Relaties
alle pijlers
Ik kan niet loskomen
maandag 6 oktober 2008 om 14:53
Beste mensen, en heren die dit lezen:
Het kost mij heel veel moeite om los te komen van mijn ex-vriendin. Heel vaak vraag ik haar om een tweede kans, maar ik doe haar alleen maar verdriet door te hopen dat het weer goed kan komen. Zij wil mij echt niet meer, na bijna 7 jaar. Ik ben een man van 30, maar gisteren heb ik weer gehuild als een kind, uit pure wanhoop. Alleen thuis, ’s avonds koud, en mijn CV ketel was stuk.
Elke keer wanneer we elkaar weer eens zien, is het zo leuk, en zij ervaart dat ook zo.
Het probleem is dat zij het alleen maar vriendschappelijk heel leuk vind, en ik leg het altijd uit als een nieuwe ingang. Wij zijn nog steeds heel erg op elkaar ingespeeld, en ik voel haar heel goed aan in een normale situatie.
Zij wordt heel boos op mij, als ik door dit gevoel weer om een mogelijkheid vraag, en verwijt het zichzelf heel erg dat zij “te aardig” is geweest. Het is dan fout om met mij om te gaan omdat ik dat gevoelsmatig uitleg als een opstapje naar een hernieuwde relatie. Ik vind het zo erg om haar zo boos te zien, omdat dat mijn schuld is.
Door haar terug te willen (wat niet kan) doe ik haar veel verdriet. Ik begrijp onze situatie rationeel, maar ik kan mijn gevoel niet uitschakelen. Ik heb de afgelopen tijd dates gehad, gesport, en gedanst, heel veel leuke dames ontmoet. Mijn werk gaat goed, ik heb mogelijkheden voor mijn eigen bedrijfje, alleen mis ik haar zo erg. Ik mis onze humor, leuke plannen maken en uitvoeren, stabiliteit, het samen eten, samen slapen, het voetjes masseren. Vooral het laatste was altijd zo ongedwongen maar toch zo intiem. Ik weet dat dit met ieder ander kan, maar met haar krijgt het pas betekenis. Is er dan niemand die ik wil?
Ik weet dat ik niet de makkelijkste ben geweest. Zij had niet het idee dat ze op mij kon steunen, ik was niet altijd de rots in de branding. Ik ben in onze relatie niet altijd even eerlijk geweest, en dat is zo ontzettend belangrijk. Dat kwam door mijn eigen angst haar te verliezen. Ik gaf haar soms niet het gevoel de enige speciale te zijn. Dat is emotioneel vreemdgaan, en dat weegt net zo zwaar als fysiek vreemdgaan.
Zij wantrouwde mij zo, dat het haar op een gegeven moment bijna geen moeite en gevoel kostte om het uit te maken. Ik heb in de relatie in mijn ogen zo veel geprobeerd om het weer leuk te maken, maar het lukte gewoon niet. Ik kon haar vertrouwen niet meer terug laten komen, hoe graag ik het nu zou willen.
Door mijn eigen angst leek het gras groener, maar ik ben nooit werkelijk vreemdgegaan. Hierdoor ben ik mijn beste vriendje tevens vriendinnetje voor altijd kwijtgeraakt. Ik heb haar heel veel pijn gedaan, en zelfs nu doe ik dat nog steeds, door keihard te knokken voor een “mirage”.
Hoe kom ik van de hoop af? Hoe kan ik het gevoel voor ons wegkrijgen? Zeker nu de dagen korter worden, doet alles pijn. Ik ben te gevoelig geworden. “Ik wil vluchten maar weet niet waarheen, het is als constant vallen zonder neer te komen, als stuurloos drijven in een storm op een tranenzee.”
Ik ben zooooo enorm aan vakantie toe. Ben al meer dan twee jaar niet vrij geweest door allerlei banen, pas een huis gekocht en weinig geld om gewoon op adem te komen. Op die stresspunten schaal ben ik al zo ver over de honderd-grens heen gedenderd. Ik sta gewoon op barsten. Het enige positieve is dat ik geen opgever ben en naar oplossingen blijf zoeken.
Wat kan ik doen om voor ons allebei tot rust te komen? Ik wil niet meer naar haar verlangen, want ik doe haar en mij zoveel verdriet.
Het kost mij heel veel moeite om los te komen van mijn ex-vriendin. Heel vaak vraag ik haar om een tweede kans, maar ik doe haar alleen maar verdriet door te hopen dat het weer goed kan komen. Zij wil mij echt niet meer, na bijna 7 jaar. Ik ben een man van 30, maar gisteren heb ik weer gehuild als een kind, uit pure wanhoop. Alleen thuis, ’s avonds koud, en mijn CV ketel was stuk.
Elke keer wanneer we elkaar weer eens zien, is het zo leuk, en zij ervaart dat ook zo.
Het probleem is dat zij het alleen maar vriendschappelijk heel leuk vind, en ik leg het altijd uit als een nieuwe ingang. Wij zijn nog steeds heel erg op elkaar ingespeeld, en ik voel haar heel goed aan in een normale situatie.
Zij wordt heel boos op mij, als ik door dit gevoel weer om een mogelijkheid vraag, en verwijt het zichzelf heel erg dat zij “te aardig” is geweest. Het is dan fout om met mij om te gaan omdat ik dat gevoelsmatig uitleg als een opstapje naar een hernieuwde relatie. Ik vind het zo erg om haar zo boos te zien, omdat dat mijn schuld is.
Door haar terug te willen (wat niet kan) doe ik haar veel verdriet. Ik begrijp onze situatie rationeel, maar ik kan mijn gevoel niet uitschakelen. Ik heb de afgelopen tijd dates gehad, gesport, en gedanst, heel veel leuke dames ontmoet. Mijn werk gaat goed, ik heb mogelijkheden voor mijn eigen bedrijfje, alleen mis ik haar zo erg. Ik mis onze humor, leuke plannen maken en uitvoeren, stabiliteit, het samen eten, samen slapen, het voetjes masseren. Vooral het laatste was altijd zo ongedwongen maar toch zo intiem. Ik weet dat dit met ieder ander kan, maar met haar krijgt het pas betekenis. Is er dan niemand die ik wil?
Ik weet dat ik niet de makkelijkste ben geweest. Zij had niet het idee dat ze op mij kon steunen, ik was niet altijd de rots in de branding. Ik ben in onze relatie niet altijd even eerlijk geweest, en dat is zo ontzettend belangrijk. Dat kwam door mijn eigen angst haar te verliezen. Ik gaf haar soms niet het gevoel de enige speciale te zijn. Dat is emotioneel vreemdgaan, en dat weegt net zo zwaar als fysiek vreemdgaan.
Zij wantrouwde mij zo, dat het haar op een gegeven moment bijna geen moeite en gevoel kostte om het uit te maken. Ik heb in de relatie in mijn ogen zo veel geprobeerd om het weer leuk te maken, maar het lukte gewoon niet. Ik kon haar vertrouwen niet meer terug laten komen, hoe graag ik het nu zou willen.
Door mijn eigen angst leek het gras groener, maar ik ben nooit werkelijk vreemdgegaan. Hierdoor ben ik mijn beste vriendje tevens vriendinnetje voor altijd kwijtgeraakt. Ik heb haar heel veel pijn gedaan, en zelfs nu doe ik dat nog steeds, door keihard te knokken voor een “mirage”.
Hoe kom ik van de hoop af? Hoe kan ik het gevoel voor ons wegkrijgen? Zeker nu de dagen korter worden, doet alles pijn. Ik ben te gevoelig geworden. “Ik wil vluchten maar weet niet waarheen, het is als constant vallen zonder neer te komen, als stuurloos drijven in een storm op een tranenzee.”
Ik ben zooooo enorm aan vakantie toe. Ben al meer dan twee jaar niet vrij geweest door allerlei banen, pas een huis gekocht en weinig geld om gewoon op adem te komen. Op die stresspunten schaal ben ik al zo ver over de honderd-grens heen gedenderd. Ik sta gewoon op barsten. Het enige positieve is dat ik geen opgever ben en naar oplossingen blijf zoeken.
Wat kan ik doen om voor ons allebei tot rust te komen? Ik wil niet meer naar haar verlangen, want ik doe haar en mij zoveel verdriet.
maandag 6 oktober 2008 om 16:26
maandag 6 oktober 2008 om 16:36
Beste Int,
Het spijt me dat ik je moet tegenspreken, maar ik post hier mijn verhaal, en meteen stromen er reacties binnen die mij eigenlijk meteen al een soort lawine een beetje in de verdediging drukken. Ik ben t ook weleens niet eens met mensen hun verhalen hier op t forum, maar het who cares gebeuren schrijf je alleen om te kwetsen, en dat getuigt niet van een volwassen houding toch. Laat ik maar niet vragen hoe oud je bent, aangezien je zeeen van tijd hebt om hier te posten. Herfstvakantie?
Ik weet al dat ik stom ben geweest, maar ik kom hier om raad te vragen. Dingen als "heroine" , en krijg af en toe het idee dat er maar stukjes van mijn verhaal gelezen wordt, en daar wordt hard op gereageerd. Natuurlijk draait het niet om mijn CV ketel....
Hoe kan ik nu al jullie raad tussen 1500h en 1600h hebben opgevolgd terwijl ik alles wat men mij in de "niet virtuele wereld" heeft aangeraden aan het doen ben?
Ik zal mijn uiterste best doen om de situatie te verbeteren, hoe dan ook.
Het spijt me dat ik je moet tegenspreken, maar ik post hier mijn verhaal, en meteen stromen er reacties binnen die mij eigenlijk meteen al een soort lawine een beetje in de verdediging drukken. Ik ben t ook weleens niet eens met mensen hun verhalen hier op t forum, maar het who cares gebeuren schrijf je alleen om te kwetsen, en dat getuigt niet van een volwassen houding toch. Laat ik maar niet vragen hoe oud je bent, aangezien je zeeen van tijd hebt om hier te posten. Herfstvakantie?
Ik weet al dat ik stom ben geweest, maar ik kom hier om raad te vragen. Dingen als "heroine" , en krijg af en toe het idee dat er maar stukjes van mijn verhaal gelezen wordt, en daar wordt hard op gereageerd. Natuurlijk draait het niet om mijn CV ketel....
Hoe kan ik nu al jullie raad tussen 1500h en 1600h hebben opgevolgd terwijl ik alles wat men mij in de "niet virtuele wereld" heeft aangeraden aan het doen ben?
Ik zal mijn uiterste best doen om de situatie te verbeteren, hoe dan ook.
maandag 6 oktober 2008 om 16:38
maandag 6 oktober 2008 om 16:43
Bedankt Yasmijn! Ik vind het fijn dat jij even voor me opkomt. Ik gooi me hier een beetje voor de leeuwen, lijkt...!
Ik wil ook gewoon eens een schouder om te janken, zonder dat hier met oplossingen wordt gestrooid. Ik voel me ook shit, maar een man moet het weer als een man dragen.
Sommige dames doen net als mannen! "Gewoon dit...gewoon dat....!" En als het niet wordt opgevolgd: boos!!!
Zo deed ik ook altijd.....met lichte schaamte geef ik dat toe. Ja, ik maak fouten, maar probeer ze te herstellen.
Ik wil ook gewoon eens een schouder om te janken, zonder dat hier met oplossingen wordt gestrooid. Ik voel me ook shit, maar een man moet het weer als een man dragen.
Sommige dames doen net als mannen! "Gewoon dit...gewoon dat....!" En als het niet wordt opgevolgd: boos!!!
Zo deed ik ook altijd.....met lichte schaamte geef ik dat toe. Ja, ik maak fouten, maar probeer ze te herstellen.
maandag 6 oktober 2008 om 16:45
Beste Jack,
Aan het begin krijg je serieuze reacties, maar dan reageer je met opmerkingen als:
- Lees mijn topic nog maar eens goed
- Met een advocatentitel kan je tellen, neem ik aan.
Verder reageer je op alle adviezen met dat je het al doet of dat het nergens op slaat (even in mijn woorden samengevat).
Wel, ok, dan weet ik genoeg. Je bent niet te helpen. Niet door ons, iig. En dan heb ik het nog niet eens over je voorgeschiedenis hier. Ik kan wel ongeveer uittekenen hoe dit topic gaat eindigen.
Aan het begin krijg je serieuze reacties, maar dan reageer je met opmerkingen als:
- Lees mijn topic nog maar eens goed
- Met een advocatentitel kan je tellen, neem ik aan.
Verder reageer je op alle adviezen met dat je het al doet of dat het nergens op slaat (even in mijn woorden samengevat).
Wel, ok, dan weet ik genoeg. Je bent niet te helpen. Niet door ons, iig. En dan heb ik het nog niet eens over je voorgeschiedenis hier. Ik kan wel ongeveer uittekenen hoe dit topic gaat eindigen.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
maandag 6 oktober 2008 om 16:45
quote:Jack Skelington schreef op 06 oktober 2008 @ 16:43:
Ik voel me ook shit, maar een man moet het weer als een man dragen.
Sommige dames doen net als mannen! "Gewoon dit...gewoon dat....!" En als het niet wordt opgevolgd: boos!!!
Onzin natuurlijk. Niets mis met liefdesverdriet maar als je het perspectief kwijt bent, wordt het wel een kansloos verhaal. En ja, dan houdt het begrip ook een keertje op.
Ik voel me ook shit, maar een man moet het weer als een man dragen.
Sommige dames doen net als mannen! "Gewoon dit...gewoon dat....!" En als het niet wordt opgevolgd: boos!!!
Onzin natuurlijk. Niets mis met liefdesverdriet maar als je het perspectief kwijt bent, wordt het wel een kansloos verhaal. En ja, dan houdt het begrip ook een keertje op.
maandag 6 oktober 2008 om 16:47
Je wil tips om haar terug te krijgen. Ain't gonna happen Jack. Sja, je kan haar ontvoeren, vastbinden en te eten geven. Je kan Harry Potter als naslagwerk gebruiken om een liefdesdrank te brouwen.
Wat ik stom vind, is hier antidepressiva voor nemen. En mijn heroinesuggestie was meer van het idee 'vervang de ene verslaving door de ander'.
Overigens is Int cool.
Wat ik stom vind, is hier antidepressiva voor nemen. En mijn heroinesuggestie was meer van het idee 'vervang de ene verslaving door de ander'.
Overigens is Int cool.
maandag 6 oktober 2008 om 16:52
quote:Jack Skelington schreef op 06 oktober 2008 @ 16:43:
Bedankt Yasmijn! Ik vind het fijn dat jij even voor me opkomt. Ik gooi me hier een beetje voor de leeuwen, lijkt...!
Ik wil ook gewoon eens een schouder om te janken, zonder dat hier met oplossingen wordt gestrooid. Ik voel me ook shit, maar een man moet het weer als een man dragen.
Sommige dames doen net als mannen! "Gewoon dit...gewoon dat....!" En als het niet wordt opgevolgd: boos!!!
Zo deed ik ook altijd.....met lichte schaamte geef ik dat toe. Ja, ik maak fouten, maar probeer ze te herstellen.
er is ook helemaal niks mis met een schouder om even te janken.
maar er niet in blijven hangen.
Bedankt Yasmijn! Ik vind het fijn dat jij even voor me opkomt. Ik gooi me hier een beetje voor de leeuwen, lijkt...!
Ik wil ook gewoon eens een schouder om te janken, zonder dat hier met oplossingen wordt gestrooid. Ik voel me ook shit, maar een man moet het weer als een man dragen.
Sommige dames doen net als mannen! "Gewoon dit...gewoon dat....!" En als het niet wordt opgevolgd: boos!!!
Zo deed ik ook altijd.....met lichte schaamte geef ik dat toe. Ja, ik maak fouten, maar probeer ze te herstellen.
er is ook helemaal niks mis met een schouder om even te janken.
maar er niet in blijven hangen.
Geen bijzonderheden
maandag 6 oktober 2008 om 17:04
quote:Jack Skelington schreef op 06 oktober 2008 @ 16:45:
Beste Isabon,
Ik heb inderdaad de behoefte om het er nog eens over te hebben, want het zit me dwars. Ik hoop ook dat jij me een duwtje in de goede richting kan geven...
Ja graag, zou je rechtstreeks naar een goede shrink duwen.
Ik vind het heel naar voor je dat je hier zo mee zit en dat je ondanks alle goede raad geen enkele voortgang kan boeken.
Ik denk dat de enige die je kan helpen een goede psycholoog is, want de manier waar je hier mee om gaat is ronduit ziekelijk en lijkt me heel erg vermoeiend en bijzonder naar voor vooral jezelf.
Ik denk niet dat de situatie met je ex het probleem is, maar dat je zelf het probleem voor jezelf bent. En daar heb je mi echt hulp bij nodig.
Beste Isabon,
Ik heb inderdaad de behoefte om het er nog eens over te hebben, want het zit me dwars. Ik hoop ook dat jij me een duwtje in de goede richting kan geven...
Ja graag, zou je rechtstreeks naar een goede shrink duwen.
Ik vind het heel naar voor je dat je hier zo mee zit en dat je ondanks alle goede raad geen enkele voortgang kan boeken.
Ik denk dat de enige die je kan helpen een goede psycholoog is, want de manier waar je hier mee om gaat is ronduit ziekelijk en lijkt me heel erg vermoeiend en bijzonder naar voor vooral jezelf.
Ik denk niet dat de situatie met je ex het probleem is, maar dat je zelf het probleem voor jezelf bent. En daar heb je mi echt hulp bij nodig.
maandag 6 oktober 2008 om 17:12
Beste Sugarbaby,
Ik had dat niet moeten zeggen, want ik krijg het elke keer terug. Dit is niet de bedoeling alleen kan ik niet veel mannenforums vinden die zo actief zijn als deze. Ik had beter een andere nick kunnen nemen.
Ik ben 7 jaar samen geweest met een dame van wie ik heel veel hield, maar het lukte niet. Ik vind het heel erg jammer, want ik dacht dat ik een toekomst met haar had, net als ieder ander zulke hoop kan en mag hebben.
Digitalis: Nergens heb ik het over terugkrijg- tips. Het is duidelijk dat ik voor mezelf oplossingen zoek. Ik weet het gewoon af en toe niet meer...
Beste anderen,
Het spijt me als ik me niet duidelijk genoeg heb uitgedrukt, maar mijn intenties zijn oprecht, alleen krijg ik langzaam het idee dat ik als man niet op een damesforum mag zijn. Als ik hier iemand persoonlijk heb beledigd, dan biedt ik mijn excuses aan.
Alsjeblieft, probeer naar het positieve te kijken dat ik het balletje nog eens opgooi, inplaats van in het geweer te schieten. Ik vind het heel jammer dat de houding van sommige medeforummers niet overeenkomen met het open beleid van Viva. Val elkaar gewoon niet af, maar steunen is belangrijker.
Ik had dat niet moeten zeggen, want ik krijg het elke keer terug. Dit is niet de bedoeling alleen kan ik niet veel mannenforums vinden die zo actief zijn als deze. Ik had beter een andere nick kunnen nemen.
Ik ben 7 jaar samen geweest met een dame van wie ik heel veel hield, maar het lukte niet. Ik vind het heel erg jammer, want ik dacht dat ik een toekomst met haar had, net als ieder ander zulke hoop kan en mag hebben.
Digitalis: Nergens heb ik het over terugkrijg- tips. Het is duidelijk dat ik voor mezelf oplossingen zoek. Ik weet het gewoon af en toe niet meer...
Beste anderen,
Het spijt me als ik me niet duidelijk genoeg heb uitgedrukt, maar mijn intenties zijn oprecht, alleen krijg ik langzaam het idee dat ik als man niet op een damesforum mag zijn. Als ik hier iemand persoonlijk heb beledigd, dan biedt ik mijn excuses aan.
Alsjeblieft, probeer naar het positieve te kijken dat ik het balletje nog eens opgooi, inplaats van in het geweer te schieten. Ik vind het heel jammer dat de houding van sommige medeforummers niet overeenkomen met het open beleid van Viva. Val elkaar gewoon niet af, maar steunen is belangrijker.
maandag 6 oktober 2008 om 17:17
maandag 6 oktober 2008 om 17:19
Wel, zo diep hoef je nu ook weer niet door het stof hoor
Hoe dan ook, ik ben ook een man (zeg ik maar even, volgens mij heb je dat niet in de gaten) en ik zit in een situatie die niet eens zo heel veel verschilt van die van jou. En ben nu mijn leven opnieuw aan het opbouwen. Stapje voor stapje, niet te snel, maar wel in de goede richting. En die richting is naar een leven met mezelf, waarin ik niet van anderen afhankelijk ben. Hoe zeiden ze dat ook alweer in de jaren '50? Rust, reinheid, regelmaat, o.i.d. Works for me als oergezonde basis.
Hoe dan ook, ik ben ook een man (zeg ik maar even, volgens mij heb je dat niet in de gaten) en ik zit in een situatie die niet eens zo heel veel verschilt van die van jou. En ben nu mijn leven opnieuw aan het opbouwen. Stapje voor stapje, niet te snel, maar wel in de goede richting. En die richting is naar een leven met mezelf, waarin ik niet van anderen afhankelijk ben. Hoe zeiden ze dat ook alweer in de jaren '50? Rust, reinheid, regelmaat, o.i.d. Works for me als oergezonde basis.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
maandag 6 oktober 2008 om 17:28
Jack, ik heb je vorige topic ook gelezen en nu deze en eerlijk gezegd snap ik de aanvallende reacties van een hoop dames niet. Als het vrouw was geweest dan had zij inderdaad meer bijval gekregen.
In een artikel stond dat liefdesverdriet gelijk kan zijn aan een post-traumatische ervaring dus zo gek is jouw wanhoop niet en je vraag of je niet aan de anti-depresiva moet gaan...maar goed, dat doe je neem ik aan wel in overleg met je huisarts.
Het enige wat ik me wel afvraag Jack, als je echt schoon schip wilt maken met jezelf en je ex-vriendin, waarom je niet jezelf bij elkaar raapt en je desnoods in een brief je excuses aanbiedt voor jouw gedrag dat haar zo gekwetst heeft. Je moet dan wel eerlijk genoeg blijven naar jezelf dat je het puur doet omdat je verantwoordelijkheid neemt voor de de schade die je hebt aangericht en de breuk die daarrdoor ontstaan is en niet om haar terug te krijgen. Denk dat daar een kans ligt om jezelf vooruit te helpen.
Tot slot: neem de adviezen waar je wat aan hebt ter harte en laat de rest liggen. Verdedigen is niet nodig als er niets te verdedigen valt.
Sterkte!
In een artikel stond dat liefdesverdriet gelijk kan zijn aan een post-traumatische ervaring dus zo gek is jouw wanhoop niet en je vraag of je niet aan de anti-depresiva moet gaan...maar goed, dat doe je neem ik aan wel in overleg met je huisarts.
Het enige wat ik me wel afvraag Jack, als je echt schoon schip wilt maken met jezelf en je ex-vriendin, waarom je niet jezelf bij elkaar raapt en je desnoods in een brief je excuses aanbiedt voor jouw gedrag dat haar zo gekwetst heeft. Je moet dan wel eerlijk genoeg blijven naar jezelf dat je het puur doet omdat je verantwoordelijkheid neemt voor de de schade die je hebt aangericht en de breuk die daarrdoor ontstaan is en niet om haar terug te krijgen. Denk dat daar een kans ligt om jezelf vooruit te helpen.
Tot slot: neem de adviezen waar je wat aan hebt ter harte en laat de rest liggen. Verdedigen is niet nodig als er niets te verdedigen valt.
Sterkte!
maandag 6 oktober 2008 om 17:52
Ik denk dat Int een hele goede raad geeft hierboven!! Terugvallen op jezelf, rust, reinheid en regelmaat.. Heel belangrijk!!
Verwacht niet teveel van jezelf, leef met de dag. Elke dag word het verdriet een minimini stukje minder, hou dat voor ogen. Ik heb in mijn liefdesverdriet periode geleeft op werk, eten, wandelen, vechtsport (heerlijk afreageren) en friends kijken. Lachen werkt, al is het door je tranen heen!
Succes!
En wel een tip, als je 5 dezelfde topics opent, word je nou eenmaal niet snel meer serieus genomen.
Ook zou ik het als jouw ex niet zo leuk vinden dat je je verhaal neergooit op een forum waar ik vaak kom...
Verwacht niet teveel van jezelf, leef met de dag. Elke dag word het verdriet een minimini stukje minder, hou dat voor ogen. Ik heb in mijn liefdesverdriet periode geleeft op werk, eten, wandelen, vechtsport (heerlijk afreageren) en friends kijken. Lachen werkt, al is het door je tranen heen!
Succes!
En wel een tip, als je 5 dezelfde topics opent, word je nou eenmaal niet snel meer serieus genomen.
Ook zou ik het als jouw ex niet zo leuk vinden dat je je verhaal neergooit op een forum waar ik vaak kom...
maandag 6 oktober 2008 om 19:34
Jack weet je zeker dat al deze emoties over je ex gaan? Hoezo is zij opeens zo belangrijk en speciaal? Toen je nog iets met haar had zocht je rustig contact met andere vrouwen, nu zij definitief de knoop heeft doorgehakt is ze opeens alles voor je?
Dat klinkt als of het niet perse om haar gaat, maar ook erg over jou. Dat kan je gekwetste ego zijn, of het bekende "you don't know what you got untill it's gone" dat weet ik niet. Maar ik vraag me af of het liefde voor haar is. Als je van iemand houdt maak je ze over het algemeen niet zo ongelukkig dat ze je zonder omhaal dumpen.
Dat klinkt als of het niet perse om haar gaat, maar ook erg over jou. Dat kan je gekwetste ego zijn, of het bekende "you don't know what you got untill it's gone" dat weet ik niet. Maar ik vraag me af of het liefde voor haar is. Als je van iemand houdt maak je ze over het algemeen niet zo ongelukkig dat ze je zonder omhaal dumpen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
maandag 6 oktober 2008 om 19:57
[quote]Sensy12 schreef op 06 oktober 2008 @ 17:28:
Jack, ik heb je vorige topic ook gelezen en nu deze en eerlijk gezegd snap ik de aanvallende reacties van een hoop dames niet. Als het vrouw was geweest dan had zij inderdaad meer bijval gekregen. quote]
Nee dat denk ik dus niet. Als een vrouw zich gaat wentelen in zelfmedelijden, met uitdrukkingen als "ik ben een storm in een tranenzee" etc. dan zeg ik ook: pak jezelf even op.
[quote In een artikel stond dat liefdesverdriet gelijk kan zijn aan een post-traumatische ervaring dus zo gek is jouw wanhoop niet en je vraag of je niet aan de anti-depresiva moet gaan...maar goed, dat doe je neem ik aan wel in overleg met je huisarts. quote]
Ja, liefdesverdriet is rouw. En het is ernstig. Maar als je het gebruikt om pathetisch medelijden op te wekken gaat dat in je nadeel werken, het is alsof je roept: kijk mij eens, er is niemand zo zielig als ik. Dat werkt niet.
[quote Het enige wat ik me wel afvraag Jack, als je echt schoon schip wilt maken met jezelf en je ex-vriendin, waarom je niet jezelf bij elkaar raapt en je desnoods in een brief je excuses aanbiedt voor jouw gedrag dat haar zo gekwetst heeft. Je moet dan wel eerlijk genoeg blijven naar jezelf dat je het puur doet omdat je verantwoordelijkheid neemt voor de de schade die je hebt aangericht en de breuk die daarrdoor ontstaan is en niet om haar terug te krijgen. Denk dat daar een kans ligt om jezelf vooruit te helpen. quote]
Je weet niet hoeveel gesprekken en lijmpogingen die ex intussen al heeft aan moeten horen!! Ze last zelfs radiostiltes in! Ik zou haar dit niet aandoen, nog eens een brief van Jack. Volgens mij kan ze wel dromen wat ie gaat zeggen.
Jack doet zo zijn best, bedoelt het zo goed, wil haar zo graag terug, houdt zo ontzettend veel van haar, wil zoveel moeite voor haar doen... wat raar dat maar niemand dat begrijpt...
Is het omdat het allemaal TE is? Ongeloofwaardig geworden?
Te slachtofferig?
Jack, ik heb je vorige topic ook gelezen en nu deze en eerlijk gezegd snap ik de aanvallende reacties van een hoop dames niet. Als het vrouw was geweest dan had zij inderdaad meer bijval gekregen. quote]
Nee dat denk ik dus niet. Als een vrouw zich gaat wentelen in zelfmedelijden, met uitdrukkingen als "ik ben een storm in een tranenzee" etc. dan zeg ik ook: pak jezelf even op.
[quote In een artikel stond dat liefdesverdriet gelijk kan zijn aan een post-traumatische ervaring dus zo gek is jouw wanhoop niet en je vraag of je niet aan de anti-depresiva moet gaan...maar goed, dat doe je neem ik aan wel in overleg met je huisarts. quote]
Ja, liefdesverdriet is rouw. En het is ernstig. Maar als je het gebruikt om pathetisch medelijden op te wekken gaat dat in je nadeel werken, het is alsof je roept: kijk mij eens, er is niemand zo zielig als ik. Dat werkt niet.
[quote Het enige wat ik me wel afvraag Jack, als je echt schoon schip wilt maken met jezelf en je ex-vriendin, waarom je niet jezelf bij elkaar raapt en je desnoods in een brief je excuses aanbiedt voor jouw gedrag dat haar zo gekwetst heeft. Je moet dan wel eerlijk genoeg blijven naar jezelf dat je het puur doet omdat je verantwoordelijkheid neemt voor de de schade die je hebt aangericht en de breuk die daarrdoor ontstaan is en niet om haar terug te krijgen. Denk dat daar een kans ligt om jezelf vooruit te helpen. quote]
Je weet niet hoeveel gesprekken en lijmpogingen die ex intussen al heeft aan moeten horen!! Ze last zelfs radiostiltes in! Ik zou haar dit niet aandoen, nog eens een brief van Jack. Volgens mij kan ze wel dromen wat ie gaat zeggen.
Jack doet zo zijn best, bedoelt het zo goed, wil haar zo graag terug, houdt zo ontzettend veel van haar, wil zoveel moeite voor haar doen... wat raar dat maar niemand dat begrijpt...
Is het omdat het allemaal TE is? Ongeloofwaardig geworden?
Te slachtofferig?
maandag 6 oktober 2008 om 20:35
Ik heb je vorige topics niet gelezen, maar je zegt dat je je weer waardeloos voelt en je ex terug wilt als je haar weer hebt gezien.... waarom zoek je haar dan op???
Ik kan me voorstellen dat je haar wil zien, maar kan je haar niet beter een tijdje onlopen als het zoveel pijn doet, zodat je alles idd in alle rust op een rijtje kan zetten?
Sterkte Jack!
Ik kan me voorstellen dat je haar wil zien, maar kan je haar niet beter een tijdje onlopen als het zoveel pijn doet, zodat je alles idd in alle rust op een rijtje kan zetten?
Sterkte Jack!
maandag 6 oktober 2008 om 20:51
Dat is ook wat de meeste mensen doen, bij liefdesverdriet. Eerst accepteer je het niet, dan berust je erin, hebt verdriet, bent boos, uiteindelijk kom je er overheen.
Wat jij doet Jack, is je wentelen in verdriet en niet accepteren dat het niet meer goed komt. Je zult er hoe dan ook doorheen moeten. Door jezelf steeds hoop voor te houden, hoef je nog niet echt door het verdriet heen.
Volwassen mensen weten dat sommige dingen in het leven overgaan. En dat er weer iets nieuws komt. Even slikken, het is hard.
Geen contact, dat weet ook iedereen die ooit met liefdesverdriet te maken heeft gehad. Helemaal geen contact is het allerbeste medicijn. Door iemand waar je nog niet overheen bent steeds maar weer te ontmoeten en jezelf daarmee hoop te geven (hoe hard moet ze zijn, als ze hallo zegt, krijg jij weer hoop bij wijze van spreken, want: hee, ze groet me! Dan moet ze nog wel van me houden!...) kwel je jezelf. Je komt geen stap verder in het rouwproces op deze manier.
Elke stap die je wel maakt, ga je weer 2 stappen achteruit duwen met elke keer als je weer wat met haar onderneemt.
Geen contact meer. Niets meer met haar ondernemen.
Dat raad ik je serieus aan Jack.
Hier smeken om medelijden: je krijgt haar niet terug en je komt niet door je verdriet heen en niet over haar heen.
Wat jij doet Jack, is je wentelen in verdriet en niet accepteren dat het niet meer goed komt. Je zult er hoe dan ook doorheen moeten. Door jezelf steeds hoop voor te houden, hoef je nog niet echt door het verdriet heen.
Volwassen mensen weten dat sommige dingen in het leven overgaan. En dat er weer iets nieuws komt. Even slikken, het is hard.
Geen contact, dat weet ook iedereen die ooit met liefdesverdriet te maken heeft gehad. Helemaal geen contact is het allerbeste medicijn. Door iemand waar je nog niet overheen bent steeds maar weer te ontmoeten en jezelf daarmee hoop te geven (hoe hard moet ze zijn, als ze hallo zegt, krijg jij weer hoop bij wijze van spreken, want: hee, ze groet me! Dan moet ze nog wel van me houden!...) kwel je jezelf. Je komt geen stap verder in het rouwproces op deze manier.
Elke stap die je wel maakt, ga je weer 2 stappen achteruit duwen met elke keer als je weer wat met haar onderneemt.
Geen contact meer. Niets meer met haar ondernemen.
Dat raad ik je serieus aan Jack.
Hier smeken om medelijden: je krijgt haar niet terug en je komt niet door je verdriet heen en niet over haar heen.
