Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
zondag 19 oktober 2008 om 19:45
Hanke ik ben gewoon Nederlands en ook geboren en getogen.
Het is wel te volgen m.i. alleen even wat ingewikkelder mss.
Ik weet niet het waarom. maar ik denk in het Engels en zet het er in die constructie neer dan.
En ik ben chaotisch in iets willen vertellen.Knal het eruit zo het in mijn hoofd zit.
Lijk idd. de woorden achterstevoren neer te zetten,of iig. de zinsconstructie.
Dyslectie mss?Nooit op getest.Is ook wat anders trouwens,dyslectie.
Heb het altijd al.Kom soms niet op woorden terwijl ik het in het Engels wel te pakken krijg dan.
Het word me geregeld gevraagt of ik Engelse ben.
PS:Vandaar ook mijn vele wijzigingen achteraf.
Corrigeren enzo.
Het is wel te volgen m.i. alleen even wat ingewikkelder mss.
Ik weet niet het waarom. maar ik denk in het Engels en zet het er in die constructie neer dan.
En ik ben chaotisch in iets willen vertellen.Knal het eruit zo het in mijn hoofd zit.
Lijk idd. de woorden achterstevoren neer te zetten,of iig. de zinsconstructie.
Dyslectie mss?Nooit op getest.Is ook wat anders trouwens,dyslectie.
Heb het altijd al.Kom soms niet op woorden terwijl ik het in het Engels wel te pakken krijg dan.
Het word me geregeld gevraagt of ik Engelse ben.
PS:Vandaar ook mijn vele wijzigingen achteraf.
Corrigeren enzo.
zondag 19 oktober 2008 om 19:48
Elmer V. laat het bezinken en denk je hebt het geprobeert.
Je zal je idd. machteloos voelen.
Wel vreemd dat zus tegen dochter zegt het mijne er ook niet echt van te weten maar haar wel een oordeel laat velgen over jou!Per mail waar ze van afweet.
En verder zo de meesten hier al zeiden,je moeder de onschuld zelve.
Sta erboven en vanaf hier een knuffel.
Je zal je idd. machteloos voelen.
Wel vreemd dat zus tegen dochter zegt het mijne er ook niet echt van te weten maar haar wel een oordeel laat velgen over jou!Per mail waar ze van afweet.
En verder zo de meesten hier al zeiden,je moeder de onschuld zelve.
Sta erboven en vanaf hier een knuffel.
zondag 19 oktober 2008 om 19:59
Ev, wat jammer dat je je nu machteloos en verslagen voelt.
Ik hoop dat je het trotse gevoel ook weer terug kunt vinden. Je bent voor jezelf opgekomen en dat is goed!
Het is wel duidelijk dat je nichtje "opgestookt" wordt door de rest van de familie. Toen ze nog zelfstanding mailde had ze belangstelling voor jouw kant van het verhaal, nu reageert ze opeens heel anders. Ik weet niet hoe belangrijk het voor jou is dat je nichtje te weten komt hoe het echt zit, anders zou je haar misschien uit kunnen nodigen voor een gesprek?
Ik zou in ieder geval zo min mogelijk op papier zetten want dat zal de hele familie wel te lezen krijgen.
Wat een moeilijke situatie. Sterkte ermee
Ik hoop dat je het trotse gevoel ook weer terug kunt vinden. Je bent voor jezelf opgekomen en dat is goed!
Het is wel duidelijk dat je nichtje "opgestookt" wordt door de rest van de familie. Toen ze nog zelfstanding mailde had ze belangstelling voor jouw kant van het verhaal, nu reageert ze opeens heel anders. Ik weet niet hoe belangrijk het voor jou is dat je nichtje te weten komt hoe het echt zit, anders zou je haar misschien uit kunnen nodigen voor een gesprek?
Ik zou in ieder geval zo min mogelijk op papier zetten want dat zal de hele familie wel te lezen krijgen.
Wat een moeilijke situatie. Sterkte ermee
zondag 19 oktober 2008 om 22:46
Lieve EV, als ik ergens bang voor ben, dan bedenk ik me altijd wat het aller-ergste is dat er kan gebeuren. En als ik dat beeld eenmaal in mijn hoofd heb, valt het meestal wel mee. Misschien helpt dat ook bij jou?
Ik kan me goed voorstellen dat je niet meer wil reageren na haar bericht. Wat onzettend jammer dat ze zo opgefokt is.
Liverd, misschien moet je toch een gedeelte van jouw kant van het verhaal aan haar laten weten. Niet te veel, niet in detail, maar zodat ze toch ook van jou een idee krijgt over wat er allemaal is gebeurd.
Verder is het hier in Peru geweldig! Heb wel ontzettend last van de hoogte, ben al een paar dagen goed van slag met hoofdpijn en buikpijn, en heb een keer heel erg enge hartkloppingen gehad. Maar ja, ik kan gelukkig wel tegen een stootje!
En zusje, wat leuk dat je ook benieuwd bent naar ons blogje... Als je (of iemand anders) met onze verhalen wil meegenieten, mail me dan even op artemis1980@live.com.
En ik zit net mijn mail te checken, blijkt dat ik de 16e helemaal niet kan! Ik heb dan een weekendkamp met mijn vrijwilligerswerk. Is het mogelijk dat ik of later aankom (maar ik weet niet hoe laat jullie het willen maken, of waar we uberhaupt afspreken), of dat de datum een weekje vervroegd of twee weekjes verlaat wordt? Ik lees het wel, en anders ben ik er gewoon de volgende keer weer bij!
Heel veel knuffels voor iedereen!
Ik kan me goed voorstellen dat je niet meer wil reageren na haar bericht. Wat onzettend jammer dat ze zo opgefokt is.
Liverd, misschien moet je toch een gedeelte van jouw kant van het verhaal aan haar laten weten. Niet te veel, niet in detail, maar zodat ze toch ook van jou een idee krijgt over wat er allemaal is gebeurd.
Verder is het hier in Peru geweldig! Heb wel ontzettend last van de hoogte, ben al een paar dagen goed van slag met hoofdpijn en buikpijn, en heb een keer heel erg enge hartkloppingen gehad. Maar ja, ik kan gelukkig wel tegen een stootje!
En zusje, wat leuk dat je ook benieuwd bent naar ons blogje... Als je (of iemand anders) met onze verhalen wil meegenieten, mail me dan even op artemis1980@live.com.
En ik zit net mijn mail te checken, blijkt dat ik de 16e helemaal niet kan! Ik heb dan een weekendkamp met mijn vrijwilligerswerk. Is het mogelijk dat ik of later aankom (maar ik weet niet hoe laat jullie het willen maken, of waar we uberhaupt afspreken), of dat de datum een weekje vervroegd of twee weekjes verlaat wordt? Ik lees het wel, en anders ben ik er gewoon de volgende keer weer bij!
Heel veel knuffels voor iedereen!
zondag 19 oktober 2008 om 22:57
Hey Artemis, ik ga je zo mailen, leuk!
En de datum kan wat mij betreft gewoon verschoven worden, er stond nog niks definitief vast toch. Lijkt me wel zo leuk om een datum te prikken waarop iedereen die wil komen kan .
En EV, heb je eindelijk een fijne werkdag gehad, krijg je dit weer. Ik weet ook niet wat ik nu zou doen. Wat Artemis zegt zit wat in en ik kan me er van de ene kant wel in vinden. Maar aan de andere kan denk ik, laat het maar gaan. Dat meisje zit u in die besmette omgeving en alles wat jij zegt wordt misschien weer misbruikt door haar ouders en oma.
Maar het blijft gewoon een klote situatie. Ik had dat laatst dus met mijn opa en het hele gedoe. Ik was denk ik gewoon het meest van streek doordat je weer met je neus op de feiten wordt gedrukt: dat de situatie niet is zoals het zou moeten zijn. Sterkte ermee, slaap lekker straks .
En de datum kan wat mij betreft gewoon verschoven worden, er stond nog niks definitief vast toch. Lijkt me wel zo leuk om een datum te prikken waarop iedereen die wil komen kan .
En EV, heb je eindelijk een fijne werkdag gehad, krijg je dit weer. Ik weet ook niet wat ik nu zou doen. Wat Artemis zegt zit wat in en ik kan me er van de ene kant wel in vinden. Maar aan de andere kan denk ik, laat het maar gaan. Dat meisje zit u in die besmette omgeving en alles wat jij zegt wordt misschien weer misbruikt door haar ouders en oma.
Maar het blijft gewoon een klote situatie. Ik had dat laatst dus met mijn opa en het hele gedoe. Ik was denk ik gewoon het meest van streek doordat je weer met je neus op de feiten wordt gedrukt: dat de situatie niet is zoals het zou moeten zijn. Sterkte ermee, slaap lekker straks .
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
zondag 19 oktober 2008 om 23:04
Artemis, ik krijg mijn mail onbestelbaar retour als ik het naar het bovenstaande adres stuur. Je kunt mij evt. mailen op mijn nick en dan aan de achterkant gmail.com.
anoniem_25558 wijzigde dit bericht op 20-10-2008 07:05
Reden: tip van Hanke!
Reden: tip van Hanke!
% gewijzigd
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 20 oktober 2008 om 00:19
Hallo lieverds,
1609, ik ben enorm nieuwsgierig (motto is geen toeval ), mail is feliciaatje@gmail.com.
En EV, wat vervelend van die mail van dat nichtje. Ik begrijp dat het echt een rotsituatie moet zijn gevoelsmatig. Ik zou denk ik niet uitleggen, hooguit misschien nog een vriendelijk mailtje terugsturen dat je snapt dat het moeilijk moet zijn voor haar. Dat het een pijnlijke geschiedenis is en dat je vindt dat haar ouders haar zelf moeten inlichten of dat je dat zelf doet als ze wat ouder is en het toch graag wil weten.
Als ze echt dacht dat je een rotmens was, had ze je uberhaupt niet gemaild denk ik. Ik heb zo het idee dat juist het "ongerijmde" ervan (ze herinnert je nog wel en ik weet vrij zeker dat je niet de indruk wekt van een akelig koud mens) de oorzaak is van haar geworstel ermee. Ze wil het begrijpen. En wordt dan nog teveel heen en weer geslingerd. Ze is wrs gevoelig en pikt dubbele dingen op. En dat maakt haar opstandig. Het is ook lastig op die leeftijd om genuanceerd erover na te denken en het risico te lopen je ouders af te vallen in hun keuzes denk ik.
Nou goed, hou iig in je achterhoofd dat het niets over jou als persoon zegt. En dat ze je in essentie niets kunnen maken.
Artemis, ik hoop dat je snel weer opknapt. En mag ik ook je blog zien? Fijn dat het zo mooi is!
1609, ik ben enorm nieuwsgierig (motto is geen toeval ), mail is feliciaatje@gmail.com.
En EV, wat vervelend van die mail van dat nichtje. Ik begrijp dat het echt een rotsituatie moet zijn gevoelsmatig. Ik zou denk ik niet uitleggen, hooguit misschien nog een vriendelijk mailtje terugsturen dat je snapt dat het moeilijk moet zijn voor haar. Dat het een pijnlijke geschiedenis is en dat je vindt dat haar ouders haar zelf moeten inlichten of dat je dat zelf doet als ze wat ouder is en het toch graag wil weten.
Als ze echt dacht dat je een rotmens was, had ze je uberhaupt niet gemaild denk ik. Ik heb zo het idee dat juist het "ongerijmde" ervan (ze herinnert je nog wel en ik weet vrij zeker dat je niet de indruk wekt van een akelig koud mens) de oorzaak is van haar geworstel ermee. Ze wil het begrijpen. En wordt dan nog teveel heen en weer geslingerd. Ze is wrs gevoelig en pikt dubbele dingen op. En dat maakt haar opstandig. Het is ook lastig op die leeftijd om genuanceerd erover na te denken en het risico te lopen je ouders af te vallen in hun keuzes denk ik.
Nou goed, hou iig in je achterhoofd dat het niets over jou als persoon zegt. En dat ze je in essentie niets kunnen maken.
Artemis, ik hoop dat je snel weer opknapt. En mag ik ook je blog zien? Fijn dat het zo mooi is!
maandag 20 oktober 2008 om 00:23
En lekker zo'n kneuterdagje Hanke (zondag is ervoor gemaakt). Wat ik trouwens vergeten was geloof ik (of verval ik nou in herhaling) is dat mijn cadeautje last had van grootheidswaanzin. Het heet "Woud der Verwachting", en dat met 1 boom . Maar dat bleef in mijn hoofd zitten en ik vond het zo... hoopvol en op de een of andere manier bij jou passen.
maandag 20 oktober 2008 om 00:37
Het weekend van 8 en 9 november kan ik niet. Dan heb ik een lang weekend 'geboekt' Twente. Dichtbij een hele mooie sauna ga ik weer 2 katten verwennen als oppas. Lekker goedkoop, wat ik begrepen heb een mooi huis met gratis fiets.
Hanke is spaarzaam maar weet ook zeker te genieten!
Hanke is spaarzaam maar weet ook zeker te genieten!
hanke321 wijzigde dit bericht op 20-10-2008 00:41
Reden: mijn topografie is niet meer wat het geweest is!
Reden: mijn topografie is niet meer wat het geweest is!
% gewijzigd
maandag 20 oktober 2008 om 00:44
maandag 20 oktober 2008 om 09:23
Hey meiden.
Even wat kwijt moeten,
Meende eindelijk eens hier wat aansluiting te vinden maar voel me inmiddels alweer misplaatst.
Jammer.
Niet dat er meteen bovenop me gezeten heeft maar ik reageer leef mee leg, bijv. jou Hanke,uit op wat je me vraagt en geen enkele respons oid.
Feliciaatje ik vraag jou ook aantal dgn. terug wat en geen respons.Okee een algemene uitleg post las ik later wel van je.
Gewoon zowiezo weinig respons op wat ik meld.
Vragen rijzen hier waar ligt hem dat nu aan?
Het zal wel aan mij liggen.En wil ik teveel plaats.
Voor een ieder sterkte en hopelijk vind je je draai in alle harriewarrie die je bekomt.
Even wat kwijt moeten,
Meende eindelijk eens hier wat aansluiting te vinden maar voel me inmiddels alweer misplaatst.
Jammer.
Niet dat er meteen bovenop me gezeten heeft maar ik reageer leef mee leg, bijv. jou Hanke,uit op wat je me vraagt en geen enkele respons oid.
Feliciaatje ik vraag jou ook aantal dgn. terug wat en geen respons.Okee een algemene uitleg post las ik later wel van je.
Gewoon zowiezo weinig respons op wat ik meld.
Vragen rijzen hier waar ligt hem dat nu aan?
Het zal wel aan mij liggen.En wil ik teveel plaats.
Voor een ieder sterkte en hopelijk vind je je draai in alle harriewarrie die je bekomt.
maandag 20 oktober 2008 om 11:57
Face, ik heb net je bericht gelezen en ik vind dat ik best wat attenter naar jou had kunnen wezen. Het spijt me dat je je gekwetst voelt.
Ik heb in het begin van reageren hier ook gehad dat ik me niet helemaal gewenst voelde. Dat heb ik indirect aangegeven en dat is toen goed opgepakt.
Ik vind het heel naar dat je je zo voelt, maar ben wel blij dat je het vertelt. Wil je me een 2e kans geven?
Ik heb in het begin van reageren hier ook gehad dat ik me niet helemaal gewenst voelde. Dat heb ik indirect aangegeven en dat is toen goed opgepakt.
Ik vind het heel naar dat je je zo voelt, maar ben wel blij dat je het vertelt. Wil je me een 2e kans geven?
maandag 20 oktober 2008 om 12:08
Ik vind niet dat je teveel plaats inneemt.
Afgelopen nacht lag ik in mijn bed te draaien en aan jou te denken. Ik vond dat ik te weinig op je postings reageerde en vroeg me af wat ik je wilde zeggen.
Ik vind het bijzonder dat je ondanks al je tegenslagen en de bitterheid die je voelt, hier meeleeft en meepost. Dat je belangstelling hebt, en dat je naar je kinderen toe het beter wil doen, dat je voor jezelf goed wil zijn. Het komt misschien een beetje hypocriet over dat ik er nu mee kom, maar zoals ik net vertelde speelde dit afgelopen nacht. En ik zou het heel jammer vinden als je op dit topic weer de ervaring zou opdoen dat je bitterheid terecht is. Dat is een pijn die ik niemand gun en zeker jou niet.
Je pijn laat me niet in de koude kleren zitten, ik zit hier met natte oogjes achter het beeldscherm.
Dus blijf ajb posten en geef aan wat je nodig hebt. Dan kan ik weer wat van jou leren. OK?! Liefs!
Afgelopen nacht lag ik in mijn bed te draaien en aan jou te denken. Ik vond dat ik te weinig op je postings reageerde en vroeg me af wat ik je wilde zeggen.
Ik vind het bijzonder dat je ondanks al je tegenslagen en de bitterheid die je voelt, hier meeleeft en meepost. Dat je belangstelling hebt, en dat je naar je kinderen toe het beter wil doen, dat je voor jezelf goed wil zijn. Het komt misschien een beetje hypocriet over dat ik er nu mee kom, maar zoals ik net vertelde speelde dit afgelopen nacht. En ik zou het heel jammer vinden als je op dit topic weer de ervaring zou opdoen dat je bitterheid terecht is. Dat is een pijn die ik niemand gun en zeker jou niet.
Je pijn laat me niet in de koude kleren zitten, ik zit hier met natte oogjes achter het beeldscherm.
Dus blijf ajb posten en geef aan wat je nodig hebt. Dan kan ik weer wat van jou leren. OK?! Liefs!
maandag 20 oktober 2008 om 12:58
Face, ik hou het kort, want ik ben op mijn werk. Maar ik lees net je berichtje en wil je ook even een hart onder de riem steken. Voel je hier alsjeblieft wel welkom, want dat ben je!
Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik heb minder op jou gereageerd, omdat je met name worstelde en inging op de problemen in je relatie en met je kinderen. En op beide vlakken heb ik die ervaringen niet. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet alles lees en met je meeleef lieverd. Sorry dat ik dat niet duidelijk heb gemaakt.
Héél goed in ieder geval dat je dit aan durft te geven, nu kunnen wij er wat mee.
Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik heb minder op jou gereageerd, omdat je met name worstelde en inging op de problemen in je relatie en met je kinderen. En op beide vlakken heb ik die ervaringen niet. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet alles lees en met je meeleef lieverd. Sorry dat ik dat niet duidelijk heb gemaakt.
Héél goed in ieder geval dat je dit aan durft te geven, nu kunnen wij er wat mee.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 20 oktober 2008 om 13:03
O, nog even snel: ook hier bewondering voor je inlevingsvermogen en je kracht. Ook dit aangeven toont weer hoe sterk je bent Face.
En nu vlug een vergarding vergadering in, ben al te laat!
En nu vlug een vergarding vergadering in, ben al te laat!
anoniem_25558 wijzigde dit bericht op 20-10-2008 16:09
Reden: alles tegelijk willen doen...
Reden: alles tegelijk willen doen...
% gewijzigd
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 20 oktober 2008 om 13:29
Ach Face, dat was echt niet de bedoeling .
Ik ben een chaoot, als ik ergens overheen lees moet je gewoon zeggen: hey muts, ik had je dit en dit gevraagd, reageer! En het is nu nog erger omdat het zo'n warrige, rare periode is. Met veel goeds waar ik tegelijkertijd mijn angsten aan moet gaan en een aantal moeilijke dingen die ik maar parkeer. Maar dat vraagt oplettendheid en daar versplinter ik soms wat onder.
Daarnaast, ik merk dat ik heel anders met dingen omga, ander temperament (dus geen oordeel, gewoon anders). En dan is het moeilijk om te reageren omdat ik niet weet of je er wat aan hebt of dat je een andere weg hebt te gaan om in het reine te komen met dingen.
Maar gewoon effe trekken, zodra ik tijd heb reageer ik als ik iets zinnigs kan zeggen .
Ik ben een chaoot, als ik ergens overheen lees moet je gewoon zeggen: hey muts, ik had je dit en dit gevraagd, reageer! En het is nu nog erger omdat het zo'n warrige, rare periode is. Met veel goeds waar ik tegelijkertijd mijn angsten aan moet gaan en een aantal moeilijke dingen die ik maar parkeer. Maar dat vraagt oplettendheid en daar versplinter ik soms wat onder.
Daarnaast, ik merk dat ik heel anders met dingen omga, ander temperament (dus geen oordeel, gewoon anders). En dan is het moeilijk om te reageren omdat ik niet weet of je er wat aan hebt of dat je een andere weg hebt te gaan om in het reine te komen met dingen.
Maar gewoon effe trekken, zodra ik tijd heb reageer ik als ik iets zinnigs kan zeggen .
maandag 20 oktober 2008 om 16:15
Aah lief jullie reacties.
Gosh heb ik zo nodig willen jullie niet weten,maar meteen ook weten, want jullie hebben het ook idem nodig/kampen met hetzelfde.
Zoals jullie ook aangeven voor jezelf,ik zit ook zo vol en tegelijkertijd leeg voelend met alles.
Ik weet dat ik hier terecht kan maar me zo verlaten voel in alles.
Heb net een heftig intake gesprek gehad waarin alles op tafel kwam wat maar Face is wie ze nu hedendaags en al de jaren is.Surviven.
Ik ben zo gevoelig dat ik niet weet hoe rationeel te kunnen zijn tegelijkertijd.
Die balans nooit heb gekend en nu op zo'n doorbraak zit van roer om maar!!!in kleine stappen want wat me is bekomen in al mijn jaren gewoon téveel is en de druppel aangekondigd is door mezelf en ook graag switch alleen niet weten waar te beginnen.
Volgende week volgende gesprek en morgen word er al meteen besproken wat voor mij passende mogelijkheden zijn(lotgenoten bijv.). om hier uit dit visnet te ontsnappen die heel duidelijk door mede mezelf gemaakt is, me zo heb vastzet en nooit grenzen legde om maar gehoord/gezien te worden.(in de 2 relaties).Genoegen nam met...
Ik sta te wankelen op een plek die ze weerga nog niet kent.Maar waar ik graag een stap voor maak om uit deze opgesloten pijn te ontsnappen.
Ik die zo'n kracht uitstraal maar vanbinnen volledig aan de grond ben komen te zitten.
Ik weet het allemaal exact,kom er alleen niet uit.En al die jaren van proberen, denken ik ben er,heeft het zich alleen maar meer opgestapeld.Tot dit in het nu.
En de rode draad blijkt gewoon ik ben blij met kruimels.En bleef blij met kruimels.
Ik weet dat een ieder met haar eigen dingen ook vol zit.
Ben blij dat jullie er positief op reageren.
Dankjulliewel.
Gosh heb ik zo nodig willen jullie niet weten,maar meteen ook weten, want jullie hebben het ook idem nodig/kampen met hetzelfde.
Zoals jullie ook aangeven voor jezelf,ik zit ook zo vol en tegelijkertijd leeg voelend met alles.
Ik weet dat ik hier terecht kan maar me zo verlaten voel in alles.
Heb net een heftig intake gesprek gehad waarin alles op tafel kwam wat maar Face is wie ze nu hedendaags en al de jaren is.Surviven.
Ik ben zo gevoelig dat ik niet weet hoe rationeel te kunnen zijn tegelijkertijd.
Die balans nooit heb gekend en nu op zo'n doorbraak zit van roer om maar!!!in kleine stappen want wat me is bekomen in al mijn jaren gewoon téveel is en de druppel aangekondigd is door mezelf en ook graag switch alleen niet weten waar te beginnen.
Volgende week volgende gesprek en morgen word er al meteen besproken wat voor mij passende mogelijkheden zijn(lotgenoten bijv.). om hier uit dit visnet te ontsnappen die heel duidelijk door mede mezelf gemaakt is, me zo heb vastzet en nooit grenzen legde om maar gehoord/gezien te worden.(in de 2 relaties).Genoegen nam met...
Ik sta te wankelen op een plek die ze weerga nog niet kent.Maar waar ik graag een stap voor maak om uit deze opgesloten pijn te ontsnappen.
Ik die zo'n kracht uitstraal maar vanbinnen volledig aan de grond ben komen te zitten.
Ik weet het allemaal exact,kom er alleen niet uit.En al die jaren van proberen, denken ik ben er,heeft het zich alleen maar meer opgestapeld.Tot dit in het nu.
En de rode draad blijkt gewoon ik ben blij met kruimels.En bleef blij met kruimels.
Ik weet dat een ieder met haar eigen dingen ook vol zit.
Ben blij dat jullie er positief op reageren.
Dankjulliewel.
maandag 20 oktober 2008 om 16:55
Lieve meiden,
Ik lees stilletjes op de achtergrond mee en ben soms stil van waar jullie doorheen gaan. Maar hoe jullie met elkaar omgaan. Petje af! Wilde even langs komen op dit topic en jullie allemaal heel veel sterkte, kracht, liefde en rust wensen.
Face, Elmervrouw, Hanke, zusje78, Artemis, 1609 en Feciliaatje, thumbs up voor jullie. Naast alle sores weten jullie wel een hecht en liefdevol clubje te vormen hier op het forum!
Wil nog meer zeggen maar ik denk dat ik het hierbij laat. Net zoals Feciliaatje zegt: ook als ik wat zinnigs te melden heb dan zal ik het niet laten het hier te schrijven.
Liefs,
Sensy
Ik lees stilletjes op de achtergrond mee en ben soms stil van waar jullie doorheen gaan. Maar hoe jullie met elkaar omgaan. Petje af! Wilde even langs komen op dit topic en jullie allemaal heel veel sterkte, kracht, liefde en rust wensen.
Face, Elmervrouw, Hanke, zusje78, Artemis, 1609 en Feciliaatje, thumbs up voor jullie. Naast alle sores weten jullie wel een hecht en liefdevol clubje te vormen hier op het forum!
Wil nog meer zeggen maar ik denk dat ik het hierbij laat. Net zoals Feciliaatje zegt: ook als ik wat zinnigs te melden heb dan zal ik het niet laten het hier te schrijven.
Liefs,
Sensy
maandag 20 oktober 2008 om 16:56
Hoe vond je het gesprek gaan? Was de hulpverlener aardig voor je en heb je het gevoel dat die persoon je snapt? Je had het erover dat het intensievere hulp is. Wat houdt dat in. Dagbehandeling, meer indiv. gesprekken, een coach thuis?
Ik denk dat dit topic een goede oefenplek voor je kan zijn. Waarin je leert dat je best om aandacht mag vragen, dat je kan vertellen dat je boos of teleurgesteld bent. Maar ook om op de oprechtheid van een ander te leren vertrouwen.
Ik heb het idee dat de pijn vooral daarin zit bij je.
Ik denk dat dit topic een goede oefenplek voor je kan zijn. Waarin je leert dat je best om aandacht mag vragen, dat je kan vertellen dat je boos of teleurgesteld bent. Maar ook om op de oprechtheid van een ander te leren vertrouwen.
Ik heb het idee dat de pijn vooral daarin zit bij je.
