Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
zaterdag 18 oktober 2008 om 13:37
Grappig dat je het bijzonder vindt dat ik reageer op jouw vraag. Ik vind het juist bijzonder dat je de moeite neemt om mij die vragen te stellen.
Je cirkeltje is me helemaal duidelijk, ik ga proberen om me die gedachtengang wat meer eigen te maken.
Enne, welke cursusdata had je in gedachten? Bij deze heb je de eerste aanmelding binnen.
Liefs, Em
Je cirkeltje is me helemaal duidelijk, ik ga proberen om me die gedachtengang wat meer eigen te maken.
Enne, welke cursusdata had je in gedachten? Bij deze heb je de eerste aanmelding binnen.
Liefs, Em
zaterdag 18 oktober 2008 om 13:45
EV, ik vind het echt ontzettend knap dat je voor jezelf bent opgekomen. Groot gelijk! Ze zullen niet weten wat ze overkomt, opeens een weerwoord. Je angst voor "wraak" is daarom ook niet geheel onterecht denk ik.
Ik hoop voor je dat het je toch vooral lukt om je gevoel van trots vast te houden. Je hebt het goed gedaan en je staat volledig in je recht (dat zij dat anders zien, geeft ze nog geen gelijk)
Ik hoop voor je dat het je toch vooral lukt om je gevoel van trots vast te houden. Je hebt het goed gedaan en je staat volledig in je recht (dat zij dat anders zien, geeft ze nog geen gelijk)
zaterdag 18 oktober 2008 om 17:58
quote:hanke321 schreef op 18 oktober 2008 @ 13:09:
Ik heb heel erg last gehad van niet te durven willen. Ik vind het denk ik de meest verwarrende en nare vraag die ik kan krijgen. Wat wil ik bereiken? Lang dacht ik daarom dat ik lui ben. Maar dat heeft er helemaal niks mee te maken. Wel met vermijding. Met te weinig egosterkte. Met verwarrende emoties. Met nare ervaringen in het verleden. Met het feit dat ik 'niks te willen had'.
Klik!
Die laatste zin.... dat is het.
Ik herken het. Heel erg. En ik ben ermee bezig en het wordt telkens een piepklein beetje beter. Maar dit is het precies. Ik had niks te willen. Dus paste ik me aan. Leefde ik wat ik wilde binnenin. Maar niet buiten. Daar keurig flexibel. Niet weten hoe je willen moet vertalen in de buitenwereld. Jezelf onderscheiden, jezelf opvissen uit de onzichtbaarheid.
Ik voel me net een konijn in een open veld wanneer ik dat doe. En ik doe het. Maar het veroorzaakt zoveel paniek. Die ik dan weer relativeer. En het zakt weer. Maar grrrr, lastig dit.
En 1609, ik begrijp dat je je onzeker voelt over wat je waardeert in jezelf. Grappig genoeg had ik het pas geleden toen ik wat na zat te denken over mijn eetstoornis vroeger. Ik ben er trots op geworden dat ik met weinig toe kon. Ik overleefde op heel weinig.
Ik zie dat nu heel anders. Maar ik vind het een logische gedachtengang. Door te beseffen dat het veel te weinig is, vraag je om meer. En er komt niet meer, je kunt niet meer verwachten. Dan word je maar taai, onkruid, kan overal gedijen op niks, een overlever. Dat kun je tenminste.
Die eetstoornis is in feite een heel symbolische uiting geweest daarvan. Ook van de worstelingen binnen jezelf die je daarmee krijgt. Want het is niet genoeg. Van trots kun je niet in leven blijven. Een mens heeft meer nodig dan dat. Als dat je kracht is, is het makkelijk om het als zwak te zien wanneer je meer nodig hebt, dat erkent.
Terwijl het juist sterk is om met weinig toe te kunnen als de situatie niet anders is maar aan de andere kant alles eruit te putten, te durven vragen, verlangens en behoeften te durven hebben, als de situatie daar wel ruimte voor geeft. Het is niet of-of. Het is en-en. En zo wordt je kracht van toen die later een zwakte bleek opnieuw een kracht maar wel situatie-afhankelijk. En mag je op meer inzetten wanneer je dat wil of wanneer je ervaart dat je dingen nodig hebt en daar geen concessies meer in doet.
Ik heb heel erg last gehad van niet te durven willen. Ik vind het denk ik de meest verwarrende en nare vraag die ik kan krijgen. Wat wil ik bereiken? Lang dacht ik daarom dat ik lui ben. Maar dat heeft er helemaal niks mee te maken. Wel met vermijding. Met te weinig egosterkte. Met verwarrende emoties. Met nare ervaringen in het verleden. Met het feit dat ik 'niks te willen had'.
Klik!
Die laatste zin.... dat is het.
Ik herken het. Heel erg. En ik ben ermee bezig en het wordt telkens een piepklein beetje beter. Maar dit is het precies. Ik had niks te willen. Dus paste ik me aan. Leefde ik wat ik wilde binnenin. Maar niet buiten. Daar keurig flexibel. Niet weten hoe je willen moet vertalen in de buitenwereld. Jezelf onderscheiden, jezelf opvissen uit de onzichtbaarheid.
Ik voel me net een konijn in een open veld wanneer ik dat doe. En ik doe het. Maar het veroorzaakt zoveel paniek. Die ik dan weer relativeer. En het zakt weer. Maar grrrr, lastig dit.
En 1609, ik begrijp dat je je onzeker voelt over wat je waardeert in jezelf. Grappig genoeg had ik het pas geleden toen ik wat na zat te denken over mijn eetstoornis vroeger. Ik ben er trots op geworden dat ik met weinig toe kon. Ik overleefde op heel weinig.
Ik zie dat nu heel anders. Maar ik vind het een logische gedachtengang. Door te beseffen dat het veel te weinig is, vraag je om meer. En er komt niet meer, je kunt niet meer verwachten. Dan word je maar taai, onkruid, kan overal gedijen op niks, een overlever. Dat kun je tenminste.
Die eetstoornis is in feite een heel symbolische uiting geweest daarvan. Ook van de worstelingen binnen jezelf die je daarmee krijgt. Want het is niet genoeg. Van trots kun je niet in leven blijven. Een mens heeft meer nodig dan dat. Als dat je kracht is, is het makkelijk om het als zwak te zien wanneer je meer nodig hebt, dat erkent.
Terwijl het juist sterk is om met weinig toe te kunnen als de situatie niet anders is maar aan de andere kant alles eruit te putten, te durven vragen, verlangens en behoeften te durven hebben, als de situatie daar wel ruimte voor geeft. Het is niet of-of. Het is en-en. En zo wordt je kracht van toen die later een zwakte bleek opnieuw een kracht maar wel situatie-afhankelijk. En mag je op meer inzetten wanneer je dat wil of wanneer je ervaart dat je dingen nodig hebt en daar geen concessies meer in doet.
zaterdag 18 oktober 2008 om 18:39
Na het bezoek ben ik de stad ingedoken en heb geshopt. Normaal heb ik daar een pesthekel aan maar ik liep kennelijk op wolkjes. Een mooi paars vest gekocht bij de Miss Etam. Is wel grappig: ik ben dus in mijn eentje aan het winkelen. En ik vraag andere mensen in de winkel gewoon of ze het vinden staan wat ik aan het passen ben. Dat zijn vaak vrolijke uitwisselingen. "Die is er ook in grijs hoor." "Ja, maar ik ben een opvallende persoonlijkheid en dat mag zich dan ook uiten in mijn kleding, toch?!"
Alleen maar niet eenzaam. Zo grappig om dat te voelen in zo'n drukke stad op zaterdagmiddag. Dat gevoel van me verloren voelen is echt helemaal weg.
Toen de Wibra ingedoken: een winterjas, een vestje, 2 basics shirts en sokken.
En ik heb schoenen gekocht! Ik heb heel moeilijke voeten en wil niet meer met pijn lopen. Wat betekent dat mijn schoenen peperduur zijn voor iemand met mijn budget. Na 2 1/2 jaar is het enige paar dichte schoenen dat ik heb aan vervanging toe. Ben weer heel veel euro's armer. Maar ik vind ook dat ik nu ik meer werk, ook kantoorwerk, dat ik er wat representatiever uit mag zien. Daar horen ook nette schoenen bij, toch?! En ik had ervoor gespaard.
(geld uitgeven heeft ook met eigenwaarde te maken, herkennen jullie dat?)
Alleen maar niet eenzaam. Zo grappig om dat te voelen in zo'n drukke stad op zaterdagmiddag. Dat gevoel van me verloren voelen is echt helemaal weg.
Toen de Wibra ingedoken: een winterjas, een vestje, 2 basics shirts en sokken.
En ik heb schoenen gekocht! Ik heb heel moeilijke voeten en wil niet meer met pijn lopen. Wat betekent dat mijn schoenen peperduur zijn voor iemand met mijn budget. Na 2 1/2 jaar is het enige paar dichte schoenen dat ik heb aan vervanging toe. Ben weer heel veel euro's armer. Maar ik vind ook dat ik nu ik meer werk, ook kantoorwerk, dat ik er wat representatiever uit mag zien. Daar horen ook nette schoenen bij, toch?! En ik had ervoor gespaard.
(geld uitgeven heeft ook met eigenwaarde te maken, herkennen jullie dat?)
zaterdag 18 oktober 2008 om 18:49
quote:hanke321 schreef op 18 oktober 2008 @ 18:39:
(geld uitgeven heeft ook met eigenwaarde te maken, herkennen jullie dat?)
Dan is mijn eigenwaarde de afgelopen paar jaar fiks gegroeid .
Maar ik begrijp wat je bedoelt, als je jezelf niks waard vind, waarom zou je er dan geld aan uitgeven. En iedereen roept dat blij worden van shoppen materialistisch is, maar ik denk dat soms verder gaat. Ik heb hetzelfde als jij: ik mag best gezien worden en probeer me ook kleurrijk te kleden.
Dat was vroeger wel anders, ik bedenk me nu pas dat je dat in mijn zelfbeeld terugziet. Ik draag nu niet alleen kleding die mijn (weliswaar in verhouding, maar wel te grote) rondingen uit doet komen, maar er is kleur gekomen in mijn garderobe. Het straalt nu uit dat ik vind dat ik er mag zijn, fijn dat jij dat ook hebt Hanke.
Ik vind het heerlijk om af en toe in mijn eentje lekker de stad in om te winkelen. Super dat je daar nu ook van kan genieten .
(geld uitgeven heeft ook met eigenwaarde te maken, herkennen jullie dat?)
Dan is mijn eigenwaarde de afgelopen paar jaar fiks gegroeid .
Maar ik begrijp wat je bedoelt, als je jezelf niks waard vind, waarom zou je er dan geld aan uitgeven. En iedereen roept dat blij worden van shoppen materialistisch is, maar ik denk dat soms verder gaat. Ik heb hetzelfde als jij: ik mag best gezien worden en probeer me ook kleurrijk te kleden.
Dat was vroeger wel anders, ik bedenk me nu pas dat je dat in mijn zelfbeeld terugziet. Ik draag nu niet alleen kleding die mijn (weliswaar in verhouding, maar wel te grote) rondingen uit doet komen, maar er is kleur gekomen in mijn garderobe. Het straalt nu uit dat ik vind dat ik er mag zijn, fijn dat jij dat ook hebt Hanke.
Ik vind het heerlijk om af en toe in mijn eentje lekker de stad in om te winkelen. Super dat je daar nu ook van kan genieten .
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
zaterdag 18 oktober 2008 om 18:52
En Felicia, een konijn in een open veld, ik begrijp wat je bedoelt. Maar behalve paniek denk ik dan ook: je mag alle kanten op, niets staat je in de weg en de wereld ligt voor je open .
En je hebt een nieuw motto of niet? Mooi!
En je hebt een nieuw motto of niet? Mooi!
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
zaterdag 18 oktober 2008 om 18:58
Nee shopverslaafd is inderdaad wat heel anders. En ik kan me voorstellen dat je vooral helemaal blij bent met je nieuwe schoenen, die heb je inderdaad verdiend.
anoniem_25558 wijzigde dit bericht op 18-10-2008 19:00
Reden: quote vergeten weg te halen
Reden: quote vergeten weg te halen
% gewijzigd
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
zaterdag 18 oktober 2008 om 20:47
Kwam er net achter dat ik sinds mei 2005 geen nieuwe schoenen meer had gekocht... Toen heb ik 2 paar sandalen en 1 paar dichte schoenen gekocht en dat waren de enige schoenen die ik kon gebruiken. De oude deden pijn en maakten me daardoor sjagrijnig en moe. De sandalen kunnen nog minstens een jaar mee. Alleen de dichte schoenen zijn dus nu vervangen.
Spaarzaam typje ben ik geloof ik
Al ga ik wel het liefs 1 keer per maand een dag naar de sauna. Ieder zo zijn ding.
Spaarzaam typje ben ik geloof ik
Al ga ik wel het liefs 1 keer per maand een dag naar de sauna. Ieder zo zijn ding.
zaterdag 18 oktober 2008 om 21:09
voor jullie allemaal. Het klinkt als een algemeen goede dag voor iedereen .
Gefeliciteerd met je lekkerzittende schoenen Hanke! (en dat is serieus bedoeld , ik heb zelf ook last van de meeste schoenen, echt vreselijk om nieuwe lekkerzittende te vinden).
En dat wordt idd herlezen EV! Klauwen uit de kast .
Het is al een paar keer gevraagd en ik vermeed de vraag een beetje merkte ik maar het gaat goed hier. Ben aan het sudderen, merk dat man heel erg bezig is met een aantal dingen en mijn besluit om me vooral bezig te houden met mijn eigen bezigheden en daar echt veel plezier in te hebben en veel minder te piekeren over de relatie, helpt. Mijn grens is duidelijk. En ik doe een tijdje helemaal niets actiefs met de relatie. Ik zie wel hoe het loopt en ik zorg dat ik gelukkig ben met mijzelf en mijn leven.
En dat voelt goed. Vooral omdat nu heel duidelijk is waar ik ongeveer heen wil, hoe ik me wil voelen. Ik kan het daardoor in vrede loslaten.
Studie is geweldig. Website staat online met een deel van mijn werk. Mijn moeder had het gezien, liet het zien aan een vriend met een galerie en hij wil er minstens 4 van exposeren binnenkort als het kan. Ben aan het kijken naar leuke projecten, initiatieven en expositieruimtes voor beginnende kunstenaars in Rotterdam. Morgen meer foto's maken hopelijk, die er ook op en dan ben ik strijdklaar. Konijn in het open veld aan de slag . En je hebt helemaal gelijk met je opmerking daarover Zusje .
Maar vooral die studie.... wat een genieten.
Gefeliciteerd met je lekkerzittende schoenen Hanke! (en dat is serieus bedoeld , ik heb zelf ook last van de meeste schoenen, echt vreselijk om nieuwe lekkerzittende te vinden).
En dat wordt idd herlezen EV! Klauwen uit de kast .
Het is al een paar keer gevraagd en ik vermeed de vraag een beetje merkte ik maar het gaat goed hier. Ben aan het sudderen, merk dat man heel erg bezig is met een aantal dingen en mijn besluit om me vooral bezig te houden met mijn eigen bezigheden en daar echt veel plezier in te hebben en veel minder te piekeren over de relatie, helpt. Mijn grens is duidelijk. En ik doe een tijdje helemaal niets actiefs met de relatie. Ik zie wel hoe het loopt en ik zorg dat ik gelukkig ben met mijzelf en mijn leven.
En dat voelt goed. Vooral omdat nu heel duidelijk is waar ik ongeveer heen wil, hoe ik me wil voelen. Ik kan het daardoor in vrede loslaten.
Studie is geweldig. Website staat online met een deel van mijn werk. Mijn moeder had het gezien, liet het zien aan een vriend met een galerie en hij wil er minstens 4 van exposeren binnenkort als het kan. Ben aan het kijken naar leuke projecten, initiatieven en expositieruimtes voor beginnende kunstenaars in Rotterdam. Morgen meer foto's maken hopelijk, die er ook op en dan ben ik strijdklaar. Konijn in het open veld aan de slag . En je hebt helemaal gelijk met je opmerking daarover Zusje .
Maar vooral die studie.... wat een genieten.
zondag 19 oktober 2008 om 08:48
Ik sluit me helemaal bij je aan EV: ik word hier plaatsvervangend blij, het spat van het scherm! En ik ben ook blij met jullie .
En EV, ik denk inderdaad ook dat ik haar naar haar ouders zou verwijzen, het lijkt me iig niet handig om een dergelijk verhaal op de mail uit te leggen. Alleen al vanwege het feit dat de rest van de familie dat kan zien als 'voer' dat zwart op wit staat.
En EV, ik denk inderdaad ook dat ik haar naar haar ouders zou verwijzen, het lijkt me iig niet handig om een dergelijk verhaal op de mail uit te leggen. Alleen al vanwege het feit dat de rest van de familie dat kan zien als 'voer' dat zwart op wit staat.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
zondag 19 oktober 2008 om 18:24
Heb vandaag een thuisblijf dagje. Middagdutje gedaan, boekje lezen en een middagdutje gedaan.
Kan het goed gebruiken dus neem het er lekker van. Hoe vergaat het jullie?
Wat ik je wilde vragen Face, is nederlands je moedertaal? Ik heb soms moeite om je postings goed te lezen, je hebt een andere zinsconstructie dan ik gewend ben.
Felicia, ben erg benieuwd naar je werk. Heb natuurlijk al een klein kunstwerk in huis. Die staat op de route naar de wc, dus ik kijk er elke dag een paar keer naar
EV, je zou je nichtje kunnen uitnodigen voor een gesprek met jou. Doorverwijzen naar haar ouders kan natuurlijk ook. De vraag is of ze dan antwoorden krijgt. Hoop dat werken vandaag een beetje voor je te doen is.
Zusje, wat was het leuk om te lezen hoe je die avond met je vriendinnen hebt doorgebracht. Doe je de 16e iets kleurrijks aan? Ik ben benieuwd.
En een warme groet aan de meelezers...
Kan het goed gebruiken dus neem het er lekker van. Hoe vergaat het jullie?
Wat ik je wilde vragen Face, is nederlands je moedertaal? Ik heb soms moeite om je postings goed te lezen, je hebt een andere zinsconstructie dan ik gewend ben.
Felicia, ben erg benieuwd naar je werk. Heb natuurlijk al een klein kunstwerk in huis. Die staat op de route naar de wc, dus ik kijk er elke dag een paar keer naar
EV, je zou je nichtje kunnen uitnodigen voor een gesprek met jou. Doorverwijzen naar haar ouders kan natuurlijk ook. De vraag is of ze dan antwoorden krijgt. Hoop dat werken vandaag een beetje voor je te doen is.
Zusje, wat was het leuk om te lezen hoe je die avond met je vriendinnen hebt doorgebracht. Doe je de 16e iets kleurrijks aan? Ik ben benieuwd.
En een warme groet aan de meelezers...
zondag 19 oktober 2008 om 19:21
Hier ook een thuisblijf dagje afgezien dan van een heerlijk lange wandeling met de honden vanochtend.
Weinig nodig om te genieten; rennende honden, een weiland, beetje zon en geen mens te zien. Zalig!
Daarna lekker met een pot thee en een boek op de bank.
*kneuter*
EV, ging het vandaag een beetje met werken?
Feliciaatje, ik zou je graag een persoonlijke vraag willen stellen, mag ik je mailen?
Veel liefs voor iedereen hier.
Weinig nodig om te genieten; rennende honden, een weiland, beetje zon en geen mens te zien. Zalig!
Daarna lekker met een pot thee en een boek op de bank.
*kneuter*
EV, ging het vandaag een beetje met werken?
Feliciaatje, ik zou je graag een persoonlijke vraag willen stellen, mag ik je mailen?
Veel liefs voor iedereen hier.
