken best veel mensen die al jaren samen zijn en bij wie toch veel voorgevallen is tijdens de relatie... en dat is dan alleen wat ik toevallig weet; wie weet wat zich allemaal afspeelt bij mensen thuis, ik ben er niet bij." is ook zo waar. Hoe vaak zie je niet mensen, waarvan je je afvraagt wat zij nog met elkaar delen, waarom ze bij elkaar zijn. Maar ook stellen, die ideaal leken, en uit elkaar gaan.
Iseo, wat dochter betreft, ik ben blij met jouw reacties in deze. Ik kan me niet met haar identificeren, ben zelf nooit zo moeilijk geweest. (Vind mezelf zelfs saai op dit gebied!) Ik vind het geweldig dat zij allerlei dingen uitprobeert, en ook meemaakt, maar maak me gewoon zorgen om het doorslaan naar bijv. echte verslaving, en verkeerd terechtkomen. Ik denk dat die scheidslijn erg dun is. Misschien maak ik me zorgen om niets, maar toch.
En dat afzetten tegen vriend, ik begrijp het goed.
vrijdag 3 oktober 2008 om 10:59
Iseo, ik begrijp dat je dochter nog steeds ziek is? Beterschap. Laat de waterpokken maar komen, is ze er dan ook vanaf.
Goed dat het met je studie goed gaat. Wel jammer dat je vandaag niet kon gaan. Ik vind dat ook altijd best moeilijke keuzes: het is belangrijk om aanwezig te zijn, maar je zieke kind gaat wel voor.
Goed dat het met je studie goed gaat. Wel jammer dat je vandaag niet kon gaan. Ik vind dat ook altijd best moeilijke keuzes: het is belangrijk om aanwezig te zijn, maar je zieke kind gaat wel voor.
vrijdag 3 oktober 2008 om 11:05
Ik ben het niet met je eens Nicole. Tenminste niet als ik voor mezelf spreek. Ik denk dat ik de gebeurtenissen in mijn relatie eerder verklein dan vergroot. Simpelweg omdat ik me bijna niet voor kan stellen van mezelf dat ik me zo lang in de luren heb laten leggen en wel met mijn volle verstand er (meestal) bij ook nog. Dus vertel ik er niet uitgebreid over en stip ik dingen alleen aan en wat ik vertel is een topje van de ijsberg.
Ik denk dat jij dat ook doet. Je wil niet weg bij je vriend en dat moet je vooral ook niet doen, blijf zo lang als jij vindt dat het de moeite waard is om er tijd in te steken. Maar het feit dat jij de oudste truc in het boek gebruikt, het goedpraten van scheve zaken, maken die zaken niet minder scheef. Feit is dat jij niet gelukkig bent en dat je relatie daar voor een groot deel de oorzaak van is. Ergens helemaal voor gaan is geweldig en een mooie eigenschap maar net als dat een sporter op een bepaald moment moet besluiten dat hij de 100 meter nooit binnen 9 seconden zal kunnen lopen, moet iemand met een slechte relatie op een bepaald moment besluiten om die slechte relatie te beëindigen want anders is het jezelf voor de gek houden en zonde van je tijd.
Ik denk dat jij dat ook doet. Je wil niet weg bij je vriend en dat moet je vooral ook niet doen, blijf zo lang als jij vindt dat het de moeite waard is om er tijd in te steken. Maar het feit dat jij de oudste truc in het boek gebruikt, het goedpraten van scheve zaken, maken die zaken niet minder scheef. Feit is dat jij niet gelukkig bent en dat je relatie daar voor een groot deel de oorzaak van is. Ergens helemaal voor gaan is geweldig en een mooie eigenschap maar net als dat een sporter op een bepaald moment moet besluiten dat hij de 100 meter nooit binnen 9 seconden zal kunnen lopen, moet iemand met een slechte relatie op een bepaald moment besluiten om die slechte relatie te beëindigen want anders is het jezelf voor de gek houden en zonde van je tijd.
vrijdag 3 oktober 2008 om 11:07
quote:Lemmy schreef op 03 oktober 2008 @ 10:10:
[...]
Ik lees ook mee.
En blijf me verbazen over hoe relaties zich toch zo vaak (veel te vaak) ontwikkelen van leuk, verliefd, echte liefde tot .... nou ja, kort samengevat: respectloosheid.Helemaal waar Lemmy. Ik citeer je even bij Monique, in mijn eigen woorden. Het is ongelooflijk dat zo'n mooie dag in een witte jurk, met kerk en ambtenaar van de burgerlijke stand zo vaak eindigt in wapengekletter.
[...]
Ik lees ook mee.
En blijf me verbazen over hoe relaties zich toch zo vaak (veel te vaak) ontwikkelen van leuk, verliefd, echte liefde tot .... nou ja, kort samengevat: respectloosheid.Helemaal waar Lemmy. Ik citeer je even bij Monique, in mijn eigen woorden. Het is ongelooflijk dat zo'n mooie dag in een witte jurk, met kerk en ambtenaar van de burgerlijke stand zo vaak eindigt in wapengekletter.
vrijdag 3 oktober 2008 om 11:09
quote:Nicole_1964 schreef op 03 oktober 2008 @ 10:56:
Op dit topic wordt geschreven over dingen die niet goed gaan, ik denk dan ook, dat dit enigszins uitvergroot is, en de dingen die wel goed gaan, komen te weinig aan bod. Daarom lijkt een relatie vaak alleen maar slecht. Toch is dat niet zo. Alleen: de negatieve dingen zijn gewoon heel heftig, en wat pik je nog??
Vind je ook dat de dingen die wel goed waren in mijn relatie met ex te weinig aan bod zijn gekomen in dit topic?
Op dit topic wordt geschreven over dingen die niet goed gaan, ik denk dan ook, dat dit enigszins uitvergroot is, en de dingen die wel goed gaan, komen te weinig aan bod. Daarom lijkt een relatie vaak alleen maar slecht. Toch is dat niet zo. Alleen: de negatieve dingen zijn gewoon heel heftig, en wat pik je nog??
Vind je ook dat de dingen die wel goed waren in mijn relatie met ex te weinig aan bod zijn gekomen in dit topic?
vrijdag 3 oktober 2008 om 11:22
Iseo, schat, ik hoop dat je je de opmerking van Nicole niet aantrekt. Ik vind de opmerking behoorlijk ongepast eigenlijk want de nadelen van zo'n relatie wegen na verloop van tijd echt niet meer tegen de voordelen op. Zij houdt zichzelf voor van wel maar wat voor haar geldt hoeft niet voor jou te gelden.
Wat is een 'ik hou zo van jou' in gódsnaam nog waard als iemand je even later slaat of tegen je liegt of je besodemieterd. Heft het een het ander werkelijk op? Nee toch?
Wat zegt een week van gezelligheid nou, als het daarvoor of daarna weer weken niet gezellig is of als je altijd gespannen bent en eigenlijk zit te wachten tot er weer een klap (letterlijk of figuurlijk of allebei) komt?
Dat is nu juist het hele eiereneten in zo'n relatie. Dat van die grenzen die je maar blijft verleggen en die hoop die je blijft houden als een ander al lang zijn/haar spullen zou hebben gepakt en de boel voor gezien zou hebben gehouden. Jij Iseo, hebt bijvoorbeeld álles gedaan en meer om je relatie goed en mooi te houden. Iemand met de persoonlijkheid van jouw ex zal dat nooit op waarde schatten, hij zou het nooit waarderen.
En ja, je hebt ons zeker ook van de mooie dingen verteld en toch kan ik me heel erg goed voorstellen dat jij er op een bepaald moment meer dan genoeg van had en dat je bent weggegaan. Uit zelfbehoud. Vergeet dat nooit alsjeblieft.
Wat is een 'ik hou zo van jou' in gódsnaam nog waard als iemand je even later slaat of tegen je liegt of je besodemieterd. Heft het een het ander werkelijk op? Nee toch?
Wat zegt een week van gezelligheid nou, als het daarvoor of daarna weer weken niet gezellig is of als je altijd gespannen bent en eigenlijk zit te wachten tot er weer een klap (letterlijk of figuurlijk of allebei) komt?
Dat is nu juist het hele eiereneten in zo'n relatie. Dat van die grenzen die je maar blijft verleggen en die hoop die je blijft houden als een ander al lang zijn/haar spullen zou hebben gepakt en de boel voor gezien zou hebben gehouden. Jij Iseo, hebt bijvoorbeeld álles gedaan en meer om je relatie goed en mooi te houden. Iemand met de persoonlijkheid van jouw ex zal dat nooit op waarde schatten, hij zou het nooit waarderen.
En ja, je hebt ons zeker ook van de mooie dingen verteld en toch kan ik me heel erg goed voorstellen dat jij er op een bepaald moment meer dan genoeg van had en dat je bent weggegaan. Uit zelfbehoud. Vergeet dat nooit alsjeblieft.
