Borstvoeding na borstverkleining/borstprobleem

Hoi Josephine,



Ik heb zelf ook een borstverkleining gehad en ben nu zwanger van mijn 1e kindje. Ervaring heb ik dus nog niet, maar heb me al wel veel in dit onderwerp verdiept omdat ik zeker wil proberen borstvoeding te geven.

Bij de Vereniging Borstvoeding Natuurlijk kun je, tegen een kleine betaling, een themanummer bestellen wat geheel gewijd is aan het geven van borstvoeding na een borstoperatie. Hier staat veel informatie in, zowel praktisch als ervaringsverhalen. Ook wordt hierin info gegeven over de verschillende manieren van bijvoeden die mogelijk zijn, zoals de borstvoedingshulpset. Ik vond het een zeer interessant blad om te lezen.

Op het borstvoedingsforum zijn eveneens ervaringsverhalen te lezen, en als je googled op borstvoeding na borstverkleining kom je ook nog veel tegen.



Succes!

Josephine, zonder flauw te willen zijn: waarom doe je jezelf dit aan?



Je schrijft dat je tepels normaal al pijnlijk zijn. Zeker in het begin kan borstvoeding veel pijn doen, omdat je tepels niet gewend zijn om zo veel zuigkracht te doorstaan. Als je tepels al zo'n pijn doen, kun je er donder op zeggen dat het alleen nog maar meer pijn gaat doen.

Als je nou géén borstverkleining had gehad, kan ik me voorstellen dat je je daar overheen zet. Maar met een borstverkleining er overheen, waarbij het dus maar de vraag is of het überhaupt gaat lukken, is mijn eerste gedachte: doe het niet.



Nu weet ik hoe irrationeel je gevoelens kunnen zijn op dit gebied (ik ben ook doorgegaan, terwijl mijn lactatiekundige dat me in op een bepaald moment afraadde omdat het zo zwaar was). Maar als je het doet omdat je je schuldig voelt, zou ik zeggen: laat het. Dat schuldgevoel is aangepraat. Niemand zal beweren dat flesvoeding beter of net zo goed is als borstvoeding, maar het is wel gewoon prima voeding voor een zuigeling. Je eerste is er ook gewoon groot op geworden, waarom zou je je tweede niet ook gewoon flesvoeding geven? "Gewoon" flesvoeding, omdat ik denk dat het in jouw geval niet meer dan "gewoon" is dat je niet voor borstvoeding kiest.



De gezondheidsvoordelen van borstvoeding waar altijd mee geschermd wordt alsof die ontzettend groot zijn, zijn voordelen die gaan over percentages van percentages. Als je geen allergieën binnen je gezin hebt en geen astma, dan val je al zo'n beetje buiten de groep voor wie borstvoeding wél aantoonbaar gezondheidsvoordeel op kan leveren.



Als je echt wilt, dan zou ik je aanraden om eerst goed naar je motivatie te kijken. Het gaat zwaar worden, reken daar vast op. Het gaat pijn doen. Reken er ook op dat het ten koste gaat van het ontspannen genieten van de kraamweek. Misschien valt het mee allemaal, maar ik denk dat het goed is als je er met reële verwachtingen in stapt. Als het niet meevalt, dan moet je verrekte sterke motivatie hebben om door te zetten. Het is dus van belang dat je van tevoren onderzoekt wáárom je zo graag borstvoeding wilt geven.

Ik zou je ook aanraden om nog tijdens je zwangerschap contact te zoeken met een lactatiekundige. Die kan je vertellen welke specifieke problemen jij kunt verwachten, waar je op moet letten en hoe zij je in dit proces kan begeleiden.

Wat je nu al kunt doen, is op het borstvoedingsforum ( www.borstvoedingsforum.nl ) op zoek gaan naar onderwerpen die vergelijkbaar zijn met de bij jou te verwachten problemen, zodat je nog wat extra antwoorden hebt. Zo heb ik me voorbereid op borstvoeding geven aan een prematuur, simpelweg omdat de kans erg groot was dat mijn dochter te vroeg ter wereld zou komen (wat ook gebeurde).



Het adagium "al heb je het maar geprobeerd" geldt niet voor vrouwen zoals jij. De kans dat het goed en vanzelf gaat is zo klein, dat het heel legitiem is om het níet geprobeerd te hebben.

Ikzelf heb vanwege mijn gezondheid ook heel bewust de keuze moeten maken of ik borstvoeding wilde geven of niet. Niemand had het raar gevonden als ik het niet had gedaan. Voor mezelf had ik voldoende redenen om wel te beginnen. Ik ben ervoor gegaan en -heel eerlijk?- het is me vies tegengevallen. Met de moed der wanhoop heb ik het doorgezet, maar het heeft me veel pijn opgeleverd, veel energie gekost (nog steeds), veel borstontstekingen opgeleverd (daar moet jij ook rekening mee houden: melk die niet weg kan, kan borstontstekingen of abcessen opleveren en als er melkkanaaltjes doorgesneden of geblokkeerd zijn geraakt, dan kan die melk niet weg), enz. enz.

Mocht er hier ooit een tweede komen, dan weet ik oprecht niet of ik het op kan brengen om nog een keer borstvoeding te gaan geven.



Nou ja, tot zover mijn bijdrage. Ik hoop dat je er wat mee kunt.

Veel succes met je keuze!

Ik snap je overweging bij een allergische vader. Dat was voor mij ook één van de dingen waarom ik het een kans wilde geven. Uiteindelijk blijkt Qtie net zo goed allergisch trouwens, dus dat hebben we er alvast niet mee kunnen voorkomen.



Weet je, als jij het wel graag wilt proberen en als je echt bang bent dat je spijt krijgt omdat je het niet eens geprobeerd hebt (ook dat soort gevoelens ken ik, maar dan met betrekking op een zwangerschap), dan snap ik heel goed hoor, waarom je het overweegt. En dan snap ik zelfs dat je de pijn ervoor over hebt.

Maar wat ik me afvraag: dat jammer-gevoel, geldt dat alleen voor de optie "geen borstvoeding geprobeerd hebben"? Of betrek je dat ook op een zwaardere, minder leuke kraamtijd bijvoorbeeld?



Wat mij met name tegenviel na de aanvankelijk vliegende start (de productie was hier het probleem niet ), was de werking van de hormonen op mijn eigen gemoedstoestand. De echte verbetenheid die ik bij anderen wel gezien heb, is bij mij gelukkig uitgebleven (die voorraad had ik tijdens de zwangerschap al opgemaakt geloof ik. ). Maar er bleek in mijn hoofd nog maar weinig (lees: geen) ruimte om bijvoorbeeld een heldere afweging te kunnen maken tussen stoppen of doorgaan. Ik had voor mijn eigen gevoel heel legitieme redenen om door te gaan. Maar achteraf en vooral: objectief gezien hebben die een zwaarder gewicht gekregen dan ze in werkelijkheid hadden.



In je beslissing denk ik dat het goed is om er rekening mee te houden dat je tot in het absurde door wilt gaan met proberen.

(Het voordeel daarvan is dan wel weer dat je daar schouderklopjes en complimenten voor krijgt. Waarvoor dank. )

quote:Ik denk dat het jammer-gevoel vooral voortkomt uit het feit dat ik het erg graag had gewild en ik het idee heb, dat het naast de strubbelingen die er in het meest gunstige geval al zullen zijn een heel prettig en intiem moment met je kind is. Ik heb het idee dat ik dat nu gemist heb. Mijn kraamtijd en daarna verliepen in principe prima.



Bij mij is het tot voor kort nooit een prettig en intiem moment geweest, omdat ik altijd pijn had bij het voeden. Bovendien vond ik het voeden aan de borst niet prettiger of intiemer dan het voeden met de fles. Ook dán heb je een klein frummeltje tegen je aan liggen.

In mijn ogen en ingegeven door mijn ervaring, vind ik dat de intimiteit die zo vaak genoemd en geroemd wordt bij borstvoeding wordt overschat. Ik vond het net zo intiem om na het badderen of tijdens het douchen met mijn blote baby te knuffelen. Misschien nog wel intiemer zelfs...



Misschien dat het anders is als de borstvoeding probleemloos verloopt hoor. Maar daar moet jij het niet mee vergelijken. In het allergunstigste geval mislukt het niet. Maar problemen en pijn ga je gegarandeerd krijgen. Ik denk dat je de invloed daarvan niet moet onderschatten. Bij mij heeft dat de mogelijke positieve associaties bij de borstvoeding in ieder geval danig in de weg gestaan. (Ook toen ik nog niet overliep van negatieve emoties vanwege mijn ppd.)



Wellicht dat andere vrouwen die veel problemen hebben ervaren met de borstvoeding hier ook iets over kunnen vertellen?

(Overigens gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik tijdens mijn ppd wel degelijk het gevoel heb gehad dat de oxytocine mijn negatieve emoties ten opzichte van mijn kind dempte. Maar aan de andere kant: zonder borstvoeding was ik misschien wél aan de antidepressiva gegaan met hetzelfde resultaat... of had ik een minder zware ppd gehad omdat het voor mij een stuk minder zwaar was geweest. Dat valt achteraf niet meer te zeggen natuurlijk...)

Het is misschien ook wel daarom dat ik in jouw geval niet overloop van enthousiasme. Ik heb het inderdaad zwaar gehad, ook met het op gang brengen van de borstvoeding. En ik heb nog steeds problemen. (Nu weer spruw & beginnende borstontsteking met bijbehorende pijn bij het voeden... dat heb ik namelijk al... één hele maand niet gehad. )

Nee, ik doe er flauw over, maar ik heb tussen de problemen door wél perioden gehad waarin ik pijnvrij of relatief pijnvrij kon voeden. Als jij altijd al pijn aan je tepels hebt, dan zit dat er bij jou niet in. Dan is borstvoeding geven gewoon Niet Leuk.



Als ik van jou hoor dat je gaat voor de mooie ervaring, dan ben ik zo bang voor je dat het een grote teleurstelling wordt. Een dubbele teleurstelling, omdat je er ook je kraamtijd door laat bepalen, door te streven naar iets wat alleen in een zeer uitzonderlijk, zeer gunstig, allerultiemst van geluk doordrenkt geval haalbaar is. En als ik heel eerlijk ben, maak ik me daar wel een beetje zorgen om.



Niemand heeft het recht jou dat streven te ontzeggen hoor, daar ben ik me zeer wel van bewust. Dit is jouw keuze en als jij hiervoor wilt gaan, dan móet je er ook voor gaan. Je zult jezelf verbazen tot hoeveel je (onder invloed van hormonen) in staat bent. Als je ernaar streeft om dát te ervaren, zou ik zeggen: gá ervoor!

Maar die mooie ervaring... streef er dan liever naar om te kijken hoe ver je komt, hoe veel je kunt en of wonderen misschien mogelijk zijn. Dat lijkt me een realistischer doelstelling. (En als je daarnaar streeft, dan kan ik je niet anders dan veel succes en veel geluk wensen. En je het nummer van mijn lactatiekundige geven, dat ook. )